Μπορούμε να μείνουμε στο πλέγμα που μας φυλακίζει, αλλά μπορούμε και καλό θα ήταν, να το προσπεράσουμε. Άλλωστε, η ζωή σαν σε αθλητικό στίβο, δεν παρομοιάζεται και είναι πάντα μια κούρσα ταχύτητος 100 μέτρων, αλλά μπορεί να είναι και 110 με εμπόδια, ή ακόμη πιο χρονοβόρα με περισσότερες απαιτήσεις αντοχής και σαν 3 χλμ στιπλ… τα οποία ‘’πρέπει’’ να τα προσπεράσουμε, μην σκοντάψουμε σε αυτά και πολύ περισσότερο μην μείνουμε πεσμένοι.
Η εξωτερική ταυτότητα των δύο εννοιών σίγουρα, βάσει της βαθύτατης ελληνικής σοφίας (και θεοεπίβλεπτης δόμησης της γλώσσας), δεν είναι τυχαία και πάλι σύμφωνα με την Αγία Γραφή (Γαλ.ς' - αναφέρεται το χωρίο πιο κάτω) όπου εστιάζουμε, το αντικείμενο εστίασης (οφθαλμών) μας κάνει το ''τραπέζι'' και μας γεμίζει (ψυχή και σώμα) με ό,τι διαθέτει. Φθορά ή Ζωή. Διαλέγουμε και αμήν να διορθωνόμαστε. Γνωρίζοντας επιπλέον, ότι ο Κύριος, δεν γνωρίζεται αντικείμενος, αλλά βιώνεται συγκείμενος. Συμπλέων, συνοδοιπορών, θεραπεύων ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων... Τα υπόλοιπα που ακολουθούν, είναι δικαιολογητικές σκέψεις γιατί, ενώ φαίνονται αυτονόητα θεωρητικά, στην πράξη χάνουμε νόημα και στόχο.
Λένε οι άγιοι, τι να την κάνω την σωματική υγεία αν αυτή με ωθεί σε πάθη ψυχοκτόνα ή πάλι πόσο όφελος έχει μια ψυχή σε ασθενές σώμα όταν δι αυτής της ασθένειας, αγιάζει με την υπομονή (1) και μη γογγυσμό;
Στο σκίτσο, που παριστάνει εύστοχα την πραγματικότητα, ο ένας ''φυλακισμένος'' εστιάζει στα κάγκελα κι ο άλλος πέραν αυτών....
Μακάρι να (προσ)περάσουμε τα φαινόμενα (καλό και κακό), ιδίως το διάχυτο κακό που μολύνει την φαινομενική ελευθερία και φαινομενική υγεία, στερώντας μας τα πραγματικά μεγέθη τους σε ουσία. Η διαφορά τους είναι τόσο οφθαλμοφανής, αλλά συγχρόνως τόσο δύσκολη σε κατάκτηση, λόγω της θολερότητος του νοός.
Ευκαιρίας δε δοθείσης με την έναρξη του νέου ενιαυτού, και τις πολλές ευχές που τον συνοδεύουν, δυστυχώς εξαντλούμενες στα κοσμικά, επιβάλλεται μια άλλη τομή που καταργεί τα σκιώδη και αυτό το απαγορευτικό κάλυμμα… (χνου, μεταξύ νου και χου)
Μορφὴν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβες, Θεὸς ὢν κατ' οὐσίαν, πολυεύσπλαγχνε Κύριε• καὶ Νόμον ἐκπληρῶν, περιτομήν, θελήσει καταδέχῃ σαρκικήν, ὅπως παύσῃς τὰ σκιώδη, καὶ περιέλῃς τὸ κάλυμμα τῶν παθῶν ἡμῶν. Δόξα τῇ ἀγαθότητι τῇ σῇ, δόξᾳ τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου, δόξα τῇ ἀνεκφράστῳ Λόγε συγκαταβάσει σου.
Περιτομή αμαρτιών…. η κοσμική έναρξη της έλικος του ενιαυτού… και η περιτομή
Έτσι, το αδιέξοδο Κ του ΚΑ(Κ)ΟΥ ως |< πορεία προς τα αριστερά, γίνεται αφορμή μεταστροφής (για όποιον κουράστηκε) του προσανατολισμού και εστίασης και κίνησης προς τα άνω, προς τον ατελεύτητο Λόγο, το Λ του όντως ΚΑ(Λ)ΟΥ.
Στο άρθρο ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία, ο π. Ἰωάννης Ρωμανίδης σημειώνει: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ"
Φωτισμός και βασιλεία όμως, είναι εντός. ... γιαυτό και ευχόμαστε να ευστοχήσουμε στο εστιακό (Ε) κέντρο της καρδιάς.... και εργαστούμε για αυτό, αφού εκεί θα βρεθεί η πραγματική ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Διά και εν XC!!
Οι επιλογές ‘’εστίασης’’ είναι δύο και μοναδικές. Ή μετεωρισμός προς τα έξω ή προς τα έσω..... (καρδία ΜΕ XC, όπου και η βασιλεία). Κι ο οφθαλμός που εστιάζει δεν είναι μόνο ο εξωτερικός αλλά ιδίως αυτός που νοείται και το ηγεμονικό της ψυχής*, ο χριστοφόρος νους, από τον οποίον πηγάζουν οι αντιμετωπίσεις θεϊκές (ως χριστοφόρος) θετικές (απρόσωπα καλός) ή αρνητικές (όταν από τον νου λείπει και Χριστός και λογική). Παραμορφωμένα (από τώρα και στον αιώνα)**. Ελληνικώς μάλιστα (ο οφθαλμός), έχει μια ταυτότητα σπουδαία!! ΡΑΒΔΙΑ + ΚΩΝΙΑ = 999, όσο και ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ!
…αμήν να χορταίνει ο οφθαλμός μας (οφθαλμός και νους, δλδ σε όλο το βάθος της ‘’όρασης’’) με ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ, Ου η δόξα, η τιμή, η ευχαριστία και η προσκύνηση!!! Αυτός όμως ο χορτασμός καλύπτει και τιις δυο έννοιες της ‘’εστίασης’’. Και του οφθαλμού όταν προσανατολίζεται σωστά αλλά και του νοός, όταν τρέφεται ξένως από την θεία κοινωνία (3).
Αγάπη, που ου λογίζεται το κακό και συγχρόνως δεν δελεάζεται από τα αρχαία δολώματα του πονηρού που παρότι τάχα ενασχολούμαστε με ''θείες'' γνώσεις και δυνάμεις, σοφία και σημεία, στην πραγματικότητα στρέφουμε τα νώτα μας στο πρόσωπό Του (αγάπης, Φωτός, Σταυρού) οπότε και ακολουθούντες την φυγόκεντρο, σκοτιζόμαστε και καθελκόμαστε μακράν του θείου και της πεντηκοστής μας (φωτισμού). Μακράν της μόνης αγάπης (εν μέσω πολλών κίβδηλων), που αληθώς προσπερνά τα κάγκελα του σκίτσου…
Για την ‘’απαραίτητη’’ με Χριστό εσωστρέφεια, ο μέγας Βασίλειος λέει... όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού· «Νοῦς μή σκεδαννύμενος ἐπί τά ἔξω, μηδέ ὑπό τῶν αἰσθητηρίων ἐπί τόν κόσμον διαχεόμενος, ἐπάνεισι μέν πρός ἑαυτόν· δι’ ἑαυτοῦ δέ πρός τήν περί Θεοῦ ἔννοιαν ἀναβαίνει· » (επιστολ. α‘) για τον μετεωρισμό (άρθρα).
Για όποιον φιλοσόφησε ορθά και θέλει να κινηθεί προς την φιλοκαλία… η εστίαση οφθαλμού οδηγεί στην άλλη εστίαση, ΤΡΟΦΗ XC!!! Τον άρτο Ζωής. [5 άρτοι και 2 ιχθείς (6 άρθρα)] …που διανοίγει και μας εισάγει σε άλλον κόσμο (γη, XC, ύδωρ XC, αέρα XC, πυρ XC, πεμπτουσία ΣΤΑΥΡΟΣ, XC προς ανάσταση). Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης… δια Της Θεοτόκου…
Τέλος φαίνεται, πως σε ό,τι εστιάζουμε, αυτό μας κάνει και το τραπέζι.... αυτό τρώμε ή μας ‘’τρώει’’ ως βροτούς ..., αφού ενασχολούμενοι με το κακό με την κακή έννοια (όχι για εκμετάλλευσή του προς διόρθωση και μεταστροφή μας, απλώς στηλιτεύοντας αυτό ή ξορκίζοντάς το αστόχως), μας τρώει το άγχος, η μιζέρια, η θλίψη, η απόγνωση… ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει· 8 ὅτι ὁ σπείρων εἰς τὴν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸς θερίσει φθοράν, ὁ δὲ σπείρων εἰς τὸ πνεῦμα ἐκ τοῦ πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον. (Γαλ.ς’) … όντας η ψυχή και το στομάχι παρομοιάζονται στο θέμα της τροφής (η μία υλικά κι η άλλη πνευματικά) ως μυλόπετρες… κι ό,τι τους παρέχουμε για αφ-ομοίωση … Γιατί η ψυχή μοιάζει με τη μυλόπετρα; (Αββάς Κασσιανός).
Νομοτελειακά αφού …. 7 Μὴ πλανᾶσθε, Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται· …μακάρι ο καλός Θεός να μας καθαρίσει τις έννοιες και διορθώσει τους λογισμούς ώστε με αγνότητα σώματος και αγιασμό ψυχής να μας περάσει από την μία στην άλλη δικαιοσύνη…. Η σχετική και η οντολογική δικαιοσύνη - αγ. Εφραίμ του σύρου
Συγχρόνως και τέλος, στο εστιακό κέντρο, εκεί θα βρούμε την εστία μας, εκεί το πυρ, εκεί το σπίτι μας... αμήν στον οίκο Του Πατρός, γευόμενοι το μεγάλο Δείπνο... που… πυρ τυγχάνει και όχι στο άλλο (κάτω) πλατύσκαλο, μέτοχοι και οικιστές του άλλου πυρός**….
Αμήν δι ευχών….
---
περί ψυχής και κολάσεως… αγ.Ανδρέα δια XC σαλού
ψαλμικώς... Ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς με
Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, μόλις στραφούμε με μετάνοια και πόθο προς τον Κύριο, η θύρα της καρδιάς μας ανοίγει σ’ Εκείνον. Η εσωτερική ακαθαρσία ξεχύνεται έξω, για να παραχωρήσει τη θέση της στην καθαρότητα, την αρετή, τον ίδιο το Σωτήρα, τον μεγάλο Επισκέπτη της ψυχής, τον κομιστή της χαράς, του φωτός, του ελέους. Θείο δώρο είναι αυτή η ευλογημένη κατάσταση, όχι δικό μας κατόρθωμα. Και αφού είναι δώρο, πρέπει να ευχαριστούμε το δωρητή με ταπείνωση. Ταπείνωση! ...], Ταπείνωση κι όχι ταπεινολογία, Αγάπη που ου λογίζεται το κακό (Α'Κορ.ιγ'5), κι όχι την αγαπολογία, ως την μόνη δύναμη που το υπερσκελίζει σε σχέση με την έλξη της εστίασης και ανάλογων επηρροών, τέλος δε την Αλήθεια που η γνώση Της μας ελευθερώνει (Ιωαν.η'32), κι όχι η ομοιάζουσα, αλλά κίβδηλη αληθοφάνεια. Σταδιακή (ας πούμε αναβάθμιση) της όρασης του νοός, που όσο καθαρίζεται περνά τον όλο άνθρωπο από το εν αινίγματι στο πρόσωπον προς πρόσωπον.... Η γνώσις και όρασις του δι εσόπτρου εν αινίγματι, η ευχή και η προσ-ευχή.
Επειδή όμως όλα περιστρέφονται γύρω από Τον Λόγο και τις ζωηφόρες εντολές*** Του στον άμωμο (ψαλμ.ριη') παρακαλούμε πάλι να μας δίνει δύναμη ''εστίασης'' ... κλῖνον τὴν καρδίαν μου εἰς τὰ μαρτύριά σου καὶ μὴ εἰς πλεονεξίαν. ἀπόστρεψον τοὺς ὀφθαλμούς μου τοῦ μὴ ἰδεῖν ματαιότητα, ἐν τῇ ὁδῷ σου ζῆσόν με.... γιατί πιο το όφελος να κερδίσουμε όλον τον κόσμο αλλά χάσουμε την ψυχή μας;
* Φωτισμός και προϋποθέσεις (αγ.Κλήμη αλεξανδρέως)
«Βαπτιζόμενοι, φωτιζόμεθα˙ φωτιζόμενοι, υιοθετούμεθα˙ υιοθετούμενοι, τελειούμεθα˙ τελειούμενοι, απαθανατιζόμεθα˙ εγώ φησίν, είπα, Θεοί εστέ, και Ύιοί υψίστου πάντες». - Κλήμης ο Αλεξανδρεύς
...καθαρίζει γαρ πρώτον τον άνθρωπον από τα πάθη δια της εργασίας των εντολών, και δεύτερον φωτίζει τον κεκαθαρμένον δια της ελλάμψεως και του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος.
Και καθώς οι γανόνοντες τα χάλκινα αγγεία,πρώτον καθαρίζουσιν αυτά από τον μολυσμόν όπου έχουσιν, έπειτα λαμπρύνουσιν αυτά με το γάνωμα˙ούτω ο Θεός, πρώτον καθαρίζει την καρδίαν και τον νουν, και έπειτα λαμπρύνει αυτά με το φως της θείας του χάριτος.
Ώστε όποιος αγαπά να φωτισθή εκ Θεού, πρώτον πρέπει να καθαρισθή από τα πάθη δια των θεουργών εντολών˙ «Ού γάρ κάθαρσις, εκεί έλλαμψις˙ (λέγει ο Θεολόγος Γρηγόριος Λόγος εις τα Φώτα) άνευ γάρ του πρώτου το δεύτερον ού δίδοται» εί δε προ του να καθαρισθή τινάς ζητεί να φωτισθή, μάτην και ανωφελώς κοπιάζει. (Εορτοδρόμιον - Σχόλια στους κανόνες των Θεοφανείων)
η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση
[με τον απ.Πέτρο ως πράξη (και την άρνηση) και τον απ.Ιωάννη ως θεωρία πέριξ Της Ζωής. Εκεί, δι αυτών και δι ευχών αμήν να ευστοχήσουμε, στο Μεγάλο Δείπνο].
Λένε οι άγιοι, τι να την κάνω την σωματική υγεία αν αυτή με ωθεί σε πάθη ψυχοκτόνα ή πάλι πόσο όφελος έχει μια ψυχή σε ασθενές σώμα όταν δι αυτής της ασθένειας, αγιάζει με την υπομονή (1) και μη γογγυσμό;
Στο σκίτσο, που παριστάνει εύστοχα την πραγματικότητα, ο ένας ''φυλακισμένος'' εστιάζει στα κάγκελα κι ο άλλος πέραν αυτών....
Μακάρι να (προσ)περάσουμε τα φαινόμενα (καλό και κακό), ιδίως το διάχυτο κακό που μολύνει την φαινομενική ελευθερία και φαινομενική υγεία, στερώντας μας τα πραγματικά μεγέθη τους σε ουσία. Η διαφορά τους είναι τόσο οφθαλμοφανής, αλλά συγχρόνως τόσο δύσκολη σε κατάκτηση, λόγω της θολερότητος του νοός.
Ευκαιρίας δε δοθείσης με την έναρξη του νέου ενιαυτού, και τις πολλές ευχές που τον συνοδεύουν, δυστυχώς εξαντλούμενες στα κοσμικά, επιβάλλεται μια άλλη τομή που καταργεί τα σκιώδη και αυτό το απαγορευτικό κάλυμμα… (χνου, μεταξύ νου και χου)
Μορφὴν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβες, Θεὸς ὢν κατ' οὐσίαν, πολυεύσπλαγχνε Κύριε• καὶ Νόμον ἐκπληρῶν, περιτομήν, θελήσει καταδέχῃ σαρκικήν, ὅπως παύσῃς τὰ σκιώδη, καὶ περιέλῃς τὸ κάλυμμα τῶν παθῶν ἡμῶν. Δόξα τῇ ἀγαθότητι τῇ σῇ, δόξᾳ τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου, δόξα τῇ ἀνεκφράστῳ Λόγε συγκαταβάσει σου.
Περιτομή αμαρτιών…. η κοσμική έναρξη της έλικος του ενιαυτού… και η περιτομή
Έτσι, το αδιέξοδο Κ του ΚΑ(Κ)ΟΥ ως |< πορεία προς τα αριστερά, γίνεται αφορμή μεταστροφής (για όποιον κουράστηκε) του προσανατολισμού και εστίασης και κίνησης προς τα άνω, προς τον ατελεύτητο Λόγο, το Λ του όντως ΚΑ(Λ)ΟΥ.
Στο άρθρο ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία, ο π. Ἰωάννης Ρωμανίδης σημειώνει: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ"
Οι επιλογές ‘’εστίασης’’ είναι δύο και μοναδικές. Ή μετεωρισμός προς τα έξω ή προς τα έσω..... (καρδία ΜΕ XC, όπου και η βασιλεία). Κι ο οφθαλμός που εστιάζει δεν είναι μόνο ο εξωτερικός αλλά ιδίως αυτός που νοείται και το ηγεμονικό της ψυχής*, ο χριστοφόρος νους, από τον οποίον πηγάζουν οι αντιμετωπίσεις θεϊκές (ως χριστοφόρος) θετικές (απρόσωπα καλός) ή αρνητικές (όταν από τον νου λείπει και Χριστός και λογική). Παραμορφωμένα (από τώρα και στον αιώνα)**. Ελληνικώς μάλιστα (ο οφθαλμός), έχει μια ταυτότητα σπουδαία!! ΡΑΒΔΙΑ + ΚΩΝΙΑ = 999, όσο και ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ!
…αμήν να χορταίνει ο οφθαλμός μας (οφθαλμός και νους, δλδ σε όλο το βάθος της ‘’όρασης’’) με ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ, Ου η δόξα, η τιμή, η ευχαριστία και η προσκύνηση!!! Αυτός όμως ο χορτασμός καλύπτει και τιις δυο έννοιες της ‘’εστίασης’’. Και του οφθαλμού όταν προσανατολίζεται σωστά αλλά και του νοός, όταν τρέφεται ξένως από την θεία κοινωνία (3).
Το παραπάνω σχήμα που παριστά τις (παράλληλες) ακτίνες να συγκεντρώνονται δια του κυρτού κατόπτρου (και ταπεινότητος, προς τα μέσα και καρδία) σε σχέση με το κοίλο κάτοπτρο (κοιλία και υπερηφάνεια) που τις αποκεντρώνει (δια μετεωρισμού) είναι πρόταση ζωής. Όλες οι θρησκείες ασχολούνται με το καλό και το κακό ως φαινόμενα, αλλά στην έξω, μεταπτωτική ζωή (ΕΥΑ Γεν.γ'20), που αφετηρία έχει την πλευρά του πρώτου ΑΔΑΜ. Η Ορθοδοξία αντίθετα, ''συμμαζεύει'' όλα τα έξω (και όσα αντέχουν στην αιωνιότητα και Φως) και τα οδηγεί στην έσω ζωή (Θεοτόκο και νέα ΕΥΑ, στον χρυσοπλοκώτατο πύργο και δωδεκάτειχη πόλι), τον προπτωτικό λογικό παράδεισο (εν Λόγω) που πηγή έχει την τρωθείσα Πλευρά Του Κυρίου (και νέου ΑΔΑΜ), μέσω της θείας Κοινωνίας. Ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση όλων των παραπάνω εννοιών που οδηγούν στην κατά Θεό σοφία, δύναμη και αγάπη, αιτίες πέραν των φαινομένων, στο πρωταίτιο Λόγο. Τότε πρόσωπο προς πρόσωπο και οφθαλμός νους εμπρός του υψίστου Νοός και του οφθαλμού που τα πάντα ορά και οράται από τους έχοντες καθαρή καρδία (αποπλυθείσα τω Αίματί Σου τω αγίω...). Και εδώ έγκειται μια πικρή αλήθεια, λόγω φαντασίας....
Νομίζουμε ο καθένας πως έχουμε εσωτερική ζωή, (βαφτίζοντας έσω ζωή κάποια συναισθήματα και κάποιες διανοητικές θέσεις ή ακόμη και λόγω κάποιων ιδιοτήτων) ενώ είμαστε τεθανατωμένοι τη αμαρτία, σε ψυχή και πνεύμα. Κι όπως χωρίς την έξοδο από την πλευρά του πρώτου ΑΔΑΜ δεν υφίσταται ζωή (ΕΥΑ) έτσι χωρίς Την Πλευρά Του Κυρίου δεν εισαγόμαστε στην αληθινή έσω Ζωή... Κύριε ελέησον!!!
[όπως αναφερόμαστε σε πολλές προσευχές αλλά και μας γνωρίζει σχετικά ο Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος: …''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.'' - από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος] ... Ο πρώτος και ο δεύτερος Αδάμ (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
Για την ‘’απαραίτητη’’ με Χριστό εσωστρέφεια, ο μέγας Βασίλειος λέει... όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού· «Νοῦς μή σκεδαννύμενος ἐπί τά ἔξω, μηδέ ὑπό τῶν αἰσθητηρίων ἐπί τόν κόσμον διαχεόμενος, ἐπάνεισι μέν πρός ἑαυτόν· δι’ ἑαυτοῦ δέ πρός τήν περί Θεοῦ ἔννοιαν ἀναβαίνει· » (επιστολ. α‘) για τον μετεωρισμό (άρθρα).
Για όποιον φιλοσόφησε ορθά και θέλει να κινηθεί προς την φιλοκαλία… η εστίαση οφθαλμού οδηγεί στην άλλη εστίαση, ΤΡΟΦΗ XC!!! Τον άρτο Ζωής. [5 άρτοι και 2 ιχθείς (6 άρθρα)] …που διανοίγει και μας εισάγει σε άλλον κόσμο (γη, XC, ύδωρ XC, αέρα XC, πυρ XC, πεμπτουσία ΣΤΑΥΡΟΣ, XC προς ανάσταση). Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης… δια Της Θεοτόκου…
Τέλος φαίνεται, πως σε ό,τι εστιάζουμε, αυτό μας κάνει και το τραπέζι.... αυτό τρώμε ή μας ‘’τρώει’’ ως βροτούς ..., αφού ενασχολούμενοι με το κακό με την κακή έννοια (όχι για εκμετάλλευσή του προς διόρθωση και μεταστροφή μας, απλώς στηλιτεύοντας αυτό ή ξορκίζοντάς το αστόχως), μας τρώει το άγχος, η μιζέρια, η θλίψη, η απόγνωση… ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει· 8 ὅτι ὁ σπείρων εἰς τὴν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸς θερίσει φθοράν, ὁ δὲ σπείρων εἰς τὸ πνεῦμα ἐκ τοῦ πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον. (Γαλ.ς’) … όντας η ψυχή και το στομάχι παρομοιάζονται στο θέμα της τροφής (η μία υλικά κι η άλλη πνευματικά) ως μυλόπετρες… κι ό,τι τους παρέχουμε για αφ-ομοίωση … Γιατί η ψυχή μοιάζει με τη μυλόπετρα; (Αββάς Κασσιανός).
Νομοτελειακά αφού …. 7 Μὴ πλανᾶσθε, Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται· …μακάρι ο καλός Θεός να μας καθαρίσει τις έννοιες και διορθώσει τους λογισμούς ώστε με αγνότητα σώματος και αγιασμό ψυχής να μας περάσει από την μία στην άλλη δικαιοσύνη…. Η σχετική και η οντολογική δικαιοσύνη - αγ. Εφραίμ του σύρου
Συγχρόνως και τέλος, στο εστιακό κέντρο, εκεί θα βρούμε την εστία μας, εκεί το πυρ, εκεί το σπίτι μας... αμήν στον οίκο Του Πατρός, γευόμενοι το μεγάλο Δείπνο... που… πυρ τυγχάνει και όχι στο άλλο (κάτω) πλατύσκαλο, μέτοχοι και οικιστές του άλλου πυρός**….
Αμήν δι ευχών….
---
** Μια ημέρα (ο μέγας Μακάριος), ενώ περπατούσε στην έρημο, βρήκε το κρανίο ενός ιερέα των ειδώλων και το άκουσε να του λέει: «Κάθε φορά που σπλαχνίζεσαι όσους τιμωρούνται, εμείς που είμαστε μέσα στη φωτιά, με τα νώτα του ενός κολλημένα στα νώτα του άλλου, νιώθουμε μια παρηγοριά, καθώς μπορούμε να δούμε για λίγο το πρόσωπο των συντρόφων μας».
(Ξέρουμε ἀπὸ τοὺς ἁγίους χριστιανοὺς διδασκάλους ὅτι ἡ φωτιά, ποὺ ἀνέφερε ἡ ψυχή, εἶναι τὸ Φῶς τοῦ Θεοῦ, στὸ ὁποῖο λούζονται τὰ πάντα στὸν ἄλλο κόσμο. Ἡ αἴσθηση ποὺ βιώνουν ἀπὸ Αὐτὸ τὸ Φῶς ἐκεῖνοι ποὺ τὸ βλέπουν μέσα ἀπὸ τὴν παραμόρφωση τοῦ ἐγωισμοῦ εἶναι αὐτὸ ποὺ περιγράφεται ὡς «πῦρ τῆς κολάσεως».)
(1) Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Στενοχώρια και ασθένειες. Να ξέρεις, παιδί μου, ότι όλα έχουν τον σκοπό τους. Τίποτα δεν γίνεται χωρίς να υπάρχει αιτία. Ούτε μια πευκοβελόνα δεν πέφτει από το πεύκο αν δεν θέλει ο Θεός. Γι' αυτό θα πρέπει να μη στενοχωριέσαι για ότι σου γίνεται. Έτσι αγιαζόμαστε... - Άγιος Πορφύριος
Νοσήσας ἐν σώματι ἀθλητά, ὑγιὴς εὑρέθης, τὴν καρδίαν ὡς καὶ τὸν νοῦν, ὅτι ἀπὸ λέπρας ἁμαρτίας, μοναστικοῖς ἐκαθάρθης παλαίσμασιν.... [αγ.Νικηφόρου (εξωτερικά) λεπρού +4 Ιαν]...
και ομόπνοα, ο απ.Παύλος δεν ζήτησε τρις να απαλλαγεί από τον σκόλοπα τη σαρκί; ... 9 καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ. (Β'Κορ.ιβ')
σε υποκεφάλαιο του ΚΠΚ, το δημιουργία και αναδημιουργία μπορεί κάποιος να διακρίνει (σχηματικά) γιατί ο κόσμος μας είναι πλέγμα, πλέγμα ανελευθερίας 6Χ8.... (με επόμενα προς τα άνω όλο και πιο ελεύθερα του μικροκόσμου, ως μακρόκοσμος, τριτόκοσμος...) που σαν σε οστράκινο σκεύος, σαν σε αγρό, κρύβεται θησαυρός, μαργαρίτης που η ανεύρεσή του, οδηγεί ευθέως άνω, στην Ελευθερία. Μη μείνουμε εστιάζοντες στην γη… μη μείνουμε θάβοντας, ως πονηροί δούλοι, το τάλαντό μας στην γη (εξαντλώντας διάνοια, νου, χαρίσματα και όλη την ζωή μας στα χοϊκά). Κι αν προς τα άνω (9) και Τριαδικό Θεό, είναι κάπως δύσκολη η αντίληψη των επιπέδων, ενεργειακά, κάπως η επιστήμη τα έχει ψηλαφήσει σαν δίνες (6) και ρουφήχτρες... 12 μυστηριώδεις δίνες, αυτογνωσία, κοσμογνωσία και θεογνωσία (βοηθητικά θεωρητικά δευτερευόντως, σε γνωστικιστικό
επίπεδο, που προέχει η καθοδήγηση από έμπειρο πνευματικό, προς το Απόλυτο ελεύθερο
που χαρίζει την υπέρ νουν ειρήνη, Τριαδικό Θεό, ορθοδόξως προσεγγιζόμενου και αμήν
βιούμενου).
...και λογικά κάποιος θα παραξενεύεται... μα είναι δυνατόν να εστιάζει ο άνθρωπος ΜΟΝΟ στα κάγκελα; στο πλέγμα; αν δεν τον ενδιαφέρει το βάθος τοπίου και εστιάζει στα πρόσκαιρα, μάλλον έτσι θα είναι. Όχι οπωσδήποτε άσπρο μαύρο (όπως δείχνει το σκίτσο), αλλά σίγουρα με περιφερειακή όραση, θολό κι ίσως λίγο αδιάφορο. Κι όταν με το καλό αλλάξει ο άνθρωπος τα ενδιαφέροντα (εν διανοία φέρων τα όντως σπουδαία άφθαρτα και αιώνια) τότε θα κατανοήσει αυτό που προτείνει ο αγ.Νικόλαος βελιμίροβιτς : Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης... εργαζόμενος από τώρα για τα ωφέλιμα στην αιωνιότητα. Εστιάζοντας υγιώς στην ποθούμενη αιώνια εστία, τροφή, πυρ...
...από την άλλη πλευρά, η ερώτηση είναι όμοια... μα είναι δυνατόν να εστιάζει ο άνθρωπος ΜΟΝΟ στο τοπίο, προσπερνώντας το πλέγμα; κι αν το προσπεράσει σαν εστίαση, αυτό αρκεί, ζώντας κάποιος εν φυλακή, την ''φαντασία'' της ελευθερίας του;
Οι άγιοι εκ πείρας αναφέρουν πως το κοσμικό φρόνημα και οι ηδονές παχυλοποιούν νου και σώμα και αυτό είναι που συντηρεί την ''φυλακή'' μας, όχι τόσο σε θεωρία αλλά ιδίως στην πράξη, με το τριαξονικό κακό (κόσμος, σάρκα διάβολος) εν δράσει κατά τα δικαιώματα που του δίνουμε. Στην προσπάθεια λεπτότητος ώστε να διαπεράσουμε το πλέγμα (κόσμο, το δίκτυο του κόσμου που για τον αγ.Σιλουανό η προϋπόθεση είναι η ταπεινότητα, σε σχέση με τον εγωισμό που δυσχεραίνει έως απαγορεύει την διέλευση) σε εστίαση και ζωή, έχουμε Τον Κύριο ως Δρόμο και πρότυπο ελευθερίας και φωτισμού (ις' ως 16, 2 8άρια, με πρώτο και προϋπόθεση την κάθαρση * (2ο) και τρίτο 8, την τελειότητα), στο μέτρο της του Χριστού ηλικίας (33). Θλίψεις θα έχουμε αλλά δια της χάριτος Ο Κύριος νικά για μας, τον κόσμο... 33 ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε. ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον. (Ιων.ις'33)
Είναι απίστευτα διάτρητος αυτός ο κόσμος (πραγματικά σαν πλέγμα), παρά την φαινομενική του στερεότητα... και σε αυτήν την παχυλότητα εισέρχονται πανεύκολα (υπό προϋποθέσεις) και άγγελοι ως λεπτές οντότητες προς θεραπεία αλλά και δαίμονες προς ασθένεια (ψυχών και σωμάτων). Οι μεν να μας βοηθούν και ανέλκουν προς σωτηρία, όπως γνωρίζεται Η Θεοτόκος, ως Η ολκάς των θελόντων σωθήναι Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνὴ Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα (τα πέντε άλφα και η πεντάλφα….) οι δε να καθέλκουν σαν υπηρέτες της φυγοκέντρου και ανάποδης πεντάλφας...
Έτσι, όλη η κτίσις επιδέχεται αγιασμού (δι ευχών) αλλά και δαιμονίζεται**. Τακτοποιείται (κατά Θεόν) ή ατακτεί με την συνεργεία μας.... η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση, με τα.... Άξιον εστί και θεραπεία και συνέχεια Άξιον εστίν και θεραπεία (παράμετροι) εκτιμώ βοηθητικά, μαζί με τα περάσματα και Θύρα (άρθρα). Μην τύχει και η αδιάκριτη πνευματικοποίηση, η ''ελευθερία'' και τα περάσματα, έξω από την νόμιμη και κεχαριτωμένη Θύρα XC, μπορεί να δίνει την ψευδαίσθηση των δυνατοτήτων, αλλά το πρόσημο είναι αρνητικό. Και για τον ε-αυτό (εικών Αυτού) και για τον κόσμο, με τα πάντα να έχουν αφετηρία και κατάληξη στην καθαρή καρδιά που αναπαύει το Πνεύμα το Άγιο (σκοπό ζωής) και χαρίζει πνεύμα ευθές, αντί για του σκολιού των άλλων προσπαθειών.
[Η καρδιά και ο Θεός (Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου) .... Ο Θεός βρίσκεται παντού. Και σαν βρει καρδιά που δεν Του εναντιώνεται, καρδιά ταπεινή, μπαίνει μέσα της και τη γεμίζει χαρά. Τόση είναι η χαρά της καρδιάς που έχει μέσα της το Θεό, ώστε κολλάει πάνω Του και δεν θέλει ποτέ να Τον αποχωριστεί. Σε καρδιά φουσκωμένη από εγωισμό δεν πλησιάζει ο Κύριος. Κι έτσι αυτή καταθλίβεται, μαραζώνει και σιγολιώνει, βυθισμένη στην άγνοια, τη λύπη και το σκοτάδι.
Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, μόλις στραφούμε με μετάνοια και πόθο προς τον Κύριο, η θύρα της καρδιάς μας ανοίγει σ’ Εκείνον. Η εσωτερική ακαθαρσία ξεχύνεται έξω, για να παραχωρήσει τη θέση της στην καθαρότητα, την αρετή, τον ίδιο το Σωτήρα, τον μεγάλο Επισκέπτη της ψυχής, τον κομιστή της χαράς, του φωτός, του ελέους. Θείο δώρο είναι αυτή η ευλογημένη κατάσταση, όχι δικό μας κατόρθωμα. Και αφού είναι δώρο, πρέπει να ευχαριστούμε το δωρητή με ταπείνωση. Ταπείνωση! ...], Ταπείνωση κι όχι ταπεινολογία, Αγάπη που ου λογίζεται το κακό (Α'Κορ.ιγ'5), κι όχι την αγαπολογία, ως την μόνη δύναμη που το υπερσκελίζει σε σχέση με την έλξη της εστίασης και ανάλογων επηρροών, τέλος δε την Αλήθεια που η γνώση Της μας ελευθερώνει (Ιωαν.η'32), κι όχι η ομοιάζουσα, αλλά κίβδηλη αληθοφάνεια. Σταδιακή (ας πούμε αναβάθμιση) της όρασης του νοός, που όσο καθαρίζεται περνά τον όλο άνθρωπο από το εν αινίγματι στο πρόσωπον προς πρόσωπον.... Η γνώσις και όρασις του δι εσόπτρου εν αινίγματι, η ευχή και η προσ-ευχή.
Επειδή όμως όλα περιστρέφονται γύρω από Τον Λόγο και τις ζωηφόρες εντολές*** Του στον άμωμο (ψαλμ.ριη') παρακαλούμε πάλι να μας δίνει δύναμη ''εστίασης'' ... κλῖνον τὴν καρδίαν μου εἰς τὰ μαρτύριά σου καὶ μὴ εἰς πλεονεξίαν. ἀπόστρεψον τοὺς ὀφθαλμούς μου τοῦ μὴ ἰδεῖν ματαιότητα, ἐν τῇ ὁδῷ σου ζῆσόν με.... γιατί πιο το όφελος να κερδίσουμε όλον τον κόσμο αλλά χάσουμε την ψυχή μας;
** μετά την
έκπτωση, τέτοια είναι η ''φύση'' (δ=4) ... κατειλημμένη από την παραφύση (6) κατά
το Λουκ.δ'6.... [6 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ διάβολος· σοὶ δώσω τὴν ἐξουσίαν ταύτην
ἅπασαν καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν, ὅτι ἐμοὶ παραδέδοται, καὶ ᾧ ἐὰν θέλω δίδωμι
αὐτήν (τα υποκάτω του τελευταίου ορώμενου ουρανού, από τους 9)] και τα δαιμόνια που το καθένα έμεινε εκεί που ήταν, με το ''στώμεν καλώς'' του αρχ.Μιχαήλ. Άλλο στην γη, άλλο στον αέρα, άλλο στο νερό και άλλο στο πυρ (και μέσω αυτών και στα στοιχεία της φύσης και ζωής μας).
Κι έρχεται Ο Κύριος και μυστικά και
μυστηριακά (αρχής γενομένης του ορθοδόξου βαπτίσματος) αναιρεί τα δικαιώματα
''κατοχής'' και τα αποδιώκει. Ελευθερώνει τον δέσμιο (από την αμαρτία) άνθρωπο
και τον αποκαθιστά από ταπεινωμένο σιδεροδέσμιο δούλο (όπως ο ιωσήφ ο πάγκαλος έτσι και από τον ''δερμάτινο'' ηρώδη ο απ.Πέτρος και πράξη μας), σε κύριο του οίκου του (ε-αυτού)…
όπως σημειώνεται στον ρδ’ ψαλμό, ‘’ειδικό’’ για την εξομολόγηση…. ἐταπείνωσαν
ἐν πέδαις τοὺς πόδας αὐτοῦ, σίδηρον διῆλθεν ἡ ψυχὴ αὐτοῦ μέχρι τοῦ ἐλθεῖν τὸν λόγον
αὐτοῦ, τὸ λόγιον τοῦ Κυρίου ἐπύρωσεν
αὐτόν. ἀπέστειλε βασιλεὺς καὶ ἔλυσεν αὐτόν,
ἄρχων λαοῦ, καὶ ἀφῆκεν αὐτόν. κατέστησεν αὐτὸν κύριον τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ ἄρχοντα
πάσης τῆς κτήσεως αὐτοῦ τοῦ παιδεῦσαι τοὺς ἄρχοντας αὐτοῦ ὡς ἑαυτὸν καὶ τοὺς
πρεσβυτέρους αὐτοῦ σοφίσαι. καὶ εἰσῆλθεν
᾿Ισραὴλ εἰς Αἴγυπτον, καὶ ᾿Ιακὼβ παρῴκησεν ἐν γῇ Χάμ. καὶ ηὔξησε τὸν λαὸν αὐτοῦ
σφόδρα καὶ ἐκραταίωσεν αὐτὸν ὑπὲρ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ.
Ελευθερία που δωρίζει η εκκλησία μέσω θεόσδοτων εφοδίων, που κέντρο άξονα όλων έχει ο ίδιος Ο Κύριος [που εισέρχεται ως ισραήλ ισχυρός, Νους Θεού και Άγιο Πνεύμα (Ιακώβ) μέσα στην αίγυπτο (κόσμο μας)] ως τροφή, ως αήρ (αληθής πίστη), ως πυρ και ως λάλον ύδωρ, με την πεμπτουσία Του τον σταυρό.
Τυπώνοντας ορθά και ορθόδοξα το σημείο του Σταυρού [ζώντας σταυρικά (σύμφωνα με το άγιο θέλημά Του), αφού πρακτικά δεν μπορούμε να ποιούμε πάντα τον σταυρό, σημασία έχοντας η προαίρεση και το βίωμα] σε κάθε πρόσληψη τροφής, ύδατος, αναπνοής (φυσικής και πνευματικής σε θεωρία) ως αέρα και πυρ .... ''εισάγεται'' στην ζωή μας Ο Κύριος (όπως εισήλθε στον ιορδάνη) μαζί με την ενέργειά Του, οπότε και τα ''καθαρίζει''. Ως πυρ και πνεύμα, (Άγιο Πνεύμα - στον τύπο του Ιακώβ) καλύπτει το κενό της πτέρνας του δίδυμου αδελφού του πυρράκη (Ησαύ) και θηλυμανούς και του αντίποδα πυρός, όπως σημειώνεται στον μέγα κανόνα: Ἐδὼμ ὁ Ἠσαῦ ἐκλήθη δι᾿ ἄκραν θηλυμανίας ἐπιμιξίαν· ἀκρασίᾳ γὰρ ἀεὶ πυρούμενος καὶ ταῖς ἡδοναῖς κατασπιλούμενος, Ἐδὼμ ὠνομάσθη, ὃ λέγεται θερμασία ψυχῆς φιλαμαρτήμονος. ... Αμήν Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει Σου, γενού φυλακτήριο, σβεστήριο ...
Αμήν αποδέκτες, μέτοχοι της χάριτος και αξίους αυτής της ελευθερίας να μας αναδεικνύει, σε κόντρα των θελόντων να μας έχουν αιχμάλωτους τώρα και στους αιώνες, κραταιούς, ενάντια στους εχθρούς (νοητό φαραώ και τους στρατιώτες αυτού δαίμονες και υπηρέτες του θελήματός του)... μακάρι να βάλουμε αρχή ελευθερίας αφού ο τρόπος και τα εφόδια, είναι δωρεάν και με τόση ευσπλαγχνία και φιλανθρωπία δοθέντα από Τον Δεσπότη Κύριο....
Δυστυχώς δαιμονιζόμαστε (ανεπαίσθητα δυσδιάκριτα για την καθημερινότητά μας και κοσμικό νου) έστω κι αν ο όρος είναι βαρύς και συνηθίζεται μόνο σε όσους αφρίζουν, κατά τα δικαιώματα που τα δίνουμε. Οι άγιοι και έμπειροι αγωνιστές αναφέρουν, πως ''αναπαύονται'' στην παχυλότητα της σάρκας και τον σκοτισμό λόγω αιρέσεων και πλανών, εκπορεύονται δε, μόνο με προσευχή και νηστεία (Ματθ.ιζ'21) τι συμβαίνει στον σταυροειδή μεταβολισμό μας όταν εντάσσουμε στην ζωή μας την προσευχή και την νηστεία... περιπέσαμε σε ληστές... Κύριε ελέησον!! κι είναι η μόνη προϋπόθεση, η χάρις Του, που θα μας περάσει από την παλαιά κτίση, στην νέα (δι ευχών και ενεργείας Της Θεοτόκου)...
*** Οποιος σέβεται τις εντολές του Θεού και τις τηρεί σαν χρεώστης, αυτός γνώρισε τον Θεό. Μην αναζητήσεις τις υψηλές θεολογικές έννοιες, ενώ ακόμη ζητάς την βοήθεια τον Θεού, για να έλθη και να σε σώση από την αμαρτία. Οι υψηλές θεολογικές έννοιες μόνες τους έρχονται, όταν η ψυχή αγνισθή και καθαρισθή.
(2) κι η καθαρότητα έχει αφετηρία τον οφθαλμό και τον νου, που εστιάζουν, αφού όπου ο οφθαλμός εστιάζει την ανάλογη τροφή προσφέρει στο όλο σώμα και πνεύμα, σαν μύγα ή μέλισσα.
Αυτό που θα μας ελευθερώσει είναι η κάθαρση από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, μην τύχει και κάποιος φανταστεί, ότι το σώμα, είναι η φυλακή του πνεύματος, αλλιώς, όποιος σκότωνε κάποιον και τον ελευθέρωνε από την φυλακή, ''καλό'' θα έκανε. Αλλά δεν είναι έτσι. Το σώμα είναι ναός και έχει άλλη προοπτική και αξία. Δεν φταίει αυτό καθαυτό, παρά την παχυλότητά του, αλλά η νοοτροπία διαχείρισης της λάσπης και του κόσμου (που πρέπει να τα κάνουμε διάφανα). Δια της αναστάσεως από τον ΑΔΗ και αναλήψεως, ανοίγει Ο Κύριος την μετά σώματος ανάβαση. Τα δε δεσμά που μας κρατάνε αιχμαλώτους στον άκοσμο κόσμο και κατώτερο ουρανό, δεν σπάζουν ει μη μόνο δια εξομολογήσεως και Θείας κοινωνίας [εις άφεσιν αμαρτιών, ως το μόνο εφόδιον ζωής αιωνίου (3)]... περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση… [δείχνοντας ο Θεός στο ψαλτήρι (ρδ' και ρς' ψαλμό), πως Ο τέλειος Ποιμένας Χριστός που την ψυχή (ρ, 100) αυτού τίθησι υπέρ των προβάτων καθιστά άρχοντα του οίκου (κόσμου, δ') και συντρίβει πύλες χάλκινες και συνθλάττει μοχλούς σιδηρούς... απελευθερώνοντας τον άνθρωπο από την ''φυσική'' φυλακή (κοσμικό πνεύμα της αιγύπτου) και την παράλογη αμαρτία, αιχμαλωσία και πνευματική στειρότητα...].
Οφθαλμός και νους απλούς, μη πλεονέκτης (φυσικώς και πνευματικώς) που αντιστοιχεί στην ειδωλολατρεία, οπότε και δι αυτής της νοοτροπίας, δίνει δικαιώματα σκοτισμού και μόλυνσης, αντίθετα δε, ευλογίας και φωτισμού... 22 ῾Ο λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἔσται· 23 ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; 24 Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. (Ματθ.ς')
Αμήν ο καλός Θεός να μας διανοίξει τα αισθητήρια για να γευτούμε αληθώς την πίκρα του κόσμου (και την αντέξουμε) και την γλύκα του παραδείσου (και ποθήσουμε) όπως συνέβη και στο ξεκίνημα Αγίου Ανδρέα (από άγιο Ανδρέα δια Χριστόν σαλό)....
«Βαπτιζόμενοι, φωτιζόμεθα˙ φωτιζόμενοι, υιοθετούμεθα˙ υιοθετούμενοι, τελειούμεθα˙ τελειούμενοι, απαθανατιζόμεθα˙ εγώ φησίν, είπα, Θεοί εστέ, και Ύιοί υψίστου πάντες». - Κλήμης ο Αλεξανδρεύς
...καθαρίζει γαρ πρώτον τον άνθρωπον από τα πάθη δια της εργασίας των εντολών, και δεύτερον φωτίζει τον κεκαθαρμένον δια της ελλάμψεως και του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος.
Και καθώς οι γανόνοντες τα χάλκινα αγγεία,πρώτον καθαρίζουσιν αυτά από τον μολυσμόν όπου έχουσιν, έπειτα λαμπρύνουσιν αυτά με το γάνωμα˙ούτω ο Θεός, πρώτον καθαρίζει την καρδίαν και τον νουν, και έπειτα λαμπρύνει αυτά με το φως της θείας του χάριτος.
Ώστε όποιος αγαπά να φωτισθή εκ Θεού, πρώτον πρέπει να καθαρισθή από τα πάθη δια των θεουργών εντολών˙ «Ού γάρ κάθαρσις, εκεί έλλαμψις˙ (λέγει ο Θεολόγος Γρηγόριος Λόγος εις τα Φώτα) άνευ γάρ του πρώτου το δεύτερον ού δίδοται» εί δε προ του να καθαρισθή τινάς ζητεί να φωτισθή, μάτην και ανωφελώς κοπιάζει. (Εορτοδρόμιον - Σχόλια στους κανόνες των Θεοφανείων)
(3) Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας Ο χριστιανός που δεν μεταλαμβάνει καταπίπτει ο ψυχικός του κόσμος
κι όταν θαρθεί η ώρα να ''εγκαταλείψουμε'' τα του κόσμου, και βρούμε μπροστά μας τις επιλογές μας, [προς ενσωμάτωση στον νοητό Ήλιο Χριστό (9) ή εξοστρακισμό (6)] ας μας γνωσθεί από τώρα, το... Τι συμβαίνει όταν ο Αρχάγγελος έρχεται να πάρει τη ψυχή!
παραλαβή
της ψυχής του αγ.Νεκταρίου από τον αρχ.Μιχαήλ (και δυο σχόλια)
το
φοβερώτερο μυστήριο (ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα και οι μεταθανάτιες
εμπειρίες)
Όσο ο απ.Πέτρος (και στην πράξη ο καθένας) εστιάζει Στον Κύριο, σαν ελπίδα, φόβο Θεού, πίστη, προσοχή, προσευχή.... τόσο διέρχεται αβρόχοις ποσί την θάλασσα τοῦ κόσμου (αγ.Νήφων). Αν όμως παγιδευτούν τα αισθητήρια, ο νους και η καρδιά μας από την ''δύναμη'' των πειρασμών (και κυμάτων που θέλουν να μας καταπιούν) το νομοτελειακό αποτέλεσμα της φοβίας, με την σύγχρονη αλλαγή της εστίασης, θα ακολουθήσει το βύθισμα... Αμήν ο καλός Θεός να μας ανέλκει και στερεώνει στην συμφέρουσα εστίαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου