πως η διπλή πεντάδα αισθήσεων γίνεται απλή… και λίγα τινά περί έρωτος, που πετυχαίνει την ένωση

Από τον παρακλητικό του αγ.Νικολάου του εξ ιχθύος Κορίνθου διαβάζουμε….  αλλά και από την ακολουθία της θείας μεταλήψεως το: Ψυχὴν κάθαρον, ἁγίασον τὰς φρένας· τὰς ἰγνύας στήριξον ὀστέοις ἅμα· αἰσθήσεων φώτισον ἁπλῆν πεντάδα· ὅλον με τῷ σῷ συγκαθήλωσον φόβω. Ἀεὶ σκέπε, φρούρει τε καὶ φύλαττέ με ἐκ παντὸς ἔργου καὶ λόγου ψυχοφθόρου. 

Ἅγνιζε καὶ κάθαρε καὶ ῥύθμιζέ με· κάλλυνε, συνέτιζε καὶ φώτιζέ με·
δεῖξόν με σὸν σκήνωμα Πνεύματος μόνου, καὶ μηκέτι σκήνωμα τῆς ἁμαρτίας· ἵν᾿ ὡς σὸν οἶκον εἰσόδῳ κοινωνίας, ὡς πῦρ με φεύγῃ (1) πᾶς κακοῦργος, πᾶν πάθος. 

Πρέσβεις φέρω σοι πάντας ἡγιασμένους,… (του αγ.Συμεών του μεταφραστού). 

Έχοντας ελάχιστη αυτογνωσία, νομίζω δεν υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει πως έχει μόνο σωματικά αισθητήρια (που αντιλαμβάνονται τον έξω αυτού κόσμο). Ούτε πάλι και στερείται εσωτερικών αντίστοιχων αισθητηρίων που αντιλαμβάνονται τον έσω και πνευματικό. Και όνειρα θα δουν παρά τα κλειστά εξωτερικά μάτια και

εσωτερική φωνή παρότρυνσης σαν συνείδηση (και όχι μόνο) θα ακούσουν, παρά την εξωτερική απουσία ήχου κλπ… 

Το θέμα φυσικά είναι (και ισχύει) ότι η αντικειμενικότητα αντίληψης έσω και έξω, όσο διαθέτουμε χοϊκά αισθητήρια, δεν είναι δεδομένη. 

Παρεμβάσεις εκατέρωθεν (από μέσα προς τα έξω και αντίθετα, όπως θέλουμε μερικές φορές βλέπουμε τα πράματα, αλλά και τα έξω αισθανόμενα επηρρεάζουν την έσω θεωρία) σημειώνονται καθημερινά. Κι οι παρεμβολές αυτής της θολούρας, ως χνους μεταξύ νου και χου, θα αποστασιοποιούν το βίωμα της μοναδικότητας και απλής πεντάδας των δύο πεδίων, όσο δεν είναι ενωμένα εις εν. Συμβαίνει στον Κύριο, που είναι και Θεός και άνθρωπος. Για να συμβεί και σε εμάς σαν χάρι, (ομόπνοοι του εκ φύσεως Θεανθρώπου στους υιούς Θεού κατά χάριν) δίδεται η θεία κοινωνία για να ‘’κολλήσουμε’’ και γίνουμε πνεύμα εν. Από εκεί μόνο η δύναμη για να το κατορθώσουμε και την διπλή πεντάδα την κάνουμε απλή. 

Είναι μια παράλληλη πραγματικότητα, όχι πάντα ισορροπημένη και εν τάξει, αφού ανοιχτομάτηδες εξωτερικά μπορεί νάμαστε, αλλά τυφλοί εσωτερικά και ανάποδα, ισχύοντας το αυτό για όλα τα αισθητήρια. Έξωθεν διαχωρισμένα εις πέντε, έσωθεν ενοποιημένα σε μονάδα. Έξωθεν υγιέστατοι και αρτιμελείς, αλλά έσωθεν παράλυτοι, χωλοί … 

Μεταξύ απόλυτης (πνευματικής) τυφλότητος και απόλυτης ορθής θέασης που είναι άκρα, ανοίγεται μπροστά μας κατά τον απόστολο, μια κλίμακα εξυγίανσης πίστη – αρετή – γνώσι - εγκράτεια - υπομονή - ευσέβεια - φιλαδελφία - αγάπη  (Β’ Πέτρ. α’ 1-10) αλλιώς είμαστε, τυφλοί και μυωπάζοντες στην επίγνωση του Χριστού (της Αληθείας).   

Μπορεί εξωτερικά να μην είμαστε λεπροί, αλλά έσωθεν ως αμαρτία είμαστε (γιαυτό και σε όλην την πορεία μετά την έξοδο από την αίγυπτο μέχρι τους αγίους τόπους, παιδευόντουσαν οι εβραίοι από αυτήν την ασθένεια. Σκιά της αμαρτίας ως λέπρα του νοός με ισραήλ να σημαίνει νου ορώμενο τω Θεώ). Το ανάλογο ισχύει για μοιχεία (μέσω επιθυμίας…) αλλά και φονείς (μέσω θυμού). Όχι μόνο εξωτερικά, αλλά ιδίως αυτοχειρούντες επί του ιδίου μας του εαυτού…. Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς! 

Φονεύουμε (σε ενεστώτα διαρκείας) πρωτίστως τον ΑΒΕΛ, ως κυκλική (και απλανή) κίνηση νοός. Υποτιμήσαμε και δεν δώσαμε την αξία που του πρέπει στον ΣΗΘ που είναι η τήρηση των εντολών και η ευθεία κίνηση δια των δημιουργημάτων στον Δημιουργό, (και δια λόγων φύσης και Γραφών που οδοδεικτούν Τον Λόγο) περιμένοντας μεν δικαία κρίση, αλλά ελπίζοντας στην ευσπλαγχνία και άπειρο έλεος. 

Παρείσφρυσε η φαντασία, παρείσφρυσαν πολλά κάτω ύδατα και διαθλούν την ευθεία όραση και κίνηση προς τον Θεό. Φανταστήκαμε με το επιλογές ζωής… (με αφορμή το τριώδιο) ότι κατέχουμε τις θέσεις των καλών της ιστορίας [άβελ, τελώνου, επιστραφέντος ασώτου, ότι ακολουθεί ο μηρός μας την συνοδεία Του Κυρίου (μη μετέχοντες στα καρναβάλια) κι όχι την πομπή του άλλου…] αλλά όσο ο άβελ (κυκλική κίνηση) είναι πεθαμένος και θαμμένος κάτω από την γη (μας) και δεν ενεργεί ως ζωντανός, δυστυχώς είμαστε στον άλλον παράδρομο…. όπου ο φαρισσαίος, ο πρεσβύτερος μη συγχωρετικός αδελφός, ως ακολουθούντες είδωλα, βόσκοντες χοίρους και πάθη, παρά την μικρή φιλότιμη προσπάθεια που μας επαναπαύει. Εκεί το κυρίως πρόβλημα. Η φαντασία που διαθλά το Φως και χάνουμε αυτογνωσία, μετάνοια και θεογνωσία. Φαντασία που υποσκελίζει την τελειότητα, όταν τέλειος νους, είναι ο αφάνταστος νους. Κύριε ελέησον!!  

Κι έρχεται Ο Κύριος και επιτελεί ιστορικά (στα 33 χρόνια επί γης) εξωτερικά θαύματα, που στόχο όμως έχουν την εσωτερική υγεία και ανόρθωση των ανθρώπων κάθε εποχής (από γενέσεως έως συντελείας) ανθρώπους που τους συναντά (μας συναντά) υπό γης, εν ΑΔΗ, σε εκείνες τις 33 ώρες μέσα σε αυτόν, καθώς νεκροί και αιχμαλωτισμένοι από αυτόν είμαστε … 5 τυφλοὶ ἀναβλέπουσι καὶ χωλοὶ περιπατοῦσι, λεπροὶ καθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσι, νεκροὶ ἐγείρονται καὶ πτωχοὶ εὐαγγελίζονται· 6 καὶ μακάριός ἐστιν ὃς ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί. (Ματθ.ε’) αφού εκ Της Πλευράς Του εγκαινιάζει και εισάγει τον άνθρωπο στην έσω Ζωή (όπως εκ της πλευράς του πρώτου ΑΔΑΜ εξέρχεται η ΕΥΑ, η κληθείσα Ζωή, ὅτι αὕτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων. (Γεν.γ’20). 

Έσω Ζωή με τα αισθητήριά της, δια Της Θεοτόκου και εκ της πλευράς του νέου ΑΔΑΜ Χριστού, που φέρνει την τάξη από την αταξία, ευχόμενοι αμήν και συνεργαζόμενοι με Τον Κύριο που θέλει να εγκαταστήσει εν ημίν την αρχή καινής κτίσης. Την Ζωή μέσα στην νέκρα μας. Την ανάσταση από την στάση (επανάστασή μας κατά του Θεού) προσανατολίζοντας ο νέος ΑΔΑΜ (ανατολή, δύση, άρκτος, μεσημβρία) και επιστρέφοντας τον παλαιό, από την γη στον ουρανό.         

Είναι αυτό που αναφέρει** ο Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος : … ''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.'' 

Ανασταίνοντας, αναδομώντας θεουργικά μέλος μέλος τον ε-αυτό μας, την εικόνα Αυτού, στο καθ’ωμοίωσιν Του… [όπως σημειώνεται στις ευχές της Θείας Μεταλήψεως, την μόνη προϋπόθεση: … Δέσποτα, ἁγίασὸν μου τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα, τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν, τοὺς νεφροὺς καὶ τὰ σπλάγχνα, καὶ ὅλον με ἀνακαίνισον καὶ ῥίζωσον τὸν φόβον σου ἐν τοῖς μέλεσί μου, καὶ τὸν ἁγιασμόν σου ἀνεξάλειπτον ἀπ᾿ ἐμοῦ ποίησον... (αγ. Ιωάννου χρυσοστόμου) Ὁ δοὺς τροφήν μοι σάρκα σὴν ἑκουσίως, ὁ πῦρ (1) ὑπάρχων καὶ φλέγων ἀναξίους, μὴ δὴ καταφλέξῃς με, μὴ Πλαστουργέ μου·
μᾶλλον δίελθε πρὸς μελῶν μου συνθέσεις, εἰς πάντας ἁρμούς, εἰς νεφρούς, εἰς καρδίαν· φλέξον δ᾿ ἀκάνθας τῶν ὅλων μου πταισμάτων. Ψυχὴν κάθαρον, ἁγίασον τὰς φρένας· τὰς ἰγνύας στήριξον ὀστέοις ἅμα· αἰσθήσεων φώτισον ἁπλῆν πεντάδα· ὅλον με τῷ σῷ συγκαθήλωσον φόβω. (αγ.Συμεών του μεταφραστού)]… 

Αυτό είναι και το σωτήριο έργο Του Κυρίου. Η αναδημιουργία, αναδομώντας έκαστον μέλος μας με το έκαστον μέλος Του, που έπαθε για μας. Η  επιστροφή της φύσης μας (πνευματικά και σωματικά) στην βασιλεία, όπου ο προπτωτικός αδάμ, την κορωνίδα του όραση την είχε ενοποιημένη και ισχυρή. Αυτήν, που μετά την αποδοχή και παρείσφρυση της φαντασίας έγινε αδύναμη και διαχωρισμένη, λόγω διαβολής… 

Κι Ο Κύριος (για μας) καταπατά την ‘’δύναμη’’ του εχθρού. 

Είναι γνωστή η ιστορία εκείνων των μοναχών που ο διάβολος διέλυσε το μεγάλο τους μοναστήρι, εμφανίζοντας πουλιά, που τους μισούς τους έκανε να τα βλέπουν μαύρα και τους άλλους μισούς, άσπρα. Κι όλοι είχαν την πεποίθηση, ότι βλέπουν (τουλάχιστον εξωτερικά) αντικειμενικά (2). 

Είναι ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ, αλλά και τα ΡΑΒΔΙΑ+ΚΩΝΙΑ (εργαλεία όρασης) λεξαριθμικά ίδια (999), αλλά όσο απέχουμε βιωματικά από την τριαδική μονάδα, όραση, ακοή και τα λοιπά αισθητήρια (με όλο το σώμα της αμαρτίας, που πρέπει να νεκρωθεί), έχει δοθεί εξουσιοδότηση στον αντίδικό μας να τα πλανεί και ασθενεί. Η δε θεραπεία επέρχεται με την ‘’ένωση’’ Του ενός Οφθαλμού (που τα πάντα ορά) και του οφθαλμού της ψυχής μας (νοός) χαρίζοντας όραση και αίσθηση, όσων του συμφέρουν και του αναλογούν, όλα όμως και πάντα ΦΩΣ. παρ’ ό ουκ έστι παραλλαγή ή τροπής αποσκίασμα κατά την ευχή του Μεγ.Βασιλείου (στο μεσονυκτικό)*. Ευχή που καταγράφει σαφώς και τις προϋποθέσεις απόκτησης… (σημειωμένα στην υποσημείωση πιο κάτω, με έντονα γράμματα). 

Κατά τον άγιο Μάξιμο ομολογητή: 

Νέφος (χνους) που δρα στην βαθεία καρδία και απαγορεύει την προσπέλασή μας σε θέα και κίνηση από τα χρονικά (αεί κοιλία) στα της κεφαλής (και αιώνια παρόντα – νυν), αλλά και από τα ορατά (δεξιά επίγνωση) στα αόρατα (αριστερή). Πόλεμος κατά του Σταυρού αλλά και από την άλλη όψι, νίκη δια Σταυρού. Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς. 

Αναφέρει ο αγ.Γαβριήλ δια XC σαλός ότι οι ουρανοί είναι εννέα κι εμείς βλέπουμε μόνο τον τελευταίο κάτω, όπου και έπεσαν οι έκπτωτοι δαίμονες που μας πλανούν με τα φαινόμενα. Ευκαιρίας δε δοθείσης με την ανάδειξη του θέματος των ΑΤΙΑ, ο αφ.Πορφύριος αναφέρει αυτά ως τεχνοείδωλα της αβύσσου. 

Είναι το άλλο σκέλος του ίδιου ‘’πατέρα’’ του ψεύδους, που σαν βαρύ πυροβολικό θα εξάγει από την φαρέτρα του τώρα στα προέσχατα για να συνεχίσει το έργο του που είναι η απώλειά μας… βοηθούμενο, σχεδιαζόμενο και υλοποιούμενο από την ΝΤΠ***. 

Κύριε ελέησον!! 

--- 

(1) Είναι η θεία κοινωνία πυρ που εισέρχεται και ενώνεται με τον άνθρωπο. Μας ενώνει μυστηριακά και θέλει από την δική μας πλευρά την μυστική ακολουθία και συμφωνία. Το τέλειο βίωμα (του απ.Παύλου) ή τουλάχιστον ολοέν και εκτυπώτερον (νάρχεται και να μένει ο Κύριος και να μην Τον αποδιώκουμε με τις επιλογές μας, μην αναγκάζουμε τα μέλη Χριστού να αμαρτήσουν...). Νάρθει και να μείνει δρώντας από όλα τα μέλη, όλα τα αισθητήρια, εις εν..... 20 Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· (Γαλ.β'20) σκήνωμα Πνεύματος (Αγίου) μόνου και μηκέτι σκήνωμα αμαρτίας, αφού το ένα πυρ διώκει το άλλον. Κι είναι προϋπόθεση συμφέρουσα να δοκιμάζουμε τον εαυτό και η κάθαρση κατά το ...καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν. ... (Ματθ.κγ') μην τύχει και σαν εξωστρεφείς Ο Κύριος μας κατακεραυνώσει με τα ουαί κατά των φαρισσαίων αλλά και στην πράξη που έχει ως αποτέλεσμα το... 30 διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί (Α'Κορ.ια')

(2) ΣΤΑΥΡΟΣ… Ουσία και φαινόμενα

Ἐγώ ἐλιές τρώω

* ΕΥΧΗ τοῦ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ 

Κύριε Παντοκράτορ, ὁ Θεὸς τῶν Δυνάμεων καὶ πάσης σαρκός, ὁ ἐν ὑψηλοῖς κατοικῶν καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορῶν, καρδίας τε καὶ νεφροὺς ὁ ἐτάζων, καὶ τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων σαφῶς ἐπιστάμενος, τὸ ἄναρχον καὶ ἀΐδιον φῶς, παρ' ὃ οὐκ ἔστι παραλλαγή, ἢ τροπῆς ἀποσκίασμα, Αὐτός, ἀθάνατε Βασιλεῦ, πρόσδεξαι τὰς ἱκεσίας ἡμῶν, ἃς κατὰ τὸν παρόντα καιρὸν τῆς νυκτός, τῷ πλήθει τῶν σῶν οἰκτιρμῶν θαρροῦντες, ἐκ ῥυπαρῶν πρὸς σὲ χειλέων ποιούμεθα, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ πλημμελήματα ἡμῶν, τὰ ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ καὶ διανοίᾳ, ἐκ γνώσεως ἢ ἀγνωσίας πλημμεληθέντα ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ναοὺς ἡμᾶς ποιῶν τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Καὶ δώρησαι ἡμῖν ἐν ἀγρύπνῳ καρδίᾳ καὶ νηφούσῃ διανοίᾳ, πᾶσαν τοῦ παρόντος βίου τὴν νύκτα ἡμᾶς διελθεῖν, ἀπεκδεχομένους τὴν παρουσίαν τῆς λαμπρᾶς καὶ ἐπιφανοῦς ἡμέρας τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾗ μετὰ δόξης ἐπὶ γῆς Κριτὴς τῶν ἁπάντων ἐλεύσεται, ἑκάστῳ ἀποδοῦναι κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀναπεπτωκότες καὶ ὑπνοῦντες, ἀλλ' ἐγρηγοροῦντες καὶ διεγηγερμένοι ἐν τῇ ἐργασίᾳ τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ εὑρεθῶμεν καὶ ἕτοιμοι εἰς τὴν χαράν, καὶ εἰς τὸν θεῖον νυμφῶνα τῆς δόξης αὐτοῦ συνεισέλθωμεν, ἔνθα ὁ τῶν ἑορταζόντων ἦχος ὁ ἀκατάπαυστος καὶ ἡ ἀνέκφραστος ἡδονὴ τῶν καθορώντων τοῦ σοῦ προσώπου τὸ κάλλος τὸ ἄρρητον. Σὺ γὰρ εἶ τὸ ἀληθινὸν φῶς, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον τὰ σύμπαντα, καὶ σὲ ὑμνεῖ πᾶσα ἡ Κτίσις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, Ἀμήν. 

…καθαρίζοντας [με το απόπλυνον τω Αίματί Σου τω Αγίω…(3)] από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, ώστε να γίνει ο κόσμος και το ορατό ένδυμα διάφανο. Καταργούμενος ο μεσότοιχος για να μεταβούμε με τη νέκρωση μελών αμαρτίας από την διπλή πεντάδα αισθήσεων, στην απλή (και ζητούμενο. Μονάδα πνευματική κι όχι σαρκική, εμπιστευόμενοι απόλυτα και μόνο ό,τι βλέπουν και αισθάνονται τα χοϊκά αισθητήρια, που έχουν ημερομηνία λήξεως.). 

 

Απλή, χωρίς μετεωρισμό προς τα έξω, δίνοντας δικαιώματα και δομικά υλικά για την δημιουργία του αυτοειδώλου μας, ως θεοί χωρίς Θεό, αλλά μετανοητικά απόλυτα, στραμμένοι προς την εντός ημών βασιλεία και Τριαδικό Θεό Δημιουργό μας...

Είναι αυτό το βίωμα που ακούσαμε και θαυμάσαμε στην γερόντισσα Γαλακτία, όπου μια φορά την ρώτησαν που είναι ο τάδε; κι η αγία τους ενημέρωνε… είναι πάνω σε μια σκάλα, κάνει αυτό κάνει εκείνο…. και στην πρόταση των ακροατών, κλείσε γερόντισσα τα μάτια σου για να μας πεις λεπτομέρειες, απάντησε. ΔΕΝ χρειάζεται να τα κλείσω για να δω. Κατάσταση όρασης δια και εν XC, αφού ''κόλλησε'' με Τον Κύριο εις πνεύμα εν. ... αφού δε, μεγάλωσε πνευματικά [ὅτι μείζων ἐστὶν ὁ ἐν ὑμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ. (Α'Ιωαν.δ') και ως διάφανη εκ καθαρότητος, δεν κωλύει το Άγιο Πνεύμα να εκδηλώνει δι αυτής (και κάθε αγίου) τα χαρίσματά Του. Ακριβώς αντίθετα, [όπως έχει παραδώσει ο αγιογράφος το χέρι του (υπογράφων δια χειρός) και συνολικά προτείνοντας σε μας να παραδώσουμε όλον τον εαυτό και τα μέλη του (και μάτια και ώτα και γλώσσα και νεφρά και νου και καρδιά...), Στον Κύριο, ανάλογα συμβαίνει με αυτούς που βλέπουμε άλλος να μιλά μέσα από αυτούς... (ως πλήρη δαιμονοκατάληψη, που δεν παρέδωσαν μόνο το χέρι ως κλέφτες και φονείς, αλλά και τον νου και την καρδιά στα επίγεια φθαρτά, φθειρόμενοι εξ αυτών...) κι αυτό είναι το θαυμαστό. Παραδόθηκαν εντελώς κι εκεί ''υπερτερούν'' (και γιαυτό ισχύουν στον έξω φαινόμενο κόσμο) σε σχέση με μας που δεν παραδοθήκαμε εντελώς στο θείο θέλημα.... και δεν κλίνει η ζυγαριά στο να γίνει μείζων εν ημίν... Παναγία, βοήθει [να βάλουμε αρχή σύλληψης Του Κυρίου εντός ημών, κυοφορίας και εκδήλωσης. Ελικοειδώς (9) σαν ευαγγελισμό και γέννηση και ευθέως (Ι) όπως η έξοδος από την αίγυπτο (από το μακάριος (α' ψαλμ.) έως την νίκη και τύπο ανάστασης (ρνά' ψαλμ) ένδειξη συμπυκνωμένα στο ψαλτήρι και όλη την ΠΔ που είναι σκιά και ο σπερματικός Λόγος... 

Επιζητώντας όχι το ιστορικό προτυπούμενο αλλά το ''νυν'' (εν ημίν) ενεργούμενο, το μόνο ικανό πέρασμα από τις σκιές στο Φως, (ακόμη και από την υποτιμημένη ΠΔ προς την ΚΔ, που ενώ ζούμε στην έρημο και άσκηση όρο, ΑΝ έχουμε εξέλθει της αιγύπτου, που δύσκολο το βλέπω) αυτό εκδηλώνεται μόνο μέσω του συντονισμού μας στο θείο θέλημα... τα τέσσερα ‘’ε’’ του θείου θελήματος σε σχέση με τα Χριστούγεννα. σαν πολίτευμα δε του Σταυρού, έχει τέσσερα άκρα που Η Θεοτόκος είναι το πρότυπο και κατάφερε το κατ'ευδοκίαν θέλημα. Κορωνίδα ως προσευχή (κεφαλή), βάση (κοιλία) νηστεία, ακρόαση και τήρηση (σε ορατή και αόρατη επίγνωση - δεξιά και αριστερή). Πρότυπο, όχι μακρυνό και ανακούμπητο, αλλά γνωρίζεται ως Η ολκάς των θελόντων σωθήναι, που μέσω του σταυρού (και των παραπάνω μέσων (με έντονα γράμματα) Της δίνουμε λαβές ανέλκυσης και εγκατάστασής μας υπό την σκέπη Της, στον χρυσοπλοκώτατο πύργο και δωδεκάτειχο (4 Χ 3) πόλι.    

δι ευχών και ενεργείας Της, να λάμψει η Αλήθεια, να καταδιωχθεί το ψεύδος του σκότους, οδηγώντας τον λαό Της ως πύρινος στύλος και σκέποντας αυτόν ως νεφέλη... (λαό και ναό) λαός - ναός, η η’ εβδομάδα από αναστάσεως (πεντηκοστή) και ο η’ αιών όπως χαιρετάτε στον οίκο Λ*, αμήν εν ημίν....   

* Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ φωτισμὸν ἀληθείας, ἐδίωξας του ψεύδους τὸ σκότος, ... Χαῖρε, πύρινε στῦλε, ὁδηγῶν τους ἐν σκότει, χαῖρε, σκέπη του κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης.] Αμήν γένοιτο!!! 

(3) Με αφορμή του ''σήμερον'', εορτάζοντος αγ.Ουαλεντίνου (βαλεντίνου) αλλά δυστυχώς όχι με ορθόδοξο τρόπο και προοπτική, όπως και του αγ.Νικολάου από το ψάρι κορινθίας (εκ του παρακλητικού του οποίου ερανειστήκαμε το αρχικό του άρθρου τροπάριο) η έννοια του έρωτος παίρνει τις δύο επιλογές... 

Έτσι κι αλλιώς ο έρως ενώνει τους δύο σε μονάδα, οπότε όντως περνάμε από την διπλή πεντάδα των αισθήσεων σε απλή. Μόνο που, όταν κολλούν τα δύο σώματα, με έρωτα σαρκικό, όπως διαστρεβλωμένα περνάει στον κόσμο, αφού είναι πρόταση του έρποντος (στρεβλού) δυτικού ουμανιστικού αλλά χωρίς Άνθρωπο, διαφωτισμού, το κόλλημα γίνεται πορνικώς, εξωστρεφώς, κολάσιμο, σίγουρα όχι πρόταση του αγ.Βαλεντίνου. 

Αντίθετα, ο θείος έρωτας (κάθετη διάσταση) και πρόταση του (ευθέως) φωτισμού, η ένωση (προσώπου με Θεό ή ζεύγους με Θεό ως Λ) αυτή την φορά, είναι πνευματική, εσωστρεφής, αναστάσιμη. 

Η παραπάνω ανάλυση αφορά τους μονήρεις (αζύγους) με ''άντρα'' την κεφαλή ως πνεύμα και ''γυναίκα'' το σώμα, ως σάρκα, αλλά και τους συζύγους όπως αβραάμ και σάρρα, ζαχαρίας και ελισάβετ ... και όλους τους υπ-ανδρεμένους (με ευλογία του συνέρχεσθε ή χωρίς ευλογία με γκρίνια στην οικογένεια θυμός και αμαρτία - του γερ.Αρσενίου Μπόκα). Η διαχείριση του επιτρεπόμενου φυσικού έρωτος σε συνδυασμό με τον πνευματικό, περνά από τα ίδια χνάρια χρησιμοποίησης φωτιάς. Μερικές φορές αυτή καίει (καλό να αποφεύγεται), άλλες απλά θερμαίνει (μέσα στο επιτρέπεται) και άλλες ενώνει. Αμήν διακριτικά.      

ο απ.Παύλος στο Α' Κορινθ.ς' (όπου το ς είναι πυρ) μας ενημερώνει σχετικά : ...16 ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν· 17 ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι. 18 φεύγετε τὴν πορνείαν. πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει. 19 ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ῾Αγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; 20 ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ.

[για την πληρότητα προσέγγισης του μεγάλου θέματος (του έρωτος που ενώνει εις εν) και σε συνάφεια με το πυρ, αφού και ο Θεός πυρ τυγχάνει αλλά και ο άλλος πυρώνει τον άνθρωπο σαρκικά, δυο διευκρινιστικές σκέψεις...

Η εγκατάσταση του ενός πυρός (1) αποδιώκει το άλλο, όπως αναφέρεται εισαγωγικά στην κλίμακα αγ.Ιωάννου σιναΐτου και 15η βαθμίδα περί αγνείας,  : ... Περὶ ἀφθάρτου ἐν φθαρτοῖς ἐκ καμάτων καὶ ἱδρώτων ἁγνείας καὶ σωφροσύνης.

2. (880.) Ἁγνεία ἐστὶν ἀσωμάτου φύσεως οἰκείωσις. Ἁγνεία ἐστὶν φύσεως ὑπὲρ φύσιν ὑπερφυὴς ἄρνησις· καὶ ἀσωμάτων σώματος θνητοῦ καὶ φθαρτοῦ παράδοξος ὄντως ἅμιλλα· ἁγνός ἐστιν ὁ ἔρωτι ἔρωτα διακρουσάμενος, καὶ πῦρ πυρὶ ἀΰλῳ ἀποσβέσας.

Συγχρόνως από τον απόστολο Ιωάννη θεολόγο αγαπημένο μαθητή Του Κυρίου: .... μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον. 2 ἐν τούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ ᾿Ιησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἔστι·... (ΑΊωαν.δ')****

...και αυτό γιατί οι εμφανίσεις ψευτοεσωτεριστών με πολλές θαυμαστές ιδιότητες, μπορεί να πλανήσουν, αν δεν εγκολπώνονται Τον Θεό μέσα σε αυτούς, ως εν σαρκί εληλυθότα. Τότε οι ιδιότητες είναι του άλλου, που έχει καταλάβει σώμα και πνεύμα και δρα δι αυτών, αφήνοντας μια γεύση δόξας (μάταιας και κενής, επίκαιρης γλύκας που θα καταλήξει σε πίκρα) που την επιζητά ο φαντασμένος, ενώ δόξα τιμή ευχαριστία και προσκύνηση ανήκουν στον Τριαδικό Θεό. Ο Ίδιος Ο Χριστός ό,τι έκανε το έκανε προς δόξαν Θεού, ενώ αντίθετα, ό,τι κι αν κάνουν αυτοί αλλά και ο ερχόμενος αντίχριστος θάναι προς δόξαν δική τους... κλέφτες.     

όντας Αυτός, ο σεσαρκωμένος έρως αρχικά στην κεφαλή (εξάκτινο μεταξύ τριγώνου οράσεως και τριγώνου ακοής) στον οίκο ''π'', που δια πίστεως εισέρχεται και γνωρίζεται. Οράται και ακροάται.   

Κάθε άλλος έρως (θείος) που δεν έχει εισαγμένο εν νοΐ και καρδία Χριστό, τα εσωτερικά αισθητήρια είναι κενά Αυτού, αφορώντας άλλον και άλλους ''θεούς'' (δαιμόνια) οπότε η ένωση είναι ναι μεν εις εν, αλλά όπως σε σώμα πόρνης. Μεταξύ δε των δύο πυρών, είναι στημένη φλογίνη ρομφαία η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης που απαγορεύει την είσοδο στον έσω κύκλο (Ζωής) και … κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…. 

Χρησιμοποιούμενο μάλιστα το εξάκτινο από ''μύστες'' για να δείξουν τον έρωτα των δύο φύλων, το χωρίς Χριστό είναι δαιμονιώδες, α-νόητο, που παχυλοποιεί και μολύνει λόγω παθών, σώμα και πνεύμα, εντάσσοντας αυτά στην δική του πομπή... (με απόδειξη την βιομηχανία του θεάματος που βρίθει σατανικών και πορνικών μηνυμάτων, κυριαρχούμενα τα ΜΜΕ από το κενό εξάκτινο) καθοδηγούντα και παιδαγωγούντα ιδίως τους νέους, προς την απώλεια και δικό του άσβεστο πυρ... (όπως προτυπώθηκε στην ΠΔ η εξ ουρανού καταστροφική ''παραφυσική'' βροχή από θείο και πυρ, σε αντίδραση της παραφύση ζωής) ειδικά όταν προωθούνται για χάριν φιληδονίας, και ακολουθούνται αδιακρίτως, αφύσικα πράματα, που ευθέως καθέλκει τον άνθρωπο.... περί βδελυκτών αμαρτιών και θεραπείας αυτών…. Λοιπά σχετικά, στην α' επιστολή του απ.Ιωάννου θεολόγου, για όσους επιζητούν βιωματική θεολογία, ικανή να μην πλανηθούν, σε θεωρία και πράξη.

Για να μην δαιμονοποιηθεί ο έρωτας, Ο Κύριος εγκατέσπειρε μέσα στον κόσμο έρωτες (έλξεις προς ένωση), όχι για να κολάσει τον κόσμο, αλλά για να αναδειχθεί η θέληση του καθενός, ένωσης με Αυτόν κι όχι με τον αντίδικο της πλάνης, φαντασίας και απωλείας. Κι όλες οι φυγόκεντρες έλξεις (6, καθέλξεις) αποστασιοποιούν τον άνθρωπο από τον Θεό, γυρνώντας τα νώτα τους προς Τον Άνθρωπο, αντίθετες της έλξης (9) της αναστάσεως που μπορεί να εντοπιστεί στα πάντα μέσα στον κόσμο και έμπρακτα φέρουν πρόσωπο προς πρόσωπο τον άνθρωπο με τον Θεό. Αυτή είναι και η κατάληξη (1), όλων όσων κρεμάνε την ζωή τους στους δερμάτινους χιτώνες (ως φιληδονία, φιλαργυρία, φιλαρχία, γαστριμαργία... κι ας είναι ''παρθένοι'' ερωτικά....) αντί της αναζήτησης του προσώπου, που είναι η κεντρομόλος. 

Συμπυκνωμένα σαν έρωτας προς ένωση των δύο σε ένα, αφού συμβεί οριζοντίως, αναπτύσσονται δύο επιλογές σε κάθετη διάσταση. Ή προς το άνω ανακαινιστικό ΠΥΡ (σαν πρόσωπα και λόγοι εντός Του Λόγου) ως Λ ή προς τα κάτω V, καυστικό ΠΥΡ (2) και δυσώδη αέρα... όταν οι έρωτες εξαντλούνται στα σαρκικά. Γιαυτό και η παραίνεση προς νέους που θα ήθελαν να παντρευτούν. Με την οριζόντια τριβή (και ηδονή) των δερματίνων χιτώνων διαρκώς πολλαπλασιάζεται ο μολυσμός σαρκός και πνεύματος βαραίνοντας και τους δύο, ενώ η εξομολόγηση δια του θείου έρωτος, μεταφέροντας τα βάρη στον Κύριο κατά έλθετε προς με οι κοπιώντες και πεφορτσιμένοι ... (Ματθ.ια'28) τους αναπαύει και τους δίνει άλλη  οπτική και δυνατότητα.    

Μια άνω προοπτική που μπορεί να επιτευχθεί και σε μονήρεις και σε συζύγους, με προϋποθέσεις. Αρχής γενομένης της ευλογίας του ορθοδόξου γάμου και κάτω στεφάνων, που με πνευματικότητα, λεπτότητα, πραγματική αγάπη (κι όχι σαρκολατρεία κι εγωισμό) αμήν να κατακτήσουμε τα άνω προετοιμασμένα...

(1) Μια ημέρα, ενώ περπατούσε (ο μέγας Αντώνιος) στην έρημο, βρήκε το κρανίο ενός ιερέα των ειδώλων και το άκουσε να του λέει: «Κάθε φορά που σπλαχνίζεσαι όσους τιμωρούνται, εμείς που είμαστε μέσα στη φωτιά, με τα νώτα του ενός κολλημένα στα νώτα του άλλου, νιώθουμε μια παρηγοριά, καθώς μπορούμε να δούμε για λίγο το πρόσωπο των συντρόφων μας...

(2) Μπορεί τώρα τα χοϊκά μας μάτια να έχουν κόφτες όρασης, (να κρατούνται) αλλά τι ζούμε, τι μας περιμένει κατά το πως διαχειριζόμαστε τους έρωτες (έλξεις) μας.... η διαίσθηση και συνείδηση μας πληροφορεί, αφού ένα από τα δύο πυρ, μας ακουμπά ακόμη και σκηνώνει εν ημίν. Τι διανοίγεται και τι θα διανοιγεί μπροστά μας ως κρίση, με όλες τις παραμέτρους (Ματθ.κε') επίτευξης του ενός και αποφυγής του άλλου (με σύγχρονη στεναχωρία ή ανάπαυση του άλλου προσώπου). Του συνανθρώπου που ευθέως η συμ-περι-φορά (6 ή 9, του αποτάσσομαι ή συντάσσομαι) στον άνθρωπο περνά Στον Άνθρωπο, Κύριο και Κριτή. Στο βάθος, μπορεί κάποιος να διακρίνει την διαφορά. Ο ένας θυσιάζει ελεύθερα από αγάπη την ουσία [κατά το παράδειγμα του καλού Ποιμένος …την ψυχή αυτού τίθησι υπέρ των προβάτων (Ιωαν.ι’11)] και περι-ουσία του για τον άνθρωπο, ελεώντας τον, ενώ ο άλλος επιζητεί και αναγκάζει με βία τον συνάνθρωπο σε θυσίες υπέρ του εγώ του…         

Ὅταν ἔλθης ὁ Θεός, ἐπὶ γῆς μετὰ δόξης, καὶ τρέμωσι τὰ σύμπαντα· ποταμὸς δὲ τοῦ πυρὸς πρὸ τοῦ Βήματος ἕλκῃ, καὶ βίβλοι ἀνοίγωνται, καὶ τὰ κρυπτὰ δημοσιεύωνται· τότε ῥῦσαί με, ἐκ τοῦ πυρὸς τοῦ ἀσβέστου, καὶ ἀξίωσον, ἐκ δεξιῶν σου με στῆναι, Κριτὰ δικαιότατε.

αμήν δι ευχών Της Θεοτόκου και πάντων των αγίων, κάθαρση προς φωτισμό!! αμήν ελθέ και σκήνωσον και καθάρισον….  αμήν καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές...

** από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος 

*** Area 51 και ντπ. Η τελευταία αυτοκρατορία 

**** Δ´\ΑΓΑΠΗΤΟΙ, … 3 καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν ᾿Ιησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη. 4 ῾Υμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστε, τεκνία, καὶ νενικήκατε αὐτούς, ὅτι μείζων ἐστὶν ὁ ἐν ὑμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ. 5 αὐτοὶ ἐκ τοῦ κόσμου εἰσί· διὰ τοῦτο ἐκ τοῦ κόσμου λαλοῦσι καὶ ὁ κόσμος αὐτῶν ἀκούει. 6 ἡμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν· ὁ γινώσκων τὸν Θεὸν ἀκούει ἡμῶν. ὃς οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἀκούει ἡμῶν. ἐκ τούτου γινώσκομεν τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας καὶ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης.

--- 

σωματική και πνευματική όραση (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ) 

… περί ψυχής και ο ρόλος του οφθαλμού αυτής στην επίγνωση της Αληθείας   

θεραπεύοντας Ο Κύριος τον τυφλό (νου) 

οι δύο παράλυτοι και το, θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; 

Η σχετική και η οντολογική δικαιοσύνη 

η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση

θείος έρωτας (5 άρθρα)

ο σταυρός του ευχελαίου, ο έρωτας, το πνεύμα του αντιχρίστου και το σφράγισμά του …

αγάπη και έρωτας

η ένωση είναι πνευματικά νομοτελειακή και συμβαίνει από τώρα και εκ της συμ-περι-φοράς μας, θα επισφραγιστεί στους αιώνες. Στον 10ζ' τόμο (παιδεία ΝΑΥΣ) έκανα μια προσπάθεια για ανάλυση σε βάθος, από πολλές οπτικές γωνίες (και κεντρική ορθόδοξη) αυτό, περί της ενώσεως... :  

[της των πάντων ενώσεως… (εισαγωγή)

Υπό ορθόδοξη έποψη

ελληνορθοδόξως

με ελληνική βοήθεια προσέγγιση και άποψη

προσέγγιση της ένωσης από την οπτική των ανατολικών πολυθεϊστικών πεποιθήσεων

ένωση ανθρώπων υπό την επιστημονική και εκκλησιαστική άποψη

η των πάντων ένωση…. στην φύση]. 

Έτσι κι αλλιώς, αφού κάθε πράξη και σκέψη απαραίτητα ή μας προσεγγίζει ή μας απομακρύνει από τον Θεό, βαδίζουμε επί κλίμακος με αποτέλεσμα την ένωση. περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση)

Η Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας αποτέλεσμα του διαπνέοντος έρωτος, θα μας ανεβάσει τελικά ή θα μας κατεβάσει σε μία από τις δύο μοναδικές θέσεις και άκρα της δημιουργίας. Με Χριστό εις εν πνεύμα, χωρίς Χριστό σαρκικοί, στην θέση των σταυρωτών και υβριστών Του... Σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος). Κύριε ελέησον!! 

…Ο Θεός βρίσκεται παντού. Και σαν βρει καρδιά που δεν Του εναντιώνεται, καρδιά ταπεινή, μπαίνει μέσα της και τη γεμίζει χαρά. Τόση είναι η χαρά της καρδιάς που έχει μέσα της το Θεό, ώστε κολλάει πάνω Του και δεν θέλει ποτέ να Τον αποχωριστεί. Σε καρδιά φουσκωμένη από εγωισμό δεν πλησιάζει ο Κύριος. Κι έτσι αυτή καταθλίβεται, μαραζώνει και σιγολιώνει, βυθισμένη στην άγνοια, τη λύπη και το σκοτάδι.  

Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, μόλις στραφούμε με μετάνοια και πόθο προς τον Κύριο, η θύρα της καρδιάς μας ανοίγει σ’ Εκείνον. Η εσωτερική ακαθαρσία ξεχύνεται έξω, για να παραχωρήσει τη θέση της στην καθαρότητα, την αρετή, τον ίδιο το Σωτήρα, τον μεγάλο Επισκέπτη της ψυχής, τον κομιστή της χαράς, του φωτός, του ελέους. Θείο δώρο είναι αυτή η ευλογημένη κατάσταση, όχι δικό μας κατόρθωμα. Και αφού είναι δώρο, πρέπει να ευχαριστούμε το δωρητή με ταπείνωση. Ταπείνωση! από : Η καρδιά και ο Θεός (Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου) 

ώστε Ο (εξ)ετάζων νεφρούς και καρδίας να ελκύσει και ενσωματώσει εις Εν τον θέλοντα ή να εξοστρακιστεί με το αυτεξούσιόν του, ο μη θέλων, κολλώμενος στον άλλον, που δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο... και… η όλη κατάσταση, δεν περιορίζεται στα φυσικά και στον καθένα μόνο του, αλλά επεκτείνεται (ομόκεντρα έως τα όρια του σύμπαντος, στα συλλογικά)… από την προσωπική μας σχέση με τον Σταυρό, παράμετροι και επιπτώσεις στα συλλογικά...

Συμπερασματικά, είναι ο νους που καθορίζει τον τρόπο όρασης και αίσθησης (δια των αισθητηρίων) και τον έσω κόσμο που περιβάλλουμε αλλά και αυτόν που μας περιβάλλει ... κατά πόσο βλέπουμε (αντιλαμβανόμαστε) τα εξωτερικά συμβαίνοντα με πνευματικό όμμα ή αντίθετα, τα εσωτερικά, με σαρκικό τρόπο…. Την Μ.Τρίτη, όπως φαίνεται στο: Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ως βαθμίδες της κλίμακος της κρίσεως, με κορυφή την ανάσταση …, θα δώσουμε εξετάσεις, κατά πόσο παχυλός και σαρκικός, χωρίς XC ήταν (εξάκτινο χωρίς Εμμανουήλ) ή λεπτός, πνευματικός, χριστοφόρος… αμήν με Θεού σοφία, επιτυχώς…

Επ'αυτού, αναφέρει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς….στο η σημασία της ευαγγελικής περικοπής των δέκα παρθένων ότι η παραβολή του Χριστού έχει και βαθύτερη πνευματική σημασία. Με τις πέντε μωρές παρθένες υπονοεί τις πέντε βασικές αισθήσεις. Όποιος ζει μ’ αυτό που βλέπει και ακούει χωρίς κανέναν έλεγχο από τον νου, αυτός έχει μωρή ψυχή. Όταν ο θάνατος απλώσει το πέπλο του σ’ αυτόν τον αισθητό κόσμο μία τέτοια ψυχή μένει στο απόλυτο σκοτάδι. Με τις πέντε σοφές παρθένες υπονοεί τις πέντε εσωτερικές αισθήσεις, οι οποίες ελέγχουν τον νου και  κυριαρχούν πάνω στις εξωτερικές αισθήσεις. Αλλά θα μπορέσεις κατά τη διάρκεια της ζωής σου να το αντιληφθείς αυτό; Ο χρόνος θα δείξει. 

Μ.Τρίτη (πνευματική) θα είναι όταν η διπλή πεντάδα αισθήσεων θα απλοποιηθεί. Ή από εδώ ή από εκεί.... μένοντας στάσιμη, ή προχωρώντας προς ανάστασιν.... Κύριε, μη παρίδεις με βοώντα... Γυμνός εἰμι τοῦ Νυμφῶνος, γυμνός εἰμι καὶ τοῦ γάμου, ἅμα καὶ δείπνου· ἡ λαμπὰς ἐσβέσθη ὡς ἀνέλαιος· ἡ παστὰς ἐκλείσθη μοι καθεύδοντι· τὸ δεῖπνον ἐβρώθη· ἐγὼ δὲ χεῖρας καὶ πόδας δεθεὶς ἔξω ἀπέρριμμαι....