Στα ελληνικά (φύση και κόσμο) λογείον, ήταν το μπροστινό μέρος της σκηνής του αρχαίου θεάτρου όπου απήγγειλλαν, μιλούσαν οι ηθοποιοί του δράματος.
Όλα ξεκινούν από την θέληση και την απόλυτη ελευθερία που διαθέτουμε. Ο καθένας με το ‘’λογείον των κρίσεων’’ (όπως γράφεται στον νόμο, Εξοδ.κη’15) που διαθέτει (δλδ κατά την λογική του κρίση και συνείδηση*) ενεργεί. Σκέφτεται και πράττει μέσα στο θέατρο της ζωής διαδραματίζοντας έναν ρόλο ‘’υπακοής’’ στον κύριό του.
Η ευστοχία υπακοής στον αληθινό Κύριο που (εξ)ετάζει καρδίας και νεφρούς (ψαλμ.ζ’)… αντί του αντίποδα κατοπτρικού, θα κριθεί τελικά διαφορετικά απότι κρίνει ο άνθρωπος κι αυτό γιατί ο ἄνθρωπος ὄψεται εἰς πρόσωπον, ὁ δὲ Θεὸς ὄψεται εἰς καρδίαν… (Α’Βασ.ιστ’7). Ο όλος πυρ, προσηλωμένος στον σπινθήρα (καρδιάς και συνείδησης) προς τα που θα κλίνει... με επιθυμία (αν και ο ίδιος το θελήσει) να του μεταλαμπαδεύσει το πυρ Του προς αποφυγή του άλλου πυρός. … Αναφερόμενος ο Δαβίδ στον Ιωσήφ τον πάγκαλο στον ψαλμ.ρδ’, τον ειδικό για την εξομολόγηση περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση… δίνει την μέθοδο φωτισμού (και γνώσης του θείου θελήματος) ώστε να τον κάνει άρχοντα και εκπαιδεύσει και σοφίσει τους άρχοντες και πρεσβυτέρους της αιγύπτου (κόσμου)… μέχρι τοῦ ἐλθεῖν τὸν λόγον αὐτοῦ, τὸ λόγιον τοῦ Κυρίου ἐπύρωσεν αὐτόν. κι αυτή είναι η προϋπόθεση έλλαμψης στην συνείδηση, στο λογείον του καθενός … η καθαρότητα και η τήρηση των εντολών αφού αυτό μόνο αποδεικνύει την αγάπη μας προς Αυτόν, μεταμορφώνοντας τον καθένα σε τέκνο Φωτός, όλο πυρ… «…ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με» Ψαλμός ιη', 13
Δεν μας συμφέρει να ‘’πατάμε σε δύο βάρκες’’… με την δικαιολογία να κρατήσουμε κοσμικές ισορροπίες… αλλά να μας ενδιαφέρει το θείο θέλημα διαχειριζόμενοι
ορθά επ'ωφελεία εαυτού και των συνανθρώπων μας, τα μέλη, τον νου, την καρδία, σώμα και πνεύμα.Η αλήθεια όμως είναι πως δεν ενδιαφέρονται όλοι για το θείο θέλημα. Είναι βέβαια αναφαίρετο δικαίωμα, αλλά αν κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά και θέλει να το εκδηλώσει (εκφράσει) στην ζωή του, ζητά να το μάθει. Φυσικά δεν πρέπει να μας διαφεύγει, πως πολλοί ‘’θεοί’’ στριμώχνονται διαρκώς έξω από την καρδιά μας (το πνευματικό κέντρο της ύπαρξής μας) για να την κάνουν σκήνωμά τους, να αναλάβουν το σκήπτρο του βασιλέως και με την εντολή τους, να εκτελέσουμε υπάκουα το θέλημά τους, γιατί, αυτό που κυριαρχεί στην καρδιά, αυτό σκεφτόμαστε, αυτό πράττουμε. Μεταξύ δε αυτών των βιαίων ‘’θεών’’ ίσταται και Ένας ευγενής, παρακλητικός που σέβεται την ελευθερία μας (όστις θέλει) … 26 δός μοι, υἱέ, σὴν καρδίαν, οἱ δὲ σοὶ ὀφθαλμοὶ ἐμὰς ὁδοὺς τηρείτωσαν· (Παροιμ.κγ’) να εισέλθει, να καθαρίσει, να φωτίσει, ξεκουράσει και ευπρεπίσει τον τόπον (σπήλαιο και φάτνη και υπερώο) για δικό Του σκήνωμα και θρόνο… ενεργών τα θαυμάσια.
Γιαυτό και προτείνεται … 10 δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. 11 καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε· 12 τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ' αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· 13 τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι. 14 διὸ λέγει· ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός. (Εφεσ.ε’)
Το λογείον, είχε μέγεθος μια σπιθαμή κατά το …15 καὶ ποιήσεις λογεῖον τῶν κρίσεων, ἔργον ποικιλτοῦ· κατὰ τὸν ρυθμὸν τῆς ἐπωμίδος ποιήσεις αὐτό· ἐκ χρυσίου καὶ ὑακίνθου καὶ πορφύρας καὶ κοκκίνου κεκλωσμένου καὶ βύσσου κεκλωσμένης ποιήσεις αὐτό. 16 τετράγωνον ἔσται, διπλοῦν, σπιθαμῆς τὸ μῆκος αὐτοῦ καὶ σπιθαμῆς τὸ εὖρος. (Εξοδ.κη’) και στην ΠΔ το έφεραν ΜΟΝΟ οι ιερείς.
Κι έρχεται η Καινή Διαθήκη για να δώσει σε όλους τα εφόδια κατάκτησης της Βασιλείας του Θεού. Αφού όμως αυτή βρίσκεται μέσα μας, μέσα μας συμπυκνωμένα και ενεργά ‘’πρέπει’’ να βρεθούν όλα τα ιστορικά πρόσωπα που οδηγούν σε αυτήν (σαν αγαθοί οδοδείκτες στημένοι σε κρίσιμους κόμβους από τον καλό Θεό για να μην χάσουμε την Οδό…) και συγχρόνως να κάνουμε ανενεργά τα πρόσωπα (εν ημίν) αυτά που γίνονται τροχοπέδη και αντίθετοι αυτής, εκμεταλλευόμενοι τα πάντα κατά την κρίση μας ως παραδείγματα προς μίμηση και παραδείγματα προς αποφυγήν. ΟΛΑ με ορθή κρίση βοηθητικά και τπτ περιττό ή ανούσιο.
Τα απλωμένα και διάχυτα στις Γραφές (και φυσικό νόμο) ‘’πρέπει’’ να βρεθούν συμπυκνωμένα μέσα στην καρδιά. Προϋπόθεση να στραφούν τα μάτια προς τα μέσα και να φωτιστούν από άλλο Φως. Φως εσωστρεφές ευθές κι όχι διαστρεβλωμένο εξωστρεφές, μη βοηθητικό στην αναγκαία αυτογνωσία και επιθυμητή θεογνωσία. Κι ο δρόμος είναι η μετάνοια, η μεταστροφή προς τα έσω, η μη απόλυτη αποδοχή, εμπιστοσύνη και δικαιοδοσία κρίσης στα εξωτερικά μεμονωμένα αισθητήρια που αισθάνονται τα έξω, αλλά η ενεργοποίηση των έσω αισθητηρίων που στοχεύουν ενιαία προς τα μέσα.
…σχετικά, ο μέγας Βασίλειος αναφέρει... όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού·
(Η γνώσις και όρασις του δι εσόπτρου εν αινίγματι, η ευχή και η προσ-ευχή)
Κατά τον αγ Εφραίμ φιλοθεΐτη, «Η καρδία του ανθρώπου είναι το κέντρον των υπέρ φύσιν, των κατά φύσιν και των παρά φύσιν κινήσεων. Τα πάντα ξεκινούν από την καρδίαν. Εάν η καρδία του ανθρώπου καθαρισθή, τότε βλέπομεν τον Θεόν. Ο Θεός είναι αθεώρητος· ο Θεός είναι Πνεύμα. Δύναται όμως να βασιλεύση εις την καρδίαν του ανθρώπου, όταν γίνη αυτή καθαρόν δοχείον. (2)
Η καρδιά, σαν σταυροειδές κέντρο, [μεταξύ ουρανού (επάνω) και γης (κάτω), ορατών (δεξιά) και αοράτων (αριστερά)] μπορεί δυνητικά να γίνει άντρο ληστών αν αφεθούμε στο θέλημά μας που διολισθαίνει στα σαρκικά, ή ανάκτορο και θρόνος του Βασιλέως.
[Η καθαρή καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
ψυχική αγνότητα για να αναπαύεται η χάρις – αγ.Παϊσίου].
Παρά τους χρησιμοποιούμενους από όλους, όρους Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία αυτές οι έννοιες δεν είναι δεδομένες. Σημειώνει ο αγ.Αρσένιος Μπόκα στο, θρόνος και σταυρός : Ὑπάρχει σ᾿ ἐμᾶς ἕνας θρόνος κι ἕνας σταυρός. Ὅταν ἐμεῖς στεκώμεθα στόν θρόνο, ὁ Χριστός μας κάθεται στόν σταυρό, καί ἀντίστροφα.
Αφού η καθαρότητα του δοχείου είναι η προϋπόθεση εισόδου και παραμονής στην καρδία του αληθινού (Τριαδικού) Θεού, γιαυτό και ευχόμαστε με την θεία κοινωνία το…
Ἅγνιζε καὶ κάθαρε καὶ ῥύθμιζέ με·
κάλλυνε, συνέτιζε καὶ φώτιζέ με·
δεῖξόν με σὸν σκήνωμα Πνεύματος μόνου,
καὶ μηκέτι σκήνωμα τῆς ἁμαρτίας·
ἵν᾿ ὡς σὸν οἶκον εἰσόδῳ κοινωνίας,
ὡς πῦρ με φεύγῃ πᾶς κακοῦργος, πᾶν πάθος.
Πρέσβεις φέρω…
…αλλιώς, η καρδία και ο όλος εαυτός, καθοδηγείται από αγκυλωτό σταυρό που συνθλίβει πρόσωπα (και κράτη, εθνομηδενιστικά) ή από έναν ισοσκελή αρμονικό μεν κοσμικά, αλλά ελλιπή ως απρόσωπο, σε σχέση με την τελειότητα και το βίωμα του ορθοδόξου.
Δεν μας συμφέρει να εξαντλούμε τις Γραφές ως ιστορικά πρόσωπα και περασμένα γεγονότα, (ούτε να αδιαφορούμε για την βεβαία κρίση) γιατί μοιάζει να βλέπουμε (επί σκηνής) μια θεατρική παράσταση χωρίς να θέλουμε να αποκομίσουμε το νόημα που θέλει να δώσει ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος, πράμα που αφού αυτό δεν συμβαίνει στα κοσμικά δρώμενα, πόσο μάλλον στα αγιογραφικά που μας νουθετεί ο ίδιος Ο Θεός κα έρχεται ταχέως [Έρχομαι ταχύ αποδούναι εκάστω... (αποκ.κβ’)].
Με αυτό το σκεπτικό μαζέματος του νοός, ΑΔΑΜ δεν είναι ο καθένας; με επιλογή προσανατολισμού του; παράλληλα, άβραμ είναι ο καθένας που αν το ζητήσει (με πολιτεία πραγματικά φιλόθεη και φιλάνθρωπη) ο καλός Θεός θα του εμβάσει το ‘’α’’ της αγάπης και αληθείας στην κεφαλή και την δικαιοσύνη (ρ) στο σώμα (Γεν.ιζ’ 5 και 15). Κι αν κάποιος θελήσει να ξεφύγει της δικαίας οργής των σοδόμων και γομόρων, δεν συμβαδίζει με τον Λωτ (κατά το φεύγε και πίσω μην κοιτάς) ; ακόμη όμως και μετά την εμφανή αποφυγή αμαρτιών και μάλιστα βδελυκτών, ερωτοτροπεί μεθυσμένος από το κρασί του κόσμου με την σάρκα και την διάνοιά του, λόγω επιτευγμάτων. Κι από εκεί αρχίζει η μετάνοια που τελειωμό δεν έχει. Το φύτεμα του τρίκλωνου δέντρου (σταυρού μέσα στην καρδιά του) το πότισμα, την φυλλοβόληση (και άφεση), την καρποφορία (και κοινωνία)…
Μωυσής είναι ο καθένας, μυηθείς στην σοφία των αιγυπτίων (την φυσική σοφία του κόσμου (όση), την μεταφυσική αλλά ειδωλολατρική πνευματική) που όμως από την επιλογή μας, μπορεί και να μείνουμε στάσιμοι (4) μέσα στην αιχμαλωσία αυτής [τα 40 πρώτα χρόνια της ζωής του, από το σύνολο 120 (3 40δες), της επίγειας ζωής του, με το 40 να δηλώνει περάσματα]. Για να βγει στην έρημο, (και κατευθυνθεί στην ελευθερία των αγίων τόπων) πρέπει να αποκτείνει το κοσμικό φρόνημα και νου… Ὡς Μωσῆς ὁ μέγας τὸν Αἰγύπτιον νοῦν πλήξασα, τάλαινα, οὐκ ἀπέκτεινας, ψυχή· καὶ πῶς οἰκήσεις, λέγε, τὴν ἔρημον τῶν παθῶν διὰ τῆς μετανοίας;
ΔΕΝ είναι όμως μόνο η επίγεια πορεία του, αλλά και η νοούμενη κάθετη, όταν ανεβαίνει από τους πρόποδες του όρους Σινά, όπου προσκυνούνται τα είδωλα δια Της Θεοτόκου (τότε εν σκιά και προτύπωση με την φλεγόμενη και μη καιόμενη βάτο) στην κορυφή για την παραλαβή των λίθινων πλακών, που κατέγραφαν το θείο θέλημα και εντολές. Εκείνες εκτυπωμένες σε λίθινες πλάκες (εξοδ.κδ’), αμήν κι εμείς δι ευχών και ενεργείας Της εντυπωμένες στην καρδιά… 3 φανερούμενοι ὅτι ἐστὲ ἐπιστολὴ Χριστοῦ διακονηθεῖσα ὑφ᾿ ἡμῶν, ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις. (Β’Κορ.γ’3)
Πάλι, Δαβίδ είναι ο καθένας (όχι με την έννοια της ταυτοπροσωπείας γιατί ο καθένας είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο πρόσωπο, αλλά συνοδοιπορών μαζί του) που ξεκινά (α’ ψαλμ) με την έξοδο (μακάριος ανήρ…) για να καταλήξει χάριτι στην ανάσταση και θανατώσει τον θάνατο (γαστέρα φιλισταίο) ψαλμ.ρνα’ με τις πέντε πέτρες (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με). Αμήν δι ευχών και συνοδοιπορίας, εν τη καρδία ημών, να βιώσουμε το θανάτω θάνατον πατήσας (τυπούμενο στην γαστέρα). Εμείς κοντόφθαλμα μπορεί να βλέπουμε την συνοδοιπορία μας με προφήτες, αποστόλους, απλούς ανθρώπους που θεραπεύτηκαν και μακαρίστηκαν από τον Αγαθό Θεό, (στα χνάρια και ανάλογα βιώματά τους) αλλά στην κυριολεξία είναι Ο Κύριος που είναι μεθ'ημών και συνοδοιπορεί μαζί μας και ενεργεί τα σωτήρια στον καθένα, έως της συντελείας [καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Αμήν. (Ματθ.κη')] ώστε να αποδίδουμε την χάρι σε όποιο σημείο του δρόμου κι αν βρισκόμαστε Στον Κύριο, αφού ... ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. (Ιωαν.ιε'5) ...πιστεύοντας, πως όλη αυτή η καταγραφείσα μεθοδολογία εσωτερικής αναγωγής, μας διασφαλίζει την αναγκαία ταπεινότητα ...μὴ ἡμῖν, Κύριε, μὴ ἡμῖν, ἀλλ᾿ ἢ τῷ ὀνόματί σου δὸς δόξαν, ἐπὶ τῷ ἐλέει σου καὶ τῇ ἀληθείᾳ σου, (ψαλμ.ριγ') που μας εξάγεις εξ άδου κατωτάτου... ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!
Στην πράξη, (όπως νοείται ο απ.Πέτρος σε σχέση με τον απ.Ιωάννη της θεωρίας) ο μεν απ.Πέτρος κινείται βγαίνοντας έξω της αυλής, όπου θερμαίνεται από την φωτιά των αμαρτιών, κλαίοντας πικρώς, πραγματικά μετανοών σε σχέση με τον ιούδα που μεταμελείται και ακινητεί (κρεμώντας την ζωή του στους δερμάτινους χιτώνες – συκή)…. για να συμπεράνουμε με ασφάλεια, πως η μοναδική πνευματική δύναμη κίνησης (που τελειοποιεί) είναι η μετάνοια. [Άλλωστε από το μετανοείτε σαν κήρυγμα ξεκινά και ο Πρόδρομος και Ο Δρόμος… Ιωάννης ὁ βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς ᾿Ιουδαίας 2 καὶ λέγων· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.γ’2) και 17 ᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.δ’17)]…
(λίγα τινά) για την άρνηση του απ.Πέτρου από συναξαριστή...
Έτσι, δεν χρειάζεται κάποιος να ψάξει εξωτερικά παλαιοδιαθηκικό λογείο γιατί το φέρει ο καθένας μέσα στο στήθος του (ηλιακό πλέγμα και καρδία) που, όσο ακολουθεί το θέλημα Του Κυρίου, τόσο αυτή πληρούται από θείο φωτισμό (με ικανή και αναγκαία συνθήκη την ακρόαση και τήρηση των εντολών Του που θερμαίνει και φλέγει την καρδιά και όλον τον εαυτό με θείο πυρ. Το έμπρακτο, γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου. Τότε, ενώ πριν φωτιζόταν από μερικές ακτινούλες τώρα λάμπει όλος ο ήλιος (εν ημίν) στο μέτρο του δυνατού (όσο ηδύναντο, όσο εχώρουν…)… με αυτήν την νοοτροπία και μεθοδολογία (κυρτό έσοπτρο) οι ακτίνες μαζεύονται στο εστιακό κέντρο – καρδιά…. σε σχέση με το γενηθήτω το θέλημά ΜΟΥ που μας κάνει σκληρόκαρδους και αφώτιστους.
Ανάλογα με τον φωτισμό εκ του θαβωρείου Φωτός (σε όρος υψηλόν) όπου στους πρόποδες οι μαθητές αδυνατούν να θεραπεύσουν τον σεληνιαζόμενο υιό (νου) που μόνο δια προσευχής και νηστείας (στην τέλεια μορφή επιτευχθείσες στο πρόσωπο Της Θεοτόκου, άρα δι ευχών και ενεργείας Της, στον τύπο της βάτου) μπορεί αυτό να γίνει. Σκοπός, το μάζεμα όλων αυτών των λόγων που οι παραστάτες προφ.Μωυσής και προφ.Ηλίας της Μεταμορφώσεως Του Κυρίου (Μαρκ.θ’2) να γίνουν παραστάτες και βοηθοί και της δικής μας μεταμορφώσεως σε τέκνα Φωτός, με εφόδια την τήρηση των εντολών (απ.Πέτρος) την θυσία (απ.Ιάκωβος) και την αγνότητα (απ.Ιωάννης).
Στην Καινή, επιγραμματικά για να μην πλατύνει υπέρμετρα η συγγραφή, και ο δίκαιος Λάζαρος και η σαμαρείτιδα και η κόρη του ιαείρου και η αιμορροούσα και η συροφοινίκισσα και ο υιός της χήρας, και ο εκ γενετής τυφλός (νους) και παράλυτος (νους) ο βασταζόμενος υπό τεσσάρων…. και η γυναίκα των Σαδδουκαίων είναι η φύση ή η ψυχή του καθενός μας, και η Λεία και η Ραχήλ όπως Μάρθα και Μαρία, απ.Πέτρο και Ιωάννη, συμπυκνωμένα τέλεια στην Θεοτόκο (ως η πράξη και η θεωρία** μας) πρόσωπα και έννοιες και πνεύμα ομόρροπο Του Αγίου Πνεύματος, αμήν ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, ώστε με υγιή πνευματική αναγωγή, να αποβούν χάριτι βοηθητικά.
Επιστρέφοντας στο (εξωτερικό) λογείον, ήταν εκτυπωμένα 12 αστέρια και στο κέντρο ένα μεγάλο, από το οποίο εξερχόταν λάμψη αν ήταν θείο θέλημα. Εσωτερικά, όσο εκτελείται το θείο θέλημα λάμπει η καρδιά και ο νους και όλη η ζωή από θείο Φως. [στον δρόμο από το κατ'εικόνα προς το καθ'ωμοίωσιν.... όπως αναφέρει ο Ἅγιος Εἰρηναῖος: «Ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ζωντανὸς ἄνθρωπος». Ἂς ἀγωνιστοῦμε νὰ κάνουμε αὐτὴ τὴ δόξα ὁλοένα καὶ πιὸ ἐμφανῆ στὸν ἑαυτό μας. Ἂς γίνουμε περισσότερο ὅμοιοι τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ νὰ γινόμαστε ἀκόμη περισσότερο ἄνθρωποι.] Να προσπαθούμε να γινόμαστε διάφανοι, να μην κωλύουμε και διαστρεβλώνουμε το Φως….
Δεν έχει σημασία αν ήταν το άστρο του Δαυίδ [εξάκτινο, που σηματοδοτεί την κεφαλή (3)] ή πεντάκτινο (που είναι ο άνθρωπος, όρθιος ή ανεστραμμένος κατά το θέλημα του πονηρού – σχηματίζοντας τον τράγο), αλλά η κατάληξις αυτού του νοός (ισραήλ = νους ορώμενος τω Θεώ) που ξεκινά ιστορικά από την αιχμαλωσία της αιγύπτου (εγκεφαλική αντιμετώπιση ανάμεσα στα είδωλα) και οδεύει προς την ελευθερία της ιερουσαλήμ και καρδία.
Γιαυτό και το λογείο κρεμόταν στο στήθος μεγέθους μιας σπιθαμής, από τις επωμίδες των ιερέων, όπου και η τελική έλλαμψις από άλλο Φως. Λάμψη όχι από φως κοσμικό, ούτε του έρποντος όφεως – εωσφόρου – με την σ+οφία του…, σε καταφατική απάντηση (και παρουσία) του Αληθινού Θεού…. [ΦΩΣ - ΟΦΙΣ - ΟΨΙΣ και ΕΡΩΣ.... (περί ορθίου και έρποντος… σ+οφία)]. Κι ο άνθρωπος με ό,τι νομίσει ως φως, βάσει αυτού θα δράσει. Αμήν ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση πνευμάτων.
Στα θεία, ισχύει, όπου Φως και γνώση. Το Φως του Θεού γέμει πληροφορίες, χαρίζει γνώσεις σε σχέση με τον κοσμικό άνθρωπο που κυνηγά της γνώσης το φως (όπως του εύχονται τραγουδιστά στα γενέθλιά του, με την αύξηση της ηλικίας, δλδ των ελίκων πέριξ του ηλίου). Με την πάροδο του χρόνου πράγματι ο άνθρωπος αποκτά εμπειρίες και γνώσεις, αλλά αυτές δεν υποχρεώνουν τον Θεό για τον ευθύ φωτισμό του, που προϋπόθεση είναι η καθαρή καρδία. Η αγαθή συμ-περι-φορά (9) κι όχι η του αντιθέτου, (6), κατά φαντασίαν ‘’καλή’’.
Στην αναμεταξύ τους σχέση, γνώσης και Γνώσης η μία, (με μικρό) κινείται προς ανακάλυψη η δε (με κεφαλαίο) επισκέπτεται με προϋποθέσεις νου και καρδιά ως αποκάλυψη. Από την καλή προαίρεση, ανακάλυψής Του Ο Κύριος θα αποκαλυφθεί. Το δε σημείο συνάντησης είναι η φάτνη (στο σπήλαιο της καρδιάς) όπου ενώνεται η θεία με την ανθρώπινη φύση, και της γνώσης το φως (των μάγων) προσκυνά το ανατέλλοντα στον κόσμο Φως της γνώσεως… Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο· σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι. αμήν να συνοδοιπορήσουμε εκ των σκιών προς τον πόδα της Βηθλεέμ, όπου θα ταφεί (και ακινητεί πλέον) η Ραχήλ και κάθε σκιά της θεωρίας μας, μπροστά στην γέννηση της θείας θεωρίας, Χριστός.
Αλλιώς, κάθε πληροφορία, είτε εκτύπωμα του θείου θελήματος (ως σημάδι, έμμεσα λογείου και μη) είτε άμεσο εντύπωμα σαν σκίρτημα και ‘’φωνή’’ στην καρδιά (και νου μέσα σε αυτήν), το Φως διαθλάται, και η αλήθεια της πληροφορίας λόγω μολυσμού σαρκός (για τις εξωτερικές εκτυπώσεις) και μολυσμού πνεύματος (για τις εσωτερικές εντυπώσεις) διαστρεβλώνεται…. κατάσταση που σηματοδοτεί την μη έγγιση του θείου γεγονότος της Γεννήσεώς Του στην ψυχή και κόσμο μας.
Είναι ο παρεμβαλλόμενος χνους
(ως μεσότοιχος) μεταξύ νου και χου που σαν νέφος παθών απαγορεύει την θέα και
κίνηση από το αεί (χρόνος και κοιλία) στο νυν (κεφαλή και άχρονο) και από τα
ορατά (δεξιά) στα αόρατα (αριστερά)…. ενεργούμενα στο κέντρο, στην καρδιά. (Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς).
Αμήν Κύριε ως Θύρα [δι ης εισερχόμαστε και εξερχόμαστε και νομήν ευρίσκουμε…] ευλόγησον τας εισόδους και εξόδους.
Αμήν χάριτι να
αντιλαμβανόμαστε τα θεία σημεία που δι αυτών Ο Κύριος μας ομιλεί και μην τα
προσπερνάμε (ως ανούσια), αλλά ως θεία
εκτυπώματα να μας κάνουν εντύπωση για να διορθωνόμαστε. Συγχρόνως, τα
εκτυπώματα του άλλου (τα σημάδια του) να τα προσπερνάμε ως αδιάφορα και ανούσια
και βλαβερά… Σκοπός, να εισέρχεται και
εξέρχεται δια του νοός (και των θυρίδων μας) το καλό και συγχρόνως το κακό,
ούτε να εισέρχεται ούτε να εξέρχεται, αλλά να ακινητεί όπως πρέπει του
θανάτου (να ακινητήσει κάτω από τα πόδια Του Αναστάντος Κυρίου)... Κύριος να
δίνει διάκριση να μην πλανηθούμε εκ των σημείων που μεταφράζει η ευθεία κίνηση,
αλλά ο καλός Θεός να μας εισάγει στην απλανή κυκλική… να μας επιστρέψει πιο
κοντά Του, να μας ελκύσει από τον ΣΗΘ (δια της εκτέλεσης των εντολών ως ευθεία
κίνηση και δια των δημιουργημάτων Στον Δημιουργό, αλλά έμμεση σχέση) στον ΑΒΕΛ
(κυκλική, άμεση και ευάρεστη θυσία). Αμήν Κύριε ελέησον...
Κι ήλθε το πλήρωμα του χρόνου (ιστορικά) όπου Ο (νοητός) Ήλιος έλαβε σάρκα, δλδ εξήλθε από το άχρονο και άχωρο, και λαβών χώρο και χρόνο (+) εκ-τυπώθηκε. ΑΝ αυτό το ιστορικό γεγονός μαζί με όλα τα θεία γεγονότα μας κάνουν εν-τύπωση δίνουν πάτημα στον καλό Θεό να μας εισαγάγει αν συγκινηθούμε και κινηθούμε μαζί Του (συμπλέων, συνοδοιπορών και θεραπεύων ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων) που είναι;ι και το ζητούμενο βίωμα μετά την ιστορική αλήθεια, εντός της βασιλείας Του…. κατά το ιδού αναβαίνω και συνανυψώ υμάς….
Από τα 3 θαύματα με την Γέννηση του Κυρίου γνωρίζουμε ότι
ανέτειλε αλλά και με την σταύρωση και φυσικό θάνατο, έδυσε ο Ήλιος της δικαιοσύνης.
Ένα πέρασμα σταυρικό, γέννησης και θανάτου (ανατολής και δύσης Του Κυρίου) σαν αστραπή… 27 ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· (Ματθ.κδ’) κι όποιος επιθυμήσει να Τον ακολουθήσει, από την πλευρά της σωστής προετοιμασίας [Ηλία και όχι Ηρώδη μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν)] και κατάληξης (ευγνώμονα ληστή με το μνήσθητι και Ιωάννη επιπεσόντα επί τω στήθει κι όχι Ιούδα που κρεμά την ζωή του στην συκή (δερμάτινους χιτώνες, αυτοκτονών). Υγιώς αναλογικά, όπως ο ηλίανθος ακολουθεί Τον Ήλιο…. αμήν και ο άνθρωπος Τον ευσπλαγχνικά από την άπειρή Του ελεημοσύνη, ελθόντα Άνθρωπο (και λοιπά θεία ουσιώδη του συμβόλου της πίστεως).
---
* ο σπινθήρας στην καρδιά που
κρατά εν ζωή τον βιολογικό άνθρωπο είναι το δώρο του Θεού, για χρόνους
μετανοίας και συγχρόνως η συνείδησή του…
και σε σχέση με την κοιλία (και εξ αυτής ρεύσουσιν ποταμοί ύδατος ζώντος) … Επί του πρακτέου, το ότι η συνείδηση είναι τα πηγάδια που άνοιγε ο Ιακώβ, όπως ακριβώς είπαν οι Πατέρες, και τα παράχωναν οι Φιλισταίοι
μη μένοντας στον έξω τυπικό εορτασμό αλλά χάριτι να κατορθωθεί η ουσιώδης εύρεση (6/3) και ανύψωση (14/9) του ζωηφόρου σταυρού εν ημίν … Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου
** θεωρία και πράξη (ορθοδόξως νοούμενες) ικανή ακόμη και η σκιά της να μας θεραπεύσει και αναστήσει [όπως συνέβαινε με τον απ.Πέτρο (πράξη) και Ιωάννη (θεωρία) που και μόνη η σκιά τους που έπεφτε πάνω σε αρρώστους τους θεράπευαν και νεκρούς ανάσταιναν]. Μακάρι να βρεθούμε κι εμείς υπό την σκιά τους για να θεραπευτούμε και αναστηθούμε.... κι ενώ αυτό ''φαντάζει'' (για τους έχοντες σαρκικό πνεύμα) αδύνατο λόγω χρονικής μας απόστασης, μας συμφέρει να περάσουμε στα πνευματικά, που νικούν τον χρόνο, ώστε να ζήσουμε κι εμείς ανάλογο θαύμα.Να μας ανοίξει ο καλός Θεός δι αυτών τους νοητούς οφθαλμούς της καρδίας, να δούμε τα σκοτάδια μας να Του ζητήσουμε το ΦΩΣ. Όσο δεχόμαστε την θεωρία και πράξη τους, τους λόγους τους, (που είναι λόγοι Θεού) δι αυτών μας θεραπεύουν (ψυχή και σώμα) και μας ανασταίνουν, όντες ου μακράν τελικά ούτε σε τόπο. Αν όμως αποτύχουμε, θα φταίει ο τρόπος. Μακάρι να διδαχτούμε και εφαρμόσουμε την τήρηση των εντολών και την αγάπη τους, όπως τα βιώνουν όλοι οι άγιοί μας.
(1) …Οι Εβραίοι ιερείς, είχαν ένα μέσο να ρωτούν το θέλημα του Θεού. Είχαν ένα «λογίον», το οποίο ήταν ένα ύφασμα και το οποίο γύρω – γύρω είχε 12 αστέρια, που συμβόλιζαν τις 12 φυλές του Ισραήλ και μέσα στη μέση είχε ένα άστρο μεγάλο. Αυτό το ύφασμα το κρεμούσαν από την επωμίδα τους οι ιερείς εκεί και ρωτούσαν τον Θεό: «να το κάνω αυτό;». Και κατ’ αναλογία της εκλάμψεως, έπαιρνε την απάντηση να γίνει ή να μην γίνει. (από Δημήτριο Παναγόπουλο)
και από τα παιδικά χρόνια της Παναγίας (ηχητικό)
(2) Διά να γίνη δεκτικόν δοχείον η καρδία του ανθρώπου, πρέπει να γίνη καθαρή. Δηλαδή, να γίνη καθαρή από ακάθαρτους λογισμούς. Διά να καθαρισθή όμως η καρδιά, πρέπει να μπη εις αυτήν κάποιο φάρμακον. Το φάρμακον αυτό είναι η νοερά προσευχή. Όπου πηγαίνει ο βασιλεύς, διώκονται οι εχθροί· και όταν μπη εις την καρδιά ο Χριστός, το όνομα Του το Άγιον, φυγαδεύονται των δαιμόνων οι φάλαγγες. Όταν ενθρονισθή μέσα καλά-καλά ο Χριστός, τότε υπακούουν τα πάντα. (καρδία...).
(3) η σχέση του προ Χριστού εξάκτινου και του μετά (και με) Χριστόν σταυρού του ζωηφόρου ξύλου, είναι εμφανής.
Επίσης, τα εξαπτέρυγα (από την αρχή της δημιουργίας και εξορία) ως αδιαπέραστος θώρακας φυλάσσουν τον σταυρό και ξύλο, όπως ο θώρακας (και το κρανίο) φυλάσσουν με ασφάλεια την μαλακή και ευάλλωτη (αν ήταν εκτεθειμένη) καρδιά και εγκέφαλο, στο σώμα του ανθρώπου.
Είναι η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης
Το εξάκτινο, σχηματιζόμενο από ένα τρίγωνο προς τα πάνω, σημαίνει την όραση (2 μάτια – βάση) και διόραση (κορυφή του) το δε τρίγωνο προς τα κάτω τα 2 αυτιά ως ακοή με κορυφή τους (κάτω) την διακοή (στην θέση του θυρεοειδή).
*** Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας
…μην αφεθούμε σε μια πτώση που δεν έχει επιστροφή (πλην του μυστηρίου της μετανοίας και εξομολογήσεως, που μπορεί υπερβατικά να την ανακόψει) έκπτωση σαρκός, πνεύματος και θελήσεως τα τέσσερα ‘’ε’’ του θείου θελήματος σε σχέση με τα Χριστούγεννα (ευδοκία, ευλογημένο, επιτρέπεται και εγκατάλειψη)
‘’πέφτοντας’’ και δίνοντας πατήματα ‘’φώτισης’’ από τον άλλον με Το ριχτάρι και το ρικτολόγιον (δυο σκέψεις) , ταρώ [καλό μεν σαν σμαράγδι (και σμαράγδινο πίνακα) η αναλογία, ό,τι είναι επάνω μοιάζει με αυτό που είναι κάτω (1η κάρτα γητευτή, και άλεφ À, αλλά ελλειπές ως προς τον Α+Ω) οπότε, σαν τον θησαυρό του διαμαντιού (ΑΔΑΜας, +) όπου τα τέσσερα ελεύθερα στοιχεία της εξωτερικής στοιβάδας ενώνονται σταυροειδώς με τον πυρήνα τους, μη ερωτοτροπώντας με τη γη, δεν συγκρίνεται. Καλός ο νόμος, αλλά η χάρις δεν συγκρίνεται. Σταυρός που κυοφορεί την ποθούμενη ανάσταση], τραπουλόχαρτα (υποβιβάζοντας τις 52 βδομάδες και χρόνο φυσικό σε παραφυσικό με τις 52 δαιμονικές κάρτες…) και άλλες μεθόδους μαντείας και μαγείας, (που τελικά κολάζουν τον άνθρωπο αφού αυτούς ήθελε στην ζωή του σαν υποβολείς και συμβουλάτορες, καταντώντας οικεία βουλήσει φίλος των χειρόνων, τρεφόμενος ξυλοκέρατα …) αντί αγιασμού, φωτίσεως και με την επιστροφή στον Πατέρα, μέτοχος του Μεγάλου Δείπνου (Χριστού, Τροφέως και Τροφής).
Κι αυτό θα συμβεί ΑΝ δίνουμε απόλυτη εξουσία στα εξωτερικά αισθητήρια να μας ενημερώνουν περί της αληθείας. Τότε όμως και έτσι, αποκοιμίζουμε, ναρκώνουμε μέχρι και νεκρώνουμε τα εσωτερικά κατά φύσιν (αντί να νεκρώσουμε τα μέλη της αμαρτίας). Αυτά περιφρουρούνται από αγγέλους. Αφού τελικά, η διπλή πεντάδα αισθήσεων θα ενοποιηθεί σε μία απλή, έτσι κι αλλιώς, αμήν να καταφέρουμε να τα ενοποιήσουμε ως πνευματικά (την φωτεινή όψη) κι όχι ως σαρκικά αποκομμένα την σκοτεινή με τους σκοτεινούς μισανθρώπους υποβολείς****… πως η διπλή πεντάδα αισθήσεων γίνεται απλή… και λίγα τινά περί έρωτος, που πετυχαίνει την ένωση
Αμήν δι ευχών να ‘’ζωντανέψει’’ και λάβει την θέση που του αρμόζει ο ηγεμονικός νους (με ενεργά κι όχι αδρανή τα εσωτερικά αισθητήρια) γιατί από τις φιλήδονες ορμές και την απροσεξία θα κατακριθούμε ως φονείς του εαυτού μας (αυτοκτονώντας, σαν τον ιούδα…)…. Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς!
Μια καταγεγραμμένη πορεία (Π και ΚΔ) αμήν και βιωματικά, από το σκότος στο Φως, από τον θάνατο στην Ζωή, από την αιχμαλωσία στην κατά Θεόν (και ορθοδόξως νοούμενη) ελευθερία … ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία (π. Ἰωάννης Ρωμανίδης: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ") …στὴν κατάσταση τοῦ φωτισμοῦ, ἀλλὰ καὶ στὴν κατάσταση τῆς Θεώσεως ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὴν δουλεία καὶ τὰ.... στοιχεῖα τῆς φύσεως, διότι τρέφεται ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν Θεὸ … (με αυτά τα δεδομένα, έχουμε πολύ δουλειά να κάνουμε, πολύ δρόμο να περπατήσουμε. Κύριε ελέησον).
(4) Η έννοια τον δρόμον τετέλεκα την πίστιν τετήρηκα και το στεφάνι στο τέλος που είναι προετοιμασμένο (απ'αιώνων), σημαίνει και την απαραίτητη υπέρβαση των εμποδίων που μας αναγκάζουν να μείνουμε στάσιμοι... και να το χάσουμε [5 ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. (Β'Τιμ.β'5)] ...
Μια επί γης ( οριζόντια - ) μικρή χρονική πορεία (της βιολογικής μας ζωής), έχοντας (χωρικά | ) άνω Τον αληθινό ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ (999) και κάτω το είδωλο και αντίποδα (666 ΙΑΠΕΤΟΣ) προχωράμε κι εμείς ο καθένας με την συνείδησή του από το Α (γέννησή μας) για να καταλήξουμε στο Ω (και τέλος μας) στα χνάρια που άφησε Ο Α+Ω Χριστός από ΑΔΑΜ (γενέσεως) έως Ω (και συντελείας). Κι Ο συμπλέων (στην θάλασσα του κόσμου), συνοδοιπορών μαζί μας έως της συντελείας πάντα θεραπεύων ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων εντοπίζεται σαν εμβρυακή (6) μορφή, προ Σαρκώσεως σαν σπερματικός Λόγος στον Νόμο και μερική αλήθεια στα έθνη, αλλά και μετά Χριστόν (ως όρθιος άνδρας, 9) με την ένσαρκη παρουσία Του έως σταυρώσεως, αναστάσεως, αναλήψεως, πεντηκοστής έως το τέλος του κόσμου... ως ΙΗΣΟΥΣ = 888, μεταξύ των 999 και 666, πάντα εσταυρωμένος (ποιών το θέλημα Του Πατρός)... Τον Α+Ω της ελληνικής αλφαβήτας και όσο καταφέρουμε κατά τάξη την κάθαρση (πρώτο 8) φώτιση (δεύτερο 8) και τελείωση (τρίτο 8) στο σύνολο 24, που έδωσε πρότυπο τρόπο Ο Κύριος με το άγιοι γίνεσθαι ότι άγιος ειμί... (Α'Πετρ.α'16) και οικτίρμονες και πράοι και ταπεινοί...
Μακάρι να οριστεί βιωματικά Ο Κύριος ως κέντρο στην καρδιά, στην ζωή μας (και του κόσμου μας, όπως συμβαίνει ιστορικά στον κόσμο) για να επιτευχθεί με αυτήν την ευστοχία η πραγματική ειρήνη (το δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη) κι όχι ο χωροχρονικά φευγαλέος σαν αστραπή, εφήμερος εαυτούλης (το σκιώδες ε-γώ), που μόνο προβλήματα δημιουργεί.
Μόνο δι αυτής της ευστοχίας ''απλωνόμαστε'' σε μήκος γενόμενοι κατά Θεόν μακάριοι, ... και αυτό πάλι, μόνο με μία προϋπόθεση, όπου η παρουσία Του Μεσσία εξαρτάται από την παρουσία Της Μεσσίτριας στην ζωή και ψυχή μας, με την γέννησή Της, την είσοδο στα άγια των αγίων, την τροφή Της από άγγελο, την καλογερική Της, για να γεννήσει μέσα μας Τον Κύριο...
Τότε τακτοποιείται ο κόσμος μας και γνωρίζεται ως σταυρικό σχεδιάγραμμα [όπως νοείται ο όλος χωροχρόνος, (εκ του ενχρονίσθη και εχωρήθη ανάμεσα στις σχετικές αναλύσεις)] ...
Η δική μας συσταύρωση και συμφωνία με το πνεύμα Του (και αγάπη που αποδεικνύεται από την εκτέλεση των ζωηφόρων εντολών Του) βρίσκει μπροστά της τα εμπόδια που μας κάνουν στάσιμους... χωρίς την αγάπη και αλήθεια Του Τριαδικού Θεού (στον τύπο του πατέρα των δύο διαθηκών αβραάμ) μας βρίσκει η τελική κρίση επί του φοβερού βήματός Του, την κεφαλή μας ως άβραμ και το σώμα μας ως σάρα. Ελλειπείς.
Γιαυτό και η καθημερινή ευχή του αγ.Παϊσίου ξεκινά με το... Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Μην εγκαταλείπεις τούς δούλους Σου πού ζουν μακριά από την Εκκλησία, ή αγάπη Σου να ενεργήσει και να τούς φέρει όλους κοντά Σου. ''σταυρώνοντάς'' τους ως ευλογία, παίρνει δικαίωμα Κύριος και τους υποβοηθά να προσπεράσουν εμπόδια, όπως αναλήθειες (αιρέσεις, ετεροδοξία και αλλοδοξία) μίσος (έλλειψη αγάπης) κατά το νόμο ανθρώπων κι όχι Θεού, την αφωνία του Ζαχαρία (που αντιστοιχεί στην μη εξομολόγηση)... μένοντας προ Χριστού, εκτός Χριστού, εκτός της ΜΙΑΣ σώζουσας εκκλησίας. Μιας πορείας από αριστερά προς τα δεξιά... όπως τυπώνουμε στον απέναντί μας το σημείο του σταυρού. [εδώ επιβάλλεται μια παρένθεση για τον τρόπο τύπωσης του ζωοποιού σταυρού, επάνω μας, που η ορθοδοξία ορίζει πρώτα στην δεξιά πλευρά και μετά στην αριστερή. Αν τυπώνεται (όπως κάνουν μερικοί κόπτες και αρμένιοι, πλην των γνωστών παπικών) με την ''λογική'' δικαιολογία, στήσε μας Κύριε και πέρασέ μας από τα αριστερά Σου στην δεξιά ευλογημένη, δεν συμβαδίζει με την παράδοση. Κατ'αρχάς αν τυπώνουμε έτσι τον σταυρό επάνω μας είναι σαν να τον έχουμε (τον εαυτό) απέναντι, άρα είμαστε εκτός εαυτού (εκτός Αυτού και Σώματός Του - εκκλησίας - που θεραπεύει και μεταμορφώνει τον άνθρωπο από σαρκικό σε πνευματικό) και αφετέρου, αφού ακουμπώντας τα τρία δάχτυλα στην κάθε πλευρά, νοείται η επίσκεψη του Αγίου Πνεύματος [αναφέροντας και του Αγίου Πνεύματος - μετά το εις το όνομα του Πατρός (επάνω - κεφαλή - νυν και άχρονο) και του Υιού (κάτω κοιλία - αεί που ενχρονίστηκε από κοιλία Μητρός)] πρώτα στα δεξιά πρακτικά και μετά στα αριστερά θεωρητικά, όπως έδειξε ο καλός Θεός στον πατριάρχη Ιακώβ (τον τύπο του Αγίου Πνεύματος), ότι προηγούνται τα τεκνία με την Λεία (πράξη) και έπονται με την Ραχήλ (θεωρία). Ανάλογα ισχύει με τα χαρίσματα που μας προσθέτει το Άγιο Πνεύμα, κατά τάξη και ετοιμότητα. Κι η σφραγίς δωρεάς (σταυρός και χαρίσματα) και αληθείας εξαρτώνται μυστηριακά από το εν βάπτισμα και μυστικά από τον προσανατολισμό του παλαιού ΑΔΑΜ (Ανατολή Δύση Αρκτος Μεσημβρίας) προς τον νέο. Με την τύπωση του σταυρού επάνω μας ορθοδόξως, όντως προσανατολίζουμε το πρόσωπό μας προς τον Ήλιο, ουρανό και Φως, σε σχέση με την τύπωση ετεροδόξως (ανάποδα), οπότε το πρόσωπό μας στρέφεται προς την γη και σκοτάδι… συνοδοιπορούσες τελικά η θεωρία μας (εκ του προσανατολισμού) και η κίνηση προς…. Κύριε διόρθωσον!!
Μήπως πολλοί δεν μένουμε πνευματικά στάσιμοι (ανεξάρτητα εποχής ζωής) στην σύγχυση της βαβέλ; όπου άλλα μας λένε και άλλα καταλαβαίνουμε; μήπως ο ανεξομολόγητος, δλδ αυτού που η κεφαλή χαρακτηρίζεται από αφωνία, σαν τον προφ. Ζαχαρία, προ γεννήσεως του Ιωάννη; δεν έχει μείνει στάσιμος στην προ Χριστού εποχή και εμβρυακή μορφή; μήπως ακόμη (σαν τον Πέτρο) ζεσταινόμαστε στην αυλή από άλλη φωτιά; και δεν βγήκαμε έξω αυτής να κλάψουμε πικρά; μήπως είμαστε αλυσοδεμένοι στην φυλακή από τον τετράρχη ηρώδη (δερμάτινος) ; ... μακάρι να βάλουμε αρχή κι Ο πανοικτίρμον Κύριος να βοηθά, συγχωρεί και διανοίγει τους νοητούς οφθαλμούς της καρδίας, να προλάβουμε, αρχής γενομένης από την καθαρότητα...
Εστιάζοντας την όρασή μας, την ακοή μας και όλα τα αισθητήρια (απλή πεντάδα) στα θεία και εσωτερικά (όπου η βασιλεία) κατά το η αγάπη ου λογίζεται το κακό, μακάρι να κινηθούμε ώστε να τύχουμε ουράνιας τροφής (εστίαση) που δι Αυτής ενωνόμαστε και μένουμε εν Αυτώ…. (ο τρώγων μου και πίνων…) εστίαση και εστίαση…. όπως εστίαζαν οι ισραηλίτες (έτσι και κάθε νους) στον χάλκινο όφι επί της ράβδου του Μωυσέως (αναλογικά τον Σταυρό Του Χριστού) για να θεραπευτούν και ξεφύγουν από τον θάνατο εκ των δηλητηριωδών όφεων...
Μ.Τρίτη (πνευματική) θα είναι όταν η διπλή πεντάδα αισθήσεων θα απλοποιηθεί. Ή από εδώ ή από εκεί.... μένοντας στάσιμη, προς κατάκρισι ή προχωρώντας προς ανάστασιν.... Κύριε, μη παρίδεις με βοώντα... Γυμνός εἰμι τοῦ Νυμφῶνος, γυμνός εἰμι καὶ τοῦ γάμου, ἅμα καὶ δείπνου· ἡ λαμπὰς ἐσβέσθη ὡς ἀνέλαιος· ἡ παστὰς ἐκλείσθη μοι καθεύδοντι· τὸ δεῖπνον ἐβρώθη· ἐγὼ δὲ χεῖρας καὶ πόδας δεθεὶς ἔξω ἀπέρριμμαι....
Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ως βαθμίδες της κλίμακος της κρίσεως, με κορυφή την ανάσταση …
Μακάρι να μη μείνουμε στην επιδερμική εκτέλεση των εντολών, φαρισσαϊκά εξωτερικά, τα γνωστά …ου φονεύσεις και ου μοιχεύσεις [20 λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος· πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου· τί ἔτι ὑστερῶ; 21 ἔφη αὐτῷ ὁ ῾Ιησοῦς· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι…(Ματθ.ιθ’)] … , αλλά πρωτίστως εσωτερικά, σταυρικά, χωρίς να υστερούμε στην έξω εκτέλεση… αφού αν κάποιος οργισθεί αναλογεί με φόνο, αν ‘’απλά’’ επιθυμήσει, μοιχεύει… αν συκοφαντήσει, ανθρωποκτονεί… μην μείνουμε στα έξω τυπικά, (που ήδη έχουν λυθεί σαν εκκλησιαστικά προβλήματα), αλλά να προχωρήσουμε στο νόημα αυτών, γιατί παραμένοντας στα φαρισσαϊκά, δεν θα αποφύγουμε τα ουαί, ιδίως το… 14 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν. (Ματθ.κγ’)
… [Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός, η κοσμική έναρξη της έλικος του ενιαυτού… και η περιτομή περιτέμνοντας την αμαρτία]
… μην τύχει και από την ψευδή (φανταστική εκ του δημιουργού φαντασιών αντιδίκου) επανάπαυση ότι είμαστε τάχα μέσα στην κιβωτό της εκκλησίας, υψηγορούντες σαν τον φαρισσαίο, δεν βάλαμε ακόμη αρχή της ευάρεστης μετανοίας και τελικά δικαιωθέντος τελώνη… αμήν παράσχου Κύριε αφορμάς μετανοίας… πρόσθες ημίν πίστη…
Αμήν να επιζητούμε όχι την εκτύπωση των ακτίνων (ως σημάδια μέσω του λογείου, του θείου θελήματος) αλλά την μετάθεση του σκηνώματός μας στον ήλιο. Την με προετοιμασία (χάριτι Της Θεοτόκου και των εισοδίων Της στον ναό) υποδοχή του όλου ήλιου εν ημίν …. ευλογημένα Χριστούγεννα!!
---
Τον βλέπω...είχε δαιμόνιο!
Καθώς ερχόταν προς το μέρος
μου ,
με πληροφόρησε ο Θεός,
ότι...μόλις με πλησιάσει θα με χτυπήσει γροθιά στην καρδιά που έχω τον βηματοδότη για να με σκοτώσει.
Λέω τότε...
Άκουσε με Άγιε μου Δαβίδ...
Εμένα ποια είναι η δουλειά
μου εδώ;
Δεν είναι να φροντίζω τα πονεμένα
,πληγωμένα παιδιά του Θεού και να τα οδηγώ στον Χριστό μας;;
Λοιπόν εγώ θα πάω να βοηθήσω
τον ταλαιπωρημένο αδερφό μας. Δεν κάνω πίσω!
Αν ο Κύριος κρίνει ότι είναι
η ώρα μου να φύγω, να πεθάνω...γενηθήτω το θέλημα Του!!!
Αν όχι....
Ανέλαβε εσύ και κάνε ότι πρέπει
να τον βοηθήσουμε!
Τον πλησιάσω...και αμέσως
αυτός παρέλυσε μπροστά στα πόδια μου.
Πήγα και έφερα την Κάρα του
Αγίου Δαβίδ και τον διάβασα.
Αμέσως έφυγε το δαιμόνιο ...
(είχε μέγα κατά δαιμονίων
χάρισμα...στην Κεφαλλονιά οι δαιμονισμένοι έβριζαν τον Άγιο Γεράσιμο και τον εν
ζωή γέροντα Ιάκωβο)
Μου λέει τότε ο
αστυνομικός...
Γέροντα συγνώμη ...με έφερε
εδώ σήμερα για να σε σκοτώσω.
Του λέω...
Το ξέρω παιδάκι μου!!!
[πρέπει να παρατηρήσουμε ότι στον άγιο επιτέθηκε άμεσα ο έχων δαιμόνιο ή ευστοχότερα, το δαιμόνιο δια του ανθρώπου που τον είχε κατειλημμένο. Το αυτό ισχύει και σε μας έμμεσα, όταν γινόμαστε αποδέκτες της επιθέσεως των άλλων. Πάντα ο στόχος των δαιμόνων είναι η καρδιά για την πνευματική πρωτίστως θανάτωσή μας, κι αν καταφέρουν και την φυσική, χαίρονται και για αυτήν (μακάρι να προλάβουμε να χαροποιήσουμε τους αγγέλους δια της μετανοίας μας). Το πρόβλημα είναι πως δυστυχώς μας διαφεύγει ότι και μεις επιτιθέμαστε στους συνανθρώπους μας (σε πιο ανεπαίσθητη και λεπτή μορφή, λεκτικά και με σκέψεις… αλλά υπαρκτή, παρότι δεν το αντιλαμβανόμαστε), μέσω της δαιμονικής ενέργειας που ύπουλα και αδιάκριτα μεταφέρεται από την διάνοιά μας και ενεργεί στα μέλη μας… αμήν Κύριε, «…ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με» Ψαλμός ιη', 13 … Κύριε, καὶ μὴ παραδειγματίσῃς με τὸν ἁμαρτωλόν, ἀλλὰ ποίησον μετ᾿ ἐμοῦ κατὰ τὸ ἔλεός σου· καὶ γενέσθω μοι τὰ ἅγια ταῦτα εἰς ἴασιν καὶ κάθαρσιν καὶ φωτισμὸν καὶ φυλακτήριον καὶ σωτηρίαν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῆς τε καὶ σώματος· εἰς ἀποτροπὴν πάσης φαντασίας καὶ πονηρᾶς πράξεως καὶ ἐνεργείας διαβολικῆς, κατὰ διάνοιαν τῆς ἐν τοῖς μέλεσί μου ἐνεργουμένης].
---
εκτιμώ σχετικά…
εθελουσία πνευματοκατάληψη, εθελούσια δαιμονοκατάληψη ισχύει κατά την ελευθερία μας όπου η παράδοση του όλου εαυτού, έχει πρόσημα (+) ή (-) και τα οποία, ανάλογα των συμ-περι-φορών (9 ή 6) θα κριθούν απόλυτα αντικειμενικά και δίκαια μπροστά στην κρίση του Θεού….
Η σχετική και η οντολογική δικαιοσύνη (αγ.Εφραίμ του σύρου)
Η γέννησή Του Κυρίου και ο Σταυρός
… περί ψυχής και ο ρόλος του οφθαλμού αυτής στην επίγνωση της Αληθείας
η πορεία της πνευματικής πληροφορίας ...
για το ότι η πληροφορία στον δρόμο της προς συνειδητοποίηση, φιλτράρετε από τον ομφαλό και κατά πόσο ο εμφωλεύων δράκος έχει εν ημίν (χάριτι) ‘’πατηθεί’’ ή όχι … ισχύει το… 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. (Ιωαν.ζ’)… αλλιώς το προσφερόμενο ύδωρ δεν είναι αγιοπνευματικό. Γιαυτό και πρέπει πάντα να φιλτράρετε το ύδωρ, με βάση τους λόγους των αγίων κατά το… Εγώ πασχίζω πάντοτε να επιβεβαιώνω τις σκέψεις μου στα γραπτά των Αγίων Πατέρων. Παρακαλώ λοιπόν και εσάς, όσα λαμβάνετε από εμένα, να τα επαληθεύετε με αυστηρότητα επάνω στους Αγίους Πατέρες. - αγ.Ιουστίνος πόποβιτς … Κύριε ελέησον!!
για τους δύο τρόπους μεταφοράς της πληροφορίας (σωματιδιακά και κυματοειδώς)
Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνὴ Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα (τα πέντε άλφα και η πεντάλφα….)
με αφορμή τα ΤΡΙΑ “A” του ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ του Τσαλίκη
τα άγια και τα άγια των αγίων στον νόμο και στην χάρι...
Σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος)όλα υπό σκεπτικό ότι…
αμήν όλοι, (ελικοειδώς και ευθέως χάριτι) από κατέναντι (ς) απέναντι (5) και μακαρίως εντός Του Λόγου (2) λόγοι… δια και εν XC, δι ευχών και ενεργείας Της ολκάδος των θελόντων σωθήναι ... που Ὅλος ὁ Κόσμος ἔγινε διὰ τὴν Κυρίαν Θεοτόκον καὶ ἡ Κυρία Θεοτόκος ἔγινε διὰ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησoῦν Χριστὸν (Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου