τα άγια και τα άγια των αγίων στον νόμο και στην χάρι...

με αφορμή την Σκέπη της Παναγίας (28^η Οκτ, μετατεθείσα από 1 Οκτ) και την σχέση Της με τον αναγινωσκόμενο απόστολο και ευαγγέλιο* της ημέρας και όλα τα παραπάνω που αφορούν Τον Λόγο, την σχέση Του με όλους τους λόγους, εμάς. 

Στα άγια ευρισκόντουσαν η λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων. Μετά το δεύτερο καταπέτασμα τα άγια των αγίων έχουσα, χρυσοῦν θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ράβδος ᾿Ααρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, (1)

Με τον Νόμο ενδεικτικό εν σκιά της ακολουθούσης χάριτος διαβάζουμε στον οίκο ‘’ψ’’ … Χαῖρε, σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου.  χαῖρε, Ἁγία Ἁγίων μείζων, Χαῖρε, κιβωτὲ χρυσωθεῖσα τῶ Πνεύματι. ευχόμενοι, μην μείνουμε στους οδοδείκτες, αλλά δια Της Οδού, εγγίσουμε και μεθέξουμε της έσω Βασιλείας. 

Χωρίζει ο Νόμος και η σκηνή δύο χώρους…. αυτόν της ανομίας προς τα έξω και ασεβείας, όπου δρα εν αγνοία ο λαός σαν εξώτερος κύκλος…. και αυτόν που βρίσκεται ‘’αόρατος’’ (2) για τα αμύητα μάτια, της χάριτος, ως πυρήνας. Κι εκεί μέσα

στον πυρήνα, ο αρχιερεύς προσεύχεται υπέρ του λαού αγνοημάτων. 

Είναι ο κύκλος Αληθείας όπου πατούσι πόδες πραέων, και ο κύκλος ασεβείας κατά το ψαλμικό… κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι· Ψαλμός 11,9 (κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…). 

Η παρουσία του αρχιερέως ΑΠΑΞ του ενιαυτού επιβάλλει τον σχηματισμό ενός πλήρους κύκλου, που να μην υστερεί σε αρτιότητα. Είναι η τελεία κυκλική κίνηση του νοός για να αντιστοιχηθεί με την ευχή (προσευχή) και Παναγία ως χρυσοῦν θυμιατήριον φέρουσα στην κοιλίαν Της το πυρ της θεότητος, και πανευωδιάζουσα ως κεχαριτωμένη, την κιβωτό, όχι την εν λιθίναις πλαξί αλλά μαλακαίς σαρκίναις καρδίαις που εγγράφει ο Ζων Θεός, και πάλι Θεοτόκος ως στάμνος έχουσα το μάννα και η ποιμαντορική ράβδος του Ααρών που βλυστάνει σε σχέση με άλλες ράβδους άγονες εξωτερικής ιεραρχίας ιεραρχών… (όπως διαχωρίζει την εσωτερική ιερότητα ο π.Ιωάννης Ρωμανίδης, που δεν είναι πάντα ιδίωμα του εξωτερικού ιερέως) ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον·    

χερουβείμ ‘’ασφαλίζουν’’ το θυσιαστήριο, όπως φυλάττουν το δένδρο της Ζωής στον παράδεισο, κύκλω. 

Είναι το εξάκτινο που εμπεριέχει τον ΣΤΑΥΡΟ. 

Σταυρό βιωματικό ως ΜΑΡΘΑ+ΜΑΡΙΑ (με το Θ της ΜΑΡΘΑΣ την διακονία και φιλανθρωπία και ευθεία κίνηση του νοός (οριζόντια διάσταση του σταυρού, + το Ι της ΜΑΡΙΑΣ, ως ακινησία παρά τους πόδας Του Κυρίου, κυκλική κίνηση και φιλοθεΐα κάθετη διάσταση του σταυρού), αγιογραφικά δύο πρόσωπα που συμπυκνώνονται σαν τέλεια θεωρία και πράξη στο πρόσωπο Της Θεοτόκου, όπως καταλήγει το σημερινό ευαγγέλιο.   

Μπορεί να πειραζόμαστε μεταξύ μας όταν κάποιος είναι α-νόητος να λέμε ότι η κεφαλή του είναι ακατοίκητη, αλλά στα πνευματικά, δυστυχώς ισχύει, με την κεφαλή μας όταν είναι χωρίς Χριστό**, νάναι ά-νους. 

Κι αυτός ο κύκλος, χωρίζει διαλογισμούς και διαθέσεις…. δύο μοναδικές θέσεις που ή την μία θα προσπαθήσουμε αποφεύγοντας την άλλη, ή το ανάποδο. Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος Τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς 

Δόθηκαν σε όλους εν δυνάμει και ο νόμος και η χάρις, και τα άγια και τα άγια των αγίων, αλλά όσο δεν ενεργεί Η Θεοτόκος στην καρδιά, ακατοίκητη είναι κι αυτή κι ο νους από Τριαδικό Θεό, γενόμενη κατοικητήριο του αντιθέτου και αντιδίκου της σωτηρίας μας. Άντρο ληστών (μην πούμε λεγεών, γιατί η θρησκευτική μας μερική αυτογνωσία και αυτοεκτίμηση, το ''απαγορεύει''). 

Κατά τον Ἅγιο Σιλουανὸ Ἀθωνίτη στο Η αμαρτία μας αντανακλάται και στα πεπρωμένα του σύμπαντος κόσμου διαβάζουμε ότι… ''Ἡ ἁμαρτία διαπράττεται προπαντὸς στὸ μυστικὸ βάθος τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, ἀλλὰ τὸ ἀντίτιμο αὐτῆς πλήττει τὸν ὅλον ἄνθρωπον.

Ὅταν αὐτὴ συντελεσθῆ, ἀντανακλᾶται στὴ ψυχικὴ καὶ φυσικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, στὴν ἐξωτερική του ἐμφάνιση, στὰ πεπρωμένα τοῦ ἁμαρτήσαντος, ἐξέρχεται ἀναπόφευκτα πέραν τῶν ὁρίων τῆς ἀτομικῆς του ζωῆς καὶ βαρύνει διὰ τοῦ κακοῦ, τὴν ζωὴ ὁλοκλήρου της ἀνθρωπότητος, καὶ συνεπῶς ἀντανακλᾶται καὶ στὰ πεπρωμένα τοῦ σύμπαντος κόσμου.'' 

Ομόκεντροι κύκλοι εξάγουν από την βαθεία καρδία το διαπραττόμενο κακό έως τα πέρατα του σύμπαντος, πάλι όμως σαν με ομόκεντρους κύκλους εξάγεται κι η ευλογία και χάρις όταν ο άνθρωπος ευστοχεί. 

Έτσι, από την προσωπική μας σχέση με τον Σταυρό, παράμετροι και επιπτώσεις στα συλλογικά... 

Ψάλλουμε και χαιρόμαστε χαιρετούντες Την Θεοτόκο που μας σκέπει (2), αλλά τίθενται προϋποθέσεις. Αφορά τον λαό Της. Και, ποιος είναι λαός του Θεού που εμπεριπατεί μαζί μας; όσο ποιούμε ναό το σώμα μας να ενοικεί. Ικανή και αναγκαία συνθήκη να χαρακτηρίζεται προσωπική και Ελλάδος προστάτης. 

Ἄνωθεν ἐφαπλοῦσα, τὴν ἁγίαν σοῦ Σκέπην, Παρθένε Θεοτόκε Μαρία, σκέπεις καὶ σῴζεις τὸν σὸν λαόν, καθ' ὥραν σε Ἁγνὴ ἐπιβοώμενον‧ νῦν δὲ σου τὰ θαυμάσια, εὐγνωμόνως ὑμνεῖ κραυγάζων‧

Χαῖρε τοῦ κόσμου ἡ Σωτηρία

Χαῖρε Ἑλλάδος ἡ προστασία.

Χαῖρε τῶν Ἀγγέλων παράδοξον θέαμα

Χαῖρε τῶν ἀνθρώπων ἀκλόνητον ἔρεισμα.

Χαῖρε Μήτηρ Ἀειπάρθενος τοῦ Παντάνακτος Χριστοῦ

Χαῖρε σκέπη καὶ ἀντίληψις τοῦ λαοῦ σου τοῦ πιστοῦ.

Χαῖρε ὅτι ἐφάνης σκέπουσα τὸ σὸν Ἔθνος

Χαῖρε ὅτι παρέχεις νίκας τῷ στρατοπέδῳ.

Χαῖρε πηγὴ πλουσίας χρηστότητος

Χαῖρε λαμπὰς Θεοῦ ἀγαθότητος.

Χαῖρε δι' ἧς τοὺς ἐχθροὺς ἐκνικῶμεν

Χαῖρε πρὸς ἣν καθ' ἑκάστην βοῶμεν‧

Χαῖρε Σκέπη ὁλόφωτε. 

Αμήν συσταυρωμένοι, με καρδία καθαράν και πνεύμα ευθές προσωπικά και συλλογικά με κύκλο ημών να περιπατούν οι ασεβείς. Όχι να καταπνίξουν που θα θέλανε, αλλά να φωτιστούν όπως γράφηκε από τους αγίους για την Ελλάδα, ως φωτοδότρια του κόσμου…. καθαρός οφθαλμός. 

Εξαγόμενοι από την κοιλία ΚΡΗΤΗ και γαστέρα - θάνατο δια του μίτου (ευχή) στην κεφαλή (ΘΡΑΚΗ)… και βαδίζοντες από το ΙΟΝΙΟ στην ΙΩΝΙΑ όπως από το Ο στο Ω, το κατ’εικόνα στο καθ’ ωμοίωσιν, στο σύνολο σταυρικά και αγιοπνευματικά, όπως γίνει το εν δυνάμει, σε εν ενεργεία και περάσουμε από την γενική ασέβεια και τον κύκλο της, στην ευλάβεια, στον έσω και τέλος πυρήνα, πίσω από τα παραπετάσματα… στα άγια των αγίων δια Της Θεοτόκου. Αμήν γένοιτο. Παρακαταθήκη και θησαυρός ΔΙ ΕΥΧΩΝ άξια για τους ελληνόπαιδες, η θεόσδοτη παιδεία και νουθεσία … 

--- 

* απόστολος 

Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε ῞Αγιον κοσμικόν· σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται ῞Αγια. μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη ῞Αγια ῾Αγίων, χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ράβδος ᾿Ααρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος. Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων. [Εβρ. θ'(9) 1-7] 

(μία διαδρομή ελικοειδή ανυψωτική ως 9, από το 7 στο 1)... 

ευαγγέλιο 

᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς. ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. αὐτὸς δὲ εἶπε· μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν. [Λουκά ι'(10) 38-42 & ια'(11) 27-28] 

…με, το α κεφάλαιο της πνευματικής ζωής, το α’ κεφάλαιο του απ.Λουκά…. ως ορθρινό Ευαγγέλιο 

᾿Αναστᾶσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν ᾿Ιούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν ᾿Ελισάβετ. καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ ᾿Ελισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς· καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος ῾Αγίου ἡ ᾿Ελισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί· ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ, ῎Εμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. [Λουκ.α' (1) 39-49 & 56] 

και έξοδο από το 6 και κατέναντι στο 5 απέναντι, για να ευλογηθεί με πνεύμα ευλογίας (9) πάσα φύση ορατή (4) και αόρατη (3) 

και αφορά την εξομολόγηση…. (ερμηνεία της λέξεως ιούδα)… για το πως ''λειτουργούν'' οι δίκαιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ, διαχρονικά προς φυσικοπνευματική ωφέλεια του ανθρώπου... 

** Τί είναι ο ανθρώπινος νους χωρίς τον Χριστό; (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς) 

(1) Από το: ... Η ΕΝ ΤΩ ΝΑΩ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ και την ''καλογερική'' της Παναγίας, όπως ονομάζεται στο Άγιο Όρος πληροφορούμαστε: ... Στα Άγια των Αγίων υπήρχε η Κιβωτός της Διαθήκης την οποία επισκίαζαν δύο ολόχρυσα Χερουβίμ, και μέσα σε αυτήν οι δύο λίθινες πλάκες της διαθήκης, που έδωσε ο Θεός στον Μωυσή, το μάννα και η βλαστήσασα ράβδος του Ααρών, προτυπώσεις όλα του προσώπου της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Παλαιά Διαθήκη. Όταν εισήλθε η Παναγία στο Ιερό, όλα αυτά τα άψυχα αντικείμενα έπεσαν και προσκύνησαν " την Έμψυχο Κιβωτό " της Εκκλησίας.....

Είναι απορίας άξιο, πως τα ίδια τα είδωλα όπως γνωρίζουμε από Η προσκύνησις των Μάγων (Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού) και H Προσκύνηση των Μάγων.. προσκυνούν Αληθινό Θεό και Την Θεοτόκο κι εμείς οι με ''λογικό'' προσκυνούμε τα είδωλα :'( ... οποία έκπτωση, τυφλότητα και σκοτισμός από την μία, αλλά και από την άλλη, τι φωτισμός και καθαρότητα Της Υπερευλογημένης Θεοτόκου, που κατά τον αγ.Νικόδημο αγιορείτη Ὅλος ὁ Κόσμος ἔγινε διὰ τὴν Κυρίαν Θεοτόκον καὶ ἡ Κυρία Θεοτόκος ἔγινε διὰ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησoῦν Χριστὸν !! Αμήν να μας συνεισάγει στα άγια των αγίων!!! 

(2) Η αόρατος σκέπη απλώνει την προστασία Της ως φιλάνθρωπος σε όλους τους κύκλους αλλά συνοικεί με τους αγνούς (Κύριο ως Φυσική Μητέρα και αγ.Ιωάννη θεολόγο τον αγαπημένο μαθητή Του Κυρίου που Την έλαβε στα ίδια.... ) Με εμάς να Την επιζητούμε να μας σκέπει και να μην Την στεναχωρούμε με το αδιόρθωτο του βίου, με πνευματικές και φυσικές συνήθειες (έξεις) που καμμιά σχέση δεν έχουν με Αγνότητα, ταπεινότητα, προσευχή, νηστεία, ακρόαση - τήρηση (+) !! 

Έτσι, ποιο το κέρδος της φιλολογικής αναγνώρισης ότι τα άγια των αγίων του νόμου στην χάρι είναι η Παναγία και Ο Κύριος; περάσαμε από μια ιστορική έξω πληροφορία σε μια πάλι ιστορική ΕΞΩ πληροφορία. Εντός τι γίνεται; Προς τα που οδηγούν οι έξεις που δυναμικά γίνονται έλξεις; προς τα άνω δια Της ολκάδος των θελόντων σωθήναι; (οπότε το αόρατον σαν σκέπη θα γίνει ορατή σαν σύνοικος ΑΜΗΝ!!!) ή καθελκόμαστε και απομακρυνόμαστε σε έξω κύκλους και δια της  φυγοκέντρου των παθών που αντιστρατεύονται ιδίως καθαρότητα από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εξοστρακισμό; Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς... να βάλουμε αρχή στην πρόταση που είπε στην Αγία Γραφή: ... ὅ,τι ἂν λέγῃ ὑμῖν, ποιήσατε. (Ιωαν.β'5) ώστε επί του πρακτέου να βιώσουμε την άνοδο από το 5 (απέναντι) στο 2 (λόγοι μέσα στον Λόγο) ... 

--- 

ένδοξο παρελθόν και ελπιδοφόρο (υπό προϋποθέσεις) μέλλον 

άρθρα για το έπος του 1940….