Περί πλούτου…

Στο κατά Λουκά ις’ ευαγγέλιο (19 – 31) συνομιλούν δύο πλούσιοι… ο πατριάρχης Αβραάμ και ο (ανώνυμος) πλούσιος της παραβολής (ο άρχοντας του πτωχού Λαζάρου…).

Και, μη αναφερόμενο το όνομα του πλουσίου, σηματοδοτεί και το ότι δεν γράφτηκε στο βιβλίο της Ζωής.

Δεν είναι ο πλούτος αυτός καθαυτός που καθορίζει την αιώνια κατάσταση του ανθρώπου, αφού κι ο Αβραάμ ήταν πολύ πλούσιος.   

Καμμιά απολύτως κατάσταση επί γης δεν καθορίζει το τέλος, κανένα δώρο, αλλά η χρήση του. Δοσμένα με διάκριση από τον καλό Θεό για να γίνουν αφορμή και αφετηρία σωτηρίας, όπως με διάκριση ο καθένας θα χειριστεί τα γενικά και τα ειδικά δώρα του Θεού.

Στο πολύ καλό άρθρο πλούτος φτώχεια και αιώνια ζωή  μπορεί κάποιος να δει ότι… Ὁ πλοῦ­τος, σὲ ὑ­λι­κὰ κυ­ρί­ως ἀ­γα­θά, εἶ­ναι ἕ­να εἴ­δω­λο, ἕ­νας ψεύ­τι­κος θε­ός, μὲ πολ­λοὺς προ­σκυ­νη­τές. Ὄ­χι μό­νο πλου­σί­ους, ἀλ­λὰ καὶ φτω­χούς. Δι­ό­τι, τὸ οὐ­σι­α­στι­κὸ

πρό­βλη­μα δὲν εἶ­ναι ἡ κα­το­χὴ τοῦ πλού­του, ἀλ­λὰ ἡ σω­στὴ ἢ λαν­θα­σμέ­νη δι­α­χεί­ρι­σή του. Ἡ με­τα­τρο­πή του ἀ­πὸ μέ­σο, σὲ σκο­πὸ τῆς ζω­ῆς.

Από την μία, ούτε όλοι οι πλούσιοι είναι καταδικασμένοι αλλά ούτε και όλοι οι φτωχοί καταλήγουν στην μακαριότητα.

Αυτό που διαφοροποιεί τους δύο πλουσίους είναι η παροιμιώδης και ακριβής (εύστοχη) Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία του Αβραάμ σε σχέση με την εγωιστική και φιλήδονη χρήση πλούτου του ανωνύμου πλουσίου.

Κι η κατάληξη της ειδωλολατρείας (και πλεονεξίας και αξιών χωρίς προοπτική) είναι γνωστή… χάσμα μέγα μεταξύ ημών και υμών… Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης… (αγ.Νικόλαος βελιμίροβιτς)

Πλούτος είναι η (έμπρακτη) αγάπη και αλήθεια που προστέθηκε χάριτι στον άβραμ για να μετονομαστεί αβραάμ (Γεν.ιζ’5) και η θεία δικαιοσύνη (το Ρ της Σάρρας (Γεν.ιζ’15)]. Αμήν σε αυτά να πλουτίσουμε, προσπερνώντας ως σκύβαλα τα εφήμερα επίγεια πλούτη….  

Μπορεί ο κάτω πλούτος (σε χρήματα, ομορφιά, εξυπνάδα, γνώσεις, δόξα… και άλλα ειδωλικά χαρακτηριστικά) ως κλειδί να ανοίγει κάτω πόρτες αλλά η άνω θύρα θέλει άλλα κλειδιά, αλλιώς παραμένει ερμητικά κλειστή.

Κι ενώ η θύρα είναι μία, οι άγιοι ερμηνεύουν γιατί τα κλειδιά της  βασιλείας αναφέρονται σε πληθυντικό.

(από τον συναξαριστή και από μνήμης)… τα κλειδιά είναι τριών ειδών. Χρυσό, με το οποίο οι πλούσιοι δια της ελεημοσύνης κερδίζουν την βασιλεία… το ξύλινο όταν ο φτωχός χωρίς γογγυσμό, ζήλεια, φθόνο στους πλουσίους και ματαία εκζήτηση με όλες τις δυνάμεις του αυτόν ως σκοπό ζωής, αλλά εκ του υστερήματος ελεεί και τέλος ο, ούτε φτωχός ούτε πλούσιος, με το σιδερένιο κλειδί, ανοίγει την πόρτα του παραδείσου,  όταν άλλοτε εκ του περισσεύματος και άλλοτε εκ του ελλείματος, (πάλι) ελεεί. (όχι μόνο τα υλικά αγαθά αλλά με ό,τι του έχει δοθεί).

Αμήν ελεήσωμεν ίνα ελεηθώμεν αμήν συγχωρέσουμε ίνα συγχωρεθώμεν… αμήν Ο Κύριος που επτώχυνε οικειοθελώς για να μας πλουτίσει να μας χαρίσει τα επουράνια από όποια αφετηρία μας έχει στήσει πάνσοφα τον αγωνιστικό μας στάδιο…

Κύριε ελέησον!!!

Κλείνει Ο Κύριος την παραβολή (πραγματικότητα σε εικόνες), με το… 31 εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται.

Επειδή η βασιλεία είναι εντός ημών, για να ακουστεί ο Μωυσής (και οι προφήτες) πρέπει να ευρεθούν (και αντιστοιχηθούν) εντός μας… Να αναστηθούν, όπως σημειώνεται πολλές φορές στο ευαγγέλιο (ΠΔ)… 25 ῎Εγνω δὲ ᾿Αδὰμ Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν υἱόν, καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σήθ, λέγουσα· ἐξανέστησε γάρ μοι ὁ Θεὸς σπέρμα ἕτερον ἀντὶ ῎Αβελ, ὃν ἀπέκτεινε Κάϊν. (Γεν.δ’)

Να νικά το ΚΑ(Λ)Ο το ΚΑ(Κ)Ο, ο ουράνιος ατελεύτητος πλούτος την καθημερινή βιοτική μέριμνα των αδιεξόδων επιγείων (|<) αγαθών που  μετεωρίζουν και διαλύουν τον άνθρωπο… ως σύγχυση και αστοχία σε σχέση με το ψυχωφελές συμμάζεμα, εντός εαυτού (της εικόνος Αυτού) και δι Αυτού, στον δρόμο προς Αυτόν. Ένας προς έναν οι δίκαιοι… έναν προς έναν οι άγιοι αμήν εν ημίν ως αίτηση ανάστα Κύριε!!

---

το μέτρο της αγάπης, αληθείας και δικαιοσύνης… κοσμικώς και ορθοδόξως