...Προσεγγίζοντας
ένας άνθρωπος Τον Άνθρωπο, (την Σοφία, την Ελευθερία, την Αγάπη, τον Δρόμο, την
Ζωή, την Ανάσταση) προς συνάντησή τους, στο ‘’προκαθορισμένο σημείο’’ επαφής,
μέσω της αμοιβαίας προς αυτό, κίνησής τους, οι φάσεις, είναι τρεις.
Στην πρώτη φάση, ο άνθρωπος, όταν είναι σε μεγάλη απόσταση από Τον Άνθρωπο, Τον
βλέπει σαν μια απρόσωπη (ά-σχημη/ασχημάτιστη) κουκίδα, σαν μια αμελητέα
ποσότητα. Αυτή είναι η κατάσταση που βιώνουν οι άνθρωποι που πιστεύουν μεν σε
Θεό ή μια αόρατη δύναμη. Γενικά και αόριστα. Όσο όμως πλησιάζει, και πριν
αναγνωρίσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πλησιάζοντος προσώπου, περνά στην
δεύτερη φάση που είναι η αντίληψη του σχήματος. Της μορφής. Με αγκυλωμένα προς
τα κάτω όπως το χίπικο σύμβολο της ειρήνης ή του Μωυσή… πριν την στήριξη από το
Α και Ω, συστοιχείται με το Σ (και 18ο γράμμα).
Ο άνθρωπος, χωρίς Χριστό, μπορεί να διαπνέεται από ειρήνη,
(ακόμη και νάναι αναπαυμένος) αλλά αυτή δεν έχει σφραγιστεί με την όντως ελευθερία
Α+Ω.
Και ο σπόρος, αρχίζει και αναπτύσσεται. Μεγαλώνει. Ωριμάζει…
Μια ωρίμανση με