Οι τα πάντα στην Εκκλησία, άριστα ταξάμενοι άγιοι πατέρες, μας παρέδωσαν την 1η αυγούστου να τιμούμε μια διττή πρόοδο. Ομόρροπη και ομόπνοη. Εκ του θανάτου
εις την Ζωήν.
Δια
του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω... και … εἶπε
δὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό
μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. (Λουκ.α’38)
Το
πρακτικό και θεωρητικό πρότυπο κάθε ανθρώπου, που επιζητεί Ζωή, αφού ‘’σταυρωθεί’’
/ προσηλωθεί σε Αυτόν, με ταπεινότητα, υπακοή ώστε να είναι δυνατή η φιλοξενία της
Αγίας Τριάδος, όπως λειτούργησε και στον Αβραάμ, είναι Η Μητέρα της Ζωής και Φωτός.
Στην
αρχή ο σταυρός, ως τρίκλωνο δένδρο, είναι απρόσωπο, όσο όμως φυτεύεται στην
καρδία σαν επίσκεψη Αγίας Τριάδος και φιλοξενία (Ανθρώπου και ανθρώπου/ φιλοθεΐας
και φιλαδελφείας), ποτίζεται από τα ιορδάνεια ρείθρα ως μετάνοια για να
φυλλοβολήσει / συγ-χωρεθεί (στο Ένα Σώμα μέσω Ενός Βαπτίσματος εις άφεσιν
αμαρτιών) και κοινωνεί Χριστό επί Σταυρού για να καρποφορήσει, (μέσω ισχυόντων
μυστηρίων) γνωρίζεται (ο Τίμιος Σταυρός) ως πρόσωπο.