Λογικό και επόμενο, οι
έννοιες που χρησιμοποιούμε να έχουν ένα εύρος αντίληψης, ανάλογα με το που και πως ‘’εργάζεται’’
η συνείδηση.
Ζητάμε
από τον καλό Θεό καθημερινά λεκτικά αμήν και βιωματικά, το …. τας ψυχάς αγίασον,
τα σώματα άγνισον τους λογισμούς διόρθωσον τας εννοίας κάθαρον…. άλλο πνεύμα,
ξένο από του κόσμου, που μόνο το Πνεύμα Θεού το καταφέρνει μέσα μας.
Ορθοδόξως,
δεν μας συμφέρει να μείνουμε στο χαμηλότερο επίπεδο νοήματος των εννοιών ως
έχουν, περιορίζοντας αυτές και πιθανόν κάπως επαναπαυόμενοι… , αλλά να
διακρίνουμε (χάριτι) το πίσω από αυτές, ίδιο υποκινούν πνεύμα και την σκοτεινή
‘’ακτίνα’’ που τα ενώνει και αμήν να το προσπεράσουμε / χάριτι εκμηδενιστεί.
Όπως
αγιογραφικά (Ματθ.ε’22) προτείνεται όχι μόνο το ου φονεύσεις, που πολλοί
εξωτερικώς το καταφέρνουν, το ου μοιχεύσεις … αλλά να περάσουμε στο ου
οργισθείς, ουκ επιθυμήσεις για να μην κριθούμε ένοχοι φόνου και μοιχείας…
παρότι δεν τελέσαμε αυτά σαρκικώς και εξωστρεφώς. Για όποιον τελικά επιθυμεί