Για το ψυχοσάββατο, προ της Πεντηκοστής…

Ψυχή με σώμα και ψυχή χωρίς σώμα, όταν αυτό θα πάει στο χώμα. …χους εις χουν και πνεύμα εις πνεύμα απελεύσει (συνήθως).

Σπάνια, μοναδικά, αλλά έχουμε δει χου να συσχετίζεται τόσο πολύ με τον νου, που η λεπτότητά του τον καθιστά ικανό να ελχθεί (ο γεγυμνασμένος και καθαρός χους, εξομολογημένος, κοινωνημένος, προσευχητικός) από τον θεοχαρίτωτο νου….

ΑΝ και μόνο εάν λογισθεί ότι το σώμα δεν είναι φυλακή αλλά ναός, να αναστηθεί πρώτον, να αναληφθεί, να δομηθεί, να μετασταθεί, να παραμείνει άφθαρτος, ή παρά την μη αφθαρσία του, να ακτινοβολεί ευωδία, χαρίσματα, θαύματα. Και ξεκινώντας όλα από Τον Έναν και καταλήγοντα πάλι εις Αυτόν, ως Α και Ω, ολοέν θα πληθύνονται οι αποδείξεις Ζωής, η συνάφεια και ζωντάνια των κεκοιμημένων και η ‘’συνομιλία’’ με τις ψυχές.

Άλλωστε κι εμείς τι κάνουμε; Επικοινωνούν οι ψυχές μας μεταξύ τους, έμμεσα δια σωμάτων. Μετά; Άμεσα και χωρίς αυτά. Κι η ψυχή επικοινωνεί μαζί μας παρότι εμείς εν σώματι, κι εμείς επικοινωνούμε με αυτές, αφού δεν υστερούμε στην ουσία.  

Τα χοϊκά αισθητήρια σαν πίσω από το παραπέτασμα θα αποδέχονται τα ερεθίσματα (σαν από παράθυρα, αφού και έτσι αναφέρονται ‘’θυρίδες’’ ), τις ενδείξεις και η ψυχή, κατά την διάρκεια του αγωνιστικού χρόνου (βίου) στην κοιλάδα του κλαυθμώνος.

Ένας μεσότοιχος μας χωρίζει (5 χοϊκά - αισθήσεων φώτισον απλήν πεντάδα… - και ψυχικά αισθητήρια, 1 στο σύνολο, κατά την καθαρότητά της). Νους χνους χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος). Κι οι βλέποντες με κοίλο κάτοπτρο ολοέν και θα διασπώνται κι οι βλέποντες με κυρτό, ολοέν και θα ενώνουν τα πριν διϊστάμενα λόγους και ενώνονται με Τον Ένα Λόγο.  

Επειδή εξ εσόπτρου και εν αινίγματι γνωρίζουμε, έχουμε την εντύπωση, πως εμείς είμαστε εν ζωή κι αυτοί (οι κεκοιμημένοι - ψυχές) απέξω.

Εκ των θυρίδων εισέρχεται ο θάνατος, αλλά και δια του απροσμάχητου τείχους, θα εισέρχεται* Ζωή.

Προσανατολίζεται (με την πεντηκοστή) ο άνθρωπος (ΑΔΑΜ – Ανατολή Δύση Άρκτος Μεσημβρία, αρχικά) και προχωρά. Αυτή όμως η ρότα, ή ένθεος ή αντίθεος, η κεντρομόλος ή φυγόκεντρος, η ακολουθούσα ή το Ι του Ιησού (Ορθόδοξη Εκκλησία ίνα ώσι Εν στο Ένα) ή το Ι (του Ι δεκάτου τάγματος των δαιμόνων ίνα ώσι εν, με ενότητα στην κενότητα) η Αγάπη ΜΕ Αλήθεια ή αγάπη κοσμική και κοσμικού φρονήματος που ‘’κυνηγά’’ ναι μεν ειρήνη, αλλά χωρίς Α+Ω. Αμήν, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν … με αφορμή διαχρονική της εν σκιά σκηνοπηγίας… και εν φωτί σκήνωσης.  …δεῖξόν με σὸν σκήνωμα Πνεύματος μόνου, καὶ μηκέτι σκήνωμα τῆς ἁμαρτίας·

…ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν. 11 ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι. 12 ᾿Ιδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ. 13 ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. 14 Μακάριοι οἱ ποιοῦντες τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν. 15 ἔξω οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος.... (Αποκ. Ιωαν.κβ’)

Μέσα από τα τείχη της πόλεως (Κομοτηνής) είναι η κοίμηση της Θεοτόκου. Μετέστη προς την Ζωή, Μήτηρ υπάρχουσα της Ζωής… και δεν μας εγκατέλειψε. Αυτήν έχοντες ως στόχο και σκοπό και βοηθό μεσσίτρια, το (ψυχο)Σάββατο προ Πεντηκοστής, πέρασε ένας φίλος έξω από τα τείχη της πόλεως, όπου συναθροίζονται αναλογικά, όλες οι ψυχές μας.

Κι οι άγιοι προτείνουν, όχι μόνο την αποφυγή των παθών, αλλά και την μέριμνα προόδου στις αρετές.

Σ’ αυτές τις δύο φωτογραφίες, ‘’αποτυπώθηκαν’’ της μεσοτοιχείας η υγεία (ρώσις) αλλά και η ασθένεια (αμήν ανάρρωση). Η ακακία (αποφυγή παθών) μαζί με την συκή (αμήν μη άκαρπος) αλλά και την κερκόπορτα που γίνεται λεωφόρος ‘’χωμάτινη’’, ατομική, πόλης, χώρας, κόσμου. Την μασωνία...

      o

c a v e

      o

       l

       o

     

sign η αρχή σχηματισμού και βίωσης της προς τα άνω πορείας (9)…

παρά το λαϊκό, Θεός σχωρές τα πεθαμένα μας, η ουσία βρίσκεται στο ο Θεός να συγχωρέσει τις ψυχές όλων μας, να μας δίνει δύναμη ακακίας / αποφυγής παθών, ενάσκηση αρετών (καρποφορία συκής και δερμάτινων χιτώνων) ώστε όταν απεκδυθούμε αυτά, μαζί με τους ήδη κεκοιμημένους (στρατευόμενη και θριαμβεύουσα ΜΙΑ Εκκλησία) να μετέχουμε της Ζωής και να γινόμαστε μέτοχοι του απροσμάχητου τείχους για την Ελλάδα και Ορθοδοξία, που τόσο λέμε πως αγαπάμε. Θησαυρό και κιβωτό θησαυρού.

Αμήν από εν δυνάμει και προτυπουμένης σε σκιά, εν ενεργεία και πραγμάτωση θεοσκέπαστη και θεοβράβευτη. Δι ευχών.   

---

2 σχόλια πάνω στο άρθρο ... ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ! (εκκλησία 6 θυρών… απεικονίζουν την Παναγία οδεύουσα προς την Ιερουσαλήμ συνοδευόμενη από «Έξη Ιερείς» )

* κι εμείς δια Της Αδιοδεύτου, εντός των τειχών Της. Κι αφού ο χρυσοπλοκώτατος πύργος κι Η δωδεκάτειχος πόλις (σαν Ζωή) μας ελκύει (ως ολκάς των θελόντων σωθήναι) η μέριμνα για αυτά τα 4 σημεία και άκρα του Σταυρού που τα επισκέπτεται και επισκιάζει Πνεύμα άγιον κι όλη η Αγία Τριάς, (4Χ3=12) είναι το ''κλειδί'' εισόδου και μετοχής μας, όπως τυπούται το σημείο του Ζωοποιού Σταυρού εφ’ημών. Προσευχή ως κορωνίδα (κεφαλή) νηστεία ως βάσις (κοιλία), ακρόασις και τήρησις των ΖΩΗΦΟΡΩΝ θείων εντολών...  (πρώτα δεξιά στα πρακτικά, Λεία και μετά αριστερά και Ραχήλ θεωρία) αμήν από τώρα και στους αιώνες...

Είμαστε ‘’έξω’’ της Ζωής (έξω των τειχών) και ως άλλα σπερματοζωάρια πρώτα κρούουμε την θύρα του ωαρίου για να εισέλθουμε εντός αυτού να κάνουμε το πρώτο ζυγωτό** να εισέλθουμε στην μήτρα – Μητέρα να κυοφορηθούμε για να μας αναγεννήσει δια και εν XC. Κρούει την θύρα της καρδιάς ο προσευχόμενος νους , ζητά την ένωση για να εισέλθει εντός αυτής. Όχι απλά η ψυχή (τύπος σπέρματος με το μαστίγιο να κινείται προς ευστοχία) εντός του σώματος (τύπος ωού) , αλλά ευστόχως νους στην καρδιά.

Και… αναφέρει ο αγ.Ιγνάτιος Μπριατσανίνωφ: …Όποιος δεν ανέβει πνευματικά στη μυστική Ιερουσαλήμ πριν από το τέλος της επίγειας ζωής του, αυτός δεν μπορεί να έχει τη βεβαιότητα ότι θα επιτραπεί στην ψυχή του, μετά την έξοδό της από το σώμα, να μπεί στην ουράνια Ιερουσαλήμ. Το πρώτο είναι προϋπόθεση του δευτέρου.  

Προϋπόθεση να θαφτεί ο κόκκος σίτου στην εύφορη γη για να ‘’αναστηθεί’’ και δώσει καρπό (μη μείνουμε στα σχήματα και σύμβολα της σημερινής ημέρας κολλύβων). Να δομηθεί ναός εν ημίν, (να λάβει μορφή***) να δομηθεί σώμα αναστάσιμο μέσα στην σάρκα, (όπως αύριο θα ευχηθούμε εκκλησία εδομήθη – αληθώς εδομήθη ) αφού αυτή ως σαρκικό φρόνημα πεθάνει. Μην  μακαρίζονται (κατά αγ.Ιωάννη Χρυσόστομο) οι ζωντανοί ενώ είναι αμαρτωλοί (άστοχοι – ανεξομολόγητοι και μη μέτοχοι Θείας Κοινωνίας) και κλαίονται οι νεκροί ενώ μπορεί να είναι στην Ζωή, μέτοχοι Αυτής.

Αμήν δι ευχών να ενσωματωθούμε από τώρα στην Ζωή και Αναστάσιμο και αναληφθέν Σώμα, ‘’σήμερα’’ με πληρότητα και επισκίαση και συνοδοιπορία και έμπνευση Αγίου Πνεύματος. Αμήν, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν… (πεντηκοστή σκηνοπηγία, Παναγία Τριάς και πρόσωπα)….  

** …αναγωγικές κλείδες κατανόησης του μυστηρίου της Ζωής, υπό την οπτική του ελληνορθόδοξου πολιτισμού

*** 19 τεκνία μου, οὓς πάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστὸς ἐν ὑμῖν! (Γαλ.δ’)