Περί άγχους

Κυκλοφορεί στο νετ μια καρτέλλα ενδεικτική των αποτελεσμάτων του άγχους στο σώμα. Φαίνεται, πως επιδρά η ψυχή πάνω στο σώμα… ο νους, πάνω στον χου, δια του άγ-χους.

Δυο σκέψεις…

Ψυχή, συνείδηση, νους παρότι διακριτά μεταξύ τους εντάσσονται στο σκέλος του αοράτου και πνευματικού, του ενός από τα δύο απάρτια της φύσης μας.

Αλληλοπεριχωρούμενα και αλληλοεπηρρεαζόμενα μεταξύ τους, άμεσα και έμμεσα, εμφανώς και αφανώς, καλούμαστε να τα διαχειριστούμε, ελέγξουμε και αναβαθμίσουμε την ποιότητα ζωής δια της κατ’άμφω υγείας, χάριτι και ομόρροπων ενεργειών μας.

Ο αββάς Δωρόθεος αναφέρει για την συνείδηση, πως σκιωδώς στην Παλαιά Διαθήκη, προτυπωνόταν με την προσπάθεια του Ιακώβ να διανοίγει πηγάδια, τα οποία οι φιλισταίοι του τα παράχωναν. Δεν είναι τυχαίο, πως οι φιλισταίοι ήταν κρητικό φύλο που συστοιχείται από την αγία γραφή (απ.Παύλο) με την γαστέρα… (Τιτ.α’12)

Το Άγιο Πνεύμα (που η απόκτησις είναι σκοπός ζωής) επιθυμεί να διανοίγει πηγάδια για να ξεδιψά, να ‘’φλέγεται’’ και ανακαινίζεται ο άνθρωπος δια του θείου πυρός, έχει όμως τον αντίδικο δια της κοιλίας και γαστέρος να τα παραχώνει, ώστε ο άνθρωπος να μένει διψασμένος, ψυχρός με τα πνευματικά, ακόμη και χλιαρός υποχείριος ως επαναπαυμένος…

Το άγχος, επιβεβαιωμένο ιατρικά, είναι μια κύρια προσθετική παράμετρος πολλών ασθενειών στο ήδη ασθενές σώμα και φύση μας. 

Κι η ‘’λογική’’ αντιμετώπιση που πρέπει να την μπολιάσουμε στην συναισθηματικότητά μας που μας οδηγεί μερικές φορές τυφλά προς το αδιέξοδο (Κ), είναι: … μπορούμε την αιτία άγχους να την αντιμετωπίσουμε; Αν ναι, γιατί στεναχωριόμαστε; Αν όχι, γιατί στεναχωριόμαστε; … όχι για να γίνουμε αναίσθητοι, αλλά να διαχειριστούμε προς το καλό (Λ) και άνω, είτε αυτό είναι καλό είτε κακό, με γνώμονα τα του κόσμου. Όλα προς προσευχή και δόξα Θεού. ΑΝ ΕΛΕΙΠΕ η θλίψις και η κατά Θεόν στεναχωρία  η προσευχή δεν θα εισακουόταν, ως μη έμπονος. Άλλο πράμα όμως άγχος και άλλο στεναχωρία που το πρώτο ίσως μουδιάζει και ρίχνει τον άνθρωπο σε απογοήτευση ενώ το δεύτερο υπό προϋποθέσεις, υψώνει. Η τομή, δεν είναι ή θλίψις ή χαρά, αλλά ΚΑΙ το ένα ΚΑΙ το άλλο με Χριστό, ΟΥΤΕ το ένα ΟΥΤΕ το άλλο χωρίς Χριστό. Από τον καθένα εξαρτάται η αναφορά και προσκόμιση στους πόδας Του Κυρίου, όποιας χαράς ή θλίψης μας τυχαίνει. Τότε ΟΛΑ αποβαίνουν προς ωφέλεια. 

Η ίδια η λέξη (κατά το αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις και εδώ συμπληρωμένο με φόβο Θεού…) βλέπουμε να παρεμβάλλεται το ‘’Γ’’ μεταξύ της αγάπης και αλήθειας Του Τριαδικού Θεού και του χου μας (Α-Γ-ΧΟΥΣ). Κι όπως στα φυσικά, τα παρεμβαλλόμενα νέφη, μας δυσχεραίνουν έως απαγορεύουν την όραση από την γη τον ουρανό και των αστέρων του, στα πνευματικά ισχύει η ανάλογη αδυναμία όρασης. Γ+ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ – ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ. Το ενδιάμεσο νέφος παθών, όπως καταγράφηκε και στο νους - χνους - χους, είναι αυτό που μας απαγορεύει την θέα του πνευματικού έναστρου ουρανού και αγίων που είναι οι πιο εγγύς προστάτες και βοηθοί μας, έτοιμοι να μας διακονήσουν ψυχωφελώς με την αίτησή μας... αλλά εμείς, μέσα στην θολούρα και τύφλα μας, ούτε τους βλέπουμε ούτε τους το ζητάμε ''κατειλημμένοι'' από το ψυχοβλαβές άγχος...  . [νους – χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος)].

Ο ΑΗΡ [ως Αλήθεια, XC τύπωσις σταυρού στον αέρα (ο ευλογών τους ευλογούντες…) και στο ‘’πιστεύω’’…] και το ΠΥΡ της θεότητος ενσαρκωμένο (δια Της Θεοτόκου) είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη να διαλυθεί ο χνους, και η θολούρα που δημιουργεί.

Κι η ψυχή που εδράζεται κατά τους αγίους πατέρες στα επινεφρίδια δίνουν ‘’σήμα’’ στον αγωνιζόμενο χου (και συνείδησή του, που ήθισται να τα βλέπει χοϊκά) να ετοιμαστεί για μάχη ή φυγή.  

Μας χαρίστηκε προ ολίγων ημερών η ανάσταση αλλά πρέπει να ακολουθήσει και βιωματικά η ανάληψη (δια σώματος).

Στο … σαν σήμερα, 25η Μαρτίου, τετραγωνίστηκε ο κύκλος φαίνεται ευκρινώς, πως η ‘’τετράγωνή’’ μας φύση, είναι ένας δακτύλιος που παρεμβάλλεται μεταξύ εξωτερικού απείρου και εσωτερικού.

 (Κάθε ανθρώπινη εξωτερική φύση,  (τετράγωνο), περιβάλλει εσωτερικά την κυκλική (θείας προέλευσης) ζώσα ψυχή, την θεία πνοή, τον ανεκδήλωτο Θεό, που είναι μέσα του. Συγχρόνως εξωτερικά,  περιβάλλεται από τον εκδηλωμένο μέσα στη φύση, Θεό. (Εσωτερικά ανεκδήλωτος - εξωτερικά εκδηλωμένος Θεός και μεταξύ τους η παρεμβαλλόμενη τετράγωνη φύση).

Όταν για κάποιο λόγο, είτε εξωτερικό είτε εσωτερικό αγχωθούμε, αυτό σημαίνει πως μέσα στον δακτύλιό μας προσθέσαμε θολούρα και νέφος, που ασθενεί το θεόσδοτο σώμα και ναό του πνεύματος.

Πάση θυσία και το συντομότερο δυνατόν, (είτε με μάχη είτε με φυγή) το άγχος (και κάθε αρνητικό) πρέπει να εξέλθει του δακτυλίου. Είτε προς τα έξω με μια πράξη (στο μέτρο της διακρίσεως του καθενός και τρόπου αντιμετωπίσεως των καταστάσεων…) είτε προς τα μέσα. Να το ρίξουμε στο ‘’πηγάδι’’ του εσωτερικού απείρου με προσευχή, ελπίδα Θεού, αίτηση φώτισης και αμνησικακία.   

Στα συμπτώματα, φαίνεται πως τα επινεφρίδια ‘’επιβάλλουν’’ πλην των άλλων και την διαστολή της κόρης του οφθαλμού. Επειδή όμως γνωρίζουμε την λειτουργία του με τα ραβδία και τα κωνία, δεν κάνουμε λάθος να μεταφράσουμε το σύμπτωμα στην προτεινόμενη εκ των σκιών, ουσία. Να ρίξουμε την βαρύτητα όρασης, από τα φαινόμενα και αποτελέσματα, στις αιτίες.

Το πόσο ‘’τυχαία’’ (αναλύονται τα δεδομένα στα περί όρασης…) ΡΑΒΔΙΑ + ΚΩΝΙΑ δια των οποίων ενεργεί η όρασις, αλλά και ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ (ως οφθαλμός ο τα πάντα ορών και υπό ουδένα ορώμενος) εξάγει 999 (και πρόταση σπειροειδούς ανόδου μας) ας το αφήσουμε στην φιλοσοφία της φιλοκαλίας. Ομόρροπα και ομότροπα και ψηλαφητά αφού Ο Λόγος σαρξ εγένετο και οι λόγοι σαρκούνται… (η ενυπόστατος Σοφία και Αγαθόν) .

Επί του πρακτέου και απλά, η λύση υπάρχει και χαρίζεται….  

Είδα τήν Παναγία μέ ξανθές κοτσίδες καί γαλάζια μάτια... ∽ Γερόντισα Μακρίνα ☦τής Πορταριάς Βόλου

Την είδα τήν Παναγία μας, ήταν σαν μικρό κοριτσάκι 15 χρονών (όπως είναι στην εικόνα στην Γοργοϋπήκοο στο κελί της) την ώρα του Χερουβικού, που ήμουν γονατισμένη.

Στεκόταν όρθια, μπροστά στην ωραία Πύλη και κρατούσε πάνω Της τον μικρό Χριστό ! 

Δεν θα ξεχάσω τα ματάκια Της, εκείνα τα γλυκά, πώς με κοιτούσαν, μέχρι μέσα στην καρδιά μου έμπαινε εκείνο το Βλέμμα Της. 

Ήταν γαλάζια τά μάτια Της, και η Παναγία είχε δύο ξανθές κοτσίδες, αλλά όλη μου η προσοχή είχε συγκεντρωθεί στα μάτια Της. Και την παρακαλούσα και έλεγα «Παναγία μου τι θα γίνουμε, τι θα γίνει αυτό το μοναστήρι, τίποτε δεν κάνουμε, πώς θα σωθούμε;» Και η Παναγία χαμογέλασε, η διάθεση μου άλλαξε από εκείνη την μέρα, μια γαλήνη ήρθε μέσα μου από το βλέμμα της Παναγίας καί μόνο...

Η καλή μας Παναγία Γοργοεπήκοος έρχεται ταχέως να χαρίσει την λύση βιωματικά, με πίστη και ελπίδα.

Ακούμε και εκτιμώ συμφωνούμε, πως η πίστη σώζει και πρέπει να είναι η πρωτεύουσα μέριμνά μας… (πρόσθες ημίν πίστη και αφορμάς μετανοίας) … θάρσει, θύγατερ· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. καὶ ἐσώθη ἡ γυνὴ ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. (Ματθ.θ’22)

18 Λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς. 19 ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ ἀπεκδέχεται. 20 τῇ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη, οὐχ ἑκοῦσα, ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα, ἐπ᾿ ἐλπίδι 21 ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. 22 οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν· 23 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ Πνεύματος ἔχοντες καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι, τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν. 24 τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν· ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς· ὃ γὰρ βλέπει τις, τί καὶ ἐλπίζει; 25 εἰ δὲ ὃ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν, δι᾿ ὑπομονῆς ἀπεκδεχόμεθα. 26 ῾Ωσαύτως δὲ καὶ τὸ Πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν· τὸ γὰρ τί προσευξόμεθα καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἀλλ᾿ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις· 27 ὁ δὲ ἐρευνῶν τὰς καρδίας οἶδε τί τὸ φρόνημα τοῦ Πνεύματος, ὅτι κατὰ Θεὸν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων. 28 Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν· 29 ὅτι οὓς προέγνω, καὶ προώρισε συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς· 30 οὓς δὲ προώρισε, τούτους καὶ ἐκάλεσε, καὶ οὓς ἐκάλεσε, τούτους καὶ ἐδικαίωσεν, οὓς δὲ ἐδικαίωσε, τούτους καὶ ἐδόξασε. (Ρωμ.η’)

Ζητάμε να ‘’δούμε’’, αλλά ελπίς βλεπομένη ουκ εστίν ελπίς, αλλά εμπιστοσύνη στα ορώμενα, οπότε λογική. Δεν σωζόμαστε όμως από την λογική μας αλλά από την πίστη μας. κι ούτε πάλι μόνο πίστη, γιατί (μας εξηγεί ένας άγιος) αν ρωτηθούν πολλοί αν πιστεύουν, θα απαντήσουν θετικά. Αν ρωτηθούν πόσοι από τους πιστεύοντες αγαπούν τον Τριαδικό Θεό, το ποσοστό μειώνεται δραματικά. Με απόδειξη, 15 ᾿Εὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε (Ιωαν.ιδ’).

Η φιλοθεΐα της ακινησίας της Μαρίας (το Ι της…) σε συνδυασμό με την φιλανθρωπία (και διακονία και κίνηση το Θ) της Μάρθας μας δίνουν τον σταυρό ως βίωμα και με αδελφές την πράξη και θεωρία ως άλλοι Λάζαροι (ο εμός φίλος) χάριτι ανασταινόμεθα και ανελκόμαστε εκ της φθοράς και θανάτου.

Συμπυκνωμένα επί του σώματος, του κατ’εικόνα προς καθ’ωμοίωσιν με αφορμή την πρώτη εικόνα, νεφρά και επινεφρίδια... είναι όχι τυχαία όργανα και ''θέσεις'' αλληλοπεριχωρούμενα (ψυχοσωματικώς). ...εις τα νεφρά ''ταμιεύεται'' το γονητικόν σπέρμα και εκείθεν κινούνται τα υπογάστρια και πάλι (από αγ.πατέρες), έχουμε πως στα επινεφρίδια, εντοπίζεται η έδρα της ψυχής.

Έτσι, τα ενεργούντα καθέλκοντα πάθη στα νεφρά (6) και οι επεμβαίνουσες ενέργειες (ψυχικές από τα επινεφρίδια σε σωματικό αντίκρυσμα) ερεθίζουν όλους μας προς ανέλκουσες (9) αρετές... και αποφυγή άγχους.

Μου έκανε εντύπωση ένα πρόσφατο συμβάν (παράλληλα με τα γραφούμενα εδώ), που νομίζω αποδίδει κάτι ωφέλιμο (ήδη γνωστό σαν θεωρία) όταν μεταφραστεί σαν εμπράγματος λόγος Θεού… ως μια ακόμη συμφωνία και παράλληλης δράσης γεγονός, αλλά και ισοτιμίας ως διδασκάλων, γραπτού και φυσικού (προφ.Ηλία και προφ.Μωυσή, παραστατών στην Θεία Μεταμόρφωση και δική μας αναλογικά…).

Έβλεπαν λοιπόν μητέρα και γυιός (κι εγώ παρών ως επισκέπτης, επιβεβαιώνων την αλήθεια) ένα τηλεπαιχνίδι που λέγεται still standing. Εμφανίζεται στην οθόνη ένα παληκάρι, και πριν προλάβει να ρωτηθεί για τα στοιχεία του από την παρουσιάστρια, πετάγεται ο γυιός και λέει… (χωρίς να τον ξέρει) … πυροσβέστης. Μετά από δευτερόλεπτα, αναφέρει… είμαι τόσο χρονών… πυροσβέστης… 

Το θαυμαστό και σχετικό, μετά την ‘’φώτιση’’ που για κάποιο λόγο (ευδοκία και οικονομία) δόθηκε στο παιδί, από τον καλό Θεό, για την δική μας ευστοχία, είναι το ‘’νόημα’’. 

Η πνευματική γνώση των λόγων της φύσης, που εξάγεται από την πρωτοφανή μοναδική και ανεπανάληπτη ‘’σύμπτωση’’ . Κατάσταση, που δεν πρόκειται να συμβεί υπό νόμον και κατ’εξακολούθηση για να ‘’συλληφθεί’’ και ενταχθεί στην της κοσμικής επιστήμης μεθοδολογία…  πειράματος, παρατήρησης, επανάληψης… οπότε η συνέχεια, έχει ενδιαφέρον.

Ερώτηση 1^η (στον πυροσβέστη…) ποιο όργανο του σώματος μοιάζει με φασόλι… και παρότι έδωσε από κάτω γράμματα βοηθητικά εκ των 5 συνολικά της λέξης, τα 2, μαζί και το Φ, ο πυροσβέστης ‘’κόλλησε’’ και δεν το βρήκε, χάνοντας την ευκαιρία συνέχειας. Η απάντηση ήταν ΝΕΦΡΟ… Κι αφού έχασε, άνοιξε η καταπακτή (του παιχνιδιού) και το παληκάρι έπεσε…

ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ ερώτηση και καμμιά άλλη.

Νομίζω στην θέση του (πνευματικά) είναι ο καθένας μας, που στην κρίση θα ρωτηθεί ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ. ΔΕΝ ΘΑ υπάρξουν άλλες ερωτήσεις. Κατά πόσο έχοντας θεόσδοτα σαν τάλαντο, πληρότητα δυνατοτήτων για πυρόσβεση αυτών που μας φλογίζουν στα νεφρά… βρήκαμε λύσεις και  σβήσαμε το πυρ των πειρασμών δια του άλλου πυρός.

Κι αυτό το άλλο πυρ, δεν είναι άλλο από αυτό που μας φλέγει και δεν μας κατακαίει. Η φλεγόμενη βάτος, η ίδια Η Θεοτόκος σαν ενεργή παρουσία στην ζωή μας.

[πνευματική φυσιολογία νεφρών και καρδιάς…. σε σχέση με τον ψαλμό 44, Την Θεοτόκο και Τον (εξ)ετάζοντα νεφρούς και καρδίας...]. 

Δυστυχώς, περνάει ο διατιθέμενος λίγος χρόνος και έρχεται η ώρα που χάνουμε την γη κάτω από τα πόδια μας, άπρακτοι σε έργο πνευματικό, ωφέλιμο, φιλάνθρωπο ενάντια στα πάθη και φιλόθεο υπέρ των αρετών. Να κλίνει η ζυγαριά στην πνευματικότητα και άνοδο (9) αντί στην σαρκολατρεία και βαρύτητα και έκπτωση (6)… Έργο ζωής και απάντηση από τώρα, με συσχέτιση  στην αιωνιότητα. 

(από την 15^η βαθμίδα της κλίμακος του αγ.Ιωάννη σιναΐτη, περί αγνείας… · ἁγνός ἐστιν ὁ ἔρωτι ἔρωτα διακρουσάμενος, καὶ πῦρ πυρὶ ἀΰλῳ ἀποσβέσας….).

Κι έτσι, μέσα στον σκοτισμό της ψυχής, που δι αυτής και δια ‘’σημείων’’ (έμμεσα με λόγους) μιλά ο Θεός κι αφού δεν υπάρχει δάκρυ μετανοίας για να σβήσει τον φλογισμό των παθών, χάρηκα με άλλην χαράν, ικανή να με ξεαγχώσει, (την στιγμή που οι χαρές του κόσμου αδυνατούν να το καταφέρουν), κι αυτό, γιατί υπέπεσε χάριτι στην αντίληψή μου μια ακτινούλα, ένας λόγος εκ Λόγου,

γαντζώθηκα πάνω σε αυτόν και ζητώ με δοξολογία να με ανελκύσει και αποκαλύψει δέσμη αυτών, προς πλήρη όσο αντέχουμε, φωταγωγία1 και χαρά…  (κατενόησα τα έργα Σου και εδόξασά Σου την θεότητα…).

Αισθανόμενοι το συνθλιπτικό αποτέλεσμα ψυχή τε και σώματι του άγχους, βλέπουμε πως κάπως παραλύουμε (παρά την φαινόμενη υπερκινητικότητα). Σαν ασθένεια, επιζητεί την θεραπεία της αιτίας του. Σε αυτήν την αδυναμία που άνθρωπος ΔΕΝ μπορεί να βοηθήσει, αισθανόμενοι εντελώς μόνοι, το… άνθρωπον ουκ έχουμε να απευθυνθούμε για να βοηθήσει και μας εμβάσει σε ευλογημένο ύδωρ που ταράσσεται από άγγελο, έρχεται μυστικά στον καθένα ο Άνθρωπος και ρωτά: Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; μοιάζει άτοπο, ότι τάχα ποιος δεν θέλει την θεραπεία του, αλλά η αγάπη και ελευθερία που μας παρέχει Ο Κύριος, είναι ασύλληπτη. Κρούει την θύρα κι ΑΝ ανοίξουμε. Δια των επινεφριδίων ‘’χτυπά’’ η ψυχή και ο Θεός δια της ψυχής με σημεία, αλλά ποιος ακούει; Ποιος ανταποκρίνεται για να ‘’ανοιχτεί’’ και πέσει με εμπιστοσύνη στην αγκαλιά Του Τριαδικού Θεού;  

Μακάρι να ΘΕΛΟΥΜΕ την καλή θέληση... καθώς εκ προαιρέσεως θα σωθούμε αν σωθούμε. Όλα τα υπόλοιπα σωτήρια, τα προσθέτει η χάρις... με τα αγιαστικά εμβόλια στην ζωή μας. Τα μυστικά και μυστηριακά εφόδια και μεταξύ αυτών, και αντίδωρο και αγιασμό, επί καθημερινής βάσεως, ώστε να εισάγεται μεταξύ νου και χου, εν χρόνω αναδίπλωσης (όπως προσεγγίζεται στο: περί υγείας και φωτισμού ) ώστε ο ‘’χώρος’’ μας να αποφύγει τα περιττά που μας ακινητούν πνευματικώς , δίνοντας δύναμη και κίνηση προς αρτιότητα και ολοκλήρωση (σώος σωτηρία).

ΘΕΛΗΣΗ, καλή συνήθεια, καλή έξι προς τα άνω και χαρίσματα, γενόμενοι πνευματικοί κι όχι σαρκικοί. Λιτά, λειτουργικά χωρίς παραπανίσια βάρη.

Εδώ εντοπίζεται και μια βαθύτερη αιτία άγχους. ΔΕΝ γίνονται τα πράματα, όπως τα θέλουμε, και γιαυτό αγχωνομαστε. ΔΕΝ γίνονται όπως τα σχεδιάσαμε, όπως νομίζουμε πως μας συμφέρουν, όπως μας αρέσουν, όπως τα φανταστήκαμε.

Η λύση (και ίαση) είναι το βιωματικό …γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου, καν θέλω καν δε θέλω...

Να μας γίνει συνήθεια / έξις2 το θέλημα του Θεού κι όχι το δικό μας. Μέσον, βατά κι όχι μαγικά και απροϋπόθετα, ο πρώτος μακαρισμός: … μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.ε’) . Παρεξηγημένη έννοια αυτή η πτωχεία. Πνεύμα, είναι η θέληση, οπότε η πρόταση είναι η μείωση των θελημάτων, η αυτάρκεια. Να μην θέλουμε πολλά (αλλά μόνο το ένα και συμφέρον: 33 ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. 34 Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον· ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς· ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς..  (Ματθ.ς’) έτσι μειώνεται και το ψυχοφθόρο άγχος.

Ούτε πάλι να μας διακατέχει πνευματική πλεονεξία, (όλα προσθετικά άγχους) αποτέλεσμα μεγάλης ιδέας για τον εαυτό μας, ή εργαζόμενοι για λίγη ώρα, ζητάμε μισθό ολόκληρης ημέρας….

Αμήν, απλά και απαλά, με εμπιστοσύνη και ελπίδα και αμεριμνησία και μείωση θελημάτων επιβλαβών.

Δι ευχών και ενεργεία Της ολκάδος των θελόντων σωθήναι… αμήν σκέπη και βοηθός αναστάσεως και αναλήψεώς μας… φωτισμού και ουρανίου χαράς.

---

1 Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης… (αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς)

2 Η ‘’έλξις’’ της Αναστάσεως

Σχετικά και συνειρμικά και αμήν ωφέλιμα…

ιχνηλασία Φωτός (από το κάθετο πνευματικό κύκλο 2^ο πόνημα κυκλοφορεί εντύπως και αφορά την ταχυτάτη επέμβαση της Παναγίας Γοργοεπηκόου)

Δια των αγίων Σάββα και Νικολάου, 5/6 Δεκ, η επίγνωσις της αλφαβήτας της πίστεως και αυτογνωσία Λιτή αναφορά για την πνευματική λειτουργία των νεφρών και επινεφριδίων

ελπίδα και φόβος...

συνείδηση και επιγνώσεις

Ὁ Σταυρός τοῦ Ἁγίου Φωτός

Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή· [και ανύψωση ορθοδόξως (και μόνο) από την γαστέρα και ''αεί'' και χρόνο, στο ''νυν'' της κεφαλής και αιωνίου παρόντος και Αχρόνου Τριαδικού Θεού] 

Άνθρωποςθρησκεία θράκη (υπέρβαση από τα φαινόμενα στο Φως)  

---

… στην ανάσταση του Λαζάρου, ο καλός Θεός κάνει αυτό που ΔΕΝ μπορούμε, αφού εμείς κάνουμε αυτό που μπορούμε (να μετακινήσουμε τον βαρύ λίθο και πρακτικά και αμαρτίες… που μας αποξενώνουν από την Ζωή).

Νοούμενη η αμαρτία σαν αστοχία, μας ταλαιπωρεί καθ’ημέραν, καλώντας μας να ευστοχήσουμε. Είναι οι αντιμετωπίσεις που σαν αμμούδα ή πέτρες μεγαλύτερες βαρύνουν νου και χου. Όντας το άγχος ενέργεια της φυγοκέντρου, στο μέτρο της παιδείας καλό θα ήταν τα αρνητικά να τα αλλοιώναμε σε θετικά και αυτά σε θεϊκά (ΘΕΤΙΣ ΘΕΣΙΣ ΘΕΜΙΣ) δια της ευχής (Κύριε ελέησον) σε θεωρία και πράξη. 

Με πρόσχημα την ευαισθησία και ένα παιχνίδι του πονηρού πάνω στην συνείδηση, ότι αν δεν αγχωθούμε αν δεν στεναχωρεθούμε θάμαστε αναίσθητοι και απάνθρωποι, μουδιάζουμε σαν αντίδραση και συνθλιβόμαστε. Κι είναι σύνθλιψη αγκυλωτού σταυρού που μας αφαιρεί τα βιώματα ειρήνης και ηρεμίας και κατά φύσιν (σταυρός ελληνικός) και υπέρ φύσιν (σταυρός ορθόδοξος)* ποθητά και τα δυο. Έχουμε υποχρέωση και για τους ίδιους και για τον αγαπώμενο περίγυρο, στον δακτύλιο της ζωής μας να ΜΗΝ αφήνουμε να δρα αυτή η απάνθρωπη και αντίθεη (εν ημίν) μέγγενη, μειώνοντας τον μετεωρισμό, μαζευόμενοι χάριτι από εξωστρέφεια στην εντός ημών Βασιλεία με στέρεη πίστη και ελπίδα Τριαδικού Θεού, (άγκυρα ανέλκυσης, η στιβαρή χειρ Κυρίου προς 999), μη δίνοντες (όσο αυτό είναι δυνατόν) δικαιώματα στον αντίδικο.  
       

Ναι η πίστη μπορεί να καλύψει το όλο φάσμα θεραπείας, όπως και ο ναυτικός που έπεσε μέσα στην θάλασσα ΜΟΝΟ δια επικλήσεως του αγ.Νικολάου σώθηκε, χωρίς να κουνάει τα χεράκια του (καραμέλα προσβολής της πίστεώς μας)… αλλά παρατηρεί ο όσιος Παΐσιος πως αν ένας που έχει πονοκέφαλο δεν πάρει ασπιρίνη αλλά απαιτεί δια πίστεως ο Θεός να του κάνει θαύμα, μοιάζει η αίτησή του εγωιστική, αφού παρακάμπτει την έμμεση ενέργεια του Θεού, (δια φωτισμού των ιατρών και ερευνητών) ζητώντας άμεση. Πράμα που δεν είναι μέσα στην ‘’οικονομία’’ του Θεού. Η επιστήμη ΔΕΝ καταργείται, όπως και όλη η φύση, αλλά (συμ)πληρούται.

Οι παραπάνω προτάσεις πίστεως και ελπίδας αντικρούουν σαν ασπίδα θεία, την γέννηση των ασθενειών. Από τότε όμως που θα αλλοιώσουν τα όργανα, όπως γίνεται και με τα αυλάκια στον εγκέφαλο, ‘’απαιτούνται’’ (και έχουν θέση) τα νευροφάρμακα που καλύπτουν αυτά τα κενά (ladose, xanax…) δια των οποίων οφείλονται καταθλιπτικές (ας πούμε) διαταραχές αλλά και στομαχικές και σε κάθε προσβαλλόμενο όργανο.

Οι εν λόγω γιατροί καταχρηστικά αποκαλούνται ψυχίατροι** γιατί Ένας είναι ο Ιατρός ψυχών και σωμάτων, XC, αλλά καλώς υποβοηθούν συμπτωματολογικά στην άμβλυνση έως μερική θεραπεία του εγκεφάλου κλπ οργάνων που ‘’πειράχθηκαν’’. Η θεραπεία του όλου ανθρώπου συνάδει με την σωτηρία του και επιτυγχάνεται με την μυστική και μυστηριακή (ορθοδόξως) Θεία Κοινωνία***.  

Μερικοί ιατροί ή φαρμακοποιοί λογικά, εξαντλούν την τέχνη και θεραπεία στην αφαίρεση των αποτελεσμάτων και συμπτωμάτων, μη εμβαθύνοντας/στοχεύοντας στις αιτίες που δημιουργούν τις ασθένειες. Ας πούμε γραφικά, έχουμε μια βρύση που συνέχεια ρίχνει νερό λόγω βλάβης και πλημμυρίζει ένα δωμάτιο. Η συμπτωματολογία θα προτείνει διαρκώς σφουγγάρισμα. Η ιατρική (όσο μπορεί να τιμήσει τον όρο) θα προσπαθήσει να κλείσει και επισκευάσει την βρύση….

Συμπλέοντες και συνοδοιπορούντες με Τον Κύριο, έμμεσα και άμεσα έως συντελείας αμήν να θεραπεύει ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων κάθε μας ασθένεια…

---

* 3 σταυροί 3 θελήματα … 2 τάσεις

** για τη μεταβίβαση βαρών... από άνθρωπο σε άνθρωπο (...και από τον άνθρωπο στον Θεό, πίσω από τα φαινόμενα από το ''Μύηση και Ορθοδοξία''). Προσέγγιση ψυχολογικού, ψυχιατρικού και κοινωνιολογικού έργου, αλλά και του εξομολογείσθε αλλήλοις…

*** παρατηρείται, μια διάσταση απόψεων μεταξύ του μυαλού, που νομίζει πως έχει αντιμετωπίσει σθεναρά την κατάσταση και του σώματος που αντιδρά, εκδηλώνοντας την πραγματική κατάσταση ασθενείας (παλμοί κλπ).

Είναι μια ακόμη ένδειξη ότι πρόσωπο και προσωπικότητα απέχουν. Είμαστε διασπασμένοι, διαλυμένοι και χρειαζόμαστε σύνθεση. Βλέπουμε τα πράματα ‘’λογικά’’ κατά κόσμον, διασπασμένα μέσω των αποκομμένων εξωτερικών αισθητηρίων, αντί ενοποιημένα εσωτερικά, πνευματικά εν και διά XC, πραγματικά λογικά (ενωμένα με Λόγο). Βλέπουμε προς τα έξω χωρίς αναφορά και σύνδεση με τα έσω και ωφέλιμα και προοπτική την ‘’εντός ημών Βασιλεία’’ που μας έλκει ο αναστάς Κύριος.

Αισθανόμενη η ψυχούλα μας αυτό το αντίρροπο τάνυσμα με δική μας δικαιοδοσία ως παιδεία προς την φυγόκεντρο αντί κεντρομόλο, λόγω ευαισθησίας ταράζεται… με δε την ολοκληρωμένη συγκαθήλωση με φόβο, ελπίδα και πίστη, αρχίζει η επανάκαμψις…       

Ὁ δοὺς τροφήν μοι σάρκα σὴν ἑκουσίως,
ὁ πῦρ ὑπάρχων καὶ φλέγων ἀναξίους,
μὴ δὴ καταφλέξῃς με, μὴ Πλαστουργέ μου·
μᾶλλον δίελθε πρὸς μελῶν μου συνθέσεις,
εἰς πάντας ἁρμούς, εἰς νεφρούς, εἰς καρδίαν·
φλέξον δ᾿ ἀκάνθας τῶν ὅλων μου πταισμάτων.

Ψυχὴν κάθαρον, ἁγίασον τὰς φρένας·
τὰς ἰγνύας στήριξον ὀστέοις ἅμα·
αἰσθήσεων φώτισον ἁπλῆν πεντάδα·
ὅλον με τῷ σῷ συγκαθήλωσον φόβω.

Ἀεὶ σκέπε, φρούρει τε καὶ φύλαττέ με
ἐκ παντὸς ἔργου καὶ λόγου ψυχοφθόρου.

Ἅγνιζε καὶ κάθαρε καὶ ῥύθμιζέ με·
κάλλυνε, συνέτιζε καὶ φώτιζέ με·
δεῖξόν με σὸν σκήνωμα Πνεύματος μόνου,
καὶ μηκέτι σκήνωμα τῆς ἁμαρτίας·
ἵν᾿ ὡς σὸν οἶκον εἰσόδῳ κοινωνίας,
ὡς πῦρ με φεύγῃ πᾶς κακοῦργος, πᾶν πάθος.

Να συνοδοιπορήσουμε με Την Παναγία που βαδίζει προς Ιεροσόλυμα, μαζί με 6 ιερείς, όπως στο 2 σχόλια πάνω στο άρθρο ... ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ! αναλύεται…