πως λειτουργούν στον άνθρωπο, τα δώρα της αναστάσεως, αναλήψεως και πεντηκοστής…

διαβάζουμε στην Εὐχή ἑσπερινοῦ γονυκλισίας Ἁγίου Πνεύματος … μὴ ἐγκαταλίπῃς ἡμᾶς, πρίν ἡμᾶς εἰς τὴν γῆν ἀποστρέψαι, ἀξίωσον πρὸς σὲ ἐπιστρέψαι, καὶ πρόσχες ἡμῖν ἐν εὐμενείᾳ καὶ χάριτι.  

κι η γονυκλισία εκείνην την ημέρα, είναι μια καλή αρχή… Καὶ ἡμῶν κλινόντων τὰ γόνατα ἐπὶ γῆς…. (χρονικά τότε στον εσπερινό αλλά αμήν και βιωματικά εσαεί, σαν νοοτροπία και στάση ζωής που τιμά και θέλει Ζωή). Καλή αρχή, αφού βάζουμε την βάση ‘’αναλήψεως’’ και φώτισης πεντηκοστής, με ‘’σημείο’’ μύησης και σοφίας, τα γόνατα*… κατά το δίστιχο της αναλήψεως: …Ἐκ δεξιᾶς κάθισας πατρικῆς Λόγε, Μύσταις παρασχὼν πίστιν ἀσφαλεστέραν. 

[* αναφέρεται για τον αγ.Ιάκωβο αδελφόθεο, πως εθεωρείτο σοφότατος και βαθύτατα μύστης και πάντα για κάθε πρόβλημα, τον ήθελαν παρόντα για την θεία γνώμη του. Χαρακτηριστικό του μάλιστα ήταν ότι τα γόνατά του έμοιαζαν με καμήλας από την προς Θεόν, γονυκλισία]… και επί του πρακτέου, αμήν κι εμείς περνώντας από την καλή λίαν τυπική, στην άριστη και ουσιαστική προσκύνηση Της Αγίας Τριάδος [εν Πνεύματι (Αγίω) και Αληθεία (εν Κυρίω)]. 

Διαδοχικά στάδια και προϋποθέσεις αυτού του ‘’πακέτου’’ δώρων (ανάστασης, ανάληψης και πεντηκοστής) είναι να προηγηθεί η δια του Σταυρού (μεγάλης τεσσαρακοστής, που στο κέντρο αυτής κείται η σταυροπροσκύνηση) και Θεοτόκου (με τους χαιρετισμούς)… με, και τα δύο πρόσωπα ομόρροπα [(πύρινος

Η χάρη του Αγίου Πνεύματος...

...απο­μα­κρύ­νει κυ­ρί­ως τις τέσ­σε­ρις αυτές κα­κί­ες της ψυχής μας :

1) η οργή,

2) η αδι­κία,

3) η κα­τά­κρι­ση

4) η υπε­ρη­φά­νεια

Και την ελ­κύ­ουν οι αν­τί­θε­τες προς αυ­τές αρε­τές:

1) η πρα­ό­τη­τα,

2) η δι­καιο­σύ­νη,

3) το ακα­τά­κρι­το

4) η τα­πει­νο­φρο­σύ­νη

(Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Σὲ κάθε θεία Λειτουργία στὴν Ἐκκλησία μας ἔχουμε Πεντηκοστή!

Πῶς ὁ ἄρτος καὶ ὁ οἶνος γίνονται Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ;

Δὲν γίνονται μὲ τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Νὰ ἡ Πεντηκοστή!

Κάθε Ἁγία Τράπεζα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι καὶ ὑπερῶον τῆς Πεντηκοστῆς!

Σὲ κάθε Βάπτισμα

από την οδό Σαββάτου στην Οδό Κυρίου…

διαβάζουμε ενημερωτικά … στις Πράξεις α’12 και αλλού, όπου αναφέρεται … η απόσταση που επιτρεπόταν να διανύσει ένας Ιουδαίος την ημέρα του Σαββάτου, περίπου 1-1,2 χλμ. ή για την ακρίβεια 2040 βήματα. Ο λόγος που νομοθέτησε ο Μωυσής αυτή την απόσταση ήταν γιατί τόσα βήματα απείχε η Σκηνή του Μαρτυρίου από εκεί που έμεναν οι Ισραηλίτες, απ' όπου και επιτρεπόταν να πηγαίνουν για να προσκυνήσουν.  

…την οδό αυτή την βάδιζαν οι ισραηλίτες που ‘’ζητούσαν’’ Τον Κύριο κατά το… πᾶς ὁ ζητῶν Κύριον ἐξεπορεύετο εἰς τὴν σκηνὴν τὴν ἔξω τῆς παρεμβολῆς. 8 ἡνίκα δ᾿ ἂν εἰσεπορεύετο Μωυσῆς εἰς τὴν σκηνὴν ἔξω τῆς παρεμβολῆς, εἱστήκει πᾶς ὁ λαὸς σκοπεύοντες ἕκαστος παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ καὶ κατενοοῦσαν ἀπιόντος Μωυσῆ ἕως τοῦ εἰσελθεῖν αὐτὸν εἰς τὴν σκηνήν. 9 ὡς δ᾿ ἂν εἰσῆλθε Μωυσῆς εἰς τὴν σκηνήν, κατέβαινεν ὁ στῦλος τῆς νεφέλης, καὶ ἵστατο ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς, καὶ ἐλάλει Μωυσῇ· 10 καὶ ἑώρα πᾶς ὁ λαὸς τὸν στῦλον τῆς νεφέλης ἑστῶτα ἐπὶ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς, καὶ στάντες πᾶς ὁ λαὸς προσεκύνησαν ἕκαστος ἀπὸ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ. 11 καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν ἐνώπιος ἐνωπίῳ, ὡς εἴ τις λαλήσει πρὸς τὸν ἑαυτοῦ φίλον. (εξοδ.λγ’) 

Αναφέρεται πως Ο Κύριος μιλά στην ΚΔ με παραβολές και εικόνες για να μην γίνονται άμεσα κατανοητές, προκειμένου από την πολύ Του ευσπλαγχνία δώσει δικαιολογία και ‘’χώρο’’ στην ελεύθερη επιλογή Του ή άρνηση, πόσο μάλλον στην