τα γενικά και τα ειδικά δώρα του Θεού

(ακόμη μία προσέγγιση)

«Τα γενικά δώρα συνίστανται στα τέσσερα στοιχεία της φύσεως (1) και άλλα όσα απορρέουν από αυτά, όλα τα θαυμαστά και φοβερά έργα του Θεού, που περιγράφονται στην Αγία Γραφή.

Τα ειδικά δώρα είναι αυτά πού χαρίζει ό Θεός σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά – είτε πλούτη προς χάριν της ελεημοσύνης, είτε φτώχια προς χάριν της υπομονής και της ταπεινώσεως είτε εξουσία προς χάριν της δικαιοσύνης και ενισχύσεως των αρετών, είτε υποδούλωση και σκλαβιά προς χάριν της ταχείας σωτηρίας της ψυχής είτε υγεία προς χάριν τις βοήθειας των αδυνάτων, είτε ασθένεια προς χάριν τού στεφάνου της υπομονής είτε γνώσεις και επιδεξιότητες στην προς κτήση πλούτου προς χάριν της αρετής, είτε αδυναμία και έλλειψη δεξιοτήτων προς χάριν της ταπεινώσεως.

Τα παραπάνω, μολονότι φαίνονται αντίθετα μεταξύ τους, είναι όμως όλα καλά λίαν ανάλογα με τον σκοπό τους».

Ό άγιος Πέτρος ό Δαμασκηνός λέει, καταλήγοντας, ότι οφείλουμε να αποδίδουμε ευχαριστία στον Θεό για όλα τα δώρα Του και να υπομένουμε με υπομονή και ελπίδα κάθε δοκιμασία και αντιξοότητα.

Διότι όλα όσα ο Θεός δίνει, ή όσες θλίψεις επιτρέπει να μάς βρουν, ωφελούν τη σωτηρία μας - άγιος Πέτρος ό Δαμασκηνός  

Στο παλαιότερο άρθρο τα γενικά και τα ειδικά δώρα του Θεού, αναλύθηκαν κάπως

συνειρμικά, περί των στοιχείων της φύσεως, το (1) … στο παρόν, θα γίνει μια προσπάθεια ώστε να μας δώσει μια καλή αφορμή επίγνωσης και επιλογής μιας (και συμφέρουσας) επιλογής εκ των δύο μοναδικών θέσεων που μπορεί ο άνθρωπος να καταλάβει… είτε ως υπ-άρχων, και ‘’αιχμάλωτος’’ […3 οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου* ἦμεν δεδουλωμένοι· (Γαλ.δ’)] ή δια της (βιωματικής) γεννήσεως Του Κυρίου το πέρασμα στην υιοθεσία και ελευθερία στον χώρο Του ΑΡΧΩ…. κατά το λόγιο του κυρΦώτη Κόντογλου, καλό είναι να υπάρχεις, αλλά να ζεις, είναι άλλο πράμα… 

…ώστε να διακρίνουμε στην πράξη την διαφορά που σημειώνει ο αγ.Μάξιμος ομολογητής στο πηλός ή κερί...., όπου ο τρόπος συμπεριφοράς και (ευαγγελικής ή αντιευαγγελικής) χρήσης των δώρων του Θεού, (παρότι στο φαινόμενο, μοιάζουν αντιφατικά και ‘’άδικα’’) μπορούν με την φιλανθρωπία, εμπιστοσύνη, ευχαριστία (1) και ταπεινότητα να μας κάνουν ‘’κερί’’, ενώ με την απανθρωπιά, αχαριστία, εγωισμό, να μας κάνουν σκληρόκαρδο ‘’πηλό’’…   

(1) ευχαριστία και αίνεσις.... που ''οδηγούν'' στην σωτηρία, παρά στην πειθώ στους άρχοντες (του κόσμου τούτου)... που με την εκδημία θα τύχουμε απώλεια... (κατά το ψαλμικό)...  

Αἴνει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον· αἰνέσω Κύριον ἐν τῇ ζωῇ μου (2), ψαλῶ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω. μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία. ἐξελεύσεται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ. καὶ ἐπιστρέψει εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ· ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἀπολοῦνται πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτοῦ. μακάριος οὗ ὁ Θεὸς ᾿Ιακὼβ βοηθὸς αὐτοῦ, (3) ἡ ἐλπὶς αὐτοῦ ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ (ψαλμ. 145ος) ... και προλάβουμε να ''ενώσουμε'' Αυτόν (1) την εξωτερική φύση (4) και δια Σταυρού (κεντρομόλως) προς την πεμπτουσία (5), εις εν... αμήν χάριτι. 

* δεν είναι αυτά καθεαυτά τα ''στοιχεία'' της φύσης (ΓΗ-ΑΗΡ-ΠΥΡ-ΥΔΩΡ, που επιδέχονται ευλογίας και ανάστασης και μετάστασης σαν καινή κτίση) και που μας υποδουλώνουν, αλλά τα δαιμόνια που έχουν ''μείνει'' εκεί με το στώμεν καλώς του αρχ.Μιχαήλ και ενεργούν ως πάθη, ως φυγόκεντρος δύναμις και εξοστρακισμός (μακράν της θεογνωσίας και αυτογνωσίας μέσω μετεωρισμού και εμμονής στην ματαιότητα) μισούντες και φοβούμενοι τον Σταυρό, οπότε, εκεί και έτσι η λύσις, με τα αντίθετα. Σταυρός που οδηγεί στο κέντρο από την περιφέρεια (από τα 4 αποκομμένα άκρα) στην οριζόντια πεμπτουσία και δι Αυτού, (Σταυρού και Ονόματος) προς ύψωση από τον πόδα στην κορυφή, αφού τιθασσευτούν και νικηθούν κατά κράτος από το παντοδύναμο όπλο (όπλο ημίν δέδωκας...) και ‘’πατηθεί’’ όλη η δύναμη του εχθρού που δρα μέσω της φύσης και στοιχείων.... αντί να μας καθέλξει.      

(2) με ό,τι κι αν μας δώσει, αφού είναι προς ωφέλεια θεραπεία και σωτηρία μας... 

(3) το Άγιο Πνεύμα... (που ο Ιακώβ, θεωρείται σκιά Του)