Όταν ξεκινάμε έναν κύκλο, καλό θάταν να τον ολοκληρώνουμε και να μην ‘’αναπαυόμαστε’’ ένα βηματάκι πριν την ολοκλήρωσή του... γιατί από εκείνην την μικρή ατέλεια, εισάγουμε σαν από κερκόπορτα, τον θάνατο. Δεν είναι κρίμα να θέλει κάποιος να μιμηθεί τον Αχιλλέα αλλά και μετά τόσα χρόνια γνώσης και σ+οφίας (περί ΦΩΣ-ΟΦΙΣ), να επιμένει να μην μεριμνά να ασφαλίσει την φτέρνα; ‘’μικρή’’ μεν, αλλά τρωτή και τελικά ολέθρια;
Καλό είναι το καλώς λίαν, αλλά το άριστα είναι άλλο επίπεδο. Καιρός να περάσουμε από το επίγειο, στο υπέργειο. Από φυσικό και λογικό, σε υπερφυσικό και υπέρλογο και από το ένα φως, στο άλλο!
Φιλοσοφικά όλα έχουν κοινή αρχή, κοινή αφετηρία. Μετά όμως την πρώτη θέση, η διάθεση και προδιάθεση του καθενός, διαφοροποιεί τις με ελεύθερη επιλογή, βιούμενες καταστάσεις και σε ποιον όροφο θα ζούμε…. Το κακό, δεν οφείλει την ‘’ύπαρξή’’ του στο Καλό και Αγαθό, αλλά στην αποστασιοποίησή του από αυτό.
Στην αποφυγή της παρουσίας του. Η σκιά και η άγνοια είναι η απουσία της γνώσης και του φωτός. ΔΕΝ είναι θέσεις, είναι αρνήσεις.
Το ίδιο ισχύει και με το αν θα κλείσουμε τον κύκλο, με την ολοκλήρωση τύπωσής του ή παρότι μας παρουσιάστηκε η δυνατότητα να χαρακτηριστούμε ‘’σώοι’’ (εκ του ολοκληρωμένοι), επιλέξαμε να μείνουμε ελλειπείς, κρατώντας με εμμονή εκείνη την θέση, αντί με ένα βηματάκι ή ένα μικρό άλμα, να αλλάξουμε επίπεδο, μεταβαίνοντας στον υπερθετικό βαθμό. Στο κάλλιστο και άριστο.
Έχω έναν αδελφό, που είναι στο άλλο ημισφαίριο και επειδή η διαφορά σε ώρες, είναι 12, όποτε αυτός ‘’φωτίζεται’’ από τον έναν ήλιο, εγώ φωτίζομαι από την σελήνη και τα αστέρια. Και ανάποδα… Επειδή έχουμε διαφορά ‘’φωτισμού’’, είναι ικανός λόγος να ΜΗΝ τον αγαπώ και συγ-χωρώ;
Αυτό ΜΑΣ έχει διδάξει το κοινό παιδαγωγικό, ελληνικό πνεύμα;
Κι η σελήνη, είναι ετερόφωτη, σε σχέση με τον αυτόφωτο ήλιο. Παρεμβάλλεται, φωτίζει εμμέσως τους κατοικούντες τη γη, και με το πολωμένο της φως, ‘’πολώνει’’ τους φωτιζόμενους από αυτήν… Κι η ελληνική ευλογημένη γλώσσα, ενδεικνύει σαφώς γιατί είναι προτιμότερο να φωτιζόμαστε από τον τρισήλιο φωστήρα με το ευθές του φως, παρά της σελήνης το πολωμένο που γέμει την ψυχή του ανθρώπου σκιές και ψυχρότητα.
Χωρίς πολλά λόγια και για όποιον θέλει να εμβαθύνει δια της ελληνικής γλώσσας στις έννοιες Ο ΘΕΟΣ = 354 (όσο και ο σεληνιακός κύκλος) και ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999, ας ρίξει μια ματιά στο σχετικό δεσμό.
Όσον αφορά τις προτάσεις των σοφών μας, περί Μονάδος εν Τριάδι και Τριάδος εν Μονάδι, αρκούν τα επόμενα δύο, που προτείνουν την συμφερότερη πίστη:
Αυτό είναι το ‘’άλφα’’ της πίστης μας. Το φως.
Και η Αγάπη και η Αλήθεια συγ-χωρούν, γιατί είναι τέλειο Φως. Πάνω όμως στην προσπάθεια να διατηρήσουν κάποιοι ‘’καθαρό’’ το πεδίο, η καρδιά τους σκληραίνει και χάνει αυτό το άλφα, χάνει το μεγαλείο της συγχώρεσης και φιλοξενίας που πάντα αναδείκνυε το γνήσιο ελληνικό πνεύμα.
Αυτή η ασυγχωρεσιά με προβληματίζει και με στενοχωρεί.
Αυτό το στερητικό άλφα, που όταν διαγνωστεί σε άλλες λέξεις ως θέση αντί για άρνηση, κάνει θαύματα.
Και το κυριότερο κατά άτομο θαύμα, είναι να γίνει σώος, άρτιος.
Αφού λίγο πριν (φιλοσοφικά), είπαμε πως από το 1 ξεκινάμε και (μακάρι), πάλι σε αυτό το 1, να καταλήγουμε, κλείνοντας τον κύκλο, αν από την Κυριακή ξεκινάμε, ο κύκλος ΔΕΝ τελειώνει ώστε να ‘’αναπαυτούμε’’ στην 7η μέρα, δλδ το Σάββατο. Ένα δρασκέλισμα και φτάσαμε στο 8 και συγχρόνως 1. Κυριακή και Κύριο. Εκεί, μπορούμε να αναπαυτούμε με ασφάλεια.
Κατά δεν την σοφή Σίβυλλα, «Ήξει ουρανόθεν βασιλεύς αιώνων, μέλλων κρίναι πάσαν σάρκα, και κόσμο άπαντα»
|
«Θα έλθει ο Υιός του Θεού στην γη και θα φορέσει σάρκα ανθρώπινη, ομοιούμενος με τους θνητούς της γης. Θα φέρει το όνομα του τέσσερα φωνήεντα και δύο σύμφωνα, οκτώ μονάδες, οκτώ δεκάδες και οκτώ εκατοντάδες, ήτοι τον αριθμό 888» (προέβλεψε δηλαδή το όνομα ΙΗΣΟΥΣ). ΙΗΣΟΥΣ = 888. (Ι=10, Η =8, Σ=200, Ο=70, Υ=400, Σ=200, στο σύνολό τους = 888).
Από εμάς εξαρτάται αν θα μείνουμε στο 7 ή θα περάσουμε στο 8 (και συγχρόνως 1).
Θα μείνουμε στους 7 σοφούς; Και στα 147 δελφικά παραγγέλματα;
Ή θα μεταποιήσουμε το 7 ---> 1 και το 147 ---> 1471;
Μπορείτε να διακρίνεται ότι 147 συστοιχείται με τον ΑΔΗ; (Α=1, Δ=4, Η είναι το 7ο γράμμα). Κι Ο Κύριος δια της Αναστάσεως Σάββατο βράδυ προς Κυριακή, ανοίγει το πέρασμα και εξάγει τον άνθρωπο από τον ΑΔΗ (και θάνατο).
ΤΙ μου προσφέρουν τα δελφικά παραγγέλματα αν από την ζωή μου λείπει αυτό το α, του Φωτός (αλ-φα) που ήθελαν ως οδοδείκτες να μου δείξουν; ΑΝ δεν μπορούν να εγκαταστήσουν την Αλήθεια στο νου και την Αγάπη στην καρδιά ώστε να εμπνεύσουν αδελφικά αισθήματα πόσο χαρούμενοι θάναι με τους νεοέλληνες ‘’πιστούς’’ τους που παρασύρθηκαν από το μίσος λόγω ‘’διαφορετικού φωτός; ‘’. Ο τονισμός στην λήγουσα ενδεικνύει σοφώς και σαφώς την κατάληξη. Καρδιά ανθρώπου που εμπνέεται από μίσος, θα καταλήξει μισός. Πλην όμως της καρδιάς, αξία έχει και ο νους.
Τι θα καταφέρει ο άνθρωπος που είναι λογικός και ενασχολείται με τα νομοτελειακά και συνειρμικά συμπεράσματα με το άρα, άρα… αλλά χωρίς Χριστό, λογική χωρίς Λόγο; Κι εδώ ‘’δείχνει’’ που θα καταλήξει αυτός ο, με καλές προδιαγραφές νους, με καλή και ορθή αφετηρία αλλά όχι αίσιο τέλος; ….άρα ---> αρά (κατάρα). Ένα κλικ ήθελε και θα γινόταν χαρά.
(κι αφού περάσαμε από την στάση στην ανόρθωση και ανάταση, ΑΞΙΖΕΙ να βιώσουμε και την Ανάσταση. Χείρα βοηθείας μας προτείνεται. Η ολκάς των θελόντων σωθήναι είναι έτοιμη να μας έλξει και δίνει εύσπλαγχνα λέξεις, αρκεί να αλλάξουμε κατάτι τις έξεις...). (περί λέξεων έξεων έλξεων...)
Αλλά η σκληροκαρδία και ο σκοτισμός που επιφέρει η έπαρση και υψηλοφροσύνη απαγορεύουν το πέρασμα πρώτα σε θεωρία και μετά σε πράξη.
ΔΕΝ φαίνεται καθαρά, πως είμασταν μονάδες μέσα στην Μονάδα, λόγοι μέσα Στον Λόγο και από εκεί εκπέσαμε; (και κατά την θεογονία έργα και ημέραι του Ησιόδου). Από το Άναρχο και Αγάπη και Αλήθεια στην δολία δουλικότητα των δαιμόνων (1--->4). Από αυτήν την ζοφερότητα του θανάτου και παραλόγου, όπου ο Κρόνος (χρόνος) έτρωγε τα παιδιά του, ο Δίας ξέφυγε κι έγινε αιώνιος. Όλη η ελληνική παιδεία ήταν παιδεία ανόρθωσης (4--->7) από το παράλογο στο λογικό. Από το υπόγειο στο επίγειο.
Κι η ερώτηση είναι υπαρξιακή. Επιλογή Ζωής ή θανάτου! Εκεί θα μείνουμε; Στο 147; Ξεκινήσαμε την Κυριακή. Στο Σάββατο θα αναπαυθούμε; Αυτό που κατακρίνουν οι ‘’καθαροί’’ Έλληνες τους βρωμοεβραίους, αυτό το ίδιο κάνουν;;; ΔΕΝ μας συνέτισε η τρωτότητα στην ‘’μικρή’’ φτέρνα του Αχιλλέα; Και της όλης μεγαλορρημονούσας φιλοσοφίας; Παρόμοια τρωτή φτέρνα είχε και ο Ησαύ, που παρότι εξήλθε πρώτος από την μήτρα, ο δεύτερος Ιακώβ, εξήλθε με επειλημμένην την χείρα, επί της πτέρνας του Ησαύ.
Αυτά τα δύο τρωτά ‘’σημεία’’ είναι το 7 των εβραίων (και φιλοδυνάμων) και 7 των αρχαίων Ελλήνων (και φιλοσόφων).
Ποιος σοφός δεν στηλίτευσε την υψηλοφροσύνη; Ποιος δεν κατέκρινε τα φθοροποιά πάθη; Αν εμείς χαϊδεύουμε και θεοποιούμε τα πάθη και δεν λέει να πέσει λίγο η μύτη μας, θάναι περήφανοι λέτε για μας που τάχα τους σεβόμαστε; (αλλά ούτε σε θεωρία, ούτε και σε πράξη τους ομοιάζουμε και τιμούμε;;; )…
Κι αυτή η στάση ζωής, δεν είναι άλλη, από την προτεινόμενη ταπεινοφροσύνη, όπου η επηρμένη κεφαλή γλυκαίνει και κατεβαίνει όπως μεστώνει από καρπούς ο ομοιάζον τον ήλιο, ηλίανθος.
Κι αφού άνθρ-ωπος σημαίνει ο έχων την όψη του ανδρός, η αναλογία είναι ευκρινής και διδάσκουσα.
7 --->1…
Άγιοι γίνετε ότι άγιος ειμί και ταπεινοί γίνετε, ότι ταπεινός ειμί…
Αυτό το ‘’ελληνορθόδοξο’’ μήνυμα κομίζω.
Μας αξίζει να περάσουμε από το Σάββατο και την υψηλοφροσύνη που ταλανίζεται η ψυχή μας δια της τρωτής φτέρνας… στην Κυριακή.
Από 147 και ΑΔΗ, στην Ανάσταση (μετά την ανόρθωση) και 1471.
Από τα δελφικά, μαζί με το Α της Αγάπης και Αλήθειας με ένδειξη πρακτικής και θεωρητικής αρτιότητος, την συγ-χώρεση και έμπνευση από αισθήματα αδελφικά…
Και γιατί μας αξίζει; ΚΑΙ γιατί, Καλό είναι να υπάρχεις, αλλά είναι άλλο πράμα να ζεις! όπως έλεγε ο κυρΦώτης Κόντογλου (σε προσωπικό επίπεδο), αλλά ΚΑΙ γιατί συλλογικά ενωμένοι οι Έλληνες, μπορούμε να κάνουμε θαύματα....
---
κι επειδή, πλην της συμβολικής προσέγγισης, το πάνω μοιάζει με αυτό που είναι κάτω και αντίθετα, με σύμβολο το ''άλεφ'' (À) , η τρωτή φτέρνα ΚΑΙ της σοφίας (ελληνικής φιλοσοφικής προσέγγισης) ΚΑΙ της δυνάμεως και Νόμου (Ησαύ), έρχεται ο Ιακώβ (στον τύπο του Αγίου Πνεύματος) και καλύπτει αυτό το κενό. Εκ Λόγου, λόγοι ζωντανοί, οδοδείκτες που θα μπορούσαν να τιτλοφορήσουν το παρακάτω άρθρο, ως από το λεφ (μικρόκοσμος / μακρόκοσμος) και (την αναλογία που ενδεικνύει) το άλεφ, στο άλφα που (μας) λείπει... ώστε όλη η ζωή να είναι αγώνας φιλανθρωπίας και φιλοθεΐας : all star vs veteran all star 27 Δεκ 2015
---
άλλο, πάλι περί Δελφών και Σαμοθράκης ... σχόλια πάνω στο ελληνικό σύμβολο αρμονίας (του ΤΑΟ) ανήμερα του Αηγιαννιού
---
ανόρθωση, ανάταση από το 4 στο 7 και ανάσταση (δια ταπεινότητος και αγιασμού και μετοχής στο πυρ του Θεού ''σ'' δια της θείας μεταλήψεως κι όχι απλά θεωρητικά αλλά εκτός του Σώματός Του - Ορθοδόξου Εκκλησίας ισχυόντων μυστηρίων) από το 7 στο 1 ... όλα
με χριστοφόρο νου (επί πώλου όνου*)