Αρχή
σοφίας φόβος Κυρίου,
Αρχή
σοφίας ονομάτων επίσκεψις,
Αρχή
και τέλος σοφίας η (μετά φόβου και πίστεως και αγάπης) Τριαδικού Θεού επίσκεψις.
Ο Προφήτης Δαβίδ
λέγει ότι: «αρχή σοφίας φόβος Κυρίου», ο δε Σολομών λέγει: «φόβος Κυρίου εστί
διδασκαλία και σοφία», ενώ στο βιβλίο Σοφία Σειράχ διαβάζουμε ότι ο φόβος του
Κυρίου είναι ανώτερος από κάθε αρετή. Στις Παροιμίες (14, 27) διαβάζουμε ότι ο
φόβος του Θεού είναι πηγή της ζωής, και στην Σοφία Σειράχ ότι είναι η ρίζα της
σοφίας. Κατά τον Προφήτη Ησαϊα (33,5) ο φόβος του Θεού είναι αιώνιος θησαυρός
της δικαιοσύνης, ενώ κατά τον Προφήτη Ιερεμία (39,40) ο φόβος του Κυρίου είναι
δώρο του Θεού. «Και δώσω αυτοίς οδόν ετέραν και καρδίαν ετέραν του φοβηθήναι με
πάσας τας ημέρας... και τον φόβον μου δώσω εις την καρδίαν αυτών προς το μη
άποστήναι αυτούς απ’ εμού».*
Θάταν
αδιακρισία αν όλοι οι φόβοι μπαίνανε στο ίδιο τσουβάλι. Λειτουργικά, ο φόβος
και η ελπίδα ως πηγαίες δυνάμεις της ψυχής δεν πρέπει να μηδενιστούν αλλά να διοχετευτούν/μεταστραφούν
εύστοχα από αιτίες αιχμαλωσίας στην