ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
Έχει ώρες ημέρας 12 και ώρες νύχτας 12.
Σεπτέμβριος δλδ έβδομος κλήθηκε ο μήνας αυτός από το λατινικό σέπτεμ που σημαίνει επτά. έχει την λατινική προέλευση όπως και όλοι οι μήνες του χρόνου καθώς από την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας επεβλήθηκε παντού το ρωμαϊκό ημερολόγιο το επονομαζόμενο ιουλιανό από το όνομα του αυτοκράτορα Ιουλίου. Αυτός εισήγαγε το 46π.Χ. το εν λόγω ημερολόγιο, το οποίο συνετέθη από τον διάσημο Αλεξανδρινό αστρονόμο Σωσιγένη. Ως αρχή του έτους τα παληά χρόνια, οι λατίνοι είχαν τον Πρίμους ήτοι πρώτο, όπως και οι Εβραίοι τον αντίστοιχο Νισάν. ‘’ο μην ούτος υμίν αρχή μηνών, πρώτος εστίν υμίν εν τοις μησί του ενιαυτού’’ (Εξ. ιβ’2). Ο Πρίμους μετονομάσθηκε Μάρτιος από τον Ρώμο του οικοδομήσαντος την Ρώμην προς τιμήν του ψευδωνύμου θεού Άρη. Ο Σεπτέμβριος αντιστοιχεί κατά το ήμισυ με τον Μεταγειτνιώνα και το άλλο ήμισυ με τον Βοηδρομιώνα του αττικού ημερολογίου, τον Θωθ των Αιγυπτίων και τον Ευάλ των Εβραίων.
Από τότε που ορίσθηκε ως αρχή του έτους ο Ιανουάριος, ο Σεπτέμβριος κατέστη ένατος. Στο βυζαντινό και εκκλησιαστικό μηνολόγιο ο Σεπτέμβριος είναι ο πρώτος μήνας και η 1η Σεπ αρχή της Ινδίκτου.
Όσον αφορά το όνομα, indictio (=ορισμός ή διάγγελμα) ήταν ένα αυτοκρατορικό θέσπισμα και αφορούσε την διατήρηση στρατευμάτων ανά 15ετία.
Εξελληνισμένος ο όρος μεταφέρθηκε ως ινδικτιών, χρησιμοποιούμενος όμως την επινέμησιν, που σήμαινε διανομή.
Η πιθανότερη θεώρηση αρχής των ινδικτιώνων είναι από του Αυγούστου Καίσαρος, τρία έτη προ Χριστού, όπως φαίνεται από μία παπική σφραγίδα του 781 μ.Χ., που αναφέρει anno 4, indioctionis LIII, δλδ έτει δ’ της νγ’ ινδικτιώνος. Οι 52 ολόκληροι περίοδοι των 15 ετών προστιθέμενα και τα 4 έτη της 53ης, δίδουν το 784, ήτοι 781 και 3 έτη π.Χ.
Υπάρχουν 3 είδη ινδικτιώνος. η α’ εις την δύσιν εισαχθείσα η οποία καλείται αυτοκρατορική, καισαρική και κωνσταντινιακή και αρχίζει από 24 Σεπτεμβρίου, η β’ παπική, αρχομένη από 1 Ιανουαρίου και η γ’ της Κωνσταντινουπόλεως την οποίαν παρέλαβαν οι Πατριάρχες μετά την πτώσιν της Ανατολικής Αυτοκρατορίας, αρχομένης από 1 Σεπτεμβρίου.
Υπάρχουν δύο αιτίες που ορίσθηκε ως πρώτος μήνας του ενιαυτού ο Σεπτέμβριος. Η μία εξωτερική και η άλλη εσωτερική και πνευματική. Το προνόμιο της αρχής της δημιουργίας το έχει ο Μάρτιος και όχι όπως υποστηρίζεται (λάθος) από μερικούς ραββίνους και άλλους ο Σεπτέμβριος. Άλλος είναι ο καιρός της σύλληψης και άλλος της γέννησης. Τον Σεπτέμβριο μετά το καύμα και την ξηρασία του καλοκαιριού, αλλά και τον θερισμό που είναι και η σύναξις των καρπών, ξαναρχίζει ο κύκλος της ζωής, δεχόμενη η γη σαν σε κοιλία και μήτρα τους εγκαταβληθέντες εις αυτήν σπόρους.
Παρατηρεί ο Ψελλός πως, κατά την πρώτην κτίση και την εις κρείττον επίδοσιν φαίνεται είναι αρχή η πρώτη ισημερία του ενιαυτού ήτοι ο Μάρτιος κατά δε την εκ της παραβάσεως και την μετά κόπων ζωήν και την εις την φθοράν απάγουσαν μεταφοράν, αρχή του χρόνου η Δευτέρα ισημερία.
Η εσωτερική και πνευματική βαθύτερη αιτία αρχής του κύκλου του ενιαυτού, είναι η εξής:
Ορθόδοξα θεωρείται ότι η επιστροφή στην πρώτη κατάσταση, είναι έργο της Οικονομίας του Θεού. Στις αρχές του Σεπτεμβρίου έχουμε το γενέσιον της Θεοτόκου (8 Σεπ). Το Πρόσωπο που τιμάται και χαιρετάται ''χαίρε δι ης η χαρά εκλάμψει, χαίρε δι ης η αρά εκλείψει''... Ακολουθούν τα Εισόδια (21 Νοε), η Γέννησις του Θεανθρώπου (25 Δεκ) η Βάπτισις – Θεοφάνεια ή Επιφάνεια (6 Ιαν) το όλο επί γης θείο έργο του Χριστού με τα Πάθη και την Ανάσταση, την Ανάληψη, την Πεντηκοστή και Δόμηση της Εκκλησίας (Αναστημένο Σώμα Χριστού), συμπυκνωμένες οι εορτές κατ' έτος. Ο κύκλος κλείνει με την Κοίμηση και Μετάσταση της Θεοτόκου (15 Αυγ), τα 9μερα (23 Αυγ)... με τέλος την κατάθεση της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου (31 Αυγ) και πάλι από την αρχή, χωρίς κενό, με την αρχή της Ινδίκτου 1 Σεπ, όσο μπορεί ο καθένας να ακολουθήσει και να βιώσει το σωτήριο αυτόν κύκλο που επαναφέρει τον άνθρωπο από τον πόνο και αρά, στην θεία χάρη – χαρά, ανάπαυση και πρώτη απωλεσθείσα τάξη, που αρμόζει στον άθρωπο και σε όλη την κτίση.
Καλό μήνα, καλή χρονιά (εκκλησιαστική και σχολική) ψυχωφελή βιώματα, φυσικής και πνευματικής ανάτασης και ανάστασης προσωπικής, εθνικής, πανανθρώπινης.
Από τότε που ορίσθηκε ως αρχή του έτους ο Ιανουάριος, ο Σεπτέμβριος κατέστη ένατος. Στο βυζαντινό και εκκλησιαστικό μηνολόγιο ο Σεπτέμβριος είναι ο πρώτος μήνας και η 1η Σεπ αρχή της Ινδίκτου.
Όσον αφορά το όνομα, indictio (=ορισμός ή διάγγελμα) ήταν ένα αυτοκρατορικό θέσπισμα και αφορούσε την διατήρηση στρατευμάτων ανά 15ετία.
Εξελληνισμένος ο όρος μεταφέρθηκε ως ινδικτιών, χρησιμοποιούμενος όμως την επινέμησιν, που σήμαινε διανομή.
Η πιθανότερη θεώρηση αρχής των ινδικτιώνων είναι από του Αυγούστου Καίσαρος, τρία έτη προ Χριστού, όπως φαίνεται από μία παπική σφραγίδα του 781 μ.Χ., που αναφέρει anno 4, indioctionis LIII, δλδ έτει δ’ της νγ’ ινδικτιώνος. Οι 52 ολόκληροι περίοδοι των 15 ετών προστιθέμενα και τα 4 έτη της 53ης, δίδουν το 784, ήτοι 781 και 3 έτη π.Χ.
Υπάρχουν 3 είδη ινδικτιώνος. η α’ εις την δύσιν εισαχθείσα η οποία καλείται αυτοκρατορική, καισαρική και κωνσταντινιακή και αρχίζει από 24 Σεπτεμβρίου, η β’ παπική, αρχομένη από 1 Ιανουαρίου και η γ’ της Κωνσταντινουπόλεως την οποίαν παρέλαβαν οι Πατριάρχες μετά την πτώσιν της Ανατολικής Αυτοκρατορίας, αρχομένης από 1 Σεπτεμβρίου.
Υπάρχουν δύο αιτίες που ορίσθηκε ως πρώτος μήνας του ενιαυτού ο Σεπτέμβριος. Η μία εξωτερική και η άλλη εσωτερική και πνευματική. Το προνόμιο της αρχής της δημιουργίας το έχει ο Μάρτιος και όχι όπως υποστηρίζεται (λάθος) από μερικούς ραββίνους και άλλους ο Σεπτέμβριος. Άλλος είναι ο καιρός της σύλληψης και άλλος της γέννησης. Τον Σεπτέμβριο μετά το καύμα και την ξηρασία του καλοκαιριού, αλλά και τον θερισμό που είναι και η σύναξις των καρπών, ξαναρχίζει ο κύκλος της ζωής, δεχόμενη η γη σαν σε κοιλία και μήτρα τους εγκαταβληθέντες εις αυτήν σπόρους.
Παρατηρεί ο Ψελλός πως, κατά την πρώτην κτίση και την εις κρείττον επίδοσιν φαίνεται είναι αρχή η πρώτη ισημερία του ενιαυτού ήτοι ο Μάρτιος κατά δε την εκ της παραβάσεως και την μετά κόπων ζωήν και την εις την φθοράν απάγουσαν μεταφοράν, αρχή του χρόνου η Δευτέρα ισημερία.
Η εσωτερική και πνευματική βαθύτερη αιτία αρχής του κύκλου του ενιαυτού, είναι η εξής:
Ορθόδοξα θεωρείται ότι η επιστροφή στην πρώτη κατάσταση, είναι έργο της Οικονομίας του Θεού. Στις αρχές του Σεπτεμβρίου έχουμε το γενέσιον της Θεοτόκου (8 Σεπ). Το Πρόσωπο που τιμάται και χαιρετάται ''χαίρε δι ης η χαρά εκλάμψει, χαίρε δι ης η αρά εκλείψει''... Ακολουθούν τα Εισόδια (21 Νοε), η Γέννησις του Θεανθρώπου (25 Δεκ) η Βάπτισις – Θεοφάνεια ή Επιφάνεια (6 Ιαν) το όλο επί γης θείο έργο του Χριστού με τα Πάθη και την Ανάσταση, την Ανάληψη, την Πεντηκοστή και Δόμηση της Εκκλησίας (Αναστημένο Σώμα Χριστού), συμπυκνωμένες οι εορτές κατ' έτος. Ο κύκλος κλείνει με την Κοίμηση και Μετάσταση της Θεοτόκου (15 Αυγ), τα 9μερα (23 Αυγ)... με τέλος την κατάθεση της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου (31 Αυγ) και πάλι από την αρχή, χωρίς κενό, με την αρχή της Ινδίκτου 1 Σεπ, όσο μπορεί ο καθένας να ακολουθήσει και να βιώσει το σωτήριο αυτόν κύκλο που επαναφέρει τον άνθρωπο από τον πόνο και αρά, στην θεία χάρη – χαρά, ανάπαυση και πρώτη απωλεσθείσα τάξη, που αρμόζει στον άθρωπο και σε όλη την κτίση.
Καλό μήνα, καλή χρονιά (εκκλησιαστική και σχολική) ψυχωφελή βιώματα, φυσικής και πνευματικής ανάτασης και ανάστασης προσωπικής, εθνικής, πανανθρώπινης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου