Αφετηρία
αυτής της φωτιάς εντοπίζεται εν μέσω του εγκεφάλου όπου προτείνεται από τον άγιο
Πορφύριο (στην αρχή) να μαζεύεται ο νους, αντί να ‘’κυκλοφορά’’ άστατα εκτός. Από
εκείνο το ‘’σημείο’’ η καλή μας Παναγία, Η συλλαβούσα Τον Κύριο ανερμηνεύτως θα
Τον κατεβάσει στην καρδιά (που είναι και ο στόχος). Ας εξαχθεί εκ της αιγύπτου, από όλα τα έξω ας μεταστραφεί δια της μετανοίας στα εντός*, νάναι εισερχόμενος Ο Κύριος δια της Θεοτόκου εν ημίν, όπως τότε
που Δύναμις τοῦ Ὑψίστου, ἐπεσκίασε, πρὸς σύλληψιν τὴ Ἀπειρογάμω … την Θεοτόκον
… και μετά ‘’βλέπουμε’’.
Αυτή
η αφετηρία, παρότι εντοπίστηκε ως αίγυπτος που στόχο έχει τους αγίους τόπους,
ως σκιά (επί οριζοντίου εδάφους), συμπίπτει σε ανάβαση, (κάθετο σκέλος του σταυρού)
από τους πρόποδες του όρους Σινά (όπου η προσκύνηση του χρυσού βοός, ως
ειδωλολατρεία) δια της φλεγομένης και μη καιομένης βάτου, προς τις δύο
κορυφούλες του όρους. Την πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών (προφ.Μωυσής) ,
στην θεοβάδιστη κορυφή όπου παραδόθηκαν οι λίθινες πλάκες/εντολές του Θεού και
την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης (προφ.Ηλίας) όπου συστοιχείται με την
κορυφή όπου βρίσκεται η αγ.Αικατερίνα, εκεί δλδ που την αναβίβασαν άγγελοι.
Τώρα
και εδώ, η εκεί ανάβαση δια Της Θεοτόκου, αντιστοιχεί στην κατάβαση εκ της
διανοητικής εν μέσω σκιών και φαινομένων αντιμετωπίσεως των πραγμάτων (πρόποδες
του όρους και είδωλα, και ταυτόσημα με τον μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα), στην καρδία όπου και οι αιτίες λόγοι και πρωταίτιον
Λόγος, ΦΩΣ εκ του σκότους. Τώρα, αντί για λίθινες πλάκες θα έχουμε την εγγραφή του… ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος,
οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις. (Β’ Κορ.γ’3)… ανάλογο
των καταβασιών
και αναβασιών (πέραν ψαλτικής) των Χριστουγέννων. Η εκπλήρωση της ‘’γέννας Του
Χριστού’’ στο σπήλαιο της καρδιάς μας, μετά την άσπορο σύλληψη, που είθε να γίνει
στην κεφαλή και ζωή μας.