Η αντιμετώπιση των ασθενειών (αγ.Θεοφάνους του εγκλείστου)
Βάσταζε, παιδί μου…
παρακλητικοί κανόνες (το κλειδί που μας έδωσε ο καλός Θεός να Του ανοίγουμε την ζωή και κόσμο μας να δρα)
---
* επί του πρακτέου, όταν λέμε ότι ‘’σκέφτομαι’’ και βλέπω και αντιμετωπίζω τα πράματα μέσω κοίλου ή ‘’κοιλίας’’ ή δια ‘’κυρτού’’ κατόπτρου/εσόπτρου, σημαίνει μια διάσταση επόψεων που όμως υπάρχει μεταξύ τους βατός δρόμος ενωτικός. Ο σταυρός.
Είναι εφ’ημών η σπονδυλική στήλη που ενώνει την κοιλία όπου τυπούται το ‘’αεί’ (ο όλος χρόνος) και το ‘’νυν’’ που τυπούται στην κεφαλή, νοώντας το υπεράνω χρόνου, άχρονο. Δλδ, το πόσο χρονικά και περιορισμένα σαν σε λαβύρινθο σκοτεινό τα βλέπουμε τα φαινόμενα (όπως και στον μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα) σε σχέση με τις αιτίες - λόγους, ακόμη και Τον πρωταίτιο Λόγο, ΑΝ εξέλθουμε εκ του σπηλαίου. [Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή·]
Μια σπονδυλική στήλη οφιοειδούς μορφής όμοια σε προτύπωση την επί της ράβδου του Μωσέως ανάρτηση του χάλκινου όφεως. Κι εμείς έχουμε ως συνείδηση να βαδίσουμε τον δρόμο από την κοιλία στην κεφαλή και από τον χρόνο στον άχρονο.
Στο σώμα της Ελλάδος, ο όλος δρόμος, με την έξοδό του και ανάβαση, έχει αποτυπωθεί στην ΘΡΑΚΗ (κεφαλή) και γαστέρα ΚΡΗΤΗ. Λέγει ο απ.Παύλος περί κρήτης στην προς Τίτον επιστολή…. (Τιτ.α’12 … Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται, κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί). ΦΥΣΙΚΑ και δεν νοούνται οι καλοί θράκες και οι κακοί κρήτες ή οι φωτισμένοι με φως αποκαλύψεως πάτμιοι…, αλλά σπαρμένοι παντού μέσα στον κόσμο, ανάλογα με την πνευματική τους κατάσταση που Ο Κύριος διακρίνει και κρίνει. Τώρα δε, βοηθά και διακονεί στο πέρασμά μας.
Κι αυτό δε γίνεται ει μη, δια και εν Αγίω Πνεύματι. Το πέρασμα από το ΙΟΝΙΟ στην ΙΩΝΙΑ, όπου ο σπόρος (Ο) τελειούται ως Ω και ο σπόρος αληθείας και αγάπης που έχει ο καθένας πληρούται ως Α στο ΙΩΝΙΑ… εκεί και η έφεσος η τελευτή του αγ.Ιωάννη θεολόγου του παραδώσαντος (και παραδίδοντος) ημάς την αποκάλυψη, κατά τάξη και ετοιμότητα. [άρση των πέπλων ή ακολουθώντας τα ίχνη των αγίων…] .
Κι ο Θησέας εξάγεται από τον σκοτεινό λαβύρινθο της κρήτης και γαστέρας και παραλόγου, ακολουθώντας τον μίτο της αριάδνης, αλλά ξεχνά τον πατέρα (αιγαίο) με τα μαύρα πανιά.
Καλούμαστε κι εμείς να προσδώσουμε την τελειότητα στην έξοδο δια της υπακοής (ακολούθηση μίτου) ορθοδόξων πνευματικών και υπακοής, ως κομποσχοίνι.
Την από κατέναντι (Γεν.δ’16)*** θέση που στήθηκε ο κάιν (και το ανθρώπινο γένος) στην απέναντι (Γεν.γ’24)*** προ φόνου του άβελ και μετά, μέσα στον Λόγο, λόγοι, όπως προπτωτικά ίσχυε και μπορεί να ισχύσει με παραδείγματα όλους τους αγίους δια της πεπατημένης και των ισχυόντων στην ορθοδοξία μυστηρίων.
*** 24 καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.
16 ἐξῆλθε δὲ Κάϊν ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ καὶ ᾤκησεν ἐν γῇ Ναὶδ κατέναντι ᾿Εδέμ.
****
όσον αφορά το πέρασμα από την έμμεση στην άμεση επικοινωνία και κοινωνία, από
την ευθεία στην κυκλική, μούρχεται στο μυαλό η τροφή νηπίων και η τροφή των
μεγαλύτερων. Όχι για περηφάνεια και υποτίμηση και κατάργηση, αλλά για πρόοδο,
αμήν κατά τάξη και ετοιμότητα... 11 ὅτε ἤμην
νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα
ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. 12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι,
τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς
καὶ ἐπεγνώσθην. 13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ
τούτων ἡ ἀγάπη. (Α’ Κορ.ιγ’)
Ο
Κύριος τρέφει (σοφία του κόσμου και βιωματική θεολογία) Ο Κύριος τρέφει και
τους 4.000 με 7 άρτους και περισσεύουν σπυρίδες 7 και πάλι Ο Κύριος τρέφει τους
5.000 με 5 άρτους και 2 ιχθείς… μην τύχει και κατέλθουμε του ποταμόπλοιου (και
νηός) για χάριν μερικών ιχθιδίων (σημεία έμμεσα) και χάσουμε ή απορρίψουμε ή
απωθήσουμε ή μεταθέσουμε για το άγνωστο αργότερα τον ΙΧΘΥ και τους άρτους. Τον
ίδιο θυσιασθέντα XC. (Ζύμη φαρισσαϊκή
και διδασκαλία XC).
---
Αμήν όπως αναφέρεται στον εσπερινό, … Γνῶθί σου ταλαίπωρε ψυχή, τὴν θείαν εὐγένειαν, καὶ τὴν πατρίδα τὴν ἄφθαρτον, καὶ σπεῦδε πάντοτε, ἀγαθοεργίαις, ταύτην καταλήψασθαι· μηδέν σε τῶν φθαρτῶν προσηλώσειε, τῆς ἄνω μοίρας εἶ, τὸ δὲ σῶμα γῆ, καὶ φθείρεται· μὴ νικήσῃ τὸ χεῖρον τὴν κρείττονα. (μη μοιάσουμε το ιστορικό πρόσωπο της συγκύπτουσας που δεν θέλει να θεραπευτεί… όσο αρνούμαστε τις δυνάμεις του νοός να τις απεγκλωβίσουμε από τα γήινα και φθαρτά και πρόσκαιρα… νικώντας το κοσμικό φρόνημα, το σαρκικό και αεί, το νυν και θείο... από όπου η ευγένεια της ψυχής μας).
Και… Στιχηρὸν Κατανυκτικὸν Δεσποτικὸν
Δεῦρο παναθλία μου ψυχή, πρὸς τὸν Ὑπεράγαθον, θερμοῖς τοῖς δάκρυσι πρόσελθε, τὰ πεπραγμένα σοι, πρὸ τῆς κρίσεώς σου, πάντα ἐξαγόρευσον, καὶ ἵλεων τὸν Κτίστην ταλαίπωρε, σαυτῇ ἀπέργασαι, καὶ συγχώρησιν ἐξαίτησαι, πρὶν τὴν θύραν κλείσῃ σοι ὁ Κύριος.
Τι άλλο να πεις… Κύριε ελέησον και πολλά ΔΟΞΑΣΟΙ!!
---
Σημειολογική
μικρή συνέχεια…
Γιατί
τόση εμμονή; γιατί ο φιλαλήθης άνθρωπος που ψηλαφεί Αυτήν, μπορεί να οδηγηθεί
εκ του ίχνους στην ουσία που προβάλλει αυτό. Είναι μια ευθεία, που δι ευθέως
πνεύματος και φωτισμού μπορεί να Την βρει αψεγάδιαστη, και να χρησιμοποιήσει /
μεταφράσει ορθώς το ίχνος και σημείο επί γης, ως οδοδείκτη προς τον ουρανό.
Πρώτο
εργαλείο αντίληψης η δούλη διάνοια δεύτερο και τέλειο και κυρία, ο νους. πριν
τεκνοποιήσει ο Ιακώβ (στον τύπο του Αγίου Πνεύματος) την θεωρία (Ραχήλ)
ετεκνοποίησε με την δούλη της. Και υπάρχει βατός δρόμος έστω και όχι τόσο
ευκρινής πάντα, από την διάνοια στον νου.
Η αστοχία
φαίνεται στο: … Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους
δεικνύουσα· χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα. Μην τύχει και μεριμνήσαμε
τόσο πολύ για την ανάπτυξη της διανοίας υποτιμώντας τον νου, ώστε ανισόρροπα το
ένα να κυριαρχεί και καταδυναστεύει το άλλο. Και ζητάμε από την καλή μας Παναγία…
χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς
συληθέντας τὸν νοῦν, μη φανούμε διανοούμενοι αλλά ανόητοι (από νου XC). Φιλόσοφοι
αλλά τελικά άσοφοι.
Τότε,
τα εκ Θεού σημεία, δεν δείχνουν Θεό, δεν προσθέτουν φωτισμό στην διάνοια εκ του
νοός, σαν από κλεψύδρα, αλλά είναι απλές ‘’συμπτώσεις’’, κλείνοντας ιδιοχείρως
την στρόφιγγα ροής.
Από
το ευαγγέλιο βλέπουμε τις προϋποθέσεις ‘’περάσματος’’, αφού μαζί με τα ιστορικά
πρόσωπα, έτσι και η χαναναία (κατά τον άγ.Μάξιμο ομολογητή) δηλώνουν και την
ανθρώπινη φύση στο σύνολο της και την ψυχή του κάθε επί μέρους ανθρώπου.
22 καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ
τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγαζεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ·
ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. 23 ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. 24
ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου ᾿Ισραήλ. 25
ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. 26
ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. 27 ἡ δὲ εἶπε· ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. 28
τότε ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. (Ματθ.ιε’)
Ισραήλ,
δεν είναι το κράτος σταυρωτής Του Κυρίου, αλλά μεθερμηνεύεται ως νους ορώμενος
τω Θεώ. Ο Κύριος τρέφει ξένως τον νου, ως άρτος Ζωής με δώρο και αντίδωρο τα
τεκνία Του (εκ του Νοός δικά Του), η δε διάνοια τρέφεται με τα ψυχία των
πιπτόντων εκ της τραπέζης. Είναι τα ικανά ψυχία (σημεία) που μπορεί δια
πίστεως και ταπεινότητος αυτής (από συνήθως υψηλόφρονα διάνοια) να περάσει στην άλλη
τροφή. Από επίγεια και περιορισμένη σε ουράνια, με σύγχρονο θαύμα ίασης της δαιμονισμένης
θυγατρός της, όπου δαιμονικό ίσον αποκομμένο. Τότε και η διάνοια ενώνεται με τον νου κι έχουν κοινό σημείο και αναφορά το φωτίζων Άγιο Πνεύμα, ΜΟΝΟ τότε κι έτσι έρχεται η χάρις και ερμηνεύει ορθώς τα σημεία, αφού ''ενώνει'' τον άρτο με τα ψυχία.
Με την
βρώση εκ των πιπτόντων ψυχίων υπάρχει κίνδυνος η αδιάκριτη κατάποσι και ρύπους
ακόμη και τρίχας (κερατοειδής) που πολύ θα ήθελε ο αντίδικος να εμμέσει ο
άνθρωπος ακόμη και του νοός την τροφή. Είναι το μίσος που εντοπίζεται όσων
πολεμούν αδιάκριτα ΚΑΙ την ουσία ΚΑΙ τα ίχνη που απλώνει φιλεύσπλαγχνα ως
οδοδείκτες.

Άφησε και
προτύπωσε στην άνω αναπτυχθείσα θαυματουργική ίαση, επί νεφών λίγες ημέρες (02
Οκτ) πριν το στίγμα του ‘’δικαίων ψυχαί
εν χειρί Θεού…’’. Έδειξε το μένος και την φοβερή επίθεση, την υπέρ του
συνήθους μέτρου αγώνα, που θα ετύγχανε ο υιός Του (ως νήπιο εν αγκάλαις).
Πλάκωσαν όλοι οι δαίμονες επί του αδυνάτου σώματος να το πεθάνουν… αλλά η καλή μας
Παναγία το σκέπασε.
[σαν να λέμε μου αναλογούσε ένα ταγκαλάκι που διαρκώς με πείραζε ''δεκανέας'' ... και φώναξε τον λοχαγό του (σε σχέση με τα μεγέθη των δαιμόνων) ... που για τις αντοχές μου ήταν πολύ μεγάλη επίθεση... και γιαυτό και με γονάτισαν σωματικά... αλλά ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ η καλή μας Παναγία με κράτησε σαν νηπιάκι στην αγκαλιά Της..., εν Πνεύματι Αγίω] κάπως ενδεικτικά για ευκρίνεια, σκιαγραφημένα...

Με στέρεη
πέτρα μπροστά στην ρευστότητα και το ευμετάβλητο των νεφών, την Παναγία
τριχερούσα (ναός) που φαίνεται ως τρίτη χειρ
βοηθείας στην περίπτωση επικλήσεώς Της (και όχι μόνο, καθώς, με τα
δευτερεία Της Αγίας Τριάδος, όπου βούλεται, δύναται…).
Μια προδιατύπωση εν σημείοις του τι επρόκειτο να συμβεί για
την έμπνευση ελπίδας Θεού* που ου καταισχύνει και στερέωση της σώζουσας πίστης…. Ως ‘’αρίστη
και αγαθή’’ κατά Θεόν τελική έκβαση.
Η όλη
πρόταση έχει διαβαθμίσεις και στάδια. Οι φιλοσοφούντες χωρίς Χριστό να
φιλοσοφήσουν με Χριστό και να περάσουν μετά, από την έμμεση δια σημείων
διανοητική (δούλη) προσέγγιση (ευθεία κίνηση νοός δια των δημιουργημάτων Στον
Δημιουργό) που ενέχει κινδύνους πλάνης, στην κυρία και απλανή και κυκλική
κίνηση του νοός. Την άμεση, πρόσωπον προς πρόσωπον προσευχητική, ικετευτική για
συγχώρηση, ευχαριστιακή και δοξαστική σχέση με Τον Τριαδικό Θεό, Τον ορθοδόξως
προσεγγιζόμενο και μετεχόμενο, που συγκαταβαίνει στις ασθένειές μας. ΔΟΞΑ
ΣΟΙ!!!
---
* ''Εἶναι δυνατόν στό Θεό καί ἀπό τό ἀδιέξοδο νά βρεῖ διέξοδο. Ὅταν τά πράγματα φθάσουν σέ ἀδιέξοδο, τότε πρό πάντων νά ἐλπίζεις. Γιατί τότε κυρίως ὁ Θεός δείχνει τή δύναμή Του, ὄχι ἀπό τήν ἀρχή, ἀλλά ὅταν οἱ ἀνθρώπινες ἐλπίδες διαψευσθοῦν. Γιατί αὐτός εἶναι ὁ κατάλληλος καιρός γιά τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ.''
~ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος