Τι γίνεται εδώ μέσα;!

Με αφορμή την ερώτηση ή θαυμασμό και έκπληξη ή και τα δυό, δυο σκέψεις.

Εδώ μέσα; Που μέσα; Μέσα στο νετ; Μέσα στο σπίτι; Μέσα στον κόσμο, μέσα στον νου, μέσα στην καρδιά;

Για να δούμε όμως, χρειάζεται και φως και όραση.

Μπορεί γραφικά, η ιλαρή και χαλαρή απάντηση να είναι, της Σαπφούς Νοταρά ‘’σόδομα και γόμορα’’, έχοντας μάλιστα δίκηο εν μέρει από τα όσα τα χοϊκά αισθητήρια μας πληροφορούν, αλλά αυτό είναι η μισή αλήθεια.

Και δεν πρέπει να δώσουμε απόλυτη εξουσιοδότηση πληροφόρησης ΜΟΝΟ στα έξω αισθητήρια, που εκ παθών σκοτίζουν το ηγεμονικό της ψυχής νου, αλλά να ενεργοποιήσουμε χάριτι και τα εσωτερικά* αντίστοιχα.

Όντως ενδοκοσμικά, πληθαίνει το σκότος. Εκεί όμως που επλεόνασεν η αμαρτία, υπερπερίσσευσεν η χάρις. Και πάλι ακόμη και με φυσικό τρόπο ιχνηλατούμενα τα πνευματικά, αφού ισχύει το: …όσο πιο έντονο είναι το φως, τόσο πιο έντονες είναι και οι σκιές (από την άλλη πλευρά του παραπετάσματος)… έχουμε ‘’υποχρέωση’’ να αποκτήσουμε την ευλογημένη διασκοπία (όραση με δύο μάτια) που προσδίδει την απαραίτητη αντίληψη του βάθους, και να οπλιστούμε γιαυτήν την κατάκτηση δύναμη, ευστροφία και ευστοχία** ΚΑΙ του πολυμήχανου (και εύστροφου αλλά και ταπεινού – κανένας) Οδυσσέα, ενάντια στον γίγαντα πολύφημο αλλά ΚΑΙ του Δαβίδ ενάντια στον γιγαντόσωμο Γολιάθ, που κι οι δυο χτυπιούνται καίρια στο ‘’δόξα πατρί’’ (μονόφθαλμοι – τρίτο μάτι που λένε…) και ακινητούν.

Με διάθεση λογοπαιγνίου (και αφορμή έμπνευσης από μια αγαπημένη ψυχή), δίνονται σε δύο μέρη, (εκατέρωθεν συμπληρωματικά) οι απαντήσεις…

- σοδ… και γομ…

- …ομα και …ορα

Σόδα και γομολάστιχα… αλλά και όποιος έχει όμμα δεν σημαίνει πως έχει και όραση.

Μας παρατηρεί Ο Κύριος… μάτια έχετε αλλά δεν βλέπετε, αυτιά που δεν ακούνε, νου που δεν καταλαβαίνει.

Και ορθάνοιχτα μάτια να έχουμε, αν δεν υπάρχει φως, δεν βλέπουμε. Και ‘’σήμερα’’ το Φως ήλθε να πληρώσει τον χωροχρόνο. Τα 40 του νεκρού και τα 40 του νεογέννητου.

Εισάγεται (σε πληρότητα) ο ενσαρκωμένος προς 40 ημερών αλλά πάντα Εσταυρωμένος Λόγος, μέσα στο τετραδιάστατο του χωροχρόνου, ίνα εμάς τους συσταυρωμένους (χωροχρονικά)  αναστήσει και διανοίξει νοητούς οφθαλμούς.

Από την Ουράνια Λειτουργία (Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς) διαβάζουμε:

Τη δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι,

αλλ’ ο ζωντανός Θεός δεν τους θυμήθηκε-

γιατί εκείνοι δε θυμήθηκαν το Θεό,

ούτε τις αμαρτίες τους.

Κι ο άγιος Σάββας έμενε γονατιστός,

με πρόσωπο νεκρικό από τον τρόμο.

Στα δεδομένα της Ελλάδος, πόσοι και πόσοι άγιοι προσεύχονται; Ή μήπως αγνοούμε ηθελημένα ότι η καλή μας Παναγία μας σκέπει με το ωμοφόριό Της… (Συγχώρεσέ τους Υιέ μου, σώσε την Ελλάδα που Σε πιστεύει και μας αγαπά…ένα συγκλονιστικό όραμα)

Σόδα (αναλογικά) χρειαζόμαστε να ‘’χωνέψουμε’’ το βαρύ και πικρό φαγητό που μας έλαχε με την κρίση, γομολάστιχα να σβήσει*** ο καλός Θεός τα αμαρτήματα δια της μετανοίας και εξομολογήσεως, να φύγει το βαρύ νέφος που σκεπάζει και φόβο που σκιάζει τον καθένα προσωπικά και συλλογικά την Ελλάδα (και κόσμο), παράλληλο του νέφους των παθών που γίνεται η αιτία τιμωρίας εκ του Δικαιοκρίτη Θεού.

Εισέρχεται ο Ιωνάς εντός του κήτους και ο θαλάσσιος θηρ τον εκβάλλει μετά από τριήμερο στην Νινευί, για να δώσει την θεία εντολή: μετανοείτε… κι εκείνοι μετενόησαν, οπότε ήρθη η δικαία οργή που επικρεμόταν επί των κεφαλών τους….

Εισέρχεται κι ο Κύριος μετά την τριήμερο ταφή στην δική μας νινευί για να μας ερεθίσει ανάλογα.

Προ τριημέρου, 30/31 Ιαν με τα ΙΜΙΑ, μας ξαναέδωσε ‘’σημείο’’ Ο Κύριος. όχι τόσο αισθητό από αυτήν την όψη που βλέπουν τα φυσικά μας μάτια, αλλά από την άλλη, δια των πνευματικών.

Ναι… ιανουαρίου, με τον ιανό, διπρόσωπο. Μαύρα ή άσπρα… αισιόδοξα ή απαισιόδοξα.

Θυμήθηκα ένα περιστατικό με τον αίσωπο (κατά το άνθρ-ωπος, αιθί-οψ, κύν-ωψ…) ο έχων του ανδρός (ανθρ) την όψη, αιθάλη, κυνός (σκύλου)… μια διαχρονική πρόταση θέασης με ιλαρότητα και αισιοδοξία (κατά Θεόν) που συνδυάζεται αυτή η χαρά με το πένθος για τις αστοχίες (αμαρτίες) μας. όχι την κοσμική αισιοδοξία των think positive των α-νοήτων, που κρύβουν κάτω από το χαλί τα αμαρτήματα, δεν τα θυμούνται ούτε αυτά, ούτε και τον Θεό, με κατάληξη (όπως λέει και ο αγ.Νικόλαος) ούτε ο Θεός να μας θυμάται… οπότε και να μην βλέπουμε το φωτεινό Του πρόσωπο.

[μήπως και περάσει στα ψιλά η σημερινή ‘’είσοδος και υπαπαντή’’ και τρέχουμε για άλλες εισόδους και εξόδους από κρίση στην ουσία όμως αδιέξοδες με στόχο άλλες προϋπαντήσεις. Μεγάλων και τρανών του κόσμου τούτου αντί του ταπεινού Βασιλέως. ΔΕΝ είναι και πολύ in, αλλά τι να κάνουμε… απεκρύβη η σοφία από τους σοφούς]. *****  

Υπήρχε ένας κρυμμένος θησαυρός, του οποίου όμως η θέση ‘’κρυβόταν’’ πίσω από κάτι αρχικά γράμματα, τα οποία έπρεπε να ερμηνευτούν. Ο αίσωπος λοιπόν, σε ερώτηση ενός άρχοντα, με βάση αυτά τα αρχικά (όπως καλή ώρα σοδ και γομ και με τα συμπλρηρωματικά ομα και ορα)… του εντόπισε τον θησαυρό. Πριν όμως αυτός (ο άρχοντας) προλάβει να κινηθεί να τον αποκτήσει (ως φιλάργυρος) του ερμήνευσε με άλλη σύνθεση ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ αρχικά, ότι αν πάει να τον πάρει θα πεθάνει. Και δεν τον άκουσε… και πέθανε.

Ο προβαλλόμενος ‘’σήμερα’’ θησαυρός, κι αυτός μυστικά, θέλει ετοιμότητα. Θέλει προϋποθέσεις για απόκτηση / κατάκτηση.

ΑΝ είμαστε έτοιμοι, να μην λάβουμε ως οι κύνες τα άγια, με σεβασμό στην ιερότητα της ελληνορθόδοξης παιδείας, δια των γραμμάτων (μορφών) και εμπεριεχόμενης Ουσίας, πραγματικά ωφέλιμα για τον εαυτό και την όλη Ελλάδα, ας κινηθούμε να προϋπαντήσουμε εν ημίν Τον Κύριο και εναγκαλήσουμε**** ως ο υπέργηρως (κι η παληά μας διψώσα φύση) Συμεών.

Κι όλος αυτός ο θησαυρός (εναλλασσόμενος σε ισόποσες ενέργειες φωτός και σκότους), ενώ έχει αφήσει έξω ενδείξεις ενδοκοσμικά,

τηρείται ασύλητος εντός ημών, όπου και η ελκύουσα Βασιλεία. ΑΝ κάνουμε τον κόπο να το αντιληφθούμε και κινηθούμε προς αυτόν. Απέχει, μια σπιθαμή κάτω από την μύτη μας… ΑΝ ΠΕΣΕΙ…    

---

Σχόλιο :

…όντως αν έχουμε την ελάχιστη αυτογνωσία, εντός ημών (με ανάλογη προβολή και προς τα έξω), γίνεται ένας μικρός έως μεγαλύτερος χαμός... σκότος και κάπου κάπου λίγες ακτίνες, όχι δυστυχώς ικανές, ούτε να φωτίσουν πλήρως, ούτε να θερμάνουν...

κι εμείς κρατάμε τις πύλες* κλειστές. Από αδυναμία, από φόβο, δυσπιστία... (μπουρλότο που χρειαζόμαστε!!!) με, το μόνο να μένει παρηγορητικό να παρακαλούμε, δανειζόμενοι σαν νάταν δικά μας τα λόγια του αγ.Ιωάννου Χρυσοστόμου...

Οὔκ εἰμι ἱκανός, Δέσποτα Κύριε, ἵνα εἰσέλθῃς ὑπὸ τὴν στέγην τῆς ψυχῆς μου· ἀλλ᾿ ἐπειδὴ βούλει σύ, ὡς φιλάνθρωπος, οἰκεῖν ἐν ἐμοί, θαῤῥῶν προσέρχομαι. Κελεύεις, ἀναπετάσω τὰς πύλας, ἃς σὺ μόνος ἐδημιούργησας, καὶ εἰσέρχῃ μετὰ φιλανθρωπίας, ὡς πέφυκας· εἰσέρχῃ καὶ φωτίζεις τὸν ἐσκοτισμένον μου λογισμόν. Πιστεύω ὡς τοῦτο ποιήσεις· οὐ γὰρ Πόρνην προσελθοῦσὰν σοι μετὰ δακρύων ἀπέφυγες, οὐδὲ Τελώνην ἀπεβάλου μετανοήσαντα, οὐδὲ Λῃστὴν ἐπιγνόντα τὴν βασιλείαν σου ἀπεδίωξας, οὐδὲ Διώκτην μετανοήσαντα κατέλιπες, ὃ ἦν· ἀλλὰ τοὺς ὑπὸ τῆς μετανοίας προσαχθέντας, ἅπαντας ἐν τῷ χορῷ τῶν σῶν φίλων κατέταξας, ὁ μόνος ὑπάρχων εὐλογημένος πάντοτε, νῦν καὶ εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.

...Κελεύεις, ἀναπετάσω τὰς πύλας, ἃς σὺ μόνος ἐδημιούργησας, καὶ εἰσέρχῃ μετὰ φιλανθρωπίας, ὡς πέφυκας· εἰσέρχῃ καὶ φωτίζεις τὸν ἐσκοτισμένον μου λογισμόν. Πιστεύω ὡς τοῦτο ποιήσεις· ...

με προϋπόθεση την μετάνοια. Παράσχου Κύριε αφορμάς... Ἀμήν.

---

* διαχειριζόμαστε και τα κλειδιά, όντες μέσα στην φύση, ΚΑΙ του υπογείου (παραφύσης και παραλόγου) που από την αδιακρισία ή κακή μας θέληση, εν γνώσει ή εν αγνοία  εισάγουμε ή επιτρέπουμε να εισαχθεί στον κόσμο μας αταξία, δυσωδία, σκότος, ταραχή ... αλλά ΚΑΙ του υπεργείου (και υπερλόγου και υπερφύσης) εκ της οποίας πύλης εισάγεται σαν από Φωταγωγό, Φως και τάξις και ευωδία. Δια των παρακλήσεων (συγκατάβασης) 

ΥΠΕΡΦΥΣΗ

κλείθρα (που ανοίγεται η πύλη δι αρετών, ταπεινότητος και παρακλήσεων) 

ΦΥΣΗ

κλείθρα (που ανοίγεται η πύλη δια παθών, εγωισμού, κακίας)

ΠΑΡΑΦΥΣΗ  

---

* (6 ιερείς που ακολουθούν την Παναγία προς Ιεροσόλυμα, ναό με 6 θύρες, πολυδώριον…) από το 2 σχόλια πάνω στο άρθρο ... ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ!

Περί όρασης… (ακινητούντες τα κάτω)

** λέγανε, πως όταν ήταν ο Δαβίδ να πάει να παλέψει με τον Γολιάθ, οι δικοί του, τον ντύσανε ανάλογα. Τον αρματώσανε και στα χέρια και στα πόδια και στο στήθος και στο κεφάλι με τόσο βαρηά άρματα, που ο μικρόσωμος δεν μπορούσε να κινηθεί. Τα πέταξε όλα από πάνω του και κράτησε μόνο 5 πέτρες. Με αυτές και την ευελιξία, νίκησε τον μεγαλόσωμο φιλισταίο (όχι τυχαία κρήτα - γαστέρα) ... Γρήγορο νου (ευελιξία) και ευστοχία Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με... / 5 ''πέτρες''.

*** βίωμα εξομολόγησης

**** Κρίσις, πρόκρισις και ευαγγέλιο Υπαπαντής

για τον άγιο Συμεών τον θεοδόχο, την Υπαπαντή και την ''αναλογία'' που μας κάνει συμμέτοχους κι όχι απλά ενήμερους...

(5o) η είσοδος του Παντοκράτορος στον κόσμο και η έξοδος του κόσμου μας προς Αυτόν (τόμοι τρεις από αρθρογραφία) και λοιπό συγγραφικό έργο έντυπο και σύνολο ψηφιακό (για φυλλομέτρηση και ανάκτηση)

***** Αρχή σοφίας…

Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου,

Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις,

Αρχή και τέλος σοφίας η (μετά φόβου και πίστεως και αγάπης) Τριαδικού Θεού επίσκεψις.

Στον μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα προτρεπόταν η έξοδος από την σκοτεινή σπηλιά των αιτιατών και σκιών προς τις αιτίες (αντικείμενα). Στην ΚΔ, την μετά και με Χριστό βιωματική σχέση με την ενυπόστατη Σοφία, μετά την έξοδο, προτείνεται η είσοδος στο ‘’σπήλαιον’’.

[Ο διάδρομος κατάβασης της μεγάλης πυραμίδας , όταν προβληθεί στο έδαφος, δείχνει τον δρόμο για την Βηθλεέμ (τον οίκο του άρτου)

‘’Εξήλθαμε’’ έως τα όρια του σύμπαντος στα αχνού φωτισμού, δυτά άστρα και επιστρέφουμε για να ‘’εισέλθουμε’’ προς συνάντηση Του παρέχοντος (δια της μετοχής) τον πλήρη φωτισμό. Φωτεινότητα ανεσπέρου και Αδύτου Αστέρος. Εξήλθαμε για τα αντικείμενα που ρίχνουν σκιά, εισερχόμαστε προς Τον συγκείμενο (σκοπός και δρόμος για τον σκοπό) για την μετοχή και αντίληψη Του πρωταιτίου.

Στην αρχαία Ελλάδα, όταν είχαν μπροστά τους εκείνους τους ομόκεντρους κύκλους και έριχναν βολές, εάν έπεφτε οπουδήποτε αλλού πλην του κέντρου, πέρναν τα βέλη τους πίσω, έλεγαν ήμαρτον (= αστόχησον) και ξαναπροσπαθούσαν…

Για να δούμε κι εμείς σε αυτήν πρόκληση και πρόσκληση ‘’τι γίνεται εδώ μέσα’’ , που θα ρίξουμε (εστιάσουμε) βολές και νου;

Τι γίνεται μέσα στο σύμπαν;

Τι γίνεται μέσα στον κόσμο;

Τι γίνεται στην Ελλάδα;

Τι γίνεται στην περιφέρεια, πόλη, σπίτι, οικογένεια, εαυτό …

Ή κέντρο – κέντρο (μη αμαρτία, μη αστοχία) στην καρδιά ;

(που εξ αυτής προβάλλονται όσα συμβαίνουν έξω; )

Κύριε ελέησον και ΔΟΞΑ ΣΟΙ, βοήθησόν μας εν τάχει γιατί χανόμαστε στο τι γίνεται ΕΞΩ (και εκεί) κι όχι (πραγματικά και ουσιαστικά) ΕΔΩ.