Πρῶτον,
ἡ ὀργὴ.
Δεύτερον, ἡ ἀδικία. Αὐτὸ τὸ τόνιζε καὶ ὁ Ἅγιος Παΐσιος. Ἄν ἀδικήσεις
ἕνα ἄνθρωπο, μὴν περιμένεις μετὰ νὰ ἔχεις ἐμπειρία Θεοῦ, νὰ ἔχεις εὐλογία Θεοῦ.
Τρίτον, ἡ κατάκριση ἀπομακρύνει τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ.
Καὶ τέταρτον, ἡ ὑπερηφάνεια.
Καί τὶ ἑλκύει τὴν χάρη; Οἱ ἀντίθετες σ’αὐτὲς ἀρετὲς. Ἡ
πραότητα, ποὺ εἶναι τὸ ἀντίθετο τῆς ὀργῆς, ἡ δικαιοσύνη ποὺ εἶναι τὸ ἀντίθετο τῆς
ἀδικίας, τὸ ἀκατάκριτο, τὸ ἀντίθετο τῆς κατάκρισης καὶ ἡ ταπεινοφροσύνη, τὸ ἀντίθετο
τῆς ὑπερηφανείας.
Ἡ χάρις τοῦ
Θεοῦ εἶναι αὐτὴ ποὺ οὐσιαστικὰ μᾶς
δίνει ὀντότητα καὶ
ἀξία. Χωρὶς τὴ
χάρη τοῦ Θεοῦ, λέει ὁ Ἅγιος Δημήτριος τοῦ Ροστὼφ, δὲν εἶσαι τίποτα περισσότερο ἀπὸ
ἕνα ξερὸ καλάμι, ἕνα ἄκαρπο δένδρο, ἕνα ἄχρηστο κουρελόπανο, σκεῦος ἁμαρτίας,
δοχεῖο παθῶν.
Ὅλα τὰ καλὰ ποὺ ἔχεις μέσα σου, εἶναι τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Δικά σου εἶναι μόνο τὰ πάθη καὶ οἱ ἁμαρτίες. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος τὸ
συνειδητοποιήσει αὐτὸ, τότε