προτυπώσεις του Σταυρού στην ΠΔ, προτάσεις ζωής σαν πολίτευμά Του, για κάθε εποχή και κάθε σταυροφόρο…

λίγα ίχνη, από τα πολλά....

Είναι η αγάπη και η αλήθεια ‘’σταυρός’’, με κάθετο σκέλος την αλήθεια, που εκ της γης ανατέλλει (Ι) και η αγάπη μια αγκαλιά, σαν τα οριζόντια απλωμένα επί Σταυρού χέρια Του Κυρίου, που πάντα τα έθνη καλεί εις ενότητα. Μέσα στην ελευθερία μας, δεν ανταποκρίνονται ούτε όλα τα έθνη ούτε όλοι οι άνθρωποι  Είναι ο φυσικοπνευματικός μεταβολισμός * [μεταβολισμός (3)] σταυρός, που ‘’θέλει’’ όχι μόνο την σωματική τροφή που βοηθά την βιολογική, αλλά ιδίως την πνευματική και που καθορίζει την αιώνια. Πρόταση για κάθε εποχή, για κάθε άνθρωπο, αφού... ο τετραδιάστατος χωροχρόνος είναι σταυροειδούς μορφής, με κάθετο σκέλος τον χώρο και οριζόντιο τον χρόνο…. που σηματοδοτεί τον φερόμενο σταυρό σε κάθε χωροχρονικά διαβιούντα, άσχετα με την συμπάθεια ή αντιπάθεια, αποδοχή ή αδιαφορία, όχι απλά επειδή τον φέρει, αλλά περισσότερο επειδή τον βιώνει. 

Αφήνει το ίχνος του Σταυρού στην πορεία του ισραήλ (κατά την διάταξη των 12 φυλών στην έρημο) και το οποίο δεν αφορά το τότε ‘’κράτος’’, αλλά διαχρονικά, ως μεταφρασμένο, κάθε νου ορώμενο τω Θεώ, αν θέλει να γίνει λαός Του. Μια συνοδοιπορία Λόγου και λόγων [λαό Του (1), διαχρονικά με τις δικές Του προϋποθέσεις και ΑΝ θέλουμε να είμαστε ναός Του, πέραν εποχών και τίτλων περιούσιων.... περί της ουσίας...] εκτός του εξ αιγύπτου εκάλεσα τον υιό μου και τον Σταυρό, μαζί με την ''εσταυρωμένη'' στο θείο θέλημα Θεοτόκο [με τα τέλεια όρια της προσευχής (άνω, κεφαλή κορωνίδα) βάση κάτω νηστεία, ακρόαση και τήρηση (δεξιά και αριστερά)], ως πύρινος στύλος (κάθετη διάσταση) και σκέπη σαν νεφέλη (οριζόντια) σύνολο πάλι ζωοποιός σταυρός... [Χαῖρε, πύρινε στῦλε, ὁδηγῶν τους ἐν σκότει, χαῖρε, σκέπη του κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης (στον οίκο Λ)]. 

Κι η πορεία από την αίγυπτο (και αιχμαλωσία) προς τους αγίους τόπους (και

ελευθερία) είναι μια οριζόντια επί εδάφους προβολή, της ουσιαστικής και ποθούμενης (κάθετης) μετάβασης από την γη στον ουρανό. Ένα πέρασμα 40 ετών, για να αναλογεί στα δύο περάσματα των 40 (τα 40 του νεογέννητου και τα 40 του νεκρού) ως απάντηση σε αυτούς που υπομειδιούν για τον τόσο μεγάλο χρόνο, που ‘’λογικά’’, λόγω αποστάσεως, θα ‘’έπρεπε’’ να ήταν κατά πολύ μικρότερος... Δια του Σταυρού, που στην σταυροπροσκύνησή Του [σταυροπροσκύνηση (7)] θαυμάζουμε την παράδοξο σβέση της φλογίνης ρομφαίας και την δι Αυτού, επανείσοδο στον παράδεισο. [«Οὐκέτι φλογίνη ῥομφαία φυλάττει τὴν πύλην τῆς Ἐδέμ· αὐτῇ γὰρ ἐπῆλθε παράδοξος σβέσις τὸ ξύλον τοῦ Σταυροῦ, θανάτου τὸ κέντρον, καὶ ᾍδου τὸ νῖκος ἐλήλαται, ἐπέστης δὲ Σωτήρ μου βοῶν τοῖς ἐν ᾍδῃ· Εἰσάγεσθε πάλιν εἰς τὸν Παράδεισον»]. 

Μια διέλευση από τον εξώτερο κύκλο, στον κύκλο της Αληθείας [ο κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας… κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι· Ψαλμός ια’ 9]. Μία διέλευση από την αφροσύνη στην φρόνηση…. (η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης). 

Είναι η μετάβαση από την ‘’ειρήνη’’ του κόσμου, την ειρήνη του αμαλήκ με κατεβασμένα τα χέρια του Μωυσή, στην άνω και υπέρ νουν ειρήνη που επιτυγχάνεται (και βιώνεται) μόνο αν στηριχθούν αυτές οι χείρες από Τον Α και Ω (Ιησού Χριστό) στα πρόσωπα των Ααρών και Ωρ…  (περί ειρήνης **).

 

  ‘’εχθροί’’ πάνοπλοι, ‘’αιγύπτιοι’’, που κυνηγούν τους αόπλους αλλά με τον τύπο του Σταυρού εβραίους (περάτηδες)… 

Κι ο προφ.Μωυσής, μπήγει στην γη την ράβδο του, στον τύπο της Αληθείας (καθέτως, Ι, ως Ο ανηρτημένος επί Σταυρού Ιησούς) και διαχωρίζει τα ύδατα. Με την διέλευση του λαού Του, κρατά οριζοντίως (- στο σύνολο σταυρός) την ράβδο και επανενώνονται τα ύδατα, καταποντίζοντα τα στρατεύματα του αισθητού τότε φαραώ, και διαχρονικά του νοητού, (στον τύπο των παθών και δαιμόνων)….  ως κατακράτος νίκης δια Σταυρού των εναντίων δυνάμεων. 

Είναι η του Σταυρού Αγάπη και Αλήθεια (12) ως κάθετο και οριζόντιο σκέλος. 

μη πάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι; αλλά ποιον σταυρό φέρουμε και εκδηλώνουμε στην ζωή μας; τον ορθόδοξο; τον ισοσκελή αρμονικό απρόσωπο ή τον συνθλίβοντα πρόσωπα και έθνη, αγκυλωτό; … και εξ’αυτού η αντίστοιχη αποστολική μας δράση προάγοντες μέσα στον κόσμο, τον ‘’άνθρωπο’’ ή Τον Άνθρωπο. 

Είναι που πνέει εντός μας Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία, αλλά ποιου θεού (αληθινού Τριαδικού 999 ή αληθοφανούς ιαπετού 666) και ποιου αντίστοιχα ανθρώπου (μιας εκούσιας σταύρωσης ή ακουσίως σύνταξη μετά σταυρωτών ***) ; 

Δια του Σταυρού τα μυστήρια που καθαρίζουν φωτίζουν αγιάζουν, τελειοποιούν, δια του Σταυρού η νίκη και η δόξα των αγγέλων, δια του Σταυρού το τραύμα των δαιμόνων… αμήν τη δυνάμει Του, να πολιτευθούμε σχετικά, για μετοχή. Ελεύθερα…  όστις θέλει…. (όχι τόσο θεωρητικά, αλλά ιδίως στην πράξη) 

Πάρε δυό σανίδες καί φτιάξε ἕνα σταυρό. Έλεγε ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς 

Ἡ μιά σανίδα εἶναι ἡ προσευχή πρός τόν Θεό. Ἡ ἄλλη, ἡ ἐλεημοσύνη πρός τούς ἀνθρώπους. Ἡ προσευχή σέ ἀνεβάζει ὅλο καί πιό ψηλά στόν Θεό. Ἡ ἐλεημοσύνη πλαταίνει ὅλο καί περισσότερο στούς γύρω μας ἀνθρώπους. Ἡ γαλήνη πού δοκιμάζουμε, ὅταν ἀναθέσωμε τόν ἑαυτό μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι τό καρφί. Χρειάζεται νά ἔχωμε γαλήνη καί ὑπομονή. Γιατί μόνο τότε, μόνο μέ τό κ α ρ φ ί αὐτό θά στερεωθοῦν οἱ δύο αὐτές σανίδες (ἡ προσευχή καί ἡ ἐλεημοσύνη) καί θά γίνουν πηγή εὐλογίας: Σ τ α υ ρ ό ς.

Μήν τήν ἀποχωρίζεσαι ποτέ τήν ἐλεημοσύνη καί τήν προσευχή. Αὐτές θά κατεβάσουν τήν εὐλογία καί τήν παρηγοριά ἀπό τόν οὐρανό στήν καρδιά σου. Καί θά τήν δροσίσουν, ὅπως δροσίζει ἡ πρωϊνή δροσιά τό διψασμένο χορταράκι.

---   

(1) εντάσσοντας στο σώμα Του όποιους θέλουν να είναι μέλη Του (ανάλογη σχέση, όπως τα κυτταράκια στο βιολογικό) για να τους εξάγει από το παράλογο της αιγύπτου (σαν σκιά ΠΔ) και από την γη στον ουρανό, στο υπέρλογο, σαν ΚΔ (και αναστημένο Σώμα Του, ορθόδοξη Μία Εκκλησία), την μόνη σωτήρια κιβωτό (και Ναύ)

Σταυρός… σε θεωρία και πράξη (Ραχήλ και Λεία... ΜΑΡΘΑ+ΜΑΡΙΑ) 

Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς

* τι συμβαίνει στον σταυροειδή μεταβολισμό μας όταν εντάσσουμε στην ζωή μας την προσευχή και την νηστεία...  

** ειρήνη (15 άρθρα) 

*** Σταυρωτές, σταυρούμενοι και κληρονόμοι

… που μπορεί ο Ααρών στους πρόποδες του όρους Σινά, όταν ο Μωυσής ανέβαινε στο θεοβάδιστο όρος για να παραλάβει τις θείες εντολές, να πρωτοστατούσε στην προσκύνηση των ειδώλων, αλλά όταν απέθανε ετάφη στο όρος Ωρ… ‘’διελεύσας’’ (οριζοντίως) από το Α στο Ω… όπως και ο Μωυσής, (καθέτως ανέβηκε) δια της προσκύνησης Της φλεγόμενης και μη καιόμενης βάτου, Θεοτόκου, στην κορυφή προς θεοπτία…

το ίδιο ισχύει και για την Ραχήλ (θεωρία σε σχέση με την Λεία – πράξη) που παρότι ‘’έκλεψε’’ τα είδωλα του πατέρα της, τελικά πέθανε και θάφτηκε στην Βηθλεέμ. Είναι η σκιά της θεωρίας, που θάπτεται, εκεί που γεννάται η θεία θεωρία Χριστός (δια Της Θεοτόκου). …κι όσο εμείς δεν θάπτουμε οποιαδήποτε άλλη θεωρία για χάριν της ορθοδοξίας, μολύνοντάς την με είδωλα και κακοδοξία, (αυτή ‘’ζει’’) οπότε, δεν πεθαίνει, δεν θάπτεται, δεν γεννιέται (βιωματικά) Ο Κύριος. Μια ‘’γέννηση’’ που ετερόδοξοι και αιρετικοί μπορεί να εορτάζουν αλλά λόγω κωλυμάτων θεωρίας, αδυνατεί να συμβεί βιωματικά και κεχαριτωμένα… [από την ευχή αρχής ενιαυτού, για να εισέλθουν και συνοδοιπορήσουν στην έλικα ανόδου, αρχή θεραπείας και μην μείνουν στα εκτυπώματα (κύκλους) επί γης… Κύριε… τοὺς ἐσκορπισμένους ἐπισυνάγαγε· τοὺς πεπλανημένους ἐπανάγαγε καὶ σύναψον τῇ ἁγίᾳ σου ᾿Εκκλησίᾳ, ἣν τῇ θείᾳ σου χάριτι καλῶς διαφύλαξον·].

αμήν κι εμείς δι ευχών και ενεργείας Της, που ως κλίμαξ επουράνιος κατέβη ο Θεός και γέφυρας μετάγουσας τους εκ γης προς ουρανόν…       

(Θεοτοκίον 
Χαίρε πύλη, και γέφυρα και κλίμαξ, εκ θανάτου προς την αθανασίαν, δι΄ης χωρούμεν διαπεραιούμενοι, την υγράν του βίου θάλασσαν και γήθεν, υψούμεθα προς πόλον.)