Το κατά τάξιν και ετοιμότητα της εσωτερικής ζωής

Σε ανάπτυξη μέσα στον κόσμο, μπορούμε να διακρίνουμε την χρονική ‘’ιστορία’’ σε 3 σπουδαίους κόμβους, αρχή (γένεση) μέσον (ένσαρκος παρουσία Λόγου) και τέλος (συντέλεια). Σε σμίκρυνση, στον μικρόκοσμό μας, επαναλαμβανόμενα (ως δημιουργία) ανεπανάληπτα όμως για τον καθέναν, μετά την σύλληψη (όπως στο μακρόκοσμο συνελήφθη η ιδέα ‘’ποιήσωμεν άνθρωπον’’) και κυοφορία 9 μηνών (σε σχέση με τις 6 ημέρες πλάσης) γένεση/γέννηση, ξεκινά μια χρονικά μετρούμενη πορεία (σαν ευθύγραμμο τμήμα) που καταλήγει σε βιολογικό θάνατο.

  

Μπορεί να ‘’τρέχει’’ ο χρόνος* ο εξωτερικός, αλλά όχι συγχρόνως και ο εσωτερικός. Γερνάει το βιολογικό σώμα, αλλά δεν μεγαλώνει συγχρόνως και η ‘’ηλικία’’ της ψυχής** μας, που αφετηρία και τα δυο είχαν (ψυχή τε και σώματι) με την σύλληψη.

Ηλικία και έλικας… με την εξωτερική ηλικία να υπολογίζεται από τις πλήρεις περιστροφές γύρω από τον φυσικό ήλιο, οπότε και η ψυχική ηλικία, από τις ελικοειδείς (πλήρεις) περιστροφές γύρω από τον νοητό ήλιο (άδυτο αστέρα και ζωοδότη). Φυσικά, παρά την αναλογία, στα πνευματικά, δεν προτείνεται η τήρηση αποστάσεως σαν γη, όπως στον φυσικό ήλιο, αλλά η έγγιση, οικείωση και μετοχή στο ανακαινίζον πυρ. Πρόσεχε άνθρωπε … ο Θεός, πυρ τυγχάνει. Όχι όμως καυστικό, αλλά αναπλαστικό/ανακαινιστικό (υπό προϋποθέσεις).  

Από την γένεση, δια της παλαιάς διαθήκης να περάσουμε στην καινή και δική μας ανακαίνιση αλλά και αποκάλυψη και δική μας επίσκεψη Τριαδικού Θεού στην κεφαλή (όπως στην π+ατμο). Αυτή είναι και η πορεία της συνείδησης. Να τρέξει τον παρόντα αιώνα με στόχο τον η’.  

Επειδή αρχή της θείας οικονομίας και του σωτηρίου έργου Του είναι η γέννησις της Θεοτόκου (8 Σεπ) με υπουργούντες αυτό, τον αγ.Ιωακείμ και Άννα (9 Σεπ) το δε πέρας, η κοίμησις της Θεοτόκου (15 αυγ) και μετάστασις (23 σεπ) κάθε επίγειος θεολογικός κύκλος, ως ενιαυτός εορτάζεται με την αρχή της ινδίκτου (1 σεπ).

Κύκλοι επίγειοι εν χρόνω που επαναλαμβανόμενες οι εορτές του έτους ευχόμαστε να προσδίδουν λίγο πνευματικό ύψος, όπως ευχόμαστε για την ανάσταση, δίδου ημίν εκτυπώτερον.

Σε μια οικοδομή, προηγούνται όπως είναι λογικό τα θεμέλια, οι πρώτοι όροφοι και ακολουθούν οι υπόλοιποι. Κι αν δεν υπάρχει ο προηγούμενος κατά τάξη όροφος, πως θα δομηθεί και που θα στηριχτεί ο επόμενος; ‘’λογικά’’ πράματα στα φυσικά, ανάλογα λογικά εκ Λόγου και τα πνευματικά*****.

Κι αν δεν έλθει η Θεοτόκος πως θα έλθει ο Χριστός; Κι αν δεν έλθει η θεοπρομήτωρ και δεν συλληφθεί εις αυτήν Η Κυρία, (όπως εορτάζουμε σήμερα 9 Δεκ) πως θα έχουμε την γέννησή Της;

Όλα τα επαναλαμβανόμενα ετησίως έξω, δεν υποχρεώνουν και την εσωτερική παρουσία Τους εν ημίν Θείου προσώπου και αγίων Του.   

Κι ο Ζαχαρίας (κεφαλή) όσο δεν μιλά, παρότι η Ελισάβετ (σώμα) κυοφορεί τον αγ.Ιωάννη Πρόδρομο, δεν έχουμε ανάλογη πνευματική φωνή και παρουσία στο μυστήριο της εξομολογήσεως (όπως ερμηνεύτηκε κάπως το ευαγγέλιο του μικρού παρακλητικού).

Και η αγ.Φωτεινή η συνομιλούσα παρά τω φρέαρ του Ιακώβ με Τον Κύριο, και η αιμορροούσα και η συγκύπτουσα και η γυναίκα των σαδδουκαίων και η συροφοινίκισσα, είναι η ίδια η φύση και η ψυχή μας κατά τον αγ.Μάξιμο ομολογητή και τους αγίους πατέρες. Πρό χάριτος εν ανομία, νόμω και μετά χάριτος.

Κατά τάξη και ετοιμότητα.

Επανερχόμενοι στην αγία θεοπρομήτορα που εορτάζουμε ‘’σήμερα’’ χαιρόμαστε για την λύση των δεσμών της ατεκνίας… Ήταν κλειστές οι θύρες της τεκνοποιΐας [αρετών, αφού το αυξάνεσθε και πληθύνεσθε αφορά πρόταση του Θεού για τον άνθρωπο, εντός του παραδείσου και για αρετές, καθόσον ο ΑΔΑΜ έγνω την ΕΥΑ (ζωή) εκτός του παραδείσου…].     

Από το Ἀπολυτίκιον (9 Δεκ)
Σήμερον τῆς ἀτεκνίας δεσμὰ διαλύονται· τοῦ Ἰωακεὶμ γὰρ καὶ τῆς Ἄννης εἰσακούων Θεός, παρ᾽ ἐλπίδα τεκεῖν αὐτοὺς σαφῶς, ὑπισχνεῖται θεόπαιδα· ἐξ ἧς αὐτὸς ἐτέχθη ὁ ἀπερίγραπτος, βροτὸς γεγονώς, δι᾽ Ἀγγέλου κελεύσας βοῆσαι αὐτῇ· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.

Και από τον Οἶκο (9 Σεπ)
Ἡ τῶν δεσμῶν τῆς πρὶν ἀτεκνίας δι᾿ εὐχῆς λυθεῖσα, προσκαλεῖται ἡμᾶς συνεορτάσαι τῷ θαύματι, καὶ δῶρα προσάξαι τῇ γεννηθείσῃ, λιτανεύοντας ἔμπροσθεν μετὰ πόθου, ἧς περ ποτὲ αἱ παρθένοι ἐν τάχει προέτρεχον, χορεύουσαι καὶ βοῶσαι· Ἰδοὺ ἦλθεν ἡ πάντων ἀνάκλησις, ἰδοὺ Ἀδὰμ ἠλευθέρωται, ὅτι Ἄννα καρπὸν ἀνεβλάστησε, τὴν μόνην Μητέρα καὶ ἀπείρανδρον.      

Για να φέρει στον στείρο (και σκιώδη) κόσμο Την Κεχαριτωμένη, Την Μητέρα του Φωτός, για να μας φέρει με την σειρά Της, Η ΜΟΝΗ ικανή, Τον Κύριο και Φως. Κι η τάξις απαιτεί, να προηγείται η σύλληψις και να έπεται η γέννησις αφού χωρίς την μία δεν έχουμε την άλλην.

Κι η τάξις της Εκκλησίας, συνεχίζει να μας παρουσιάζει το θείο σχέδιο, την του Θεού οικονομία και μέριμνα και ‘’ιστορία’’ και ψυχωφελή χρόνο, μέσα στην ιστορία του κόσμου και χρόνο αυτού, τον φθοροποιό. 

Ἀπόστολος

ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Δ´ 22 - 27
22 γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. 23 ἀλλ’ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας δι’ ἐπαγγελίας. 24 ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα. αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν Ἄγαρ· 25 τὸ γὰρ Ἄγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν Ἰερουσαλήμ, δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· 26 ἡ δὲ ἄνω Ἰερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν. 27 γέγραπται γάρ· εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα.

Τι να πρωτοτονίσει κάποιος και τι να αφήσει… ΟΛΑ με νόημα.

Και το ευαγγέλιο, μας χαρίζει την ελπίδα, δια της οποίας ‘’κοινωνούμε’’ παρότι φαινομενικά μακράν (χρονικώς στα εγκόσμια) γειτνιάζοντα και παρόντα όμως σε πνευματική διάσταση…  

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Η´ 16 - 21
16 Οὐδεὶς δὲ λύχνον ἅψας καλύπτει αὐτὸν σκεύει ἢ ὑποκάτω κλίνης τίθησιν, ἀλλ’ ἐπὶ λυχνίας ἐπιτίθησιν, ἵνα οἱ εἰσπορευόμενοι βλέπωσι τὸ φῶς. 17 οὐ γάρ ἐστι κρυπτὸν ὃ οὐ φανερὸν γενήσεται, οὐδὲ ἀπόκρυφον ὃ οὐ γνωσθήσεται καὶ εἰς φανερὸν ἔλθῃ. 18 βλέπετε οὖν πῶς ἀκούετε· ὃς γὰρ ἐὰν ἔχῃ, δοθήσεται αὐτῷ, καὶ ὃς ἐὰν μὴ ἔχῃ, καὶ ὃ δοκεῖ ἔχειν ἀρθήσεται ἀπ’ αὐτοῦ. 19 Παρεγένοντο δὲ πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἠδύναντο συντυχεῖν αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον. 20 καὶ ἀπηγγέλη αὐτῷ λεγόντων· Ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἑστήκασιν ἔξω ἰδεῖν σε θέλοντες. 21 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν πρὸς αὐτούς· Μήτηρ μου καὶ ἀδελφοί μου οὗτοί εἰσιν οἱ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἀκούοντες καὶ ποιοῦντες αὐτόν.

Σημειολογικά, αυτή η ετοιμότητα και με την κλείδα ότι ο άνδρας είναι η κεφαλή και η γυναίκα το σώμα, θυμόμαστε την επίσκεψη του Τριαδικού Θεού στον Άβραμ που τον μετωνομάζει πλέον Αβραάμ και την Σάρα σε Σάρρα. Εισέρχεται στην ιστορία, εισέρχεται στον κόσμο, εισέρχεται (δόξα τω Θεώ και αμήν ευτάκτως ολοέν και εκτυπώτερον) στον κόσμο μας. Τότε και τώρα και πάντα, ως το Α της Αγάπης και Αληθείας στην κεφαλή και το Ρ της δικαιοσύνης στο σώμα. Όχι γενικώς και αορίστως θρησκευτικά, αλλά προσωπικά και βιωματικά.

Είναι σχήμα πρωθύστερον, αλλά αν δεν ακολουθήσουν τα αισθητήριά μας (6 θύρες ως 6 ιερείς) την Θεοτόκο, δεν δημιουργούνται οι συνθήκες και βάση και θεμέλιο να λυθούν τα δεσμά της (πνευματικής) ατεκνίας…  να εγγίσει και βιώσει το σώμα και η ψυχή, το κατά φύσιν, το πρότερον κάλλος για να φέρουμε σε πέρας τον σκοπό για τον οποίο δημιουργηθήκαμε, τα υπέρ φύσιν και υπέρ νουν.

Διαβάζουμε, πως για την πρώτη διαθήκη (ως προτύπωση) ο Άβραμ εγέννησε δια της Άγαρ ετών 86 τον Ισμαήλ για δε την δεύτερη διαθήκη, εξ επαγγελίας από Σάρρα, τον Ισαάκ, όταν ο Αβραάμ ήταν ετών 99 και η Σάρρα 90... (με επίσκεψη του ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ-999 στην σκηνή τους, γνωστή ως φιλοξενία του Αβραάμ, αμήν και στην δική μας σκηνή…) αλλά και την Θεοτόκο απέκτησαν, σε ηλικία 80 ετών ο Ιωακείμ και 70 η Άννα.

Σπόρο (0) θείας τελειότητος η κεφαλή (8) και σπόρο (0) σεπτής (7 – επτά/σεπτά, ιερός αριθμός) ζωής το σώμα.

Μια κεφαλή που να λειτουργεί σταυρικά με εξομολόγηση/θεία κοινωνία (μυστηριακά) και ελπίδα Θεού που ου καταισχύνει και άρση σταυρού/υπομονή (μυστικά) βιώματα που καλύπτουν τα χωροχρονικά κενά*** το δε σώμα να απεξαρτοποιείται (7)**** από τον θάνατο (4) που εισήχθη στην ζωή μας, λόγω της πρώτης παρακοής.

Κι ενώ ‘’κάτω’’ (στα γύρω από την γαστέρα και ‘’αεί’’) είναι η σκιά του νόμου με την κάτω περιτομή, επάνω στην κεφαλή (και νυν) είναι η χάρις κι η μετά και με Χριστόν περιτομή, σταυρική, αποφυγής αμαρτιών και πραγματική ελευθερία σύμφωνα με την παρατήρηση του αγ.Ιωάννου Δαμασκηνού που μας ενημερώνει και νουθετεί πως, αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή·

Κι αυτά, σαν συνάφεια του 8 της ‘’ηλικίας’’ του αγ.Ιωακείμ, στην κεφαλή και του 7 της ελευθερίας σώματος, στην (πνευματική) ηλικία της αγ.Άννης, με και τους δυο, κεφαλή και σώμα, νου και χου, γύρω από τον νοητό Ήλιο, πεπληρωμένα χάριτος. Σε κείνους μεν προτυπούμενα (ως οδοδείκτες και κόμβοι της πνευματικής μας ενηλικίωσης) σε μας εν δυνάμει αμήν δι ευχών και εν ενεργεία, ενεργούμενα. Ισχύοντα, όχι μόνο εις ζεύγη υπανδρεμένων αλλά για κάθε πρόσωπο, ανεξάρτητα φύλου, συζυγίας ή αζύγων, συνδεδεμένων όμως με Τον Νυμφίο και αίροντας τον ‘’ζυγό’’ Αυτού.    

Γιαυτόν τον λόγο ο γέροντας Παΐσιος μας αναφέρει, πως η υπέρμετρος απάθεια του ζεύγους Ιωακείμ και Άννης (Hannah = εύνοια, χάρη) ήταν η καλή αιτία απόδοσης του υπέρτιμου εξ αυτών, καρπού, του δοχείου της χάριτος Θεοτόκου… και αν ευρίσκετο τέτοιο απαθές ζεύγος ενωρίτερα, θα συγκατέβαινε κι Ο Κύριος ανάλογα.

Ακούμε όμως τον άγιο Συμεών τον νέο θεολόγο, να παρατηρεί: Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν.

Είναι η συνέχεια της ελπίδος και του μηνύματος που δίνει Ο Κύριος διαχρονικά, μη περιοριζόμενος σε φυσικές συγγένειες (ευαγγέλιο) αλλά ΑΝ θέλουμε, με χαρά θα μας κάνει μετόχους. Και… δεν είναι μακράν, αλλά Ο όντως πλησίον. Εμείς βέβαια χρειαζόμαστε ελίξεις χρονοβόρες στο διάβα και κοπιώδεις, αλλά είναι δίπλα. Αρκεί να ανοίξουμε να παραθυρόφυλλα των αισθήσεων για να διέλθει και στηθεί/σταθεί επί λυχνίας, ώστε οι εισπορευόμενοι (στην ζωή και κόσμο μας) να λάμπει ως φως. ΑΥΤΟΣ).

Αν κάποιος συνυπολογίσει και την αναδιπλωτική αρχή, μη γνωστή όσο θα έπρεπε, στα φυσικά, δια του πνευματικού μεταβολισμού και των επινεφριδίων όπου εδράζεται η ψυχή, ο καθένας κατά την δοθείσαν χάριν και ευαισθησία, αντιλαμβάνεται και δι αυτού ‘’περνά’’ στον κόσμο (όσο είναι διαφανής) όλα όσα εκπέμπει Ο Κύριος. Και λόγους και Ο Ίδιος αφού κενώνεται, δια της υπέρτατης θυσίας επί Σταυρού, (εκ της λογχευθείσης πλευράς) πληρών τα σύμπαντα και τους επιδεχόμενους Αυτόν και αυτούς (ως Ήλιος και ακτίνες).   

Αυτά τα τεκνία (χαρίσματα) κι αυτής την ατεκνίας την λύσιν δι ευχών της θεοπρομήτορος να μας χαρίσει ο καλός Θεός και ποιήσει αξίους υποδοχείς Του!! Αμήν, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν… τότε κατά τάξιν αλλάζει ο προσανατολισμός και το βίωμα. Από Ζωή εξωτερική σε Ναό εσωτερικό (Ζ-Ν) και από απλή ύπαρξη, σε ζωή. Από ΚΑΚΟ σε ΚΑΛΟ (Κ-Λ). Από ΓΝΩΜΗ σε ΓΝΩΣΗ (Μ-Σ). Αυτήν φέρει η γέννησις… την εξ ανατολών… (την ανατολή των ανατολών του Αδύτου Αστέρος εκ της πλατυτέρας των ουρανών) … αυτήν αμήν να προσεγγίζουμε… και εκφράζουμε με την ζωή μας.   

Και μείναμε να θαυμάζουμε και δοξάζουμε για όλους όσους μέσα στην ιστορία, μυριάδες στην κυριολεξία, προσανατολίστηκαν και εκτέλεσαν το γενηθήτω Κύριε το θέλημά ΣΟΥ με την ζωή τους, αντί ΜΟΥ… και αυτομεμφόμαστε γιατί δεν βάλαμε αρχή αγαθού λογισμού, να βρει ‘’πάτημα’’ να μας προσεγγίσει και ζεστάνει και ανελκύσει Ο Κύριος, που θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν….

  

---

* για τον χρόνο και το βίωμα του Άχρονου

** ψυχή. Πότε δημιουργείται, που κατοικεί, τι είναι, τα μέρη της...

 [Ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης γράφει: ‘’Ούτε γαρ σώμα προ της ψυχής υφίστατο, ούτε ψυχή προ του σώματος’’. Ο δε άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός επιγραμματικά τονίζει, αντικρούοντας την άποψη του Ωριγένη, ότι ‘’άμα δε το σώμα και η ψυχή πέπλασται, ου το μεν πρώτον, το δε ύστερον’’. Η ψυχή και το σώμα δημιουργούνται ταυτόχρονα. Η ψυχή δεν υφίσταται προ της δημιουργίας του σώματος, αλλά κτίζεται μαζί με αυτό: ‘’Την ψυχήν ούτε γαρ προϋφίσταται του σώματος∙ ούτε μεθυφίσταται∙ αλλ’ άμα τη τούτου γενέσει κτίζεται και αυτή’’. ]

*** Μυστικά και μυστηριακά εφόδια

(και σχηματικά)

  

**** από τα 147 δελφικά παραγγέλματα στο ''άλ-φα'' που λείπει...

(προς ανάστασιν … 1471)

*****

μια ‘’οικοδομή’’ αρίστου καρπού, με βάση άριστη ρίζα (χάριτι), με τον σκοπό και τον δρόμο για τον σκοπό, χωρίς ασυνέχεια, τέλειο. Επιβλεπούσης και ενεργούσης της χειρός Του Τριαδικού Θεού, την Άμπελό Του.

Όπως ψηλαφήθηκαν οι γενεαί δεκατέσσερις, όπως εορτάζουμε τους κατά σάρκα προπάτορες του Ιησού, την ρίζα Ιεσσαί, όλο το ‘’Ι’’ της κεντρομόλου Οδού (Ιησού Χριστού) που εντοπίζεται η εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγες…

ΕΝΑ

ΕΙΝΑΙ

και Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, … έως Ιωσήφ

Α

Ι

Ι

.

.

.

Ι

Έτσι, συμπληρωματικά για το πέρασμα της συνείδησης και πίστης από γενικά και αόριστα και εν σκιαίς Ο ΘΕΟΣ στο εν ανεσπέρω Φωτί ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ, [και γενεαί 14+14+12 λάσπη + 2 ενεργούντα πρόσωπα (Κύριος και ο άλλος παράκλητος, Άγιο Πνεύμα), έως της συντελείας, για την σωτηρία μας] Ο Κύριος μας πληροφορεί:  

…16 ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων Πέτρος εἶπε· σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος. 17 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ᾿ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. (Ματθ.κς’)

σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ᾿ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς για να μην νομίζει κάποιος πως η πίστη μας είναι έργο ανθρώπινο. Είναι θεοεπίβλεπτο και δια χάριτος ομολογία και ‘’πέρασμα’’ (κατά τάξιν και ετοιμότητα).

Αλλά και… 3 διὸ γνωρίζω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς ἐν Πνεύματι Θεοῦ λαλῶν λέγει ἀνάθεμα ᾿Ιησοῦν, καὶ οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν Κύριον ᾿Ιησοῦν εἰ μὴ ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ. (Α’Κορινθ.)

οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν Κύριον ᾿Ιησοῦν εἰ μὴ ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ.

---

Για την σύλληψη της Παναγίας από την αγία θεοπρομήτορα Άννα

---

[συνέπεσε φέτος 2017 την 30/3/ να συνεορτάζουμε τον μέγα κανόνα ως κινητή εορτή, και αγ.Ιωάννη Σιναΐτη συγγραφέα της κλίμακος ως ακίνητη. Εξ αυτών, … δυο ακόμη ενδείξεις αυτογνωσίας].

Ὡς Μωσῆς ὁ μέγας τὸν Αἰγύπτιον νοῦν, πλήξασα τάλαινα, οὐκ ἀπέκτεινας ψυχή, καὶ πῶς οἰκήσεις λέγε, τὴν ἔρημον τῶν παθῶν, διὰ τῆς μετανοίας; 

Έτσι, σε συνάφεια με την ουρανοδρόμο κλίμακα και πρώτη βαθμίδα, περί αποταγής... και τον μέγα κανόνα, αν δεν πληγεί, δεν ‘’παταχθεί'' ο αιγύπτιος νους, ως κοσμικό φρόνημα, πως νομίζει κάποιος που ακόμη δεν έκανε το πρώτο βήμα προς έρημο (και αγώνα) να νομίζει πως ήδη βάδισε όλην την κλίμακα και μιλά για ‘’αγάπη’’ ; (την στιγμή που δεν βγήκε ακόμη από την αίγυπτο και αιχμαλωσία, ούτε καν ανήλθε την πρώτη βαθμίδα και αποταγή; ... αλλά λένε, πως όταν ο αλιτήριος θέλει να πλανήσει, από αγάπης άρχεται… (χωρίς να έχουμε βάλει αρχή μετανοίας)

Γυναῖκάς μοι δύο νόει, τὴν πρᾶξίν τε καὶ τὴν γνῶσιν ἐν θεωρίᾳ, τὴν μὲν Λείαν, πρᾶξιν ὡς πολύτεκνον· τὴν Ῥαχὴλ δέ, γνῶσιν ὡς πολύπονον· καὶ γὰρ ἄνευ πόνων, οὐ πρᾶξις, οὐ θεωρία, ψυχὴ κατορθωθήσεται.

Πως, προ πράξεως (και χαρισμάτων και τεκνίων του Ιακώβ, στον τύπο του Αγίου Πνεύματος ) θεωρητικολογούμε; Έχει ‘’γεννηθεί’’ εν ημίν ο δεύτερος στον κόσμο, αλλά πρώτος συλληφθείς Ιακώβ;

26 καὶ μετὰ τοῦτο ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἐπειλημμένη τῆς πτέρνης ῾Ησαῦ... (Γεν.κε')

Ἐδὼμ ὁ Ἡσαῦ ἐκλήθη, δι' ἄκραν θηλυμανίας ἐπιμιξίαν· ἀκρασίᾳ γὰρ ἀεὶ πυρούμενος, καὶ ταῖς ἡδοναῖς κατασπιλούμενος. Ἐδὼμ ὠνομάσθη, ὃ λέγεται θερμασία, ψυχῆς φιλαμαρτήμονος.

το ένα πυρ ενεργών (στα μέλη του χου και στο νου) λόγω απουσίας του άλλου...

κεφ.25, στιχ. 26 ... η κάλυψις της τρωτότητος της πτέρνας ... (εν νόμω και σοφία) στο διαπνέον / εμπνέον πυρ… 256… (περάσματα/πλήρωσης, όπως ‘’φαίνονται’’ στον αγ.Συμεών τον θεοδόχο…)

…‘’ήλθε’’ και εγκατεστάθη* το πυρ (η φλεγομένη και μη καιομένη βάτος) ώστε να ‘’γεννήσει’’ Υιόν (μέσα στον κόσμο μας; )

Ἁγνεία ἐστὶν ἀσωμάτου φύσεως οἰκείωσις. Ἁγνεία ἐστὶν φύσεως ὑπὲρ φύσιν ὑπερφυὴς ἄρνησις· καὶ ἀσωμάτων σώματος θνητοῦ καὶ φθαρτοῦ παράδοξος ὄντως ἅμιλλα· ἁγνός ἐστιν ὁ ἔρωτι ἔρωτα διακρουσάμενος, καὶ πῦρ πυρὶ ἀΰλῳ ἀποσβέσας.

...ἁγνός ἐστιν ὁ ἔρωτι ἔρωτα διακρουσάμενος, καὶ πῦρ πυρὶ ἀΰλῳ ἀποσβέσας.

Ας είχα μπροστά στο νου την αυτοχειρία μου… Ὢ πῶς ἐζήλωσα, Λάμεχ τὸν πρώην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς!

Θείο ζήλο, που προοδεύει την πνευματική ζωή, όντας η βάση κάθε καλού. Την μετάνοια. Τέτοιο ζήλο και ορμή είχε ως προαίρεση η αγ.Μαρία αιγυπτία (ε’ νηστειών)… που λείπει σε μας, αναγκαίο εφόδιο ως εμ-πνέουσα φωτιά (Παναγία η εγγυήτρια) προς την έγγιση βιωματικώς την ανάσταση του Λαζάρου (την κοινήν ανάστασιν προτυπούμενος του φίλου** Χριστού, όλων εμάς) και Μ.Εβδομάδα την μεταξύ χρόνου και Αχρόνου, συμπυκνωμένης θείας κλίμακος.   

Αμήν δι ευχών, να βάλουμε αρχή.

---

* Καταβασίες – αναβασίες Χριστουγέννων (πέραν της ψαλτικής)

** Ο Κύριος, είναι όντως φίλος κάθε ανθρώπου. Κι ο Λάζαρος ανταποκρίθηκε σε αυτήν την φιλία, έχων αδελφές την Μάρθα και Μαρία. ΑΝ προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε κι εμείς σαν αδελφές την Μάρθα και Μαρία, την πράξη και θεωρία, την ευθεία και κυκλική κίνηση του νοός, παύοντας την φιλία των χειρόνων οπότε και εθελούσια ακινησία / παραλυσία, ο καλός Θεός ‘’τρέχει’’ να μας σώσει.   

ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί