το θέλημα το εμόν και το Σον….

Λέγει ο Αββάς Ισίδωρος: … "Απ' όλα τα πάθη, το φοβερότερο είναι να ακολουθεί κανείς την καρδιά του, να υπακούει δηλαδή στο θέλημά του και όχι στον Νόμο του Θεού. Αυτό το πάθος στην αρχή μεν δείχνει ότι αναπαύει κάπως ψυχικά τον άνθρωπο, ύστερα όμως την οδηγεί στην κατάθλιψη, επειδή αγνόησε το μυστήριο της Θείας Οικονομίας και δεν βρήκε το δρόμο του Θεού, για να την ακολουθήσει." 

Μια καρδιά, ένας νους (με τα δικά του σχήματα και δικαιολογίες) ένας εαυτός περιχαρακωμένος στο γενηθήτω το θέλημά ΜΟΥ, που λειτουργεί κατά Αυτού και ε-αυτού, της εικόνος Αυτού. Κάπως αυτοχειρών… 

Διαβάζουμε (και μακάρι να το κατανοούμε και συμ-φωνούμε… ) … ημάρτομεν γαρ και ηνομήσαμεν, και ουκ εσμέν άξιοι άραι τα όμματα ημών και βλέψαι εις το ύψος του ουρανού· διότι κατελίπομεν την οδόν της δικαιοσύνης σου και επορεύθημεν εν τοις θελήμασι των καρδιών ημών. Αλλ’ ικετεύομεν την σην ανείκαστον αγαθότητα· φείσαι ημών, Κύριε, κατά το πλήθος του ελέους σου, και σώσον ημάς δια το όνομά σου το άγιον, ότι έξέλιπον εν ματαιότητι αι ημέραι ημών· .... (θ' ώρα)... 

με χαρακτηριστικό της θ’ ώρας την σταύρωση, με λίγη αυτογνωσία, καταλαβαίνουμε πως δεν σταυρωθήκαμε.... δεν σταυρωνόμαστε δεν

προσηλώνουμε εαυτό και καρδιά (το πνευματικό κέντρο μας) στον Σταυρό, δι ου χαρά εν όλω τω κόσμω και η σωτηρία και η ανάσταση…. εργαζόμαστε με το γενηθήτω το θέλημά μου, κατά κύριο λόγο με δευτερεύοντα (κατ’άτομο) ακόμη και ανάξιο λόγου το γενηθήτω  Κύριε το θέλημά Σου…. 

Επ’αυτού, στο θρόνος και σταυρός ο αγ Αρσένιος Μπόκα αναφέρει… Ὑπάρχει σ᾿ ἐμᾶς ἕνας θρόνος κι ἕνας σταυρός. Ὅταν ἐμεῖς στεκώ­μεθα στόν θρόνο, ὁ Χριστός μας κάθεται στόν σταυρό, καί ἀντίστροφα. Οἱ διάφορες σταυρώσεις εἶναι τά μέσα τῆς αὐταπαρνήσεώς μας.... 

Είναι σχετικά τα … 

Σταυρός, καρδία και κομποσχοίνι… 

Έλεγχος καρδιάς και νοός 

προσωπική επιλογή με απόλυτη ελευθερία ‘’ακολούθησης’’ ή όχι, Του Κυρίου αίροντας τον σταυρό μας καθ’ημέραν, και με απάντηση στο ερώτημα ‘’ακρόαση’’ καρδιάς ή νοός να είναι… ΟΧΙ στην καρδιά ΟΧΙ στον νου αν τους λείπουν λόγοι και Λόγος, ΝΑΙ στην καρδιά ΝΑΙ στον νου αν εμπνέονται από Λόγο και λόγους Του. Μια καρδιά και μια ζωή μεταμορφούμενη, με παραστάτες τους προφ.Ηλία και Μωυσή*, επί του πρακτέου, την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και την πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών… εις τέκνα Φωτός… αμήν δι ευχών και ενεργείας.   

‘’Σταυρωμένοι’’ ολοκληρωτικά, διαμπερώς από το άκρο σωματικό έως το άκρο πνευματικό, με προσευχή (κορωνίδα) κεφαλή, βάση κοιλία νηστεία, ακρόαση και τήρηση (δεξιά και αριστερά) στην τύπωση του Τιμίου Σταυρού επάνω μας, με στόχο την καλή υποδοχή της Αγίας Τριάδος** να ενεργεί εν ημίν και δι ημών…. 

Αμήν γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου, καν θέλω καν δεν θέλω… (1)  [αναγνωρίζοντας το θείο Σου θέλημα (θέλεις τους πάντας σωθήγναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν, την στιγμή, που δεν έχουμε στέρεη και μόνιμη αυτήν την θέληση, αλλά και μη διακρίνοντας την Αλήθεια). Αμήν εργάσου εφ'ημίν και εν ημίν, με την  πάνσοφη πρόνοιά Σου.... ].

(1) Εκείνος που προσήλθε στο Χριστό, πρέπει ακόμη και με τη βία να ωθεί τον εαυτό του προς το καλό, και ας μη θέλει η καρδιά. Γιατί λέει ο αψευδής Κύριος: «Η βασιλεία των ουρανών κερδίζεται με την βία και την ιδιοποιούνται όσοι βιάζουν τον εαυτό τους» (Ματθ. 11, 12), και πάλι: «Αγωνίζεστε να μπείτε από τη στενή πύλη» (Λουκ. 13, 24).

Πρέπει λοιπόν, όπως είπαμε, και χωρίς να θέλομε, να ωθούμε τον εαυτό μας στην αρετή: δηλαδή στην αγάπη, ενώ δεν έχομε αγάπη· στην πραότητα, ενώ αυτή μας λείπει· στο να έχομε συμπαθή και φιλάνθρωπη καρδιά, να ανεχόμαστε τις προβολές και τον παραμερισμό και να εγκαρτερούμε με τους καταφρονεμένους, ενώ ακόμη δεν έχομε αυτή τη συνήθεια· στην προσευχή, αν και δεν έχομε ακόμη πνευματική προσευχή.

Αν ο Θεός δει ότι αγωνιζόμαστε έτσι και ωθούμε με τη βία τον εαυτό μας προς το καλό, έστω κι αν η καρδιά μας αντιστέκεται, τότε μας δίνει προσευχή αληθινή, μας δίνει σπλαχνική καρδιά, υπομονή, μακροθυμία, και γενικά, μας γεμίζει με όλους τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος (Γαλ. 5, 22). - μέγα Μακαρίου του Αιγυπτίου

[25 καὶ αὐτὸς εἶπε πρὸς αὐτούς· ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ (Λουκ.κδ'25)]

* πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών... (προφ.Ηλίας + προφ. Μωυσής) 

** Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε πόλις. Συνοδοιπορία από την εκτός Πόλι στην εντός….

(για την πνευματική περίοδο, που σε λίγο θα εισέλθουμε, μεταμορφώσεως και κοιμήσεως Της Θεοτόκου... ακόμη μια ευκαιρία γλυκείας ένωσης στον δρόμο προς το καθ'ωμοίωση)      

Ο βράχος του Κύνωπα στην Πάτμο (και σχόλια συνειρμικά με την πνευματική περίοδο της νηστείας του 15αύγουστου και τα 2 αναγινωσκόμενα ευαγγέλια μικρού και μεγάλου παρακλητικού)