Νὰ δικαιώσουν τὸν ἑαυτό τους σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδά τῆς ζωῆς τῆς ἀνθρωπότητας.
Τὸ οὐσιωδέστερο ὅμως γι’ αὐτὲς ἔργο, τὸ σπουδαιότερο λειτούργημά τους, εἶναι ἡ Μητρότητα:
Γιὰ νὰ ἀνυψώσουν τὴν ἀνθρωπότητα οἱ γυναῖκες, πρέπει νὰ φέρνουν στὸν κόσμο παιδιὰ μὲ τὸν τρόπο ποὺ μᾶς διδάσκει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.
Ὑπάρχουν ὅμως δύο εἴδη γεννήσεως· τὸ ἕνα κατὰ σάρκα, τὸ ἄλλο κατὰ πνεῦμα.
Ὁ Χριστὸς εἶπε στὸν Νικόδημο: «Τὸ γεγεννημένον ἐκ τῆς σαρκὸς σάρξ ἐστι, καὶ τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Πνεύματος πνεῦμα ἐστι. Μὴ θαυμάσης ὅτι εἶπον σοί, δεῖ ὑμᾶς γεννηθῆναι Ἄνωθεν» (Ἰωάν. 3,6-7).
Ἔτσι καὶ τώρα· ἂν οἱ πατέρες καὶ οἱ μητέρες θὰ γεννοῦν παιδιὰ συναισθανόμενοι τὴν ἄκρα σπουδαιότητα τοῦ ἔργου αὐτοῦ, τότε τὰ παιδιά τους θὰ γεμίζουν ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιο, ἤδη ἀπὸ τὴν κοιλία τῆς μητέρας· καὶ ἡ πίστη στὸν Θεό, τὸν Δημιουργὸ τῶν ἁπάντων, ὡς πρὸς τὸν Πατέρα τους, θὰ γίνει γι’ αὐτὰ φυσική, καὶ καμία ἐπιστήμη δὲν θὰ μπορέσει νὰ κλονίσει τὴν πίστη αὐτή, γιατί
«τὸ γεννώμενον ἐκ Πνεύματος πνεῦμα ἐστιν».
Ἡ ὕπαρξη λοιπὸν τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἐγγύτητά Του σὲ μας εἶναι γιὰ μία τέτοια ψυχὴ ὀφθαλμοφανὲς γεγονός.
Καὶ ἡ ἀπιστία τῶν πολυμαθῶν ἢ τῶν ἀμαθῶν στὰ μάτια τῶν τέκνων αὐτῶν τοῦ Θεοῦ θὰ εἶναι ἁπλῶς ἀπόδειξη ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι δὲν γεννήθηκαν ἀκόμη Ἄνωθεν, καὶ ἀκριβῶς ἐξαιτίας τοῦ γεγονότος αὐτοῦ δὲν πιστεύουν στὸν Θεό, διότι εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου σάρκα, γεννημένοι ἀπὸ σάρκα.
Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ. (“Τὸ Μυστήριο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς”, Ἱ. Μ. Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ)
---
διαβάζουμε από το ... Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ΚΑΙ ΑΙ ΜΗΤΕΡΕΣ Αγίου Νεκταρίου, ότι... Η μονομερής ανατροφή ως επιλήψιμος άγει εις τα εξής δύο άτοπα, ή εις την δεισιδεμονίαν, ή εις την περιφρόνησιν των θείων, διότι το κατάντημα τούτο είναι φυσική ακολουθία και το άμεσον αποτέλεσμα του είδους της ανατροφής.
Η διανοητική και θρησκευτική μόρφωσις είναι δυο ετερογενή δένδρα επί του αυτού πεδίου πεφυτευμένα, άτινα δέον να τυγχάνωσιν ίσης επιμελείας και φροντίδας προς παράλληλον ανάπτυξιν. Διότι η άνισος καλλιέργεια θέλει επιφέρει την δυσανάλογον ανάπτυξιν, ήτις έξει ως αποτέλεσμα την αύξησιν μεν του ενός και επικράτησιν, τον μαρασμόν δε του ετέρου και ταπείνωσιν, διότι εάν η επιμέλεια στραφή περί τον νουν μόνον, η καχεξία του θρησκευτικού του ανθρώπου συναισθήματος είναι αναπόδραστος. Εάν δε περί την θρησκείαν μόνην ουχί την μουσοτραφή στραφή η φροντίς ημών, αι διανοητικαί δυνάμεις θέλουσι μαρανθή και εξαμβλυνθή. Συνέπεια δε της μεν πρώτης περιπτώσεως έσται η αθρησκεία και αθεΐα, αις παρακολουθούσιν άπειρα δεινά! της δε δευτέρας η δεισιδαιμονία, η εριννύς αύτη της ανθρωπότητος, ήτις πυρ και μάχαιραν κρατούσα ταις χερσίν απειλεί θάνατον προς πάντα ετεροδοξούντα.
και... γνωρίζοντες από τον αγ.Πορφύριο ότι η δόμηση του χαρακτήρα του παιδιού ξεκινά από άκρας συλλήψεως και ''τελειώνει'' σε πολύ μικρή ηλικία (αν θυμάμαι καλά 5 ετών) ... παρότι το παιδί μέχρι τα 15 δουλεύει με το ένστικτο.... την αρχή της παιδείας την αναλαμβάνουν οι γονείς και την τελική σφραγίδα από την γέννηση της σάρκας σε γέννηση εν πνεύματι, την βάζει ο πνευματικός πατέρας που αναγεννά τον άνθρωπο...
Ήδη συμβάλλαμε και φέραμε στον κόσμο ένα σαρκικό παιδί με πρώτη ''σφραγίδα'' ομοίωσης με μας μέσω των κληρονομικών χαρακτηριστικών (όχι μόνο εξωτερικών αλλά και εσωτερικών) που το προικίσαμε... (καλά και κακά) που θα τα βρουν μπροστά τους, να διατηρήσουν τα καλά και να θεραπεύσουν τα άσχημα. Η ''επιτυχία ή αποτυχία'' επεκτείνεται θετικά ή αρνητικά σε 7 γενεές... τόσο πολύ, αφού όχι μόνο η αμαρτία μας αντανακλάται και στα πεπρωμένα του σύμπαντος κόσμου Ἅγιος Σιλουανὸς Ἀθωνίτης, αλλά και ο αγιασμός, αναπαύει αφενός επτά γενηές προ ημών και δίνει ευλογία στις επόμενες επτά (ή όσο + - σαν επηρροή στον χρόνο, Κύριος οίδε και θέλει).
Έτσι, στο δίπολο σάρκα - πνεύμα που αντιτίθενται μεταξύ τους, μοιάζει με δική μας υποχρέωση σαν παιδεία, να μην σκεπάζουμε την φλόγα του πνεύματος (και σταυρό) και χαρίσματα που λαμβάνει το παιδί με την βάπτιση, με χώματα, ρύπους στήνοντας μάλιστα ''ιερό'' της αφροδίτης επάνω (όπως συνέβη με τον κρυμμένο από τον φθόνο των ιουδαίων Ζωοποιό Σταυρό), με την έννοια της εμφύσησης του έρωτα για στόχους επίγειους (1), γιατί αν κάποτε θελήσει να μεριμνήσει για την ψυχή του, θα βρει όλα αυτά τα μπάζα*, μπροστά του. Και δεν θα τα έχει βάλει μόνο ο αντίδικος με τα μμε και παραστάσεις που κατακλύζει τον άνθρωπο, με την ''μόδα'' και τα έτσι πρέπει του (μάταιου) κόσμου... αλλά οι αγαπώντες αυτόν γονείς του. Αγάπη με την κακή έννοια...
Κατανοώντας όλα αυτά, μοιάζει σκοπός των γονέων, να προσδώσει όσο το δυνατόν εκείνα τα εφόδια Ζωής μέσα στην ζωή (βάπτιση και Ζωή...) του παιδιού και ''παραδώσαμε'' την σκυτάλη Στον Κύριο να ενεργεί μυστικά (με την θεία κοινωνία) και στον πνευματικό για την ποθητή αναγέννηση.
Να συνεργήσουμε δίνοντας τις σωστές βάσεις και ενσπείρουμε με προσευχή και προσοχή και λεπτότητα, τον καλό σπόρο στην καρδούλα και νου τους, να κάνουμε σαν γονείς, ό,τι καλύτερο μπορούμε και να τα παραδώσουμε σε ορθόδοξο έμπειρο πνευματικό, ο οποίος ''πρέπει'' να είναι υπάκουος στον Θεό κι όχι στον κόσμο [όπως εμβολιασμοί με mRna (που στόχο έχουν την μετάλλαξή μας), ταυτότητες (που αντιστρατεύονται της ελευθερίας του προσώπου), διακρίνοντας την ύπουλη επίθεση της πολιτείας στην πνευματική μας ζωή, αλλά και στα ''θρησκευτικά''... τάχα τα μόνα του οίκου μας, αποστασιοποιούμενοι με φόβο Θεού από τις οικουμενιστικές συμπροσευχές επειδή τα είπαν οι δεσποτάδες ''μας'' κάνοντας αυτοί οι πνευματικοί, αδιάκριτη υπακοή σε τόσες άλλες δόλιες εντολές...], ώστε να αναλάβει με πλήρη συναίσθηση την εν Χριστώ αναγέννηση... 15 ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα. (Α'Κορ.δ') ... επωμιζόμενος τις ωδίνες της (ανα)γέννησης κι όχι χαϊδεύοντας τα αυτιά αγαπολογώντας, κάνοντας χατιράκια** (όπως κακώς οι φυσικοί γονείς, έτσι και οι ''πνευματικοί'' οι ασθενούντες με την ασθένεια; του γεροντισμού), αλλά με αγάπη Θεού ... 19 τεκνία μου, οὓς πάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστὸς ἐν ὑμῖν! (Γαλ.δ')
** κάνοντας το εγωιστή και ετοιμάζοντάς το για κληρονομία απωλείας... Κύριε ελέησον!! σαρκικός και πνευματικός άνθρωπος. Εγωιστής και ταπεινός... (αγ.Παΐσιος).
...Κι αυτή ''μόρφωση'' έχει αρχή την έξοδο εκ της αιγύπτου και η οποία οφείλεται πρωτευόντως στην κραταιά χείρα του Θεού που μας εξάγει στην έρημο.... και διαρκώς μας κάνει γνωστή (δια σημείων) την παρουσία Του .... παρουσία Θεού - Άγιος Μακάριος ο Μέγας όντας αυτή, η αντίδρασή Του, στην δική μας νηπιακή θέληση σωτηρίας... (αμήν να θελήσουμε τον αγιασμό και για μας και για τα παιδιά μας)...
μιας μυστικής ''μόρφωσης'' Χριστού εν ημίν, από την σκιά (ΠΔ) και ''σύλληψη'' όπως το ψαλτήρι την καταγράφει... Εγὼ δὲ κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ διαγγέλλων τὸ πρόσταγμα Κυρίου. Κύριος εἶπε πρός με· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε. (ψαλμ.β') αλλά και σαν καινή, που συναντάμε την αφετηρία, στον ευαγγελισμό. Χάρι Της Θεοτόκου εν ημίν...
ενσωμάτωση τελείου Θεού (αμήν μεθ'ημών) που να ενεργεί και διακρίνεται μεταξύ οράσεως και διοράσεως, ακοής και διακοής (όπως φιλοξενείται η τέλεια ψυχή μέσα στο σώμα του εμβρύου που διαρκώς ''ωριμάζει''). Αμήν πνευματικοποιούμενη η σάρκα προς Ζωήν, παρά την συνηθισμένη σαρκοποίηση του πνεύματος που είναι θάνατος....
Κι αφού ... φῶς τὰ προστάγματά σου ἐπὶ τῆς γῆς (Ησαΐα*** πέμπτη ωδή) αμήν να τα εμφυσήσουμε*** την αξία της ακρόασης και τήρησης των λόγων Του, [την προσευχή και νηστεία με τα οποία μόνο τούτο το γένος εκπορεύεται (Ματθ.ιζ'21), ώστε μαζί με τα λοιπά ιάματα της ορθοδοξίας, μυστικά και μυστηριακά εφόδια, περάσουμε από γεγενημένοι σαρκικοί σε πνευματικά αναγεννημένοι] και μας χαρίσει (γονείς και παιδιά) Ζωή. Ζωή, στον (κάθε) τεθανατωμένο από την αμαρτία άνθρωπο και αναστήσει αν το προσδοκούμε... όπως ο Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, μας γνωρίζει στο... από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος ...''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.''.
...αμήν μη μείνουμε στην εμβρυακή παρουσία Του Κυρίου στην ψυχή μας και μην μας βρει η κρίση έτσι, ανώρισμους, σκιώδεις (σαν να ζούμε στην ΠΔ), έρποντες επί γης, αλλά να φτάσουμε έως την εν σαρκί γέννησή Του (βηθλεέμ) που σηματοδοτεί την δική μας αναγέννηση εν Χριστώ, [και απολαμβάνοντες την υιοθεσίαν (Γαλ.δ'6)] συνοδοιπορούμε εφεξής με ευθύ φωτισμό, προς τα άνω (και βάθος καρδίας) ποιμαίνοντάς μας Ο Κύριος ως ηγούμενος (Ματθ.β'6) οδηγώντας μας και χαρίσει την βασιλεία και τελειότητα ... μονοτρόπους αζύγους και συζύγους με τέκνα φυσικά αμήν και πνευματικά...
*** και θείο έρωτα και κίνηση (προς αυτογνωσία 5+, σαν βάση προς ύψος θεογνωσίας 9 και μετοχής, κινήσεις προφήτου μέσα στην εκκλησία) με αναμμένες τις λαμπάδες με έλαιον και έλεος... που διανοίγει την θύρα του παραδείσου συνεισάγοντας Ο Νυμφίος τις ψυχές μας (αμήν)... πως η διπλή πεντάδα αισθήσεων γίνεται απλή… και λίγα τινά περί έρωτος, που πετυχαίνει την ένωση.
(1) λαμβάνοντας υπόψην και τα γραφόμενα των αγίων για τους σκοπούς που βάζει ο άνθρωπος ... Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης…
ο σκοπός της ζωής (αγ.Νεκταρίου)
Ἐκεῖνες οἱ μητέρες, πού δὲν ἀνατρέφουν τὰ παιδιὰ τοὺς μὲ τὴν εὐσεβή ἀνατροφὴ κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο εἶναι περισσότερο παιδοκτόνοι, παρά μητέρες. Αὐτὸ δὲν τὸ λέω μόνο πρὸς τὶς γυναῖκες, ἀλλὰ καὶ πρὸς τους ἄνδρες. Γιατὶ πολλὲς φορὲς καὶ πολλοὶ πατέρες κάνουν καὶ διαπραγματεύονται τὰ πάντα, γιὰ νὰ ἀποκτήσει ὁ γιὸς τους καλὸ ἄλογο, λαμπρὸ σπίτι καὶ ἀκριβὸ χωράφι, ἐνῶ γιὰ νὰ ἀποκτήσει καλή ψυχὴ καὶ εὐσεβή διάθεση, δὲν κάνουν τίποτε... ~ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου