Γι' αυτό η θεολογία η παλιά του λαού κάθε έναν κατ' αναλογία του γένους, έλεγε η δράκος (2) ή δράκουλα. Δεν έλεγε μπέμπης που λένε τώρα ή αγγελάκι που λένε οι άμυαλες μανάδες οι σημερινές.
Αβάπτιστο παιδί και είναι αγγελάκι; Πήγες ποτέ σου να ακούσεις τους εξορκισμούς που διαβάζει ο παπάς όταν πρόκειται να βαπτιστεί το παιδί;
Πήγες να ακούσεις την πάλη; Μάλιστα αν είναι παπάς που καταλαβαίνει τι κάνει, να δείτε πως παλεύει με τον διάβολο να βγάλει του παιδιού το σατανά μέσα από την καρδιά του.
Που το φυσάει, που το ξορκάει, του κοινοποιεί έξωση την ημέρα του βαπτίσματος
για να το καθαρίσει. Μαύρη είναι η ψυχούλα του. Πεθαμένο έρχεται, νεκρό. Ζωντανό-νεκρό.Γι'αυτό θάπτεται. Η κολυμβήθρα είναι τάφος. Δεν είναι κουμπαριά, ούτε να δείξει τα στήθη της πάνω η άμυαλη κουμπάρα και η άπιστη απάνω στην Αγία κολυμβήθρα. Δεν είναι αυτό.
Είναι μυστήριο και πάλη με τον σατανά. Να βγει ο σατανάς μέσα από το παιδί και να γίνει καινούργια ψυχή. Ένα κάρβουνο ψυχή, να γίνει κόκκινη ψυχή. Γι'αυτό και αμέσως το παιδί το παίρνουν και το πηγαίνουν και το κοινωνούν.
Βαφτίσια δεν γίνονταν ούτε τα απόγευμα, ούτε τα μεσημέρια, ούτε ποτέ άλλοτε όπως τα κάναμε κοσμικά γεγονότα σήμερα. Τα βαφτίσια γίνονταν το πρωί στον Όρθρο και παρέμειναν οι νεοφώτιστοι εκεί και έστω μετά φόβου, ερχόντουσαν και κοινωνούσαν.
Γιατί ο σκοπός του βαπτίσματος είναι να μας καθαρίσουν από του διαβόλου τα έργα, αν είμαστε μεγάλοι και από το προπατορικό αμάρτημα και να μας συνδέσει με τον Χριστό, με το Αγιο Ποτηριο, με την Θεία Κοινωνία. Αυτός είναι ο σκοπός.
Τι λοιπόν εάν σατανάς δεν υπήρχε, τι δουλειά έχει ο ιερέας στη μέση και τι θέση έχει το βάπτισμα. Αν σατανάς δεν υπήρχε, τι θέση έχει η εξομολόγηση. Αυτός είναι που λύνει. Ο ιερέας με την εντολή του Ιησού, τα αμαρτήματα του ανθρώπου. Ασθένησε κάποιος.
Ποιός την δημιουργεί την ασθένεια; Ο σατανάς δημιουργεί την ασθένεια. Ο Θεός είναι απείραχτος κακών. Ο Θεός έφτιαξε ευχέλαιο να γίνει, για να σηκωθεί ο κάμνων, ο ασθενής.
Γιατί αγιάζει το ύδωρ, κάνει τον αγιασμό και το παίρνεις εσύ νοικοκυρά και το παίρνω εγώ και το πηγαίνω στο σπίτι και αρχίζω και ραντιζω; Τι κάνω; Κοινοποιω έξωση από τα δωμάτια στο διάβολο.
Να φύγει ο διάβολος από το σπίτι. Αυτό τον σκοπό έχει ο αγιασμός που πηγαίνει στο σπίτι. Θα πει κανείς. Όταν πηγαίνει ο αγιασμός στο σπίτι, φεύγει ο διάβολος;
Αν υπάρχει αγιασμός στο σπίτι και ο αγιάζων εις την καρδίαν, φεύγει ο διάβολος.
Αν όμως υπάρχει μόνο αγιασμός και δεν υπάρχει ο αγιάζων είς την καρδίαν ο Χριστός, δεν φεύγει ο διάβολος. Δεν φοβάται τους Σταυρούς, δεν φοβάται τα θυμιάματα ο διάβολος.
Τον Χριστό φοβάται. Γιατί πολλοί άνθρωποι στέλνουν την πρώτη του μηνός και παίρνουν αγιασμό από την Εκκλησία, αλλά δεν έχουν σχέση με την Εκκλησία.
Ούτε εξομολογούνται, ούτε Κοινωνούν, ούτε παιδιά κάνουν, κλέβουν, ατιμάζουν, παράνομα ζουν, έχουν παρθεί ξαδέρφια, κουμπάροι, συγγενείς, έχουν αιμομιξία και τα λοιπά, εντούτοις παίρνουν αγιασμό και των φώτων.
Τι βγαίνει από αυτό; Δεν φεύγει ο διάβολος. Έχει στρογγυλόκαθισει μάλιστα. Δεν πρόκειται να του κοινοποιήσει έξωση κανένας από εκεί.
Δημήτριος Παναγόπουλος ο ιεροκήρυκας +
---
(1) με εντοπισμένο το πρόβλημα αλλά και την λύση... αρχής γενομένης με την βάπτιση (να έμβει στον ποταμό της ζωής μας Ο Κύριος, όπως στον Ιορδάνη, για να μην οδηγηθεί η ζωή μας στην ''νεκρά θάλασσα'') και συνέχεια τρόπου βιωτής (πάλι και πάντα με Χριστό), ως μυστική και μυστηριακή θεία κοινωνία, αφενός προς απαγόρευση ''διέλευσης'' του κακού (ως μονωτές του) στον κόσμο (αφού επηρρεάζει όχι μόνο τον εαυτό αλλά και ολόκληρο τον κόσμο, κατά το... Η αμαρτία μας αντανακλάται και στα πεπρωμένα του σύμπαντος κόσμου Ἅγιος Σιλουανὸς Ἀθωνίτης) συμβαίνοντα αρχικά αοράτως και μετά εμφανώς, στον σκιερό αντίποδα.... αλλά και κατ'αναλογίαν (ισόποσων ''μεγεθών'' Φωτός / σκιάς), αμήν ευσπλάγχνου συγκαταβάσεως και εισόδου Του δι ημών ψυχικά και σωματικά, γενόμενοι αγωγοί Του. Με επιλογή να διέρχεται και διαχέεται και ενεργεί δι ημών, ή θάνατος ή Ζωή... αμήν ισχύσει το ...38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος (Ιωαν.ζ'). ..εκ της κοιλίας ο ένας εκ της κοιλίας και Ο Άλλος (εν τω κόσμω τούτο και όπως τυπούται το παντοδύναμο σημείο του Σταυρού μετά το ‘’νυν’’ και αιώνιο παρόν στην κεφαλή, το ‘’αεί’’ στην κοιλία (ο όλος χρόνος) αλλά και αμήν βιώσουμε χάριτι το θανάτω θάνατον πατήσας... αφού η βάπτιση αυτό συμβολίζει…
Οἶδα, Κύριε, ὅτι ἀναξίως μεταλαμβάνω τοῦ ἀχράντου σου Σώματος καὶ τοῦ τιμίου σου Αἵματος καὶ ἔνοχὸς εἰμι καὶ κρῖμα ἐμαυτῷ ἐσθίω καὶ πίνω, μὴ διακρίνων τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ μου· ἀλλὰ τοῖς οἰκτιρμοῖς σου θαῤῥῶν, προσέρχομαί σοι τῷ εἰπόντι. Ὁ τρώγων μου τὴν Σάρκα καὶ πίνων μου τὸ Αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ. Σπλαγχνίσθητι οὖν, Κύριε, καὶ μὴ παραδειγματίσῃς με τὸν ἁμαρτωλόν, ἀλλὰ ποίησον μετ᾿ ἐμοῦ κατὰ τὸ ἔλεός σου· καὶ γενέσθω μοι τὰ ἅγια ταῦτα εἰς ἴασιν καὶ κάθαρσιν καὶ φωτισμὸν καὶ φυλακτήριον καὶ σωτηρίαν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῆς τε καὶ σώματος· εἰς ἀποτροπὴν πάσης φαντασίας καὶ πονηρᾶς πράξεως καὶ ἐνεργείας διαβολικῆς, κατὰ διάνοιαν τῆς ἐν τοῖς μέλεσί μου ἐνεργουμένης· εἰς παῤῥησίαν καὶ ἀγάπην τὴν πρὸς σέ· εἰς διόρθωσιν βίου καὶ ἀσφάλειαν· εἰς αὔξησιν ἀρετῆς καὶ τελειότητος· εἰς πλήρωσιν ἐντολῶν· εἰς Πνεύματος ἁγίου κοινωνίαν· εἰς ἐφόδιον ζωῆς αἰωνίου καὶ εἰς ἀπολογίαν εὐπρόσδεκτον, τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματός σου· μὴ εἰς κρῖμα ἢ εἰς κατάκριμα.
...αμήν...εἰς ἴασιν καὶ κάθαρσιν καὶ φωτισμὸν καὶ φυλακτήριον καὶ σωτηρίαν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῆς τε καὶ σώματος·
(2) δράκος
ή δράκουλα… κατά την ‘’κυριαρχία’’ του άλλου (στην γαστέρα, ενεργών τα περιγάστρια)
ώστε, όπως διαβάζουμε στην ευχή καθαγιασμού των υδάτων να αναμένουμε, προσδοκούμε και προβαίνουμε με την προσωπική ορθόδοξη βάπτιση (άπαξ) και διαρκή αναβαπτισμό μας (δια του Σταυρού, του Τάφου) και της τριημέρου Αναστάσεως Του Κυρίου εν ημίν και εφ’ημών, για να πετύχουμε με ασφάλεια το ‘’πέρασμα’’ (της επιγείου ζωής, ως ‘’συμπυκνωμένον’’ 40ήμερον*) και αισία κατάληξη, μετοχής Ζωής αιωνίου…
Συ και τα Ιορδάνια ρείθρα ηγίασας, ουρανόθεν καταπέμψας το Πανάγιόν σου Πνεύμα, και τας κεφαλάς των εκείσε εμφωλευόντων συνέτριψας δρακόντων.
* ευχή της μεγάλης τεσσαρακοστής… «Δέσποτα παντοκράτωρ, ο πάσαν την κτίσιν εν σοφία δημιουργήσας, ο διά την άφατόν σου πρόνοιαν και πολλήν αγαθότητα αγαγών ημάς εις τας πανσέπτους ημέρας ταύτας, προς καθαρισμόν ψυχών και σωμάτων, προς εγκράτειαν παθών, προς ελπίδα αναστάσεως. Ο διά τεσσαράκοντα ημερών πλάκας χειρίσας τα θεοχάρακτα γράμματα τω θεράποντί σου Μωσεί, παράσχου και ημίν, αγαθέ, τον αγώνα τον καλόν αγωνίσασθαι, τον δρόμον της νηστείας εκτελέσαι, την πίστιν αδιαίρετον τηρήσαι, τας κεφαλάς των αοράτων δρακόντων συνθλάσαι, νικητάς τε της αμαρτίας αναφανήναι και ακατακρίτως φθάσαι προσκυνήσαι και την αγίαν ανάστασιν».
Θεραπευτική Αγωγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου