συγγραφικό έργο αιτιολογία τρόπος και σκοπός προσέγγισης....

...είναι μέσα στην φύση μας το ''κυνήγι'' γνώσεων και δυνάμεων, σοφίας και σημείων και προς τα εκεί προσανατολίζεται το πρόσωπό μας... μόνο που με αυτήν την στάση, στρέφουμε κάπως τα νώτα μας προς την αγάπη του Θεού  

Αυτό το ''αναγκαίο'' (και πηγαίο λόγω ακολούθησης της φυγοκέντρου και πρώτου δολώματος θεοί έσεσθε) κακό, μπορεί να γίνει και εφαλτήριο για την επιστροφή μας. 

Αρκεί, κάθε σημείο και κάθε γνώση να την αναγάγουμε από ίχνος στην βαθύτερη έννοια και ''συνάφεια'' με την πηγή των πάντων και κάπως έτσι, οι επί γης σκιές οδοδεικτούν προς το Φως. 

Στο όλο συγγραφικό έργο, άνω των 30 πονημάτων (τα τελευταία 40 χρόνια), αναπτύχθηκαν σκέψεις με γνώμονα την υγιή ένωση και σκυταλοδρομία από την ένθεη φιλοσοφία* στην φιλοκαλία. 

Από τα ίχνη και σημεία επί γης (που σοφά αλλά μυστικά στήνει Ο Κύριος), αυτά που δείχνουν. Τον ουρανό και πηγή τους. 

Από την στάση (επανάσταση κατά του Θεού) και εγκατάστασή μας στην σκιώδη και ανήλιο πλευρά της γης, την κατέναντι της εδέμ στην εν ουρανοίς ανάσταση  του ανεσπέρου Φωτός, αφού πρώτα ενσωματωθούμε σε Εκείνο το Σώμα, που

ακινητοποιεί** τον αντίδικο (όπως φαίνεται στο αχειροποίητο οπισθόφυλλο του πρώτου πονήματος***) που έξω από αυτήν (την ορθόδοξη εκκλησία/Σώμα Χριστού) ''αλωνίζει''... 8 νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ. (Α'Πετρ.ε'8)

Όλα με ευλογία του γέροντά μου και την ευχή του αγ.Παϊσίου σαν ''καταγραφή'' του δρόμου από τα ίχνη στην ουσία, αναφορά και προοπτική εκείνης της διαμπερούς ακτίνας (άσχετα αν πολλές φορές σκιάζεται από νέφη που κρύβουν τον ήλιο ή ακόμη κι αν είμαστε σε ανήλιο μέρος), καταγραφή πορείας Φωτός (για κάθε στιγμή και με κάθε ερέθισμα, Γραπτού νόμου και φυσικού), από την βάση, την ανομία, τον νόμο για να φτάσουμε αμήν στην χάρι, εξυψούμενοι στον ουρανό και εμβαθύνοντες ένθεα, στην καρδιά διά Χριστού, προς Χριστό. Αναγωγή και αντιστοίχιση με τα έσω προς παιδείαν, σαν σάρωση από τα περιφερειακά φαινόμενα σαν προβολές, στην εσώτερη ουσία και κέντρο, όσων φυσικά επιδέχονται ''ένωσης''. Νοοτροπία εσωστρεφής, κεντρομόλος σαν δική μας θέληση ανακάλυψης των θείων νοημάτων, ώστε, αν ο καλός Θεός θέλει, αποκαλύπτεται και επιβεβαιώνοντας την Αλήθεια, να μας ευλογεί...  διανοίγοντας κατά τάξη και ετοιμότητα, έναν προς έναν τους οφθαλμούς και των 7 δωμάτων που ''βρίσκονται'' σε ευθεία γραμμή προς τα άνω (ως ύψος της πυραμίδας) και έως της κορυφής, με βάση την επίγεια πεμπτουσία (εν μέσω των 4 άκρων) και σε όλην την διαδρομή από το 6 δια του 5 στο 2 και Λόγο.... 6 Καὶ εἶδον ἐν μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ τῶν τεσσάρων ζῴων καὶ ἐν μέσῳ τῶν πρεσβυτέρων ἀρνίον ἑστηκὸς ὡς ἐσφαγμένον, ἔχον κέρατα ἑπτὰ καὶ ὀφθαλμοὺς ἑπτά, ... (Αποκ.ε'6) πορεία προς Τον οφθαλμό ο τα πάντα ορώντα και υπό ουδένα ορώμενο... θέαν δόξας Θεού και μετοχής σε αυτήν... (αμήν).       

[* οπτική βοηθητική, για αυτούς που φιλοσοφούν χωρίς Χριστό, να φιλοσοφήσουν με Χριστό, κατά την γνώμη του π.Θεόκλητου διονυσάτη, που μελέτησε το πρώτο πόνημα. Αμήν από την γνώση προς την κατά Θεόν αγάπη, γιατί… 2 καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι (Α’Κορ.ιγ’)

** όπου (μόνο στο πανδοχείο της εκκλησίας που μας εισάγει ως ημιθανείς... Ο καλός σαμαρείτης τους περιπεσόντας εις ληστές... και συγχρόνως θεραπευτήριο) ισχύει το... ὁ τὸν θάνατον καταργήσας, τὸν δὲ διάβολον καταπατήσας καὶ ζωὴν τῷ κόσμῳ σου δωρησάμενος,... ώστε, όποιος στον κόσμο έχει κουραστεί από την τρομοκρατία του και ψυχοφθόρο κυνήγι, ας εισέλθει στο Σώμα και αφού αναπτύξει οργανικούς δεσμούς (φλέβα-αρτηρία-νεύρο / εξομολόγηση-θεία κοινωνία-προσευχή) θα του δωριστεί ΖΩΗ...

*** σε ψηφιακή μορφή pdf (χωρίς το αχειροποίητο οπισθόφυλλο ''σημείον'') 

και έντυπη μορφή (με το οπισθόφυλλο) από κάποιο βιβλιοπωλείο που το διαθέτει]...  

Μοιάζει η μέθοδος κουραστική, κι άλλες φορές δυσνόητη ή σχετικά ασύνδετη, αλλά η επίγνωση των ''σημείων'' Του, είναι ζωτικής σημασίας, μήπως και μας ξεφύγουν, και χάνοντας τους οδοδείκτες, χάσουμε και Την Οδό... [αμήν και στον καθένα... ἐγνώρισε τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ τῷ Μωυσῇ, τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραὴλ τὰ θελήματα αὐτοῦ. (ψαλμ.ρβ') που οδηγούν την ψυχή (100) στον οίκο (β) Θεού)... προς αρίστευση αυτής μέσα στον άριστο οίκο... όπου, κατά τον αββά Δωρόθεο, το άριστα της ύλης νάναι 10, της ψυχής 100 και του πνεύματος 1000]. 

Στα πονήματα υπήρχε πάντα μια διάθεση ανυψοποιός και εσωτερίκευσης με την έννοια της αντιστοίχισης των ιστορικών έξω στοιχείων των Γραφών με τα έσω βιωματικά, αλλά και όλων όσων συμβαίνουν έξω στην ''πραγματικότητα'' με το πόσο μας αφορούν προς διόρθωση.    

Αυτή ήταν και η προαίρεση συγγραφής. Η αναλογία, η αναγωγή. Η εξυγίανση και κίνηση του νοός από την ακινησία του, δια της ευθείας κίνησής του, από τα δημιουργήματα Στον Δημιουργό, ώστε με την τήρηση των εντολών, να ''εγγίσουμε'' τον ευλογημένο ΣΗΘ… που έδωσε σε αντικατάσταση του ΑΒΕΛ (και κυκλική κίνηση) και από έμμεση επικοινωνία να περάσουμε χάριτι στην απλανή άμεση.

...μόνο, που ο καλός Θεός δεν μας μιλά μόνο με τις Γραφές (και τον γραπτό νόμο), αλλά και με τον άλλον ισότιμο και ταυτοδιδάσκαλο, φυσικό νόμο, ο οποίος είναι κι αυτός απαραίτητος κατά τον αγ.Μάξιμο ομολογητή, για την τελείωση του ανθρώπου. 

Για το δεύτερο ''ισότιμο'' σαν διδάσκαλος σκέλος, που ο ίδιος Ο Κύριος δι αυτών μας παιδαγωγεί, ο ίδιος άγιος (Μάξιμος ομολογητής) προτείνει... 

Με την τελειότητα να είναι να μορφωθεί Ο Χριστός εν ημίν, η ''εκμετάλλευση'' των λόγων (φυσικών και γραπτών) σαν δύο σκέλη του Ιδίου (Λ) γίνεται υπό την σκέπη και συμβουλή του πνευματικού... μαζί με τα μυστικά βιώματα.... τίς ἀναβήσεται εἰς τὸ ὄρος τοῦ Κυρίου καὶ τίς στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ; ἀθῷος χερσὶ καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ οὐκ ὤμοσεν ἐπὶ δόλῳ τῷ πλησίον αὐτοῦ. οὗτος λήψεται εὐλογίαν παρὰ Κυρίου καὶ ἐλεημοσύνην παρὰ Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ. (ψαλμ.κγ') … αρχίζοντας έτσι να ξεκολλά από την γη (βάση) και τον παιδαγωγό νόμο (κβ’, 22,  φυσικό και γραπτό)… προς ουρανό (κορυφή).... χωρίς να μας διαφεύγει ... ότι σε όποιο ύψος ή βάθος κι αν φτάσει ο άνθρωπος (χάριτι)... ισχύει το γη ειμί, χους... (όπως) Αβραὰμ εἶπε· νῦν ἠρξάμην λαλῆσαι πρὸς τὸν Κύριόν μου, ἐγὼ δέ εἰμι γῆ καὶ σποδός· (Γεν.ιη'27) αφού ο καθένας μηδέν είναι (χωρίς Θεό) και εκ του μη όντος προελθών, πρέπει να θυμάται ότι η άγονη (του) γη [18 (ιη') σαν 3 6άρια] αόρατος, ακατασκεύαστος σκότος... ''τέμνεται'' από τον Θεό και αρχίζει να βλυστάνει (από το αντίστοιχο εξωτερικά και ιστορικά, αναγωγικά για την εσωτερική ζωή) η ρίζα (Ιεσσαί) και το άνθος εξ Αυτής Χριστός, Τριαδικός Θεός (999 και τρία 9άρια, 27) , ώστε από τότε (και μόνο) να αρχίσει (ο άνθρωπος) να λαλεί προς Κύριον... συνομιλεί με Τον Κύριο έμμεσα (δια σημείων) και άμεσα ευλογημένα, αρχής γενομένης από την ταπεινότητα (γη και σποδός), που ελκύει την χάρι, για να αρχίσει να Τον ακούει, με όποια γλώσσα κι αν του μιλά.... εκεί ''μέσα'' στις ανοδικές ελίξεις, που ξεκινούν από την ίνδικτο και μπορεί να αρχίσει και η θεραπεία μας (με λίγο πιο κάτω ανάλυση σχετική, στον δεσμό). 

Σκοπός, είναι να εισέλθει και ''ακολουθεί'' ο άνθρωπος τον  λειτουργικό κύκλο του ενιαυτού, που άριστα οι άγιοι όρισαν και το Άγιο Πνεύμα ενεργεί την σωτηρία μας, ανεβάζοντάς μας στην κορυφή... Να επιβιβαστεί στην Κιβωτό, που πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν Αυτήν... μετοχή, αμήν εκτυπώτερον από χρόνο σε χρόνο κι όχι απλά τυπικά, εξωτερικά. Εκτυπώτερον, κατά την προσέγγιση και μετοχή στο Φως. Κι όπως οι εξωτερικοί (δυτοί) αστέρες μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν οδοδείκτες για τον προσανατολισμό μας να ''βρούμε'' την ανατολή, έτσι και οι άγιοι μέσα στην εκκλησία (σαν τοιχογραφίες και εικόνες) είναι εκείνοι οι φαινόμενοι ακίνητοι αστέρες που οδηγούν στην ανατολή ανατολών (δια Της Πλατυτέρας).... Λύχνος τοῖς ποσί μου ὁ νόμος σου καὶ φῶς ταῖς τρίβοις μου... Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, εἰρήνην δὸς ἡμῖν. (από την ταραχή που προξενεί ο ταραχοποιός εκτός του Σώματος του Χριστού)... Ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνεῦμά μου πρὸς σέ, ὁ Θεός, διότι φῶς τὰ προστάγματά σου ἐπὶ τῆς γῆς. 

Με την ''επιβίβαση'' στην κιβωτό να θέλει δύο παραμέτρους. Την θεωρητική ακινησία (και στερεότητα) στην ορθόδοξη πίστη, όπως η ''ακινητούσα'' Μαρία, η παρακαθήσασα παρά τους πόδας Του Κυρίου, ανάλογα όπως ''ακινητεί'' το πρώτο ζυγωτό (σπερματοζωάριο + ωάριο) σαν ψυχή και σώμα (ομού) μέσα στην μήτρα για να πολλαπλασιαστεί (σε αρετές) και (ανα)γεννηθεί τελικά ο άνθρωπος δια XC, εν XC (μέσα στο Σώμα Του). Η επόμενη παράμετρος είναι και πρακτική φιλοθεΐα (|) μαζί με την φιλανθρωπία (-) και διακονία σαν την Μάρθα, σύνολο σταυρός, εντός και εκτός* των φυσικών ορίων των ναών. Ακινησία για κάθε αμαρτία και ανομία και συγχρόνως, κίνηση για κάθε καλό. Για να παρατηρηθούν οι πιστεύοντες στα άστρα (κι αυτοί ακίνητοι με κέντρο ακινησίας το ενδοσυμπαντικό σκότος) που τρέχουν μέρα νύχτα να υπακούσουν στις ''συμβουλές'' των αστέρων του αχνού φωτισμού, σε σχέση με την υπακοή στους λόγους και συμβουλές αγίων (και τρόπο ζωής από τα συναξάρια) που νυχθημερόν πρέπει να ζητάμε (την μίμηση και φώτιση) αν θέλουμε το άλλο (άδυτο) Φως.   

[* εναλλασσόμενα σκέλη θεωρίας και πράξης, εντός και εκτός της εκκλησίας (σαν ναός), αμήν προς πρόοδο.... αφού αυτό που πιστεύουμε εντός καλό είναι να το αποδεικνύουμε και εκτός [οὕτως λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς (Ματθ.ε'16)] σαν κίνηση, και συγχρόνως η εκτός των ναών στέρεη πίστη και ακινησία στην αμαρτία, να μας ανυψώνει ελικοειδώς 9 προς Τον Παντοκράτορα (999) και τρούλο, τον επί γης ουρανό....αποκολλώντας μας από την γη και το φρόνημά της.... επί του πρακτέου οι κινήσεις του νοός, η προβολή και συμπύκνωσή τους μέσα στην εκκλησία και η σχέση τους με την κρίση, αμήν ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση για την επιλογή και χρήση των δυνατοτήτων μας κίνησης - ακινησίας, μήπως και κινούμαστε εκεί που δεν πρέπει και δεν ακινητούμε ενώ θα έπρεπε.... γνωρίζοντάς μας το που και πως, σαν συμφέρον.].   

Κι ο λόγος που χρησιμοποιήθηκαν σημεία (φυσικού νόμου, αριθμοί, γράμματα...) μέσα* στις Γραφές, που έχουν κοινή πηγή (Τον Κύριο) και κοινό σκοπό, ως ''μη τυχαίες''  συμπτώσεις, γίνεται, όχι για να ψάχνει ο άνθρωπος διαρκώς το αυτό νόημα και στην άλλη γλώσσα, αλλά εγκατάσταση (χάριτι) και στερέωση της εμπιστοσύνης. Συγχρόνως και σαν απάντηση σε πολλούς που από φοβία είναι καχύποπτοι στηριζόμενοι μόνο στο ένα σκέλος οπότε με επιθετικότητα ρωτούν που τα βρήκες αυτά; είναι, εκτός ελαχίστων αγίων της αλεξανδρινής θεολογικής σχολής και μυστικών ΚΑΙ στην Αγία Γραφή*.

[* είναι η πρόταση Του Κυρίου…  39 ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ· 40 καὶ οὐ θέλετε ἐλθεῖν πρός με ἵνα ζωὴν ἔχητε. (Ιωαν.ε’39) και παραίνεση του αγ.Ιωάννου χρυσοστόμου να γίνουμε ‘’τυμβωρύχοι’’ των Γραφών, βρούμε και μας χαριστούν τα μαργαριταράκια (φυσικού και γραπτού νόμου) και διττός θησαυρός, που μας οδηγούν, μετά το πέρασμα (40, από τον χωροχρόνο 4 και +, στην αγκάλη (0) του Θεού ) στην ΖΩΗ. 

κι οι δυο νόμοι… είναι κάτι σαν θεϊκό γιν-γιαγκ. Όχι σαν καλό μέσα στο κακό και κακό μέσα στο καλό (παρότι οι στρατοπεδευμένοι εκατέρωθεν στην μερική αλήθεια έτσι νομίζουν, το δικό τους σαν καλό και την αντίθετη προσέγγιση σαν κακή. Οι ''αυστηροί'' των Γραφών τους ενασχολούμενους με φυσικούς νόμους και αντίθετα οι των φυσικών λόγων που απορρίπτουν μονοκονδυλιά τις Γραφές, ως γραμμένες από ''νομάδες''), αλλά εν Φωτί και τα δυό, το καλό (και μόνο καλό και αγαθό ως λόγοι Θεού) ισότιμα σε δύο γλώσσες, και στα δύο ''στρατόπεδα'' που αποστασιοποιούνται μεταξύ τους και παραμένουν μισοί, μονοδιάστατοι, ακίνητοι στο ένα σκέλος.

Είναι η αναλογία, που μπορεί να μας δώσει μια υπόνοια αληθείας των παραπάνω.... όπως συμβαίνει με τον άνθρωπο που όταν έχει κάποια (αόρατη) σκέψη την ''ντύνει'' με σχήματα για να την ορατοποιήσει και εκφράσει στο χαρτί, όπως σαρκούται Ο Λόγος, έτσι σαρκούνται και οι λόγοι με σχήματα (γράμματα και αριθμούς) και στον Γραπτό νόμο και στον φυσικό νόμο. Κι αν κάποιες αντιστοιχήσεις, θεωρούνται κατά κάποιο τρόπο λεπτομέρειες, οπότε ανούσιες και με καχυποψία αφού δεν έχει ξαναεπιχειρηθεί αυτή (η μετάφραση και προσέγγιση), δεν συμβαίνει το ίδιο (καχυποψία και απόρριψη) με τα αποδεκτά μηνύματα (άσχετα την δυσκολία κατανόησης) και με τα νοήματα που δίνει Ο Κύριος μέσω αριθμών στις Γραφές... με κάτι βαθύτερο να σημαίνει... πχ 5 άρτοι και 2 ιχθείς (8 άρθρα), 5 φρόνιμες και 5 μωρές παρθένες που αντιστοιχούν, κατά τον αγ.Νικόλαο βελιμίροβιτς, στα 5 αισθητήρια ... Πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της; (αγ.Μαξίμου ομολογητού) σχήματα και αριθμούς που αναφέρει ο άγιος Νείλος ο Ασκητής Κεφάλαια περί Προσευχής ... 

και φυσικά, δεν σταματάει στα ευκόλως εννοούμενα αλλά προχωρά και στα δυσκόλως... όντας οι Γραφές, θησαυροφυλάκιο μυστικό, κεκαλυμμένο με σχήματα και παραβολές της σοφίας και ευσπλαγχνίας Του... (αμήν διανοιγόμενα και επεξηγούμενα χάριτι) όπως... τα 7 μάτια (ανά δώμα και επίπεδο), 7 κέρατα Του Αρνίου στην αποκάλυψη, του 144.000 (12 Χ 12 Χ 1000 που αλλού έχει προσεγγιστεί) εσφραγισμένους ... κοκ... Αμήν ο καλός Θεός να μας ερμηνεύει τα συμφέροντα και ως ωφέλιμα μας βοηθούν στην κατανόηση του θείου θελήματος με όποια μορφή και ''ένδυμα'' το εκφράζει.... προσέχοντας, μην τύχει και Του το απαγορεύουμε να μας μιλά και έτσι...       

Μπορεί μάλιστα να προσωμοιαστεί με τα δύο (ισότιμα και ισοδύναμα) σκέλη του ανθρώπου, που αν θέλει να προχωρήσει, όποιο ''τύχει'' πρώτο να πατήσει σε στέρεο έδαφος, έλκει και το άλλο. Ή αν βρεθεί το ένα σε κινούμενη άμμο και ασταθές έδαφος, το άλλο πρέπει να στηρίξει την όλη προσπάθεια απομακρύνοντας τον όλο άνθρωπο από την καθίζηση... και... δεν είναι μόνο οι φυσικοί λόγοι που πρέπει να ελέγχονται από τις Γραφές, αλλά και οι γραφές (όπως παρουσιάζονται από τους αιρετικούς) που ''ελέγχονται'' από τους φυσικούς νόμους (πχ η διττότητα του φωτονίου, σαν σωματίδιο και σαν κύμα, ελέγχει εκείνους που δογματίζουν ή το ένα ή το άλλο... Ή Θεός ή άνθρωπος, μη παραδεχόμενους το τέλειο θεανθρώπινο Του Ιησού Χριστού... και δύο φύσεις).      

Και... ενώ μέσα στον φυσικό νόμο εύκολα κάποιος διακρίνει τον θείο λόγο και τον αντιστοιχεί πάλι σχετικά εύκολα στα γραπτά, (όπως με τον πελεκάνο πατέρα που θυσιάζεται για να σώσει τα πελεκανάκια που δηλητηριάστηκαν από τον όφι, ανάλογα του θυσιασθέντος Κυρίου και το ώσπερ πέλεκαν ετύθης...) ... είναι πιο δυσδιάκριτα τα ''σημεία'' του φυσικού νόμου (γράμματα, αριθμοί, περιβόλαια ουσίας σχήματα...) μέσα στις Γραφές.... αμήν διακρίνοντες τους ισότιμους  ταυτοδιδάσκαλους  (νόμους) και διακόνους μας στην σώζουσα πίστη (άρα και όχι περιττοί) ...48 εἶπεν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς πρὸς αὐτόν· ἐὰν μὴ σημεῖα καὶ τέρατα ἴδητε, οὐ μὴ πιστεύσητε. (Ιωαν.δ'48) ...εκεί, που το Πνεύμα το Άγιον (8) ως λεπτό εισέρχεται στην χοντρή ύλη (4) ακόμη και κεκλεισμένων των θυρών (πόρτα, δ, ντάλετ) και νοηματοδοτεί ένθεα τα σημεία. Αμήν να διακρίνουμε τα μεν στα δε, του φυσικού νόμου (ακόμη και αλήθειες επιστήμης) στον Γραπτό και του Γραπτού στην φύση, αφού και τα δύο, έχουν κοινό σκοπό. Την κορυφή Λ, πηγή και τέρμα. Α και Ω

Τροχοπέδη προς την κορυφή είναι η μη καθαρότητα της καρδίας, που είναι και η αιτία διαστρέβλωσης των νοημάτων (και παρερμηνείας) είτε αυτά εμπεριέχονται  σαν λόγοι στις Γραφές είτε είναι ''κρυμμένα'' λόγοι (φύσεως) μέσα στα σχήματα... ώστε να μην πρέπει κάποιος να νιώθει ασφαλής, αλλά να κινείται με όλες του τις δυνάμεις προς καθαρότητα που μας αναλογεί σαν μέλημα. Η φώτιση και τελείωση, (και ορθή ερμηνεία) χαρίσματα και δωρεές... Μέ τόν τρόπον αὐτόν ἐβγῆκαν ὅλες αἱ πλάνες καί ἔγιναν αἱ αἱρέσεις ∽ Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής † αμήν προσηλούμενοι στον πρωτεύοντα σκοπό και μέσο.... 33 ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. (Ματθ.ς'33). Να επιθυμήσουμε (ς) με όλη την δύναμη της καρδιάς και του νου και διανοίας... Χριστό και την τελειότητά Του, όπως η πρώτη κιόλας εντολή παραινεί, κι όλα τα άλλα, έπονται ως δωρεές, από Τον Ιατρό ψυχών και σωμάτων και Τον εν ημίν πλέον (όσο χωρείται και δεν κωλύεται, όχι σαν μετάβαση τοπική αλλά σαν συγκατάβαση θεϊκή...) ως Φως, που ''κουβαλά'' γνώση και ακριβή ερμηνεία κάθε λόγου Του και πληροφορία, χαρίζοντας διάκριση. Έτσι, η καχυποψία του ενός ''στρατοπέδου'' προς το άλλο, αντί να πολεμούν μεταξύ τους οι άνθρωποι, πρέπει να στραφούν στην αιτία και ευστοχήσουν στην νίκη κατά της γαστέρας και ομφαλού όπου ενεργεί ο δράκων και διαστρεβλώνει την Αλήθεια με το δικό του ψεύδος... αντίστοιχη πρόταση ''ευστοχίας'' που κρύβεται πίσω από την αυτοδικαίωση, το μίσος κατά του συνανθρώπου να στραφεί προς τον διαβάλλοντα και τους ανθρώπους (-) και τον άνθρωπο με τον Θεό (|), πολέμιο Σταυρού που τον πατά και τρέμει την δύναμή Του... Αμήν θανάτω θάνατον πατήσας (τύπωση βιωματική στον ομφαλό) και πάλι αμήν καρδίαν καθαράν κτίσον... και πνεύμα ευθές εγκαίνισον... αμήν Ο Κύριος να γίνει Ένοικος και Οδηγός Αυτός μέσα σε κάθε εικόνα Του, κάθε ε-αυτό) και οδηγεί τα αισθητήρια να συγ-κινούνται και αντιλαμβάνονται τους θείους λόγους και συγχρόνως υπερσκελίζουν ως δολίους και ματαίους τους ''λόγους'' (και σημεία) του άλλου... ως υποκινητές απωλείας]. 

Αναφορά, προς δόξαν Θεού και πρόσθεση πίστεως (που σώζει) διακρίνοντας την απόλυτη λεπτομέρεια έκφρασης αληθείας. Μακάρι κατανοητής και αποδεκτής... 

ομιλίας... όπου και όποτε θελήσει ο καλός Θεός να εκφράσει τους λόγους Του και ρήματα Ζωής... αμήν ο καλός Θεός να μας νουθετεί (εγκαθιστώντας μας τον δικό Του νου, για να αντιλαμβανόμαστε τα δικά Του ρήματα, λόγους και αυτόν τον ίδιο Τον Λόγο) να μας διδάσκει την δική Του παιδεία (ως Παράκλητος) και οδηγεί τα μάτια μας και όλα τα αισθητήρια από τη μια, μακρυά από τα μάταια και πλάνα ''σημεία'' (στηθέντα δολίως από τον άλλον) και αφετέρου να μας φωτίζει και διανοίγει τα μάτια, που τους έχει δοθεί η θεία προδιαγραφή να ''βλέπουν'' την δόξα του Τριαδικού Θεού... (όπως η λεξαριθμική ''σύμπτωση'' ΡΑΒΔΙΑ+ΚΩΝΙΑ = ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999, ενδεικνύει) διανοιγόμενα κατά τάξη και ετοιμότητα στην όλη ανελικτική πορεία προς τον Θεό, , μαζί με όλες τις παραμέτρους που ‘’περιβάλλουν’’ και βοηθούν αυτήν την ανύψωση… και όχι στείρα ή ψυχρή γνώση και όραση, αλλά ιδίως μετοχή… 

(κατά την προοιμιακή προσευχή... Λάμψον, Δέσποτα φιλάνθρωπε, εν ταις καρδίαις ημών το της σης θεογνωσίας  ακήρατον φως, και τους της διανοίας ημών οφθαλμούς διάνοιξον εις την των ευαγγελικών σου κηρυγμάτων κατανόησιν. Ένθες ημίν και τον των μακαρίων σου εντολών φόβον, ίνα πάσας τας σαρκικάς επιθυμίας καταπατήσαντες πνευματικήν πολιτείαν μετέλθωμεν, πάντα τα προς ευαρέστησιν την σην και φρονούντες και πράττοντες. Ότι συ ει ο αγιασμός και ο φωτισμός ημών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρι και τω Υίω και τω αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν).                   

...Είναι αυτά τα ''γιατί'' και ''εγώ'' που μπορεί να γίνουν αιτία ψυχικής βλάβης αν αντιμετωπιστούν λάθος ή ψυχικά ωφέλιμα αν αντιμετωπιστούν ορθά.  

Είναι πηγαία αυτή η ερώτηση που απευθύνουμε στον Θεό... το ''γιατί'' (θέλοντας να γνωρίσουμε το αίτιο), αλλά αυτό που θα καθορίσει την ωφέλεια ή βλάβη εξαρτάται από τον τρόπο (νοοτροπία) αντίδρασης και αντιμετώπισης του γεγονότος ή συμβάντος ή κατάστασης, άσχετα από την απάντηση, που ή θα την λάβουμε γρήγορα ή αργά (ανάλογα με την ετοιμότητά μας) ή όταν θα παρασταθούμε Στον Κύριο, που θα μας γνωρίσει όλα αυτά τα γιατί.

Έτσι, άσχετα αν υπάρχει η γνώση της αιτίας ή όχι, αν Του απευθύνουμε το ερώτημα με ''τριβή'' ως αντικείμενοί Του, το φορτίο παίρνει άλλο πρόσημο και ο σταυρός μας κουράζει, μας γονατίζει μας ακινητοποιεί. Αν τεθούμε με ταπεινή αποδοχή συγκείμενοι, Εσύ Κύριε ξέρεις (και ΑΝ θέλεις μου γνωρίζεις τον λόγο και αιτία) σε αυτήν την ευάρεστη άρση του σταυρού μας (που ενέχει ελπίδα αναστάσεως), ο καλός Θεός αν είναι για συμφέρον μας, μας γνωρίζει τον λόγο, εξάγοντάς τον από το θησαυροφυλάκιό Του... αφού κάθετι που γίνεται στον κόσμο (και κόσμο μας, συλλογικά και προσωπικά) ή είναι ευλογία ή μέσα στο επιτρέπεται, γιατί αν δεν επιτρεπόταν, απλά, δεν θα γινόταν, αφού κι οι τρίχες είναι ηριθμημένες.... 

Και ποιος τελικά ανατρέχοντας στην ζωή του δεν έχει έστω και υπόνοια, ότι ένα συμβάν που του έτυχε, έγινε για κάποιον λόγο... (είτε εκπαιδευτικό, είτε διορθωτικό είτε αποκατάσταση δικαιοσύνης και γενικά θείας παρέμβασης) από χονδροειδή αντίληψη έως και λεπτομερή. Μύρια τα ερωτήματα πολύ λιγότερες απαντήσεις, γιατί απλά, δεν είμαστε έτοιμοι κι ούτε μας συμφέρουν... κι αυτό γιατί ενώ οι απαντήσεις δίνονται με την συνομιλία των προσώπων, κι είναι λογική ''σχέση'' (Λόγου και λόγου / ανθρώπου), αυτό που σώζει είναι η πίστη [κατά το ... θάρσει θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε... (Ματθ.θ'22)].... κι όσες απαντήσεις και να γνωρίζουμε, δεν είναι ικανές από μόνες τους να μας σώσουν. Αντίθετα, ακόμη και αν στερούμαστε οποιαδήποτε γνώση, αλλά σιωπώντες αίρουμε τον σταυρό μας με εμπιστοσύνη, αυτό φτάνει. Κι ο πρωτεύων δρόμος του σταυρού είναι σιωπηλός σε σχέση με την (βοηθητική μερικές φορές) αλλά δευτερεύουσα γνώση... και μάλιστα με τόση διαφορά*, όσο η (θεωρητική) φιλοσοφία με την (πρακτική και σώζουσα) φιλοκαλία... μια πορεία του νου, από την κεφαλή στην καρδιά και από την ομιλία στην σιωπή και ησυχία**. Μια πορεία αφήνοντας πίσω το εγώ (και τις ερωτήσεις του) διαμέσου των μικροσταυρώσεων του (υπομονής και αποδοχής*** στο θείο σχέδιο, σαν μέσα αὐταπαρνήσεως) ο ε-αυτός (η εικών Αυτού) προς Αυτόν... έτσι κι αλλιώς, αν μια απάντηση μας αναλογεί θα μας γνωσθεί. Άλλες άμεσα, άλλες σύντομα, άλλες αργά και άλλες αργότερα (και οι υπόλοιπες ΟΛΕΣ, όλα τα γιατί, μετά την αποδημία μας). Όλα με γνώμονα το συμφέρον μας.

{* δύο όροι, φιλοσοφία και φιλοκαλία... που μπορεί κάποιος να διακρίνει την διαφορά, μόνο από το κατά πόσο επιμελείται την ψυχή του (σαν φιλοκαλία) πράγματος αφθάρτου, από την μονομερή επιμέλεια του φθαρτού σώματος (σαν φιλοσοφία)... 

για νάρθει ο φυσικός νόμος και μας διδάξει σχετικά...     

** Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: " Υπέρ πάντα αγάπησον την σιωπήν" 

Ω ησυχία
Ω ησυχία, κλίμακα των αρετών!
Ω ησυχία, μητέρα της κατανύξεως!
Ω ησυχία, καθρέφτη των αμαρτημάτων, που δείχνεις στον άνθρωπο τις παραβάσεις του!
Ω ησυχία, που δεν εμποδίζεις τα δάκρυα!
Ω ησυχία, γεννήτρα της πραότητας!
Ω ησυχία, συγκάτοικε της ταπεινοφροσύνης!
Ω ησυχία, που είσαι ενωμένη με το φόβο του Θεού και φωτίζεις το νου!
Ω ησυχία, φύλακα των λογισμών και συμπαραστάτη της διάκρισης!
Ω ησυχία, γεννήτρα κάθε αγαθού, θεμέλιο της νηστείας και εμπόδιο της γαστριμαργίας!
Ω ησυχία, μελέτη της προσευχής και της ανάγνωσης!
Ω ησυχία, μητέρα της ευλάβειας!
Ω ησυχία, δεσμωτήριο των παθών!
Ω ησυχία, ευφροσύνη της ψυχής και της καρδιάς!
Ω ησυχία, βοηθέ κάθε αρετής!

και…. Να αγαπήσεις την σιωπή.

Να ζεις στην αφάνεια, αποκρύπτοντας από τους ανθρώπους τα καλά έργα και τους πνευματικούς κόπους σου.

Να σηκώνεις αγόγγυστα τους ελέγχους, τις ατιμίες, τις λοιδορίες και την περιφρόνηση των ανθρώπων, καθώς και τα παιδαγωγικά ραπίσματα του Θεού.

Να θυμάσαι τα πολλά σου αμαρτήματα και να συντρίβεσαι γι’ αυτά.

Να μελετάς και να θαυμάζεις τα υπερφυσικά κατορθώματα των Αγίων του Θεού.

Να καλλιεργείς την εσωτερική αυτομεμψία.

Να αποφεύγεις τους επαίνους σαν φωτιά.

Τέλος, να κρατάς πάντοτε στον νου σου τη μνήμη του φοβερού δικαστηρίου του Κυρίου, εκεί που όλοι οι υπερήφανοι θα ταπεινωθούν οριστικά. Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ.

*** υπομονή, αποδοχή με εμπιστοσύνη... καταστάσεις που ήδη τις εκτελούμε εάν πρόκειται για την σωματική (απτή) υγεία, υπομένοντες και τα πικρά φάρμακα και τις εγχειρήσεις και πολλά ακόμη επίπονα ιάματα δείχνοντας εμπιστοσύνη στους φυσικούς ιατρούς... με αυτό το σκεπτικό, πόσο περισσότερο θα έπρεπε να υπομένουμε, αποδεχόμαστε (και ευχαριστούμε) Τον Ιατρό ψυχών και σωμάτων (Χριστό) για όλες τις απρόσμενες (ή ακόμη και κληρονομικές και εκ γενετής) καταστάσεις, που είναι φάρμακα για την θεραπεία (και σωτηρία) της ψυχής μας. Χωρίς πολλά πολλά λόγια... για τον κάθε εαυτό ξεχωριστά, με παραίνεση να μην ρωτά ο άνθρωπος για οποιοδήποτε πάθημα άλλου αδελφού, τι άραγε φταίει, γιατί αυτό λογίζεται ως περιέργεια και θράσος προς Αυτόν που επιμελείται και εργάζεται μοναδικά και ανεπανάληπτα για την σωτηρία του καθενός με ''φαινόμενα'' που πολλές φορές απατούν και δεν δίνουν ασφαλή συμπεράσματα, αφού βλέπουμε κάποιους αγίους να κακοπαθαίνουν και κάποιους (αντικειμενικά) ''κακούς'' να καλοπερνάνε... Κύριος οίδε. Αμήν να μας δίνει μετάνοια, αυτογνωσία, 

[από τον παρακλητικό κανόνα στην Υπεραγία Θεοτόκο επί προσδοκία πολέμου.... φοβούμενοι μεν τι μας αναλογεί και δεν αντέξουμε (στον πάντοτε ισχύοντα εσωτερικό πόλεμο ανεξαρτήτως εξωτερικής ειρήνης), αλλά ευχόμενοι νάρθει η θεία αγάπη να βάλλει έξω τον φόβο και ελπίζοντες στην μεσιτεία της καλής μας Παναγίας...] 

...υπομονή αποδοχή με ευχαριστία ... οπότε και συστολή αδιάκριτων ερωτήσεων. Βηματάκι βηματάκι αίροντες σιωπηλά τον προσωπικό μας μικροσταυρό που οδηγεί προς τον Σταυρό Του Κυρίου, δια Του Οποίου η ανάσταση και η χαρά εν όλω τω κόσμω. Αμήν και στον κόσμο μας, αμήν συσταυρωθώμεν ίνα συναναστηθώμεν...}.

Το θέμα είναι η αναζήτηση ''σημείων'' σαν απαντήσεις, να μην είναι ψυχαναγκαστική εκζήτηση επί γης, σκιών, γιατί αυτό δεν διαφέρει από μια χαμαιτυπική ''έρευνα'' μιας συγκύπτουσας διάνοιας που ναι μεν βλέπει, αλλά δεν σηκώνει τον νου στην πηγή και Φως... αμήν άνω σχώμεν τας καρδίας και θα συνανυψωθούν και νους και χους και ζωή....

..κι αν ο άνθρωπος στηρίζεται στις γνώσεις και δυνάμεις του που αποκτά με τα εργαλεία που του δόθηκαν σαν δερμάτινοι χιτώνες (και προσωπείο), ''κρεμιέται'' πάνω σε αυτούς στην αγιογραφική συκή, οπότε αυτοχειρεί (ως άλλος Ιούδας, με την προτροπή του Ι ι' τάγμα δαιμόνων) σε σχέση με τον αγαπημένο μαθητή Ιωάννη (το άλλο Ι), που σαν επιπεσών επί τω στήθει Του Κυρίου, αντλεί θεολογία... 

Δεν μας ''φύτευσε'' Ο Κύριος αυτό το γιατί (βαθειά μέσα μας) που όλοι λίγο πολύ εκφράζουμε για να μας κολάσει, αλλά για να το περάσουμε από αυτό που προείπαμε από την θέση του αντικείμενου και εναντίωσης κατά του Θεού, στην συμφιλίωση και συνοδοιπορούμε συγκείμενοι. Όπως και γνωρίζεται η Αλήθεια. Από τριβή σε κολλώμεθα. 

Το ίδιο ισχύει και με τον θυμό και τους έρωτες... Δεν μας τους εγκατέσπειρε, δεν μας έδωσε τα νεύρα της ψυχής για να μας κολάσει, αλλά να τα συμμαζέψουμε και ευστοχήσουμε. Από άστοχο θυμό κατά των ανθρώπων και έρωτες έρποντες, σε θυμό κατά των δαιμόνων και αναγωγή των πάντων στον καλό Θεό...   

Το να φοβάται κάποιος υπέρμετρα το ένα σκέλος και να μην το ακουμπά, μοιάζει με άνθρωπο που ναι μεν έχει δύο σκέλη αλλά υπερτρέφει το νομικίστικο και ατροφεί εν επιγνώσει την γνώση των φυσικών λόγων. Ίσως κατά Θεόν χωλαίνει. Ίσως... ή κλείνει πόρτες ''επικοινωνίας'' με αυτό το είδος της γλώσσας, υποτιμώντας την και επιτιθέμενος αδιάκριτα σε όσους τολμούν να ρωτήσουν ''γιατί'' Κύριε και μάλιστα ‘όταν εν κρυφίω οι αιτούντες συμπληρώνουν. ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ Κύριε, μου το γνωρίζεις. Έτσι κι αλλιώς Σε εμπιστεύομαι. ΑΝ με συμφέρει, μου λες...    

Έτσι, κάθε ''τόλμη'' ερώτησης, με αυτό το σκεπτικό της αποδοχής, αφού ισχύει το ...7 Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν· 8 πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται. (Ματθ.ζ') ανοίγονται μεν τα σπλάγχνα Του Κυρίου, αλλά η μετάφραση, για νάναι ακριβής χρήζει προϋποθέσεων που δεν είναι άλλο από την ταπεινότητα και καθαρότητα. (και ''μεταφράζοντας'' το ζ'7,8 του ευαγγελικού εδαφίου, σημαίνοντος την όσο μετάβασή μας από το 7 στο 1 σαν ταπεινότητα, τόσο ''εισχωρούμε'' στην αιώνια πρώτη και 8η Κυριακή και Κύριο και το θησαυροφυλάκιό Του, δώρα γνώσης, για χάριν των οικείων Του...). 

Και ο καλός Θεός, βλέποντας τον πόθο συνομιλίας, ακρόασης και τήρησης και μαθητείας, προς γνώση και πλήρωση των εντολών Του, αμήν να δίνει διάκριση…. όσο δε προοδεύουμε στα παραπάνω έντονα και όσο ‘’μειώνονται’’ δια της μετανοίας, τα ύδατα, τα οποία μας διαθλούν και διαστρεβλώνουν την πληροφορία και εμπράγματο λόγο του Θεού, τόσο πιο ακριβής θα είναι η ‘’μετάφραση’’ αυτής της γλώσσας που χρησιμοποιεί ο Θεός στην χωρίς ασυνέχεια συνομιλία με το παιδί Του… κι όπως Ο Κύριος στην βάπτιση, ευθέως ανέβει εκ των υδάτων (ως αναμάρτητος) για να κατέβει το Πνεύμα το Άγιον, εν είδει περιστεράς, (για να ισχύσει το ... Σήμερον τα άνω τοις κάτω συνεορτάζει, και τα κάτω τοις άνω συνομιλεί άμεσα και με ευκρίνεια ως ευδοκία επί του Υιού... Σήμερον ο Δεσπότου προς το βάπτισμα επείγεται, ίνα αναβιβάση προς ύψος το ανθρώπινον ... ''σήμερον'' κατά την ετοιμότητά μας, και όσο επιτρέπουμε Τον Κύριο να συνοδοιπορεί μαζί μας (εντός), μας συνανυψοί. Θεού το δώρον, δική μας η θέληση... [αμήν και στον καθένα με ευλογία) της ευχής καθαγιασμού των υδάτων] ...έτσι και για μας, αν δεν θέλουμε να ανεβούμε πάνω από τα διαθλαστικά ύδατα, και ζητάμε την γνώση μόνο από περιέργεια ή για εκμετάλλευση προς επίδειξη (ή ίδιους σκοπούς* κι όχι προσωπικής σωτηρίας), εκπειράζοντες Τον Κύριο, δεν ανοίγουν οι ουρανοί, δεν κατεβαίνει το Πνεύμα το Άγιον… με αποτέλεσμα αυτής της μη αγαθής προαιρέσεως, να προκαλεί κρίμα και κατάκριμα για το θράσος… Κύριε ελέησον!! αμήν νουθέτησον... αφορμάς μετανοίας παράσχου ημίν, ανάδειξέ μας σταυροφόρους, ένδυσε μας με τον Εαυτό Σου, αφού (όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε Χριστόν ενεδύσασθε Γαλ.γ'22) και μόνο δια Σταυρού γίνεται η διέλευση της ερυθράς και η νίκη κατά των παθών.... 

Μέχρι την πληρότητα και χάρι και για την πνευματική μας ασφάλεια, ακολουθούμε το παράδειγμα ''εργασίας'' του αγ.Ιουστίνου πόποβιτς... Εγώ πασχίζω πάντοτε να επιβεβαιώνω τις σκέψεις  μου στα γραπτά των Αγίων Πατέρων. 

αμήν ... ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις. (εστηριγμένα εις την Πέτραν... Πέτραν ην ο Χριστός...).

αποκτώντας νουν Χριστού και καρδίαν Αυτού…

(στην φωτο, ο αγ.Πορφύριος και πρότυπο σοφίας, ευαισθησίας και καθαρής καρδίας - όπως βέβαια κι όλοι οι άγιοι, ο καθένας με την ιδιαιτερότητα του προσώπου του και τα μοναδικά του χαρίσματα - )…

* ενθυμούμενος δύο περιστατικά ''στρεβλής'' εκμετάλλευσης της γνώσης (και λόγων) του Θεού... 

πρώτα ...με τον Λέοντα ίσαυρο τον γ’, αυτόν που ξεκίνησε την εικονομαχία, όπου οι εβραίοι είδαν και μετέφρασαν το ''σημείον'' αλλά, όχι μόνο οικειοποιήθηκαν την μικροαλήθεια (λόγο), αλλά και την εκμεταλλεύτηκαν για να πολεμήσουν την όλη  Αλήθεια και Λόγο... (και ενυπόστατη σοφία).

...αλλά και με τον αγ.Ιωάσαφ, όπως τμήμα του συναξαριστή, θα φανεί πιο κάτω σαν εικόνα … (από ...Αστρολογία φυσιογνωμική και Ορθοδοξία). 

Οι ‘’μάγοι’’ και ‘’αστρολόγοι’’ της εποχής του Χριστού, δεν περιορίζονταν σε αυτό που έχει εκπέσει σήμερα, αλλά σαν επιστήμονες της εποχής έψαχναν στο μέτρο του δυνατού την αλήθεια (όχι όλοι, αλλά αρκετοί… όπως κι οι σημερινοί επιστήμονες. Ένθεοι που τα αναγάγουν στον Δημιουργό ή άθεοι, αναζητώντας αποκομμένους λόγους, που όμως με λίγη καλή διάθεση μπορούν να κάνουν την ψυχωφελή αναγωγή και ένωση). 

Επειδή δαιμονικό είναι το αποκομμένο, αυτή η νοοτροπία δεν σκιάζει μόνο σαν νέφος απαγορευτικό θέασης εκ των σημείων τον Θεό, αλλά με την οικειοποίηση και ιδιοτελή χρησιμοποίηση, εντείνεται η απόσταση (κι ο σκοτισμός) κι αυτό γιατί, ο άνθρωπος ΔΕΝ θέλει να ακούσει τους λόγους Του προσκείμενος στο κακό, αρνούμενος να αφήσει τα πάθη, ‘’αρνούμενος’’ σωτηρία, αδικώντας τον εαυτό του…  (αμήν μη γένοιτο). 

Με λίγη εμβάθυνση, νομίζω πως μπορούμε να διακρίνουμε που έγκειται το πρόβλημα και η δολιότητα του άλλου που μας κάνει να επαναπαυόμαστε και παραμένουμε χλιαροί και στάσιμοι εν σκιά… Επιφανειακά πολλοί απορρίπτουν την εικονομαχία σέβονται μεν και προσκυνούν τις εικόνες, αλλά περιορίζονται στην ‘’τιμή’’ των ξύλινων εικόνων, όταν τις πραγματικές εικόνες (συνάνθρωποι) τις ατιμάζουν [κι ενώ τα πάμε καλά με τις αγιογραφίες, υστερούμε στις εικόνες Θεού, αφού άνθρωπος είναι ο έχων του Ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος)]. Πάλι, πολλοί απορρίπτουν (θεωρητικά) την αστρολογία ως δαιμονική δραστηριότητα και αποποίηση ευθυνών (αφού, δεν φταίμε εμείς αλλά τα άστρα που μας ώθησαν ή προέγραψαν για να κάνουμε κάτι κακό…) αλλά μας διαφεύγει το έμπρακτο σκέλος, με το οποίο, κάθε άνθρωπος που ‘’κυνηγά’’ στόχους* ενδοσυμπαντικούς, (όσο υψηλοί κι αν φαίνονται ή υποχρεωτικοί) δεν απέχει από τους ανθρώπους που έχουν προσανατολισμό προς τα άστρα, κυνηγούν ''άστρα'' δυτά, αχνού φωτισμού και με πρόφαση της επίτευξης όλων αυτών των εφήμερων στόχων (κοινωνικά επιστημονικά**, ... όπως αναλύονται στον παρακάτω δεσμό του αγ.Νικολάου βελιμίροβιτς) παραμένουν [με ακρίβεια παραμένουμε, μη βγάζοντας τον εαυτό μας απέξω, αφού ποιος μπορεί να καυχηθεί ότι δεν εξέλιπον εν ματαιότητι οι ημέρες του;  ποιος δεν πιάστηκε στα δίκτυα του τριαξονικού κακού (σάρκα, κόσμο, διάβολο)] στην κατέναντι (Γεν.δ’16) στάση κατά του Θεού (εν σκιά), με τρόμο, κολλημένοι στην γη και έδαφος και δυστυχώς, υπό τον όφι... σαν τον κάιν… από εκεί όλων μας η αφετηρία… (και με λεξαριθμική βαθύτερη ταυτότητα εννοιών, ΤΡΟΜΟΣ = ΕΔΑΦΟΣ*** = ΟΦΙΣ= 780)... αμήν να βάλουμε αρχή εξόδου από την έναστρη αίγυπτο και μετεωρισμό και φυγόκεντρο, αλλά δια της ερήμου να κατευθυνθούμε προς βηθλεέμ και μεθέξουμε Άρτο Ζωής και της ειρήνης Αυτού.... αμήν χάριτι.

Κι έρχονται οι διάσπαρτοι λόγοι, σαν οδοδείκτες και μαργαρταράκια για να τα εκμεταλλευτεί ο άνθρωπος και αφού προσανατολιστεί προς την ανατολή ‘’βρει’’ την ανατολή ανατολών και ‘’προσκυνήσει’’ Τον (νοητό) Ήλιο εν σαρκί, μετασταθμεύων στο αγιογραφικό απέναντι (Γεν.γ’24) και ‘’δούμε’’ Φως, και ξυπνήσουμε (εξ ύπνου) αμαρτίας και αστοχίας… στην άλλη ημέρα, που δεν δύει… φωτιζόμενη από Τον άδυτο Αστέρα Χριστό. 

[* Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης… αγ.Νικολάου βελιμίροβιτς

** και μάλιστα με το πνεύμα της πλεονεξίας  (φυσικής, ιδίως όμως της δυσδιάκριτης πνευματικής, που αφού μας κάνει πλούσιους σε γνώσεις, δυνάμεις, αρετές κάνοντάς μας αυτός ο πλούτος, δύσκολη την πρόσβαση στα βασιλεία…), πλεονεξία, που είναι ειδωλολατρεία... σε αντίθεση με την κάθε επιστήμη (και αστρονομία της παλαιάς εποχής), που λόγω αγαθής προαιρέσεως αναζήτησης της αληθείας, ανοίγει ο Θεός για αυτόν τον καλοδιάθετο άνθρωπο την θύρα και εισάγει (ή ακριβέστερα εμφανίζει τον αόρατο αλλά πάντα υπαρκτό της άλλης όψης) ‘’άγγελο’’ για να γίνει οδηγός που θα τον φτάσει στον πόδα ευθέως Φωτός (βηθλεέμ) και πάλι, χαρίσει άγγελο (μετανοίας) οδηγό προς ανακαίνιση κτίσεως και σωτηρία… ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου·  (Μαρκ.α’) ...και περάσει τον άνθρωπο από την μελέτη (και επιστήμη) της έκπτωτης φύσης μέσα στην οποία είναι δούλος των στοιχείων της φύσης, στην επιστήμη επιστημών και μετοχή στην άλλη γη, άλλο αέρα, άλλο ύδωρ άλλο πυρ, τα πάντα ανακαινισμένα δια Χριστού, στον ίδιο Τον Χριστό... ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία

*** σκοπός είναι να ξεκολλήσουμε από το έδαφος (και γη με την νοοτροπία της) που μας καθηλώνει σε ''φανταστικούς'' και μη αληθινούς μονότονους κύκλους (αυτής της γης) πέριξ του (τάχα) ακίνητου ήλιου. Πέριξ του ηλίου συγ-κινούμαστε ελικοειδώς (ήλιος ηλικία έλικας...) ''πίσω'' από έναν ήλιο που τρέχει μπροστά, αλλά και συνοδοιπορεί (1) μαζί μας... για δε την άνοδο (και ξεκόλλημα) αν κάποιος θέλει να τελειωθεί, ''πρέπει'' να ακολουθήσει αυτήν την πορεία, που είναι ελικοειδής (9) κίνηση... Ἡ αἰωνιότητα ὅπως καὶ ἡ ἱστορία δὲν εἶναι ἕνας κύκλος ἀλλὰ μία πορεία πρὸς τὰ πάνω. Δὲν εἶναι ἕνα γεωμετρικὸ σημεῖο ἀλλὰ μία ἑλικοειδὴς ἄνοδος. 

ισχύοντας το ... ᾿Εκολλήθη τῷ ἐδάφει ἡ ψυχή μου· ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου. (ψαλμ.ριη' και άμωμος) ...εκολλήθη στο έδαφος η ψυχή μου και θανατώνεται από το μίσος και την φυγόκεντρο του μισόκαλου, αμήν Κύριε, ζήσον με κατά τον λόγον Σου...  

...αρκεί να βρεθεί το εφαλτήριο για αυτήν την κίνηση (από κύκλο σε έλικα)... κι είναι τα τέσσερα άκρα του χρόνου σαν ηλιοστάσια κ ισημερίες (5 άρθρα), δύο συλλήψεις (23 σεπ και 25 Μαρ) και μετά 9μηνο (το καθένα) δύο γεννήσεις (24 Ιουν και 25 Δεκ), Προδρόμου και Χριστού... για να τους έχουμε συνοδοιπόρους μέσα στην εκκλησία που αυτή δίδει διαχρονικά την θεραπεία. ... αρκεί να θελήσουμε κι εμείς (9) να ''στραφούμε'' ορθά και ορθόδοξα σαν προσανατολισμός από ''ηλίανθος'' υγιής ''φυτεμένοι'' στον κόσμο, προς Τον Ήλιο****... τον εν ημίν, όπου και η βασιλεία με πνεύμα μετανοίας (μεταστροφής προς τα έσω) αφού από αυτήν (την μετάνοια) ήρξατο διδάσκειν και Πρόδρομος και Δρόμος [παραγίνεται ᾿Ιωάννης ὁ βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς ᾿Ιουδαίας 2 καὶ λέγων· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.γ')... (και) Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.δ'17) μεταστροφή του νοός... από τα έξω και κάτω, στα μέσα και άνω... όπως ο Άγ. Ιωάννης της Κροστάνδης παραινεί... Bλέπε κάθε τί σ’ αυτόν τον κόσμο, σαν μία σκιά, που παρέρχεται. Μήν προσκολλάς την καρδιά σου σε τίποτε. Μή θεωρείς τίποτε στον κόσμο σαν μεγάλο και μή στηρίζεις τις ελπίδες σου, σε τίποτε το γήϊνο. Έχε την καρδιά σου στραμμένη στον Ένα, Άφθαρτο, Αόρατο και Πάνσοφο Θεό! 

**** όλην την ημέραν μελετώντας και αμήν εργαζόμενος την δικαιοσύνην Του Κυρίου...  περνώντας από τον λοξό (και ασθενή) άξονα της ‘’γης’’ που περιστρέφεται στο εγώ και τα θέλω μου, σαν κέντρο του κόσμου, στον ουρανό με πρότυπο τον ήλιο και το υγιές  γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου … αμήν, …γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· (ψαλμ.ρμβ’) με στόχο την τελειότητα ψυχής που θα τελεσφορήσει, μόνο αν αλλάξει ο κεντρικός άξονας ζωής, στην μετάνοια, που αρχή έχει, όχι όμως τέλος… ζητώντας κάθε στιγμή, απάντηση στο τι θέλει Ο Κύριος από μένα ... αμήν, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά Σου!!

αρχή ινδίκτου και αρχή θεραπείας…

(1) που συμπλέει, συνοδοιπορεί και γνωρίζεται και βιώνεται ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων (με την μοναδική Θεραπευτική Αγωγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας των ισχυόντων μυστηρίων).

μοναδική δυνατότητα για να αποκατασταθεί η τάξις από την αταξία.. η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση

καθαριστεί ο ''οίκος'' και γίνει λειτουργικό το ''όχημά'' μας (ε-αυτός, η εικών Αυτού) ώστε να ενοικήσει (εν ημίν) και μας οδηγεί... Άξιον εστί και θεραπεία αμήν δι ευχών και ενεργείας, του προτύπου του ανθρωπίνου γένους γλυκυτάτης Θεοτόκου... 

...αμήν να βάλουμε αρχή εισόδου. Και τα υπόλοιπα και τα πάντα καλά, Ο Κύριος].  

Αρκεί, να θέλουμε όλα αυτά τα μαργαριταράκια (λόγοι) να τα ανταλλάξουμε σαν καλοί έμποροι με τον μεγάλο μαργαρίτη. Αρκεί το δοθέν τάλαντο να μην το ‘’θάψουμε’’ στην γη (και εξαντλούμε τις νοητικές μας δυνάμεις στα γήινα…). Κι αν θέλουμε Ο πανταχού παρόν και τα πάντα πληρών που στέλνει διαρκώς μίτους εξόδου (από την σκιά), είναι πρόθυμος να μας βοηθήσει να τους ακολουθήσουμε και αφού μας ανελκύσει, μας αναστήσει…. Μην απελπιστεί κανείς ότι δεν υπάρχουν, αλλά να δει μέσα στην καρδιά του τις αιτίες που δεν θέλει να ‘’δει’’ (τα αυτονόητα σημεία)… γιατί στο τέλος θα βρεθούμε αναπολόγητοι… 

Κύριε ελέησον … φώτισον!! και πλήρωσόν μας με Πνεύμα Άγιον (αντί του πονηρού, που ενεργεί ιδίως με την υπερηφάνεια, καρδία ανελεήμονα και μη συγχωρετική, αμήν ρύσαι ημάς… , ελθέ και σκήνωσον, καθάρισον, σώσον…). “Σιγά - σιγά θα σας επισκέπτεται η Χάρις. Θα μπαίνετε μες στη χαρά. Θ' αρχίσετε να ζείτε στην ειρήνη, οπότε μετά θα γίνετε πιο δυνατοί με την Θεία Χάρη. Δεν θα θυμώνετε, δεν θα εκνευρίζεστε, δεν θα παρεξηγείτε, δεν θα κατακρίνετε, θα τους δέχεστε όλους με αγάπη.” Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης...

…προσθέτοντας σαν από κλεψύδρα σταλαγματιά σταλαγματιά (παν δώρημα αγαθόν) κατά το συμφέρον και την ετοιμότητα αποδοχής (δεκτικότητα, χωρητικότητα και μη κώλυμα) χάρι και χαρά, ενάντια στην αρά της σκληροκαρδίας, εγωισμού που ταλανίζει πρόσωπα και κοινωνία και δώσει την λύση του προβλήματος του σκότους και  θανάτου…  

κι η δύναμη της συνήθειας και της μετριότητος ‘’επαναπαύεται’’ με τις σταλαγματιές της χάριτος, αλλά από μόνες τους αυτές, ούτε ξεδιψούν, ούτε καθαρίζουν στην εντέλεια, όπως ο Θεός θα ήθελε να ξεδιψάσουμε και λουστούμε στην χάρι Του… Θέλει να μας αποκαλυφθεί και Τον αναγνωρίσουμε και ακούσουμε την φωνή Του ὡς φωνὴ ὑδάτων πολλῶν… (Αποκ.α’15) που επιφέρεται (ως Αγάπη και Αλήθεια) επάνω των υδάτων (και κοσμοκράτορος 15) … όπως στην έξω δημιουργία (Γεν.α') αμήν και στην προσωπική μας έσω αναδημιουργία, δίνοντας εντολή να γεννηθεί Φως (εν ημίν) και βάλουμε αρχή...  

αλλά και δωρίσει το Πνεύμα το Άγιον στους πιστεύοντες (και θέλοντες πραγματικά ξεδιψάσει) … ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. (Ιωαν.ζ’38)…. αμήν να το θελήσουμε* κι Ο Κύριος θα βοηθήσει, να δείξει την δόξαν Του στους μαθητές Του όσο δύνανται, όσο χωρούν…  (αμήν θελήσουμε, αμήν χωρέσουμε). Πόσο θαυμαστή η θέληση των αγίων πόσο πανθαύμαστη η δωρεά του αγαθοδότη Θεού!!!  

* Ο Θεός θα σε βοηθήσει να μπορέσεις, αλλά δεν θα σε βοηθήσει να θελήσεις. Ο Θεός είναι παντοδύναμος, σε βαθμό που ο άνθρωπος δεν μπορεί να παρακολουθήσει. Μπορεί σε κλάσμα δευτερολέπτου, εν ριπή οφθαλμού, να χαλάσει όλη την κτίση και να την ξαναφτιάξει δισεκατομμύρια μεγαλύτερη και καλύτερη! 

Τέτοια δύναμη έχει (ανθρωπίνως ομιλώ). 

Όμως αυτός ο παντοδύναμος Θεός, που μπορεί να κάνει τέτοιο θαύμα, δεν μπορεί να ”φτιάξει” θέληση στον άνθρωπο.Όταν ο άνθρωπος δεν θέλει, ο Θεός δεν μπορεί. Ο Θεός θέλει τον άνθρωπο συνεργάτη. Και όσο ο άνθρωπος θέλει, τόσο ο Θεός δίδει. Δεν θέλει ο άνθρωπος; Ο Θεός δεν δίδει. 

Επομένως όλα εξαρτιώνται από την θέληση και την μετάνοια του ανθρώπου. Η θέληση του ανθρώπου σε τούτο τον κόσμο, είναι ισχυρότερη από τον παντοδύναμο Θεό..! Δημήτριος Παναγόπουλος ιεροκύρηκας