αιτιολογία για το όλο συγγραφικό έργο και τρόπο προσέγγισης....

...είναι μέσα στην φύση μας το ''κυνήγι'' γνώσεων και δυνάμεων, σοφίας και σημείων και προς τα εκεί προσανατολίζεται το πρόσωπό μας... μόνο που με αυτήν την στάση, στρέφουμε κάπως τα νώτα μας προς την αγάπη του Θεού  

Αυτό το ''αναγκαίο'' (και πηγαίο λόγω ακολούθησης της φυγοκέντρου και πρώτου δολώματος θεοί έσεσθε) κακό, μπορεί να γίνει και εφαλτήριο για την επιστροφή μας. 

Αρκεί, κάθε σημείο και κάθε γνώση να την αναγάγουμε από ίχνος στην βαθύτερη έννοια και ''συνάφεια'' με την πηγή των πάντων και κάπως έτσι, οι επί γης σκιές οδοδεικτούν προς το Φως. 

Στο όλο συγγραφικό έργο, άνω των 30 πονημάτων (τα τελευταία 40 χρόνια), αναπτύχθηκαν σκέψεις με γνώμονα την υγιή ένωση και σκυταλοδρομία από την ένθεη φιλοσοφία στην φιλοκαλία. Από τα ίχνη και σημεία επί γης (που σοφά αλλά μυστικά στήνει Ο Κύριος), αυτά που δείχνουν. Τον ουρανό και πηγή τους. 

Μοιάζει η μέθοδος κουραστική, αλλά η επίγνωση των ''σημείων'' Του, είναι ζωτικής σημασίας, μήπως και μας ξεφύγουν, και χάνοντας τους οδοδείκτες, χάσουμε και

Την Οδό... 

Στα πονήματα υπήρχε πάντα μια διάθεση ανυψοποιός και εσωτερίκευσης με την έννοια της αντιστοίχισης των ιστορικών έξω στοιχείων των Γραφών με τα έσω βιωματικά, αλλά και όλων όσων συμβαίνουν έξω στην ''πραγματικότητα'' με το πόσο μας αφορούν προς διόρθωση.    

Αυτή ήταν και η προαίρεση συγγραφής. Η αναλογία, η αναγωγή. Η εξυγίανση και κίνηση του νοός από την ακινησία του, δια της ευθείας κίνησής του, από τα δημιουργήματα Στον Δημιουργό, ώστε με την τήρηση των εντολών, να ''εγγίσουμε'' τον ευλογημένο ΣΗΘ… που έδωσε σε αντικατάσταση του ΑΒΕΛ (και κυκλική κίνηση) και από έμμεση επικοινωνία να περάσουμε χάριτι στην απλανή άμεση.

...μόνο, που ο καλός Θεός δεν μας μιλά μόνο με τις Γραφές (και τον γραπτό νόμο), αλλά και με τον άλλον ισότιμο και ταυτοδιδάσκαλο, φυσικό νόμο, ο οποίος είναι κι αυτός απαραίτητος κατά τον αγ.Μάξιμο ομολογητή, για την τελείωση του ανθρώπου. 

Για το δεύτερο ''ισότιμο'' σαν διδάσκαλος σκέλος, που ο ίδιος Ο Κύριος δι αυτών μας παιδαγωγεί, ο ίδιος άγιος (Μάξιμος ομολογητής) προτείνει... 

Με την τελειότητα να είναι να μορφωθεί Ο Χριστός εν ημίν, η ''εκμετάλλευση'' των λόγων (φυσικών και γραπτών) σαν δύο σκέλη του Ιδίου (Λ) γίνεται υπό την σκέπη και συμβουλή του πνευματικού... μαζί με τα μυστικά βιώματα.... τίς ἀναβήσεται εἰς τὸ ὄρος τοῦ Κυρίου καὶ τίς στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ; ἀθῷος χερσὶ καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ οὐκ ὤμοσεν ἐπὶ δόλῳ τῷ πλησίον αὐτοῦ. οὗτος λήψεται εὐλογίαν παρὰ Κυρίου καὶ ἐλεημοσύνην παρὰ Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ. (ψαλμ.κγ') … αρχίζοντας έτσι να ξεκολλά από την γη (βάση) και τον παιδαγωγό νόμο (κβ’, 22,  φυσικό και γραπτό)… προς ουρανό (κορυφή).

Είναι αυτά τα ''γιατί'' και ''εγώ'' που μπορεί να γίνουν αιτία ψυχικής βλάβης αν αντιμετωπιστούν λάθος ή ψυχικά ωφέλιμα αν αντιμετωπιστούν ορθά.  

Είναι πηγαία αυτή η ερώτηση που απευθύνουμε στον Θεό... το ''γιατί'' (θέλοντας να γνωρίσουμε το αίτιο), αλλά αυτό που θα καθορίσει την ωφέλεια ή βλάβη εξαρτάται από τον τρόπο (νοοτροπία) αντίδρασης και αντιμετώπισης του γεγονότος ή συμβάντος ή κατάστασης, άσχετα από την απάντηση, που ή θα την λάβουμε γρήγορα ή αργά (ανάλογα με την ετοιμότητά μας) ή όταν θα παρασταθούμε Στον Κύριο, που θα μας γνωρίσει όλα αυτά τα γιατί.

Έτσι, άσχετα αν υπάρχει η γνώση της αιτίας ή όχι, αν Του απευθύνουμε το ερώτημα με ''τριβή'' ως αντικείμενοί Του, το φορτίο παίρνει άλλο πρόσημο και ο σταυρός μας κουράζει, μας γονατίζει μας ακινητοποιεί. Αν τεθούμε με ταπεινή αποδοχή συγκείμενοι, Εσύ Κύριε ξέρεις (και ΑΝ θέλεις μου γνωρίζεις τον λόγο και αιτία) σε αυτήν την ευάρεστη άρση του σταυρού μας (που ενέχει ελπίδα αναστάσεως), ο καλός Θεός αν είναι για συμφέρον μας, μας γνωρίζει τον λόγο, εξάγοντάς τον από το θησαυροφυλάκιό Του... αφού κάθετι που γίνεται στον κόσμο (και κόσμο μας, συλλογικά και προσωπικά) ή είναι ευλογία ή μέσα στο επιτρέπεται, γιατί αν δεν επιτρεπόταν, απλά, δεν θα γινόταν, αφού κι οι τρίχες είναι ηριθμημένες.... 

Και ποιος τελικά ανατρέχοντας στην ζωή του δεν έχει έστω και υπόνοια, ότι ένα συμβάν που του έτυχε, έγινε για κάποιον λόγο... από χονδροειδή αντίληψη έως και λεπτομερή. Μύρια τα ερωτήματα πολύ λιγότερες απαντήσεις, γιατί απλά, δεν είμαστε έτοιμοι κι ούτε μας συμφέρουν... κι αυτό γιατί ενώ οι απαντήσεις δίνονται με την συνομιλία των προσώπων, κι είναι λογική ''σχέση'' (Λόγου και λόγου / ανθρώπου), αυτό που σώζει είναι η πίστη [κατά το ... θάρσει θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε... (Ματθ.θ'22)].... κι όσες απαντήσεις και να γνωρίζουμε, δεν είναι ικανές από μόνες τους να μας σώσουν. Αντίθετα, ακόμη και αν στερούμαστε οποιαδήποτε γνώση, αλλά σιωπώντες αίρουμε τον σταυρό μας με εμπιστοσύνη, αυτό φτάνει. Κι ο πρωτεύων δρόμος του σταυρού είναι σιωπηλός σε σχέση με την (βοηθητική μερικές φορές) αλλά δευτερεύουσα γνώση.... και μάλιστα με τόση διαφορά, όσο η φιλοσοφία με την φιλοκαλία...

Το θέμα είναι η αναζήτηση ''σημείων'' σαν απαντήσεις, να μην είναι ψυχαναγκαστική εκζήτηση επί γης, σκιών, γιατί αυτό δεν διαφέρει από μια χαμαιτυπική ''έρευνα'' μιας συγκύπτουσας διάνοιας που ναι μεν βλέπει, αλλά δεν σηκώνει τον νου στην πηγή και Φως... αμήν άνω σχώμεν τας καρδίας και θα συνανυψωθούν και νους και χους και ζωή....

..κι αν ο άνθρωπος στηρίζεται στις γνώσεις και δυνάμεις του που αποκτά με τα εργαλεία που του δόθηκαν σαν δερμάτινοι χιτώνες (και προσωπείο), ''κρεμιέται'' πάνω σε αυτούς στην αγιογραφική συκή, οπότε αυτοχειρεί (ως άλλος Ιούδας, με την προτροπή του Ι ι' τάγμα δαιμόνων) σε σχέση με τον αγαπημένο μαθητή Ιωάννη (το άλλο Ι), που σαν επιπεσών επί τω στήθει Του Κυρίου, αντλεί θεολογία... 

Δεν μας ''φύτευσε'' Ο Κύριος αυτό το γιατί (βαθειά μέσα μας) που όλοι λίγο πολύ εκφράζουμε για να μας κολάσει, αλλά για να το περάσουμε από αυτό που προείπαμε από την θέση του αντικείμενου και εναντίωσης κατά του Θεού, στην συμφιλίωση και συνοδοιπορούμε συγκείμενοι. Όπως και γνωρίζεται η Αλήθεια. Από τριβή σε κολλώμεθα. 

Το ίδιο ισχύει και με τον θυμό και τους έρωτες... Δεν μας τους εγκατέσπειρε, δεν μας έδωσε τα νεύρα της ψυχής για να μας κολάσει, αλλά να τα συμμαζέψουμε και ευστοχήσουμε. Από άστοχο θυμό κατά των ανθρώπων και έρωτες έρποντες, σε θυμό κατά των δαιμόνων και αναγωγή των πάντων στον καλό Θεό...   

Το να φοβάται κάποιος υπέρμετρα το ένα σκέλος και να μην το ακουμπά, μοιάζει με άνθρωπο που ναι μεν έχει δύο σκέλη αλλά υπερτρέφει το νομικίστικο και ατροφεί εν επιγνώσει την γνώση των φυσικών λόγων. Ίσως κατά Θεόν χωλαίνει. Ίσως... ή κλείνει πόρτες ''επικοινωνίας'' με αυτό το είδος της γλώσσας, υποτιμώντας την και επιτιθέμενος αδιάκριτα σε όσους τολμούν να ρωτήσουν ''γιατί'' Κύριε και μάλιστα ‘όταν εν κρυφίω οι αιτούντες συμπληρώνουν. ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ Κύριε, μου το γνωρίζεις. Έτσι κι αλλιώς Σε εμπιστεύομαι. ΑΝ με συμφέρει, μου λες...    

Έτσι, κάθε ''τόλμη'' ερώτησης, με αυτό το σκεπτικό της αποδοχής, αφού ισχύει το ...7 Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν· 8 πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται. (Ματθ.ζ') ανοίγονται μεν τα σπλάγχνα Του Κυρίου, αλλά η μετάφραση, για νάναι ακριβής χρήζει προϋποθέσεων που δεν είναι άλλο από την ταπεινότητα και καθαρότητα. (και ''μεταφράζοντας'' το ζ'7,8 του ευαγγελικού εδαφίου, σημαίνοντος την όσο μετάβασή μας από το 7 στο 1 σαν ταπεινότητα, τόσο ''εισχωρούμε'' στην αιώνια πρώτη και 8η Κυριακή και Κύριο και το θησαυροφυλάκιό Του, για χάριν των οικείων Του...). Και ο καλός Θεός, βλέποντας τον πόθο συνομιλίας, ακρόασης και τήρησης και μαθητείας, προς γνώση και πλήρωση των εντολών Του, αμήν να δίνει διάκριση…. όσο δε προοδεύουμε στα παραπάνω έντονα και όσο ‘’μειώνονται’’ δια της μετανοίας, τα ύδατα, τα οποία μας διαθλούν και διαστρεβλώνουν την πληροφορία και εμπράγματο λόγο του Θεού, τόσο πιο ακριβής θα είναι η ‘’μετάφραση’’ αυτής της γλώσσας που χρησιμοποιεί ο Θεός στην χωρίς ασυνέχεια συνομιλία με το παιδί Του… κι όπως Ο Κύριος στην βάπτιση, ευθέως ανέβει εκ των υδάτων (ως αναμάρτητος) για να κατέβει το Πνεύμα το Άγιον, εν είδει περιστεράς, (για να ισχύσει το ... Σήμερον τα άνω τοις κάτω συνεορτάζει, και τα κάτω τοις άνω συνομιλεί άμεσα και με ευκρίνεια ως ευδοκία επί του Υιού... Σήμερον ο Δεσπότου προς το βάπτισμα επείγεται, ίνα αναβιβάση προς ύψος το ανθρώπινον ... ''σήμερον'' κατά την ετοιμότητά μας, και όσο επιτρέπουμε Τον Κύριο να συνοδοιπορεί μαζί μας (εντός), μας συνανυψοί. Θεού το δώρον, δική μας η θέληση... [αμήν και στον καθένα με ευλογία) της ευχής καθαγιασμού των υδάτων] ...έτσι και για μας, αν δεν θέλουμε να ανεβούμε πάνω από τα διαθλαστικά ύδατα, και ζητάμε την γνώση μόνο από περιέργεια ή για εκμετάλλευση προς επίδειξη (ή ίδιους σκοπούς* κι όχι προσωπικής σωτηρίας), εκπειράζοντες Τον Κύριο, δεν ανοίγουν οι ουρανοί, δεν κατεβαίνει το Πνεύμα το Άγιον… με αποτέλεσμα αυτής της μη αγαθής προαιρέσεως, να προκαλεί κρίμα και κατάκριμα για το θράσος… Κύριε ελέησον!! αμήν νουθέτησον... αφορμάς μετανοίας παράσχου ημίν, ανάδειξέ μας σταυροφόρους, ένδυσε μας με τον Εαυτό Σου, αφού (όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε Χριστόν ενεδύσασθε Γαλ.γ'22) και μόνο δια Σταυρού γίνεται η διέλευση της ερυθράς και η νίκη κατά των παθών.... 

Μέχρι την πληρότητα και χάρι και για την πνευματική μας ασφάλεια, ακολουθούμε το παράδειγμα ''εργασίας'' του αγ.Ιουστίνου πόποβιτς... Εγώ πασχίζω πάντοτε να επιβεβαιώνω τις σκέψεις  μου στα γραπτά των Αγίων Πατέρων. 

αμήν ... ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις. (εστηριγμένα εις την Πέτραν... Πέτραν ην ο Χριστός...).

αποκτώντας νουν Χριστού και καρδίαν Αυτού…

(στην φωτο, ο αγ.Πορφύριος και πρότυπο σοφίας, ευαισθησίας και καθαρής καρδίας - όπως βέβαια κι όλοι οι άγιοι, ο καθένας με την ιδιαιτερότητα του προσώπου του και τα μοναδικά του χαρίσματα - )…

* ενθυμούμενος δύο περιστατικά ''στρεβλής'' εκμετάλλευσης της γνώσης (και λόγων) του Θεού... 

πρώτα ...με τον Λέοντα ίσαυρο, αυτόν που ξεκίνησε την εικονομαχία, όπου οι εβραίοι είδαν και μετέφρασαν το ''σημείον'' αλλά, όχι μόνο οικειοποιήθηκαν την μικροαλήθεια (λόγο), αλλά και την εκμεταλλεύτηκαν για να πολεμήσουν την όλη  Αλήθεια και Λόγο... (και ενυπόστατο σοφία).

...αλλά και με τον αγ.Ιωάσαφ, (από ...Αστρολογία φυσιογνωμική και Ορθοδοξία)  που παρότι το νέφος το σκιάζον ήρθη στους ''αστρολόγους'' για να γνωρίσουν την αλήθεια του παιδός, αντί να το εκμεταλλευτούν προς θεραπεία και σωτηρία τους ΑΝ ήταν πραγματικά φιλαλήθεις, το μήνυσαν ως κόλακες στον βασιλέα για να  αποτρέψει την πρόοδο του παιδιού (φυλακίζοντάς το) και μεταστροφή του από ειδωλολατρεία, στην ορθοδοξία... και από τα κατέναντι φωτίζοντα άστρα Στον Άδυτο Αστέρα (Χριστό) και ανατολή ανατολών... πολεμούντες Αυτόν και την ιατρεία Του… κι όλα αυτά, γιατί ο άνθρωπος ΔΕΝ θέλει να ακούσει τους λόγους Του προσκείμενος στο κακό, αρνούμενος να αφήσει τα πάθη, ‘’αρνούμενος’’ σωτηρία, αδικώντας τον εαυτό του…  (αμήν μη γένοιτο).  Κι η αναφορά με τα παραπάνω δυσακούμπητα θέματα σχετικώς ''καθαρά δαιμονικά'' και εξωστρεφή, δεν έγινε για να ωθήσει τον κόσμο να ασχοληθεί με αυτά (όπου υπάρχουν διάσπαρτοι λόγοι Του και μικρά μαργαριταράκια), όχι για να οπισθοδρομήσει ο έχων Τον Ήλιο στα οδοδεικτούντα άστρα, αλλά για να φανεί πως ο άνθρωπος θα παραστεί αναπολόγητος, αφού ναι μεν ''είδε'' αλλά δεν ένωσε το αποκομμένο με το Εν και πηγή. ΔΕΝ ακολουθήσαμε τον μίτο εξόδου από την σκιά, παρότι μας απλώθηκε εύσπλαγχνα αυτός (όπου κι αν βρισκόμαστε).... Ο πανταχού παρόν και τα πάντα πληρών εποπτεύων και θέλων την επίγνωση της Αληθείας και πλήρωσής μας με Πνεύμα Άγιον (αντί πονηρού)... Κύριε ελέησον!!