Ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος και ο άθεος καθηγητής από την Αμερική

(Ιωαν.δ'48) εἶπεν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς πρὸς αὐτόν· ἐὰν μὴ σημεῖα καὶ τέρατα ἴδητε, οὐ μὴ πιστεύσητε....

----

Ο Γέρων Πορφύριος και ο ταξιτζής

άγιος ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ και το ΑΠΟΛΛΟ 13

γέροντος Πορφυρίου (για τον 90ό ψαλμό)

• 
  

Τὸ ἀληθινὸ Βυζάντιο. Ἡ ἀρχοντικὴ καὶ βασιλικὴ πολιτεία (Φώτης Κόντογλου)

Τί ἤτανε, ἀληθινά, ἐκεῖνο τὸ Βυζάντιο, ἐκείνη ἡ Κωνσταντινούπολη; Παραμυθένιος κόσμος! Ὄχι μοναχὰ ἡ ἀρχαία πολιτεία, μὰ κι ἡ καινούρια, ὡς τοῦ σουλτὰν-Χαμὶτ τὰ χρόνια. Εἶχα γνωρίσει ἕναν χριστιανὸ Ἀνατολίτη κοσμογυρισμένον, ποὺ ἔζησε πολλὰ χρόνια στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν Ἀμερική, στὴ Λόντρα, στὸ Παρίσι, στὴ Ρώμη, στὴ Νέα Ὑόρκη. «Ὅλες αὐτὲς οἱ μεγάλες πολιτεῖες, μοῦ ἔλεγε, εἶναι σπουδαῖες, μὰ σὰν τὴν Κωνσταντινόπολη δὲν ὑπάρχει ἄλλη στὴν οἰκουμένη, κι οὔτε βρίσκεται στὸν ντουνιὰ τέτοια ἐπίσημη ἀρχοντικιὰ καὶ βασιλικὴ πολιτεία».

από μικρά τα παιδιά να αγαπήσουν την προσευχή

Οι μητέρες, χωρίς να ζορίζουν τα παιδιά, πρέπει να τα μαθαίνουν από μικρά να προσεύχονται.

Με τις προσευχές των μικρών παιδιών μπορούν να γίνουν θαύματα. Ό,τι ζητούν από τον Θεό, τους το δίνει, γιατί έχουν αθωότητα και ο Θεός ακούει την καθαρή προσευχή τους. Θυμάμαι, μια φορά που οι γονείς μας είχαν πάει στο χωράφι, με είχαν αφήσει στο σπίτι με τα δυο μικρότερα αδέλφια μου. Ξαφνικά ο ουρανός μαύρισε και άρχισε καταρρακτώδης βροχή. «Τί θα κάνουν τώρα οι γονείς μας; είπαμε. Πώς θα έρθουν στο σπίτι;». Τα δυο μικρά άρχισαν να κλαίνε. «Ελάτε, τους είπα, θα παρακαλέσουμε τον Χριστό να σταματήση την βροχή». Γονατίσαμε και τα τρία μπροστά στο εικονοστάσι και προσευχηθήκαμε. Σε λίγα λεπτά η βροχή σταμάτησε.

Οι γονείς πρέπει να βοηθούν με διάκριση τα παιδιά από μικρά να πλησιάσουν στον Χριστό και να ζήσουν από μικρά τις ανώτερες χαρές, τις πνευματικές. Όταν αρχίσουν να πηγαίνουν στο σχολείο, πρέπει σιγά‐σιγά να τα μάθουν να μελετούν κάποιο πνευματικό βιβλίο και να τα βοηθούν να ζουν πνευματικά.


Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.

---

ψυχική αγνότητα για να αναπαύεται η χάρις

Η καθαρή καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Η καρδιά και ο Θεός (Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου)

Επί του πρακτέου η απόδοσις του Πάσχα και το ίδιο το Πάσχα

…Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι. (Ματθ.ε’17)

Δεν καταργείται η φύση και ο νόμος. Πληρούται / συμπληρούται και ανάγεται εκ της γης στον ουρανό. Από το καλώς λίαν στο άριστα και τέλεια. Κάποιοι, από υπερβάλλοντα ζήλο, δυστυχώς προσπερνούν αδιάκριτα και καταργούν την φύση και τους λόγους, που ο ίδιος Ο Λόγος προσφέρει χωρίς ασυνέχεια, ως διάλογο μεταξύ Αυτού και του πλάσματός Του, για την σωτηρία του.

Αυτό που καταργείται είναι το παραφυσικό και σκιώδες που αναμείχθηκε με την φύση και την βρώμισε. Η ασθένεια, το ε-γώ. Ο ασθενής αναρρώνει, ο τεθανατωμένος τη αμαρτία ζωούται δια των (ισχυόντων) μυστηρίων και μυστικώς με το ελθέ και σκήνωσον εν ημίν...

Πάσχα είναι πέρασμα κι αν Αυτό δεν αποδώσει ως πλήρωση, τον όλο νόμο έως κεραίας (κατά τάξη και ετοιμότητα στον καθένα προσωπικά) δεν αρχίζει η ‘’ανάληψις’’ και πραγματική έξοδος (πάσχα) από τη γη στον ουρανό.  

σχόλια πάνω στο : τα αμαρτήματα των γυναικών οφείλονται στην απαιδευσία των ανδρών

τα αμαρτήματα των γυναικών οφείλονται στην απαιδευσία των ανδρών. Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός

Επιτρέψτε μου μια σχετική εμπειρία φίλου. Σαν διοικητής εθνοφυλακής, υπεύθυνος για έναν μεγάλο τομέα στην Ρόδο, έτυχε να βρεθεί σε ένα μοναστήρι (Παναγία Σκιαδενή) στην άλλη άκρη του νησιού (απόσταση 85 χλμ από την πόλη της Ρόδου). Εκεί, συνομιλώντας με τον παπούλη και την πρεσβυτέρα του, έλεγαν διάφορα. Σε μια στιγμή, ζητά η (ταπεινή) πρεσβυτέρα τον αξιωματικό, μιας και φαινόταν να έχει καλή θεωρητική κατάρτιση στα πνευματικά, να τους πει κάτι για την ταπεινότητα.

Πάνω στη ροή του λόγου, είπε καναδυό πράματα (πάντα θεωρητικά όπως μας ανέφερε). Σε μια στιγμή όμως, κάτι σαν να του χτύπησε καμπανάκι και συνεστάλη με την σκέψη. Για κάτσε, μιλάς για ταπεινότητα θεωρητική σε πρακτικά ταπεινή γυναίκα; Κοιτάει το ρολόι, και βλέπει νάναι μία παρά πέντε. Με μια μικρή σιωπή, περάσανε σε άλλο θέμα.

ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρος και ο Άγιος Παντελεήμων μέσα στο χειρουργείο!

Μιά νέα κοπέλα πήγε νά χειρουργηθεί σέ νοσοκομείο τής Συμφερούπολης. Ή κατάσταση της ήταν πολύ σοβαρή καί ή εγχείρηση δύσκο­λη κι επικίνδυνη. Ή γιατρός πού θά τη χειρουργούσε κάλεσε τή μητέρα τής ασθενούς καί τής είπε:

- Ή εγχείρηση είναι πολύ δύσκολη κι επικίνδυνη. Δέν μπορώ νά σάς εγγυηθώ τίποτα. Δέν ξέρω άν ή κόρη σας βγεί ζωντανή.

Δέν υπήρχε άλλη επιλογή. Ή νέα οδηγήθηκε στό χειρουργείο.

Σ' όλη τή διάρκεια τής εγχείρησης ή μητέρα καθόταν στην αυλή του νοσοκο­μείου καί μέ δάκρυα στά μάτια προσευχόταν στον άγιο Λουκά τον Ιατρό καί στον άγιο Παντελεήμονα νά βοηθήσουν.

αισιοδοξία ''χριστιανική''

Άγιος Νικόλαος Αχρίδος

Δεν θα μπορούσα να αποκαλέσω τον εαυτό μου Χριστιανό, εάν δεν ήμουν αισιόδοξος. Και αν αποκαλούσα τον εαυτό μου Χριστιανό και δεν ήμουν αισιόδοξος, δεν θα ήμουν ειλικρινής Χριστιανός. Και όλοι εσείς ματαίως αποκαλείσθε Χριστιανοί, εάν δεν είσθε αισιόδοξοι. Ο Χριστιανισμός αποτελεί το μέγιστο κάστρο αισιοδοξίας. Ο Χριστιανισμός θεμελιώνεται στην πίστη, την ελπίδα και την αγάπη. Γιατί αυτά τα τρία μόνο σώζουν: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη.

Η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη συναποτελούν την αισιοδοξία. Μόνον η αισιοδοξία μάς σώζει. Αν δεν έχουμε αισιοδοξία, δεν έχουμε πίστη. Χωρίς πίστη είμαστε σαν τα ζώα που σήμερα το πρωί σφαγιάστηκαν στο σφαγείο. Χωρίς την αισιοδοξία, όλοι μας είμαστε ανάπηροι. Μεγαλύτερη αναπηρία έχει ο άνθρωπος χωρίς αισιοδοξία παρά ο άνθρωπος χωρίς πόδια. Ο Θεός εν σοφία τα πάντα έκτισε. Στο πρόσωπο του αισιόδοξου καθημερινά πέφτουν οι ακτίνες του ηλίου, του ζεσταίνουν και του φωτίζουν την ψυχή, ενώ το πρόσωπο του απαισιόδοξου μένει χωρίς τον ήλιο, με αποτέλεσμα η ψυχή του να είναι κρύα και σκοτεινή. Ο πρώτος καθημερινά βλέπει τα λουλούδια, ενώ ο δεύτερος τον σκουπιδότοπο. Δεν μπορεί να υπάρξει καμμιά δημιουργία χωρίς αισιοδοξία...

---

η πάντων ελπίς

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ

Οι μήνες περνούσαν και η κατάστασή μου χειροτέρευε. Η πίστη μου όμως δε λύγιζε, δυνάμωνε ακόμα περισσότερο. Πλέον δε μ΄ ένοιαζε αν θα ζήσω ή θα πεθάνω παρά αν πεθάνω να με πάρει μαζί του, κοντά του, δίπλα του ή αν ζήσω να τον εξυμνώ όπου βρεθώ κι όπου σταθώ.

Είχε περάσει κοντά ένας χρόνος όταν μας ανακοίνωσαν ότι βρέθηκε συμβατός δότης από Αμερική. Ήταν Πέμπτη πρωί. Την Παρασκευή το πρωί θα έφευγε από το 401 για τον Ευαγγελισμό όπου τη Δευτέρα θα γινόταν η μεταμόσχευση. Πέμπτη στις 12 έπεσα σε κώμα Είχε γεμίσει υγρό το κεφάλι, οι πνεύμονες και η καρδιά. Μαζί με το κρεβάτι μου με κατέβασαν στην εντατική. Θα πρέπει να έμεινα αρκετές μέρες.

Κάποια στιγμή επανήλθα μη μπορώντας ν΄ ανοίξω τα μάτια, θυμάμαι άκουγα τις πιο γλυκές μελωδίες που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου... γεμάτο γαλήνη και ηρεμία. Δεν ήξερα που βρισκόμουν, αλλά κατάλαβα ότι βρίσκομαι στην εντατική.

Ὁ Σταυρός τοῦ Ἁγίου Φωτός

Μπορεῖ τό μετρούμενο (προαναφερθέν*) νά προκαλεῖ σέ ὠρισμένους μία κάποια αἴσθηση καί ἕλξη, ἀλλά σκοπός γιά ὅλους, εἶναι τό βίωμα Αὐτοῦ. 

Ὄχι τοπικά καί χρονικά τό Μ.Σάββατο ΜΟΝΟ, ἀλλά καθημερινά καί ἀμήν γιά πάντα καί ἐν παντί τόπω. Ἀφοῦ ἡ ὅλη θεία οἰκονομία ἔγκειται γιά τόν ἁγιασμό, γιά τήν ἀντίληψη, μετοχή καί ἀνάπαυση Τοῦ Παρακλήτου.

…τό Ἅγιο Φῶς, ἀναβλύζει / κατεβαίνει (τυπώνοντας την κάθετη διάσταση) ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο...  καθ'ὅλην τήν διάρκεια τοῦ ἔτους, ἐπισκέπτεται τόν δεξί

Ἅγιο Πνεῦμα (αγ. Γρηγόριος Θεολόγος)

Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι Πνεῦμα Θεοῦ, Πνεῦμα Χριστοῦ, νοῦς Χριστοῦ, Πνεῦμα Κυρίου, Κύριος, Πνεῦμα Υἱοθεσίας, ἀληθείας, ἐλευθερίας, Πνεῦμα σοφίας, συνέσεως, βουλῆς, ἰσχύος, γνώσεως, εὐσεβείας, φόβος Θεοῦ. 

Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι Πνεῦμα δημιουργό πού ἀναγεννᾶ διά τοῦ βαπτίσματος καί διά τῆς Ἀναστάσεως. Εἶναι Πνεῦμα πού γνωρίζει τά πάντα, διδάσκει, πνέει ὅπου καί ὅσο θέλει, ὁδηγεῖ, λαλεῖ καί ἀποστέλλει. 

Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀποκαλύπτει, φωτίζει, ζωοποιεῖ, μᾶλλον δέ εἶναι τό ἴδιο φῶς καί ζωή. Καθιστά τους ἀνθρώπους ναούς, τούς θεοποιεῖ καί τούς τελειοποιεῖ. 

Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ πηγή τῆς σοφίας καί μπορεῖ νά ἐξηγεῖ καί νά διασαφηνίζει τά πάντα, εἶναι αὐτεξούσιο καί ἀναλλοίωτο, εἶναι παντοδύναμο, ἐπιβλέπει τά πάντα καί διεισδύει σ'ὅλα τά πνεύματα. Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι αὐτό πού μοιράζει τά χαρίσματα, εἶναι νοερό, πολυμερές, σαφές, εὐκρινές, ἀνεμπόδιστο καί ἀμόλυντο ".

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Παράκλητος