σχόλια πάνω στο : τα αμαρτήματα των γυναικών οφείλονται στην απαιδευσία των ανδρών

τα αμαρτήματα των γυναικών οφείλονται στην απαιδευσία των ανδρών. Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός

Επιτρέψτε μου μια σχετική εμπειρία φίλου. Σαν διοικητής εθνοφυλακής, υπεύθυνος για έναν μεγάλο τομέα στην Ρόδο, έτυχε να βρεθεί σε ένα μοναστήρι (Παναγία Σκιαδενή) στην άλλη άκρη του νησιού (απόσταση 85 χλμ από την πόλη της Ρόδου). Εκεί, συνομιλώντας με τον παπούλη και την πρεσβυτέρα του, έλεγαν διάφορα. Σε μια στιγμή, ζητά η (ταπεινή) πρεσβυτέρα τον αξιωματικό, μιας και φαινόταν να έχει καλή θεωρητική κατάρτιση στα πνευματικά, να τους πει κάτι για την ταπεινότητα.

Πάνω στη ροή του λόγου, είπε καναδυό πράματα (πάντα θεωρητικά όπως μας ανέφερε). Σε μια στιγμή όμως, κάτι σαν να του χτύπησε καμπανάκι και συνεστάλη με την σκέψη. Για κάτσε, μιλάς για ταπεινότητα θεωρητική σε πρακτικά ταπεινή γυναίκα; Κοιτάει το ρολόι, και βλέπει νάναι μία παρά πέντε. Με μια μικρή σιωπή, περάσανε σε άλλο θέμα.

Το ίδιο μεσημέρι, κατά τις 3και, βρίσκεται στο σπίτι του (ο αξιωματικός) στη Ρόδο και χαιρετώντας την γυναίκα του, την ρωτάει πως ήταν. Με μια μικροαλλοίωση προσώπου, λέει – καλά. Αφού επιασε αυτόν τον τόνο, ρωτάει για λεπτομέρειες…

- να! Έχω μια μικροκάκωση στο δεξί μικρό δαχτυλάκι.

- πως έγινε;

- όταν ανεβαίναμε στα σκαλοπάτια, ο μικρός στραβοπάτησε και για να μην πέσει, κρατήθηκε από το μικρό μου (εύκαιρο και ‘’τυχαία’’, να πιαστεί) δάχτυλο και μου το στραμπούληξε λίγο… δεν υπάρχει πρόβλημα.

- ΤΙ ΩΡΑ ΗΤΑΝ;

- να… 1 παρά 20 πήρα την μικρή από το σχολείο. Παρά τέταρτο είμασταν στο οπωροπωλείο (μικρή στάση) και … 1 παρά 5 συνέβη το γεγονός.

- !!! (Δλδ ακριβώς) εκείνη την ώρα που είχε συσταλεί ότι κάνει επίδειξη ταπεινότητος στην ταπεινή γυναίκα L με το μικρό δάχτυλο πολλές φορές να υψώνεται επιδεικτικά, να φοριέται για τον ίδιο λόγο δαχτυλίδι κλπ…

Πράγματι, η απαιδευσιά του ανδρός ‘’χτυπούσε’’ ως βάρος (παρά την απόσταση 85χλμ) τη σύζυγο. Μια μυστική σχέση ανδρός (κεφαλής) και γυναικός, μετά την μυστηριακή ένωση εκ γάμου, και έσονται οι δύο εις σάρκα μία, πέραν κοσμικών μεγάλων αποστάσεων.

Στην ίδια χρονική περίοδο, είχε φίλο σε μια διπλανή μονάδα, που του παραπονέθηκε σε κάποια στιγμή, ότι η γυναίκα του είχε μια παράλυση δεξιού χεριού και παρότι το ψάξανε σε ειδικούς γιατρούς, δεν βρίσκανε την αιτία. Ο ίδιος διακατήχετο από μια δυσφορία φοβερή. Αδυναμία θέλησης να αντιμετωπίσει καταστάσεις, διαρκώς γογγύζοντας. ‘’Περνούσε’’ η δική του νοερά παράλυση στο σώμα της γυναικός του. Κάνοντάς του ‘’διάγνωση’’ (με την έννοια του ερεθίσματος να το ψάξει, γιατί συνέβη και στον ίδιο) ότι αν ήταν παντρεμένος με θρησκευτικό γάμο (σε σχέση με τον πολιτικό που είχε κάνει) *** το κόστος και ο πόνος θα ήταν πολύ ελαφρύτερος, θα την έβγαζε καθαρή με κανένα σπυράκι ας πούμε. Ο π.Συμεών περουβιανός, πνευματικός σύμβουλος του παιδιού, για δικό του λόγο, του έκανε αυστηρή παρατήρηση (του εν λόγω αξκού).

Έλεγε, πως το έσονται οι δύο εις σάρκα μία με μυστηριακό (ορθόδοξο) τρόπο*, παρεμβαλλόμενος Ο Κύριος, σαν αμορτισέρ σε αυτοκίνητο, οι κραδασμοί της γης, απορροφούνται και δεν περνάνε αυτούσιοι με σκληρό τρόπο στα πρόσωπα. Λόγω όμως της παρατήρησης από τον μοναχό, θεωρούσε αυτήν του την σκέψη σαν δικό του λογισμό…  

Άλλη φορά, πάλι ο ίδιος, μας έλεγε, πως στην υπηρεσία του (24ωρη)  παρασύρθηκε και είδε κάτι άσεμνα θεάματα στην τηλεόραση…. Την επόμενη ημέρα η γυναίκα του, είχε κάτω από το μάτι της (χωρίς να υπάρχει κάποιος εμφανής λόγος) ένα εσωτερικό σπυράκι που την πονούσε. Πάλι ‘’τόπιασε’’ το μνμ… (σε συνέχεια του προηγούμενου αναφερθέντος περιστατικού, που φυσικά δεν ήταν τα μόνα για να θεωρηθούν ‘’τυχαία’’). Η βλακεία του ανδρός, πονά τη σύζυγο, περνώντας της μυστικά την όλη κατάσταση.

Μας έλεγε, πως αναρωτήθηκε, μα γιατί αφού εγώ κάνω τις βλακείες, γιατί να μην ‘’πληρώνω’’ εγώ; Κι η απάντηση έρχεται από το Ευαγγέλιο. …28 οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα. ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ· (Εφεσ.ε’)    

Πάντως, οι αστοχίες (αμαρτίες) του σώματος οφείλονται στην απαιδευσιά της κεφαλής. Ανδρός ή γυναικός... ο καθένας για τον εαυτό του κι ο ένας για τον άλλον όταν συσχετίζονται... (ενώνονται εις μονάδα) αλλά και γενικώς...

…''έρχεται'' Ο Θεός και προσθέτει το ''α'' στον Άβραμ και τον μετονομάζει Αβραάμ, και το ''ρ'' στην Σάρα, μετονομάζοντάς την σε Σάρρα... Προσθέτει Ο Κύριος το α της αγάπης και αλήθειας στην κεφαλή και το ρ της δικαιοσύνης στο σώμα (στο σύνολο του ανθρώπου ..και έσονται οι δύο εις σάρκα μία, ως εις πνεύμα εν)... Πάλι και αλλού, ο Ζαχαρίας (κεφαλή) δεν μιλά (δεν εξομολογείται), μέχρι η Ελισσάβετ (σώμα) που κυοφορεί τον Ιωάννη (μετάννοια) να τον γεννήσει... (μικρό παρακλητικό).

Οι παραπάνω παρατηρήσεις, δεν είναι για να ''αθωωθεί'' η απαιδευσιά του ανδρός, αλλά για να μην κατακριθεί αδιάκριτα και μονοδιάστατα ο άνδρας, ενόσω η κεφαλή της γυναικός (και νοοτροπία της) παρασύρει σε αστοχίες το σώμα της... μεταθέτοντας την κάθε αμαρτία της, στον άνδρα (της) - όπως αντίθετα έγινε στο προπατορικό ...

- γιατί ΑΔΑΜ έφαγες από τον καρπό;

- δεν φταίω εγώ, η γυναίκα που μου έδωσες φταίει...

- γιατί Εύα έφαγες;

- δεν φταίω εγώ, ο όφις με εξηπάτησεν...

τότε (και τώρα) ήταν η αιτία ... ο όφις εξηπάτησεν (και εξαπατά, αυτή άλλωστε είναι η ''δουλειά'' του), η Εύα παρέσυρε (και παρασέρνει σε ενεστώτα διαρκείας) και ο ΑΔΑΜ έπεσε (και πέφτει).

Η αντίθετη πνευματική μας υποχρέωση είναι ο άνδρας - νους - να μην πέφτει (νάχει στέρεο νου XC) , η γυναίκα (σώμα) να μην παρασέρνεται (με την άσκηση και ταπεινότητα) και του όφεως να πατείται/συντρίβεται η κεφαλή (χάριτι).

Τώρα εν εσόπτρω και εν αινίγματι ψηλαφούμε τα αποτελέσματα...
(ο πονηρός περισφίγγει με την ουρά του το άλογο, για να ρίξει τον αναβάτη – όπως απεικονίζεται σε αγιογραφίες - . Προσβάλλει το πιο αδύνατο σώμα για να παρασύρει και το νου, την ''κεφαλή''. )

  

(αγ.Μαξίμου ομολογητού) **

  

Πάντως, αν για όλα φταίνε οι άνδρες, οι περιστερές, είναι αθώες, αποδεκτό και λογικότατο, αφού δεν ακούσαμε ποτέ για αθώο (αρσενικό) περίστερο...

Αναλαμβάνοντας την ευθύνη που μας αναλογεί, αμήν ο καλός Θεός  να μας προσθέτει μετάνοια, γιατί η μετάθεση της ευθύνης ότι άλλος φταίει, είναι αιτία απομάκρυνσης, παρά έγγισης και εισόδου στον παράδεισο.

---

* Αγάπη και έρωτας    

** Η Κλίμαξ, ως δρόμος από το κατ’εικόνα στο καθ’ωμοίωσιν.

--- 

*** δικαιώματα, επώδυνα και ολίγον οδυνηρά... (ανάλογα)