Πνευματική ζωή, μέση και μέσον

Η θεία πνοή δια της οποίας λάβαμε ύπαρξη, εγκαταστάθηκε από τον καλό Θεό στο μέσο της καρδίας,σαν σπινθήρας. Στο ίδιο μέσο εγκαθίσταται και το μέσον (σταυρός) δια του οποίου ο καλός Θεός θέλει να μας αξιώσει και της Ζωής. Ο Σταυρός και σταυροπροσκύνηση, μια ουράνια πολιτεία στην ‘’καθημερινότητα’’ δεν είναι μια χρονική φωτοβολίδα ‘’πίστης’’ που εξαντλείται την σαρακοστή ή τις ημέρες νηστείας ή τις μεγάλες γιορτές, που τότε κάπως τον ξεχνάμε λόγω χαράς Αναστάσεως και χαρούμενων θείων γεγονότων, αλλά διαρκής βιωτή. Σταυρός η Αγάπη και Αλήθεια, σταυρός ο μεταβολισμός, σταυρός ο χωροχρόνος, σταυρός η φιλοθεΐα και φιλανθρωπία… (ως ευθύγραμμα τμήματα κάθετα και οριζόντια μεταξύ τους και σχηματικά και συμβολικά και ιδίως ουσιαστικά) με μερικά να χωρά στο νου ο συμβολισμός και άλλα, τα περισσότερα, να χωρά μεν, αλλά να χρειάζεται τόλμη ψηλάφησης, παρουσίασης, ομολογίας και εκδήλωσης δι ημών, στον κόσμο.   

Κι ενώ προβάλλεται μόνο το μεσούσης της μεσοπεντηκοστής, με το: …Μεσούσης τῆς ἑορτῆς, διψῶσάν μου τὴν ψυχήν, εὐσεβείας πότισον νάματα ὅτι πᾶσι Σωτὴρ ἐβόησας· ὁ διψῶν, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω· Ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς, Χριστὲ ὁ Θεὸς δόξα σοι. σίγουρα δεν διψάμε μόνο τότε, αλλά καθ’ημέραν. Αυτό το ‘’μεσούσης’’ και μέσον, καλούμαστε να βιώνουμε και ανευρίσκουμε συχνότερα, ‘’εξαρτώντες’’ την ζωή από Αυτό… 

Νομίζω πως το εντοπίσαμε στο μεσούσης προς τα Χριστούγεννα… που ο αγ.Σάββας με την καρκινοειδή γραφή και τον αγ.Νικόλαο μας παρέχουν στοιχεία πνευματικής αλφαβήτας και βοήθεια αυτογνωσίας. Εκεί στη μέση του ανθρώπου και τα δυο, νεφρά και επινεφρίδια – όπου εις τα νεφρά ''ταμιεύεται'' το γονητικόν σπέρμα και εκείθεν

κινούνται τα υπογάστρια και από αλλού (αγ.πατέρες) έχουμε πως στα επινεφρίδια, εντοπίζεται η έδρα της ψυχής)… το δε πέρασμα από την μία στην άλλη ‘’ζωή’’, ο σταυρός. 

Μεσούσης της μεγάλης σαρακοστής στήθηκε για προσκύνηση ο Σταυρός, που με την διόρθωσή Του οδηγούμαστε προς την Ανάσταση την πνευματική κι όχι την κοσμική (που όταν ακούγεται το ‘’Χριστός Ανέστη’’ διασκορπίζεται ο ‘’πιστός’’ λαός ωσάν εχθροί Αυτού…) όπως συμβαίνει και με τα κοσμικά χριστούγεννα, του ανάσκητου και χοντρού αηβασίλη, που εξαντλείται η εορτή σε λαμπιόνια και φαγοπότι και ξεκούραση….

Πάλι μεσούσης προς την κοίμηση της Θεοτόκου, τοποθετήθηκε η Μεταμόρφωση, αφού χωρίς την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης (προφ.Ηλίας) και την πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών (προφ.Μωυσής), την μακαρία ακρόαση και τήρηση του ευαγγελίου (του μεγ.παρακλητικού), αλλά και την αφωνία του Ζαχαρία (το ανεξομολόγητον, που προβάλλεται με τον μικρό παρακλητικό) πως θα μεταμορφωθούμε σε τέκνα Φωτός, πως θα ακολουθήσουμε  την θέληση Της ολκάδος των θελόντων σωθήναι και ανύψωση;

Δυστυχώς η βαρύτητα και τα άγκιστρα δεν μας αφήνουν να απογειωθούμε, να αναληφθούμε… Έτσι, παρά τα τυπικά, παρά την ‘’λογική’’ θρησκευτική μας μετοχή, φωτιζόμενα από το άλλο φως, την άλλη λογική, μοιάζουν αλλιώς να είναι τα πράματα και παρατηρούμαστε συχνά γιαυτό…. :

…πόσοι τάχα κοινωνούντες την θεία μερίδα την παραλαμβάνει ο άγγελος για να μην καεί ο ανάξια προσερχόμενος άνθρωπος; Πυρ τυγχάνει κι ο Κύριος είναι εύσπλαγχνος!! (μήπως συνέβη και σε μας, και δεν το συνειδητοποιήσαμε; ) Πόσοι φαινόντουσαν ότι δεν κοινωνούσαν (κοσμικώς) αλλά ο καλός Θεός τους έδινε θεία μερίδα προς στήριξη; πόσα ‘’άδεια’’ στασίδια θυμιαζόντουσαν και κατειλημμένα τα προσπερνούσε ο ιερέας; Πόσοι εκτός ναού αναστάσεως το Μ.Σάββατο τους άναψε το ‘’άγιο Φως’’ την λαμπάδα;  

Βαπτισθήκαμε εξωτερικά εν ύδατι και λάβαμε τα χαρίσματα εν πνεύματι και εν δυνάμει. Αλλά μόνο η εξωτερική βάπτιση δεν αρκεί αν τα χαρίσματα παραμείνουν παραχωμένα μέσα στην σάρκα. Μας έριξε ένα άγκιστρο από την άλλη όχθη Ο Κύριος και μας προτείνει να ελχθούμε από αυτό και να περάσουμε ολόσωμοι… 5 ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.

Πάλι ως μέσον, Ο Κύριος εμβάς στον Ιορδάνη, τα ιορδάνεια ρείθρα εστράφησαν εις τα οπίσω και ο ποταμός δεν καταλήγει πλέον στην ‘’νεκρά θάλασσα’’. Εισερχόμενος Ο Κύριος δια του βαπτίσματος και στην δική μας ζωή, ο ρους αυτού του ποταμού δεν θα καταλήξει εις την νεκρά θάλασσα, αλλά στην Ζωή, με προϋποθέσεις. Είναι το καλόν και απαραίτητο πνευματικό εμ-βόλιο, που θα επιφέρει την καλή αλλοίωση και στο σώμα (στο σύνολο του ανθρώπου), ώστε να μετατραπεί η αρά σε χ+αρά…. Γιαυτό και ομολογούμε το ΕΝ βάπτισμα που ενεργοποιεί το ΕΝ πνεύμα κι όχι αδιάκριτα οικουμενιστικά όπως θολολογεί η βαπτισματική ‘’θεολογία’’.

Αυτό το μεσούσης, θα μπορούσε να δώσει όχι απλά ένα κεφάλαιο, αλλά με αφορμή αυτό το ‘’μέσον’’, να αναπτυχθεί όλη η θεραπευτική της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Με το συγγραφείν να είναι τέχνη του αφαιρείν, επιτρέψτε μου μόνο δυο τρεις παραγράφους σχετικά.

Σε παληές αγίες γραφές συναντάται ο αριθμός του θηρίου ως 616 (χις’) και σε άλλες ως 666 (χξς’) με επικρατούσα την τελευταία. Νοηματικά και σχηματικά, είναι το ίδιο. Ο διαβολέας, το λέει και το όνομά του, μπαίνει στην μέση (XC, μεταξύ χ και ς) και διαβάλλει, είτε σαν Ι (ι’ τάγμα δαιμόνων) είτε σαν ξ που φαίνεται η οφιοειδής του πορεία, όντας επάνω, εκπεσών και κρεμάμενος, ως ουραγός Φωτός και απόλυτα εξαρτημένος (και μη προβαίνων σε καμμιά κίνηση, αν δεν του το επιτρέψει ο Κύριος).

Κι αυτή η διαβολή που δρα στο μέσον σαν κάτω όψη και ασθενεί και θανατώνει με το δηλητήριό του τον κόσμο, προβάλλει άθελά του την άλλη όψη, όπου ο κρεμασμένος και ανηρτημένος χάλκινος όφις εν τη ερήμω επί της ράβδου του Μωσέως, αντίτυπο Του Κυρίου που δια του σταυρού Του θανατώνει τον θάνατο, φέρνει την ίαση.

Διαβάλλει τον άνθρωπο λόγω του φθόνου του, επειδή δεν θέλει να τον βλέπει ενοποιημένο σαν μονάδα, όμοιο με Τον Κύριο, κατακερματίζοντάς τον ψυχικά με την αμαρτία. Μια ενότητα και ίαση που μπορεί να τελεσθεί, ΜΟΝΟ δια XC και εν XC. Διαβάλλει και τους ανθρώπους μεταξύ τους. Αν ο άνθρωπος ενδώσει στο πυρ των πειρασμών, ψύχεται η ψυχή του. Αν όμως αντισταθεί δυνάμει του άλλου πυρός* Ο σταυρός Του Κυρίου δια του οποίου τελούνται όλα τα μυστήρια, ανάγει την ψυχή του ασκουμένου σε τόπο χαράς και αναψύξεως (από τώρα) ανεβάζοντάς τον σε τόπο και χώρα αναστάσεως, από τόπο αράς και στάσεως, επαναστάσεως κατά του θείου θελήματος, με επόμενο τον τρόμο, όπως βίωνε ο Κάιν.   

Επί του πρακτέου, διαβάλλοντας ο αντίδικος δύο ανθρώπους, χύνοντας το δηλητήριο του εγωισμού από την πηγή κάθε εγωισμού διάβολο, θα μπορούσε ο καθένας να μείνει στο μερικό δίκηο που έχει από την πλευρά του και που το  ενσπείρει στον νου ο αρχιδικηγόρος. Σε αυτήν την φάση, δίκηο μπορεί να έχουν κι οι δυό, και να πολεμούν ‘’λογικά’’ γιαυτό, αλλά το ζητούμενο είναι η χάρις και η διάλυση των σκιών που τους χωρίζουν. Αυτό δεν επιτυγχάνεται ει μη, δια της άλλης όψης, πάλι ‘’μέσου’’ που μας ενώνει. Κι είναι το παντοδύναμο όνομα Του Κυρίου το μέσον και Ο Μεσσίας λυτρωτής. (κι όπου Κύριε ελέησον, εκεί Κι Ο Κύριος). ΑΝ ο ένας από τους δύο (κι αν και οι δυό, ευχής έργο) διαβαλλόμενοι, αντιληφθούν την διαβολή και αρχίσουν μυστικώς να εύχονται ο ένας για τον άλλον και τον εαυτό τους να τον ελεήσει/φωτίσει Ο Κύριος, η ενδιάμεσος σκιά αποσύρεται και δίνει την θέση της στο Φως. Η μία όψις στην άλλη.

Πέρασμα χάριτι, με την κατά Θεό αγάπη και θυσία και υπέρβαση. Τότε και έτσι σπάζουν και αναιρείται η δράση από τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού τα καθ’ημών δολίως κινούμενα, από αντίστοιχα βέλη Φωτός εξ ιλαρών αγγέλων, που ως οι καλύτεροι φίλοι και φύλακες τρέχουν να μας βοηθήσουν σε κάθε ανάγκη.

Αγαθοί διάκονοι με ζωγραφισμένα στα πρόσωπά τους την αγωνία και τον ένθεο πόνο για την σωτηρία μας. (…η άλλη όψη του εσταυρωμένου μοναχού, με την άλλη χαρά και ουράνια γλυκύτητα). Άγιε άγγελε ο εφεστώς… φύλαττε.

Η πίστις σου σέσωκε, δια πίστεως η σωτηρία. Και στην κάτω όψη, είμαστε διατεθιμένοι να πιστέψουμε ότι πίσω από την σελήνη και αστέρες κρύβονται δαιμονικές ενέργειες και ενεργούν κατά τον εγωισμό και δικαιώματα που δίνουμε (αστρολογία). Έτσι είναι, είτε κάποιος ‘’πιστεύει’’ στην αστρολογία είτε ως ‘’γνήσιος’’ θρησκευόμενος την απορρίπτει. Ο Κύριος όμως του παντός, έθεσε αγγέλους υπεύθυνους για την κίνηση των άστρων επί των τροχιών που διατάχθησαν μέσα στο σύμπαν, κι αυτοί παρότι ‘’στηρίζουν’’ γίνονται θεατοί μόνο από την άνω όψη. Έτσι, δια πίστεως όχι μόνο οράται η άνω όψη, αλλά και ενεργεί με την εντολή Του Κυρίου, όπου εντοπίζεται ταπεινότητα. Όχι μόνο στην ΠΔ αλλά και στην Καινή, έμεινε καρφιτσωμένος ο ήλιος στην θέση του, μέχρι να περαιώσει την πορεία του με το φως της ημέρας για να μην ‘’σκοντάψει’’ ένας άγνωστος στους πολλούς άγιος. Ο αββάς Πατερμούθιος (+9 Ιουλ). Μπορεί να το δικαιολόγησε στους έκπληκτους ανθρώπους (να μείνει ο ήλιος στην ίδια θέση για ώρα πολύ), ότι αν έχετε πίστη ως κόκκο σινάπεως, γίνονται θαύματα… αλλά στην ουσία, ‘’έσκαψε’’ και βρήκε τον σταυρό και τον βίωσε, δια του οποίου περνάει ο άνθρωπος από την μία όψη στην άλλη.

Αμήν κι εμείς να βρούμε τα 4 άκρα του ζωοποιού σταυρού προσευχή – νηστεία- ακρόαση – τήρηση και να ακολουθήσουμε εις βάθος (και ύψος πνευματικό) τον μίτο που τον εμφανίζει στην ζωή μας λαμπρό. Από τύποις και εξωτερική προσευχή και νηστεία όπως ο φαρισσαίος που αποδεκάτιζε τα αγαθά, πλενόταν έως πήχεως…. στα θεάρεστα του Θεού. Από επιδερμική, νηστεία προσευχή (που μόνο δι αυτών εκπορεύεται το γένος των δαιμόνων) στην μακαρία ακρόαση και τήρηση. Όλα, δι ευχών, ολοέν λεπτότερα και λαμπρότερα. Κι όσο λαμπρύνεται ο εν ημίν σταυρός, τόσο αντανακλάται αυτό το Φως στο πρόσωπό μας. Το ψαλμικό ‘’εσημειώθη’’. 

Συγχρόνως, παρατηρεί ο αγ.Αρσένιος Μπόκα, πως στην καρδιά μας έχουμε έναν σταυρό και έναν θρόνο. Όσο κάθεται στον θρόνο το εγώ μας, Ο Κύριος κρεμάται επί του Σταυρού… ενώ όταν ‘’σταυρωνόμαστε’’ εμείς για την αγάπη Του, στον θρόνο της καρδιάς μας κάθεται Ο Κύριος, όπου στην πρώτη περίπτωση ισχύουν οι σκιές, ενώ στην δεύτερη το Φως.        

Διαβιούντες εν σκιά, και επιστρέφοντας στην ενδιάμεση εισχωρούσα δολίως διαβολή…. αν πάλι, το παιδί δεν ακούει τον γονιό (κι ο γονιός σκάει πως ενώ έχει δίκηο κι είναι για το συμφέρον του παιδιού, δεν εισακούεται) ή κάποιος έχει σηκώσει τείχος αδιαπέραστο κοσμικώς εναντιούμενος οποιασδήποτε νουθεσίας και δεν σηκώνει κουβέντα, μία είναι η λύση. Το καλύτερα… πέντε λέξεις εν νοΐ παρά χίλιες εν γλώττη, και η παρέμβαση της Μεσσίτριας Θεοτόκου, που τα εναντία εις ταυτό αγάγει. Το γνωστό, αν δεν ακούει το παιδί σου, πέστο στην Παναγία να του το πει. Εκεί στο μυστικό μέσο, στα βάθη της αγνώστου ψυχής, όπου δρούσε η διαβολή, ενεργεί θαυμασίως διττά, όπως διττά δρα και ο Σταυρός. Η δόξα των αγγέλων και το τραύμα των δαιμόνων. Γιαυτό και χαιρετάτε αξιοχρέως: Χαῖρε, ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα, χαῖρε, ὦς βροντὴ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα…  

Είδαμε να ενεργεί τόσο θαυμαστά έστω και μία μικρή ακτινούλα που διαλύει το σκότος μεταξύ δύο προσώπων. Τα βιώματα όμως που προσφέρει η Εκκλησία δεν εξαντλούνται στα προβληματάκια που αντιμετωπίζει το ‘’εγώ’’ κι ούτε πρέπει να θεωρείται η Ορθοδοξία ως φωτοβολίδα ή μερικής χρονικής ισχύος αστραπή και κεραυνός. Η Εκκλησία είναι ολόφωτος και ως ταμειούχος της χάριτος εκδηλώνει με κάθε ακρίβεια Τον ανέσπερο και άδυτο ήλιο. Δια Της πλατυτέρας και της Μητέρας Του Φωτός, η Ορθοδοξία είναι πλήρης Φωτός και θέλει να το μοιράσει στους επιθυμούντες να ενσωματωθούν σε αυτό το Ένα Αναστάσιμο Σώμα….

Διαρκώς εύχεται και φεγγοβολεί προς κάθε κατεύθυνση. Φαίνεται με την ευχή αρχής ενιαυτού (που ακολουθεί*). Θα πούμε κι εμείς ένα χρόνια πολλά, άντε με υγεία και δύναμη και σοφία με αφορμή διάφορες ευκαιρίες, αλλά μέχρις εκεί. Το σκέτο χρόνια πολλά χωρίς χρόνους μετανοίας, είναι ελλειπές, όπως και όταν αναφερόμαστε μόνο στην βιολογική υγεία, που φυσικά δεν υποτιμάται κι όποιος πάσχει το ξέρει πολύ καλά, αλλά δεν πρέπει να εξαντλούμε τις ευχές στην κάτω υγεία. Αμήν κατ’άμφω. Έρχεται η Μητέρα με τις ευχές Της και καλύπτει κάθε κενό για να προοδεύσει ο άνθρωπος στην μετοχή του Φωτός.

*Άναρχε Τρισήλιε Βασιλεύ, ο καιρών και χρόνων, τας ελίξεις περισκοπών, ευλόγησον τον κύκλον, της νέας περιόδου, τας αγαθάς Σου δόσεις, πάσι δωρούμενος.

Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος, ὁ ἄναρχος καὶ ἀτελεύτητος καὶ ἐπέκεινα παντὸς χρόνου νοούμενός τε καὶ ὑπάρχων, ὁ πάσης ἐκτὸς μεταβολῆς τε τῶν ὄντων καὶ ἀλλοιώσεως, ὁ τὸν πάντα χρόνον τόν τε γεγονότα τόν τε ὄντα καὶ τὸν ἐσόμενον πληρῶν, ὁ ἐν τῇ ἀφάτῳ σου μακροθυμίᾳ καταξιώσας ἡμᾶς εἰς νέον ἐνιαυτὸν τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητός σου εἰσελθεῖν, αὐτός, πανάγαθε Δέσποτα, τὴν εἴσοδον ταύτην τῇ θείᾳ σου χάριτι εὐλόγησον· ὄμβρους εἰρηνικοὺς πρὸς καρποφορίαν τῇ γῇ δώρησαι· τοὺς ἀέρας ὑγιεινοὺς καὶ εὐκράτους ἀνθρώποις τε καὶ κτήνεσι κατασκεύασον· δὸς ἡμῖν ἐν εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ βεβαίᾳ τὸν κύκλον αὐτοῦ διελθεῖν, τῷ στεφάνῳ τῆς δόξης τῶν ἀρετῶν κοσμουμένους, τῷ φωτὶ τῶν ἐντολῶν σου εὐσχημόνως ὡς ἐν ἡμέρᾳ καλῶς ὁδεύοντας· τὸ εὐσεβὲς ἡμῶν ἔθνος τῇ δυνάμει σου κραταίωσον· τὴν νεότητα παιδαγώγησον· τὸ γῆρας περικράτησον· τοὺς ὀλιγοψύχους παραμύθησον· τοὺς ἐσκορπισμένους ἐπισυνάγαγε· τοὺς πεπλανημένους ἐπανάγαγε καὶ σύναψον τῇ ἁγίᾳ σου ᾿Εκκλησίᾳ, ἣν τῇ θείᾳ σου χάριτι καλῶς διαφύλαξον· λάλησον ἀγαθὰ ἐν ταῖς καρδίαις τῶν ἀρχόντων ἡμῶν, ἐνίσχυσον καὶ ἐνδυνάμωσον αὐτούς τε καὶ τὸν φιλόχριστον ἡμῶν στρατόν· ἐλθέτω ἐφ᾿ ἡμᾶς, Κύριε, ἡ βασιλεία σου, βασιλεία ἀγάπης, χρηστότητος, δικαιοσύνης καὶ εἰρήνης, καὶ ἀξίωσον ἡμᾶς ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μιᾷ καρδίᾳ ὑμνεῖν σε καὶ δοξάζειν σε τὸν ἐν Τριάδι ἄναρχον καὶ αἰώνιον Θεὸν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. 

Συγ-κινεί τα μέλη Της να δρουν έτσι με αιτήσεις, όχι μόνο στις διαπροσωπικές τους σχέσεις (ευθέως), αλλά σαν με ομόκεντρους κύκλους ή σφαίρες με αλυσίδες προσευχής, να εγγίσει και λύσει τα προβλήματα από προσωπικά, οικογενειακά, κρατικά και φτάνει να αγκαλιάσει τον σύνολο άνθρωπο, τον παλαιό ΑΔΑΜ, να του λύσει τα δεσμά…. Οι αλυσίδες προσευχής, διαλύουν τις άλλες αλυσίδες. Η δική μας παρουσία (φυσική και νοητή) στις θείες λειτουργίες και ακολουθίες, μυστικά ενεργεί προς ωφέλεια…  πλην το: … ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ᾔνεσά σε ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου (του ψαλμού ριη’164) του όρθρου, των ωρών, των ακολουθιών του μεσονυκτικού, έως το αδιαλείπτως προσεύχεσθε, συνενούμαστε με την εύχουσα Εκκλησία, δια του σταυρού, ως στήριγμα πιστών και λυτήριον δεσμών. [όπως προτείνουν άγιοι να κάνουμε 4 κομποσχοινάκια την 10^ην ή 12^ην νυχτερινή, ή 3^η πρωινή για εαυτό, οικογένεια, πατρίδα, κόσμο… (ομόκεντρα γενικά), αλλά και της ευθείας αλυσίδας προσευχής προς τους πάσχοντες, όπως είχε βάλει κανόνα ο γερ.Πορφύριος 10^η ώρα για ναρκομανείς, 11^η για καρκινοπαθείς…, αλλά και με την καθημερινή προσευχή του αγ.Παϊσίου… προσευχές αγίων… πάλι συνενούμαστε με το εν εκκλησίαις ευλογείτε, μέσω ενός αοράτου δεσμού αλλά ψυχικά εύρρωστου, γενόμενο κάποιο μοναστήρι καταφυγή μας και εφαλτήριο πνευματικό.]. Με εφόδια φιλοκαλίας, νήψης, άσκησης… όπως αγρυπνία για να λεπτύνει η παχυλότητα του νοός, λιτότητα διατροφής για να λεπτύνει η σάρκα, με συστολή επιθυμιών κατά τάξη, εποπτεία και ευλογία του πνευματικού, όλα τα παραπάνω βιώματα γίνονται εκτυπώτερα και συνειδητοποιούνται θαυμαστά…

Όλα με αρμονία και τάξη, (όπως αναφέρει ο αγ.Πορφύριος, απλά και απαλά…) εξισορροπώντας η έσω ζωή και προσευχή με την έξω βιούμενη ως πιέσεις, όπως ο δύτης δεν ανεβαίνει μονομιάς και ευθεία από τα κάτω ύδατα στην επιφάνεια αλλά με στάσεις για την ισορροπία. Ανάλογα ισχύει και για τα θεοφάνεια, κινούμενος ο άνθρωπος προς τα άνω ύδατα και στερέωμα. […με σκοπό, να προοδεύσει η ουσιαστική μη λεκτική προσευχή, που είναι η μνήμη Θεού η αίσθηση της παρουσίας Του, παράλληλα της λεκτικής και μερικές φορές τυπικής. Με αυτήν την μνήμη και παρουσία αυτού του Φωτός, όπως νοείται η καθ’ημέραν άρση σταυρού, Αυτό ερχόμενο στην ζωή και ψυχή, καθ’ημέραν αποκαλύπτει το θέλημά Του, οδηγεί, πληροφορεί εκ των αιτουμένων τα ωφέλιμα και συμφέροντα, συνοδοιπορεί και μας συνανυψώνει ή μας καταβιβάζει, όπου είναι κι Αυτός, κατά το ίνα ώσι Εν και όπου ειμί Εγώ, εκεί κι αυτοί… θεωρούντες την δόξα Του].      

Μέσα στην εκκλησία, το στερέωμα του ουρανού επί γης, για το παραπάνω αναφερθέν ‘’εκτυπώτερον’’, εορτάζεται ο προφ.Ησαΐας την 9^η Μαΐου, μαζί με τον αγ.Χριστοφόρο.

Κι οι ουρανοί λένε οι άγιοι, ανοίγουν και ακούει ο Θεός και παρέχεται μεγάλη ευλογία όταν γίνεται προσευχή την νύχτα μεταξύ όρθρου.

Του προφ.Ησαΐα το ‘’χόρευε’’ ΚΑΙ στο ορθόδοξο μυστήριο του γάμου ‘’τυπώνοντας’’ κύκλους μεν επίγειους, αλλά με προοπτική ανόδου, ως ελικοειδής* 999 κάτω από Τον Παντοκράτορα (στον ναό και σώμα) αλλά ΚΑΙ στο μυστήριο της χειροτονίας των ιερέων, πάλι (ανοδικό) κύκλο ποιούντες γύρω από την Αγία Τράπεζα (και ιερό κεφαλή) προσδίδει την χάρι της χριστοφορίας και δια του ενός ‘’στεφάνου’’ πέρασμα στην άλλη όχθη και τον εκ Θεού τελικό στέφανο. [το… Ἡσαΐα χόρευε· ἡ Παρθένος ἔσχεν ἐν γαστρί, καὶ ἔτεκεν Υἱὸν τὸν Ἐμμανουήλ, Θεόν τε καὶ ἄνθρωπον· Ἀνατολὴ ὄνομα αὐτῷ· ὃν μεγαλύνοντες, τὴν Παρθένον μακαρίζομεν. Αφού μόνο δια Της Θεοτόκου** και αδιοδεύτου πύλης επιτελείται χάριτι η εν ημίν κυοφορία και ανατολή και εκδήλωση στην ζωή μας, του Εμμανουήλ – ο Θεός μεθ’ημών, με αρχή εκείνο το εξάκτινο και το πάσα φύσις αγγέλων κατεπλάγη… από την κεφαλή, κατεβάζοντας τον νου στην καρδιά και Βασιλεία του Θεού].

* με την μυσταγωγία αμφίδρομα, εμείς να επιθυμούμε μυστικά να ‘’δεθεί’’ ο νους και η ζωή μας ‘’έλικι’’ με Τον Κύριο, κι Ο Κύριος ανταποκρινόμενος να ευλογεί μυστηριακά και δεσμεύων έλικι τη Αμπέλω τον νου χαρίζει θεάρεστη καρποφορία, αφού ρητώς αναφέρεται στην Αγία Γραφή ότι όποιος σαν κλήμα αποκόπηκε από Την Άμπελο και εξηράνθη και δεν φέρει καρπούς…. (... δεσμεύων πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ, καὶ τῇ ἕλικι τὸν πῶλον τῆς ὄνου αὐτοῦ, πλυνεῖ ἐν οἴνῳ τὴν στολὴν αὐτοῦ, καὶ ἐν αἵματι σταφυλῆς τὴν περιβολὴν αὐτοῦ, χαροποιοὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἀπὸ οἴνου.... η δε Κυριακή των Βαΐων είναι ο τελευταίος επίγειος κύκλος και αφετηρία ανόδου –Μ.Εβδομάδος - ουκ ήλθον δια του παθείν, αλλά αναβαίνω και συνανυψώ… με τον μόνο ‘’δεσμό’’ και τάχα δουλεία, που όμως καρποφορεί ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ).

Αρχή δε της μυσταγωγίας της εισόδου μας στον Ναό και εξόδου μας από τον κόσμο και των επιγείων κύκλων του (αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ…) και εισόδου στην καρδιά και Βασιλεία, δια και με XC, είναι η δοθείσα χάρις Του Κυρίου στους αποστόλους και εφεξής στους έχοντες αποστολική διαδοχή. Η ορθόδοξη βάπτισις, αφού ομολογούμε ΕΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ…. η εμβάπτισις εις ύδωρ η απολαβή πνεύματος και η τρισσή (πάλι) περιφορά. Έρχεται ο προφ.Ησαΐας (περί ου ο λόγος) δίνοντας την σκυτάλη στον απ.Φίλιππο και η σκιά στην Καινή και Φως. Το διαβάζουμε στον απόστολο… πράξεις η’ (26-39) με εμάς ου μακράν των αιθιόπων, ως πρόσωπα εν σκότει και εν γη ερήμω, υπό πνεύματος δαιμονίου μεσημβρινού, αλλά ως έχοντες αγαθή προαίρεση, μας ενδεικνύεται ο τρόπος απόκτησης θείας χαράς (τελευταία λέξη του αποστόλου) … σημειώνονται αυτά παρακάτω, με έντονα γράμματα… ῎Αγγελος δὲ Κυρίου ἐλάλησε πρὸς Φίλιππον λέγων· ἀνάστηθι καὶ πορεύου κατὰ μεσημβρίαν ἐπὶ τὴν ὁδὸν τὴν καταβαίνουσαν ἀπὸ ῾Ιερουσαλὴμ εἰς Γάζαν· αὕτη ἐστὶν ἔρημος. καὶ ἀναστὰς ἐπορεύθη. καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ Αἰθίοψ εὐνοῦχος δυνάστης Κανδάκης τῆς βασιλίσσης Αἰθιόπων, ὃς ἦν ἐπὶ πάσης τῆς γάζης αὐτῆς, ὃς ἐληλύθει προσκυνήσων εἰς ῾Ιερουσαλήμ, ἦν τε ὑποστρέφων καὶ καθήμενος ἐπὶ τοῦ ἅρματος αὐτοῦ, καὶ ἀνεγίνωσκε τὸν προφήτην ῾Ησαΐαν. εἶπε δὲ τὸ Πνεῦμα τῷ Φιλίππῳ· πρόσελθε καὶ κολλήθητι τῷ ἅρματι τούτῳ. προσδραμὼν δὲ ὁ Φίλιππος ἤκουσεν αὐτοῦ ἀναγινώσκοντος τὸν προφήτην ῾Ησαΐαν, καὶ εἶπεν· ἆρά γε γινώσκεις ἃ ἀναγινώσκεις; ὁ δὲ εἶπε· πῶς γὰρ ἂν δυναίμην, ἐὰν μή τις ὁδηγήσῃ με; παρεκάλεσέ τε τὸν Φίλιππον ἀναβάντα καθίσαι σὺν αὐτῷ. ἡ δὲ περιοχὴ τῆς γραφῆς ἣν ἀνεγίνωσκεν ἦν αὕτη· ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη· καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ. ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη· τὴν δὲ γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται; ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ εὐνοῦχος τῷ Φιλίππῳ εἶπε· δέομαί σου, περὶ τίνος ὁ προφήτης λέγει τοῦτο; περὶ ἑαυτοῦ ἢ περὶ ἑτέρου τινός; ἀνοίξας δὲ ὁ Φίλιππος τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς γραφῆς ταύτης εὐηγγελίσατο αὐτῷ τὸν ᾿Ιησοῦν. ὡς δὲ ἐπορεύοντο κατὰ τὴν ὁδόν, ἦλθον ἐπί τι ὕδωρ, καί φησιν ὁ εὐνοῦχος· ἰδοὺ ὕδωρ· τί κωλύει με βαπτισθῆναι; εἶπε δὲ ὁ Φίλιππος· εἰ πιστεύεις ἐξ ὅλης τῆς καρδίας, ἔξεστιν. ἀποκριθεὶς δὲ εἶπε· πιστεύω τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸν ᾿Ιησοῦν Χριστόν. καὶ ἐκέλευσε στῆναι τὸ ἅρμα, καὶ κατέβησαν ἀμφότεροι εἰς τὸ ὕδωρ, ὅ τε Φίλιππος καὶ ὁ εὐνοῦχος, καὶ ἐβάπτισεν αὐτόν. ὅτε δὲ ἀνέβησαν ἐκ τοῦ ὕδατος, Πνεῦμα Κυρίου ἥρπασε τὸν Φίλιππον, καὶ οὐκ εἶδεν αὐτὸν οὐκέτι ὁ εὐνοῦχος· ἐπορεύετο γὰρ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ χαίρων.

[…και ο δρόμος από το μεσημβρινό δαιμόνιο και μελανά πνευματική όψι (του καθενός μας) λόγω σκότους έως του φωτισμού (δια της ελικοειδούς κίνησης του νοός προς τον Θεόν – όπως την προτυπώνει ο προφ.Ησαΐας - ) ... περιγράφεται αλλά κυρίως βαδίζεται δια της αλλαγής του τρόπου ζωής και πίστης, από την παλαιά στην νέα. Από την ανομία της σαρκολατρείας στην αγάπη του Πνεύματος (ορθρινό αποστολικό ανάγνωσμα 11 Οκτ). Αμήν δι ευχών του εορτάζοντος αποστόλου Φιλίππου και μυστικά κατηχητού μας και ενεργούντος θεόσταλτα, προς οικοδομήν του έσω ναού.... 17 Τοῦτο οὖν λέγω καὶ μαρτύρομαι ἐν Κυρίῳ, μηκέτι ὑμᾶς περιπατεῖν καθὼς καὶ τὰ λοιπὰ ἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦ νοὸς αὐτῶν, 18 ἐσκοτισμένοι τῇ διανοίᾳ, ὄντες ἀπηλλοτριωμένοι τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν ἄγνοιαν τὴν οὖσαν ἐν αὐτοῖς διὰ τὴν πώρωσιν τῆς καρδίας αὐτῶν, 19 οἵτινες, ἀπηλγηκότες, ἑαυτοὺς παρέδωκαν τῇ ἀσελγείᾳ εἰς ἐργασίαν ἀκαθαρσίας πάσης ἐν πλεονεξίᾳ. 20 ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως ἐμάθετε τὸν Χριστόν, 21 εἴγε αὐτὸν ἠκούσατε καὶ ἐν αὐτῷ ἐδιδάχθητε, καθώς ἐστιν ἀλήθεια ἐν τῷ ᾿Ιησοῦ, 22 ἀποθέσθαι ὑμᾶς κατὰ τὴν προτέραν ἀναστροφὴν τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον τὸν φθειρόμενον κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τῆς ἀπάτης, 23 ἀνανεοῦσθαι δὲ τῷ πνεύματι τοῦ νοὸς ὑμῶν 24 καὶ ἐνδύσασθαι τὸν καινὸν ἄνθρωπον τὸν κατὰ Θεὸν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ καὶ ὁσιότητι τῆς ἀληθείας. 25 Διὸ ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος μετὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ· ὅτι ἐσμὲν ἀλλήλων μέλη. 26 ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ὁ ἥλιος μὴ ἐπιδυέτω ἐπὶ τῷ παροργισμῷ ὑμῶν, 27 μηδὲ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ. 28 ὁ κλέπτων μηκέτι κλεπτέτω, μᾶλλον δὲ κοπιάτω ἐργαζόμενος τὸ ἀγαθὸν ταῖς χερσίν, ἵνα ἔχῃ μεταδιδόναι τῷ χρείαν ἔχοντι. 29 πᾶς λόγος σαπρὸς ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν μὴ ἐκπορευέσθω, ἀλλ' εἴ τις ἀγαθὸς πρὸς οἰκοδομὴν τῆς χρείας, ἵνα δῷ χάριν τοῖς ἀκούουσι. 30 καὶ μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον τοῦ Θεοῦ, ἐν ᾧ ἐσφραγίσθητε εἰς ἡμέραν ἀπολυτρώσεως. 31 πᾶσα πικρία καὶ θυμὸς καὶ ὀργὴ καὶ κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω ἀφ' ὑμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ. 32 γίνεσθε δὲ εἰς ἀλλήλους χρηστοί, εὔσπλαγχνοι, χαριζόμενοι ἑαυτοῖς καθὼς καὶ ὁ Θεὸς ἐν Χριστῷ ἐχαρίσατο ἡμῖν. (Εφεσ.δ')].

‘’φυσικά’’ η κλήσις της ανόδου δια του βαπτίσματος, απευθύνεται σε όλους και όχι μόνο σε υπανδρεμένους ή χειροτονημένους όπως φάνηκε με το Ησαΐα χόρευε, στην αρχή, αλλά αμήν δι ευχών Της Κυρίας Θεοτόκου να επιτύχουμε … πρὸ τοῦ τέλους συγχώρησιν, καὶ ἱλασµὸν ἁµαρτιῶν, καὶ βίου ἐπανόρθωσιν, ὅπως εὕρωµεν ἔλεος…. 

---

** όπως παρατηρεί ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος : Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν.

Ευλογία του λόγου (ανθρώπου) που κουβαλά (σαν επί πώλου όνου) πλέον Τον Χριστό, Αυτόν που δίνει τον τόνο της Ζωής, γιατί χωρίς XC έχουμε την ατονία του θανάτου πάνω στην ψυχή και μέλη μας, παρά την φαινομενική βιολογική ευρρωστία, ποιούντας μας δικό Του ταπεινό ναό (λ+χ, ν). Ουσιαστικά και ευλογημένα ελληνικώς, σχηματικά…. ως συνοδοιπορία Λόγου και λόγου vs της αμορφίας και αταξίας του παραλόγου.   

(συγχρόνως) από ακινησία και μαρμάρωμα δίκαιο κατά τις άνομες πράξεις μας όπως επήλθε επί του κύνωπος από τον αγ.Ιωάννη θεολόγο στην Π+άτμο (8/5), ξεκινάει ο άλλος κύνωψ (χριστοφόρος – 9/5) και αγιάζεται από τον παντεπόπτη Κύριο, που μεριμνά για την αποκάλυψη του Εαυτού Του και Αληθείας, ολοέν εκτυπώτερον, στους μετέχοντες σε αυτήν την μυστική και μυστηριακή ορθοδόξως προσευχή**. Πέρασμα από την κοιλία (αεί και χρόνο) στην κεφαλή (νυν, άχρονο και αιώνιο παρών) δια σταυρού και περιτομής αμαρτιών… Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή· (αγ.Ιωάννης δαμασκηνός) …με εμένα (συγγνώμη για την κατάθεση της αυτογνωσίας μου), όχι μακρυά της εννοίας του κυναρίου που τρέφεται από ψυχία (σημεία και ευθεία κίνηση του νοός**) που περισσεύουν εκ της τραπέζης, ποθώντας την θεραπεία της θυγατρός μου (ως η χαναναία και  χορτασμό ψυχής όχι πλέον με ειδωλολατρικά ξυλοκέρατα, τροφή χοίρων, αλλά να μου δώσει ο καλός Θεός αρχή μετανοίας και μετά τους λόγους και ψυχία με Τον ίδιο Τον Λόγο – Θεοῦ τὸ Σῶμα καὶ θεοῖ με καὶ τρέφει· θεοῖ τὸ πνεῦμα, τὸν δὲ νοῦν τρέφει ξένως – δλδ εκ του Άρτου των τέκνων … την απλανή κυκλική και χωρίς την κατάργηση της έμμεσης του ΣΗΘ, στην άμεση του ΑΒΕΛ) …

[οι εορτές των αγίων δεν είναι μια στείρα θεωρητική ανάμνηση (το μνήμην ποιούμεθα) αλλά εν τη πράξει γίνονται με την ζωή τους βοηθοί αναστάσεώς μας, διάκονοι σωτηρίας, αρωγοί επίγνωσης της Αληθείας και του θείου θελήματος. Νομίζω πως με την παράθεση ‘’λόγων’’ (περί μαρμαρωμένου αμετανοήτου κύνωπος, ‘’κυνόμορφου’’ δια μετανοίας αγίου αλλά και ελικοειδούς προσευχής και κινήσεις νοός για την καθ'ημέρα κατά τάξη και ετοιμότητα αποκάλυψη) με αφορμή τους εορτάζοντες το διήμερο 8 και 9 Μαϊ, αγ.Ιωάννη θεολόγο, προφ.Ησαΐα και αγ.Χριστοφόρο εντοπίστηκε άλλη μια δέσμη εκχεομένου Φωτός εκ του νοητού Ηλίου, άλλη μια συστάδα λόγων εκ Λόγου, ως φωτεινά ίχνη. Οι άγιοι, όχι μόνο ενδεικνύουν την δοθείσα χάρι και δόξα Θεού, αλλά ο καλός Θεός τους χρησιμοποιεί κατά το πάνσοφο σχέδιό Του. 

Η καθ’ημέρα ανάγνωση του συναξαριστή, με καλύτερη μνήμη αγίου την κατά το δυνατόν μίμηση αγίου, σαν από χοάνη εισάγει στην ζωή μας υπερκόσμιο Φως. Ο εορτάζων μνημονευθείς άγιος, δωρίζει ουράνια χαρά, βιώματα, λόγους κι ό,τι ακόμη αναλογεί και συμφέρει στην ψυχή του αιτούντος, συντονίζοντας και ενώνοντάς μας πιο στέρεα στο Εν Σώμα υπό την Μία Κεφαλή και στην έσω Ζωή].   

Κι Ο Κύριος, επιτρέποντας και παραινώντας την ψηλάφηση (του αποστόλου Του Θωμά – μεθερμηνευόμενου ως διδύμου) με όλους μας, ‘’διδύμους’’, καθόσον νοούνται ως αδέλφια ο βιολογικά περιορισμένος που δεν χωρά στην νομοτελειακή του διάνοια η ανάσταση και γιαυτό αμφιβάλλει και ο εν δυνάμει άγιος εαυτός, που του προετοιμάστηκε απ’αιώνων η θέση*, είτε διαισθητικά ενώνεται με το Φως προσευχόμενος, είτε ψαυστά επιστημονικά κατ’αίσθηση μετά από οικονομία Θεού, αφήνει ευλογημένα ίχνη/οδοδείκτες** και ‘’βλέπει’’ όπως αναφέρουν στην ΝΑΣΑ  ‘’παράξενο’’ φως πάνω από το άγιο όρος(1) την νύχτα, ή στα αστερούσια όρη εκεί στην γαστέρα κρήτη ή όπως κατέγραψε κι ο πυρηνικός φυσικός αντρέι βολκόβ με τις μετρήσεις που έκανε στον πανάγιο Τάφο το 2008 στην τελετή ανάβλυσης του Αγίου Φωτός. Εξωκοσμικά, ασύλληπτα, αλλά όλα προς έλξη του XC στον εν ημίν xc (έλξη βιωματικής αναστάσεως) … δια της προσευχής και των ισχυόντων μυστηρίων, για να γίνουμε κληρονόμοι Υιού και μας υιοθετήσει Ο κατά φύσιν τους εν δυνάμει κατά χάριν και αγιάσει ως και εις Εαυτόν….

(1) το Φως της καρδιακής προσευχής, όπως αναφέρεται: … Ο Γέρων Αιμιλιανός (+9 Μαΐ 2019) ήταν είκοσι δύο χρόνια μικρότερος από τον παπά Εφραίμ τον Κατουνακιώτη (14/27 Φεβ 1998), κι όμως η Υπεραγία Θεοτόκος είχε κρίνει ότι εκείνος ο ιερομόναχος ήταν σε θέση να αντιληφθεί τα βιώματα του σπουδαίου αγιορείτη, κι όπως αργότερα εξομολογούνταν ο παπά Εφραίμ: «Οι καρδιές μας έγιναν ένα και συναντιόμαστε σαν δύο φλόγες που ανεβαίνουν στον ουρανό!».

* (από αγ.Μάξιμο ομολογητή)

Προσκαλούμενοι να ανέλθουμε την κλίμακα, τον δρόμο από το κατ’εικόνα στο καθ’ωμοίωσιν (όπου στον δεσμό παρουσιάζεται ένα σχετικό βίωμα αδελφού, με βοηθό τον απ.Θωμά)…

** ίχνη βοηθητικά ουσιαστικής αυτογνωσίας, κοσμογνωσίας και δι αυτών, θεογνωσίας…. Όπως αναφέρει ο γερ.Βασίλειος Γοντικάκης: … οι αληθινά τολμηροί επιστήμονες θα αναπαυθούν, μόνον όταν γίνουν Ορθόδοξοι θεολόγοι.

…και φυσικά αυτή η ευλογημένη ιχνηλασία λόγων φύσης που μελετά η επιστήμη δεν εξαντλείται ή περιορίζεται ΜΟΝΟ στην διαστημική, αλλά ενυπάρχει ως σπόρος σε κάθε επιστήμη, σ’όλη τη γη. Αρκεί να λειτουργήσουν το ανοιχτό πνεύμα και καλοδιάθετον του ανθρώπου. Τότε η πνευματική γνώση των λόγων της φύσης, ως δωρεά του προφ.Ηλία, θα αναβιβάσει τον νου από την γη στον ουρανό ως με τέθριππο [κι αν συνδυαστεί με την πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών (προφ.Μωυσής) ισόρροπα, όπως φαίνονται ισότιμοι και ταυτοδιδάσκαλοι οι παραστάτες της Θείας Μεταμορφώσεως]. Κι αυτά τα ίχνη των λόγων, δεν βρίσκονται μόνο απέναντι (5) ώστε ευθέως να ενώσουν την γη με τον ήλιο, αλλά και έμμεσα, οι ίδιες ακτίνες του ηλίου μέσω της σελήνης, ‘’φωτίζει’’ και τους κατέναντι (ς), ώστε αν ακολουθηθεί ο μίτος εξόδου και ανόδου να συνδεθεί, ακόμη και ο φαινομενικά αποκομμένος λόγος με Τον Λόγο (2). Έτσι, το μόνο που μένει και χρειάζεται, είναι η θέληση. Κι ΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ θελήσει, ο Θεός ‘’μπορεί’’ και βοηθά. Ένα βήμα να κάνουμε, ο καλός Θεός θα κάνει τα 99 και θα αναπληρώσει την πίστη στην απιστία μας, την δύναμη στην αδυναμία μας…. όλα, υπό την σκιά της ελευθερίας και ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ. Είναι η ίδια η θέληση σωτηρίας και πλην του, όπου ο Θεός βούλεται νικάται φύσεως τάξις, ώστε να βιώνουμε θαυμαστές καταστάσεις, ακόμη κι οι ίδιοι οι νόμοι της φύσης που μεταπτωτικά ‘’σκλήρυναν’’ απέναντι στον άνθρωπο, επανέρχονται στην μαλακότητα και ευμετάβλητο, όπως η πέτρα που άνοιξε σαν μαλακό βούτυρο για να υποδεχτεί την αγ.Θέκλα και  την αγ.Μαρκέλλα για να τις προστατέψει από τους κυνηγούντες τες.

Ανάλογη ρευστότητα παρατηρείται με τον αγιασμό, και στον φαινομενικά ανυπέρβλητο χωροχρόνο, όπως διαβάζουμε στα συναξάρια για πολλούς προφήτες, δίκαιους στην ΠΔ και αγίους στην ΚΔ, όπως συνέβη και με τους αγίους αποστόλους που επί νεφελών αρπάγησαν για να παρευρεθούν στην Κοίμηση της Θεοτόκου….

Κι η σκληρή έξω ζωή, η με εμμονή λόγω κοσμοθεωρίας, αποκομμένη από την έσω και θεομαχούσα, φαίνεται πως με τους υπηρέτες της, πολλαπλασιάζει σκότος, μέσα στο επιτρέπεται του καλού Θεού, ενώ η έσω Ζωή δια της αναστάσεως (και ενσωματώσεως), χαρίζει ανέσπερη φωταγωγία και χαρά.

Επείγεται Ο Κύριος με την είσοδό Του τα Χριστούγεννα στον κόσμο και χωροχρόνο (σταυρό όπως φάνηκε στην λιτή περιγραφή και προεισαγωγικό σημείωμα) την δεύτερη κιόλας μέρα, 26 Δεκ να εξάγει τον άνθρωπο από την αίγυπτο, με το εξ αιγύπτου εκάλεσα τον Υιόν μου… επείγεται πάλι την δεύτερη μέρα μετά την έξοδό Του (Πάσχα), να εξάγει και συνανυψώσει τον άνθρωπο. Την λαμπροδευτέρα, ακούγεται ο παρακάτω απόστολος, πλήρης αναστασίμου νοήματος (φυσικά).   

Κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν ῾Ηρῴδης ὁ βασιλεὺς τὰς χεῖρας κακῶσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. Ἀνεῖλε δὲ ᾿Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν ᾿Ιωάννου μαχαίρᾳ. Καὶ ἰδὼν ὅτι ἀρεστόν ἐστι τοῖς ᾿Ιουδαίοις, προσέθετο συλλαβεῖν καὶ Πέτρον· ἦσαν δὲ αἱ ἡμέραι τῶν ἀζύμων· ὃν καὶ πιάσας ἔθετο εἰς φυλακήν, παραδοὺς τέσσαρσι τετραδίοις στρατιωτῶν φυλάσσειν αὐτόν, βουλόμενος μετὰ τὸ Πάσχα ἀναγαγεῖν αὐτὸν τῷ λαῷ. Ὁ μὲν οὖν Πέτρος ἐτηρεῖτο ἐν τῇ φυλακῇ· προσευχὴ δὲ ἦν ἐκτενὴς γινομένη ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτοῦ. ῞Οτε δὲ ἔμελλεν αὐτὸν προάγειν ὁ ῾Ηρῴδης, τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ ἦν ὁ Πέτρος κοιμώμενος μεταξὺ δύο στρατιωτῶν δεδεμένος ἁλύσεσι δυσί, φύλακές τε πρὸ τῆς θύρας ἐτήρουν τὴν φυλακήν.

Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι· πατάξας δὲ τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου ἤγειρεν αὐτὸν λέγων· Ἀνάστα ἐν τάχει. Καὶ ἐξέπεσον αὐτοῦ αἱ ἁλύσεις ἐκ τῶν χειρῶν. Εἶπέ τε ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτόν· Περίζωσαι καὶ ὑπόδησαι τὰ σανδάλιά σου. Ἐποίησε δὲ οὕτω. Καὶ λέγει αὐτῷ· Περιβαλοῦ τὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθει μοι. Καὶ ἐξελθὼν ἠκολούθει αὐτῷ, καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι ἀληθές ἐστι τὸ γινόμενον διὰ τοῦ ἀγγέλου, ἐδόκει δὲ ὅραμα βλέπειν. Διελθόντες δὲ πρώτην φυλακὴν καὶ δευτέραν ἦλθον ἐπὶ τὴν πύλην τὴν σιδηρᾶν τὴν φέρουσαν εἰς τὴν πόλιν, ἥτις αὐτομάτη ἠνοίχθη αὐτοῖς, καὶ ἐξελθόντες προῆλθον ῥύμην μίαν, καὶ εὐθέως ἀπέστη ὁ ἄγγελος ἀπ᾿ αὐτοῦ. Καὶ ὁ Πέτρος γενόμενος ἐν ἑαυτῷ εἶπε· Νῦν οἶδα ἀληθῶς ὅτι ἐξαπέστειλε Κύριος τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐξείλετό με ἐκ χειρὸς ῾Ηρῴδου καὶ πάσης τῆς προσδοκίας τοῦ λαοῦ τῶν ᾿Ιουδαίων. (Πράξ.ιβ’)

Είναι η αλυσίδα προσευχής που ενεργοποιήθηκε με τον απ.Πέτρο (και προτείνεται διαχρονικά και σε μας), με τα έντονα παρακάτω γράμματα, να φαίνεται καθαρά η προσευχή, η λύπη και η λύση (λυπούμενος και λυτρούμενος), η επέμβαση και ενέργεια του αγγέλου, το Φως, το ιμάτιον… και τελικά να προσδίδει την βεβαιότητα της πίστεως και εργάζεται για την δική μας ‘’έξοδό’’ πάσχα νομικό (εκ του παραλόγου στην λογική Του Λόγου, νηπιακώς και σκιωδώς) και πάσχα καινόν από το λογικό και λόγους Του, στην Βασιλεία μετά Λόγου, πρόσωπον προς πρόσωπον πλήρες Φωτός…

Αμήν δι ευχών, βαδίζοντες την βασιλική μέση οδό να διακρίνουμε τα θαυμάσια συμβαίνοντα από τους μεσίτες μας (Κύριο και δι Αυτού όλοι οι ενωμένοι αρρήκτως μαζί Του, Παναγία, Σταυρός, άγιοι πάντες, αγγελικαί δυνάμεις…). Αμήν η καλή μας Παναγία να μας δίνει διάκριση, γρήγορο νου, σώφρονα λογισμό, καρδία νήφουσα, φωταγωγία…. Να γεννά στην ψυχή μας λογισμό δικό Της, όπως ενσάρκωσε Τον Λόγο. Το ΦΩΣ. Και όλη η διαδρομή καταγραφόμενη συμπυκνωμένα στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της επόμενης ημέρας (λαμπροτρίτη), πορεία ‘’παράλληλη’’ με την προς Εμμαούς των αποστόλων… οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐκρατοῦντο τοῦ μὴ ἐπιγνῶναι αὐτόν… μέχρι να διανοιχθούν οι οφθαλμοί με την κλάση του άρτου και να επιγνώσουμε Τον Κύριο (Λουκ.κδ’) που μας ερμηνεύει τα μυστήρια της οικονομίας Του και του Φωτός Του και που θα είναι μεθ’ημών ως συνοδοιπόρος, έως της συντελείας…

--- 

* Περὶ ἀφθάρτου ἐν φθαρτοῖς ἐκ καμάτων καὶ ἱδρώτων ἁγνείας καὶ σωφροσύνης. 2. (880.) Ἁγνεία ἐστὶν ἀσωμάτου φύσεως οἰκείωσις. Ἁγνεία ἐστὶν φύσεως ὑπὲρ φύσιν ὑπερφυὴς ἄρνησις· καὶ ἀσωμάτων σώματος θνητοῦ καὶ φθαρτοῦ παράδοξος ὄντως ἅμιλλα· ἁγνός ἐστιν ὁ ἔρωτι ἔρωτα διακρουσάμενος, καὶ πῦρ πυρὶ ἀΰλῳ ἀποσβέσας. (από την 15^η βαθμίδα περί αγνείας αγ.Ιωάννου κλίμακος)

---

Μπορεί να στριμώχνονται τώρα προς το τέλος σκέψεις, λογισμοί να καταγραφούν, αλλά υπάρχει και η υπέρ χρυσίου σιωπή….  

Αμήν συμψάλλοντες… και δι ευχών διορθούμενοι προς ωφέλεια, επίγνωση της Αληθείας και σωτηρία.

Ψυχή μου ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις;

τὸ τέλος ἐγγίζει, καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι,

ἀνάνηψον οὖν, ἵνα φείσηταί σου Χριστὸς ὁ Θεός,

ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν.

«Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν ἐνώπιόν σου, οὐδὲ συνετηρήσαμεν, οὐδὲ ἐποιήσαμεν, καθὼς ἐνετείλω ἡμῖν. Ἀλλὰ μὴ παραδῴης ἡμᾶς εἰς τέλος, ὁ τῶν Πατέρων Θεός». 

…ημάρτομεν γαρ και ηνομήσαμεν, και ουκ εσμέν άξιοι άραι τα όμματα ημών και βλέψαι εις το ύψος του ουρανού· διότι κατελίπομεν την οδόν της δικαιοσύνης σου και επορεύθημεν εν τοις θελήμασι των καρδιών ημών. Αλλ' ικετεύομεν την σην ανείκαστον αγαθότητα· φείσαι ημών, Κύριε, κατά το πλήθος του ελέους σου, και σώσον ημάς δια το όνομά σου το άγιον, ότι έξέλιπον εν ματαιότητι αι ημέραι ημών· εξελού ημάς της του αντικειμένου χειρός και άφες ημίν τα αμαρτήματα και νέκρωσον το σαρκικόν ημών φρόνημα, ίνα τον παλαιόν αποθεμένοι άνθρωπον, τον νέον ενδυσώμεθα και σοι ζήσωμεν, τω ημετέρω δεσπότη και κηδεμόνι·… Μεγ.Βασιλείου

Αλλ’ επειδή…. δια Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω, στην άλλη όψη του δικού μας σκότους είναι η θεία ελπίδα, που ου καταισχύνει…  και ουκ απογινώσκομεν παρότι αμαρτωλοί…. 5 ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος ῾Αγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν. (Ρωμ.ε’)

Στην άλλη όψη του ‘’θανάτω θάνατον πατήσας’’ (που τυπούται ο σταυρός στην κοιλία και ομφαλό) είναι το ‘’Χριστός ανέστη εκ νεκρών’’ και η χαρά της αναστάσεως (τυπούμενο ναι μεν στην κεφαλή, αλλά κατέρχεται Η Αγία Τριάς στην κοιλία) … κι εμείς ευχόμαστε ‘’ως εν ουρανώ και επί της γης’’. Όπως στην κεφαλή (νυν – αιώνιο παρόν) έτσι και στην κοιλία (αεί – τον όλο χρόνο). Αλλιώς πως θα βιωθεί το ‘’ ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος’’… (Ιωαν.ζ’) ; αφού αμφίδρομα, όσο πατείτε ο θάνατος (προαιρέσει και ασκήσει) τόσο ανασταινόμαστε κι όσο ανασταινόμαστε (χάριτι), πατείτε ο θάνατος…  όχι γενικώς και αορίστως, αλλά..

Κύριε, ὅπλον κατὰ τοῦ Διαβόλου τὸν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας· φρίττει γὰρ καὶ τρέμει, μὴ φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τὴν δύναμιν, ὅτι νεκροὺς ἀνιστᾷ καὶ θάνατον κατήργησε. Διὰ τοῦτο προσκυνοῦμεν τὴν ταφήν σου καὶ τὴν Ἔγερσιν.     

Για τον αγ.Γαβριήλ δια XC σαλό και όλους τους αγίους, πρέπει να γίνεται η τύπωση του Τιμίου σταυρού εφ’ημών, ορθώς εξωτερικά και ορθοδόξως εσωτερικά, ώστε να μην γινόμαστε περίγελως των δαιμόνων. Μόνο έτσι περνάει κάποιος από τα εξωτερικά στα εσωτερικά και έσω ζωή. Μην τύχει και είμαστε χαρούμενοι φανταστικά κι όχι πραγματικά. Με ειρήνη κοσμική, (όπως συναντάται σε ευσεβιστές, επιδερμική χαρά, κίβδηλη ειρήνη, ταπεινολογία αντί υψοποιού ταπεινότητος…) αλλά όχι τα υπέρ νουν χαριζόμενα δώρα Αναστάσεως, εκ του Σταυρού. Αμήν να μην ακούσουμε τα ‘’ουαί’’…προτεινόμενο από Τον Κύριο πλην των άλλων (Ματθ.κγ’) ιδίως το… καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν (ώστε να λύσουμε την τυφλότητα και αποφύγουμε το κρίμα και κατάκριμα).

…Πόσο μικρή λεξούλα αυτό το ‘’έσω’’ του τίτλου (έσω Ζωή) αλλά πόσο μεγάλη σημασία ‘’κρύβει’’… Κι ο καλός Θεός ‘’έδειξε’’ πως καθαρίζεται το εντός, το έσωθεν του ποτηρίου. Δια του θείου πυρός (και Αίματός Του που αποπλύνει και ως θεία κοινωνία ακούγεται… πρόσεχε άνθρωπε!! πυρ τυγχάνει). Κι η λεξούλα αποτελείται ‘’απλά’’ από το ‘’σ’’ που είναι μεταξύ ε και ω [ε(σ)ω], τα δύο καθέτως ‘’όμοια’’ σχήματα, όπως το Μ και το Σ. Το Σ της γνώΣης και ως ς, το πυρ του πνευματικού ανθρώπου σε σχέση με το Μ της γνώΜης του ψυχικού, ανάλογα με τον προσανατολισμό του προσώπου μας, που κυνηγά για κατάκτηση του θησαυρού που ζητά η καρδιά μας, αστόχως ή ευστόχως… γνώμη (ακόμη και σοφία του κόσμου) που δεν είναι φως ή ΦΩΣ (και ενυπόστατη σοφία, XC) που μετεχόμενο είναι και δίνει γνώση. (σε άλλο πόνημα αναλύθηκαν τα… ΘΕΤΙΣ - ΘΕΜΙΣ – ΘΕΣΙΣ).

Όχι απλά τα γνωστά διαλυτικά think positive, όχι θετικά, αλλά θεϊκά, αφού νικηθούν χάριτι τα αρνητικά.

Ανάλογα, όποιο πυρ διαλέξουμε να παρεμβάλλουμε και βιώνουμε (φαρισσαϊκό που μεριμνά για τα έξωθεν του ποτηρίου ή ορθόδοξο για την έσω κάθαρση) μεταξύ έσω ή έξω (ε) και του ‘’ω’’ ως κατάληξη, θα αποβεί Αυτό, εις τελική ωφέλεια ή κατάκριμα. Το πυρ της αράς που κατακαίει ή το πυρ της χαράς που ανακαινίζει. Και Ο Κύριος εκ των αναστασίμων ωδών, δεικνύει το ‘’πώς’’ και το ‘’τι’’ κάνει για την σωτηρία μας …Ὁ Παῖδας ἐκ καμίνου ῥυσάμενος, γενόμενος ἄνθρωπος, πάσχει ὡς θνητός, καὶ διὰ Πάθους τὸ θνητόν, ἀφθαρσίας ἐνδύει εὐπρέπειαν, ὁ μόνος εὐλογητὸς τῶν Πατέρων, Θεὸς καὶ ὑπερένδοξος.       

Η εν ημίν σκυταλοδρομία και κατάργηση της ιδιωτεύουσας γνώμης και λογισμών για χάριν της γνώσης και Λόγου με λόγους Του (φυσικού νόμου και γραπτού), στον κόσμο θα εμφανίζεται ως μια απλή γνώμη εν μέσω πολλών, χωρίς βία πειθούς. Εξαρτάται απόλυτα από την διάκριση  του πλησίον για να κατορθώσει αυτή και το δικό του  πέρασμα και κατανόηση λόγω αποδοχής. Το …όστις θέλει. Το τόσο παντοδύναμο αλλά και ευγενές ως Τον Εσταυρωμένο επ’αυτού, καταδεκτικό της ελευθερίας του προσώπου, σημείο του Σταυρού. Η ωραιότης της Εκκλησίας.

Τότε η εξωτερική Ζωή μεταστρέφεται (δια μετανοίας) σε Ναό, (το Ζ σε Ν) και όσο αμφίδρομα η αποκομμένη γνώμη ενώνεται και υπηρετεί και εκδηλώνει ακώλυτα την γνώση (Μ σε Σ και η γνώση εκδηλώνεται δι αυτής), επιστρεφόμενα τα κλαπέντα ιμάτια Στο θείο πρόσωπο. Τότε ενσωματονόμαστε Στο ΕΝΑ αναστάσιμο Σώμα, τότε ποιούμεθα χάριτι ναός, τότε ισχύει το, πιστεύω αυτό που πιστεύουν οι άγιοι*, διατηρώντας την αγιοπνευματική συνέχεια και το εν εξελίξει δυναμικό σχέδιο του καλού Θεού, που έχει δύο ισάξια σκέλη. Από την μία, το στέρεο Τέλος (Ω), με σταθερό προσανατολισμό και άξονα όπως το όρισε η Εκκλησία με τους θεόπνευστους αγίους (γραπτό νόμο, έδρα του Μωσέως) και από την άλλη, το ρευστό και μεταβλητό σχέδιο Του συνοδοιπορούντος έως της συντελείας Λόγου και του έτερου παρακλήτου (ως αλήθεια στον φυσικό νόμο** και έδρα του ζωντανού προφ.Ηλία), που κλίνει τα σύμπαντα, αλλάζει τα δεδομένα, συγκαταβαίνει με αλλαγές της γνώμης Του, για να σώσει και τον τελευταίο μετανοούντα (κι αυτό, ΑΝ ο ίδιος το θέλει, προτείνοντας χείρα για ανέλκυση εκ του ΑΔΗ) αγαπώμενο άνθρωπο.

---

* Είναι απείρως μεγάλο το κεφάλαιο περί συγχώρεσης και συγγνώμης, δύο διαφορετικών εννοιών, αλλά σε συνάφεια με την δυναμικοποίηση της προσωπικής προσευχής, αλλά και της αλυσίδας προσευχών, όχι με άξονα το γενηθήτω το θέλημά ΜΟΥ αλλά στο γενηθήτω το θέλημά ΣΟΥ, δυο σκέψεις.

Λένε οι άγιοι συγχωρέσωμεν ίνα συγχωρεθώμεν, ελεήσωμεν ίνα ελεηθώμεν…. Η συγ-χώρεση είναι η χωρητικότητα μέσα στην καρδιά μας και του άλλου, κι ενώ φαντάζει μακρυά το βίωμα σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος), έτσι είναι τα πράματα, εμπεριέχοντας όλους, όπως χωράμε όλοι μέσα στον Θεό (…27 ζητεῖν τὸν Κύριον, εἰ ἄρα γε ψηλαφήσειαν αὐτὸν καὶ εὕροιεν, καί γε οὐ μακρὰν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου ἡμῶν ὑπάρχοντα. 28 ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν, ὡς καί τινες τῶν καθ᾿ ὑμᾶς ποιητῶν εἰρήκασι· τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν. Πραξ.ιζ’), το θέμα όμως της συγγνώμης, αφορά να έχουμε την ίδια γνώμη (απόλυτη συμ-φωνία) το οποίο φυσικά είναι απείρως πιο δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. 

…19 Πάλιν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν δύο ὑμῶν συμφωνήσωσιν ἐπὶ τῆς γῆς περὶ παντὸς πράγματος οὗ ἐὰν αἰτήσωνται, γενήσεται αὐτοῖς παρὰ τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 20 οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν. (Ματθ.ιη’)

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος πως μόνο αν αποκτήσουμε την ίδια γνώμη με Τον Κύριο, αφήνοντας πίσω την ιδιωτεύουσα μερική μας γνώμη και λογισμό, όπως το κατάφεραν οι άγιοι και μας το μεταφέρουν (όντας οι λόγοι τους, θείο έλεος) τότε ως ομόνοια και ομόπνοα θα δούμε προκοπή.    

Η ισχυρογνωμοσύνη(1) και μη συγ-χώρεση, χαρακτηριστικό σκληρότητος εγωιστή (εντός κι εκτός της Εκκλησίας) αντιτίθεται της ταπεινότητος που… καὶ τὰ ἔργα δέχεται, καὶ τὴν γνώμην ἀσπάζεται. Καὶ τὴν πρᾶξιν τιμᾷ, καὶ τὴν πρόθεσιν ἐπαινεῖ· (από τον κατηχητικό λόγο του αγ.Ιωάννου χρυσοστόμου, επί τη αναστάσει Του Κυρίου), όπως ‘’χωρούν’’ αντιφατικές γνώμες και πράξεις και ενέργειες με ΔΙΑΚΡΙΣΗ για την τήρηση της ισορροπίας και υγείας του ενός σώματος (ινσουλίνη – γλυκογόνο, πύρωση – εφίδρωση κλπ…) ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Παναγίας, Της τα εναντία εις ταυτό αγαγούσας, που παρελήφθη εκ Του Εσταυρωμένου και Σταυρού και παραδόθηκε στον αγ.Ιωάννη προς δική μας αποκάλυψη και νουθεσία. Όσο και να επαναλαμβάνονται προτάσεις για το υψοποιόν της ταπεινώσεως, το αγιογραφικό ο υψών εαυτόν …. χωρίς να συνοδεύεται με βιώματα, μοιάζουν κούφια λόγια αφού άλλη πνοή (εμ)πνέει και προς αλλού πλέει το καράβι μας …. και δεν θα πταίει ο λέγων, αλλά ο μη επιδεχόμενος βελτίωσης εαυτούλης, κι ας φορά το ένδυμα του θρήσκου… 

[(1)νομίζω, πως αυτή η εμμονή και ισχυρογνωμοσύνη, πατάει γερά (σφίγγει και σκληραίνει την καρδιά) με την πρόφαση πως έχει δίκηο από την μερηά του. Πρέπει να καταλάβουμε, πως το να έχει κάποιος δίκαιο, δεν σημαίνει και πως έχει χάρη. Έχει πχ δίκαιο ο πυρώνων γιατί έτσι σταματά ο πολλαπλασιασμός των μικροβίων. Αν αδιάκριτα όμως και χωρίς σταματημό πυρώνει το σώμα λόγω της φύσεως και θυμώδους ιδιοσυγκρασίας του, καταντά ου κατ’επίγνωση ζηλωτής και μόνος του εξοστρακίζεται… το ίδιο και αυτός που με το πρόσχημα της ‘’αγάπης’’ νοθεύει την αλήθεια (πρόταση προσοχής από αγ.Ιωάννη χρυσόστομο)].

Θέλει προσοχή και προσευχή, γιατί τα αδιάκριτα άκρα μπορεί να εξοστρακίσουν και εξάγουν τον άνθρωπο από το Σώμα της Εσταυρωμένης Αγάπης ΚΑΙ Αλήθειας, που η μεν αγκαλιάζει με απλωμένα χέρια (οριζόντια) εις ενότητα πίστεως κι όχι ενότητα πίστεων, η δε Αλήθεια (κάθετα) ανυψοί. Επί του Σταυρού, Ο Απαθής Θεός παθαίνει ως Άνθρωπος. Κι ο άνθρωπος αστοχεί όταν προσπαθεί με εμπάθεια να ‘’υπερασπιστεί’’ την Αλήθεια, αλλά και πάλι άστοχο και δολιότερο, όταν με πρόφαση την  αγαπολογία, απεμπολεί και αποκρύπτει (και δεν ομολογεί) την Αλήθεια.

Φυσικά είναι προτιμότερο κάποιος να είναι μικρός στην βασιλεία (μέτοχος αληθείας) παρά εκτός αυτής. Αν καταφέρει όχι μόνο να ακούει αλλά και να τηρεί, ούτος μέγας κληθήσεται. Από τον καθένα εξαρτάται να διακρίνει και εφαρμόσει την συγ-χωρετικότητα του αμαρτωλού και αιρετικού, χωρίς την αποδοχή της αμαρτίας και ανομίας… να αγαπά τον αμαρτωλό και αιρετικό, αλλά να μισεί την αμαρτία και αίρεση, κι όχι ανάποδα.

Αλλιώς, εισάγει λάθρα σκιώδη παράσιτα, και φτιάχνει μια άλλη ‘’εκκλησία’’, κοσμική, με κοσμική ειρήνη και κοσμικό ‘’φως’’ (κατά τις επιταγές της ντπ και παγκοσμιοποίησης) που δεν δέχεται τον περιπεσόντα εις ληστάς να τον γιατρέψει, αφού εκτός Σώματος και Αίματος στερείται της θεραπευτικής χάριτος, αλλά χαϊδεύοντάς τα πάθη, εξισώνει την οικία του Πατρός με το χοιροστάσιο. Αυτή η οικουμενιστική ‘’εκκλησία’’ της πανθρησκείας, δεν έχει ουδεμία σχέση με την ΜΙΑ εκκλησία, το ΕΝΑ Σώμα Χριστού, σαρξ εκ της σαρκός και οστούν εκ των οστέων Του, ως Η ΜΙΑ Κεφαλή, όπου… ὁ Θεὸς φῶς ἐστι καὶ σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν οὐδεμία.             

Για να μην πλατύνει ο λόγος, αμήν δι ευχών ο άγιος να μας νουθετεί και στηρίζει… ''ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν· ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει...'' ~ Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος].                    

Πάλι, από τον απόστολο και ευαγγέλιο της 8^ης Μαΐου (αγ.Ιωάννου θεολόγου) ακούμε: … (απόστολος) Ὅ ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς, ὃ ἀκηκόαμεν, ὃ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς· καὶ ἡ ζωὴ ἐφανερώθη, καὶ ἑωράκαμεν καὶ μαρτυροῦμεν καὶ ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ἥτις ἦν πρὸς τὸν πατέρα καὶ ἐφανερώθη ἡμῖν· ὃ ἑωράκαμεν καὶ ἀκηκόαμεν, ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν, ἵνα καὶ ὑμεῖς κοινωνίαν ἔχητε μεθ’ ἡμῶν· καὶ ἡ κοινωνία δὲ ἡ ἡμετέρα μετὰ τοῦ πατρὸς καὶ μετὰ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Καὶ ταῦτα γράφομεν ὑμῖν, ἵνα ἡ χαρὰ ἡμῶν ᾖ πεπληρωμένη. Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐπαγγελία ἣν ἀκηκόαμεν ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ ἀναγγέλλομεν ὑμῖν, ὅτι ὁ Θεὸς φῶς ἐστι καὶ σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν οὐδεμία. ἐὰν εἴπωμεν ὅτι κοινωνίαν ἔχομεν μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ σκότει περιπατῶμεν, ψευδόμεθα καὶ οὐ ποιοῦμεν τὴν ἀλήθειαν· ἐὰν δὲ ἐν τῷ φωτὶ περιπατῶμεν, ὡς αὐτός ἐστιν ἐν τῷ φωτί, κοινωνίαν ἔχομεν μετ᾿ ἀλλήλων, καὶ τὸ αἷμα ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας. (Α’Ιωάν. α’)

(ευαγγέλιο) Οἱ μὲν οὖν στρατιῶται ταῦτα ἐποίησαν. εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. ᾿Ιησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρὶ αὐτοῦ· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου. εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου. καὶ ἀπ’ ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια. Μετὰ τοῦτο εἰδὼς ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι πάντα ἤδη τετέλεσται, ἵνα τελειωθῇ ἡ γραφή, λέγει· διψῶ. (Ιωάν.ιθ’ 25).

Μια ανοδική βαθμίδα, αν κι εμείς διψάμε ΑΛΗΘΕΙΑ, ώστε να διέλθουμε από την γνώμη στην γνώση και τέλος, το τέλειο της μετοχής και δόξας Τριαδικού Θεού (δόξας και δοξασίας-γνώμης, Ορθοδοξίας πλήρης ΦΩΤΟΣ, αποκάλυψη μετά την διάθεση ανακάλυψης και υπό προϋποθέσεις, όπου ὁ Θεὸς φῶς ἐστι καὶ σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν οὐδεμία), όλα αποτέλεσμα εξαγωγής μας εκ του τάφου και θανάτου προς την Ζωή, από την πανσθενή εξέλκουσα ημάς χείρα Θεού Ζώντος, για να ισχύσει (επανερχόμενος στην αιτία συγγραφής υποσημειώσεως) το πιστεύω αυτό που πιστεύουν οι άγιοι…. και αμήν γνώμη μας, η γνώμη των αγίων. Επειδή η πνευματική τελειότητα είναι συνυφασμένη με την διαφάνεια (δια καθαρότητος εκ Του Αίματος απόπλυσις) η γνώμη των αγίων αμήν να αξιωνόμαστε αυτή να περνά μέσα από νου, καρδιά, ζωή και εκδηλούται μέσω των δερματίνων χιτώνων, πολυεπίπεδα κι όπου χρειαστεί, χωρίς διάθλαση. Ακριβής και ως έχει.

Τότε το ορθόδοξο φρόνημα. Τότε και έτσι η πληρότητα της προσευχής, που αρχίζει και ξεκινάει από το Πνεύμα το Άγιο. Δόξα, ευχαριστία, αίτηση συγχώρεσης, ικεσία και πάλι δόξα, ως γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου, όχι όπως θέλω εγώ, αλλά όπως θέλεις Εσύ Κύριε. 

---

[** κάπως στο παρόν αναβαθμισθείσης της υποτιμημένης και ξεχασμένης αλλά και καχύποπτα αντιμετωπιζομένης από πολλούς ‘’αυστηρούς’’, αλεξανδρινής θεολογικής σχολής των λόγων, ικανό θεόσδοτο εφόδιο, ώστε αυτοί που φιλοσοφούν χωρίς Χριστό, να φιλοσοφήσουν με Χριστό και ευστοχήσουν και περάσουν στην σώζουσα φιλοκαλία…].

---

Μεταξύ δε του Μ και Σ, Ζ και Ν, ο σταυρός που άλλοτε γίνεται μέσον διέλευσης και άλλοτε αδιαπέραστος μεσότοιχος (όπως συνέβη στην αγ.Μαρία αιγυπτία), παραπέτασμα όπως κρύβονται τα άγια των αγίων από τους αμύητους, κράτημα νοός προ αναστάσεως, άλλοτε διαφανές και άλλοτε αδιαφανές, ανάλογα πάντα της προσωπικής μας μεταστροφής, ταπεινότητος και μετοχής στα ζωοποιά μυστήρια. Αμήν να βάλουμε αρχή μετανοίας για να ακούσουμε το απερίγραπτο με κοσμικά λόγια, να ιδούμε το ασύλληπτο σε περιγραφή θείον ένδυμα και ζήσουμε εν καθαρά καρδία το φαιδρόν της αναστάσεως μήνυμα ‘’ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ’’ χαρά μου… προσωπικά, βιωματικά κι όχι τυπικά. Άγγελος δε συγχαιρόμενος (όπως φαίνεται στο εξώφυλλο) θάχει κατορθώσει να αδειάσει και το δικό μας μνήμα και κοινοποιήσει στον κόσμο το ‘’ουκ έστιν ώδε, ηγέρθη’’, ανάγοντάς μας στην Α-λήθεια και δίνοντάς μας θεία μνήμη και μετοχή στο ‘’νυν’’. Εκεί όπου, ενώ τα θεία γεγονότα συνέβησαν άπαξ, αυτά παρατείνονται στους αιώνες, για να τα βιώσουμε κατά τάξη και ετοιμότητα. Αμήν δι ευχών, ολοέν και εκτυπώτερον σου μετασχείν…  

Ρωτούσαν τον αγ.Γεώργιο γιατί χαίρετε, και λένε, πως ο άγιος τους απαντούσε… επειδή είμαι χριστιανός. Αμήν κι εμείς κατ’επιταγή και πηγαία αίσθηση να αναβλύζουν τα …16 Πάντοτε χαίρετε, 17 ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, 18 ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ εἰς ὑμᾶς. 19 τὸ Πνεῦμα μὴ σβέννυτε, 20 προφητείας μὴ ἐξουθενεῖτε. 21 πάντα δὲ δοκιμάζετε, τὸ καλὸν κατέχετε· 22 ἀπὸ παντὸς εἴδους πονηροῦ ἀπέχεσθε. 23 Αὐτὸς δὲ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἁγιάσαι ὑμᾶς ὁλοτελεῖς, καὶ ὁλόκληρον ὑμῶν τὸ πνεῦμα καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τηρηθείη. 24 πιστὸς ὁ καλῶν ὑμᾶς, ὃς καὶ ποιήσει. (Α’Θεσ.ε’)

η έσω Ζωή (η μυστική ζωή της ψυχής)

ανά κεφάλαιο

η έσω Ζωή * (η μυστική ζωή της ψυχής μέχρι να σημειωθεί εφ' ημών το φως του προσώπου Του Κυρίου) στο mediafire για ανάκτηση...