ο σταυρός των ηλιοστασίων (4 άκρα στον χρόνο) και η ελπίδα αναστάσεώς μας ....

στο σύνολο του σώματος της Ελλάδος και κατά πρόσωπο/κυτταράκι μέλος, του όλου σώματος.

Εκτιμώ πως πολλοί μα πάρα πολλοί συμπατριώτες ζητούν την εξυγίανση και θεραπεία και ανάσταση της αγαπημένης πατρίδας.  

Η διαφορά έγκειται φυσικά στο πόσο εργάζεται και συνεργάζεται ο καθένας προσωπικά και στο σύνολο η Ελλάδα, με Τον θέλοντα να μας αναστήσει Κύριο, που μπορεί.

Αν η θεωρία είναι ότι θέλουμε αυτήν απροϋπόθετα, τότε θάναι κάπως μαγικά και από την σκύλλα θα πέσουμε στην χάρυβδη και από μία σκιά σε άλλη χειρότερη.

Και φυσικά θα μπορούσε να μας αναστήσει με έναν λόγο όπως έκανε και με τον δίκαιο Λάζαρο, αλλά περιμένει από μας την συνεργασία και ό,τι μας αναλογεί. Να αποκυλήσουμε τον βαρύ λίθο. Να ενταθεί και αναβαθμιστεί η φιλόθεη θεωρία (ΜΑΡΙΑ) και η φιλάνθρωπη διακονία (ΜΑΡΘΑ)***, η κυκλική η ευθεία και στο σύνολο ελικοειδή κίνηση νοός του καθενός που συνανυψώσει και τον χου. Εθνικά και κρατικά. Πνευματικά και σωματικά, ως ενιαία μονάδα.

Κι έρχεται ο άχρονος από το ‘’νυν’’ και αιώνιο παρών, και ‘’ακουμπά’’ τον χρόνο (και αεί και κοιλία, μπαίνει μέσα στον χρόνο σταυροειδώς, δίνοντας τα ‘’σημεία’’ επαφής ώστε Η μία χειρ η παντοδύναμος να ανελκύσει την άλλη χείρα που προτείνεται από εμάς, για εξαγωγή, για όσους επιζητούν ΖΩΗ. 

Ακούγεται με απελπισία από πολλούς στα συνεχόμενα ραπίσματα και αδικίες και

σωματική και πνευματική όραση

Πριν από την προπατορική πτώση, η σωματική και η πνευματική όραση του ανθρώπου ήταν υπερβολικά δυνατές. Μετά την πτώση και εξαιτίας της, τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη περιορίστηκαν σε τέτοιο βαθμό, που θα μπορούσαμε να πούμε πως ο μεταπτωτικός άνθρωπος, σε σύγκριση με τον προπτωτικό, είναι τυφλός σωματικά και πολύ περισσότερο πνευματικά. 

Ο νους και η καρδιά μας έχουν τυφλωθεί. Εξαιτίας αυτής της τυφλότητας, ο νους δεν μπορεί να ξεχωρίσει τους ορθούς λογισμούς από τους πλανεμένους και η καρδιά δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα πνευματικά αισθήματα από τα εμπαθή, ιδιαίτερα όταν τα τελευταία δεν είναι προφανή. 

Λόγω λοιπόν, της νοητικής και καρδιακής τυφλότητάς μας, όλες οι ενέργειές μας καταντούν λίγο ή πολύ λαθεμένες. Γι’ αυτό ο Κύριος αποκάλεσε τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους, αν και μορφωμένους, ''μωρούς καί τυφλούς'' (Ματθ. 23, 17) και ''τυφλούς ὁδηγούς τυφλῶν '' (Ματθ. 15, 14), που ούτε οι ίδιοι μπαίνουν στη Βασιλεία των Ουρανών, ούτε τους άλλους αφήνουν να μπουν (Ματθ. 23, 14). 

Στη γνήσια Χριστιανική άσκηση, η Χάρη του Θεού, την οποία έχουμε λάβει με το άγιο Βάπτισμα, αρχίζει να μας θεραπεύει λίγο-λίγο από την πνευματική τυφλότητα μέσω της Μετάνοιας και της κατανύξεως. Έτσι σταδιακά, από την κατάσταση της τυφλότητας μπαίνουμε στην κατάσταση της θεωρίας. 

Στην κατάσταση αυτή, εκείνος που βλέπει είναι ο νους, γι’ αυτό και οι Πατέρες την ονομάζουν νοητή, αλλά και πνευματική, καθώς είναι δώρο και καρπός του Αγίου Πνεύματος. Απ’ αυτή την άποψη η θεωρία διαφέρει από την όραση. 

Η όραση είναι φυσική σ’ όλους τους ανθρώπους. Κάθε άνθρωπος μπορεί να δει, όποτε το θελήσει. Ικανοί για τη θεωρία όμως, είναι μόνο εκείνοι που έχουν καθαρθεί με την Μετάνοια. Κι αυτοί πάντως, δεν φτάνουν στη θεωρία από μόνοι τους, αλλά όταν το Πανάγιο Πνεύμα του Θεού θελήσει να κοινωνήσει με το πνεύμα τους.

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ.

αγ Νικόλαος Καβάσιλας

Σκοπός της ιστορίας της ανθρωπότητος
κατά τον Ιερο Καβάσιλα είναι
η ένωσις του ανθρώπου με το Θεό.

Ο πατήρ διήλλακται,
ο δε Υιός διήλλαξε,
το δε Πνεύμα το άγιον
φίλοις ήδη καταστάσι δώρον εγένετο»

Ο τελευταίος μεγάλος "μυστικός" της Ρωμανίας Πολυγραφότατος, με υπέροχους Θεολογικά Θεομητορικούς πανηγυρικούς λόγους...
με σπουδές Φιλοσοφίας, Ρητορικής
(δικηγορία εποχής), Φυσικών επιστημών και ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

(από την θύραθεν στην εν Θεώ Θεολογία)

Βίος

Ο Νικόλαος Καβάσιλας, γόνος της Θεσσαλονίκης, δευτέρας πόλεως της αυτοκρατορίας κατά τους υστέρους βυζαντινούς χρόνους, συνέδεσε τη δραστηριότητά του τόσο με αυτή όσο και με την πρωτεύουσά της, τη γεμάτη αγωνία κατά τον τελευταίο αιώνα του βίου της αυτοκρατορίας. Η μετριοπάθεια και η μειλιχιότης μπορεί να συνετέλεσαν ώστε κατά τους χρόνους του να επισκιασθή από άλλους δυναμικωτέρους θεολόγους, του έδωσαν όμως αργότερα τέτοιο κύρος, ώστε να εκτιμάται γενικώς ως ένας από

θεωρητικός ΕΠΙΛΟΓΟΣ για έμπρακτη ΑΡΧΗ με Τον ΑΡΧΩ

Με όλα τα παραπάνω άρθρα κάπως δόθηκαν οι ενδείξεις κίνησης του πολιτικού χώρου προσαρμοσμένο σε ουσία με το πολίτευμα του Σταυρού που θα τηρεί η βυζαντινή δημοκρατία.

Καλοδεχούμενοι όσοι θέλουν να αναγάγουν και συνδέσουν το υπ-άρχω (και υπόγειο, που ενεργεί ο θάνατος ως άλλος μινώταυρος στον λαβύρινθο της γαστέρας ΚΡΗΤΗΣ) δια του μίτου της ελληνορθόδοξης εξαξαγούσης παιδείας, προς Τον ΑΡΧΩ (του επί γης και υπεργείου Λόγου). Την ζωή με Την Ζωή και Φως και Αλήθεια σε όλες τις μη εφάμαρτες δραστηριότητες.

Όσοι θέλουν να ανάγουν τον υποβρύχιο νου σε μέτοχο των άνω υδάτων. Κι επειδή οι πνευματικές τάξεις μαθητείας και διδασκαλίας είναι απλωμένες στον κόσμο και αλληλοεπηρρεαζόμενες, επιβάλλεται η συγχωρετικότητα. 

Μια διακριτική συγ-χώρεση όσων επιδέχονται οικείωση και ένωση,  επί το αυτό, (ΚΑΙ Θεός ΚΑΙ άνθρωπος, ΚΑΙ Παρθένος ΚΑΙ Μήτηρ, όχι όμως ΚΑΙ Κύριο ΚΑΙ μαμωνά, που Ο Κύριος τα ορίζει ως αδύνατα να ενωθούν…) δλδ όλων όσων δεν αντιστρατεύονται στην υγεία και φωτισμό, όπως δεν μας συμφέρει να ενσωματώσουμε συγ-χωρέσουμε τα μικρόβια. Η δε διδασκαλία της θεολογίας θα επιστρέψει εκεί που της αρμόζει, κι όχι στα πανεπιστήμια, αλλά στους έμπειρους θεωμένους και φωτισμένους, ώστε αυτή νάναι απαλλαγμένη από τα ψυχοκτόνα μικρόβια της παναίρεσης του οικουμενισμού. Κατάστασις υποχρεωτικής ακρίβειας ώστε να διαδοθεί ως οφείλει στα πέρατα του κόσμου για να ακολουθήσει η κρίσις. (Ματθ.κδ’) 

Η τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα γλυκυτάτη Θεοτόκος μήτηρ Ζωής, σκέπει (και φωτίζει, ως Φωτεινή Νεφέλη εν ερήμω) ακόμη και τα αντίθετα, όπως ρυθμίζει

σταυροκεντρικό σημείο αναφοράς βυζαντινής δημοκρατίας

Η μία απλή ενέργεια του Σταυρού έχει δυο ανταποκρίσεις, ανάλογα με τον υποδοχέα.  

Είναι αγγέλων η δόξα ΚΑΙ δαιμόνων το τραύμα.

Έχουμε την κλίμακα (κάτι σαν κλιμακοστάσιο) και από μας εξαρτάται αν η βιωτή μας θα είναι στο υπόγειο ή χάριτι θα ανέλθει στο επίγειο και φυσικά, ακόμη και στο υπέργειο.

Τελευταία κι είναι κοινή διαπίστωση που την αντιλαμβάνεται και ο κοινός νους, οι θεσμοθετούμενοι νόμοι κατεβάζουν το επίπεδο ζωής στην αποδοχή και οικείωση της παραφύσης ως τάχα φυσικές επιλογές.

Η κραταίωση δια νόμων κρατικών του υφέρποντος σεξισμού μπολιάζει την φύση με δηλητήριο και θέλει να την πεθάνει πνευματικά.

Το 2020 διαιρούμενο δια του αριθμού του έρποντος αντιδίκου (666) , μας εξάγει το 3033 θέλοντας να στήσει αυτόν ως μονάδα αναφοράς, σημείο και άξονα της έκπτωτης ζωής μας. Εξού και ένα παληά σχετικό άρθρο, στο οποίο αναλύθηκαν τα δεδομένα περί 13033 σημείου αναφοράς και covid19. Η άλλη όψις, που συμπεριελήφθη το πόνημα Η έσω Ζωή - γ’ τόμος Παιδεία και νουθεσία Κυρίου.

Με την ελληνική βοήθεια στην ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ , βλέπουμε πως αυτά διαφέρουν στον προσανατολισμό του Λ προς τα άνω ΚΑ(Λ)Ο και προς τα αριστερά αδιέξοδα ως Κ ( | < ) του ΚΑ(Κ)ΟΥ…. με μας να

περί πολιτικής

δια της πολιτικής θεσμοθετούνται νόμοι και λειτουργεί το κράτος σαν φυσικό σώμα υπό το πνεύμα και εθνική συνείδηση των πολιτικών αρχόντων.

Μέσα στον όρο εθνική νοείται όλη η κλίμαξ από 0 – 100, της ευλογημένης εκ Θεού εθνικότητος (σταυρός χαράς και αρμονίας) που όρια έθεσε, της ασθενούς κατ’άνθρωπον εθνικιστικής [αγκυλωτός ως μέγγενη αλλά και αράς (ταραχής)]*, έως της  διεθνιστικής ή εθνομηδενιστικής τάσης (σπορά και στόχος αντίθεων), με αποτέλεσμα της κάθε στάσεως, την ανοδική και πρόοδο ή καθοδική και μηδενισμό των εννοιών κράτος/έθνος.

Υπό την σκέπη και σχετική οργάνωση, όλα τα κοινωνικά σώματα (υγείας, παιδείας, στρατού, δικαιοσύνης…) ή εξυγιαίνονται ή ασθενούν ανάλογα. 

250 χρόνια τώρα που εργάζονται οι σιωνιστές** κατάφεραν πολιτικώς να περάσουν τα σχέδιά τους, τα αποτελέσματα των οποίων τα ζούμε.

Υπακούοντας ενοποιημένα οι στοές με όλα της τα παρακλάδια που έχουν καταλάβει πολλούς χώρους στον μέγα αρχιτέκτονα του σύμπαντος καθελκύουν την σύμπασα ανθρωπότητα (ως παλαιό ΑΔΑΜ) στους δικούς τους στόχους.

Έχουν αυτοί σχέδια, (απάνθρωπα και αντίθεα) έχει όμως και ο Θεός (φιλόθεα και φιλάνθρωπα). Έχουν αυτοί εργάτες (πολέμιους του Σταυρού), έχει και ο Θεός (τους δικούς Του σταυροφόρους), αναμένοντας ο απλός λαός να τους αναδείξει, αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι ανεξάρτητα της στάσης του καθενός σε σχέση με τον Σταυρό.

Για την ανάδειξη όπως προϋπόθεση των μεν ήταν η υπακοή στον αντίποδα, έτσι και προϋπόθεση είναι η έμπρακτη (κι όχι απλά θεωρητική) υπακοή στον πόδα και πραγματικό Κυβερνήτη (1) του σύμπαντος. 

Με καρδίαν καθαράν και καθαρά χέρια (όποιο επάγγελμα και να ασκεί ο καθένας) δίνει ‘’δικαιώματα’’ στον καλό Θεό να τον χρησιμοποιεί, συνοδευόμενη η εργασία με την μυστική και μυστηριακή μετοχή, όπως στην αγιογραφία υπογράφει ο

Περί του Αγίου Πνεύματος Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου

Τό "Αγιο Πνεύμα πάντοτε υπήρχε και υπάρχει και θα υπάρχει, δεν έχει οϋτε αρχή οϋτε τέλος, άλλ' είναι πάντοτε ενωμένο καί άριθμείται μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό.

Διότι δεν θα άρμοζε ποτέ να ελλείπει ό Υίός από τον Πατέρα ή το Πνεύμα από τον Υιό, επειδή θα ήταν σε μέγιστο βαθμό άδοξη ή θεότητα, σαν από μεταμέλεια ακριβώς να ήλθε σε συμπλήρωση για να γί­νει τέλεια.

Το Άγιο Πνεύμα λοιπόν πάντοτε και αιώνια μεταλαμβάνεται, δεν μεταλαμβάνει·

οδηγεί στην τελείωση, δεν τελειώνεται- παρέχει την πνευματική πλήρωση, δεν έχει ανάγκη πληρώσεως- αγιάζει, δεν αγιάζεται- κάνει θεούς, δεν θεώνεται αυτό πρός Εαυτό, και προς εκείνους με τους οποίους είναι ενωμένο, είναι πάντοτε το ίδιο και απαράλλακτο-αόρατο, άχρονο, αχώρητο, αναλλοίωτο, υπεράνω από κάθε έννοια ποιότητας, ποσότητας και μορφής, αψηλάφητο, κινούμενο άφ' Έαυτοϋ, κινούμενο συνεχώς, έχοντας άφ' Εαυτού εξουσία, έχοντας άφ' Εαυτού δύναμη, παντοδύναμο (αν και ως προς την πρώτη αρχή, όπως ακριβώς όλα τα αναφερόμενα είς τον Μονογενή Υιό, έτσι και του Πνεύμα­τος ανάγεται εις τον Θεό Πατέρα).

Είναι ζωή και πρόξενος ζωής, το φως και χορηγεί φως, άφ' Έαυτού αγαθό και πηγή αγαθότητος.

Πνεύμα ευθές, ηγεμονικό, κύριο, αποστέλλει, θέτει όρια, κάνει τους ανθρώπους

προς πατριώτες (μια θεόσδοτη πρόταση ενότητας)

Τηλεγραφικά η πρόταση για όσους είναι κουρασμένοι και δεν θέλουν να διαβάζουν πολλά πολλά, είναι λιτά, η της παρακάτω παραγράφου.

Κουραστήκαμε χρόνια τώρα να βλέπουμε και να ζούμε το ίδιο εφιαλτικό σενάριο στις εκλογές με επόμενο αυτές οι επιλογές μας, να καθορίζουν την πολιτική ζωή του τόπου για τετραετίες. Στην κυβέρνηση και τιμόνι του κράτους να είναι ανθέλληνες και αντίχριστοι και να υλοποιούν σαν με σκυταλοδρομία τα σχέδιά τους. Οι δε πατριώτες, να είναι διασπασμένοι σε πολλά κομματάκια, τα οποία να μην ξεπερνάνε το 1 ή 2% το καθένα. Δλδ πολιτικώς, μηδέν εις το πηλίκιον…

Αν δεν σας ενδιαφέρει η ένωση όλων αυτών εις ένα, η μόνη λογική και ικανή δυνατότητα ανατροπής του κακού και επιστροφής στην κανονικότητα του κράτους/έθνους, μην κάνετε τον κόπο να συνεχίσετε την ανάγνωση. Αν ναι, ο αγ.Παΐσιος τον οποίο παραδέχονται  και αγαπάνε και τιμούν, εκατομμύρια άνθρωποι, έκανε μια πρόταση ονόματος ‘’κόμματος’’ που είναι ήδη κατοχυρωμένο στον άρειο πάγο, από το 1999. ‘’Βυζαντινή δημοκρατία’’.

Μεταξύ πολλών ονομάτων τίθεται κι αυτό υπόψην σας για να συνάξει υπό τας πτέρυγάς του, ως νοσσία, τα διασπασμένα κομμάτια, που αποδεδειγμένα από μόνα τους αδυνατούν να δώσουν λύση.

Προς διασκέδαση των ανησυχιών των ήδη υγιών πατριωτικών κομμάτων, μην

περί Σάσων

Ένα νησί που στις 5 Ιουνίου του 1914 το «χαρίσαμε» στην Αλβανία

Η νήσος Σάσων ανήκει στα Ιόνια νησιά που είχαν παραχωρηθεί από την Αγγλία στην Ελλάδα με την Συνθήκη του Λονδίνου το 1864. Μετά από πιέσεις και απαίτηση κυρίως Ιταλίας και Αυστρίας, το νησί που ελέγχει στρατηγικά την είσοδο του μεγαλύτερου κόλπου και λιμανιού της Αλβανίας, την Αυλώνα, παραχωρήθηκε αμαχητί από την Ελλάδα στην γειτονική χώρα. Με τον Νόμο 272/5.6.1914 παραχωρείται η νήσος Σάσων από την Ελλάδα στην Αλβανία.
Στις 2 Ιουλίου 1914 αποχώρησαν από τη Σάσωνα 25 Έλληνες στρατιώτες και 8 ναύτες, χωρίς να την παραδώσουν σε εκπρόσωπο των Αλβανών. Στο νησί παρέμειναν 15 οικογένειες βλαχόφωνων Ελλήνων βοσκών, οι οποίοι κλαίγοντας, κατά την αποχώρηση των στρατιωτών μας, φιλούσαν την ελληνική σημαία και εκλιπαρούσαν τους στρατιώτες μας να μην τους εγκαταλείψουν. «Οι δυστυχείς αυτοί ομόφυλοί μας, στις 16 Ιουλίου 1914 δολοφονήθηκαν άγρια από άτακτα

η επί του πρακτέου προεργασία για την επόμενη ‘’ημέρα’’

@προς τον αγαπημένο ελληνικό λαό.

Προς τους υγιείς πατριώτες που διαχωρίζουν τον εαυτό τους από το ψευτορωμαΐικο. Περί πολιτικής ένωσης υγιών πατριωτικών δυνάμεων ο λόγος, και ο οποίος απευθύνεται στον λαό και την βάση του.

Η έννοια του όρου βασιλεύς (κι όχι ως πολιτικό σύστημα) είναι η βάσις λαού, κατά το παράδειγμα του πρώτου Βασιλέως, Ο Οποίος, ουκ ήλθε διακονηθήναι αλλά διακονήσαι (Ματθ.κ’28), διανοίγοντας τον δρόμο εν τη πράξει, ότι ο θέλων πρώτος είναι έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος. (Μαρκ.θ’35)

Έτσι, ο παρών λόγος δεν απευθύνεται σε αρχηγούς πατριωτικών κομμάτων (όσο και υγιείς να θεωρούν τον εαυτόν τους για τα φιλοπάτριδα αισθήματα) αλλά επειδή εμμένουν και δεν επιθυμούν την ένωση όλων των υγιών δυνάμεων, τους

Πριν εξομολογηθείς ψάξε...

Λέει ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Όταν θέλεις να κοινωνήσεις, βρες μια εκκλησία που να τελεί την Θεία Ευχαριστία και είσελθε να κοινωνήσεις. Όταν όμως θες να μιλήσεις για την καρδιά σου, πρόσεχε, που και σε ποιόν θα πας.

Να ιδρώσεις πριν επιλέξεις το πρόσωπο που θα δει και θα ακούσει τις πιο εσώτερες παρθενικές φωνές σου.

Εγώ δεν είμαι άγιος, μα θα πω κάτι επιπλέον.
Εάν από μικρό παιδί κουβαλάς την πληγή της ενοχής, εάν βαστάς το μαρτύριο της ευαισθησίας, εαν τα μάτια σου δακρύζουν στην ομορφιά και την αγάπη, εάν ζητάς μια αγκαλιά να ξαποστάσεις τους εφιάλτες της ύπαρξης σου, πρόσεξε σε ποιον παπά θα εξομολογηθείς ή θα ζητήσεις συμβουλές.

Προσευχήσου, αναζήτησε, όχι τον σπουδαίο, το όνομα, τον "αγιορείτη", τον διορατικό, προορατικό και θαυματοποιό. Τίποτε απο αυτά. Έναν παπά που να ζεί τον Χριστό στην καρδιά και την ζωή του. Που σημαίνει, αγαπητικό και ταπεινό, αυτό που λέει το γεροντικό, να έχει καρδιά!!! Καρδιά ανθρώπου!!!

Άκου τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, "μην αναζητάτε προγνώστας, μα ταπεινούς

Τι έλεγε ο Άγιος Παΐσιος για τους νεκρούς, τα μνημόσυνα και το Ψυχοσάββατο

ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Τι έλεγε ο Άγιος Παΐσιος για τους νεκρούς,
τα μνημόσυνα και το Ψυχοσάββατο!

-Γέροντα, οι υπόδικοι νεκροί (πλην των Αγίων) μπορούν να προσεύχονται;

-Έρχονται σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια, αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Όσοι βρίσκονται στον Άδη μόνο ένα πράγμα θα ήθελαν από τον Χριστό: να ζήσουν πέντε λεπτά για να μετανοήσουν.

-- Εμείς που ζούμε, έχουμε περιθώρια μετανοίας, ενώ οι καημένοι οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πια μόνοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους, αλλά περιμένουν από εμάς βοήθεια. Γι’ αυτό έχουμε χρέος να τους βοηθούμε με την προσευχή μας.

Μου λέει ο λογισμός ότι μόνο το δέκα τοις εκατό από τους υπόδικους νεκρούς βρίσκονται σε δαιμονική κατάσταση, και, εκεί που είναι, βρίζουν τον Θεό, όπως οι δαίμονες.

--Δεν ζητούν βοήθεια, αλλά και δεν δέχονται βοήθεια! Γιατί, τι να τους κάνει ο