διαίσθηση αίσθηση και θέα Θεού

με αφορμή τους λόγους του γερ Δαμασκηνού για θεωρία όντων και Θεού καθαρή καρδιά λόγους (δεσμός σαν βίντεο), δυο συνειρμικές σκέψεις....

είναι αδιαμφισβήτητο ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ έξω ζωής και εσωτερικής (1) του ίδιου ανθρώπου [αφού έξω μπορεί νάχει υγεία σχετική, μέσα όμως λέπρα λόγω αμαρτιών. να είναι ευκίνητος εξωτερικά, ακίνητος όμως έσω. Έξω να βλέπει να ακούει, μέσα όμως (συνήθως) κωφός και τυφλός στα πνευματικά, αλλά και τα αντίθετα….]. Η καθεμιά (ζωή) με τα ‘’εργαλεία’’ της και , αισθητήρια αντίληψης. Με αφετηρία δυο πεντάδες, έξω έσω όραση και οφθαλμοί, έσω έξω ακοή, έσω έξω κίνηση. 

 …κι αυτά, ανάλογα με το πυρ που πνέει εντός μας, θα καταλήξουν σε μονάδα και πεντάδα απλή, ‘’ενωμένη’’ με το διαπνέον πυρ… (πως η διπλή πεντάδα αισθήσεων γίνεται απλή… και λίγα τινά περί έρωτος, που πετυχαίνει την ένωση). 

Είναι αυτός, ο έρως (και πόθος) Θεού που θα γίνει αιτία να εισαχθεί Ο Θεός μέσα μας, αρχικά κρυμμένος και κεκαλυμμένος, σαν μέσα σε μήτρα, και ως διαίσθηση (2), στο κέντρο της διόρασης και διακοής. Αυτή είναι και η αρχή του ‘’ευαγγελισμού’’ μας (και σύλληψης) Του Κυρίου, δια Της Θεοτόκου, εν ημίν… ώστε σιγά σιγά να ‘’μορφούται’’ Ο Κύριος εν ημίν και προβεί στον μυστικό (ψυχικό) πρώτο  ‘’εναγκαλισμό’’ (όπως συμβόλιζε το δαχτυλίδι* του προφ.Συμεών του θεοδόχου)  αρραβώνα και εφεξής αμήν προκοπή και πρόοδο… Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ’ αὐτό. (Λουκ.β’40) … όπως σημειώνεται στα ‘’40’’ Του μέσα στον οίκο της ψυχής μας, αμήν και βιωματικά και στο σώμα (β.μπεθ)…  

Με εργαλείο τον νου (και κατανόηση) δύο είναι οι επιλογές. Ή προς πλήρωσιν εν ημίν της ενυπόστατης σοφίας και νου Χριστού ή α-νοησίας με την άπωσή Του (με την μη αποδοχή ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου…) και τελικά, φρόνησης ή αφροσύνης… (η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης) και στο μέσον, μεταξύ εξορίας και

σας φωνάζω γοερά, εγώ ο πολύ αμαρτωλός. έρχονται δεινά!!

Προετοιμαστείτε για αυτά που έρχονται, μα μην φοβόσαστε!!!

Έχουμε Θεό, έχουμε τον δυνατότερο Θεό, τον Μοναδικό Θεό που υπάρχει, τον Άγιο Τριαδικό Θεό!!!

Μαντέψτε ποιός είναι ο εκλεκτός λαός Του!!! Οι Έλληνες!!!

Όλοι εσείς, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο!!!

Μας περιμένει όπως ο πατέρας τον άσωτο υιό, να γυρίσουμε κοντά Του και μόλις γυρίσουμε θα κάνει την Ελλάδα πάλι αυτό που ήταν!!!

Ελλάς-Ελ-Φώς!!

Φώς της Οικουμένης όλης!!!

Στα Άρματα, Στα Άρματα, Στα Όπλα!!!

Ποιά είναι αυτά όμως;;;

Είναι τα πνευματικά Άρματα, τα πνευματικά Όπλα!!!

Το πολυβόλο μας είναι το κομποσχοίνι,

η Ευχούλα, η Καρδιακή Προσευχή!!!

Το μπαζούκα μας είναι το ψαλτήρι,

Ὁ Θεός μᾶς καλεῖ. Ἂς τρέξουμε φτερωτοί (Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος) συνειρμικές σκέψεις...

Δύο είναι τα φτερά με τα οποία ο άνθρωπος μπορεί να ‘’πετάξει’’ από την γη στον ουρανό, ανταποκρινόμενος στο θείο κάλεσμα. Η πίστη και η αγάπη.   

Όχι όποια κι όποια πίστη, όχι όποια κι όποια αγάπη, αλλά την ορθή πίστη και κατά Θεόν αγάπη, αφού ο αντίδικος της σωτηρίας μας, αυτός που θέλει να μείνουμε κάτω, μαζί του και μακρυά από τον Θεό, αυτά τα δύο φτερά, τα διαστρεβλώνει. Λένε οι άγιοι, πως όταν ο αλιτήριος θέλει να πλανήσει, από αγάπης άρχεται… το ίδιο άστοχο αποτέλεσμα φυσικά έχει και η άστοχη (μη ορθή, μη ορθόδοξη) πίστη. 

Πίστη σαν αποτέλεσμα της ακριβούς φιλοθεΐας (και κάθετο σκέλος του Σταυρού) και έκφραση αυτής, σαν απόδειξή της, με την έμπρακτη φιλανθρωπία (και οριζόντιο σκέλος του Σταυρού)…. ανάλογα των Ι της Μαρίας σαν ακινησία και το Θ της Μάρθας σαν διακονία… Έννοιες που διακρίνονται σε όλους τους ‘’φιλόθεους’’ ανθρώπους, ακόμη και σε αυτούς που ‘’αγαπούν’’ άλλους θεούς πλην του Ενός αληθινού, πολλούς αληθοφανείς με ρίζα τον αληθοφανή ποιητή ουρανού και γης ΙΑΠΕΤΟΣ (666) αντίποδα και είδωλο του μόνου αληθινού ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ (999) ακόμη και σε αυτούς που όντως φιλάνθρωπα διακονούν τον συνάνθρωπο. 

Κάποιες συνειρμικές σκέψεις αναλύθηκαν στο… Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία. προς 

νοερά και καρδιακή αδιάλειπτη ευχή

Η απόκτηση του χαρίσματος της αδιάλειπτης νοεράς και καρδιακής προσευχής - Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη Γρηγοριάτη 

Η απόκτηση του χαρίσματος της αδιάλειπτης νοεράς και καρδιακής προσευχής δεν είναι για μας τους ορθοδόξους κυρίως ζήτημα μεθόδου και τεχνικής, αλλά ζήτημα συντετριμμένης καρδιάς, δηλαδή καρδιάς που μετανοεί, πονάει για τις αμαρτίες της και ταπεινώνεται.

Χωρίς αυτή την καρδιά καμία μέθοδος και τεχνική της προσευχής, όπως η χρησιμοποίηση της εισπνοής και εκπνοής, δεν μπορεί να φέρει την αληθινή προσευχή. 

Η καρδιακή και νοερά προσευχή προϋποθέτει τη συμμετοχή μας στη ζωή της Εκκλησίας, στα Μυστήρια της, την τήρηση των εντολών του Θεού και την υπακοή σε πνευματικό πατέρα. 

Δεν είναι δηλαδή μια ατομικιστική-ιδιωτική προσέγγιση του Θεού.

Μέσα στην Εκκλησία ο ταπεινός χριστιανός λαμβάνει τη Χάρη του Θεού και αυτή ενεργεί μέσα του, με τη δική του βέβαια συνεργασία και θέληση, την αληθινή προσευχή. 

πηγή

βάπτιση και Ζωή...

Ο σατανάς ξέρετε πως έρχεται στον κόσμο; Μέσω της ψυχής (1) κάθε ανθρώπου που γεννιέται. Κάθε άνθρωπος πού γεννιέται, φέρνει και διάβολο μες την ψυχή του.

Γι' αυτό η θεολογία η παλιά του λαού κάθε έναν κατ' αναλογία του γένους, έλεγε η δράκος (2) ή δράκουλα. Δεν έλεγε μπέμπης που λένε τώρα ή αγγελάκι που λένε οι άμυαλες μανάδες οι σημερινές.

Αβάπτιστο παιδί και είναι αγγελάκι; Πήγες ποτέ σου να ακούσεις τους εξορκισμούς που διαβάζει ο παπάς όταν πρόκειται να βαπτιστεί το παιδί;

Πήγες να ακούσεις την πάλη; Μάλιστα αν είναι παπάς που καταλαβαίνει τι κάνει, να δείτε πως παλεύει με τον διάβολο να βγάλει του παιδιού το σατανά μέσα από την καρδιά του.

Που το φυσάει, που το ξορκάει, του κοινοποιεί έξωση την ημέρα του βαπτίσματος

παρουσία Θεού - Άγιος Μακάριος ο Μέγας

"Αφού προσκολληθούμε στον Κύριο με την πίστη και αφοσιωθούμε σ’ Αυτόν με την αποταγή μας από τον ψυχοκτόνο κόσμο (των παθών και της αμαρτίας), οφείλουμε, μας λέει, «να καλλιεργούμε τη γη της καρδιάς μας», δηλαδή να εξαναγκάσουμε την ανυπάκουη και απειθή φύση μας να εφαρμόσει στην πράξη όλες τις ευαγγελικές αρετές και προπαντός την προσευχή. Βλέποντας τότε την καλή μας θέληση, ο Χριστός θα μας δώσει τη δύναμη να εκπληρώσουμε όλες Του τις εντολές -ή μάλλον Εκείνος θα τις εκπληρώσει μέσα μας- με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Προοδεύοντας έτσι από αρετή σε αρετή και από δόξα σε δόξα προς το πλήρωμα της εν Χριστώ πνευματικότητας και ζωής, το πνεύμα μας θα αναμειχθεί μυστικά με το πυρ του Αγίου Πνεύματος, θα γίνει «όλο οφθαλμός και όλο φως», και θα αποκτήσει μακαρίως τις ιδιότητες του Θεού. Κατά την τελική ανάσταση, το πυρ του Αγίου Πνεύματος που κρύβεται στην καρδιά των αγίων, θα ξεχυθεί πάνω στα σώματά τους και θα τα κάνει να λάμπουν στην αιωνιότητα από το φως του Θεού. Κατά τον άγιο Μακάριο, η χριστιανική ζωή δεν έχει άλλο σκοπό παρά την απόκτηση -ήδη από τη ζωή αυτή- της εμπειρίας του Αγίου Πνεύματος, της καλής αλλοίωσης, που θα μας δώσει μια άλλη «πνευματική αίσθηση», διαμέσου της οποίας θα μπορούμε να γευθούμε την παρουσία του Θεού σε κάθε στιγμή της ζωής μας." - Άγιος Μακάριος ο Μέγας 

έρχομαι ταχύ αποδούναι εκάστω και τι έρχεται…

με αφορμή το βίντεο

...και δύο συμπτώσεις (σημειολογικές) πρώτη καταγραφείσα στις 11 σεπ 2022 στο από το Ο Ων, στο έρχομαι ταχύ αποδούναι εκάστω…, προσεγγιζόμενες και ερμηνευόμενες χοντρικά… 

που ο κόσμος το βάφτισε ''σύμπτωση του αιώνα'' και μετά από λίγο, μετά την πρώτη εντύπωση, φυσικά και ξεχάστηκε με αδυναμία ή αδιαφορία επεξήγησης... του ''γιατί'' ... όπως και για άλλους λόγους από τους βαθύτερους ''πανηγυρίζουμε''

γέννηση κατά σάρκα και γέννηση κατά Πνεύμα

Ἂν μιλᾶμε γιὰ τὴ μεγάλη σπουδαιότητα τῆς γυναίκας, τότε καὶ οἱ ἴδιες οἱ γυναῖκες ὀφείλουν νὰ δικαιώσουν τὴ σπουδαιότητά τους αὐτή.

Νὰ δικαιώσουν τὸν ἑαυτό τους σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδά τῆς ζωῆς τῆς ἀνθρωπότητας.

Τὸ οὐσιωδέστερο ὅμως γι’ αὐτὲς ἔργο, τὸ σπουδαιότερο λειτούργημά τους, εἶναι ἡ Μητρότητα:

«Καὶ ἐκάλεσεν Ἀδὰμ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ζωή, ὅτι αὔτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων» (Γέν. 3,20).

Γιὰ νὰ ἀνυψώσουν τὴν ἀνθρωπότητα οἱ γυναῖκες, πρέπει νὰ φέρνουν στὸν κόσμο παιδιὰ μὲ τὸν τρόπο ποὺ μᾶς διδάσκει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.

Ὑπάρχουν ὅμως δύο εἴδη γεννήσεως· τὸ ἕνα κατὰ σάρκα, τὸ ἄλλο κατὰ πνεῦμα.

Ὁ Χριστὸς εἶπε στὸν Νικόδημο: «Τὸ γεγεννημένον ἐκ τῆς σαρκὸς σάρξ ἐστι, καὶ τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Πνεύματος πνεῦμα ἐστι. Μὴ θαυμάσης ὅτι εἶπον σοί, δεῖ ὑμᾶς γεννηθῆναι Ἄνωθεν» (Ἰωάν. 3,6-7).

Ἔτσι καὶ τώρα· ἂν οἱ πατέρες καὶ οἱ μητέρες θὰ γεννοῦν παιδιὰ συναισθανόμενοι τὴν ἄκρα σπουδαιότητα τοῦ ἔργου αὐτοῦ, τότε τὰ παιδιά τους θὰ γεμίζουν ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιο, ἤδη ἀπὸ τὴν κοιλία τῆς μητέρας· καὶ ἡ πίστη στὸν Θεό, τὸν Δημιουργὸ τῶν ἁπάντων, ὡς πρὸς τὸν Πατέρα τους, θὰ γίνει γι’ αὐτὰ φυσική, καὶ καμία ἐπιστήμη δὲν θὰ μπορέσει νὰ κλονίσει τὴν πίστη αὐτή, γιατί

Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής.(κοίμηση)

«Θυμάμαι τώρα, πώς στη δεκαετία του 1960, όταν ήμουν διάκονος στη Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στην Πάτμο, ο γέροντάς μας, ο πατήρ Αμφιλόχιος, συνήθιζε να μας λέει: Γνωρίζετε πως ο Θεός μας έδωσε μία ακόμη εντολή, που δεν αναφέρεται στην Αγία Γραφή; Είναι η εντολή να αγαπάτε τα δέντρα».

«Σ' όλη του τη ζωή εβασανίζετο από αρρώστιες, ήταν ευαίσθητος στα κρυολογήματα και κάθε χρόνο τον επισκέπτετο η γρίππη... Τέλη Μαρτίου 1970 προσεβλήθηκε από πνευμονία· ήταν Μ. Τεσσαρακοστή και με δυσκολία δέχθηκε να πάρη λίγο γάλα. Έδωσε σε όλους τις συμβουλές που ο καθένας είχε ανάγκη. Είχε το προορατικό χάρισμα. Στην προσπάθεια των πνευματικών του παιδιών να τον κρατήσουν με ορούς λίγες μέρες στην ζωή, παρακαλούσε κι έλεγε: αφήστε με καλά μου παιδιά να φύγω, ήρθε η ώρα μου. Γιατί, Γέροντα, τούλεγα, δεν μένεις μαζί μας τούτο το Πάσχα; Δίσταζε να μου απάντηση, και δεύτερη και τρίτη φορά τον παρεκάλεσα να μου πη πώς ξέρει ότι θα φύγη σύντομα κι εκείνος με δυσκολία μου απεκάλυψε: ευλογημένε Παύλε, είδα την Παναγία και τον Θεολόγο προ ολίγου και τους παρεκάλεσα να μείνω κοντά στα παιδιά μου κι αυτό το Πάσχα, αλλά μου είπαν «Δεν γίνεται άλλο, ελήφθη η απόφασις, Πάσχα θα κάμης στους Ουρανούς μαζί μας» κι αυτό το λέγω σαν εξομολόγηση, επειδή με βιάζεις, μη το ειπείς σε άλλους.

Κι έφυγε από τον κόσμο της ματαιότητος, αφού έδωσε την ζωήν του για τους άλλους, αφού εργάσθηκε σαν καλός εργάτης στον αμπελώνα του Κυρίου, αφού αρίστευσε στις εξετάσεις του στο στάδιο των πνευματικών ασκήσεων, αφού υπηρέτησε και Εκκλησία και Πατρίδα σαν καλός χριστιανός και ακέραιος Έλληνας. Κοιμήθηκε στις 16 Απριλίου 1970 σε πλήρη διαύγεια των αισθήσεών του. Το λείψανό του πήρε μορφή ουράνια, όψι χαρούμενη κι ειρηνική, απέραντη γαλήνη βασίλευε στο ασκητικό του πρόσωπο, πράγματι αγιασμένου ανθρώπου έκφραση, που εκοιμήθη εν Κυρίω....

Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής.

περιεχόμενα 12ζ’

Εισαγωγή     

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ      

Ἡδονὴ καὶ ὀδύνη ( Ὅσιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογιτής) 

προτυπώσεις του Σταυρού στην ΠΔ, προτάσεις ζωής σαν πολίτευμά Του, για κάθε εποχή και κάθε σταυροφόρο… 

Νείλος ο Ασκητής Κεφάλαια περί Προσευχής 

Θεραπευτική Αγωγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας 

Μωϋσής και η γη της Επαγγελίας 

τα δίκτυα μέσα στον κόσμο…. 

Τεχνολογία έξυπνης σκόνης Smart dust technology 

φωτισμός.... 

προϋποθέσεις φωτισμού… 

πνευματική φλόγα και Φως… 

Η νοερά προσευχή είναι μυροδοχείο - Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, ἡ νοερά προσευχή εἶναι, λέγουν οἱ ἅγιοι Πατέρες, μυροδοχεῖον. Τό ἀνοίγεις, τό γέρνεις καί χύνεται μύρον, πληροῦται εὐοσμίας ὁ τόπος.

Βοᾶς τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» καί ἀναδίδεται ἡ εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, λαμβάνεις «ἄρραβωνα Θείου Πνεύματος».

Διότι «τό Ἅγιον Πνεῦμα συμπάσχον ἠμίν ἐποφοιτά» καί «προτρέπεται εἰς ἔρωτα πνευματικῆς προσευχῆς». Μάλιστα προσεύχεται καί αὐτό, ἀντί δί’ ἠμᾶς πού ξεχνοῦμε, καί ἀναλαμβάνει τά ὑστερήματά μας, τάς ἀκαθαρσίας ἠμῶν, τήν πτωχείαν τῆς ὑπάρξεώς μας.

Διότι εἴμεθα ἕκαστος ναός Θεοῦ καί, ὅταν προσευχώμεθα, γινόμεθα ἱερουργοί μεγάλου μυστηρίου.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης μᾶς λέει: «Ὅταν ἀκούωμεν θυμιατό νά κτυπάη, ἅς ἐνθυμηθοῦμε ὅτι ναός εἴμεθα ἠμεῖς καί ἅς νοιώθωμεν νοερῶς ὅτι θυμιάζομεν τόν Χριστόν, πού εἶναι μέσα εἰς ἠμᾶς, καί ἔτσι νά προσκυνῶμεν ταύτην τήν σκηνήν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».

Ο νους να μην περισπάται από την προσευχή.

---

νοερά και καρδιακή αδιάλειπτη ευχή (Η απόκτηση του χαρίσματος της αδιάλειπτης νοεράς και καρδιακής προσευχής - Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη Γρηγοριάτη) 

---

συγγραφικό έργο αιτιολογία τρόπος και σκοπός προσέγγισης....

...είναι μέσα στην φύση μας το ''κυνήγι'' γνώσεων και δυνάμεων, σοφίας και σημείων και προς τα εκεί προσανατολίζεται το πρόσωπό μας... μόνο που με αυτήν την στάση, στρέφουμε κάπως τα νώτα μας προς την αγάπη του Θεού  

Αυτό το ''αναγκαίο'' (και πηγαίο λόγω ακολούθησης της φυγοκέντρου και πρώτου δολώματος θεοί έσεσθε) κακό, μπορεί να γίνει και εφαλτήριο για την επιστροφή μας. 

Αρκεί, κάθε σημείο και κάθε γνώση να την αναγάγουμε από ίχνος στην βαθύτερη έννοια και ''συνάφεια'' με την πηγή των πάντων και κάπως έτσι, οι επί γης σκιές οδοδεικτούν προς το Φως. 

Στο όλο συγγραφικό έργο, άνω των 30 πονημάτων (τα τελευταία 40 χρόνια), αναπτύχθηκαν σκέψεις με γνώμονα την υγιή ένωση και σκυταλοδρομία από την ένθεη φιλοσοφία* στην φιλοκαλία. 

Από τα ίχνη και σημεία επί γης (που σοφά αλλά μυστικά στήνει Ο Κύριος), αυτά που δείχνουν. Τον ουρανό και πηγή τους. 

Από την στάση (επανάσταση κατά του Θεού) και εγκατάστασή μας στην σκιώδη και ανήλιο πλευρά της γης, την κατέναντι της εδέμ στην εν ουρανοίς ανάσταση  του ανεσπέρου Φωτός, αφού πρώτα ενσωματωθούμε σε Εκείνο το Σώμα, που

η επί του πρακτέου ‘’τομή’’ (και είσοδος) Του Κυρίου στην έκπτωτη φύση για να την (ξ)αναστήσει εν παραδείσω…

…τέσσερα τα άκρα του χωροχρόνου, 4 και τα στοιχεία της φύσης, στην ίδια σταυρική διάταξη με κέντρο την πεμπτουσία και Κύριο και στα δυο περιβόλαια σχήματα (χωροχρόνου και κτίσης). 

Ερχόμενος Ο Κύριος και αναμενόμενος από ιουδαίους δια των προφητειών και όλων των εθνών με τις παραδόσεις τους, ‘’τέμνει’’ όλη την έκπτωτη και χωρίς Ζωή κτίση για να εισάγει τον Εαυτό Του και χαρίσει Ζωή στους δεχόμενους Αυτόν. 

Με το στώμεν καλώς του αρχ.Μιχαήλ, όπου βρέθηκε το κάθε δαιμόνιο, εκεί και έμεινε. Άλλα στην γη (σαν καταχθόνια), άλλα στα ύδατα, άλλα στο πυρ και άλλα στον αέρα (τα εναέρια)... όπως γνωρίζουμε από το …  ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ Του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.   

Το άρθρο περί της ‘’τομής’’ παρότι είχε αφορμή την γέννηση Του Κυρίου, δεν εξαντλείται στην παρουσία Του στην γη αλλά επεκτείνεται σε όλα τα στοιχεία της φύσης… 

‘’εισέρχεται’’ στην ΓΗ  ως καλός σπόρος και τέμνει το άγονον αυτής για να φανεί ως άνθος (ευωδιαστό) εκ της ρίζης Ιεσσαί… το…   Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί, και άνθος εξ αυτής, Χριστέ, εκ της Παρθένου ανεβλάστησας, … όπως Ο Προφ.Ησαΐας προφητεύει… ΚΑΙ ἐξελεύσεται ράβδος ἐκ τῆς ρίζης ᾿Ιεσσαί, καὶ ἄνθος ἐκ τῆς ρίζης ἀναβήσεται. 2 καὶ ἀναπαύσεται ἐπ᾿ αὐτὸν πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, πνεῦμα σοφίας καὶ συνέσεως, πνεῦμα βουλῆς καὶ ἰσχύος, πνεῦμα γνώσεως καὶ εὐσεβείας·  … (Ησα.ια’) … για να εισέλθει Ο Κύριος στην καρδιά μας σαν σπήλαιο και εύφορη (δια Της Θεοτόκου) γης και φάτνη προκειμένου ανθίσει το ευώδες Άνθος, Χριστός ‘’δίπλα’’ στον άνθρωπο (ια’ 11) και συνοδοιπορήσει και οδηγήσει την γη του στην άλλη γη [6 καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ ᾿Ιούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν ᾿Ιούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν ᾿Ισραήλ. (Ματθ.β’)]. Ποιμανεί νουν (ισραήλ) και χουν αυτών ως

προ επιλόγου… 12ζ

Αμήν … καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Πνεύμα, που εγκαθίσταται τα Χριστούγεννα… θείο πυρ… πνεύμα υιοθεσίας και αν χάριτι Του νηπιάσαντος δι ημάς Κυρίου, ενηλικιωθούμε και ελευθερωθούμε ένεκα  της νηπιότητας που μας διακρίνει (Γαλ.δ’) …μακάρι να μην εξαντλούμε την ‘’εορτή’’ στα χοϊκά, αλλά δι αυτών να αναγόμαστε στα ουσιώδη πνευματικά. Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο χάριτι. Μη μείνουμε στα λαμπιόνια και δωράκια και πολυφαγία και ό,τι άλλο επιτάσσει η κοσμική νοοτροπία ….  μην μετεωρίζεται και περισπάται ο άσωτος και σε χώρα μακράν, βόσκοντας χοίρους… αλλά, ως ΑΣΩΤΟΣ ΝΟΥΣ να επιστρέψει στην καρδιά και ο άνθρωπος να ενοποιηθεί από τη διάσπαση. Νους καρδιά και προσοχή ΕΝΑ. Όπου τρεις μαζεμένοι στο όνομα Μου, εκεί είμαι ανάμεσα τους. Όσα κι αν είναι τα εμπόδια κράζουμε: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με! Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς. 

Κύριε γνώρισέ μου αυτόν τον άγνωστο… Ο άγνωστός μου εαυτός 

μήπως και αυτή η ελάχιστη αλλά ακριβής (χωροχρονική, σταυρική) αυτογνωσία, γίνει βάση αληθούς (προς υπεράνω χώρου και χρόνου ανάστασιμης) θεογνωσίας και μετοχής… γνώρισόν μοι, Κύριε, τὸ πέρας μου καὶ τὸν ἀριθμὸν τῶν ἡμερῶν μου, τίς ἐστιν, ἵνα γνῶ τί ὑστερῶ ἐγώ. (ψαλμ.λη’) … σε μια μικρογραφία βιολογικού μου

Ὁ ὅσιος Σεραφείμ

Ὁ ὅσιος Σεραφείμ, τὸ ὁλοφώτεινο ἀστέρι τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδοξίας, ἔζησε, ἔδρασε καὶ ἔλαμψε στὶς ἀρχὲς τοῦ 19ου αἰῶνα (1759-1833).

Γεννήθηκε στὶς 19 Ἰουλίου τοῦ 1759 στὴν πόλη Κοὺρκ καὶ παρέμεινε ἐκεῖ μέχρι τὰ δεκαεννέα του χρόνια. Στὴν ἡλικία αὐτὴ πῆρε τὴ γενναία ἀπόφαση ν᾿ ἀφοσιωθεῖ ὁλόψυχα στὸ Θεό· κι Ἐκεῖνος ὁδήγησε τὰ βήματά του στὸ μοναστήρι τοῦ Σάρωφ.
Ἐνῷ ἦταν ἀκόμη δόκιμος, ἀρρώστησε βαριὰ ἀπὸ ὑδρωπικία. Μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια ἀσθενείας, θεραπεύθηκε θαυματουργικὰ μὲ ἐπίσκεψη τῆς Θεοτόκου. Στὴ μοναχική του κουρὰ (1786) ὀνομάστηκε Σεραφεὶμ -προηγουμένως εἶχε τὸ ὄνομα Πρόχορος. Τὸ ἴδιο ἔτος χειροτονήθηκε διάκονος καὶ μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια, σὲ ἡλικία 34 ἐτῶν, ἱερεύς. Ὅταν λειτουργοῦσε, πετοῦσε στὰ οὐράνια, καὶ πολλὲς φορὲς ἀξιωνόταν νὰ βλέπει θαυμαστὰ ὁράματα καὶ ν᾿ ἀκούει ἀγγελικὲς μελῳδίες.
Διψώντας νὰ πλησιάσει περισσότερο τὸ Θεό, Τὸν παρακάλεσε νὰ τὸν ἀξιώσει ν᾿ ἀποσυρθεῖ σὲ κάποια ἐρημικὴ περιοχή. Ἕνα χρόνο μετὰ τὴ χειροτονία του σὲ ἱερέα, ἔλαβε ἄδεια ἀπὸ τὴ μονὴ ν᾿ ἀφοσιωθεῖ στὴ μελέτη, στὴ σιωπή, στὴν ἄσκηση, στὴν ἔντονη προσευχή. Γιὰ δεκαέξι χρόνια, βαθιὰ μέσα στὸ δάσος, ἀγωνιζόταν ν᾿ ἀνεβαίνει, μέρα μὲ τὴ μέρα, τὴν κλίμακα ποὺ ὁδηγεῖ στὸν οὐρανό. Τότε ἔκανε καὶ