πως λειτουργούν στον άνθρωπο, τα δώρα της αναστάσεως, αναλήψεως και πεντηκοστής…

διαβάζουμε στην Εὐχή ἑσπερινοῦ γονυκλισίας Ἁγίου Πνεύματος … μὴ ἐγκαταλίπῃς ἡμᾶς, πρίν ἡμᾶς εἰς τὴν γῆν ἀποστρέψαι, ἀξίωσον πρὸς σὲ ἐπιστρέψαι, καὶ πρόσχες ἡμῖν ἐν εὐμενείᾳ καὶ χάριτι.  

κι η γονυκλισία εκείνην την ημέρα, είναι μια καλή αρχή… Καὶ ἡμῶν κλινόντων τὰ γόνατα ἐπὶ γῆς…. (χρονικά τότε στον εσπερινό αλλά αμήν και βιωματικά εσαεί, σαν νοοτροπία και στάση ζωής που τιμά και θέλει Ζωή). Καλή αρχή, αφού βάζουμε την βάση ‘’αναλήψεως’’ και φώτισης πεντηκοστής, με ‘’σημείο’’ μύησης και σοφίας, τα γόνατα*… κατά το δίστιχο της αναλήψεως: …Ἐκ δεξιᾶς κάθισας πατρικῆς Λόγε, Μύσταις παρασχὼν πίστιν ἀσφαλεστέραν. 

[* αναφέρεται για τον αγ.Ιάκωβο αδελφόθεο, πως εθεωρείτο σοφότατος και βαθύτατα μύστης και πάντα για κάθε πρόβλημα, τον ήθελαν παρόντα για την θεία γνώμη του. Χαρακτηριστικό του μάλιστα ήταν ότι τα γόνατά του έμοιαζαν με καμήλας από την προς Θεόν, γονυκλισία]… και επί του πρακτέου, αμήν κι εμείς περνώντας από την καλή λίαν τυπική, στην άριστη και ουσιαστική προσκύνηση Της Αγίας Τριάδος [εν Πνεύματι (Αγίω) και Αληθεία (εν Κυρίω)]. 

Διαδοχικά στάδια και προϋποθέσεις αυτού του ‘’πακέτου’’ δώρων (ανάστασης, ανάληψης και πεντηκοστής) είναι να προηγηθεί η δια του Σταυρού (μεγάλης τεσσαρακοστής, που στο κέντρο αυτής κείται η σταυροπροσκύνηση) και Θεοτόκου (με τους χαιρετισμούς)… με, και τα δύο πρόσωπα ομόρροπα [(πύρινος

Η χάρη του Αγίου Πνεύματος...

...απο­μα­κρύ­νει κυ­ρί­ως τις τέσ­σε­ρις αυτές κα­κί­ες της ψυχής μας :

1) η οργή,

2) η αδι­κία,

3) η κα­τά­κρι­ση

4) η υπε­ρη­φά­νεια

Και την ελ­κύ­ουν οι αν­τί­θε­τες προς αυ­τές αρε­τές:

1) η πρα­ό­τη­τα,

2) η δι­καιο­σύ­νη,

3) το ακα­τά­κρι­το

4) η τα­πει­νο­φρο­σύ­νη

(Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Σὲ κάθε θεία Λειτουργία στὴν Ἐκκλησία μας ἔχουμε Πεντηκοστή!

Πῶς ὁ ἄρτος καὶ ὁ οἶνος γίνονται Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ;

Δὲν γίνονται μὲ τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Νὰ ἡ Πεντηκοστή!

Κάθε Ἁγία Τράπεζα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι καὶ ὑπερῶον τῆς Πεντηκοστῆς!

Σὲ κάθε Βάπτισμα

από την οδό Σαββάτου στην Οδό Κυρίου…

διαβάζουμε ενημερωτικά … στις Πράξεις α’12 και αλλού, όπου αναφέρεται … η απόσταση που επιτρεπόταν να διανύσει ένας Ιουδαίος την ημέρα του Σαββάτου, περίπου 1-1,2 χλμ. ή για την ακρίβεια 2040 βήματα. Ο λόγος που νομοθέτησε ο Μωυσής αυτή την απόσταση ήταν γιατί τόσα βήματα απείχε η Σκηνή του Μαρτυρίου από εκεί που έμεναν οι Ισραηλίτες, απ' όπου και επιτρεπόταν να πηγαίνουν για να προσκυνήσουν.  

…την οδό αυτή την βάδιζαν οι ισραηλίτες που ‘’ζητούσαν’’ Τον Κύριο κατά το… πᾶς ὁ ζητῶν Κύριον ἐξεπορεύετο εἰς τὴν σκηνὴν τὴν ἔξω τῆς παρεμβολῆς. 8 ἡνίκα δ᾿ ἂν εἰσεπορεύετο Μωυσῆς εἰς τὴν σκηνὴν ἔξω τῆς παρεμβολῆς, εἱστήκει πᾶς ὁ λαὸς σκοπεύοντες ἕκαστος παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ καὶ κατενοοῦσαν ἀπιόντος Μωυσῆ ἕως τοῦ εἰσελθεῖν αὐτὸν εἰς τὴν σκηνήν. 9 ὡς δ᾿ ἂν εἰσῆλθε Μωυσῆς εἰς τὴν σκηνήν, κατέβαινεν ὁ στῦλος τῆς νεφέλης, καὶ ἵστατο ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς, καὶ ἐλάλει Μωυσῇ· 10 καὶ ἑώρα πᾶς ὁ λαὸς τὸν στῦλον τῆς νεφέλης ἑστῶτα ἐπὶ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς, καὶ στάντες πᾶς ὁ λαὸς προσεκύνησαν ἕκαστος ἀπὸ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ. 11 καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν ἐνώπιος ἐνωπίῳ, ὡς εἴ τις λαλήσει πρὸς τὸν ἑαυτοῦ φίλον. (εξοδ.λγ’) 

Αναφέρεται πως Ο Κύριος μιλά στην ΚΔ με παραβολές και εικόνες για να μην γίνονται άμεσα κατανοητές, προκειμένου από την πολύ Του ευσπλαγχνία δώσει δικαιολογία και ‘’χώρο’’ στην ελεύθερη επιλογή Του ή άρνηση, πόσο μάλλον στην

αμαρτίες.... αβ.Ισαάκ σύρος

Ὅποιος μισεῖ τὶς ἁμαρτίες του, θὰ τὶς σταματήση καὶ ὅποιος τὶς ἐξομολογεῖται, θὰ συγχωρηθῆ. Εἶναι ἀδύνατο νὰ ἀφήση κανεὶς διαφορετικὰ τὴν συνήθεια τῆς ἁμαρτίας, ἐὰν δὲν ἀποκτήση ἔχθρα πρὸς αὐτὴν καὶ ἀδύνατο νὰ ἐπιτύχη τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν του, ἐὰν δὲν τὶς ἐξομολογηθῆ· διότι ἡ μὲν ἔχθρα τῆς ἁμαρτίας εἶναι ἔνδειξις ἀληθινῆς ταπεινώσεως, ἡ δὲ ἐξομολόγησις εἶναι ἔνδειξις κατανύξεως, ἡ ὁποία προκύπτει στὴν καρδιὰ ἀπὸ αἰσχύνη. ~ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος 

(Λόγοι Ἀσκητικοί Λόγος ΝΕ΄. Περὶ παθῶν) Ὑπὸ Βενεδίκτου Ἱερομ. Ἁγιορείτου (2η Έκδοσις) Ἔκδ. Συνοδία Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου Ἱερὰ Καλύβη «Ἅγιος Σπυρίδων Α΄» Νέα Σκήτη Ἅγιον Ὄρος 2018. 

ομόπνοο του.... Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: " Υπέρ πάντα αγάπησον την σιωπήν"

Βάδιζε λαός μου, εἴσελθε εἰς τὸ ταμιεῖόν σου, ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον, ἕως ἂν παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Κυρίου. [ᾨΔΗ ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΗΣΑΪΟΥ τοῦ ΠΡΟΦΗΤΟΥ (Κεφ. κς', 9)] ... μήπως και διανοιχθεί χάριτι ο ελικοειδή;ς προς τα άνω δρόμος (9).... 

με θ=9 αλλά και ΡΑΒΔΙΑ+ΚΩΝΙΑ = 999, όσο και ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ… το όργανο

ΠΔ και Μεσσίας (αγ.Παΐσίου)

– Γέροντα, οι Εβραίοι, ενώ διαβάζουν την Παλαιά Διαθήκη, πώς δεν πιστεύουν στον Χριστό;

– Δεν πας να το πης αυτό στους Εβραίους; Οι Εβραίοι είχαν ανέκαθεν φανατισμό. Καταλαβαίνουν, αλλά είναι ο εγωισμός που τους τυφλώνει. Αν πρόσεχαν λίγο, δεν θα παρέμενε κανένας Εβραίος.

– Αυτά που διάβαζαν, πώς τα ερμήνευαν;

– Πώς τα ερμήνευαν και πώς τα ερμηνεύουν! Τα πνευματικά νοήματα τα κάνουν υλικά.

Αυτό λ.χ. που λέει ο Προφήτης Ησαΐας, «εξανθήσει τα έρημα του Ιορδάνου», να δης πώς το ερμήνευσαν.

Για να δείξουν ότι άνθησε η έρημος, γύρισαν κάποιον ποταμό, έκαναν πεζούλια, κήπους, φύτεψαν μπανανιές, λεμονιές, πορτοκαλλιές, έφτιαξαν όλο περιβόλια, οπότε λένε «άνθησε η έρημος»!

Όλα έτσι τα ερμηνεύουν.

Ενώ οι λόγοι αυτοί του Προφήτου αναφέρονται στην αναγέννηση του κόσμου με

Νεκρός για τον κόσμο! άγιος᾿Ισαὰκ ὁ Σύρος

Ὅταν θέλουμε γενικὰ νὰ ὀνομάσουμε τὰ πάθη, τὰ ὀνομάζουμε κόσμο, ὅταν ὅμως θέλουμε να τα διαιρέσουμε καὶ νὰ ὀνομάσουμε κάθε ἕνα χωριστά, τὰ ὀνομάζουμε πάθη. Τὰ πάθη εἶναι μέρη τοῦ κόσμου καὶ ὅπου παύουν τὰ πάθη, ἐκεῖ ἔπαυσε καὶ ὁ κόσμος ἀπὸ τὴν διαδοχή του.

Τὰ δὲ πάθη εἶναι τὰ ἑξῆς· ὁ πόθος τοῦ πλούτου, δηλαδὴ τὸ νὰ συγκεντρώνη κανεὶς γήινα πράγματα ή τρυφὴ τοῦ σώματος, ἀπὸ τὴν ὁποία προέρχεται τὸ πάθος τοῦ γάμου καὶ ἑπομένως τὸ τῆς πορνείας καὶ κάθε ἄλλης ἀκαθαρσίας· ὁ πόθος τῆς τιμῆς, ἀπὸ τὴν ὁποία προκύπτει ὁ φθόνος· ἡ προτίμησις καὶ κάθε φιλαρχία· ἡ ἔπαρσις τῆς εὐπρέπειας τῆς ἐξουσίας· ὁ στολισμὸς καὶ ἡ κενοδοξία· ἡ ἀνθρώπινη δόξα, ἡ ὁποία εἶναι αἰτία τῆς μνησικακίας· ὁ φόβος τοῦ σώματος, γιὰ νὰ μὴ δυστυχήση καὶ πάσχη· καὶ τὰ λοιπά. Ὅπου παύει ἡ ἐνέργεια αὐτῶν τῶν παθῶν, ἐκεῖ πέθανε ὁ κόσμος καὶ ὅσο μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ παραμένουν, τόσο ὁ κόσμος μένει ἔξω ἀπὸ αὐτά, ἀργώντας ἀπὸ τὴν σύστασί του, ὅπως μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ἁγίους ὅταν

τυμβωρύχοι του θησαυρού των Γραφών… και σαμαρείτιδα

Προτείνει ο αγ.Ιωάννης χρυσόστομος να γίνουμε τυμβωρύχοι του θησαυρού των Γραφών, γιατί μέσα στους (δικούς Του) λόγους (φύσης και Γραφών) είναι κρυμμένος Ο Λόγος…. 

Θησαυρός είναι το Φως, θησαυρός το Ζων Ύδωρ … θησαυρός ο Σταυρός … θησαυρός Ο Χριστός. 

Κι όπως από το μίσος των ιουδαίων σκεπάστηκε υπό την γη ο Σταυρός με πολλά μπάζα και ρύπη και για να Τον ‘’ανακαλύψει’’ η αγ.Ελένη έβαλε ανθρώπους να σκάβουν. Έτσι κι εμείς κι αν θέλουμε τον εν λόγω θησαυρό, καλό θα ήταν να πιάσουμε το φτυάρι (1) και να αρχίσουμε να σκάβουμε εντός ημών (όπου η βασιλεία). 

Αυτό είναι και η προϋπόθεση για την ανάδειξή Του στην ζωή μας (όπως μας γνωρίζει ο άγιος στο Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου) … για θείο φωτισμό, ξεδίψασμα που υπόσχεται Ο Κύριος … ου μη διψήσει εις τον αιώνα [κατά το ευαγγέλιο της σαμαρείτιδος (2)] … κοινωνία Πνεύματος Αγίου, αφού …  ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. 39 τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν·  (Ιωαν.ζ’) 

Κι αν κάποιος ‘’επαναπαυτεί’’ στην πρόσκαιρη κτήση μιας σπιθαμής γης που τάχα

Άνθρωπος. Θεοπτία στον νόμο και στην χάρι…

Τρεις είναι οι καταστάσεις ‘’φωτισμού’’… του ΑΔΑΜ (ως ανθρώπου και ανθρωπότητος) … κάπως αποδιδόμενες στο διπλανό σχήμα... 

Μία άμεση μέσα στην δόξα Του, ως μέθεξη Αυτού, μια δεύτερη πάλι άμεση αλλά απέναντι και η τελευταία έμμεση (δια σημείων) και κατέναντι… 

Η δε κλίμαξ η ανάγουσα από το σκότος στο Φως, ευθεία βατή. Ένα Ι, Ο Ιησούς… ανάλογη ‘’θέα’’ με την σχέση μας με τον ήλιο, ιστάμενοι στο προσήλιο (απέναντι) ή ανήλιο (κατέναντι) ή ευκτέο… ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ (ψαλμ.ιη’) με οδηγό και συνοδοιπόρο και θεραπευτή ψυχών και σωμάτων, σε όλη την διαδρομή, Κύριο  ημών Ιησού Χριστό, Υιό Θεού Θεό… 

Τα δύο άκρα, είναι η πραγματική όαση μέσα στην έρημο (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999) και το είδωλο αυτής, ο αληθοφανής ομοιάζον αντικατοπτρισμός της (ΙΑΠΕΤΟΣ = 666) με Μεσσία και Δρόμο και ΦΩΣ ευθές (αντί πλάνου και εκ διαχύσεως) Τον ΙΗΣΟΥΣ = 888, που καταργεί τα είδωλα, υπόσχεται και εκπληρώνει (με απόδειξη τους μυριάδες αγίους) …ο διψών ερχέσθω και πινέτω…. Δύο άκρα, που προσεγγίζονται με δύο ‘’τάσεις’’ που επιδρούν στην καρδία (και νου). Την κεντρομόλο Ι ή την φυγόκεντρο πάλι Ι (ι’ τάγμα δαιμόνων). Την μεν προς Ζωήν την δε προς απώλεια. Την μεν προς θεοπτία πραγματική την

σταυρός...

Ο διά­βο­λος δεν φο­βά­ται το σταυ­ρό αυτό καθ΄αυτό, όταν γί­νε­ται από τα χέ­ρια εκεί­νου, που δεν έχει ορ­γα­νι­κή σχέ­ση με το Χρι­στό.

Όταν όμως ο άν­θρω­πος έχει σχέ­ση με το Χρι­στό και πι­στεύ­ει αυτό που κά­νει, τότε το σχή­μα αυτό αξιο­ποιεί­ται και ο σα­τα­νάς φρίτ­τει και φεύ­γει.

Ο σταυ­ρός λοι­πόν εί­ναι ένα πνευ­μα­τι­κό όπλο, που μόνο όταν αξιο­ποι­η­θεί, απο­τε­λεί όπλο απο­τε­λε­σμα­τι­κό κατά του δια­βό­λου.

Δυ­στυ­χώς, οι πε­ρισ­σό­τε­ροι άν­θρω­ποι, δεν γνω­ρί­ζουν τη δύ­να­μη του σταυ­ρού, γι΄αυτό κά­νουν ένα σταυ­ρό, που μόνο σταυ­ρός δεν εί­ναι.

Κι­νούν τα χέ­ρια τους, λες και ανα­κα­τεύ­ουν τον αέρα ή σαν να δέρ­νουν τον αέρα.

Κά­νουν ένα σταυ­ρό ανά­πο­δο, ένα σύμ­πλεγ­μα, ένα ορ­νι­θο­σκά­λι­σμα!

Εί­ναι με­γά­λη βλα­σφη­μία αυτό το πράγ­μα!

Από τους 1000 που κά­νουν το σταυ­ρό τους στην Εκ­κλη­σία, μόνο οι 2 τον κά­νουν σω­στά.

Όπως σε ένα έγ­γρα­φο, όταν δεν απο­τυ­πώ­νε­ται σω­στά η σφρα­γί­δα, το έγ­γρα­φο δεν έχει ισχύ, έτσι και ο σταυ­ρός που κά­νου­με λά­θος, δεν εί­ναι σταυ­ρός.

Πρέ­πει να γί­νε­ται σω­στά!

Μέ­τω­πο, κοι­λία και στις 2 ωμο­πλά­τες.

Ο σταυ­ρός που κά­νου­με, συμ­βο­λί­ζει και την δική μας σταύ­ρω­ση, τη σταύ­ρω­ση των πα­θών και του θε­λή­μα­τός μας. Οι άν­θρω­ποι, έχον­τας άγνοια επί του θέ­μα­τος, κά­νουν έναν τυ­πι­κό σταυ­ρό..

Δημήτριος Παναγόπουλος ο ιεροκήρυκας +

Αγία Γραφή (Όσιος Δανιήλ ο Κατουνακιώτης)

Η Αγία γραφή δεν είναι όπως τα κοσμικά αναγνώσματα. Κάθε φορά που τη διαβάζεις, κάτι παραπάνω θα σου δώσει. Είναι απαραίτητη η καθημερινή μελέτη του λόγου του Θεού. Αλλιώς, ξεχνιόμαστε και ο διάβολος μας βρίσκει ανοχυρωτους για να περάσει αμαρτωλούς λογισμούς. Η μελέτη είναι προσευχή. Για αυτό όταν δεν προσεύχεσαι , να μελετάς και όταν δεν μελετάς ,να προσεύχεσαι, ώστε αδιαλείπτως να είναι νους σου ενωμένος με τον Θεό. 

"Οι περισσότεροι πιστοί στον κόσμο βάζουν την Αγία γραφή στο προσευχητάρι και δεν τη διαβάζουν" 

" Αυτό είναι ολέθριο σφάλμα. Τί λόγο θα δώσουν οι βαπτισμένοι στον Κύριο όταν δεν διάβασαν ούτε μια φορά τον λόγο Του; Είναι θανάσιμη αμέλεια και απαξίωση του Χριστού από ανθρώπους που θέλουν να λέγονται χριστιανοί. Έναν τέτοιο θησαυρό που μας έδωσε ο Κύριος πρέπει να τον έχουμε συνεχώς στο προσκεφάλι μας. 

Μέσα στη Γραφή είναι η λύση όλων των προβλημάτων μας και εμείς σαν τυφλοί την ψάχνουμε αλλού, γιατί δεν έχουμε βάλει την Αγία Γραφή στην καθημερινότητά μας. Όσα περισσότερα " Κύριε ελέησον" λέμε, τόσο περισσότερο αυξάνουμε τον πνευματικό μας θησαυρό στον ουρανό, έτσι και όσες περισσότερες φορές διαβάσουμε το Ευαγγέλιο βγαίνουμε κερδισμένοι. Η καθημερινή προσευχή

ξένοι του κόσμου ξένοι του ξίφους του εχθρού….

Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν του κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες*, διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεὸς ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος, βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος τους Αὐτῷ βοῶντας· Ἀλληλούϊα. 

αμήν… (δια μετανοίας, αγνότητος ταπεινοφροσύνης) μη δίνοντας δικαιώματα (υψούμενοι χάριτι με νου και χου, διαλύοντας τον χνου της καρδίας και θολούρα παθών) … μη ακουμπώντας μας… ύψωση, αποξένωση και απομάκρυνση από την αίγυπτο… το κοσμικό φρόνημα, τα είδωλα, αμήν μη εργαζόμενοι ταις ηδοναίς της αιγυπτίας… (ως ανάβαση την πρώτη κιόλας βαθμίδα, της Μ.Εβδομάδος με στόχο την ανάσταση) 

Μπορεί ο φαραώ με πανόπλους ιππείς και άρματα να κυνηγά τον ισραήλ (νους ορώμενος τω Θεώ) αλλά η ράβδος (προτύπωση Του Σταυρού) σώζει (διαχρονικά) τους ‘’αόπλους’’ περάτηδες της ερυθράς… 

Είναι όλη η Αγία Γραφή ξίφος και τα μέρη αυτής, ιδίως το ψαλτήρι, βέλος, μάχαιρα, σπαθί και πυρηνική* βόμβα κατά του εχθρού…     

σχετικά… ο γέροντας ΙΩΆΝΝΗΣ της ΟΠΤΙΝΑΣ μιλάει για τα οφέλη των Ψαλμών. 

Ο Σεργκέι Αλεξάντροβιτς με τη σύζυγό του Έλενα Αλεξανδρόβνα ήρθαν στον γέροντα της Οπτίνας πατέρα Ιωάννη (Σάλωφ).

Ο γέροντας με τη συνήθη χαρά μας υποδέχτηκε με τη σύζυγό μου.

- "Πάρτε το σκαμνί", είπε, αγκάλιαζαντας με.

τα ξίφη του κόσμου και Το Ξίφος της Ορθοδοξίας….

Είναι μέσα στην παχυλή μας φύση συνήθεια, μετά την σαρακοστή και μεγάλη εβδομάδα να ‘’ξεχνάμε’’ ότι το στάδιο των αρετών δεν είναι χρονικά περιορισμένο αλλά έργο ζωής για το ‘’πέρασμα’’ … και καλά που υπάρχει η καθημερινότητα του (αοράτου) πολέμου, παρά την φαινόμενη ειρήνη, που μας συνεφέρνει αμήν στα συγκαλά μας… 

Το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα. Οι γαρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται. Και αναλαβόντες την πανοπλίαν του Σταυρού, τον εχθρόν αντιμαχησόμεθα, ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την Πίστιν, και ως θώρακα την προσευχήν, και περικεφαλαίαν την ελεημοσύνην. Αντί μαχαίρας την νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν. Ο ποιών ταύτα, τον αληθινόν κομίζεται στέφανον, παρά του Παμβασιλέως Χριστού, εν τη ημέρα της Κρίσεως. 

Έχει ο κόσμος, έχει η γη, έχουν οι σαρκικοί μαζί με τις αόρατες δαιμονικές δυνάμεις…  τα όπλα τους (ας τα πούμε ξίφη του κόσμου, ξίφη αμαρτιών και ανομιών που χειρίζεται προς απώλεια, ο αντίχριστος...), έχει και ο ουρανός το δικό του ορθόδοξο Ξίφος… που το δωρίζει σε όποιον θέλει να αγωνιστεί θεάρεστα… [και αν δεν έχει λάβει επί ματαίω την ψυχήν αυτού… τότε την παραπάνω σαρακοστή αγωνίζεται (ας πούμε φανερά στο στάδιο) και όλον τον χρόνο ''προπονείται'' (μυστικά) για αυτό το σημειολογικό (των 40) και της ανάβασης της επταδικής κλίμακας της Μ.Εβδομάδος σαν πέρασμα από την γη στον ουρανό... δια Του Μεσσία, Της Μεσσίτριας Θεοτόκου και όλους τους αγίους (που... θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ' ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν (Ιωαν.ιζ'24), με μέσον τον Σταυρό].

Ο Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov στο… Τὰ ὅπλα τοῦ Χριστιανοῦ στὸν πνευματικό ἀγώνα μας γνωρίζει : …Ὅπως στεκόταν στὸν παράδεισο (Γέν. γ’24), ἔτσι στέκεται καὶ τώρα ἀπειλητικὸς ἀπέναντι στὸν ἄνθρωπο ὁ θανάσιμος ἐχθρός του, τὸ πεσμένο «Χερουβείμ», μὲ τὸ περιστρεφόμενο πύρινο ξίφος. Ἀδιάκοπα καὶ ἀδιάλλακτα πολεμάει τὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ, προσπαθώντας νὰ τὸ παρασύρει στὴν παράβαση τῶν ἐντολῶν Του καὶ σὲ ὄλεθρο μεγαλύτερο ἀπὸ ἐκεῖνον τῶν προπατόρων μας.

περιεχόμενα 13β

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 13β

Εισαγωγή    

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ     

διορατικό χάρισμα (Γερόντισσα Γαλακτία)

περί των οχτώ λογισμών της κακίας Άγ. Κασσιανός ο Ρωμαίος

1. για την εγκράτεια της κοιλίας           

2. περί του πνεύματος της πορνείας και της σαρκικής επιθυμίας

3. περί της φιλαργυρίας   

4. περί οργής           

5. περί της λύπης   

6. περί ακηδίας       

7. περί κενοδοξίας 

8. περί υπερηφανείας        

συγχώρηση και κατάκριση … 

η ζωή μας μέσα στην μεγ.εβδομάδα και η μεγ.εβδομάδα μέσα στην ζωή μας…

είναι δύο διαστάσεις, ανάλογες του… διαστάσεις του ανθρώπου του εμπεριεχομένου και του περιέχοντος…. 

Μία εξωστρεφής ‘’ζωή’’ [όπως η ΕΥΑ εξήλθε εκ της πλευράς του πρώτου ΑΔΑΜ (Γεν.γ’20)] όπου εμπεριεχόμαστε στον κόσμο ως απειροελάχιστες κουκίδες, εξωστρεφής, εξοστρακιστική, φυγόκεντρος (6), που ακολουθεί τις συμβουλές και εντολές του αντίποδα και αυτοειδώλου Ι (ι’ τάγματος δαιμόνων) που πασχίζει για τον ψυχοφθόρο μετεωρισμό μας… και μία εσωστρεφής, κεντρομόλος (που ακολουθεί εντολές και συμβουλές του Ι, Ιησού). Προς τα έξω ο φαρισσαϊσμός και το φαίνεσθαι και προς τα μέσα το είναι και οι προσκυνούντες εν πνεύματι και αληθεία, όπως τέτοιους αληθινούς θέλει ο καλός Θεός... (Ιωαν.δ'24).

Και… όπως εκ-τυπώθηκε ιστορικά (στις Γραφές) η έξω δημιουργία, με ανάλογη διαδικασία ο άνθρωπος πρέπει να ακολουθήσει τον δρόμο (και κόμβους κατά τάξη), για την βιωματική εν-τύπωση της έσω δημιουργίας. Εκ της Πλευράς του δευτέρου ΑΔΑΜ (Χριστού) αναβλύζουν οι κρουνοί γνώσεως και αφέσεως που χαρίζουν ΖΩΗ. 

Στον δρόμο από την γη στον ουρανό, από την διανοητική πίστη στην καρδιά, είτε σαν ύψος  είτε σαν βάθος, πρέπει να πιάσουμε το ‘’φτυάρι’’ να αρχίσουμε να ξεμπαζώνουμε λάσπες και ρύπη για να φανεί ο θησαυρός… (Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου). Αμήν να βάλουμε αρχή ανεύρεσης του θησαυρού των ιστορικών νοημάτων των

λίγα τινα περί του 7 στον πνευματικό πόλεμο…

Ό διάβολος δὲν κάθεται ἤσυχος. Μετά ἀπὸ τὴν ἐξομολόγηση τὸν πολεμεῖ τον άνθρωπο ἀπὸ 7 πλευρές, ἀπό 7 μέρη: 

1) Ἀπὸ πάνω μὲ τὴν ὑπερηφάνεια. Τοῦ βάζει τη μύτη ἐπάνω, ὅτι «ἐγὼ είμαι, δὲν ὑπάρχει κανένας ἄλλος σὰν ἐμένα». Αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ μεγαλύτερο εφόδιο του Διαβόλου. Δηλαδή ἐφόσον ἐνσπείρει τὴν ὑπερηφάνεια, τότε κερδίζει τα άλλα όλα εύκολα. 

2) Από κάτω μὲ τὰ σαρκικά ἁμαρτήματα. Είναι τὰ ὑπογάστρια μέλη τοῦ σώματος τὰ ὁποία μολύνουν τὸν άνθρωπο. Ἐκεῖ πολεμεῖ ὁ Διάβολος μὲ ὅλη του την λύσσα πάνω καὶ κάτω. Ἔπειτα, ὅταν δεῖ ὁ Διάβολος, ὅτι δὲν πιάσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ πάνω καὶ ἀπὸ κάτω, πάει: 

3) Ἀπὸ δεξιὰ καὶ λέει στὸν ἄνθρωπο: «Είσαι ἅγιος, ἔχεις ἁγιάσει. Δὲν ὑπάρχει κανένας σὰν καὶ σένα. Ἐνώπιόν του Θεοῦ εἶσαι ἅγιος. Θὰ εἰσέλθεις εἰς τὸν Παράδεισον...». Τοῦ δίδει ἄλλην ύπερηφάνεια. Ἂν δὲν τὸν πιάσει ἀπὸ ἐκεῖ, πηγαίνει: 

4) Ἀπὸ ἀριστερὰ καὶ λέει στὸν ἄνθρωπο: «Ἀπολέστηκες, δὲν ὑπάρχει γιὰ σένα

Ο Άνθρωπος ο άνθρωπος ο θάνατος και η Ζωή …

Με αφορμή την ανάβαση* ενός νεαρού το 2016 στην πυραμίδα, δυο σύντομα σχόλια… για Τον Άνθρωπο και επί γης άνθρωπο και την μετάβασή του από τον θάνατο στην Ζωή … 

Δύο είναι οι αναβάσεις… μία η απέξω και μία από μέσα… 

απέξω.... η πυραμίδα μεταξύ άλλων, είναι απόλυτα προσανατολισμένη με άκρα ΑΔΑΜ (Ανατολή Δύση Αρκτος Μεσημβρία) με χιλιοστά απόκλισης λόγω σεισμού και μικρής μετακίνησης... και δεν έχει σκιά. 

Σκιά, δεν έχει το φως. Παράλληλα, ο άνθρωπος παρομοιάζεται με πυραμίδα, έχοντας την βάση σαν σάρκα (των τεσσάρων δομικών στοιχείων της φύσης) και πνεύμα το ύψος. Οι δε ακμές που ενώνονται με την κορυφή μπορούν να νοηθούν σαν εξύψωση των 4 ξεχωριστών σε ένα και τα κάτω στοιχεία στην ενοποιημένη καινή κτίση, με ΠΥΡ-ΑΗΡ-ΥΔΩΡ και ΓΗ, XC φυσικά και πεμπτουσία (σταυρός ευθεία διαδρομή από την βάση μέχρι την κορυφή) ΑΙΘΗΡ, Τροφεύς και Τροφή…. και συγχρόνως πέρασμα ...από τον ένα κύκλο στον άλλον, (κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…) από την λογική  του ανθρώπου (μέσα στον κόσμο) στην λογική του Θεού, ''προσπερνώντας'' την απαγορευτική η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης... 

(Ελληνορθόδοξη οπτική πυραμίδων και Ανθρώπου). 

Επίσης, το ύψος πολλαπλασιαζόμενο επί 1000 δίνει την μέση απόσταση γης - ηλίου... και λεξαριθμικά ισούται η πυραμίδα με κλίμαξ Θεού (λείποντας όμως από την ισότητα, το ‘’α’’). 

Στην αναζήτηση της πληρότητος αυτού του ‘’α’’ της αγάπης και αληθείας, καλό

Ιούδας ισκαριώτης (ιστορικά)

Το κείμενο που ακολουθεί, προέρχεται από χειρόγραφο της Ιεράς Μονής Ιβήρων, αντίγραφο του οποίου απόκειται στο Κελλί του του Αγίου Γοβδελά του Πέρσου της Ιεράς Μονής Ιβήρων, το οποίο αντέγραψε και εξέδωσε δίς ο Αγιορείτης (†) Ιερομόναχος Αβέρκιος το 1895 και 1896 στην Βάρνα.

Κατάγονταν από την Ισκάρια και ο πατέρας του ονομάζονταν Ρόβελ. Μια νύκτα η μητέρα του ξύπνησε έντρομη με φωνές. μετά από έναν εφιάλτη που είχε δει στον ύπνο της και διαλογίζονταν περί αυτού.

Ο Ρόβελ την ρώτησε τι συμβαίνει, για να λάβει την απάντηση ότι εάν συλλάβει παιδί και είναι αρσενικό, τότε αυτό θα είναι ο χαλασμός της γενιάς των Εβραίων.

Πράγματι, κατά σύμπτωση, τη νύχτα εκείνη συνέλαβε η γυναίκα του Ρόβελ καιγέννησε μετά από καιρό αγόρι. Φοβούμενοι την πραγματοποίηση του εφιάλτη, κατασκεύασαν ένα κιβώτιο, σαν αυτό που είχαν κάμει στην Αίγυπτο για τον Μωϋσή, τοποθέτησαν το παιδί τους μέσα σε αυτό και το άφησαν στη θάλασσα της Γαλιλαίας.

Απέναντι της Ισκαρίας, υπήρχε μικρή νήσος όπου ποιμένες ξεχειμώνιαζαν τα

η εις άδην κάθοδος και η συνανάσταση με Τον Κύριο, των 120 προσώπων…

…και στον σημειολογικό αριθμό αυτών, αμήν κι εμείς. 

Δίνει η γερόντισσα Χριστοφόρα αυτήν την πληροφορία των 120 προσώπων που αναστήθηκαν στο βίντεο (χριστοφόρα ηγουμένη για ανάσταση νεκρών με την ανάσταση Του Κυρίου και στο τέλος του άρθρου). Πληροφορία κατά την παράδοση, από τον αγ.Συμεών τον θεοδόχο (1) ..52 καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη, 53 καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς. (Ματθ.κζ')

Η Ζωή εν Τάφω..., εκείνων των 33 ωρών (μετά τα 33 επί γης φανερά στις Γραφές χρόνια, πορεία πλήρη θαυμάτων, ιάσεων, ανορθώσεων, αναστάσεων … νεκρών, παραλύτων, τυφλών, χωλών, λεπρών που αντιστοιχούν πέραν των ιστορικών, στην κατάσταση της ψυχής και του νου μας) συναντά μυστικά Ο Κύριος και την δική μας ζωή εν λάκκω κατωτάτω, όπως μας πληροφορεί ο Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος στο… από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος : …''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως''. 

Αυτός ο πηγαίος πόθος (ίασης και) ανάστασης εντοπίζεται και στους προ Χριστού βιολογικά βιώσαντες, αλλά και στους μετά Χριστόν χρονικά ‘’ζώντες’’, αλλά στην

Ποιὸν δὲν εἰρωνεύτηκαν οἱ ἄνθρωποι; Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Γιὰ τὴν ἐξομολόγηση Θὰ ἤθελες νὰ μάθης ἂν ἡ ἐξομολόγηση εἶναι τόσο ἀπαραίτητη; Παλαιότερα πήγαινες πιὸ συχνὰ στὴν ἐξομολόγηση μὰ σταμάτησες ἐπειδὴ κάποιος σὲ εἰρωνεύτηκε γι’ αὐτό. Δὲν ἔπρεπε νὰ διακόψεις. Ποιὸν δὲν εἰρωνεύτηκαν οἱ ἄνθρωποι; Ξέρεις τί εἶπε ὁ διορατικότερος ὅλων: οὐαὶ ὑμῖν οἱ γελῶντες νῦν, ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε (Λουκ. 6, 25). Μοῦ γράφεις ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὴν τέχνη σου ἔχεις καὶ ἕνα ἀμπέλι, πού σοῦ δίνει καλὴ παραγωγή, ἐπειδὴ τὸ καλλιεργεῖς πολύ. Ἂν κάποιος ἐγκατέλειπε τὸ ἀμπέλι του καὶ εἰρωνευόταν ἐσένα ποὺ φροντίζεις μὲ ἐπιμέλεια τὸ δικό σου, μήπως θὰ σήκωνες τὰ χέρια σου ἀπὸ τ’ ἀμπέλι καὶ θὰ σταματοῦσες νὰ τὸ καλλιεργεῖς; Σίγουρα, δὲν θὰ τὸ ἔκανες αὐτό.

Πῶς μπορεῖς λοιπὸν νὰ ταλαντεύεσαι ἀναφορικὰ μὲ τὴν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς σου ἡ ὁποία εἶναι σημαντικότερη ἀπ’ ὅλα τ’ ἀμπέλια τοῦ κόσμου; Ἐπειδὴ ὅταν πεθάνεις, τὴν ψυχή σου θὰ τὴν πάρεις ἐνῶ τὸ ἀμπέλι θὰ τὸ ἀφήσεις. Ἀπ’ ὅλες τὶς καλλιέργειες, ἡ σημαντικότερη εἶναι ἡ καλλιέργεια τῆς ψυχῆς. Καὶ ἀπ’ ὅλους τοὺς κόπους ποὺ ὁ ἄνθρωπος καταβάλλει πάνω στὴ γῆ, ὁ κόπος γιὰ τὴν ψυχὴ εἶναι ὁ πιὸ συνετός. Γιὰ τοῦτο, γύρνα στὴν προηγούμενη προσπάθειά σου γύρω ἀπὸ τὴν ψυχή σου καὶ ξεκίνα πάλι νὰ ἐξομολογῆσαι….

Οἱ ἁμαρτίες θεριεύουν καὶ πολλαπλασιάζονται μέσα στὴ μυστικότητα. Μόλις ὅμως βγοῦν στὸ φῶς, ξηραίνονται καὶ πεθαίνουν. Μὴν πεῖς: δὲν ἔχω ἁμαρτίες! Διάβασε αὐτὸ ποὺ λέει ὁ δίκαιος στὸ Ψαλτήρι: ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις

η καθ’ημέραν εμπράγματος κλίμαξ, των δύο όψεων και δύο κατευθύνσεων…

στο … από την ελάττωση του κακού στην απάθεια και θεοπτία ο άγιος μας δίνει μια λογική αλληλουχία και ‘’σειρά’’ χωρίς κενό, ώστε αυτή η κλίμαξ, να είναι βατή από την γη στον ουρανό. Κι αυτές οι αρετές, είναι τα δομικά ‘’υλικά’’ της θείας οικοδομής που ξεκινάει από την βάση και καταλήγει στην κορυφή… Θεού η χάρις… [Ἐάν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· (ψαλμ 126^ος ρκς’)]. 

Κι όσο αυτά τα σκαλοπάτια με τα χαρακτηριστικά τους, σαν αρετές μας ανεβάζουν, τόσο η απουσία τους (και δεν είναι τόλμη να τα αναφέρουμε ως πάθη), μας κρατάνε στην βάση κι ακόμη χειρότερα, μας κατεβάζουν και κάτω της φύσεως, στο δυσώδες υπόγειο (και παραφύση)… 

Μπορεί τα φυσικά μας μάτια να μην βλέπουν άμεσα όσα και όπως τα είδε ο άγιος, αλλά έτσι είναι. Η ‘’γυμνή’’ αλήθεια, που τώρα είναι ντυμένη με τους δερμάτινους χιτώνες, απλώνεται από την γη στον ουρανό. Όπως και στα φυσικά οικοδομήματα κάθε όροφος ενώνεται με τον προηγούμενο και επόμενο και όλους μαζί με το κλιμακοστάσιο. Συμβατικά θα μπορούσαμε να νοήσουμε το όλον, ότι η κάθετος (ή ελικοειδής) κλίμαξ ενόσω ζούμε, από κάθε σκαλοπατάκι απλώνεται (-) ένα οροφοδιαμέρισμα. 

Αν υπάρχει πόθος ανόδου, και βίωσης της αλήθειας που εκ της γης ανατέλλει, οι δερμάτινοι χιτώνες που μας περιβάλλουν, χρήζουν διαφάνειας για να μην διαστρεβλώνεται Αυτή. Το ότι πίσω από τα φαινόμενα ‘’κρύβονται’’ τα αληθή καλό και κακό (ως άγγελοι και ως δαίμονες) που ενεργούν και εφ’ημών (από έξω προς τα μέσα σαν είσοδοι) και δι ημών στον κόσμο (από έσω προς τα έξω σαν έξοδοι), αυτό είναι σίγουρο. Από εκεί και πέρα, η ελεύθερη επιλογή μας στο σε ποιους θα γίνουμε αγωγοί και σε ποιους μονωτές, θα είναι υπεύθυνη (η θέληση) αφενός σε ποια από τις δύο όψεις, σαν συμ-περι-φορά θα ‘’επενδύσουμε και οίκο θα δομήσουμε’’ (φωτεινή ή σκοτεινή) και που νομοτελειακά (και δίκαια), θα καταλήξουμε… 

περί αγωγιμότητος και μόνωσης 

…είναι εμπράγματα η ἐλάττωσις τοῦ κακοῦ με την ἀποχὴ του, μέσω μόνωσης αυτού εκδήλωσής του στην ζωή μας και κόσμο, σε σχέση με την αδιαφορία και

όστις θέλει....

Μια μέρα με πλησίασε ένας κύριος και με είπε:

- Εντάξει κύριε Παναγόπουλε, εγώ δεν ενδιαφέρομαι για τον Χριστό, το παραδέχομαι. Ναι όμως, ο Χριστός ήρθε για όλους τους ανθρώπους... Γιατί λοιπόν δεν έρχεται και σε μένα, για να με βρει και να με σώσει; Να έρθει και για μένα, το απωλολό πρόβατο και να με σώσει. Εξάλλου δεν είμαι και εγώ το παιδί του;

Του είπα:

- Ο Χριστός δεν έρχεται να σε βρει, γιατί δεν "βελάζεις"! Όπως όταν χαθεί ένα πρόβατο το οποίο δεν βελάζει, δεν μπορεί ο βοσκός να το βρει, έτσι και εσύ δεν βελάζεις, δεν ζητάς τον Θεό και δεν μπορεί ο Χριστός να σε βρει. Εδώ ο εκ γενετής τυφλός φώναζε δυνατά το όνομα του Χριστού και μάλιστα έβγαλε και τα ρούχα του, για να φτάσει πιο γρήγορα στο Χριστό!!! Δεν πήγε ο Χριστός στον τυφλό, πήγε ο τυφλός στον Χριστό και εμείς έχουμε την απαίτηση, να έρθει ο Χριστός σε εμάς. Εάν δεν ζητήσουμε από αυτόν τον κόσμο να συναντήσουμε τον Χριστό, για να μας βοηθήσει, δεν πρόκειται ούτε και στην άλλη ζωή να Τον συναντήσουμε και θα κολαστούμε. Ο Θεός δεν αφήνει κανέναν αβοήθητο που επικαλείται την βοήθειά Του! Ο Θεός άφησε ελεύθερο τον άνθρωπο να κάνει τις επιλογές στη ζωή του...

~ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας☦︎

από την ελάττωση του κακού στην απάθεια και θεοπτία

Ἡ ἐλάττωσις τοῦ κακοῦ γεννᾶ τὴν ἀποχὴ ἀπὸ τὸ κακό.

Ἡ ἀποχὴ ἀπὸ τὸ κακὸ εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς μετανοίας.

Ἡ ἀρχὴ τῆς μετανοίας εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς σωτηρίας.

Ἡ ἀρχὴ τῆς σωτηρίας εἶναι ἡ καλὴ πρόθεσις.

Ἡ καλὴ πρόθεσις γεννᾶ τοὺς κόπους.

Ἀρχὴ τῶν κόπων εἶναι οἱ ἀρετές.

Ἡ ἀρχὴ τῶν ἀρετῶν εἶναι τὸ ἄνθος (τῆς πνευματικῆς ζωῆς).

Τὸ ἄνθος τῆς ἀρετῆς εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς (πνευματικῆς) ἐργασίας.

Ἡ (πνευματική) ἐργασία εἶναι τέκνο τῆς ἀρετῆς· καὶ αὐτῆς τέκνο ἡ συνέχισις καὶ ἡ συχνότης τῆς ἐργασίας.

Καρπὸς καὶ τέκνο τῆς συνεχοῦς καὶ ἐπιμελοῦς ἐργασίας εἶναι ἡ ἕξις*, (ἡ μόνιμη δηλαδὴ συνήθεια).

Καὶ τέκνο τῆς ἕξεως εἶναι ἡ ποίωσις, (νὰ γίνῃ δηλαδὴ ἡ ἀρετὴ ἕνα μὲ τὴν ψυχή, φυσικὴ κατάστασίς της).

Ἡ ποίωσις στὸ καλὸ γεννᾶ τὸν φόβο (τοῦ Θεοῦ).

Ὁ φόβος γεννᾶ τὴν τήρησι τῶν ἐντολῶν – εἴτε τῶν ἐπουρανίων εἴτε τῶν ἐπιγείων.

Ἡ τήρησις τῶν ἐντολῶν εἶναι ἀπόδειξις τῆς ἀγάπης (πρὸς τὸν Θεόν).

Ἀρχὴ τῆς ἀγάπης εἶναι τὸ πλῆθος τῆς ταπεινώσεως. Τὸ πλῆθος δὲ τῆς ταπεινώσεως εἶναι θυγατέρα τῆς ἀπαθείας.

Καὶ ἡ ἀπόκτησις τῆς ἀπαθείας εἶναι ἡ πληρότης τῆς ἀγάπης, δηλαδὴ ἡ πλήρης κατοίκησις τοῦ Θεοῦ σὲ ὅσους ἔγιναν μὲ τὴν ἀπάθεια «καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται» (Ματθ. ε´ 8 ) .

~ Ουρανοδρόμος κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου (σε pdf)

Ουρανοδρόμος κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου (ανά βαθμίδα)

---

* έξις και έλξις… δύο προσήμων και κατευθύνσεων, όπως ο αγ.Τύχων σημειώνει… καλή συνήθεια, αρετή. Κακή συνήθεια, πάθος…. αμήν διά Της Θεοτόκου, Της ολκάδος των θελόντων σωθήναι η καλή συνήθεια (έξις) να σπαρεί στην ζωή μας και η προς τα άνω έλξις… 

σύλληψη ανθρώπου και ΦΩΣ…

με αφορμή το βίντεο, δυο σκέψεις για τον ευαγγελισμό* και ‘’σύλληψη Του Ανθρώπου’’…  

Από την Αγία Γραφή γνωρίζουμε ότι … 27 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. 28 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε (Γεν.α’) …μια εντολή που συνηθίσαμε να περιορίζουμε στην εξωτερική τεκνογονία ενώ αυτή δόθηκε εντός του παραδείσου και για άλλον λόγο (αύξηση αρετών)…. όταν αντιλαμβανόμαστε την εντολή εξωστρεφώς και μονομερώς, αστοχούμε, αφού ο ΑΔΑΜ δὲ ἔγνω Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Κάϊν καὶ εἶπεν· ἐκτησάμην ἄνθρωπον διά τοῦ Θεοῦ. (Γεν.δ’1). Έγνω αυτήν, εκτός και όχι εντός του παραδείσου όπου …30 ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι (Ματθ.κβ’30). Την έγνω μετά την εξορία απέναντι της εδέμ… (Γεν.γ’16) 

Κι όπως η έξω ζωή έχει αφετηρία την πλευρά του πρώτου ΑΔΑΜ που αναπληρώνεται με σάρκα, συνειρμικά κατά το… 21 καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θεὸς

Ταπείνωση και αγάπη (αγ.Πορφύριος)

Tο να συγχωρούμε όσους μας έβλαψαν, το θεωρούσε ο Γέροντας Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης πολύ βασικό. Πολύ συχνά επαναλάμβανε το στίχο της ευχής: «Πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσιν».

Καί στην εξομολόγηση έδινε ιδιαίτερη σημασία σ᾿ αυτή την πνευματική αμαρτία, να θυμόμαστε δηλαδή το κακό που μας έκανε κάποιος και να του κρατάμε κακία ή πικρία ή έχθρα. Ήθελε τις ψυχές μας ανεξίκακες, γεμάτες συγχωρητικότητα και καλοσύνη.

«Η κακή σκέψη δεν κρύβεται.Επηρεάζει δυσμενώς για εμάς, εκείνον για τον οποίον σκεπτόμεθα άσχημα, ακόμη και από μακριά, ακόμη και όταν δεν συνειδητοποιεί αυτός τον λόγο για τον οποίον έρχεται σε αντίθεση μαζί μας.

Οφείλουμε, λοιπόν, να είμεθα «καθαροί τη καρδία», καθαροί όχι μόνο από κακά έργα, αλλά και από κακές σκέψεις, ιδιαίτερα δε από την μνησικακία και την πίκρα.

Πολλοί λένε ότι η χριστιανική ζωή είναι δυσάρεστη και δύσκολη, εγώ λέω ότι είναι ευχάριστη και εύκολη, αλλά απαιτεί δύο προϋποθέσεις: Ταπείνωση και αγάπη».

---

το πυρ της κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό

θεοπτία και αυτογνωσία (π.Γεώργιος Καψάνης)

Θυμᾶμαι τὸν γέροντα Αὐξέντιο, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη σὲ ἡλικία 90 ἐτῶν, πρὸ δεκαετίας περίπου, ὁ ὁποῖος ἦταν ἕνας πάρα πολὺ ἐνάρετος καὶ ἅγιος μοναχός. Κάποτε -ἦταν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα- ἐπρόκειτο νὰ προσέλθουν οἱ πατέρες καὶ οἱ λαϊκοὶ Χριστιανοί, ποὺ ἦταν ἀρκετοὶ -ὡς προσκυνηταί- στὸ μοναστήρι, νὰ κοινωνήσουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Πρὸ τῆς Θείας Κοινωνίας εἶπα ἀπὸ τὴν Ὡραία Πύλη γιὰ τοὺς λαϊκοὺς ἀδελφούς: «Θὰ παρακαλέσω νὰ προσέλθουν ὅσοι ἔχουν ἐξομολογηθῆ καὶ προετοιμασθῆ. Ὅποιος δὲν ἔχει ἑτοιμασθῆ, νὰ ἐξομολογηθῆ πρῶτα καὶ μετὰ νὰ κοινωνήσῃ». Ὁ π. Αὐξέντιος ἐνόμιζε ὅτι τὸ ἔλεγα γιὰ τοὺς μοναχούς. Ἦταν τυφλός. Ἦταν ὁ πρῶτος στὴν σειρὰ ἀπὸ τοὺς πατέρες, ὁ ἀρχαιότερος -εἶχε ἔλθει στὸ μοναστήρι τὸ 1917. Περίμενε τὴν σειρά του νὰ κοινωνήση. Νόμισε λοιπὸν ὅτι ζητοῦσα καὶ ἀπὸ τοὺς πατέρες νὰ ἐξομολογηθοῦν. Ἐξομολογεῖται, λοιπόν, δημοσίᾳ.

Καὶ ποιὰ ἦταν ἡ ἐξομολόγησίς του; «Πλέω σ᾿ ἕνα πέλαγος ματαιότητος. Δὲν ἔχω κάνει τίποτε στὴν ζωή μου. Δὲν ξέρω ποῦ βρίσκομαι, οὔτε ποῦ πηγαίνω». Καὶ ζητοῦσε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ ταπείνωσις ἐχαρακτήριζε πάντοτε τὸν π. Αὐξέντιο. Γι᾿ αὐτὸ ὁσάκις τοῦ ζητούσαμε κάποια συμβουλή, ἀπέφευγε νὰ μᾶς πῆ, μόνον ἔλεγε: «Τὴν εὐχή. Τὴν εὐχή. Τὸ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ” νὰ λέτε». Καί: «Νὰ διαβάζετε τὸν Εὐεργετινό». Ἔκρυβε τὴν ἀρετή του καὶ τὴν πολλὴ πνευματικὴ γνῶσι καὶ σοφία τὴν ὁποία εἶχε. Ἔζησε ὅλη του τὴν ζωὴ πραγματικὰ κρυμμένος ἀπὸ τὰ μάτια τῶν πατέρων, οἱ ὁποῖοι, ἂν καὶ ζοῦσαν στὰ διπλανὰ κελλιά, δὲν ὑποψιάζοντο τὴν πολλὴ ἄσκησι καὶ τὸν πολὺ ἀγώνα τοῦ π. Αὐξεντίου. Ἔχουμε πληροφορία

αυτός είναι ο κόσμος....

Κάποτε ο Θεός έστειλε έναν άγγελο σε έναν ασκητή για να του δείξει, ότι πολλοί δεν θέλουν να σωθούν ή θέλουν να σωθούν με τον δικό τους τρόπο...

Λέει λοιπόν ο άγγελος στον ασκητή:

- Έλα κοντά μου, για να σου δείξω τα παράξενα του κόσμου.

Τον πήρε μαζί του και εκεί που προχωρούσαν, συναντούνε κάποιον που είχε κόψει ξύλα στο δάσος και προσπαθούσε να τα φορτωθεί στην πλάτη του. Τα έδεσε στην πλάτη του και επιχείρησε να σηκωθεί. Ήταν όμως βαριά και δεν μπόρεσε να σηκωθεί. Τα άφησε κάτω και πήγε να κόψει και άλλα ξύλα. Τα συνέλεξε και τα έφερε μαζί με τα άλλα και τα σήκωσε.

Μα πως να τα σηκώσει, αφού δεν μπορούσε να σηκώσει τα πρώτα;

Προχώρησαν λίγο πιο κάτω και συνάντησαν έναν άλλον, που προσπαθούσε να αντλήσει νερό από ένα πηγάδι. Αλλά δεν μπορούσε να βγάλει νερό, γιατί ο κουβάς ήταν τρύπιος και έτσι ματαιοπονούσε.

Προχώρησαν πιο κάτω και εκεί συνάντησαν μια Εκκλησία, που δεν είχε ψηλή πόρτα και να ένας καβαλάρης, πάνω σε ένα άλογο, θέλησε να μπει με το άλογο

στο τιμόνι της Ελλάδος...

Να πεις στους Έλληνες να μη φοβούνται και να έχουν θάρρος και ελπίδα!

Γιατί στο τιμόνι της Ελλάδος κάθεται η Παναγία”!

Σε κάποιο μέρος της ελληνικής επικράτειας, πήγαινε ένας παπάς να λειτουργήσει με το αυτοκίνητό του. Και στον δρόμο τον σταμάτησε ένας άλλος παπάς και του λέει:

“Θα με πάρετε και εμένα πάτερ”;

“Μάλιστα” απαντά ο πρώτος ιερέας και τον παίρνει μαζί του.

Στον δρόμο πιάσαν την κουβέντα για την κατάσταση της Ελλάδος σήμερα. Και του λέει ο άγνωστος παπάς:

“Να πεις στους Έλληνες να μη φοβούνται και να έχουν θάρρος και ελπίδα! Γιατί στο τιμόνι της Ελλάδος κάθεται η Παναγία”!

Τα έχασε ο άλλος και τον ρώτησε:

“Παππούλη και ποιος είσαι του λόγου σου”;

Και εκείνος απαντά:

“Εγώ είμαι ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός”!

Και χάθηκε!

Στην ίδια παραπάνω ομιλία του ο πατήρ Ανανίας Κουστένης, αποκαλύπτει επίσης πως η Παναγία είχε παρουσιαστεί παλιότερα στον Άγιο Γέροντα Παΐσιο στην Παναγούδα και του είπε να φροντίζει εκείνος για τους πονεμένους ότι αυτή θα φυλάει τα σύνορα!

“Εσύ πάτερ Παΐσιε θα βοηθάς τους πονεμένους αδελφούς μας… Και εγώ Γέροντα, σου υπόσχομαι, πως θα φυλάω τα σύνορα της πατρίδος σου.

+Ανανίας Κουστένης

---

με ανάλογο τρόπο, όπως προς Εμμαούς... 16 οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐκρατοῦντο τοῦ

Ο μεταξύ γης και ουρανού, άνθρωπος …

με αφορμή το…. «Γνωρίζουν οι Κρητικοί, τι φέρνει το νέο αεροδρόμιο;» δυο αναγωγικές σκέψεις… όχι σαν προφητική απάντηση στο τι θα γίνει κι αν τα συμφέροντα των λίγων θα υπερισχύσουν, αλλά κατάθεση γνώμης με άλλον άξονα νοοτροπίας σύμφωνη με την άλλη όψη. Την φωτεινή. Την πνευματική, πάνω από την συνήθεια κριτικής και αντιμετώπισης των αποκομμένων φαινομένων. Μεθοδολογία αναγωγής όλων όσων συμβαίνουν εκτός, να ανευρίσκονται εντός και διδάσκουν αλλά περισσότερο μας γνωρίζουν ότι μας αναλογούν και με αυτό, να προστίθεται η εμπιστοσύνη και η πίστη που σώζει…  είναι αυτή η εμπιστοσύνη ότι, ό,τι συμβαίνει είτε σαν ευλογία είτε σαν επιτρέπεται, είναι δοσμένο από τον καλό Θεό προς συμφέρον μας, οπότε, είναι και η  προϋπόθεση περάσματος του νου (και καρδιάς και ζωής) από την ταραχή και αρά, στην χαρά και την υπέρ νουν ειρήνη. Τότε και έτσι, προστίθεται βιωματικά Ο Χριστός (το χ+αρά) και σαν καλό εμ-βόλιο, μετατρέπει την πίκρα της αγριελαίου (την πίκρα του κόσμου με τα γεγονότα του) σε ωφέλιμη καλλιέλαιο.  

Όσο βλέπουμε (και μελετάμε) τα πράματα αποκομμένα, η γνώση και η θέληση θα επισκιάζονται από την μερική αλήθεια κι ενώ δίκηο μπορεί να έχουμε, η γνώση (και άποψη) θα παραμένει ελλειπής. 

Μας συμφέρει να ενώνουμε εάν είναι δυνατόν τους λόγους με Τον Λόγο  απλώνοντας ‘’δεσμούς’’ (αν αντέχουν) με τις άνω και κάτω σταθερές (γη και ουρανό) και αφού τα συνδέσουμε, προβούμε στην αναγωγική ανάπτυξη. Αλλιώς, αν αφήσουμε την γνώμη μας να περιορίζεται στα τρεπτά και σύμφωνη με την περιστροφή της γης γύρω από τον λοξό της άξονα, διαρκώς η γνώμη μας θα μεταβάλλεται μέσα στα ρευστά, όπως το κοντόφθαλμο εγωκεντρικό σύστημα συμφεροντολογικά, επιβάλλει. 

Κι όπως τυπώνουμε το παντοδύναμο σημείο του Σταυρού επί του σώματός μας, κάτι ανάλογο ισχύσει και στο σώμα της ελλάδος, όπου, στην πνευματική γεωγραφία, η κρήτη αντιστοιχεί στην γαστέρα του σώματος της ελλάδος κατά το… Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται, κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί. 13 ἡ μαρτυρία αὕτη ἐστὶν ἀληθής. δι' ἣν αἰτίαν ἔλεγχε αὐτοὺς ἀποτόμως, ἵνα ὑγιαίνωσιν ἐν τῇ πίστει, (Τιτ.α’) 

και… όπως μέσα στο βιολογικό μας σώμα (γη) εμπεριέχονται πολλά μέλη (και κυτταράκια) που το συνθέτουν και που είμαστε υποχρεωμένοι έναντι αυτών να μεριμνούμε για την ψυχοσωματική τους υγεία, έτσι κι εμείς ως μέλη, ανήκουμε