αιτιολογία για το όλο συγγραφικό έργο και τρόπο προσέγγισης....

...είναι μέσα στην φύση μας το ''κυνήγι'' γνώσεων και δυνάμεων, σοφίας και σημείων και προς τα εκεί προσανατολίζεται το πρόσωπό μας... μόνο που με αυτήν την στάση, στρέφουμε κάπως τα νώτα μας προς την αγάπη του Θεού  

Αυτό το ''αναγκαίο'' (και πηγαίο λόγω ακολούθησης της φυγοκέντρου και πρώτου δολώματος θεοί έσεσθε) κακό, μπορεί να γίνει και εφαλτήριο για την επιστροφή μας. 

Αρκεί, κάθε σημείο και κάθε γνώση να την αναγάγουμε από ίχνος στην βαθύτερη έννοια και ''συνάφεια'' με την πηγή των πάντων και κάπως έτσι, οι επί γης σκιές οδοδεικτούν προς το Φως. 

Στο όλο συγγραφικό έργο, άνω των 30 πονημάτων (τα τελευταία 40 χρόνια), αναπτύχθηκαν σκέψεις με γνώμονα την υγιή ένωση και σκυταλοδρομία από την ένθεη φιλοσοφία στην φιλοκαλία. Από τα ίχνη και σημεία επί γης (που σοφά αλλά μυστικά στήνει Ο Κύριος), αυτά που δείχνουν. Τον ουρανό και πηγή τους. 

Μοιάζει η μέθοδος κουραστική, αλλά η επίγνωση των ''σημείων'' Του, είναι ζωτικής σημασίας, μήπως και μας ξεφύγουν, και χάνοντας τους οδοδείκτες, χάσουμε και

η επί του πρακτέου ‘’τομή’’ (και είσοδος) Του Κυρίου στην έκπτωτη φύση για να την (ξ)αναστήσει εν παραδείσω…

…τέσσερα τα άκρα του χωροχρόνου, 4 και τα στοιχεία της φύσης, στην ίδια σταυρική διάταξη με κέντρο την πεμπτουσία και Κύριο και στα δυο περιβόλαια σχήματα (χωροχρόνου και κτίσης). 

Ερχόμενος Ο Κύριος και αναμενόμενος από ιουδαίους δια των προφητειών και όλων των εθνών με τις παραδόσεις τους, ‘’τέμνει’’ όλη την έκπτωτη και χωρίς Ζωή κτίση για να εισάγει τον Εαυτό Του και χαρίσει Ζωή στους δεχόμενους Αυτόν. 

Με το στώμεν καλώς του αρχ.Μιχαήλ, όπου βρέθηκε το κάθε δαιμόνιο, εκεί και έμεινε. Άλλα στην γη (σαν καταχθόνια), άλλα στα ύδατα, άλλα στο πυρ και άλλα στον αέρα (τα εναέρια)... όπως γνωρίζουμε από το …  ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ Του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.   

Το άρθρο περί της ‘’τομής’’ παρότι είχε αφορμή την γέννηση Του Κυρίου, δεν εξαντλείται στην παρουσία Του στην γη αλλά επεκτείνεται σε όλα τα στοιχεία της φύσης… 

‘’εισέρχεται’’ στην ΓΗ  ως καλός σπόρος και τέμνει το άγονον αυτής για να φανεί ως άνθος (ευωδιαστό) εκ της ρίζης Ιεσσαί… το…   Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί, και άνθος εξ αυτής, Χριστέ, εκ της Παρθένου ανεβλάστησας, … όπως Ο Προφ.Ησαΐας προφητεύει… ΚΑΙ ἐξελεύσεται ράβδος ἐκ τῆς ρίζης ᾿Ιεσσαί, καὶ ἄνθος ἐκ τῆς ρίζης ἀναβήσεται. 2 καὶ ἀναπαύσεται ἐπ᾿ αὐτὸν πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, πνεῦμα σοφίας καὶ συνέσεως, πνεῦμα βουλῆς καὶ ἰσχύος, πνεῦμα γνώσεως καὶ εὐσεβείας·  … (Ησα.ια’) … για να εισέλθει Ο Κύριος στην καρδιά μας σαν σπήλαιο και εύφορη (δια Της Θεοτόκου) γης και φάτνη προκειμένου ανθίσει το ευώδες Άνθος, Χριστός ‘’δίπλα’’ στον άνθρωπο (ια’ 11) και συνοδοιπορήσει και οδηγήσει την γη του στην άλλη γη [6 καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ ᾿Ιούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν ᾿Ιούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν ᾿Ισραήλ. (Ματθ.β’)]. Ποιμανεί νουν (ισραήλ) και χουν αυτών ως

προ επιλόγου… 12ζ

Αμήν … καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Πνεύμα, που εγκαθίσταται τα Χριστούγεννα… θείο πυρ… πνεύμα υιοθεσίας και αν χάριτι Του νηπιάσαντος δι ημάς Κυρίου, ενηλικιωθούμε και ελευθερωθούμε ένεκα  της νηπιότητας που μας διακρίνει (Γαλ.δ’) …μακάρι να μην εξαντλούμε την ‘’εορτή’’ στα χοϊκά, αλλά δι αυτών να αναγόμαστε στα ουσιώδη πνευματικά. Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο χάριτι. Μη μείνουμε στα λαμπιόνια και δωράκια και πολυφαγία και ό,τι άλλο επιτάσσει η κοσμική νοοτροπία ….  μην μετεωρίζεται και περισπάται ο άσωτος και σε χώρα μακράν, βόσκοντας χοίρους… αλλά, ως ΑΣΩΤΟΣ ΝΟΥΣ να επιστρέψει στην καρδιά και ο άνθρωπος να ενοποιηθεί από τη διάσπαση. Νους καρδιά και προσοχή ΕΝΑ. Όπου τρεις μαζεμένοι στο όνομα Μου, εκεί είμαι ανάμεσα τους. Όσα κι αν είναι τα εμπόδια κράζουμε: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με! Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς. 

Κύριε γνώρισέ μου αυτόν τον άγνωστο… Ο άγνωστός μου εαυτός 

μήπως και αυτή η ελάχιστη αλλά ακριβής (χωροχρονική, σταυρική) αυτογνωσία, γίνει βάση αληθούς (προς υπεράνω χώρου και χρόνου ανάστασιμης) θεογνωσίας και μετοχής… γνώρισόν μοι, Κύριε, τὸ πέρας μου καὶ τὸν ἀριθμὸν τῶν ἡμερῶν μου, τίς ἐστιν, ἵνα γνῶ τί ὑστερῶ ἐγώ. (ψαλμ.λη’) … σε μια μικρογραφία βιολογικού μου

Ὁ ὅσιος Σεραφείμ

Ὁ ὅσιος Σεραφείμ, τὸ ὁλοφώτεινο ἀστέρι τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδοξίας, ἔζησε, ἔδρασε καὶ ἔλαμψε στὶς ἀρχὲς τοῦ 19ου αἰῶνα (1759-1833).

Γεννήθηκε στὶς 19 Ἰουλίου τοῦ 1759 στὴν πόλη Κοὺρκ καὶ παρέμεινε ἐκεῖ μέχρι τὰ δεκαεννέα του χρόνια. Στὴν ἡλικία αὐτὴ πῆρε τὴ γενναία ἀπόφαση ν᾿ ἀφοσιωθεῖ ὁλόψυχα στὸ Θεό· κι Ἐκεῖνος ὁδήγησε τὰ βήματά του στὸ μοναστήρι τοῦ Σάρωφ.
Ἐνῷ ἦταν ἀκόμη δόκιμος, ἀρρώστησε βαριὰ ἀπὸ ὑδρωπικία. Μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια ἀσθενείας, θεραπεύθηκε θαυματουργικὰ μὲ ἐπίσκεψη τῆς Θεοτόκου. Στὴ μοναχική του κουρὰ (1786) ὀνομάστηκε Σεραφεὶμ -προηγουμένως εἶχε τὸ ὄνομα Πρόχορος. Τὸ ἴδιο ἔτος χειροτονήθηκε διάκονος καὶ μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια, σὲ ἡλικία 34 ἐτῶν, ἱερεύς. Ὅταν λειτουργοῦσε, πετοῦσε στὰ οὐράνια, καὶ πολλὲς φορὲς ἀξιωνόταν νὰ βλέπει θαυμαστὰ ὁράματα καὶ ν᾿ ἀκούει ἀγγελικὲς μελῳδίες.
Διψώντας νὰ πλησιάσει περισσότερο τὸ Θεό, Τὸν παρακάλεσε νὰ τὸν ἀξιώσει ν᾿ ἀποσυρθεῖ σὲ κάποια ἐρημικὴ περιοχή. Ἕνα χρόνο μετὰ τὴ χειροτονία του σὲ ἱερέα, ἔλαβε ἄδεια ἀπὸ τὴ μονὴ ν᾿ ἀφοσιωθεῖ στὴ μελέτη, στὴ σιωπή, στὴν ἄσκηση, στὴν ἔντονη προσευχή. Γιὰ δεκαέξι χρόνια, βαθιὰ μέσα στὸ δάσος, ἀγωνιζόταν ν᾿ ἀνεβαίνει, μέρα μὲ τὴ μέρα, τὴν κλίμακα ποὺ ὁδηγεῖ στὸν οὐρανό. Τότε ἔκανε καὶ