ο σκοπός της ζωής (αγ.Νεκταρίου)

Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Να αναδειχθούμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Άς προσέξουμε μήπως, γιά χάρη της παρούσας ζωής*, στερηθούμε τη μέλλουσα, μήπως, από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες, αμελήσουμε το σκοπό της ζωής μας. Η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή από μόνες τους δέν φέρνουν τούς επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δέν είναι ο σκοπός τής ζωής μας, αποτελούν τα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό. Στολίστε τις λαμπάδες σας με αρετές. Αγωνιστείτε ν’ αποβάλετε τα πάθη της ψυχής. Καθαρίστε την καρδιά σας** από κάθε ρύπο και διατηρήστε την αγνή, για να έρθει και να κατοικήσει μέσα σας ο Κύριος, για να σας πλημμυρίσει το Άγιο Πνεύμα με τις θείες δωρεές. Παιδιά μου αγαπητά, όλη σας η ασχολία και η φροντίδα σ’ αυτά να είναι. Αυτά ν’ αποτελούν σκοπό και πόθο σας ασταμάτητο. Γι’ αυτά να προσεύχεστε στο Θεό. Να ζητάτε καθημερινά τον Κύριο, αλλά μέσα στήν καρδιά σας και όχι έξω από αυτήν. Και όταν Τον βρείτε, σταθείτε με φόβο και τρόμο, όπως τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ***, γιατί η καρδιά σας έγινε θρόνος του Θεού. Αλλά για να βρείτε τον Κύριο, ταπεινωθείτε μέχρι το χώμα, γιατί ο Κύριος βδελύσσεται τούς υπερήφανους, ενώ αγαπάει και επισκέπτεται τούς ταπεινούς στην καρδιά. Άν αγωνίζεσαι τον αγώνα τον καλό, ο Θεός θα σε ενισχύσει. Στόν αγώνα εντοπίζουμε τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τα ελαττώματά μας. Είναι ο καθρέφτης της πνευματικής μας καταστάσεως. Όποιος δεν αγωνίστηκε, δεν γνώρισε τον εαυτό του. 

(Άγιος Νεκτάριος: Ταπεινωθείτε μέχρι το χώμα και θα γίνεται τέλειοι! ) 

--- 

από τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς (Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης…) γνωρίζουμε... 

* Μήν θεωρεῖς τίποτε γιά στόχο τῆς ζωῆς σου ἐκτός ἀπό τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς.

Κάθε ἄλλο ἰδανικό, πού οἱ ἄνθρωποι σέ κάποια στιγμή προβάλλουν ὡς στόχο, δέν εἶναι ἄλλο παρά ἕνα κίνητρο παραπάνω -ἐάν ὄχι ἄμεσο μέσον- γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς.

Ἡ οἰκογένεια, ἡ κοινωνία, τό κράτος, ὁ πολιτισμός, ὅλα αὐτά δέν εἶναι στόχος. Ὅλα αὐτά εἶναι κίνητρο καί περισσότερο ἤ λιγότερο μέσον τοῦ κυρίου στόχου, τοῦ μόνου στόχου, τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς.

Ὅλα ἐκεῖνα πού ὁ χρόνος χτίζει καί γκρεμίζει, δέν εἶναι ἡ μόνιμη κατοικία σου, ἀλλά μόνο θλιβερή ἤ χαρούμενη ὑπενθύμιση αὐτῶν. Ἡ μητέρα ἀχνά μόνο σοῦ θυμίζει τήν ἀνείπωτη μητρική στοργή, πού θά συναντήσει τήν ψυχή σου στόν ἄλλον κόσμο.

Ἡ γυναίκα ἀχνά μόνο σοῦ θυμίζει τήν γλυκειά ἑνότητα τῆς ψυχῆς σου μέ τόν Θεό. Τά παιδιά ἀχνά μόνο σοῦ θυμίζουν τούς καρπούς πού φέρει ἡ ἑνότητα τῆς ψυχῆς μέ τόν Θεό. Οἱ φίλοι ἀχνά μόνο σοῦ θυμίζουν τήν παρέα τῶν ἐξαίσιων οὐράνιων Ἀγγέλων.

Ὅλες οἱ ἐπιστημονικές ἀνακαλύψεις ἀχνά μόνο σοῦ θυμίζουν τίς ἀνονείρευτες ἀποκαλύψεις καί τίς γνώσεις κοντά στόν Θεό. Ἡ φύση ἀχνά μόνο σοῦ δείνχει ὅλη τήν πολυτέλεια καί τήν ὀμορφιά τοῦ μελλοντικοῦ κόσμου.

Ὅ,τι λέγεται εὐτυχία σ’ αὐτόν τόν κόσμο καί βιαστικά ἐξαφανίζεται σάν πρωινός ἄλικος οὐρανός, ἀχνά μόνο σοῦ θυμίζει τήν ἀληθινή εὐτυχία στόν κόσμο τῆς πραγματικότητας.

Σ’αὐτόν τόν κόσμο τῶν σκιῶν καί τῆς διαύγειας, μόνο ἡ ψυχή ἔχει τήν πραγματικότητα, τἠν ὁποία μπορεῖ νά φυλάξει ἤ νά χάσει.

Σ’ αὐτό τον κόσμο τοῦ ὀνείρου καί τῆς ὀνειροπόλησης, μόνο ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου φέρει τήν πραγματικότητα μέσα της. Ἀλοίμονο στόν ἄνθρωπο πού καί αὐτή τήν λίγη πραγματικότητα τήν μεταμορφώνει σέ ὄνειρο.

Ὅταν ξημερώσει ἡ ἡμέρα τῆς ἀφύπνισης, δέν θά ὑπάρχει τίποτε μέσα του νά ξυπνήσει. 

---

συνειρμικά σχόλια... (κάτι σαν ανάλυση) 

...οι έξω στόχοι και πρόσκαιροι σκοποί που βάζει ο άνθρωπος κινούνται γύρω από τον άξονα γενηθήτω το θέλημά ΜΟΥ, και σαν νοοτροπία μοιάζει να κυνηγά σκιές και αντανακλάσεις σαν την συγκύπτουσα (διάνοια).... σκιές πάνω στην γη, επί εδάφους που υποκινούνται από τον έρποντα όφι και προξενούν τρόμο. Ταραχή για την επίτευξη, ταραχή στην απώλεια (με λεξαριθμική ταυτότητα ΕΔΑΦΟΣ =  ΟΦΙΣ = ΤΡΟΜΟΣ...). Αμήν φύγωμεν αυτής της συμ-περι-φοράς  που ακολουθεί τα επί γης είδωλα... 6, αντί τα άνω (9) αίτια των σκιών. Είναι σαν να θέλει κάποιος να ξεδιψάσει, αλλά από α-νοησία (έλλειψη νου Χριστού) εξαιτίας του δολίου (1) που μας αλλάζει τον προσανατολισμό του προσώπου μας, κυνηγά έξω του, αντικατοπτρισμούς της μίας έσω όασης (την εντός ημών βασιλεία), που ξεδιψά και ξεκουράζει πραγματικά κι όχι εν φαντασία. 

Το μεταίχμιο της έξω ζωής των αντανακλάσεων και της έσω ζωής που είναι η πραγματική όαση, είναι ο σταυρός και η πλευρά Του Κυρίου (αυτό που επαναλαμβάνεται, ότι η έξω ζωή (ΕΥΑ) εξήλθε εκ της πλευράς του πρώτου ΑΔΑΜ, δια δε της πλευράς του δευτέρου ΑΔΑΜ / Χριστού, εισαγόμαστε στην έσω Ζωή, όπου και ο σκοπός μας. Δίπλα στον Σταυρό, συσταυρώνονται δύο ''ληστές'' κι ο ένας βλασφημεί, χάνοντας τον παράδεισο ''κερδίζοντας'' άδη, σε σχέση με τον άλλον που με ταπεινότητα και το μνήσθητι, εισάγεται.... και δεν χρειάζεται να βλασφημεί κάποιος άμεσα Τον Κύριο, αφού η προσπάθεια επίτευξης έξω στόχων και σκοπών, έχει όμοια βαρύτητα. Κι είναι ο Σταυρός μέσον και σκοπός, αποδεικνύοντας βιωματικά το γενηθήτω Κύριε το θέλημά ΣΟΥ, που είναι η σωτηρία και η επίγνωση της Αληθείας και που συνοδοιπορεί με την αναζήτηση και επίτευξη χάριτι του ενός σκοπού.              

Ο άξονας κίνησης είναι ''φυτεμένος'' στην καρδιά... και κινείται κατά την προαίρεσή μας, την καθαρότητα ή την αδιαφορία για αναίρεση κάθε πνευματικού και σαρκικού  μολυσμού, πέριξ (6 ή 9) του Σταυρού και εξαυτής της συμπεριφοράς, ακολουθεί η κατάληξη στην αιωνιότητα. ΟΙ τιθέμενοι σκοποί, είναι ένδειξη προς τα που κινούμαστε. Ο αγ.Αρσένιος Μπόκα στο θρόνος και σταυρός... μας τον γνωστοποιεί...  Ὑπάρχει σ᾿ ἐμᾶς ἕνας θρόνος κι ἕνας σταυρός. Ὅταν ἐμεῖς στεκώ­μεθα στόν θρόνο, ὁ Χριστός μας κάθεται στόν σταυρό, καί ἀντίστροφα. 

επίγεια ζωή.... αγ.Ιουστίνου πόποβιτς 

(1) ... είναι αυτό που αναφέρει η Αγία Γραφή... ότι ο άνθρωπος περιέπεσε σε ληστές. (Λουκ.ι'). Με αναλογικό τρόπο, ο σκοπός μας σαν μικρομικρόκοσμος είναι απλός, λιτός και μοναδικά ουσιαστικός. Το πως θα ''περάσει'' στο επόμενο επίπεδο, τον μικρόκοσμο. Ερχόμαστε από μια επιτυχία (2), αφού το σπερματοζωάριο ''ευστόχησε'' στο ωάριο, δημιουργήθηκε το πρώτο ζυγωτό, εισήλθε στην μήτρα και ''κατάφερε'' να γεννηθεί. Μια βιολογική γέννηση που ενώ είναι ύψιστο αγαθό, δεν αρκεί αν δεν επιτύχει το επόμενο επίπεδο.... Κι είναι διδάσκαλος ο ''τρόπος'' για το ουσιώδες πέρασμα, από τον μικρόκοσμο στον μακρόκοσμο δια της αναγεννήσεως στην Ζωή, με ανάλογα χαρακτηριστικά. 

Θα ήταν μάλιστα ''καλή'' η σύγκριση των μεγεθών και των επιτυχιών.... (αν μπορεί κάποιος κάπως να το ''φανταστεί''). Πιο το όφελος να μείνει άστοχο ένα σπερματοζωάριο στον απίστευτα μικρό και σκοτεινό του χώρο και χρόνο και εκεί να ''πεθάνει'', από το να ευστοχήσει, ανεβαίνοντας δια της μήτρας, στην ωραιότητα και μέγεθος του κόσμου, γεννιόμενος ως άνθρωπος; Ανάλογα προς τα πάνω, ο απ.Παύλος μας γνωρίζει αμυδρά την άλλη διάσταση Ζωής, αν ευστοχήσουμε στον σκοπό του αγιασμού και της εισόδου μας στην βασιλεία.... 4 ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι. (Β'Κορ.ιβ'). Μακάρι να νοήσουμε την διαφορά και εργαστούμε για αυτήν την πρόσκληση, που μπορεί αρχής γενομένης με την θέληση μας (γιατί χωρίς αυτήν ο Θεός δεν προχωρά) και μόνο χάριτι, να τελεσφορήσει.... αμήν δι ευχών. 

...Να ''ευστοχήσει'' η ψυχή που της έχει δοθεί η ελευθερία επιλογής στόχων με το μαστίγιο κίνησης, εντός του σώματος που υπέχει την θέση του ωαρίου και μαζί ως ζυγωτό (σώμα και ψυχή ακινητούσα μέσα στην μήτρα) να αρχίζει να πολλαπλασιάζεται μέχρις ότου έλθει το δικό του πλήρωμα και ωρίμανση για την αναγέννηση. Δια XC και εν XC. Γιαυτό και στο ευαγγέλιο ο καλός σαμαρείτης (Χριστός) τον μεταφέρει ημιθανή και τραυματισμένο στο πανδοχείο [εκκλησία (3)] όπου του προσφέρεται δωρεάν η θεραπεία (που σαν μητέρα και μήτρα του χαρίζει την αναγέννηση και αιωνιότητα). 

Η αστοχία της ψυχής να εισέλθει σε αυτήν την μήτρα και η εμμονή σε σκοπούς πρόσκαιρους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σαν μέσα, αλλά δεν το κάνει, επιβάλλει στον εαυτό του την ημερομηνία λήξης του δώρου του Θεού και ζωής του, σαν σπατάλη... όχι της περι-ουσίας που ''μεταφράζεται'' (κάπως αστόχως η παραβολή του ασώτου υιού) αλλά πραγματικά της ουσίας, αφού φεύγει σε χώρα μακρυνή βόσκοντας χοίρους και τρώγοντας από την τροφή τους και μόνο με το ελθών εις εαυτόν μετανοεί και επιστρέφει για να γευθεί τον μόσχον τον σιτευτόν (θεία κοινωνία), και περάσει από τον θάνατο στην ζωή όπως περιγράφεται στο οικείο εδάφιο.... ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη  (Λουκ.ιε'). Σε αντίθετη περίπτωση, αποδεικνύεται πως όλη αυτή η σπατάλη (ουσίας για την εκπλήρωση των κοσμικών ''πρέπει'' για να θεωρείται κάποιος ''επιτυχημένος'') ''κρατά'' δυναστικά τον άνθρωπο, εκτός εαυτού του... κι είναι αυτό που δίνει σαν εξουσιοδότηση ο καθένας για τον εαυτό του (σαν ελεύθερος διαχειριστής) να νικήσει τελικά η γη και ο πηλός, (με τους δελεαστικούς ''σκοπούς'' της), το πνεύμα... κι ενώ το πρώτο πέρασμα έχει σχέση με το όστις δύναται, μαζί με τους επίγειους στόχους, για το δεύτερο που είναι ο ένας επουράνιος σκοπός, ισχύει το όστις θέλει... απλά και λιτά. Μακάρι να το θελήσουμε ... βρίσκοντας σε θεωρία και ιδίως στην πράξη, τον Θεό βοηθό Σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ» (Ψαλ. 68,15). 

(2) είναι η πρώτη φυσιολογική συνέπεια της ένωσης του ανδρογύνου που εκτυπώθηκε στον ιορδάνη ποταμό και που ενέχει και την λύση του προβλήματος. Είναι η ένωση του ιόρ και του δαν, που κάνουν τον ιορδάνη ανάλογο του παιδιού, που προέρχεται από δύο γονείς. Το ''κακό'' ήταν, πως ο ιορδάνης και νομοτελειακά ο άνθρωπος, κατευθυνόταν προς την νεκρά θάλασσα και ο άνθρωπος κατέληγε στον θάνατο. Για να λυθεί το πρόβλημα του κακού και του θανάτου εμβαίνει Ο Κύριος μέσα σε αυτόν, ώστε τα ιορδάνεια ρείθρα να επιστρέψουν και μη οδηγηθούν πλέον και καταλήξουν στην νεκρά θάλασσα.... Για όποιον το φιλοσοφήσει και θελήσει Ζωή, αυτή είναι και η λύση. Να εμβεί στον ρου του ποταμού της ζωής του Ο Κύριος, που νικά ολοσχερώς το κακό και τον θάνατο (θανάτω θάνατον πατήσας, σαν βάπτιση και θάνατος με την τρισσή βύθιση)... ελεύθερη επιλογή εισόδου Του στην ζωή μας για να μας εξάγει νικητές, μετά την πρώτη ''επιτυχία'', στην αναφαίρετη αιώνια ΖΩΗ. Το θέμα της επιλογής, δεν είναι θέμα φιλολογικού πλατιασμού υπέρ αληθείας (έστω και με φυσικά παραδείγματα αναλογιών μικροκόσμου και μακροκόσμου, όπως συγγνώμη για το παρόν που  επεκτάθηκα και το βάρυνα), αλλά θέματος καλής ή κακής διάθεσης, όπως σημειώνεται στο απολογητική και πίστις (π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος) ... και... Ὁ Θεὸς κτυπᾶ ὅλας τὰς θύρας καὶ οἱ καλοπροαίρετοι Τοῦ ἀνοίγουν, οἱ κακοπροαίρετοι βάζουν καὶ περισσοτέρας ἀμπάρας ἀπὸ μέσα, μὴ τυχὸν καὶ τὴν παραβιάσῃ ὁ Θεὸς καὶ εἰσέλθῃ μέσα εἰς τὴν ψυχήν τους.       

(3) Βιολογικό σώμα, κοινωνικά σώματα και Σώμα Χριστού = Ορθόδοξη Εκκλησία 

...εάν κάποιος δεν θελήσει να ''μπει'' στο αναστημένο σώμα (στο μόνο που μπορεί να αναστηθεί κι αυτός, από τον μικρόκοσμο και γήινο, στον ουράνιο) και τελικά, δεν αναπτύξει τους σχετικούς οργανικούς δεσμούς (φλέβα-αρτηρία-νεύρο / εξομολόγηση και μετάνοια, θεία κοινωνία και προσευχή) η γνώση του θα περιοριστεί στον μικρόκοσμό του και σε ό,τι τον βοηθά για την επίτευξη των σκοπών του, γνώσεις δευτερεύουσες ακόμη και μη ωφέλιμες, παρά τον κόπο που θα κάνει να τις αποκτήσει (σαν πτυχία και όχι μόνο).... Ανεβαίνοντας όμως τα σκαλοπάτια της εκκλησίας (μία ορθόδοξη) αυτή σαν κιβωτός (ναυς) χωρίς να ακυρώνει (4) όλες τις θεόσδοτες και ωφέλιμες για την άσκηση της φιλανθρωπίας, με τα επαγγέλματα γνώσεις, τον ανεβάζει σε άλλο επίπεδο. Τον περιάγει μέσα σε ένα τρίωρο περίπου (της θείας λειτουργίας, κατά την ερμηνεία αυτής από τον αγ.Νικόλαο Καβάσιλα) την όλη διαδρομή από γενέσεως έως συντελείας   που θα μπορούσε να θεωρηθεί γνώση του μακροκόσμου, με μάλιστα φιλτραρισμένες σε ό,τι αφορά την σωτηρία και την επίγνωση της Αληθείας, σε ό,τι αφορά το θείο σχέδιο, συλλογικά καλώντας τον άνθρωπο να ''βρει'' τον εαυτό του μέσα στα ιστορικά στοιχεία, κατ'αναλογίαν. Τότε η γνώση (μαζί με αυτογνωσία, οντογνωσία, κοσμογνωσία, φυσιογνωσία... με τέλος την θεογνωσία) και η δύναμη, λαμβάνουν άλλη διάσταση από την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο...   

(4) Δεν ήλθε Ο Κύριος να καταλύσει τα καλά λίαν αλλά να τα (συμ)πληρώσει με την τελειότητά Του... 17 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι. (Ματθ.ε') 

γιαυτό και προτείνει... 33 ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. (Ματθ.ς'33) ... επιθυμία (ς') τελειότητος Χριστού (33) ... 48 ῎Εσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν. (Ματθ.ε') ...[συμπληρώνοντας την φύση (4) με Πνεύμα Άγιον ( 8 )] κι αυτά που θα προστεθούν (κοσμικά και εξωτερικά στην προσωπικότητα) μετά την πρωτεύουσα επιθυμία της βασιλείας, θάναι μέσα στην πρόνοιά Του, ό,τι δεν θα εμποδίσει το πρόσωπο για την σωτηρία του καθενός, ιδιαίτερα, μοναδικά και ανεπανάληπτα. Ό,τι μας αναλογεί... σε μια σύμπραξη και συνοδοιπορία επί γης, Θεού και ανθρώπου.

** Η καθαρή καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

*** ... χερουβείμ και σεραφείμ.... οίκοι και οχήματα.... αμήν δια Της τιμιωτέρας και ενδοξοτέρας, του καθαρότατου και του λειτουργικότερου οχήματος (Κυρίας Θεοτόκου) ο καλός Θεός να μας χαρίζει καρδίαν καθαράν!!

με… "Η αληθινή επιστήμη, (να)  είναι η επιστήμη της καθαρής καρδιάς!" ~ Άγιος Σπυρίδων ... αμήν καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. (ν' ψαλμ. ποιών αυτήν ναόν Σου) 

αμήν ελθέ και σκήνωσον και καθάρισον.... και σώσον Αγαθέ τας ψυχάς ημών...