…πως δεν θάναι χάσμα, αν μεταξύ των δύο πλευρών υπάρχει διαφορά νοοτροπίας, διαφορά πνεύματος; Ο μεν ‘’κυνηγά’’ να κατακτήσει όλον τον έξω κόσμο, κατασπαταλώντας τον έσω θησαυρό (σπαταλώντας την ψυχή του, ένεκα των ειδώλων και εξωτερικών σκιών ‘’αγαθών’’), ο δε ‘’σπαταλώντας’’ όλα τα πρόσκαιρα, για χάριν του αιώνιου θησαυρού και εντός ημών, βασιλείας. Ο ένας ακολουθών την φυγόκεντρο (Ι ι’ τάγμα δαιμόνων) σε σχέση με τον άλλον που ακολουθεί (δια της μεταστροφής εντός εαυτού και μετανοίας) την κεντρομόλο Ι, Ιησού.
Είναι αυτά τα δύο Ι που υπάρχουν στο ΕΙΝΑΙ μας από το ΕΝΑ που προήλθαμε και που Ο Κύριος μας αφήνει ελεύθερους να ακολουθήσουμε ή το ένα ή το άλλο… (διαζευκτικό ή-ή μη επιδεχόμενο και το ένα και το άλλο, Κύριο και μαμωνά) … στη μέση Ο Κριτής σαν ζυγός δικαιοσύνης. Οι έννοιες επάνω και κάτω, ομόπνοα αντικαθίστανται προς τα έξω διάχυση και απώλεια ή προς τα μέσα, μάζεμα,
ολοκλήρωση και σωτηρία… την δε κλίση της ζυγαριάς, την κανονίζει, η θέλησή μας, από το που θα ‘’ρίξει’’ το βάρος των επιδιώξεων (σαν σκοποί ζωής), προς το ένα ή το άλλο σκέλος.Αυτό που μπορεί κάπως να μας συνεφέρει από την ζάλη των βιοτικών μεριμνών και εξωτερικών επιδιώξεων και με προϋπόθεση την συνειδητοποίηση της σπουδαιότητος, είναι το… 36 τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; … (Μαρκ.η’)
Διττοί είμαστε, τρεπτοί και τανυζόμαστε ισχυρά και από τους δύο αντιτιθέμενους μαγνήτες… ζητώντας το καθένα (σάρκα – πνεύμα) τα δικά του, να κραταιωθεί και υπερισχύσει το ένα έναντι του άλλου… 23 βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου. Είναι η επιβεβαιωμένη διάσταση και χάσμα, μεταξύ θεωρίας (στην κεφαλή, 9) και πράξης (στο σώμα, 6) και για τον οποίο σκανδαλισμό, ακόμη και των ελαχίστων, θα αποδώσουμε αυστηρό λογαριασμό…
Φαίνεται πως με την σαρκοποίηση του πνεύματος το χάσμα διευρύνεται, σε σχέση με την πνευματικοποίηση της σάρκας, οπότε και το χάσμα ελαχιστοποιείται, ικανό με προϋποθέσεις, για γεφύρωση και διέλευση. (Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας). Είναι οι μοναδικές δύο δυνάμεις που ενεργούν για αυτήν την ένωση ή την απομάκρυνση. Τι άλλο από τον εγωισμό, με νομοτελειακή πορεία προς εξοστρακισμό, ή ταπεινότητα προς σωτηρία…. ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν. (Α’Πετρ.ε’5) μαζί με τις άλλες προϋποθέσεις που θέτει σε γνώση μας Ο Κύριος στα περί κρίσεως… σαρκικός και πνευματικός άνθρωπος. Εγωιστής και ταπεινός... (αγ.Παΐσιος). Και... τι καταφέρνει τελικά ο άνθρωπος με τον εγωισμό του; ακολουθώντας ''πιστά'' την φυγόκεντρο, όχι απλά αποφεύγει, αλλά ακόμη χειρότερα, δεν βλέπει (στρέφοντας τα νώτα του προς Αυτόν) από τώρα και στους αιώνες, ούτε Αυτόν (Άνθρωπο) ούτε το πρόσωπο του συνανθρώπου ... αφού αυτό είναι το γνώρισμα της κόλασης ... είναι πλάτη με πλάτη και δεν βλέπονται μεταξύ τους... (μια κόλαση από τώρα, παρά την επιδερμική κοινωνικότητα, αφού δεν βλέπει τις ανάγκες του διπλανού του προσώπου).... χάνοντας χωρίς Χριστό και Σταυρό, και Θεό και άνθρωπο.
...και δεν είναι παρατήρηση προς τους άλλους, αλλά υπενθύμιση στο εγώ μας που δεν γνωρίζει, ούτε βιώνει σταυρό, αφού τον αποφεύγει... μας κάνει ο εγωισμός αδύνατους να αγαπήσουμε να θυσιαστούμε όμοια Του Κυρίου, με πραγματική φιλοθεΐα + φιλανθρωπία, αλλά αντιθέτως, μας παραλύει, μας ακινητεί, για να καταλήξουμε όμοιοι με τα αναίσθητα είδωλα που αγαπάμε και ποθούμε (ψαλμ.ριγ'), επιζητώντας ακόρεστα θυσίες από τους άλλους, για χάριν του εαυτούλη μας... κρίμα και κατάκριμα.
…Είναι Ο Χριστός και ο Σταυρός του Χριστού (σαν πρόσωπο πλέον, λόγω υποδοχής του Αίματός Του) σημείον αντιλεγόμενον…. ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. (Λουκ.β’34)… με τους μεν να υποκινούνται από το 4 (και σώμα) προς το 3 (πνεύμα, πνευματικοποίηση, λεπτότητα, καθαρότητα…) οι δε αντίθετα (σαρκοποίηση, βαρύτητα, μολυσμός…)… ελεύθερη επιλογή, προσανατολισμού προσώπου μας… και στάση ζωής.
… κατά τον άγ. Αρσένιίο Μπόκα… Ὑπάρχει σ᾿ ἐμᾶς ἕνας θρόνος κι ἕνας σταυρός. Ὅταν ἐμεῖς στεκώμεθα στόν θρόνο, ὁ Χριστός μας κάθεται στόν σταυρό, καί ἀντίστροφα. (θρόνος και σταυρός). Η ‘’αλλαγή’’ θέσης, με την σταύρωση του θελήματός μας για χάριν του θείου θελήματος ή όχι σαν εμμονή στο ασταύρωτο, γενηθήτω το θέλημά ΜΟΥ, αρχίζει από τώρα ή την διέλευση ή την απαγορεύει… με τον σταυρό, όχι μόνο σαν σύμβολο, αλλά ιδίως ως πολίτευμα… με επόμενο, εάν μεν γινόμαστε σταυροφόροι προς άνοδο και δόξα των αγγέλων, αν δε σταυρομάχοι και χριστομάχοι προς κάθοδο… και τραύμα των δαιμόνων.
διαχωρίζοντας
Ο Κύριος (σαν μέσον) τους δύο κύκλους ζωής… κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…
κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι· Ψαλμός 11,9
Αυτήν την θεάρεστη καθαρότητα οίκου και λειτουργικότητα οχήματος (χερουβείμ και σεραφείμ) που είναι το μέσον για να αναπαυτεί ως επί θρόνου δόξης Ο Κύριος, βρίσκεται στην Θεοτόκο και Μεσσίτρια (μαζί με Χριστό και Σταυρό) της σωτηρίας μας… Ὅλος ὁ Κόσμος ἔγινε διὰ τὴν Κυρίαν Θεοτόκον καὶ ἡ Κυρία Θεοτόκος ἔγινε διὰ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησoῦν Χριστὸν ∽ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Τότε για μας, η γλυκυτάτη Θεοτόκος, θα μεριμνήσει για το… Η τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα) γενόμενη γέφυρα… όπως χαιρετάτε και γνωρίζεται ως κλίμαξ επουράνιος δι ης κατέβη ο Θεός και γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν…. Χριστός Θεοτόκος και Σταυρός… ως μέσα γεφύρωσης του χάσματος.
Δι αυτών των τριών αγίων προσώπων Ο Θεός εκπόνησε άμεσα σχέδιο σωτηρίας, για την ανθρωπότητα. Και στο σύνολο και προσωπικά για τον καθένα, … 15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν (Γεν.γ’) ...γιαυτό και σε κάθε απόλυση ξεκινάμε με Τον Κύριο Την Θεοτόκο Τίμιο Σταυρό και όλους τους αγίους, ώστε με την απόλυσή μας εκ του κόσμου τούτου, να τύχουμε με τις πρεσβείες τους, την ποθούμενη μετάστασης ζωής…
…έτσι, όποιος επιθυμεί αυτήν την επιστροφή (και μετάβαση και γεφύρωση) … θα την βρει, δια Της Θεοτόκου… Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις. Ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.
Για να φτάσουμε όμως σε αυτό το ‘’σημείο’’ πρέπει νάχουν προηγηθεί και η ευθυπόρηση (και φυσικοπνευματική συμφωνία) σε άλλα προηγούμενα, (όπως ιστορικά έτσι και βιωματικά) χωρίς ασυνέχεια. Σημεία, που θα αναλυθούν στο επόμενο άρθρο (για να μην γίνει ογκώδες το παρόν).
...τότε που οι 12 απόστολοι καθήμενοι επί θρόνων δώδεκα, κρίνοντες (το όλο οικοδόμημα) τας φυλάς τας δώδεκα... [κατά πόσο εφαρμόσαμε τις εντολές και καταφέραμε τα χαρίσματα 12Χ12 σε τελεία μορφή Χ1000, σύνολο 144.000 ''εσφραγισμένους'' Του Αρνίου (Αποκ.ζ'4)] και διασωθέντες εξ Αυτού.... [όπως σταυρικά (4,+) πέρασαν αυτές επιτυχώς, από την αίγυπτο στους αγίους τόπους… τότε σκιωδώς και οριζόντια, τώρα ουσιαστικά και καθέτως προς τα άνω (και μέσα…) Ζωή]
Κι
έρχεται ο π.Ανανίας κουστένης και μας ξαναθυμίζει… Κι έχω πει, κάποτε, ένας δυσκολεμένος βρέθηκε μπροστά στην εικόνα του
Χριστού. Και Τον έβρισε. Του τά ‘πε για τα καλά. Κι όταν έκανε να φύγει, πίσω
του ένας τον αγκάλιασε, τόσο στοργικά,
τόσο γλυκά, τόσο όμορφα, που έφυγε όλο το βάρος. Όλη η κακία. Όλα τα αρνητικά.
Και παραδόθηκε σ’ αυτή την αγκάλη. Ξεχάστηκε. Συνήλθε. Και λέει: «Μά ποιός
με κρατά; Ποιός είσαι;» «Εγώ», λέει, «είμαι αυτός που ήλθες στην εικόνα. Ο
Κύριος!» Έμεινε ο άνθρωπος. «Τόσο καλός είσαι, βρέ Χριστέ μου;» του λέει. «Κι εγώ σε πίστευα σκληρό!» -όπως το
λέν’ οι παπάδες κι οι θεολόγοι, πολλές φορές, κι οι Χριστιανοί.- «Τόσο καλός
είσαι; Κρίμα, και έχασα τόσον καιρό. Συγχώρα
με που Σε έβρισα. Και μη μ’ αφήνεις πάλι.» (πηγή)
Πηγή: «Λόγοι για την Άλωση της Πόλης», Αρχιμανδίτης Ανανίας Κουστένης,
εκδ. Ακτή, Τόμος Α΄, Λευκωσία 2016, σελ. 36-38.
Είναι η διαφορά που Τον βλέπουμε αντικείμενό μας κι όχι συγκείμενο, συνοδοιπορούντα και Ιατρό ψυχών και σωμάτων… ( η συγκείμενη και η αντικείμενη αλήθεια…).
Και παρότι ο άνθρωπος έχει λίγο δίκαιο, αν εξαντλήσει όλα του τα δώρα που έλαβε εκ Θεού (το δοθέν τάλαντο) στα επί γης έργα και σκοπούς, είναι σαν να το θάβει… 24 προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπε· κύριε· ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας· 25 καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν. (Ματθ.κε’)
Γιαυτό και η παραίνεση…. το δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως έργασαι…. γιατί, όπου ο θησαυρός, εκεί και η καρδιά… αμήν άνω σχώμεν τας καρδίας…. να ‘’ξεκολλήσει’’ από το έδαφος…. αναζητήσει και βρει τον άνω θησαυρό.
Μήπως Ο Κύριος που μας γνώρισε ότι… καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν. (Ματθ.κη’20) δεν μας αγκαλιάζει όλους υπεραισθητώς; … αφού, ου προσωποληπτεί; Το πρόβλημα της μη αίσθησης και αντίληψης οφείλεται στο ότι είμαστε χοντρόπετσοι… σκληρόκαρδοι… ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ [(Λουκ.κδ’) α-νόητοι χωρίς νου Χριστού], όπως μας παρατήρησε στον δρόμο προς Εμμαούς…. και δεν Του δίνουμε τα βάρη που μας τα ζητά και μας κρατάνε δέσμιους στο έδαφος, μπροστά στην εικόνα Του.
ΔΕΝ υπακούμε στο… υιέ μου, δόσμοι σην καρδίαν... ΔΕΝ ακούμε το εύσπλαγχνο …28 Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. 29 ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· 30 ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν. (Ματθ.ια’) για να προσχωρήσουμε στο μυστήριο της αφέσεως μέσω της εξομολογήσεως… για να μας μεταγγίσει μέσα στην ταραχή και ύβρι, την πραότητά Του και ταπεινότητα.
Με ‘’μέσον’’ Τον Κύριο και την εικόνα Του (μέσα στην εκκλησία και τέμπλο), εκεί που στάθηκε ο άνθρωπος ο δυσκολεμένος (του π.Ανανία) είμαστε ‘’στημένοι’’ όλοι. Εκεί ‘’καταλήγει’’ το επί γης εκτύπωμα του 666, επί εδάφους, με τις ‘’κινήσεις’’ του ιερέως που βγαίνει από την αριστερή πύλη είτε με το θυμιατήρι, είτε με το ευαγγέλιο, είτε με τις εικόνες προς προσκύνηση, είτε με τα άγια των αγίων (μεγάλη είσοδο – που αναλογεί στην Κυριακή των Βαΐων) … (αφού προηγήθηκε ο σχηματισμός μέσα στο ιερό, το 9 πέριξ της Αγίας Τράπεζας) σχηματίζοντας, είτε απλώς το 6, είτε με τρισσή περιφορά, το 666 [ώστε μαζί με την κίνηση 9, στο ιερό, να δείχνει την διάσταση θεωρίας και πράξεως… με ναι μεν ορθοδοξία, όχι όμως πάντα και ορθοπραξία, ειδικά από αυτούς που είναι μεν τύπος, αλλά δυστυχώς όχι και τόπος Χριστού… για να συστήσει ιδιαίτερη προσοχή στον σκανδαλισμό, αφού… 6 ῝Ος δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης (Ματθ.ιη’6) και κινηθεί προς απόκτηση ισορροπίας μέσω Της εικόνος Του Χριστού στο τέμπλο, που έχει έλεος και καίει καντήλα, πριν καταλήξουμε στο ανέλεον (χωρίς καντήλα) επισκοπικό θρόνο και δικαία κρίση Κυρίου…. ]. Έτσι δικαιολογείται η ταυτότητα ΕΔΑΦΟΣ = ΟΦΙΣ = ΤΡΟΜΟΣ… και με μας, έτσι να συμπεριφερόμαστε: αντικείμενοί Του και υβριστές. …για να έλθει ως συγκείμενος (Ο Κύριος) και με το ιδού αναβαίνομεν εις ιεροσόλυμα και την συνέχεια… Ουκέτι εις τήν επίγειον Ιερουσαλήμ διά τό παθείν, αλλά αναβαίνω πρός τόν Πατέρα μου, καί Πατέρα ημών, καί Θεόν μου καί Θεόν υμών. Καί συνανυψώ υμάς εις τήν Άνω Ιερουσαλήμ, εν τή βασιλεία τών ουρανών… και στον τρούλλο Παντοκράτορα, Ο ΙΗΣΟΥΣ (888) σαν εικόνα (στο τέμπλο), μια ελικοειδή κίνηση (9) προς τα άνω… στον Τριαδικό Θεό (999)…. με το σκεπτικό ότι… Ἡ αἰωνιότητα ὅπως καὶ ἡ ἱστορία δὲν εἶναι ἕνας κύκλος ἀλλὰ μία πορεία πρὸς τὰ πάνω. Δὲν εἶναι ἕνα γεωμετρικὸ σημεῖο ἀλλὰ μία ἑλικοειδὴς (2) ἄνοδος….
…πάλι, όχι τυχαία … ο εορτάζων την 9/5 προφ. Ησαΐας, ο καθ’ύλην ‘’ανοδικός’’ ελικοειδώς (με το Ησαΐα χόρευε), ο πρώην ‘’υβριστής’’ (3), αλλά και ο αγ.Χριστοφόρος (9/5) ο πρώην κυνόμορφος… με τις κινήσεις τους (διαπερνώντας και ο ένας και ο άλλος τον άνθρωπο, από την μία όχθη στην άλλη) και από την γη στον ουρανό, αφού ‘’εκμεταλλευτούμε’’ τα μυστικά και μυστηριακά εφόδια που παρέχει το ΜΟΝΟ θεραπευτήριο, ορθόδοξη Εκκλησία και Αναστημένο Σώμα Χριστού…. (το πανδοχείο που μας εισάγει ο καλός σαμαρείτης και πληρώνει για την θεραπεία μας, που μας περισυνέλεξε με αγάπη εμάς τους ημιθανείς, που περιπέσαμε σε ληστές…) ευρίσκοντες την πεμπτουσία (5) μας δια σταυρού (+) και αναβαίνοντες (9)….
Αμήν δι ευχών και ενεργείας…
---
(1) είναι… οι δύο αγιογραφικοί άνθρωποι και Ο Ένας εν μέσω αυτών… όχι μόνο στην ανατολή, ως δύο Η, (Ηρώδης και προφ.Ηλίας) και δύση Του Ηλίου (τα δύο Ι, Ιούδας και Ιωάννης), αλλά για τον καθένα μας, που τοποθετείται σχετικά σαν τρόπος ζωής και δράσης… και που θα καθορίσει την θέση του στην αιωνιότητα… δεξιά ή εξ ευωνύμων…
‘’βλέποντας’’ τον μεν προφ.Ηλία να εδαφιεί και χτυπά, στην πέτρα Χριστό τα νήπια σαν αμαρτίες για χάριν της (έσω) Ζωής, μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν, τον δε ηρώδη, που για τον αγ.Μάξιμο ομολογητή είναι ο δερμάτινος να σφάζει τα νήπια με στόχο Τον Κύριο, για χάριν της εξωτερικής εξουσίας και θρόνου του… με φόβο μην του τον πάρει ο όντως Βασιλεύς… (συμβαίνοντα αυτά ιστορικά και αναλογικά στην καρδία). … ομότροπο και του φαραώ που εσκληραίνετο η καρδία του και προς αντίδραση, ο Μωυσής επάτασσε τα πρωτότοκα (εννοώντας τα πάθη)…
Η σταυροαναστάσιμη ταυτότητα του ''ηλίου'' στην ανατολή και στην δύση Του...
είσοδο στην καρδιά και δια σταυρώσεώς μας, παραχωρήσουμε τον θρόνο της καρδιάς μας Στον Κύριο….
Ο άγιος Πορφύριος είπε…. Ἄρχισα νά βρίσκω τόν χῶρο τῆς καρδιᾶς, τό κέντρο τῆς ὑπάρξεως, τόν εὐλογημένο ἐκεῖνο χῶρο πού ἀνακαλύπτεται μέ τήν ἐν Χάριτι ἄσκηση καί μέσα στόν ὁποῖο ἀποκαλύπτεται ὁ Ἴδιος ὁ Θεός....
Ὅλος ὁ νοῦς ἦταν συγκεντρωμένος μέσα στό βάθος τῆς καρδιᾶς καί ἄκουγε ἐν ἀκορέστῳ γλυκασμῷ τήν εὐχή πού λεγόταν μέσα ἐκεῖ. Ἀναπτύχθηκαν τότε ἄλλες αἰσθήσεις, αἰσθήσεις πνευματικές, ἡ νοερά αἴσθηση, ἡ νοερά ὅραση και ἀκοή. Τά πάθη δέν ἐνεργοῦσαν τότε...
Αὐτή
ἡ ἀγάπη ἐκεῖνο τόν καιρό μέ εἶχε τρελλάνει. Ὁ Θεός βιωνόταν ὡς ἐλεήμων, ὡς
γλύκα και γλυκασμός. Ἄναψε μέσα στήν καρδιά μου τό εὐλογημένο πῦρ, πού ἔκαιγε
τά πάθη καί δημιουργοῦσε ἀνέκφραστη πνευματική ἡδονή. Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ μέ ἀξίωσε
ἐμένα τό ἔκτρωμα ὅλου τοῦ κόσμου νά ἀποκτήσω μιά μικρή σταγόνα γνώσεως Θεοῦ...
Αμήν δι ευχών, βιωματικά… μακράν μεν, αλλά με ελπίδα που ου καταισχύνει…. λόγω του απείρου ελέους Του την είσοδο και παραμονή εν ημίν, ο ήλιος της δικαιοσύνης…. Ο εν ημίν ήλιος….
Οι (δύο πάντα εκατέρωθεν) αγιογραφικοί τύποι, που ενδεικνύουν την κατάστασή μας, πρέπει να αναζητηθούν στην εξωτερική ιστορία και αντιστοιχηθούν με τα έσω βιώματα…
ποιος δεν είναι αιμορροούσα, που σαν φύση και ψυχή, με τα πάθη αφήνει να της γλιστρήσει πρός την ύλη η δύναμη που της δόθηκε για τη δημιουργία έργων και λόγων δικαιοσύνης;
ποιος δεν είναι συγκύπτουσα που σαν φύση και ψυχή που με την απάτη του διαβόλου έστρεψε πρός την ύλη όλη τη σχετική με την πράξη νοερή δύναμη;
ποιος δεν είναι τυφλός, παράλυτος (νους), άσιτος, διψασμένος, δαιμονιώδης …. και όλες οι ιστορικές μορφές που χρήζουν θεραπείας και ανάστασης; που με την επικοινωνία τους με Τον Χριστό ευεργετήθηκαν;
Είναι βέβαια και κάποιοι, που Τον παρακαλούσαν να απέλθει, εκτός των ορίων της πόλης τους… (τάχα ιματισμένοι και τάχα σώφρωνες κατά τον κόσμο όμως κι όχι κατά Θεόν) και πλούσιοι και νομικοί που δεν έτυχαν θεραπείας, και τυφλοί, που ρωτήθηκαν τι επιθυμούν, και δεν επέλεξαν το να αναβλέψω (πνευματικά) … με αποτέλεσμα αρνητικό, όχι γιατί δεν ήθελε Ο Κύριος, αλλά γιατί δεν ήθελαν οι ίδιοι… Αμήν μη γένοιτο… γιατί με το πέρασμα (δια και με Τον Κύριο) στον έσω Νυμφώνα, αρχίζουν και ενεργοποιούνται τα έσω αισθητήρια (ζωής)…. από την νενεκρωμένη κατάσταση λόγω αμαρτιών…. Αμήν να μας διανοίξει τους οφθαλμούς, να δούμε Τον Νυμφώνα και συνειδητοποιήσουμε ότι ένδυμα ουκ έχομεν ίνα εισέλθωμεν εις αυτόν…
[Η σημασία της ευαγγελικής περικοπής των δέκα παρθένων αγ.Νικολάου βελιμίροβιτς)
πως η διπλή πεντάδα αισθήσεων γίνεται απλή… και λίγα τινά περί έρωτος, που πετυχαίνει την ένωση].
…ποιος έρως (και πυρ) μας διαπνέει και κινεί και ποιος θα υπερισχύσει για να τραβήξει ο νους τον χου ή το αντίθετο … ενοποιημένα πλέον προς Τον ΑΡΧΩ με ελευθερία, ή παραμονή και έκπτωση στο υπάρχω, με αιχμαλωσία…. κι όπως λέει ο κυρΦώτης Κόντογλου, καλό είναι να υπ-άρχεις, αλλά να ζεις είναι άλλο πράμα…
και… παρά τα σχήματα άνω κάτω μέσα έξω, η ουσία βρίσκεται πιο πάνω από αυτά… αφού δεν γίνεται τοπική μετάβασις αλλά συγκατάβασις θεϊκή, ένεκα καθαρότητος οίκου (χερουβείμ) και λειτουργικότητος οχήματος (σεραφείμ) … συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δὲ τοπικὴ γέγονε·
(2) Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ως βαθμίδες της κλίμακος της κρίσεως, με κορυφή την ανάσταση …
Οι τρείς κινήσεις της ψυχής – ευθεία, ελικοειδής, κυκλική – σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας.
η κοσμική έναρξη της έλικος του ενιαυτού… και η περιτομή αμήν περιτομή αμαρτιών....
από την ανάσταση στην ανάληψη και διάνοιξη ‘’ουρανών’’ ουρανών και οφθαλμών
(3) … 5 καὶ εἶπον· ὦ τάλας ἐγώ, ὅτι κατανένυγμαι, ὅτι ἄνθρωπος ὢν καὶ ἀκάθαρτα χείλη ἔχων, ἐν μέσῳ λαοῦ ἀκάθαρτα χείλη ἔχοντος ἐγὼ οἰκῶ καὶ τὸν βασιλέα Κύριον σαβαὼθ εἶδον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου. (Ησαΐα ς’5)*
* ‘’περνώντας’’ τον άνθρωπο από το ανήλιον 6 και αγιογραφικό κατέναντι (Γεν.δ’16) στο προσήλιο 5 (απέναντι Γεν.γ’24)… και ιδή Τον Θεό πλήρη δόξης, ελέους, Φωτός, Ζωής…
Είναι αυτή η πρώτη ανάβαση από τον κόσμο, αν ‘’ανεβούμε’’ τα σκαλοπατάκια της εκκλησίας στο ‘’έδαφος’’ της… και από την ΠΔ των σκιών, στην ΚΔ των αιτιών… για να ακολουθήσει η ελικοειδής (9) δεύτερη ανάβαση από το δάπεδο (και σκιές λειτουργικές, αμήν μη μείνουμε στα τυπολατρικά) προς Τον Παντοκράτορα (τρούλο), δια της αναγεννήσεως (ιγ) και από το 5 (απέναντι), μέσα Στον Λόγο (2ο πρόσωπο) του ποθούντος Αυτόν (κάθε) λόγου και εμπιστευόμενος Αυτόν. επιπεσών επί το στήθος του Ιησού… όπως το Ιωαν.ιγ’25… δηλώνει… αμήν δι ευχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου