Η Ανάληψη του Κυρίου - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Αυτοαποκαλύφτηκε ως Κύριος και Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός, Υιός του Ζώντος Θεού. Από αγάπη για σένα κατέβηκε από τον ουρανό στη γη, ντύθηκε ανθρώπινη σάρκα, φυλακίστηκε για χάρη σου, επειδή ήσουν φυλακισμένος, ίδρωσε, κρύωσε, πείνασε και δίψασε, δέχτηκε εμπτυσμούς, καρφώθηκε στο σταυρό, έμεινε στον τάφο τρεις μέρες, κατέβηκε στον Άδη για να καταστρέψει μια φυλακή χειρότερη από την παρούσα ζωή, που είχε προετοιμαστεί για σένα όταν η ψυχή σου θα χωριζόταν από το σώμα. Και ολ’ αυτά για να σε σώσει από εκεί που κυλιόσουν στη λάσπη της αμαρτίας, να σε κάνει να σταθείς όρθιος. Μετά αναστήθηκε «εκ νεκρών», για να δώσει και σε σένα φτερά, να πετάξεις στον ουρανό. Τελικά αναλήφθηκε στον ουρανό για ν’ ανοίξει και για σένα το δρόμο, να σε οδηγήσει στα σκηνώματα των αγγέλων.

(...)

Η Ανάληψη του Κυρίου από τη γη στον ουρανό ήταν τόσο απρόσμενη στους ανθρώπους, όσο ήταν και στους αγγέλους η ελευσή Του από τον ουρανό στη γη κι η κατά σάρκα γέννησή Του. Αλλά και ποιο γεγονός στη ζωή Του δεν αντιπροσωπεύει κάτι μοναδικό κι απρόσμενο στον κόσμο; Όπως οι άγγελοι παρατηρούσαν με θαυμασμό πως ξεχώριζε ο Θεός το φως από το σκοτάδι στην πρώτη δημιουργία και το νερό από την ξηρά, πως τοποθέτησε τα άστρα στον ουράνιο θόλο και πως δημιούργησε τα φυτά και τα ζώα από τη γη και τελικά έπλασε τον άνθρωπο, δίνοντάς του ψυχή ζώσα, έτσι κι εμείς όλοι βλέπουμε με θαυμασμό τα γεγονότα της ζωής του Σωτήρα μας, από τον Ευαγγελισμό της Παναγίας Παρθένου ως και την ένδοξη Ανάληψή Του στο όρος των Ελαιών.