Ό διάβολος δὲν κάθεται ἤσυχος. Μετά ἀπὸ τὴν ἐξομολόγηση
τὸν πολεμεῖ τον άνθρωπο ἀπὸ 7 πλευρές, ἀπό 7 μέρη:
1) Ἀπὸ πάνω μὲ τὴν ὑπερηφάνεια. Τοῦ βάζει τη μύτη ἐπάνω,
ὅτι «ἐγὼ είμαι, δὲν ὑπάρχει κανένας ἄλλος σὰν ἐμένα». Αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ
μεγαλύτερο εφόδιο του Διαβόλου. Δηλαδή ἐφόσον ἐνσπείρει τὴν ὑπερηφάνεια, τότε
κερδίζει τα άλλα όλα εύκολα.
2) Από κάτω μὲ τὰ σαρκικά ἁμαρτήματα. Είναι τὰ ὑπογάστρια
μέλη τοῦ σώματος τὰ ὁποία μολύνουν τὸν άνθρωπο. Ἐκεῖ πολεμεῖ ὁ Διάβολος μὲ ὅλη
του την λύσσα πάνω καὶ κάτω. Ἔπειτα, ὅταν δεῖ ὁ Διάβολος, ὅτι δὲν πιάσει τὸν ἄνθρωπο
ἀπὸ πάνω καὶ ἀπὸ κάτω, πάει:
3) Ἀπὸ δεξιὰ καὶ λέει στὸν ἄνθρωπο: «Είσαι ἅγιος, ἔχεις
ἁγιάσει. Δὲν ὑπάρχει κανένας σὰν καὶ σένα. Ἐνώπιόν του Θεοῦ εἶσαι ἅγιος. Θὰ εἰσέλθεις
εἰς τὸν Παράδεισον...». Τοῦ δίδει ἄλλην ύπερηφάνεια. Ἂν δὲν τὸν πιάσει ἀπὸ ἐκεῖ,
πηγαίνει:
4) Ἀπὸ ἀριστερὰ καὶ λέει στὸν ἄνθρωπο: «Ἀπολέστηκες,
δὲν ὑπάρχει γιὰ σένα
σωτηρία οὐδεμία! Ὅλα εἶναι μαῦρα καὶ σκοτεινὰ μπροστά σου.
Ἐσὺ εἶσαι μόνο γιὰ τὴν κόλαση! Το μόνο ποὺ σὲ ἀπομένει εἶναι νὰ αὐτοκτονήσεις».
Καὶ ἀφοῦ τότε, οὔτε καὶ ἐκεῖ δὲν κάνει τίποτε ὁ Διάβολος, πηγαίνει καὶ τὸν
πολεμᾶ:
5) Από μπροστὰ καὶ τοῦ λέγει: «Κοίταξε ὁ κόσμος ποὺ
χαίρετε. Κοίταξε ὁ κόσμος ποὺ ἀγάλλεται. Ξενυχτάει, γλεντάει, τρώει, ἁμαρτάνει...
Ἐσὺ πότε θὰ τὰ κάνεις αὐτά; Αὔριο ποῦ θὰ πεθάνεις; Και το κάνει αυτό ὁ
Διάβολος, γιά νά συσχηματιστεί ο άνθρωπος με τον κόσμο και να του πάρει την
ψυχή του. Όταν δεῖ ὁ Διάβολος ὅτι δὲν έκανε τίποτα, πηγαίνει..
6) Από πίσω και τοῦ λέγει: Θυμάσαι πού κάναμε
εκείνες τις αμαρτίες. Εμείς είμαστε φιλαράκια! Δεν τα κάναμε όλα αυτά μαζί τώρα
γιατί τα άφησες; Μαζί μου θα έρθεις πάλι, μη στενοχωριέσαι... Μαζί, καὶ οἱ δύο
είμαστε φίλοι! Πίσω θα έρθεις πάλι». Καὶ ἀφοῦ δὲν τὸ πετύχει οὔτε αὐτὸ ὁ
Διάβολος τότε:
7) Τόν φέρνει βόλτα, λέει ὁ Άγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης,
γύρω-γύρω καὶ ὅπου τὸν πιάσει. Όπου αρπάξει καὶ σε όποιο σημεῖο καταλάβει τὸν ἄνθρωπο.
Καὶ τότε ὅταν τὸν καταλάβει στὸ ἀδύνατο σημείο, τότε τὸν ὁδηγεῖ καὶ εἰς τὴν
κόλαση τὴν αἰώνιον… Πατήρ Σάββας Αχιλλέως +
---
Κύριε,
Κύριε, δύναμις τῆς σωτηρίας μου, ἐπεσκίασας ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου ἐν ἡμέρᾳ πολέμου.
(ψαλμ.ρλθ’) …με παρόντα Τον Λόγο σε αυτόν τον πόλεμο της ψυχής (ρ) προς
την ελικοειδή του (θ’ 9) άνοδο. Προ Χριστού σαν σκέπη μετά και με Χριστό συμπλέοντα
συνοδοιπόρο και Ιατρό ψυχής και σώματος vs των ασθενειών και του αντιδίκου θανάτου που
επιτίθεται ως λέων ωρυόμενος… Παρών, ως Αρνίον με τα 7 μάτια… (Αποκ.ε’6) ορών
κάθε δώμα*, από το πιο παχυλό κάτω σαρκικό μέχρι το λεπτότερο άνω πνευματικό…
* 7
δώματα με σχήματα ομόρροπα, ή το ένα πάνω από το άλλο προς ύψος, ή το ένα μέσα
στο άλλο σε βάθος ομοκέντρως, όπως κάποιος μπορεί να νοήσει την όραση αλλά και λάβει την τέλεια, σε
κάθε επίπεδο κι όχι μόνο σωματική, ίαση (μαζί με τα άλλα μυστήρια) και από το
ευχέλαιο, των αναγινωσκομένων 7 αποστόλων και 7 ευαγγελίων… ασθενεί τις
(Ιακ.ε’14) για να βάλει ο καλός Θεός το χέρι Του… πετυχαίνοντας την μία
σφραγίδα (του Πνεύματος και σωτηρίας) με τον σταυρό του ευχελαίου (και στην
κεφαλή και στο χέρι, και σε θεωρία και σε πράξη) και σε κάθε επίπεδο (7 δώματα)
προς ίαση από τις ασθένειες…
ψυχής και σώματος, απομακρυνόμενοι από την άλλη (του αντιδίκου) ο σταυρός του ευχελαίου, ο
έρωτας, το πνεύμα του αντιχρίστου και το σφράγισμά του …
Από
το… Ο ἄνθρωπος
πού προσεύχεται, ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν προστατεύει γνωρίζουμε… (πάλι για το 7). Μάλιστα είδαν οι Πατέρες τη Χάρη αυτή και
την περιγράφουν σαν μία σειρά από 7 τοίχους που περικυκλώνουν τον άνθρωπο και
είναι αδύνατον στον διάβολο να διαπεράσει τους «τοίχους» αυτούς και να
εισχωρήσει στον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος είναι ένας οπλίτης και ο διάβολος ένας τοξότης. Εκτοξεύει ο
διάβολος τις σαΐτες του (τους λογισμούς) και εάν ο άνθρωπος είναι
απροστάτευτος, διότι δεν έχει κατάσταση προσευχής, οι σαΐτες τον προσβάλλουν
και διαπράττει την αμαρτία.
Εάν όμως ο άνθρωπος προσεύχεται, οι σαΐτες του
διαβόλου προσκρούουν στα «τοίχη» και δεν τον προσβάλλουν. Μάλιστα τα βέλη αυτά
επιστρέφουν στον τοξότη διάβολο και τον πλήττουν καίρια και οδυνηρά - Γέροντας
Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα
Βλέπουμε τους ανθρώπους (μύστες Τριάδος και μύστες
του κόσμου) να χρησιμοποιούν το 7, ο καθένας με το δικό του πρόσημο και
βαθύτερη έννοια. Γίνεται το επτά σεπτά, σεβάσμια αλλά η φλόγα (ς) που προηγείται στο επτά, (όπως ισχύει και με τα σ+τοιχεία) οδηγεί τον άνθρωπο να ζεσταθεί
και πυρωθεί ανάλογα του τι σέβεται… Το ανακαινίζον πυρ που αντιπαλεύει το πυρ
των πειρασμών που σαν την κάμινο πυρώνεται επταπλασίως (κι αυτό γιατί
πιστεύοντας στον αληθινό Θεό δεν θέλει ο άνθρωπος να προσκυνήσει είδωλα* και ναβουχοδονόσορα σαν τους 3 παίδες εν καμίνω,
φωτιά, που δεν τους καίει, αφού προστατεύονται από το θείο δροσίζον πυρ, όσο
δεν συναινούν μέσω αμαρτιών με το άλλο πυρ…) …σαν τον προφ.Δανιήλ στον λάκκο
των λεόντων που τιθασσεύονται με την χάρη (και στο πρόσωπό τους, ο ωρυόμενος
λέων ακινητεί και μαρμαρώνει… καθώς είναι παρών Ο Κύριος, ο τον θάνατον
καταργήσας τον δε διάβολον καταπατήσας…) ή το κατακαίον με την συμφωνία και υποταγή
μας… Κύριε ελέησον… (…οι
δύο όψεις του πυρός).
[* Ἔτους ὀκτωκαιδεκάτου Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς ἐποίησεν εἰκόνα χρυσῆν, ὕψος αὐτῆς πήχεων ἑξήκοντα, εὖρος αὐτῆς πήχεων ἕξ, καὶ ἔστησεν αὐτὴν ἐν πεδίῳ Δεειρᾷ, ἐν χώρᾳ Βαβυλῶνος. (Δανιὴλ γ', 1-23)… με συνειρμικά εξαγόμενα εκ των Γραφών και ‘’ιστορίας’’ στην καθημερινότητα και ''βαβυλώνα'' μας (σύγχυση), σαν 3 σπείρες του 6 (έτους 18ου), έλικες καθέλκουσες τον άνθρωπο, ύψους, εύρους πάλι 60 και 6 (σημειωμένα στο σχετικό χωρίο, με έντονα γράμματα)].
Πόλεμος πεισματώδης… (όπως ο αγ.Σιλουανός αναφέρει
στο Για
το δίκτυο του κόσμου) …Ο πόλεμος ημών είναι πολύπονος, είναι μεγάλη
και αδιάλειπτος επιστήμη. Απαιτείται και σοφία αλλά και απλότης. Εάν η ψυχή
αγαπήση την ταπεινότητα τότε όλα τα δίκτυα των εχθρών διαλύονται και όλα τα
οχυρά των κρημνίζονται. Ο πόλεμος είναι μεν πεισματώδης, αλλά μόνον δια τους
υπερηφάνους. Δια δε τους ταπεινούς είναι
εύκολος, διότι αυτοί έχουν αγαπήσει Τον Κύριον, και Αυτός δίδει εις αυτούς
το ισχυρόν όπλον Του, την χάριν Του Αγίου Πνεύματος, την οποίαν φοβούνται οι
εχθροί, διότι τους κατακαίει.
με σχετικό… τα
δίκτυα μέσα στον κόσμο….
Κι είναι τέχνη το 7 να γίνει 1… όσο ταπεινούται η
κεφαλή και προοδεύουμε χάριτι στον αγιασμό, όπου οι επιθυμίες πατούνται υπό
τους πόδες Του Ανθρώπου κατά την ετοιμότητα και παράδοση του εαυτού Σε Αυτόν, ώστε
να δρα μέσα σε κάθε άνθρωπο… (γιατί χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν) και για
την επίτευξη του έργου και σκοπού Ζωής επιστροφής στην μονάδα …
(όντας το 1-4-7 οι τρεις διαδοχικές καταστάσεις του
ανθρώπου. Ήταν μονάδα μέσα στην μονάδα (1). Από εγωισμό και παρακοή ο θάνατος
κατέλαβε με την βρώση την κοιλία του ανθρώπου (4)… με το υγιές πνεύμα των λόγων
της φύσης και των Γραφών (τους δύο ισότιμους ταυτοδιδάσκαλους), η κεφαλή του ανορθώθει (σε 7), αλλά ο θάνατος ακόμη ήταν
ανίκητος, μέχρι την έλευση Του Κυρίου που διδάσκει και δια του δρόμου Του,
επιτυγχάνει ταπεινότητα και αγιασμό, περνώντας τον από το Σάββατο (και 7*,
εβραίων και ελλήνων) στην Κυριακή και Κύριο. Πρώτη και αιώνια 8η.
Τότε και έτσι η λύση του προβλήματος, η νίκη κατά του ΑΔΗ (147) και η ενοποίηση
του επτά εις εν, με Τον τρισυπόστατο Εν.
* καλό
λίαν το 7, αλλά δεν αρκεί, γιατί έχει τρωτή θανατηφόρα φτέρνα, (και σαν Ησαύ
και σαν αχιλλέας, δύο νόμοι, φυσικός και γραπτός) ικανή να εμποδίσει τον άνθρωπο
να περάσει χάριτι στην Ζωή (1 και 8)… αρχή και τέλος Της (Α+Ω).
(με
κάποιες λεπτομέρειες στο… )από
τα 147 δελφικά παραγγέλματα στο ''άλ-φα'' που λείπει...