Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2019

Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι

Εκ του ‘’σημερινού’’ ευαγγελίου….

1 Καὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν Ἰεριχώ· 2 καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, 3 καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. 4 καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι δι’ ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι. 5 καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς εἶδεν αὐτόν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι6 καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων. 7 καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι. 8 σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· Ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν. 9 εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς Ἀβραάμ ἐστιν· 10 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός. (Λουκ.ιθ’)

σημείωσα δυο τρεις λέξεις με έντονα γράμματα, ως αφορμή για τις παρακάτω συνειρμικές σκέψεις.


Αναφέρουν οι άγιοι* πως η ξηρανθείσα συκή εξ επιτιμήσεως από Τον Κύριο την Μ.Δευτέρα, δηλώνει την συναγωγή. Το άκαρπο του φαρισσαϊκού νόμου, που μαζί με την παραίνεσή Του να αποφεύγουμε την φαρισσαϊκή ζύμη (Ματθ.ις’6) είναι η προσοχή που πρέπει να δώσουμε στην άκαρπη πνευματικά τυπολατρεία. Μια συνήθεια εξωστρεφή, όπως ο χειροποίητος ναός του σολομώντα που πρέπει το καταπέτασμα** να σκιστεί από άνωθεν έως κάτωθεν για να κάνει ‘’χώρο’’ να δομηθεί ο εν ημίν ναός. Ναός όμως με την θεολογική έννοια ΔΕΝ δομείται ούτε εκτός του Σώματος του XC, αλλά ούτε χωρίς Χριστό, παρά μόνο με την ενοίκηση εν ημίν Του Κυρίου (σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι).

Η εμμονή και η επένδυση ως αξία του τύπου (ως τυπολατρεία), ελλειπούσης της ανυψοποιού ουσίας, δεν επιτρέπει την άνοδό μας στην έλικα οπότε ‘’λογικά’’ ο καθένας μας είναι, κι όχι μόνο ο αγιογραφικός Ζακχαίος, τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς. (ηλικία - έλικας). Χρειάζεται η άνοδός μας πάνω από την συκή (δερμάτινους χιτώνες, πάνω στους οποίους κρέμασε την ζωή του ο Ιούδας) και πάνω από την μωρία της νευροβιολογικής ασθένειας που είναι η τυπολατρική θρησκεία (σύνολο συκομορέα) στην θεραπεία της που είναι η ορθοδοξία. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις μας ‘’βλέπει’’ και καλεί Ο Κύριος ότι θα ενοικήσει και συνδειπνήσει μαζί μας ‘’σήμερον’’.

Θέλει την δική μας προαίρεση ανόδου (πάνω από την συκομορέα) εξόδου (εκ του κόσμου τούτου και των κύκλων του επί μιας οριζόντιας βάσης - ΜΑΡΘΑ) του άκαρπου τύπου προς συνάντηση Του Κυρίου.

Θέλει την δική μας επένδυση και μέριμνα στα πνευματικά και εσωτερικά, που σηματοδοτούν έμπρακτα την μετάνοια την ταπεινότητα και ελεημοσύνη και αποκατάσταση των αδικιών μας, που είναι η αποστασιοποίηση από τα σαρκικά και εξωτερικά, φθίνοντάς τα για να εκδηλωθούν τα εσωτερικά παράσημα*** . Το πάνω και το έσω vs του έξω και κάτω.

Ανταποκρινόμενος Ο Κύριος στην δική μας θέληση εκφράζει με έργο την δική Του θέληση. Μας ανέλκει σε σωτηρία και επίγνωση της αληθείας. Κι αφού ανέβει ο άνθρωπος με προαίρεση, κατεβαίνει με χάρη μέσα στον τύπο και δίνει την ουσία μέσα σε αυτόν. Το μόνο εμβόλιο θεραπείας της άρρωστης (κουραστικής, άκαρπης, ψυχοφθόρας για τον εαυτό και σκανδαλοποιού μερικές φορές για τους έξω) θρησκευτικότητος.

Ως δε υιός αβραάμ, (ο κάθε κλητός) βιώνει ένα πέρασμα. Εκ του ασθενούς, στο υγιές και σθεναρό. Εκ της απωλείας στην σωτηρία. Το πριν της επισκέψεως της Αγίας Τριάδος άβραμ (ως κεφαλή) και σάρα (ως σώμα) μετονομάζεται ή καλύτερα ‘’ζει’’ τα ωφέλη αυτού του καλού και σωτήριου εμβολίου. Το ‘’α’’ της αληθείας και αγάπης στην κεφαλή και το ‘’ρ’’ της δικαιοσύνης στο σώμα [από άβραμ σε αβραάμ και από σάρα σε σάρρα (Γεν. ιζ’ 5 και 15)]…   

Αμήν δι ευχών γένοιτο η ευλογημένη ενοίκησή Του και εφεξής συνοδοιπορία, σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι.

---

Κανένας θνητός δεν μπορεί να σωθεί από την αμαρτία χωρίς τη βοήθεια του Χριστού. Σαν τον Ζακχαίο ας ανεβούμε ψηλά για να Τον δούμε, κι όταν κατευθύνουμε την πνευματική μας ματιά προς Αυτόν αναζητώντας Τον, τότε θα εμφανιστεί και θα μας καλέσει με τ’ όνομά μας. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς




Το Ήθος της Εξομολογήσεως, η αισχύνη του Ζακχαίου για να δει τον Χριστό, τον οδήγησε στο περισσόν της ζωής και στην ανύψωση μαζί με τον Μονογενή, μέχρι του Ουρανού των Ουρανών, στους κόλπους του Θεού και Πατρός. π. Ζαχαρίας Ζαχάρου

---




Δερμάτινοι χιτώνες και διαφάνεια


**** Μάρθα και Μαρία (Οσίου Ιγνατίου Μπριατσιανίνωφ)





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου