από την αίγυπτο στην άνω ιερουσαλήμ…

ή μεταφρασμένα… από την γη στον ουρανό, από το σκότος στο Φως, από την αιχμαλωσία στην ελευθερία…   

…προτυπώθηκε ιστορικά σαν σκιές (ΠΔ), η αιχμαλωσία του ισραήλ στην αίγυπτο και σκληρόκαρδο φυσικό φαραώ. Έτσι ανάλογη είναι και η αιχμαλωσία κάθε νου διαχρονικά κάτω από την ''κυριαρχία'' του νοητού φαραώ (κόσμου και κοσμικού φρονήματος που εκδηλώνεται, πάλι διαχρονικά, από τους άρχοντες του κόσμου τούτου, που υπέχουν την θέση του, εμπνέονται και υποκινούνται από αυτόν...)…. μη μεταθέτοντες όμως την ευθύνη στις έξω πιέσεις, αλλά αναλαμβάνοντας αυτήν, θεαρέστως… [όχι δεν φταίω εγώ, αλλά η γυναίκα (σάρκα) που μου έδωσες, όχι ο όφις με εξηπάτησεν, αλλά δυστυχώς η φιλόσαρκη διάθεσή μου και μετεωρισμός που υπερισχύει η σάρκα με το φρόνημά της του πνεύματος, της μετανοίας και επιστροφής, της σωφροσύνης… Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου˙ ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

Αμήν κινούμενοι στις αιτίες… Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, και αργολογίας μη μοι δως. Πνεύμα δε

συγχώρηση και κατάκριση …

με αφορμή το… Όπως εκείνη η γυναίκα που ο άντρας της που την έδερνε και κακοποιούσε, όταν πέθανε, σκέφτηκε ότι επιτέλους θα ηρεμήσει, όμως τον έβλεπε κάθε βράδυ στον ύπνο της να της φωνάζει και να την χτυπάει.  

Κόντεψε να τρελαθεί.  

Πήγε σε ψυχιάτρους, πήρε φάρμακα, τίποτα.  

Μόνον όταν απελπισμένη πήγε σε κάποιον πνευματικό, εξομολογήθηκε, έμαθε για τη συγχώρηση, ζήτησε και έλαβε συγχώρηση, και τον συγχώρεσε τελικά και η ίδια, σταμάτησε να τον βλέπει στον ύπνο της και ηρέμησε. (πηγή) 

--- 

… με έναν λογισμό ότι, (φυσικά και) δεν την ‘’έδερνε’’ ο ίδιος*, αλλά με την μη συγχωρετικότητα, έδινε (και δίνουμε) δικαιώματα στον άλλον… με Τον εύσπλαγχνο Θεό να επέτρεψε (και επιτρέπει) το ‘’πάθημα’’ μήπως και μας γίνει μάθημα. …και το ‘’θεωρητικά’’ ρηθέν στο ευαγγέλιο, γίνει βίωμά μας στην πράξη... ότι: …  ¹⁴ Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ¹⁵ ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα

περί των οχτώ λογισμών της κακίας Άγ. Κασσιανός ο Ρωμαίος

1. για την εγκράτεια της κοιλίας

Πρώτα θα κάνω λόγο για την εγκράτεια στα φαγητά, η οποία είναι αντίθετη της γαστριμαργίας, και για τον τρόπο των νηστειών και την ποσότητα των φαγητών. Και αυτά, όχι από τον εαυτό μου, αλλά καθώς παραλάβαμε από τους αγίους Πατέρες. Εκείνοι λοιπόν, δεν έχουν παραδώσει ένα κανόνα νηστείας, ούτε ένα τρόπο της διατροφής, ούτε το ίδιο μέτρο, γιατί δεν έχουν όλοι την ίδια δύναμη, είτε λόγω ηλικίας, είτε ασθένειας, είτε καλύτερης συνήθειας του σώματος. Έχουν όμως παραδώσει σε όλους ένα σκοπό, να αποφεύγομε την αφθονία και να αποστρεφόμαστε τον χορτασμό της κοιλιάς. Έχουν δει στην πράξη ότι είναι ωφελιμότερο και βοηθά στην καθαρότητα το να τρώει κανείς μία φορά την ημέρα από το να τρώει κάθε τρεις ή τέσσερις ή εφτά ημέρες. Γιατί λένε, εκείνος που επεκτείνεται υπέρμετρα στη νηστεία, υπέρμετρα κατόπιν τρώει. Και από αυτό, άλλοτε εξαιτίας της υπερβολής της αποχής από την τροφή ατονεί το σώμα και γίνεται πιο απρόθυμο για τις πνευματικές εργασίες, και άλλοτε όταν γεμίσει από το βάρος των τροφών προκαλεί αμέλεια και εξασθένηση της ψυχής. Και πάλι οι άγιοι Πατέρες δοκίμασαν και είδαν ότι δεν είναι για όλους κατάλληλη η διατροφή με χόρτα, ούτε με όσπρια, ούτε όλοι μπορούν να τρέφονται μόνο με ξερό ψωμί. Και άλλος, καθώς είπαν, ενώ τρώει δύο λίτρες ψωμί, πεινά ακόμη, ενώ άλλος τρώει μία λίτρα ή εξ ουγγιές και χορταίνει. Σε όλους λοιπόν,