από την ελάττωση του κακού στην απάθεια και θεοπτία

Ἡ ἐλάττωσις τοῦ κακοῦ γεννᾶ τὴν ἀποχὴ ἀπὸ τὸ κακό.

Ἡ ἀποχὴ ἀπὸ τὸ κακὸ εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς μετανοίας.

Ἡ ἀρχὴ τῆς μετανοίας εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς σωτηρίας.

Ἡ ἀρχὴ τῆς σωτηρίας εἶναι ἡ καλὴ πρόθεσις.

Ἡ καλὴ πρόθεσις γεννᾶ τοὺς κόπους.

Ἀρχὴ τῶν κόπων εἶναι οἱ ἀρετές.

Ἡ ἀρχὴ τῶν ἀρετῶν εἶναι τὸ ἄνθος (τῆς πνευματικῆς ζωῆς).

Τὸ ἄνθος τῆς ἀρετῆς εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς (πνευματικῆς) ἐργασίας.

Ἡ (πνευματική) ἐργασία εἶναι τέκνο τῆς ἀρετῆς· καὶ αὐτῆς τέκνο ἡ συνέχισις καὶ ἡ συχνότης τῆς ἐργασίας.

Καρπὸς καὶ τέκνο τῆς συνεχοῦς καὶ ἐπιμελοῦς ἐργασίας εἶναι ἡ ἕξις*, (ἡ μόνιμη δηλαδὴ συνήθεια).

Καὶ τέκνο τῆς ἕξεως εἶναι ἡ ποίωσις, (νὰ γίνῃ δηλαδὴ ἡ ἀρετὴ ἕνα μὲ τὴν ψυχή, φυσικὴ κατάστασίς της).

Ἡ ποίωσις στὸ καλὸ γεννᾶ τὸν φόβο (τοῦ Θεοῦ).

Ὁ φόβος γεννᾶ τὴν τήρησι τῶν ἐντολῶν – εἴτε τῶν ἐπουρανίων εἴτε τῶν ἐπιγείων.

Ἡ τήρησις τῶν ἐντολῶν εἶναι ἀπόδειξις τῆς ἀγάπης (πρὸς τὸν Θεόν).

Ἀρχὴ τῆς ἀγάπης εἶναι τὸ πλῆθος τῆς ταπεινώσεως. Τὸ πλῆθος δὲ τῆς ταπεινώσεως εἶναι θυγατέρα τῆς ἀπαθείας.

Καὶ ἡ ἀπόκτησις τῆς ἀπαθείας εἶναι ἡ πληρότης τῆς ἀγάπης, δηλαδὴ ἡ πλήρης κατοίκησις τοῦ Θεοῦ σὲ ὅσους ἔγιναν μὲ τὴν ἀπάθεια «καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται» (Ματθ. ε´ 8 ) .

~ Ουρανοδρόμος κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου (σε pdf)

Ουρανοδρόμος κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου (ανά βαθμίδα)

---

* έξις και έλξις… δύο προσήμων και κατευθύνσεων, όπως ο αγ.Τύχων σημειώνει… καλή συνήθεια, αρετή. Κακή συνήθεια, πάθος…. αμήν διά Της Θεοτόκου, Της ολκάδος των θελόντων σωθήναι η καλή συνήθεια (έξις) να σπαρεί στην ζωή μας και η προς τα άνω έλξις… 

σύλληψη ανθρώπου και ΦΩΣ…

με αφορμή το βίντεο, δυο σκέψεις για τον ευαγγελισμό* και ‘’σύλληψη Του Ανθρώπου’’…  

Από την Αγία Γραφή γνωρίζουμε ότι … 27 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. 28 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε (Γεν.α’) …μια εντολή που συνηθίσαμε να περιορίζουμε στην εξωτερική τεκνογονία ενώ αυτή δόθηκε εντός του παραδείσου και για άλλον λόγο (αύξηση αρετών)…. όταν αντιλαμβανόμαστε την εντολή εξωστρεφώς και μονομερώς, αστοχούμε, αφού ο ΑΔΑΜ δὲ ἔγνω Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Κάϊν καὶ εἶπεν· ἐκτησάμην ἄνθρωπον διά τοῦ Θεοῦ. (Γεν.δ’1). Έγνω αυτήν, εκτός και όχι εντός του παραδείσου όπου …30 ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι (Ματθ.κβ’30). Την έγνω μετά την εξορία απέναντι της εδέμ… (Γεν.γ’16) 

Κι όπως η έξω ζωή έχει αφετηρία την πλευρά του πρώτου ΑΔΑΜ που αναπληρώνεται με σάρκα, συνειρμικά κατά το… 21 καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θεὸς

Ταπείνωση και αγάπη (αγ.Πορφύριος)

Tο να συγχωρούμε όσους μας έβλαψαν, το θεωρούσε ο Γέροντας Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης πολύ βασικό. Πολύ συχνά επαναλάμβανε το στίχο της ευχής: «Πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσιν».

Καί στην εξομολόγηση έδινε ιδιαίτερη σημασία σ᾿ αυτή την πνευματική αμαρτία, να θυμόμαστε δηλαδή το κακό που μας έκανε κάποιος και να του κρατάμε κακία ή πικρία ή έχθρα. Ήθελε τις ψυχές μας ανεξίκακες, γεμάτες συγχωρητικότητα και καλοσύνη.

«Η κακή σκέψη δεν κρύβεται.Επηρεάζει δυσμενώς για εμάς, εκείνον για τον οποίον σκεπτόμεθα άσχημα, ακόμη και από μακριά, ακόμη και όταν δεν συνειδητοποιεί αυτός τον λόγο για τον οποίον έρχεται σε αντίθεση μαζί μας.

Οφείλουμε, λοιπόν, να είμεθα «καθαροί τη καρδία», καθαροί όχι μόνο από κακά έργα, αλλά και από κακές σκέψεις, ιδιαίτερα δε από την μνησικακία και την πίκρα.

Πολλοί λένε ότι η χριστιανική ζωή είναι δυσάρεστη και δύσκολη, εγώ λέω ότι είναι ευχάριστη και εύκολη, αλλά απαιτεί δύο προϋποθέσεις: Ταπείνωση και αγάπη».

---

το πυρ της κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό

θεοπτία και αυτογνωσία (π.Γεώργιος Καψάνης)

Θυμᾶμαι τὸν γέροντα Αὐξέντιο, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη σὲ ἡλικία 90 ἐτῶν, πρὸ δεκαετίας περίπου, ὁ ὁποῖος ἦταν ἕνας πάρα πολὺ ἐνάρετος καὶ ἅγιος μοναχός. Κάποτε -ἦταν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα- ἐπρόκειτο νὰ προσέλθουν οἱ πατέρες καὶ οἱ λαϊκοὶ Χριστιανοί, ποὺ ἦταν ἀρκετοὶ -ὡς προσκυνηταί- στὸ μοναστήρι, νὰ κοινωνήσουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Πρὸ τῆς Θείας Κοινωνίας εἶπα ἀπὸ τὴν Ὡραία Πύλη γιὰ τοὺς λαϊκοὺς ἀδελφούς: «Θὰ παρακαλέσω νὰ προσέλθουν ὅσοι ἔχουν ἐξομολογηθῆ καὶ προετοιμασθῆ. Ὅποιος δὲν ἔχει ἑτοιμασθῆ, νὰ ἐξομολογηθῆ πρῶτα καὶ μετὰ νὰ κοινωνήσῃ». Ὁ π. Αὐξέντιος ἐνόμιζε ὅτι τὸ ἔλεγα γιὰ τοὺς μοναχούς. Ἦταν τυφλός. Ἦταν ὁ πρῶτος στὴν σειρὰ ἀπὸ τοὺς πατέρες, ὁ ἀρχαιότερος -εἶχε ἔλθει στὸ μοναστήρι τὸ 1917. Περίμενε τὴν σειρά του νὰ κοινωνήση. Νόμισε λοιπὸν ὅτι ζητοῦσα καὶ ἀπὸ τοὺς πατέρες νὰ ἐξομολογηθοῦν. Ἐξομολογεῖται, λοιπόν, δημοσίᾳ.

Καὶ ποιὰ ἦταν ἡ ἐξομολόγησίς του; «Πλέω σ᾿ ἕνα πέλαγος ματαιότητος. Δὲν ἔχω κάνει τίποτε στὴν ζωή μου. Δὲν ξέρω ποῦ βρίσκομαι, οὔτε ποῦ πηγαίνω». Καὶ ζητοῦσε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ ταπείνωσις ἐχαρακτήριζε πάντοτε τὸν π. Αὐξέντιο. Γι᾿ αὐτὸ ὁσάκις τοῦ ζητούσαμε κάποια συμβουλή, ἀπέφευγε νὰ μᾶς πῆ, μόνον ἔλεγε: «Τὴν εὐχή. Τὴν εὐχή. Τὸ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ” νὰ λέτε». Καί: «Νὰ διαβάζετε τὸν Εὐεργετινό». Ἔκρυβε τὴν ἀρετή του καὶ τὴν πολλὴ πνευματικὴ γνῶσι καὶ σοφία τὴν ὁποία εἶχε. Ἔζησε ὅλη του τὴν ζωὴ πραγματικὰ κρυμμένος ἀπὸ τὰ μάτια τῶν πατέρων, οἱ ὁποῖοι, ἂν καὶ ζοῦσαν στὰ διπλανὰ κελλιά, δὲν ὑποψιάζοντο τὴν πολλὴ ἄσκησι καὶ τὸν πολὺ ἀγώνα τοῦ π. Αὐξεντίου. Ἔχουμε πληροφορία

αυτός είναι ο κόσμος....

Κάποτε ο Θεός έστειλε έναν άγγελο σε έναν ασκητή για να του δείξει, ότι πολλοί δεν θέλουν να σωθούν ή θέλουν να σωθούν με τον δικό τους τρόπο...

Λέει λοιπόν ο άγγελος στον ασκητή:

- Έλα κοντά μου, για να σου δείξω τα παράξενα του κόσμου.

Τον πήρε μαζί του και εκεί που προχωρούσαν, συναντούνε κάποιον που είχε κόψει ξύλα στο δάσος και προσπαθούσε να τα φορτωθεί στην πλάτη του. Τα έδεσε στην πλάτη του και επιχείρησε να σηκωθεί. Ήταν όμως βαριά και δεν μπόρεσε να σηκωθεί. Τα άφησε κάτω και πήγε να κόψει και άλλα ξύλα. Τα συνέλεξε και τα έφερε μαζί με τα άλλα και τα σήκωσε.

Μα πως να τα σηκώσει, αφού δεν μπορούσε να σηκώσει τα πρώτα;

Προχώρησαν λίγο πιο κάτω και συνάντησαν έναν άλλον, που προσπαθούσε να αντλήσει νερό από ένα πηγάδι. Αλλά δεν μπορούσε να βγάλει νερό, γιατί ο κουβάς ήταν τρύπιος και έτσι ματαιοπονούσε.

Προχώρησαν πιο κάτω και εκεί συνάντησαν μια Εκκλησία, που δεν είχε ψηλή πόρτα και να ένας καβαλάρης, πάνω σε ένα άλογο, θέλησε να μπει με το άλογο

στο τιμόνι της Ελλάδος...

Να πεις στους Έλληνες να μη φοβούνται και να έχουν θάρρος και ελπίδα!

Γιατί στο τιμόνι της Ελλάδος κάθεται η Παναγία”!

Σε κάποιο μέρος της ελληνικής επικράτειας, πήγαινε ένας παπάς να λειτουργήσει με το αυτοκίνητό του. Και στον δρόμο τον σταμάτησε ένας άλλος παπάς και του λέει:

“Θα με πάρετε και εμένα πάτερ”;

“Μάλιστα” απαντά ο πρώτος ιερέας και τον παίρνει μαζί του.

Στον δρόμο πιάσαν την κουβέντα για την κατάσταση της Ελλάδος σήμερα. Και του λέει ο άγνωστος παπάς:

“Να πεις στους Έλληνες να μη φοβούνται και να έχουν θάρρος και ελπίδα! Γιατί στο τιμόνι της Ελλάδος κάθεται η Παναγία”!

Τα έχασε ο άλλος και τον ρώτησε:

“Παππούλη και ποιος είσαι του λόγου σου”;

Και εκείνος απαντά:

“Εγώ είμαι ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός”!

Και χάθηκε!

Στην ίδια παραπάνω ομιλία του ο πατήρ Ανανίας Κουστένης, αποκαλύπτει επίσης πως η Παναγία είχε παρουσιαστεί παλιότερα στον Άγιο Γέροντα Παΐσιο στην Παναγούδα και του είπε να φροντίζει εκείνος για τους πονεμένους ότι αυτή θα φυλάει τα σύνορα!

“Εσύ πάτερ Παΐσιε θα βοηθάς τους πονεμένους αδελφούς μας… Και εγώ Γέροντα, σου υπόσχομαι, πως θα φυλάω τα σύνορα της πατρίδος σου.

+Ανανίας Κουστένης

---

με ανάλογο τρόπο, όπως προς Εμμαούς... 16 οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐκρατοῦντο τοῦ

Ο μεταξύ γης και ουρανού, άνθρωπος …

με αφορμή το…. «Γνωρίζουν οι Κρητικοί, τι φέρνει το νέο αεροδρόμιο;» δυο αναγωγικές σκέψεις… όχι σαν προφητική απάντηση στο τι θα γίνει κι αν τα συμφέροντα των λίγων θα υπερισχύσουν, αλλά κατάθεση γνώμης με άλλον άξονα νοοτροπίας σύμφωνη με την άλλη όψη. Την φωτεινή. Την πνευματική, πάνω από την συνήθεια κριτικής και αντιμετώπισης των αποκομμένων φαινομένων. Μεθοδολογία αναγωγής όλων όσων συμβαίνουν εκτός, να ανευρίσκονται εντός και διδάσκουν αλλά περισσότερο μας γνωρίζουν ότι μας αναλογούν και με αυτό, να προστίθεται η εμπιστοσύνη και η πίστη που σώζει…  είναι αυτή η εμπιστοσύνη ότι, ό,τι συμβαίνει είτε σαν ευλογία είτε σαν επιτρέπεται, είναι δοσμένο από τον καλό Θεό προς συμφέρον μας, οπότε, είναι και η  προϋπόθεση περάσματος του νου (και καρδιάς και ζωής) από την ταραχή και αρά, στην χαρά και την υπέρ νουν ειρήνη. Τότε και έτσι, προστίθεται βιωματικά Ο Χριστός (το χ+αρά) και σαν καλό εμ-βόλιο, μετατρέπει την πίκρα της αγριελαίου (την πίκρα του κόσμου με τα γεγονότα του) σε ωφέλιμη καλλιέλαιο.  

Όσο βλέπουμε (και μελετάμε) τα πράματα αποκομμένα, η γνώση και η θέληση θα επισκιάζονται από την μερική αλήθεια κι ενώ δίκηο μπορεί να έχουμε, η γνώση (και άποψη) θα παραμένει ελλειπής. 

Μας συμφέρει να ενώνουμε εάν είναι δυνατόν τους λόγους με Τον Λόγο  απλώνοντας ‘’δεσμούς’’ (αν αντέχουν) με τις άνω και κάτω σταθερές (γη και ουρανό) και αφού τα συνδέσουμε, προβούμε στην αναγωγική ανάπτυξη. Αλλιώς, αν αφήσουμε την γνώμη μας να περιορίζεται στα τρεπτά και σύμφωνη με την περιστροφή της γης γύρω από τον λοξό της άξονα, διαρκώς η γνώμη μας θα μεταβάλλεται μέσα στα ρευστά, όπως το κοντόφθαλμο εγωκεντρικό σύστημα συμφεροντολογικά, επιβάλλει. 

Κι όπως τυπώνουμε το παντοδύναμο σημείο του Σταυρού επί του σώματός μας, κάτι ανάλογο ισχύσει και στο σώμα της ελλάδος, όπου, στην πνευματική γεωγραφία, η κρήτη αντιστοιχεί στην γαστέρα του σώματος της ελλάδος κατά το… Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται, κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί. 13 ἡ μαρτυρία αὕτη ἐστὶν ἀληθής. δι' ἣν αἰτίαν ἔλεγχε αὐτοὺς ἀποτόμως, ἵνα ὑγιαίνωσιν ἐν τῇ πίστει, (Τιτ.α’) 

και… όπως μέσα στο βιολογικό μας σώμα (γη) εμπεριέχονται πολλά μέλη (και κυτταράκια) που το συνθέτουν και που είμαστε υποχρεωμένοι έναντι αυτών να μεριμνούμε για την ψυχοσωματική τους υγεία, έτσι κι εμείς ως μέλη, ανήκουμε

ΠΔ και έλληνες...

Γέροντα λένε μερικοί γιά τήν Παλαιά Διαθήκη: “Δέν πρέπει νά μελετοῦμε τήν ἱστορία τῶν Ἑβραίων”.

– Δεν είναι ιστορία των Εβραίων. Είναι η προϊστορία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν. Ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, κι ο Ιακώβ, μπορεί να είναι κατά σάρκα πρόγονοι των Ισραηλιτών, αλλά κατά πνεύμα είναι δικοί μας. Αυτό το λέγει ο απόστολος Παύλος (Γαλ. 3,7-9). Και ο Κύριος είπε στους Ιουδαίους: Μη νομίζετε ότι το να λέτε: “Πατέρα έχουμε τον Αβραάμ” έχει κάποια αξία, αφού σεις δεν πολιτεύεσθε όπως ο Αβραάμ.

Ο Χριστιανικός λαός είναι ο κατά πνεύμα Ισραήλ. Όποιος Χριστιανός μιμείται την πίστη του Αβραάμ, αυτός είναι παιδί του Αβραάμ. Και όχι οι Εβραίοι, οι οποίοι απεδοκίμασαν τον Μεσσία, στον οποίο ο Αβραάμ επίστευσε και προσδοκούσε.Όλοι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης τον Μεσσία προσδοκούσαν. και ο Ιακώβ και οι άλλοι Πατριάρχες. Και ο θεόπτης Μωϋσής, ο οποίος είπε: “Προφήτην εκ των αδελφών σου… αναστήσει σοι Κύριος ο Θεός σου”.

Eίναι, λοιπόν, κατά πνεύμα, δικοί μας πρόγονοι οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης. Η αντίληψις ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι η ιστορία του εβραϊκού λαού, είναι στρεβλή. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για την προϊστορία του χριστιανισμού. Είναι η προϊστορία του ίδιου του Κυρίου μας.

Οι Ιουδαίοι τώρα είναι πλέον αντίχριστοι. Δεν είναι περιούσιος λαός. εξέπεσαν. Δεν το ψάλλουμε την Πεντηκοστή; “Ιουδαίοι… απιστία νοσήσαντες, θεϊκής εξέπεσαν χάριτος».

Γέρων Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

---

ΕΛΙΑΜΕΠ...

ΕΛΙΑΜΕΠ: Ιερατείο Ενδοτισμού και Κατευνασμού και 5η Φάλαγγα της Τουρκίας στην Ελλάδα.
Λουκάς Τσούκαλης, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος ΕΛΙΑΜΕΠ, στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών «Η Ελλάδα Μετά VIII», 16/3/25, δήλωσε: «Το να προσπαθήσει απλώς η Ελλάδα να αποκλείσει τη συμμετοχή της Τουρκίας από την ευρωπαϊκή αμυντική συνεργασία θα είναι καταστροφικό. Διότι θα βρεθούμε απομονωμένοι».
Στο ιδιο συνέδριο (του Κύκλου Ιδεών «Η Ελλάδα Μετά VIII»), ο Χρήστος Ροζακης, Ομότιμος Καθηγητής και πρώην υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Σημίτη, δήλωσε: «Για κάθε ενέργεια που κάνουμε στο Αιγαίο πρέπει να παίρνουμε την άδεια της Τουρκίας»,

newsbreak https://www.newsbreak.gr. «Η Τουρκία έχει νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική της κυριαρχία και η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να ασκήσει μονομερώς κανένα δικαίωμά της»! Είχε δηλώσει ο πρωθυπουργος του, στο κοινό ανακοινωθέν Σημίτη - Ντεμιρέλ, της 8ης Ιουλίου 1997, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ,

περί ‘’τέχνης’’ …

…κι ενώ η αφορμή στην εθνική πινακοθήκη συνεχίζει να συζητιέται και διχάζει, δεν λείπουν ανάλογα ερεθίσματα ‘’διχασμού’’ και στην Θεσνίκη με τα αποκαλυπτήρια της ‘’γυναίκας στο λεωφορείο’’ στην αριστοτέλους και όχι μόνο. Κι οι δύο ‘’αντιμαχόμενες’’ πλευρές μιλάνε για ‘’ελευθερία’’. Οι μεν δικαιωματιστές για ελευθερία βλασφημίας με πρόφαση την τέχνη (κι αν μην κατανοούν ότι είναι πτώση), οι δε για πραγματική ελευθερία και ανάσταση (προσωπική και πατρίδας) με τον σεβασμό. 

Είναι η συνέχεια εκείνου του κόκκινου ‘’αγγέλου’’ σε π.φάληρο, αλεξανδρούπολη και αλλού που δεν είναι άλλο από μια επίδειξη ‘’κυριαρχίας’’ του σκότους στις πόλεις…. η προβολή ερπετών και της ‘’θεωρίας’’ τους… 

Θα μπορούσε κάποιος να απελπιστεί με αυτήν την σατανική επιθετικότητα και πλήθυνση σκιών στις μέρες μας, κοινωνικά, πολιτικά, πολεμικά, εικαστικά… αλλά ευτυχώς υπάρχει και η άλλη όψις που μας οπλίζει σε αυτόν τον ‘’πόλεμο’’ με την ορθή αντιμετώπιση αυτών για να ακολουθήσει για όποιον θέλει, η θεραπεία του προβλήματος. 

Το… όσο πιο έντονο είναι το φως, τόσο πιο έντονες είναι και οι σκιές  από την άλλη πλευρά του παραπετάσματος… και αγιογραφικά οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις, (Ρωμ.ε’20) 

Φυσικά και η πιο αρμόδια λύση είναι η άρση του μεσότοιχου, το ‘’άνοιγμα’’ του παραθύρου για να μπει φως και αυτό διώξει τις σκιές, αλλά μέχρι τότε, επιτρέπεται να ανάβουμε και κανένα κεράκι να ανάβουμε και κανέναν φακό, που να σχίζει και απομακρύνει το σκοτάδι για να μπορούμε να περπατάμε χωρίς να σκοντάφτουμε.

σκέψεις πάνω στα τρέχοντα της επικαιρότητος….

…καθημερινά η επικαιρότητα είναι μια πρόκληση για να ‘’τοποθετούνται’’ οι άνθρωποι, μεταξύ του φαινόμενου καλού και φαινόμενου κακού ή των πραγματικών τους διαστάσεων (καλού ή κακού) για όσους έχουν την διάκριση και πέρασαν από το φαίνεσθαι στο είναι. Δύσκολο μεν, αλλά όχι (χάριτι) ακατόρθωτο. 

Κάθε συμβάν με θεοκεντρική σύνδεση, ή θα είναι σαν καλό ευλογημένο ή σαν κακό θα έχει επιτραπεί. 

Για όποιον ενδιαφέρεται για την αντικειμενική εκδήλωση του καλού, σιγά σιγά λαμβάνει την ευλογία της διακρίσεως… [και με την προϋπόθεση που αναφέρεται στον ψαλτήρι…  τίς ἀναβήσεται εἰς τὸ ὄρος τοῦ Κυρίου καὶ τίς στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ; ἀθῷος  χερσὶ καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ οὐκ ὤμοσεν ἐπὶ δόλῳ τῷ πλησίον αὐτοῦ. οὗτος λήψεται εὐλογίαν παρὰ Κυρίου καὶ ἐλεημοσύνην παρὰ Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ. (ψαλμ.κγ’)]. 

…ελληνικά και επί του πρακτέου, η διαφορά μεταξύ ΚΑΛΟΥ και ΚΑΚΟΥ, είναι το Λ και Κ και πως όταν κάποιος ανεβαίνει (Λ) προς το όρος Κυρίου, λαμβάνοντας ευλογία διακρίνει το είναι από το φαίνεσθαι, σε σχέση με το κακό, που οδηγεί τον άνθρωπο σε σκοτεινό αδιέξοδο (|< = Κ) ταλανιζόμενος από τα φαινόμενα, με αποτέλεσμα την λάθος κριτική και λάθος αντιμετώπιση ανθρώπων και καταστάσεων. 

Φυσικά και μας συμφέρει να αναζητούμε και διακρίνουμε Τον Λόγο (και το θέλημά Του) μέσα σε όλα τα φαινόμενα της φύσης και της ιστορίας, όπως μας προτείνει ο αγ.Μάξιμος ομολογητής…   

  

πάνω σε αυτό το σκεπτικό και με αυτόν τον γνώμονα (το κατά δύναμιν αληθείας), παρατίθενται κάποιοι ‘’σχολιασμοί’’ αμήν βοηθητικοί, ώστε η κρίση μας να βασίζεται σε στοιχεία αληθείας κι όχι φαντασίας και αυθαίρετου συναισθηματισμού ή διανοητικών τεχνασμάτων που σίγουρα ο ‘’κόσμος’’ τα προβάλλει, προκειμένου ο μισών την αλήθεια, την διαστρέψει…      

ο εντοπισμός (και διάκριση) της ύβρεως και η θεραπεία της…

σχολιασμός επικαιρότητος, επί των εκθεμάτων της ‘’εθνικής’’ πινακοθήκης, μη αναπαριστώντας τα ‘’έργα’’ για άλλην μια φορά, όπως αδιακρίτως συμβαίνει στο νετ, κατακλύζοντας αυτό.

…και θέλοντας να ακούσουμε την αιτιολόγηση του ‘’καλλιτεχνήματος’’ κατά την κριτικό τέχνης Αννυ Λιγνού (από σχόλιο στο φβ)… δίνουμε βήμα στον λόγο της, επιτρέποντας να ακολουθήσουν (για όποιον ενδιαφέρεται για μια ακόμη οπτική) κάποιες συνειρμικές μου σκέψεις… (ζητώντας προκαταβολικά συγγνώμη, για το μέγεθος και το βάρος). 

…Ο βραβευμένος καλλιτέχνης, απεκδύεται τα φτιασιδώματα της ομορφιάς, της αρμονίας και του κάλλους και απεικονίζει γλαφυρά τον εσωτερικό του κόσμο.

Ο μπάφος στα χείλη, δείχνει την απέλπιδα ανάγκη να ξεφύγει από την πραγματικότητα του καθρέφτη και να ηρεμήσει την αντάρα του κρανίου και της ψυχής.

Η χρήση της φόρμας της Μητέρας όλων μας, απεικονίζει σαν κραυγή την εσωτερική του ανάγκη να γίνει μανούλα. Κι εφόσον αυτό τεχνικά δεν γίνεται, το θνησιγενές βρέφος στην αγκαλιά μετατρέπεται στον Μαμ-Ρα, που τον έβλεπε

από την αίγυπτο στην άνω ιερουσαλήμ…

αίγ-υπτος.... υπτίως του αιγαίου .... (1) 

μια διαδρομή ορθόδοξα διευρυμένη, σε δύο φάσεις. Από την ανομία (υπόγειο) δια του νόμου (επίγειο) στην χάρη (υπέργεια). Διαδρομή, όχι από την κάτω ιερουσαλήμ στην άνω, που είναι μια ευθεία και φαίνεται, αλλά από την βάση εκκίνησής μας... όταν ο στόχος δεν φαίνεται. Δρόμος όμως που γίνεται βατός, αν ακολουθήσουμε το ίχνος του Φωτός που εύσπλαγχνα ως μίτος απλώθηκε για να μας οδηγήσει… από την γη στον ουρανό, από το σκότος στο Φως, από την αιχμαλωσία στην ελευθερία… οπτική ''διευρυμένη και απλωμένη'' σε δύο σκέλη (σαν Λ), σοφίας και δύναμης (αλληλοσυμπληρούμενα και αλληλοστηριζόμενα, εξαρτώμενα και εναλλάξ χρησιμοποιούμενα, όχι μόνο ελληνικά σαν σοφία σαν να είχαμε ένα πόδι, όχι μόνο σαν δύναμη και σημεία, αλλά ομού ισοδύναμα, με αρμονία και με πληρότητα) που οδηγούν στην κορυφή και πρωταίτιο Λόγο (Θεό), πηγή και τέρμα τους. Οπτική ελληνορθόδοξη.   

μεταξύ των δύο άκρων, υπάρχει ένας Δρόμος, μία Κλίμαξ, δύο όμως  κατευθύνσεων... [περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση)] με τον καθένα μας να επιλέγει ''στόχο'' και σκοπό. 

…προτυπώθηκε ιστορικά σαν σκιές (ΠΔ), η αιχμαλωσία του ισραήλ στην αίγυπτο και σκληρόκαρδο φυσικό φαραώ. Έτσι ανάλογη είναι και η αιχμαλωσία κάθε νου διαχρονικά κάτω από την ''κυριαρχία'' του νοητού φαραώ.  

Από την μία είναι ο κόσμος, το κοσμικό φρόνημα σαν ''γη'' και νοητή αίγυπτος και επάνω ο ''ουρανός'' με την πόλη (άνω ιερουσαλήμ) από την οποία εκπέσαμε. 

Η ''νοοτροπία'' της τότε εξόδου ήταν η απάντηση στην ερώτηση του Θεού...

ΑΔΑΜ γιατί έφαγες τον απαγορευμένο καρπό; 

συγχώρηση και κατάκριση …

με αφορμή το… Όπως εκείνη η γυναίκα που ο άντρας της που την έδερνε και κακοποιούσε, όταν πέθανε, σκέφτηκε ότι επιτέλους θα ηρεμήσει, όμως τον έβλεπε κάθε βράδυ στον ύπνο της να της φωνάζει και να την χτυπάει.  

Κόντεψε να τρελαθεί.  

Πήγε σε ψυχιάτρους, πήρε φάρμακα, τίποτα.  

Μόνον όταν απελπισμένη πήγε σε κάποιον πνευματικό, εξομολογήθηκε, έμαθε για τη συγχώρηση, ζήτησε και έλαβε συγχώρηση, και τον συγχώρεσε τελικά και η ίδια, σταμάτησε να τον βλέπει στον ύπνο της και ηρέμησε. (πηγή) 

--- 

… με έναν λογισμό ότι, (φυσικά και) δεν την ‘’έδερνε’’ ο ίδιος*, αλλά με την μη συγχωρετικότητα, έδινε (και δίνουμε) δικαιώματα στον άλλον… με Τον εύσπλαγχνο Θεό να επέτρεψε (και επιτρέπει) το ‘’πάθημα’’ μήπως και μας γίνει μάθημα. …και το ‘’θεωρητικά’’ ρηθέν στο ευαγγέλιο, γίνει βίωμά μας στην πράξη... ότι: …  ¹⁴ Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ¹⁵ ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα

περί των οχτώ λογισμών της κακίας Άγ. Κασσιανός ο Ρωμαίος

1. για την εγκράτεια της κοιλίας

Πρώτα θα κάνω λόγο για την εγκράτεια στα φαγητά, η οποία είναι αντίθετη της γαστριμαργίας, και για τον τρόπο των νηστειών και την ποσότητα των φαγητών. Και αυτά, όχι από τον εαυτό μου, αλλά καθώς παραλάβαμε από τους αγίους Πατέρες. Εκείνοι λοιπόν, δεν έχουν παραδώσει ένα κανόνα νηστείας, ούτε ένα τρόπο της διατροφής, ούτε το ίδιο μέτρο, γιατί δεν έχουν όλοι την ίδια δύναμη, είτε λόγω ηλικίας, είτε ασθένειας, είτε καλύτερης συνήθειας του σώματος. Έχουν όμως παραδώσει σε όλους ένα σκοπό, να αποφεύγομε την αφθονία και να αποστρεφόμαστε τον χορτασμό της κοιλιάς. Έχουν δει στην πράξη ότι είναι ωφελιμότερο και βοηθά στην καθαρότητα το να τρώει κανείς μία φορά την ημέρα από το να τρώει κάθε τρεις ή τέσσερις ή εφτά ημέρες. Γιατί λένε, εκείνος που επεκτείνεται υπέρμετρα στη νηστεία, υπέρμετρα κατόπιν τρώει. Και από αυτό, άλλοτε εξαιτίας της υπερβολής της αποχής από την τροφή ατονεί το σώμα και γίνεται πιο απρόθυμο για τις πνευματικές εργασίες, και άλλοτε όταν γεμίσει από το βάρος των τροφών προκαλεί αμέλεια και εξασθένηση της ψυχής. Και πάλι οι άγιοι Πατέρες δοκίμασαν και είδαν ότι δεν είναι για όλους κατάλληλη η διατροφή με χόρτα, ούτε με όσπρια, ούτε όλοι μπορούν να τρέφονται μόνο με ξερό ψωμί. Και άλλος, καθώς είπαν, ενώ τρώει δύο λίτρες ψωμί, πεινά ακόμη, ενώ άλλος τρώει μία λίτρα ή εξ ουγγιές και χορταίνει. Σε όλους λοιπόν,