Μηχανόβιος που έγινε Μοναχός

Ζούσε την τρέλα της νεότητός του με μοτοσυκλέτα πολλών κυβικών και από ταχύτητα μέγιστη 150 χιλιόμετρα ανά ώρα πού ήταν ρυθμισμένη… μετά από μεταποίηση της μηχανής, έφτασε να τρέχει με 230 χιλιόμετρα ανά ώρα. Επιδιδόταν δε και σε αυτοσχέδιους συναγωνισμούς με άλλους παρομοίους του με μεγάλα χρηματικά στοιχήματα 400 και 500 χιλιάδες δραχμές.

Όμως ένα απόγευμα στους είδικούς δρόμους πού επέλεγαν να τρέξουν (τους υποτίθεται χωρίς μεγάλη κυκλοφορία αυτοκινήτων), κατά την ώρα ενός αυτοσχέδιου συναγωνισμού παρά την προσπάθειά του να αποφύγει ένα αυτοκίνητο, έγινε σφοδρή σύγκρουση και πετάχτηκε 10 μέτρα μακριά μέσα σε ένα χαντάκι έξω από το δρόμο.

Η μοτοσυκλέτα βεβαίως διαλύθηκε και ο ίδιος υπέστη θανάσιμα τραύματα. Τον περισυνέλεξαν και τον μετέφεραν στο νοσοκομείο. Μετά από την επιβεβαίωση των ιατρών, τον οδήγησαν κατευθείαν στο νεκροτομείο, όπου ένας νοσοκόμος – νεκροτόμος ανέλαβε να τον πλύνει και να τακτοποιήσει τα εγχυμένα σπλάχνα του προκειμένου να

ξεκίνημα Αγίου Ανδρέα

(από άγιο Ανδρέα δια Χριστόν σαλό)

πατώντας πάνω στις εικόνες, μεγεθύνονται για ευχερή ανάγνωση.

1.

2.

3.

η βεβήλωση της Κυριακής

(αγίου Ανδρέα δια Χριστόν σαλού)

πατώντας πάνω στις εικόνες, μεγεθύνονται για ευχερή ανάγνωση.
1.

το πάθημα του τυμβωρύχου

(από άγιο Ανδρέα δια Χριστόν σαλό)


πατώντας πάνω στις εικόνες, μεγεθύνονται για ευχερή ανάγνωση.

1.

2.

η κηδεία του μεγιστάνος

ο θρήνος του αγγέλου του  ...και ο πόνος και η προσευχή του αγίου (Ανδρέα δια Χριστόν σαλού)

πατώντας πάνω στις εικόνες, μεγεθύνονται για ευχερή ανάγνωση.
1.

2.

3.

τι είναι η ψυχή (αγίου Ανδρέα δια XC σαλού)

 (αγίου Ανδρέα δια XC σαλού)

εκ του ψαλμού... τίς ἀναβήσεται εἰς τὸ ὄρος τοῦ Κυρίου καὶ τίς στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ; ⁴ ἀθῷος χερσὶ καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ..

πατώντας πάνω στις εικόνες, μεγεθύνονται για ευχερή ανάγνωση.1.

--------

ψυχή. Πότε δημιουργείται, που κατοικεί, τι είναι, τα μέρη της...)

λίγα τινά περί ψυχής


ασματική ακολουθία αγίου

περιστατικό με τον γέροντα Πορφύριο (μετά την κοίμησή του)

...ένα πνευματικοπαίδι του (μάλλον από Καλαμάτα, αν θυμάμαι καλά) όταν κοιμήθηκε ο γέροντας, αυτός έλειπε στην Αγγλία και δεν το έμαθε. Όταν γύρισε, του παίρνει τηλέφωνο. 

Συζητήσανε ένα πρόβλημα, του έδωσε την λύση και στο τέλος το πνευματικοπαίδι, αφού τον ευχαρίστησε, του λέει: 

- Γέροντα, με την πρώτη ευκαιρία θα έρθω να σε δω. 
- άκου παιδί μου. ΜΗΝ κάνεις τον κόπο να έλθεις, και ούτε να ξαναπάρεις σε αυτό το τηλέφωνο, γιατί έχω πεθάνει....


ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ! για τον νεοφανή Του άγιο!!!

γνώσεις και Γνώση

Ένας κύκλος ορίζεται, αν είναι γνωστό το κέντρο και η ακτίνα του (γεωμετρικός τόπος). Έτσι αν βρούμε το κέντρο του κύκλου της γνώσης και περπατήσουμε την ακτίνα, διαγράφουμε την ολότητα του κύκλου, δηλαδή την παντογνωσία στο μέτρο της θείας δωρεάς (κατά το συμφέρον).

Μου θυμίζει το περιστατικό, με τον φιλόσοφο και τον βαρκάρη... η ευστοχία του απλού και η αστοχία του μεριμνούντος για τα πολλά επιδερμικά και εξωτερικά... 

Μια φορά ένας φιλόσοφος, πηγαίνοντας βαρκάδα, ρωτάει τον ‘’αγράμματο’’ βαρκάρη:

-         γνωρίζεις μαθηματικά;

-         όχι.

-         επιτιμητικά του λέει, έχεις χάσει το ένα τέταρτο της ζωής σου. Μετά από λίγο...

-         ιστορία ξέρεις;

-         όχι.

-         έχεις χάσει άλλο ένα τέταρτο της ζωής σου. Μετά από λίγο...

-         γεωγραφία ξέρεις;

-         όχι.

-         έχεις χάσει άλλο ένα τέταρτο της ζωής σου. Μετά από λίγο σηκώνεται θαλασσοταραχή, πέφτουν στην θάλασσα και ο βαρκάρης ρωτάει τον φιλόσοφο.

-         Μπάνιο ξέρεις;

-         Όχι.
-         Δυστυχώς έχασες όλη σου τη ζωή.

   Αντί να κινούμαστε στην περιφέρεια, συλλέγοντας εξωτερικά στοιχεία γνώσης, ένα βήμα προς το κέντρο επί της οδού, αφήνει πίσω του έναν δακτύλιο, που καταχωρείται σαν δυναμική ενέργεια, σε σχέση με την προηγούμενη κινητική. Μια κινητική που είναι ίδιον του ατόμου και της ατομικής (αποκομμένης) συνειδήσεως, σε σχέση με το κέντρο το δυναμικό, που φωτίζει και κινεί το πρόσωπο, που είναι (συλλογικά σε ένα Σώμα) ενωμένο μυστικά και μυστηριακά με την Αγία Τριάδα. Το ίδιο ισχύει και για τον κύκλο των εννοιών, (κατά τας εννοίας κάθαρον, τους λογισμούς διόρθωσον) της Δύναμης, της Αλήθειας, της Ζωής, της Αγάπης… που ναι μεν

θαύμα αγίου Σπυρίδωνα (για άρνηση κατασκευής ''αγίας'' τράπεζας καθολικών, μέσα στο ναό του )

4. Ο αρχιναύαρχος του Ενετικού στόλου και διοικητής της νήσου Κερκύρας, Ανδρέας Πιζάνης, θέλοντας κατά ένα τρόπο πιο φανερό και πιο θεαματικό να εκδηλώσει την ευγνωμοσύνη του στον άγιο για τη σωτηρία, αποφάσισε να στήσει στον ναό ένα θυσιαστήριο ακόμη. Ένα θυσιαστήριο για να γίνεται επάνω σ' αυτό το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας κατά το Λατινικό δόγμα. Το θυσιαστήριο, αλτάριο κατά τους Λατίνους, θα κτιζόταν δίπλα στην Αγία Τράπεζα των Ορθοδόξων κι εκεί θα γινόταν από Λατίνο ιερέα η θεία Λειτουργία. Στη σκέψη του αυτή πολύ ενισχύθηκε ο Ενετός διοικητής και από ένα θεολόγο Λατίνο σύμβουλο του, κάποιο Φραγκίσκο Φραγγιπάνη. Ο τελευταίος θεώρησε την ευκαιρία μοναδική για να τοποθετήσει στο ναό του αγίου αλτάριο, δηλαδή αγία Τράπεζα φράγκικη και να τελείται μέσα στον ορθόδοξο ναό του αγίου η θεία Λειτουργία με άζυμα, κατά το δικό τους το δόγμα. Μετά τη γνωμοδότηση, που πήρε από τον σύμβουλο του ο διοικητής Ανδρέας Πιζάνης, κάλεσε τους ιερείς του Ναού και τους ανακοίνωσε τον σκοπό του και ζήτησε κατά κάποιο τρόπο από αυτούς και τη συγκατάθεση τους. Εκείνοι, όπως ήτο φυσικό, αρνήθηκαν κι υπέδειξαν, πώς αυτό θα ήταν μια καινοτομία ασύγγνωστη και επιζήμια και γι' αυτό δεν έπρεπε να γίνει. Στην άρνηση των ιερέων να συγκατατεθούν στην τοποθέτηση του αλταρίου, ο διοικητής τους απείλησε κι αποφάσισε να προχωρήσει στην εκτέλεση του σχεδίου του χωρίς την άδεια τους. Οι ιερείς στην επιμονή του κατέφυγαν με δάκρυα στον άγιο τους και ζήτησαν με θερμή προσευχή, τη βοήθεια και την προστασία του. Ο διοικητής με το δικαίωμα που του έδινε η εξουσία, προσπάθησε

θαύμα αγίου Κωνσταντίνου (για συλλείτουργα, συμπροσευχές με οικουμενιστές)

Σὲ νησὶ τοῦ Αἰγαίου ἕνας Γέροντας πρὶν πολλὰ χρόνια θὰ συλλειτουργοῦσε τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης μὲ ἀνώτερο ἐκκλησιαστικὸ παράγοντα γνωστὸ γιὰ τὶς οἰκουμενιστικὲς θέσεις του ποὺ ἐκεῖνα τὰ χρόνια οἱ ἀπόψεις αὐτὲς γενικότερα δὲν εἶχαν τόσο διασαφηνισθεῖ στὸ ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα. Ἀποβραδὶς εὐπρεπίζοντας τὸν Ἱερὸ Ναὸ διαπίστωσε ὅτι κάποιοι ἀθεόφοβοι εἴχαν "κατουρήσει" τὰ λευκὰ μάρμαρα τοῦ Πρόναου ἐν ἀγνοία του. Ἡ μυρωδιὰ ἦταν ἀνυπόφορη ἀλλὰ καὶ τὰ στίγματα τῆς δυσχρωμίας δὲν ἔφευγαν μὲ τίποτε ἀπὸ τὰ πεντελικὸ λιθόστρωτο παρ΄ ὅλες τὶς φιλότιμες προσπάθειές του. Ἔτσι τὸ βράδυ κοιμήθηκε στενοχωρημένος. 

Ξημερώματα μεταξὺ ὕπνου καὶ ξύπνιου παρουσιάσθηκε ἔμπροσθέν του ἕνας Ρωμαῖος Στρατιωτικὸς μὲ τὴν μορφὴ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου σὲ εἰκόνα ποὺ εἶχαν μέσα στὸν Ἱερὸ Ναὸ καὶ τοῦ εἶπε ὁλοζώντανα "ἂν τελικὰ συλλειτουργοῦσες μὲ αὐτὸν θὰ ἐπέτρεπα νὰ βρωμίσουν καὶ τὰ μάρμαρα τοῦ κυρίως Ναού".

Ὁ Γέροντας σηκώθηκε ἀνήσυχος , δὲν ἤξερε τί νὰ κάνει. Τὸ ξημέρωμα τὸν βρῆκε μπροστὰ στὴν

Λόγος Ψυχωφελής καί θαυμάσιος τοῦ Αγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ

Πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι διπλὀς, ἀποτελούμενος ἀπό ψυχὴ καὶ σῶμα, ἔχει ἑπομένως διπλἑς τόσο τὶς αἰσθήσεις, ὅσο καὶ τὶς ἀρετές τους. Οἱ αἰσθήσεις τοῦ τῆς ψυχῆς, τὶς ὁποῖες οἱ σοφοὶ ὀνομάζουν καὶ δυνάμεις, εἶναι οἱ ἑξῆς πέντε: νοῦς, διάνοια, δόξα (γνώμη), φαντασία καὶ αἴσθηση. Οἱ αἰσθήσεις τοῦ σώματος εἶναι πάλι πέντε, ὅραση, ὄσφρηση, ἀκοή, γεύση καὶ ἁφή. Ἀπὸ ἀυτὰ συνάγεται ὅτι καὶ οἱ ἀρετές εἶναι διπλές, ὅπως καὶ οἱ κακίες. Εἶναι λοιπὸν ἀναγκαῖο νὰ γνωρίζουμε μὲ σαφήνεια πόσες οἱ σωματικές, ποιὰ εἶναι τὰ σωματικὰ πάθη καὶ ποιὰ τὰ ψυχικά.

Ψυχικὲς ἀρετὲς εἶναι κατ᾽ἀρχὴν οἱ γενικότερες τέσσερις ἀρετές, ἀνδρεία, φρόνηση, σωφροσύνη καὶ δικαιοσύνη. Ἀπὸ ἀυτὲς γεννοῦνται οἱ ψυχικὲς ἀρετές, πίστη, ἐλπίδα, ἀγάπη, προσευχή, ταπείνωση, πραότητα, μακροθυμία, ἀνεξικακία, χρηστότητα, ἀοργησία, γνώση, εὐθυμία, ἁπλότητα, ἀταραξία, ἀνυποκρισία, ἡ χωρὶς ἔπαρση ὑπερηφάνεια, φθόνο καὶ δόλο διάθεση, ἀφιλαργυρία, συμπάθεια, ἐλεημοσύνη, μεταδοτικότητα, ἀφοβία, ἔλλειψη λύπης, κατάνυξη,

καλύτερα με Τον Χριστό και στην κόλαση, παρά στον παράδεισο χωρίς Αυτόν

Ένας φίλος μου όταν διάβασε σε ένα βιβλίο «..το καλύτερα με Τον Χριστό και στην κόλαση, παρά στον παράδεισο χωρίς Αυτόν…», το θεώρησε υπερβολή. Δεν καταλάβαινε πως μπορούσε να υπάρχει παράδεισος χωρίς Χριστό.

Ο καλός Θεός τον βοήθησε σχετικά. Του πόνεσε (χωρίς προηγούμενη ενόχληση) το δόντι. Άρχισε να λέει την ευχούλα: το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με¹⁶… ο πόνος όμως συνέχιζε και μάλιστα σφοδρότερος. Κουρασμένος, σταμάτησε την ευχή. Παρατήρησε πως σταμάτησε κι ο πόνος. Ξανάρχισε την ευχή, ξανάρχισε και ο πόνος. Σταματούσε να προσεύχεται, σταματούσε και ο πονόδοντος. Κατάλαβε πως παιζόταν ένα παιχνίδι. Έπρεπε να διαλέξει μεταξύ δύο θέσεων: ή στην "κόλαση" του πονόδοντου αλλά με Χριστό, ή στον "παράδεισο" (άρση πόνου), χωρίς Χριστό.

Έπρεπε βιωματικά να διαλέξει. Και διάλεξε σωστά. Καλύτερα με Τον Χριστό και στην κόλαση, παρά στον παράδεισο χωρίς Αυτόν. Μήπως δεν μας κατακλύζουν χίλιοι δυο παράδεισοι και άλλες τόσες κολάσεις, καθημερινά;

Η προσκόλληση του όλου εαυτού στο πρόσωπο Του Κυρίου, αυτή η λατρεία, το κόλλημα της ψυχής Στο Θεό, ορίζει την παραπέρα συμμετοχή στην Ζωή της Αγίας Τριάδος. Το "…αρκεί

Το αξίωμα της Ανθρώπινης Φώτισης...

...με αφορμή, τον σπειροειδή κοχλιό... εν οστρακίνοις σκεύεσι... και τον τίτλο που δόθηκε στην εικόνα: 

Το αξίωμα της Ανθρώπινης Φώτισης: «Φρόντισε πρώτα τον εαυτό σου» 

θα μπορούσε να ενδείξει την κοινωνία του δισδιάστατου ανθρώπου (εμπεριεχόμενου και περιέχοντος)

Η μία διάσταση που είναι η βιολογική, διψά για την άλλη, την Αλήθεια, την πεμπτουσία του την πνευματική, και, και τα δυο μαζί .

Κι η Αλήθεια, χωρά (κατά τη δυνατότητα) και εκδηλώνεται (πάλι με ανάλογες παραμέτρους απλότητος και καθαρότητος των χοϊκών αισθητηρίων).

Επειδή Ο Τριαδικός Θεός θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν,

νηστεία και δίαιτα...

Η νηστεία, είναι από τα μεγάλα κεφάλαια της Ορθοδοξίας και σίγουρα δεν είναι μια απλή αλλαγή διατροφολογίου, ώστε να αφορά αποκλειστικά και μόνο το βιολογικό σώμα και την υγεία του. Περισσότερο απευθύνεται στην πνευματική – ψυχική υγεία, με επόμενο την ισορροπία και της κάτω υγείας, υψηλής μεν και ποθητής, αλλά όχι υψίστης και παμπόθητης. Φυσικά όμως είναι θέμα ‘’ελεύθερης ιεράρχησης’’ ''επιθυμίας'' και ‘’εν-δια-φερόντων’’. Αν είναι δυνατόν ισόρροπα και οπωσδήποτε όχι αποκομμένα, γιατί ενόσω ζούμε κάθε δραστηριότητά μας, είναι ψυχοσωματική.

Η νηστεία καλό θα ήταν να συνδυάζεται με την εγκράτεια. Η εγκράτεια σε συνδυασμό με τη νηστεία, είναι μέσο και όχι σκοπός. Οι άγιοι, δίνουν ένα εύστοχο, αναλογικό παράδειγμα.

Αν μία οχυρωμένη πόλη αντιστέκεται και ο στρατηγός που πολιορκεί να την καταλάβει της παρέχει όλα τα καλούδια, τότε η αντίσταση φυσικά και συνεχίζεται για πολύ καιρό. Αν όμως της περιορίσει τα φαγητά και το νερό, τότε πιο γρήγορα, υποκύπτει και κάνει το θέλημά του. Στρατηγός είναι ο νους και οχυρωμένη πόλη, η σάρκα. Είναι παρατηρημένο, πως πολλές φορές, η σάρκα, κάνει το δικό της, επαναστατεί, αντιστέκεται και δεν ακούει

ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ και ΦΕΡΕ ΤΟΝ ΔΑΚΤΥΛΟΝ ΣΟΥ ΩΔΕ… αντίφασις ή καθορισμός ‘’ορίων’’ ΧΩΡΟΥ;

Στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο διαβάζουμε ότι ο αναστάς Χριστός δεν επέτρεψε στη Μαρία τη Μαγδαληνή να τον αγγίξει («μη μου άπτου», Ιω. 20,17). Μια εβδομάδα όμως αργότερα, καλεί ο ίδιος τον Θωμά να βάλει το δάκτυλό του στον τύπο των ήλων (Ιω. 20,24-29). Πώς συμβιβάζονται τα δύο αυτά γεγονότα;

Η φράση του Αναστάντος «μη μου άπτου· ούπω γαρ αναβέβηκα προς τον Πατέρα μου», αποτελεί μία από τις πλέον αμφιλεγόμενες και δυσερμήνευτες φράσεις της Καινής Διαθήκης. Όπως σωστά επισημαίνεται στην ερώτηση που δίνει αφορμή για την εξέταση αυτού του χωρίου, φαίνεται να αποτελεί αντίφαση το ότι ο Χριστός από τη μία πλευρά δεν επιτρέπει στη Μαρία τη Μαγδαληνή να τον ακουμπήσει, διότι ακόμη δεν έχει ανέβει προς τον Πατέρα του, και από την άλλη, στο τέλος του ιδίου κεφαλαίου του κατά Ιωάννην ευαγγελίου, και πάλι πριν ακόμη αναληφθεί προς τον Πατέρα του, λέγει στο Θωμά: «Φέρε τον δάκτυλόν σου ώδε και ίδε τας

αγίου Σιλουανού περί λογισμών σωτηρίας...

Να θυμάσαι και να φοβάσαι δύο λογισμούς, ο ένας λέει: «Είσαι άγιος» και ο άλλος: «Δεν θα σωθείς».

Κι οι δύο αυτοί λογισμοί προέρχονται από τον εχθρό, και δεν έχουν αλήθεια μέσα τους.

Εσύ, όμως, να σκέφτεσαι: «Εγώ είμαι μεγάλος αμαρτωλός, αλλά ο Ελεήμων Κύριος αγαπά πολύ τους ανθρώπους και θα συγχωρέσει και σ΄ εμένα τις αμαρτίες μου».
Πίστευε έτσι, και θα γίνει σύμφωνα με τήν πίστη σου:

Θα σε συγχωρήσει ο Κύριος.

Μη βασίζεσαι, όμως, στους προσωπικούς σου αγώνες, έστω και αν είσαι μεγάλος ασκητής.

Ένας ασκητής μου έλεγε: «Βεβαίως θα ελεηθώ, γιατί κάνω τόσες μετάνοιες τήν

παρακλητικός κανόνας στην Παναγία Φανερωμένη του Βαθυρρύακος (Ροδόπης)

(Ποίημα Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου)

      Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε εισάκουσον, μεθ’ ό το Θεός Κύριος και το εξής:

Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Ως θησαυρόν της προς ημάς ευνοίας, την σην αγίαν Θεοτόκε Εικόνα, Κομοτηνής η πόλις εθησαύρισεν. όθεν μετά πίστεως, προς αυτήν καταφεύγει, άπασι παρέχουσαν, δωρεάς ουρανίους. ήν προσκυνούσα πόθω σοι βοά. χαίρε Παρθένε ημών η βοήθεια.

Δ ό ξ α, και Ν ύ ν. Το αυτό.

Ο Ν’ ψαλμός και ο κανών ου η ακροστιχίς.

‘’Κομοτηνή εν σοι χαίρει Κόρη. Γερασίμου’’.

Ω δ ή  α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.

Κινδύνων παντοίων απαλλαγήν, ταύτη σου τη πόλει, τη τιμώση σε ευλαβώς, δίδου Παναγία Θεοτόκε, και οικτιρμών θεϊκών τα δωρήματα.

Ουράνιον δώρον ως αληθώς, δέδωκας τη πόλει Θεοτόκε Κομοτηνής, την σην χαριτόβρυτον Εικόνα, χάριν και έλεος πάσι πηγάζουσαν.

Μητρώαν αγάπην ως συμπαθής, επιδεικνυμένη, τοις προστρέχουσιν εκ ψυχής, τη

Λαμπροτρίτη

Τρίτη Διακαινησίμου, τιμάται η Παναγία η Πορταϊτισσα στην ΙΜ Ιβήρων του Αγίου Όρους

συναξαριστής

παρακλητικός (κείμενο)

ηχητικά: 

---------------

συναξαριστής (βίος και τροπάρια) των νεοφανών μαρτύρων

αγιογραφία:

Ο Φώτης Κόντογλου έχει αγιογραφήσει την εικόνα των Αγίων Ραφαήλ Νικόλαου και Ειρήνης…..την γνωστή που κυκλοφορεί ευρέως…

Αλλά στο μοναστήρι τους στο τέμπλο του καθολικού προς τιμή του Αγίου Ραφαήλ υπάρχει αριστερά δίπλα στη Κυρία Θεοτόκο η εικόνα των Αγίων Ραφαήλ και Νικόλαου μόνο, χωρίς την Αγία Ειρήνη και αυτό διότι τότε που την αγιογράφησε δεν είχε αποκαλυφθεί η Αγία. Σε ένα ενύπνιο του μετά την αγιογράφηση αυτής της εικόνας είδε την Αγία και του

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

(είθε το Άγιο Φως που αναβλύζει από Τον Πανάγιο Τάφο, είθε να μας φωτίζει, οδηγεί, ρυθμίζει, κινεί σκέψεις και πράξεις στην ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ Ανάσταση....)

...μια πρόσθεση καθ' όλο το έτος πρακτικών και θεωρητικών αρετών, με την τύπωση του ζωοποιού σημείου του Σταυρού

 Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωήν, καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν, Χριστὸς ὁ Θεός, ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾄδοντας

 «Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν, οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον, ἀλλ' ἀφθαρσίας πηγήν, ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστοῦ, ἐν ᾧ στερεούμεθα».

 «Ὀρθρίσωμεν ὄρθρου βαθέος, καὶ ἀντὶ μυρου τὸν ὕμνον προσοίσομεν τῷ Δεσπότῃ, καὶ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΩΡΩΝ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΩΡΩΝ

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

ΠΟΙΗΜΑ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ 

ΩΡΑ ΠΡΩΤΗ

Περὶ ὥραν β' τῆς ἡμέρας σημαίνει. Ἀλλάσσοντος δὲ τοῦ Ἱερέως, καὶ Εὐλογήσαντος, λέγομεν. Βασιλεῦ οὐράνιε..., Τρισάγιον, Παναγία Τριάς..., Πάτερ ἡμῶν..., Ὅτι σοῦ ἐστιν..., Κύριε ἐλέησον, ιβ'. Δόξα... Καὶ νῦν... Δεῦτε προσκυνήσωμεν...γ' καὶ τοὺς ἑπομένους ψαλμούς.

Ψαλμὸς ε'

Τὰ ῥήματά μου ἐνώτισαι, Κύριε, σύνες τῆς κραυγῆς μου. Πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου, ὁ Βασιλεύς μου καὶ ὁ Θεός μου. Ὅτι πρὸς σὲ προσεύξομαι, Κύριε, τὸ πρωῒ εἰσακούσῃ τῆς φωνῆς μου. Τὸ πρωῒ παραστήσομαί σοι, καὶ ἐπόψει με, ὅτι οὐχὶ Θεὸς θέλων ἀνομίαν σὺ εἶ, οὐ παροικήσει σοι πονηρευόμενος, οὐδὲ διαμενοῦσι παράνομοι κατέναντι τῶν ὀφθαλμῶν σου. Ἐμίσησας πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν, ἀπολεῖς πάντας τοὺς λαλοῦντας τὸ ψεῦδος. Ἄνδρα αἱμάτων καὶ δόλιον βδελύσσεται Κύριος. Ἐγὼ δὲ ἐν τῷ πλήθει τοῦ ἐλέους σου εἰσελεύσομαι εἰς τὸν οἶκόν σου, προσκυνήσω πρὸς ναὸν ἅγιόν σου ἐν φόβῳ σου. Κύριε, ὁδήγησόν με ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν μου, κατεύθυνον ἐνώπιόν σου τὴν ὁδόν μου. Ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἀλήθεια, ἡ καρδία αὐτῶν ματαία. Τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν, ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν· κρῖνον αὐτούς, ὁ Θεός. Ἀποπεσάτωσαν ἀπὸ τῶν διαβουλιῶν αὐτῶν, κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ἀσεβειῶν αὐτῶν ἔξωσον αὐτούς, ὅτι