Θυμηθείτε τον πρωτομάρτυρα Στέφανο. Κατείχετο υπό του Θεού και ενώ εδιώκετο και ελιθοβολείτο, έλεγε για τους διώκτες του: «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην …». Γιατί φέρθηκε έτσι ο Άγιος Στέφανος; Απλούστατα, γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Ήταν αιχμάλωτος του καλού. Νομίζετε, είναι εύκολο να ρίχνουν πάνω σας σωρό τις πέτρες; Για να σου ρίξουν καμιά πέτρα! Καλός, καλός, αλλά άμα σου έλθει η πέτρα, «ά!» θ’ αρχίσεις να φωνάζεις, «παλιόπαιδο!» κ.λπ. Αυτό δείχνει ότι παθαίνομε κατάληψη από το κακό πνεύμα. Και τότε πού να μπει ο Χριστός, πού να σταθεί; Είναι όλα μέσα μας κατειλημμένα. Μόλις, όμως μπούμε στην πνευματική ζωή, μόλις μπούμε στον Χριστό αλλάζουν όλα. Και κλέπτης να ήταν κανείς, παύει να κλέβει, και φονιάς, παύει να είναι φονιάς, και αιμοβόρος και κακός και μνησίκακος … Παύουν όλα. Παύει η αμαρτία και ζει ο Χριστός. Και ο άνθρωπος σήμερα αυτό ζητάει. Και παίρνει τα δηλητήρια και τα ναρκωτικά, για να έλθει σε κόσμους χαράς· αλλά ψεύτικης χαράς. Κάτι αισθάνεται εκείνη τη στιγμή και αύριο είναι τσακισμένος. Το ένα τον τρίβει τον τρώει, τον τσακίζει, τον ψήνει. Ενώ το άλλο δήλαδή το δόσιμο στον Χριστό, τον ζωογονεί, του δίνει τη χαρά, τον κάνει να χαίρεται τη ζωή, να νιώθει δύναμη, μεγαλείο. Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιασθεί η ψυχή σας. Παντού μπορεί ν’ αγιάσει κανείς. Και στην Ομόνοια μπορεί ν’ αγιάσει, αν το θέλει. Στην εργασία σας, όποια κι αν είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη. Να βάζετε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, με ενθουσιασμό και αγάπη, προσευχή και σιωπή. Όχι να έχετε άγχος και να σας πονάει το στήθος.
Συμβαίνει για παράδειγμα να σας αναθέτουν εργασίες πέραν των ορίων των καθηκόντων σας. Δεν είναι σωστό ν’ αντιδράτε ή να εκνευρίζεσθε και να διαμαρτύρεσθε. Αυτές οι ταραχές φέρνουν κακό στον άνθρωπο. Να τα θεωρείτε όλα σαν ευκαιρίες αγιασμού. … μπορείτε ωστόσο να πείτε με ευγένεια βέβαια: «Συγχωρέστε με, δεν θα μπορέσω να κάνω αυτή την εργασία». Αλλά μπορείτε και να μη μιλήσετε και να σας βγει σε καλό όλος αυτός ο κόπος.
Να εργάζεσθε με εγρήγορση, απλά, απαλά, χωρίς αγωνία, με χαρά κι αγαλλίαση, με αγαθή διάθεση. Τότε έρχεται η θεία χάρις…
Μην κοιτάζετε αυτό που σας συμβαίνει, αλλά να κοιτάζετε το φως, τον Χριστό, όπως το παιδί κοιτάζει την μητέρα του, όταν κάτι του συμβεί. Όλα να τα βλέπετε χωρίς άγχος, χωρίς στενοχώρια, χωρίς πίεση, χωρίς σφίξιμο. Δεν είναι ανάγκη να προσπαθείτε και να σφίγγεσθε. Όλη σας η προσπάθεια να είναι ν’ ατενίσετε προς το φως, να κατακτήσετε το φως. Έτσι, αντί να δίδεσθε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, θα δίδεσθε στη δοξολογία του Θεού.
Όλα τα δυσάρεστα που μένουν μέσα στην ψυχή σας και φέρνουν άγχος, μπορούν να γίνουν αφορμή για τη λατρεία του Θεού και να παύσουν να σας καταπονούν. Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό. Τότε ξενοιάζετε και γίνεσθε όργανά Του.
Bίος καί Λόγοι, Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου,σελ. 305-9, Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής-Χρυσοπηγής, Χανιά Κρήτη
Είθε να έχουμε τις αγίες πρεσβείες τους
---
...είναι ομόπνοο με αυτό που αναφέρει ο άγιος ότι… Όταν είναι κανείς άδειος από τον Χριστό, τότε έρχονται χίλια δύο άλλα και τον γεμίζουν: ζήλειες, μίση, ανία, μελαγχολία, αντίδραση, κοσμικό φρόνημα, κοσμικές χαρές. Προσπαθήστε να γεμίσετε τη ψυχή σας με τον Χριστό, για να μην την έχετε άδεια … σε σχέση με τον αγ.Στέφανο, που ήταν πλήρης Πνεύματος Αγίου (Πραξ.ζ’) … 55 ὑπάρχων δὲ πλήρης Πνεύματος ῾Αγίου, ἀτενίσας εἰς τὸν οὐρανὸν εἶδε δόξαν Θεοῦ καὶ ᾿Ιησοῦν ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ, 56 καὶ εἶπεν· ἰδοὺ θεωρῶ τοὺς οὐρανοὺς ἀνεῳγμένους καὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ ἑστῶτα…. αμήν δι ευχών να μας καλύπτει κάθε κενό προς πληρότητα, γιατί μέσω αυτού, έστω και ελάχιστου, δρα το πνεύμα το πονηρό και νομοτελειακά δεν θα ''δούμε'' δόξα Θεού (ούτε τώρα πάσχοντες ούτε στον αιώνα)....
Λιθοβολούν οι άνθρωποι τον συνάνθρωπο με την συμβουλή και ενέργεια του αντιδίκου.... ''οπλίζοντας'' με μίσος τα μέλη μας και ενεργώντας δι αυτών... (ευχόμενοι) ...καὶ γενέσθω μοι τὰ ἅγια ταῦτα εἰς ἴασιν καὶ κάθαρσιν καὶ φωτισμὸν καὶ φυλακτήριον καὶ σωτηρίαν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῆς τε καὶ σώματος· εἰς ἀποτροπὴν πάσης φαντασίας καὶ πονηρᾶς πράξεως καὶ ἐνεργείας διαβολικῆς, κατὰ διάνοιαν τῆς ἐν τοῖς μέλεσί μου ἐνεργουμένης· εἰς παῤῥησίαν καὶ ἀγάπην τὴν πρὸς σέ· εἰς διόρθωσιν βίου καὶ ἀσφάλειαν· εἰς αὔξησιν ἀρετῆς καὶ τελειότητος· εἰς πλήρωσιν ἐντολῶν· εἰς Πνεύματος ἁγίου κοινωνίαν· εἰς ἐφόδιον ζωῆς αἰωνίου καὶ εἰς ἀπολογίαν εὐπρόσδεκτον, τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματός σου· μὴ εἰς κρῖμα ἢ εἰς κατάκριμα.
Από
εκείνα τα αφύλαχτα αισθητήρια και πόρτες, όχι μόνο λιθοβολούμαστε κι εμείς από
τους συνανθρώπους μας, αλλά δυστυχώς χωρίς να κατανοούμε τους
αντιλιθοβολούμε κι εμείς, [κι ας έχουμε χίλια δίκηα (αυτό δεν
μας σώζει, αλλά η χάρις)]... όταν γογγύζουμε, όταν κατακρίνουμε.... όταν δεν υπομένουμε την συκοφαντία, την υποτίμηση και κάθε κακό, προϊόν του πονηρού, άμεσα εκ δαιμόνων ή έμμεσα εξ ανθρώπων... όταν
ζητάμε δικαιοσύνη χωρίς να συγχωρούμε, (άσχετα με την δικαία κρίση του Θεού στους
διοκλητιανούς μας, στους φαραώ στους καίσαρες, στους παιδευτές μας διαχρονικά άλλους
βέβαια σαν πρόσωπα, αλλά υποκινούμενοι πάντα από το ίδιο πνεύμα… αφήνοντας στον Θεό την κρίση.... κιαυτό γιατί θα βρεθούμε αναπολόγητοι*, αφού δεν συγχωρήσαμε, ΔΕΝ θα συγχωρεθούμε.. στεναχωρούμενοι από την θεωρία, ότι οι ουρανοί δεν θα είναι ανεωγμένοι για μας, αλλά κεκλεισμένοι... κατά την κλειστή καρδιά μας).
...αμήν η καλή μας Παναγία να διορθώνει την συμπεριφορά και αντίδρασή μας… Κύριε ελέησον! πλήρωσον!! μήπως και προλάβουμε να περάσουμε από τους σταυρωτές (και λιθοβολητές0 ανθρώπων και Ανθρώπου, στην συσταύρωση με Αυτόν, ίνα συναναστηθούμε... και κληρονομήσουμε την βασιλεία αντί της γεέννης... Σταυρωτές, σταυρούμενοι και κληρονόμοι. Αμήν δι ευχών!!
---
Ο άγιος Σωφρόνιος για τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο (και δυο συνειρμικές σκέψεις)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου