Γέφυρα και βίωμα αυτής…

…έδωσε ο καλός Θεός το εκτύπωμα της δημιουργίας στην Αγία Γραφή και το σχέδιο σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, πριν καν εξωθεί ο ΑΔΑΜ και η ΕΥΑ από τον παράδεισο….  15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν (Γεν.γ’)… διαμηνύοντας την συντριβή του πολεμίου όφεως, από Τον Χριστό Υιό Θεού Θεό, δια Σταυρού, που θα γεννηθεί από Την αειπάρθενο Θεοτόκο. 

Ώστε, όποιος επιθυμήσει να δομηθεί για αυτόν επί του πρακτέου η γέφυρα…. πρέπει να στοχαστεί πως… όπως μέσα στον χώρο και χρόνο, υφίσταται η αλληλουχία, με την έννοια ότι δεν μπορεί να υφίσταται ένας όροφος οικοδομής χωρίς να υπάρχει ο προηγούμενος και πολύ περισσότερο τα θεμέλια, δεν μπορεί κάποιος να είναι πχ 23 χρονών, αν δεν περάσει τα 22… κάτι ανάλογο ισχύει μετά τα φυσικά, στα υπερφυσικά. Τα μετά ‘’γνωστά’’ (εκ της Αγίας Γραφής και παραδόσεως) της δημιουργίας, τα της αναδημιουργίας. Όλα, χωρίς ασυνέχεια λόγων φυσικών και λόγων εκ Λόγου. Έτσι, για να βιωθεί η γέφυρα δια των τριών παραπάνω προσώπων που εργάζονται την σωτηρία μας, απαιτείται να πιάσουμε τα πράματα από την αρχή…  

Ενδεικτικά σημειώνει ο άγιος στο…. Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου τα ανάλογα πνευματικά στάδια πνευματικής ‘’ενηλικίωσης’’, σύμφωνα με την πρώτη καλή λίαν δημιουργία, αρχής γενομένης από το φως, που όπως εγένετο

την πρώτη ημέρα (προς τα έξω) έτσι ξεκινάμε και προς τα μέσα πάλι με το Φως (φωτισμό, ορθόδοξη βάπτιση…).   

Στην ελικοειδή ανοδική (9) πορεία προς τελειότητα είναι απαραίτητη η περιστροφή μας γύρω από τον νοητό ήλιο (ήλιος - έλικα – ηλικία) και αμήν, αφού μπει η ευλογημένη αρχή, να ενηλικιωθούμε περνώντας από νήπια σε υιούς και κληρονόμους (δια και εν XC)… και από την δουλεία στα στοιχεία της φύσης, στην ελευθερία (Γαλ.δ’). 

Μέχρι την πλήρωση του χρόνου και αρχή της θείας οικονομίας, ο άνθρωπος ενώ φωτιζόταν από τον εξωτερικό ήλιο, στα πνευματικά, μέχρι τον πατριάρχη Αβραάμ, ‘’φωτιζόταν’’ από έναν ή πολλούς θεούς*… όντας σαν σε νύχτα, φωτιζόμενος από το Ο ΘΕΟΣ = 354, (όσο και ο σεληνιακός κύκλος). Θέση κατέναντι της εδέμ…. εν σκιά. 

Με τον Αβραάμ, ξεκινά η χαραυγή του άλλου Ηλίου, Τριαδικού Θεού. [και ελληνικώς 999, ομόρροπα των τριών ορθίων ανδρών, που ενώ βλέπει τρεις, προσφωνεί Κύριε (μονάδα)]. Το Ο ΘΕΟΣ vs ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ, και μάλιστα ορθοδόξως γνωριζόμενος και προσκυνούμενος, είναι προσωπικό θέμα κάθε ανθρώπου, διαμάχη ‘’θρησκειών’’ και εξαρτάται σε ποιο ‘’μίλι’’ βρίσκεται. Σε ποιο στάδιο οικοδομής… (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ σε εβραίους και Έλληνες... ). 

[Για αυτό το ‘’μίλι’’ που είναι όρος των ασκητών της ερήμου, δλδ το πόσο βαθειά στην έρημο έχει πάει κάποιος ησυχαστής, πόσα μίλια μακρυά από τον κόσμο (και κοσμικό φρόνημα), το ίδιο ισχύει και για την πνευματική οικοδομή και το στάδιο που βρίσκεται και κατά πόσο πλησιάζοντας τον ουρανό ‘’φεύγει’’ από τον κόσμο (κοσμικό φρόνημα). …κι όπως οι ακτίνες Χ, προσπερνούν την επιδερμίδα και δείχνουν τα οστά και τα εσωτερικά όργανα, έτσι και με την κρίση (την μερική με τον θάνατο, την τελική με την Κρίση αλλά και στη ζωή καθ’ημέραν), γίνεται μια πνευματική ‘’ακτινογραφία’’ το πόσο Χριστό έχουμε μέσα μας, κάτω από την επιδερμίδα... Μέχρι ποιο στάδιο περπατήσαμε από το κατ'εικόνα στο καθ'ωμοίωσιν.... Πόσο μοιάσαμε Τον Κύριο και πρότυπο.... για να ακούσουμε από τους αγίους και μιμηθούμε... το ...

τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα και ακούσουμε το ιδού εναπόκειται ο στέφανος....    

Σε ποια κατάσταση ενυπάρχει στον καθένα. Ούτε σπόρος (με την έννοια της ορθοδοξίας, γιατί σαν εικόνα έχει μέσα του ο κάθε άνθρωπος αυτό το εν δυναμει) ; σπερματικό Λόγο (πΧ), κάτι σαν έμβρυο κυοφορούμενο,  γεννήθηκε εν σαρκί (μΧ), νήπιο, δωδεκαετής; πλήρης ημερών; αυτό που λένε στο μέτρο της του Χριστού ηλικίας… κι αυτό που βιωματικά αλλάζει τον άνθρωπο είναι η προ γεννήσεως Χριστού πίστη Θεού, σαν φωτόνιο σε κυματοειδή μορφή ΜΟΝΟ (πΧ) ή και ΜΕ σωματιδιακή (μΧ, εν σαρκί μετά την Γέννηση εν ημίν ΦΩΣ). Όλη η παιδεία και νουθεσία έγκειται στο να μορφωθεί Ο Χριστός εν ημίν, σκαλοπατάκι σκαλοπατάκι… σαν αγώνας των πνευματικών μας. Το πόσο Του έχουμε παραχωρήσει το δικαίωμα να δρα δια ημών, κατά την υποδοχή, καθαρότητα και διαφάνεια και μη αντίσταση χοϊκή εγωιστική (και κωλύματα)  στο Άγιο Πνεύμα, σε νου, χέρια, πόδια, μέλη, νεφρά… για να πληρωθεί του αποστόλου, ουκέτι εμαυτώ ζω, ζει εν εμοί Χριστός… αυτό που επαναλαμβάνουν τα τροπάρια όταν λένε: … Δόξα τω Σε δοξάσαντι, δόξα τω Σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα… ώστε κανείς μην καυχηθεί ότι είναι δικά του έργα, αλλά χάρις, ώστε στο τέλος, να μην κριθεί για τα θαύματα που ο Θεός έκανε μέσα από αυτόν, αλλά για την θέληση, ακρόαση και τήρηση… αφού … 21 Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 22 πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; 23 καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν. (Ματθ.ζ’)

Μοιάζει αυτή η ακτινογραφία (των ακτίνων Χ) με το Χ της κλεψύδρας. Μόνο που τα άνω, δεν κατεβαίνουν κάτω λόγω βαρύτητας και νόμων φυσικής, αλλά έχοντας την στρόφιγγα, στα χέρια μας... Η (μη χρονική) τελειότητα του Θεού ''κτυπά'' την θύρα μας και εισέρχεται σιγά σιγά, κατά τάξι και ετοιμότητα, αν Του το επιτρέψουμε, ώστε σαν κόκκοι άμμου (ή ύδωρ, αυτή την φορά όμως λάλον και άνω..., σαν χάρι) να προστίθενται εντός μας σαν ''ηλικία'' Χριστού. Από σπόρο (μετά τον αβραάμ), σε έμβρυο που κυοφορείται και από γεννήσεως εν σαρκί έως της ηλικίας Χριστού (των 33).  Αυτήν την ηλικία θα λάβουν τα αναστημένα σώματα, με εμπεριεχόμενη άλλη δόξα ο ένας από τον άλλον, όπως διαφέρουν σε λαμπρότητα τα άστρα του ουρανού, κατά πόσο Χριστός ''εχωρήθη'' ... στην ψυχή, στο σώμα στην ζωή.... 

[Αυτό είναι και το μεταίχμιο που ''πρέπει'' να περάσουμε, αφού από την μία είναι η ανάσταση κρίσεως και από την άλλη, η ανάσταση ζωής... καθώς, ΟΛΟΙ θα αναστηθούμε έτσι κι αλλιώς.... 28 μὴ θαυμάζετε τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, 29 καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως. (Ιωαν.ε'). Γιαυτό και αναφέρεται στα Χριστούγεννα το ... με την γέννηση η κρίσις και η κρίσις με την γέννηση...] φυσικά, μη υποτιμούμενη η κατάσταση του δικαίου (πΧ) αλλά οι μετά (αμήν και με) Χριστόν, δεν έχουμε δικαιολογία ότι δεν είδαμε… ή δεν μας δόθηκαν όλα τα εφόδια αγιασμού. Αμήν, στην ευσπλαγχνία της κρίσης Του]. 

Έτσι, ΑΝ θέλει, ο άνθρωπος να περάσει από το σκότος (της πνευματικής νύχτας) στο φως της (κατά Θεόν) ημέρας  ώστε μη μείνει το εγώ στο κατέναντι, (παρέα με τον εν τρόμω, κάιν...) έχοντας Τον Κύριο σαν μια απλή εικόνα μπαζωμένη κάτω από πολύ λάσπη και ρύπη, χρειάζεται να ανοίξει την θύρα. Αυτήν που περνάει τον κατέναντι εν τρόμω, κάιν..., στο απέναντι σαν επιστροφή. Αρκεί να γίνει αγώγιμος Αυτού, να ανοίξει την στρόφιγγα της ομοίωσης... . Να ανοίξει τα τρία παραθυράκια εισόδου του Φωτός… στην ψυχή. Πατέρα Υιό και Άγιο Πνεύμα, μία θεότητα... (από τότε η αρχή εισόδου Φωτός στην ζωή μας...). Γιαυτό και σε κάθε ιεροπραξία, ξεκινάμε από αυτά, ειδικά με το… + Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρὸς καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεί τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. 

…με αυτό σαν αρχή, φτάνουμε στο τέλος και απόλυση ξεκινάμε με Τον Κύριο Την Θεοτόκο Τίμιο Σταυρό και όλους τους αγίους, ώστε με την απόλυσή μας εκ του κόσμου τούτου, να τύχουμε με τις πρεσβείες τους, την ποθούμενη  μετάστασης ζωής. Να συναναστηθούμε με την χάρι Τους… (Ο αναστάς εκ νεκρών Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταις πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας αυτού Μητρός· δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού· προστασίαις των τιμίων επουρανίων Δυνάμεων ασωμάτων· ικεσίαις…)…. δυνάμει των εργατών της σωτηρίας μας…. με σκοπό και δρόμο για τον σκοπό, και τα δυο, άγια.  

Για να γεφυρωθεί το όποιο χάσμα, επιβάλλεται η δόμησή του. ‘’τουβλάκι – τουβλάκι’’. Με την αναλογία μακροκόσμου – μικροκόσμου, όπως πλανήτες – ήλιος και ηλεκτρόνια - πρωτόνια, ήλιος – ηλίανθος να αναλογεί με Θεό και άνθρωπο στην υγιή του έκφανση να Τον παρακολουθεί, ενώ σαν ασθένεια να αδιαφορεί και να κοιτάζει την γη ή αλλού, για ακόμη μία φορά σημασία έχει ο προσανατολισμός του προσώπου.  Κι ο άνθρωπος, σαν μικρογραφία της όλης ιστορίας του ανθρώπου, έχει να διανύσει τον όλο χρόνο από την σύλληψη, γέννησή του μέχρι τον θάνατο, τον μεγάλο δρόμο, από γένεση έως συντέλεια, με συνοδοιπόρο και Ιατρό ψυχών και σωμάτων Χριστό, ανεξάρτητα εποχής παρουσίας του ανθρώπου… 

…αφού αυτά τα δύο όρια είναι αναλογικά… γένεση – συντέλεια / γέννηση  – θάνατος (ακόμη και η προϋπόθεση, ‘’σύλληψη’’ και 6 ημέρες κατά Θεόν και 9 μήνες κυοφορίας), η δόμηση της γέφυρας, καλείται να περάσει βιωματικά και ‘’ενσωματώσει’’ σαν συνείδηση τα κομβικά ιστορικά στοιχεία που εκτυπώθηκαν έξω, να εντυπωθούν και ισχύσουν εντός… αλλιώς, αν δεν προσπεραστούν, μένουμε κάτι σαν μετεξεταστέοι στην παρούσα ζωή ή στάσιμοι αν εκδημήσουμε πριν προλάβουμε να τα ‘’περάσουμε’’. Κι αυτό το ‘’καταφέρνουμε’’ όταν σε κάθε σταυροδρόμι (ή διχάλα) επιλογών, ακολουθούμε το εύστοχο πέρασμα (Λ) του ΚΑ(Λ)ΟΥ αντί του αδιεξόδου (|< = Κ) ΚΑ(Κ)ΟΥ… ή τον έναν ευλογημένο αγιογραφικό τύπο, από τον άλλον τον στάσιμο και αντίθεο. 

Μην μείνουμε στην ευχή, αφού από ευχολόγια ‘’χορτάσαμε’’ … αλλά να προχωρήσουμε στην πράξη…  (Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ…. προσέγγιση της αφετηρίας, έχοντας διαρκώς, τον έναν μετά τον άλλον καλούς συνοδοιπόρους, σε κάθε καμπή της ιστορίας, να δρουν αυτοί μέσα από εμάς, ενεργώντας την σωτήρια θεία οικονομία…. όχι το εγώ, που οικειοποιείται το καλό ενώ δεν είναι δικό του, όχι το εγώ που φαντάζεται ότι κάποιος είμαι ή κάτι είμαι, αλλά ως απόλυτη υποταγή του εγώ (και σκιά) στο Εγώ ειμί (και Φως) με την προσευχή που ως πυρ ενώνει εις ένα, το Εσύ Κύριε, Εσύ, που χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν, όπως και σε αυτούς που Σε ευαρέστησαν έδρασες και διαχρονικά ενεργείς, έτσι καθάρισέ μας, και δώσμας την θέληση να ακολουθούμε τις θείες επιλογές!! Δεν είναι οι γνώσεις, δεν είναι οι δυνάμεις, δεν είναι οι εποχές... αλλά η θέληση, η πίστη και η αγάπη. Αμήν πρόσθες!!  

Μια ταυτότητα εις εν (σαν οικοδομή, λιθαράκι λιθαράκι), όπου το εγώ, παραχωρεί τον θρόνο του και την κυριαρχία του Στον Κύριο και το εγώ ειμί.... Κι ενώ το πρωτότυπο είναι... 32 ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς ᾿Αβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς ᾿Ισαὰκ καὶ ὁ Θεὸς ᾿Ιακώβ; (Ματθ.κβ') δλδ Θεός κατά φύση και θεός κατά χάρι, εν, στην μετάφραση προστίθεται το ''λογικό'' αλλά διαφοροποιημένο, ως ο Θεός ΤΟΥ αβραάμ, ΤΟΥ ισαάκ ΤΟΥ ιακώβ... (ακόμη διασπασμένα εις δύο). 

Ο καλός Θεός όμως, ενούμενος με τους κατά χάριν ‘’θεούς’’ (εις εν, επειδή Του παραχώρησαν τον εαυτό τους με καθαρότητα καρδίας), ενεργεί μέσω αυτών και ‘’δείχνει’’ με τον καθένα, μέσα στους αιώνες, σαν οδοδείκτες, τον δρόμο Του, όντας Ο Κύριος στο σύνολο, η Οδός και η Αλήθεια και η Ανάσταση και η Ζωή… Αυτά τα ‘’σταυροδρόμια’’ και φωτεινά μονοπάτια καλούμαστε κι εμείς να βαδίσουμε. 

Τα περί των δύο που ‘’πρέπει’’ να γίνουν ένα, μου θυμίζει το φιλοσοφικό [εκ των σούφι, που μπορεί να προήλθε από ορθοδόξους έλληνες, αφού και ο αρχηγός τους ήταν ρουμί (ρωμηός) που το οικειοποιήθηκε στην φιλοσοφική του (ελλειπή, αιρετική) προσέγγιση]... 

...ένας ασκητής χτυπά την πόρτα του αγαπημένου, για να ακουστεί μια φωνή από μέσα  

-ποιος είναι ;

-εγώ

-δεν υπάρχει θέση για σένα και για μένα

άπραγος απομακρύνθηκε και ασκήθηκε αυστηρότερα... μετά από 5 χρόνια, ξαναχτυπά την πόρτα... 

-ποιος είναι ;

νομίζοντας ότι η άσκησή του έγινε γνωστή Στον Κύριο, απάντησε (πάλι) εγώ

(για να ξανακούσει το) δεν υπάρχει θέση για σένα και για μένα κι η πόρτα έμεινε κλειστή

μετά από άλλα 5 χρόνια επιστρέφει... 

-ποιος είναι ;

εσύ Κύριε... τότε άνοιξε η πόρτα... 

... μην θεωρήσει όμως κάποιος ότι το πρόσωπο χάνεται μέσα στο θείο, σαν σταγόνα μέσα στον ωκεανό, αλλά ορθοδόξως το πρόσωπο αναδεικνύεται, λαμπρύνεται, καθώς... δοξάζει Κύριος τους Αυτόν αντιδοξάζοντας... αμήν να βάλουμε αρχή ορθών επιλογών (Λ) προς τα άνω και Λόγο, προς δόξαν Θεού, αντί των αδιεξόδων (|<) κακών... που είναι τα εμπόδια του άλλου, στην ιστορία και εν ημίν...

Η είσοδος της Ζωής στην ζωή μας... ). 

Να ξεμπαζωθεί η ζωή μας από την πολύ γη και λάσπη, που την πλακώνει και ξεδιψάσει αγιοπνευματικά** 

Να μπει στην ψυχή (και ζωή μας) το αντίστοιχο λιθαράκι της θείας οικοδομής***… 

και όπως στην αρχή της δημιουργίας… 1ΕΝ ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. 2 ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος. (Γεν.α’) έτσι κι εμείς ακατασκεύαστοι (αμόρφωτοι με μορφή Χριστού εν ημίν) και σε σκότος (νοητό), στην αναδημιουργία μας συμβαίνει αυτό που αναφέρει ο αγ.Εφραίμ Φιλοθεΐτης… Το Άγιον Πνεύμα περιπολεί και όπου βρει διάνοια και νουν καθαρό, ήσυχο, επισκιάζει και καρποφορεί. Λοιπόν, για να δεχθούμε το Άγιον Πνεύμα, το Οποίον θα μας κάνει δυνατούς και θα μας αξιώσει να ομολογήσουμε την Θεότητα του Χριστού μας, θα πρέπει να αγωνισθούμε και να καθαρισθούμε ψυχικά και σωματικά για να στεφανωθούμε. 

Αμήν ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς… (ανεξάρτητα των θεωρητικών γνώσεων και αντιστοιχίσεων των ''κόμβων'' στην Αγία Γραφή, που πρέπει να περάσουμε (ως περάτηδες) και που θα ακολουθήσουν στο επόμενο υποκεφάλαιο) 

--- 

* … «Πρέπει ν’ ἀναγνωρισθεῖ πὼς παντελῶς συν­επὴς ἀθεΐα δὲν ὑπάρχει. Ὁ ἄνθρωπος περισσότερο κλίνει πρὸς τὴν εἰδωλολατρία, παρὰ πρὸς τὴν ἀθεΐα. Ἀναγνωρίζει τὸ «Θεῖο» ἀκόμη κι ὅταν ἀρνεῖ­ται τὸν Θεὸ καὶ ὑπάρχει μέσα του μία ἀνάγκη τοῦ «θείου», ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τὴν ὑπερνικήσει. Θεοποιεῖ τὰ διάφορα ἀντικείμενα. Θεοποιεῖ τὸν κόσμο, τὸν ἄνθρωπο, τὴν ἀνθρωπότητα. Θεοποιεῖ τὴν κοινωνία, τὸ κράτος, τὴν ἐπιστήμη. Θεοποιεῖ τὴν φυλή, τὴν ἐθνικότητα ἢ τὴν κοινωνικὴ τάξη καὶ κατασκευάζει ἕνα Θεὸ ἀπὸ τὴν ἀθεΐα του»! (Ν.Μπερντιάεφ, Γάλλος φιλόσοφος-ακαδημαϊκός)… δείχνοντας κάπως την πνευματική θέση της ψυχής στα Ο ΘΕΟΣ και θεοποίηση ειδώλων και πνευματική νύχτα, έναστρη μεν, ‘’φωτιζόμενη’’ κάπως, αλλά χωρίς την ανατολή. Ανατολή ανατολών και γέννηση Χριστού.  

**  Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου 

Επί του πρακτέου, το ότι η συνείδηση είναι τα πηγάδια που άνοιγε ο Ιακώβ, όπως ακριβώς είπαν οι Πατέρες, και τα παράχωναν οι Φιλισταίοι 

*** ΓΙΑ ΤΟ ΚΤΙΣΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΜΟΛΟΓΗΜΑ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΙΟ ΦΟΒΟ ... (ΑΒΒΑ ΔΩΡΟΘΕΟΥ) Έργα ασκητικά 

Η ευδοκία της Σιών και η ανοικοδόμηση των τειχών της Ιερουσαλήμ

πάντα με το σκεπτικό…. Ἐάν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων...  (ψαλμ.ρκς’)… επίβλεψε Κύριε!!

περί ‘’οικοδομής’’ στον απόστολο… Εφεσ.β’ 14-22…