η έσω ζωή… και η αίσθηση Αυτής….

ΕΝ ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς ταὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. 2 ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος. 3 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς. (Γεν.α’) 

και ξεκινάμε προς τα εσωτερικό, με τις ίδιες αναλογίες… η ‘’γη’’ μας ακατασκεύαστος και σκότος, για νάρθει Φως (Χριστός) εν ημίν και φωτίσει* και αρχίσει δι Αυτού την αναδημιουργία μας, μετά την ανάλογη εξωτερική ‘’γνωστή’’ ιστορική.... και περάσουμε από το εγώ που είναι το κέντρο του κόσμου, στον Κύριο ως νέο ΑΔΑΜ, που είναι το κέντρο του έσω (αμήν και δικό μας) κόσμο...  

ωδή πέμπτη (Κεφ. κς', 9) Ἡσαΐου προφήτου… ,  

Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, εἰρήνην δὸς ἡμῖν. Ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνεῦμά μου πρὸς σέ, ὁ Θεός, διότι φῶς τὰ προστάγματά σου ἐπὶ τῆς γῆς. Δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς. Πέπαυται γὰρ ὁ ἀσεβής, πᾶς ὃς οὐ μὴ μάθῃ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς, ἀλήθειαν οὐ μὴ ποιήσῃ, ἀρθήτω ὁ ἀσεβής, ἵνα μὴ ἴδῃ τὴν δόξαν Κυρίου.

.

.

.

[με τα έντονα, απόλυτα σχετικά… από την έξω ‘’ειρήνη’’ στην έσω. Την υπερ νουν. Την εκ της νυκτός, χωρίς τα προστάγματα Του Κυρίου που είναι φως, ‘’πνευματική’’ μας έξω ζωή. Την τηρούντων ‘’δικαιοσύνη’’ αλλά του κόσμου τούτου

κι όχι Του Νομοθέτη Θεού … που αν δεν ποιήσουμε την αλήθεια, δεν θα δούμε την δόξα Κυρίου, ως ασεβείς. Αμήν πέπαυται ο ασεβής εκτός Αυτού (εαυτός, ένεκεν του σκιώδους εγώ, ΑΝ υπερισχύσει) και αμήν εισέλθει δια χάριτος, εντός. Αμήν από τον έναν κύκλο, να αρχίσουμε να περιπατούμε στον άλλον κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας… και να βάλουμε (χάριτι, αφού το θελήσουμε) αρχή εισόδου μας εντός στην πεμπτουσία μας (+) και δι αυτής και με αυτήν, στην ελικοειδή ανοδική πορεία (9) που ανεβάζει στον Θεό (999) θεραπεύοντάς μας αρχή ινδίκτου και αρχή θεραπείας…]. 

Τα περί… αυτογνωσίας και θεογνωσίας και μετοχής που αναφέρει ο μέγας Βασίλειος ... όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού·   

Είναι η διάχυση και διασκορπισμός στον κόσμο η ίδια η φυγόκεντρος, που μας έβγαλε από το 1 στο 4 (χωροχρόνο φθορά και θάνατο) η δε αντίθετη ενέργεια, η παύση του μετεωρισμού (που στο ψαλτήρι ερμηνεύονται ως κύματα οργής) καλή αιτία επανεισόδου από το 4 στο 1… (και Ένα) … ἄβυσσος ἄβυσσον ἐπικαλεῖται εἰς φωνὴν τῶν καταῤῥακτῶν σου, πάντες οἱ μετεωρισμοί σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ᾿ ἐμὲ διῆλθον. (ψαλμ.μα’ 41) 

κατά τον άγιο και την παραίνεσή του… Μετεωρισμός, από τις εμπειρίες του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή διαβάζουμε (αμήν και τηρήσουμε) … Ο μεγαλύτερος πόλεμος που γίνεται σε κάθε αγωνιζόμενο Χριστιανό είναι ο μετεωρισμός. Παίρνει ο διάβολος το νου μας και τον περιτριγυρίζει όπου αυτός θέλει και ενσπείρει στην καρδία μας, πονηρούς λογισμούς και μολύνει την ψυχήν μας. Από εδώ αρχίζει η ασθένεια της ψυχής. Οι μάταιοι λογισμοί είναι η μεγαλύτερη ταλαιπωρία του συγχρόνου ανθρώπου. (άλλα άρθρα για τον μετεωρισμό). 

Γιαυτό και παραινεί Ο Κύριος δια του προφήτου Του (Ησαΐα) …. Βάδιζε λαός μου, εἴσελθε εἰς τὸ ταμιεῖόν σου, ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον, ἕως ἂν παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Κυρίου. 

Κι είναι ο μετεωρισμός αιχμαλωσία του νοός, όπως τότε ο ισραήλ στους βαβυλωνίους…  αναλογία γνωριζόμενη από το… Περί ησυχίας και περί των δύο τρόπων της προσευχής. Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης : … Και άλλοτε μεν η ενέργεια γίνεται μέσα στην καρδιά, καθώς δηλαδή λιγοστεύουν τα πάθη με τη συνεχή επίκληση του Ιησού Χριστού κι έχει αναφανεί η θεϊκή θέρμη —γιατί ο Θεός μας, λέει η Γραφή(Δευτ. 4, 24· Εβρ. 12, 29), είναι φωτιά που κατακαίει τα πάθη. Άλλοτε δε, το πνεύμα έλκει το νου προς εαυτό και τον περιορίζει στο βάθος της καρδιάς και τον εμποδίζει από τη συνηθισμένη του περιφορά.

Και τότε δεν οδηγείται πλέον αιχμάλωτος των Ασσυρίων μακριά από την Ιερουσαλήμ, αλλά επιστρέφει αξιέπαινα από τη Βαβυλώνα στη Σιών, ώστε να λέει κι αυτός μαζί με τον Προφήτη: «Σου πρέπει ύμνος, Θεέ μου, στη Σιών, και θα σου αποδώσομε το τάξιμό μας στην Ιερουσαλήμ»(Ψαλμ. 64, 2) και: «Όταν ο Κύριος επιστρέψει τους αιχμαλώτους** στη Σιών, θα αναγαλλιάσει ο Ιακώβ και θα ευφρανθεί ο Ισραήλ»(Ψαλμ. 125, 1 και 25, 2).

Με τα ονόματα αυτά εννοείται ο πρακτικός και θεωρητικός νους, ο οποίος με τη βοήθεια του Θεού νικά τα πάθη μέσω της πρακτικής και βλέπει το Θεό με τη θεωρία, όσο του είναι δυνατό. 

Για να ‘’δούμε’’ και ’’ακούσουμε’’ πρέπει ο καλός Θεός, να μας ιατρεύσει τα εσωτερικά (1) αισθητήρια…. όπως συναντήθηκε και ιστορικά Ο Κύριος και θεράπευσε τους αντίστοιχους ασθενείς… 

 

αμήν δι ευχών να μας χαρίσει οφθαλμούς και ώτα … μήπως και αρχίσουμε να ψηλαφούμε και αμυδρά αισθανόμαστε Τον Κύριο εν ημίν… να απαντήσουμε κι εμείς στην ερώτηση Του Κυρίου τι θέλουμε, ως άλλος τυφλός ''ίνα αναβλέψω''... (Μαρκ.ι'51).... με αξιοθαύμαστη την αγ.Γαλακτία, που κατά την στιχομυθία της,  τα φυσικά της μάτια, σαν ''γη'' δεν ήταν εμπόδιο ''όρασης'' ... 

- τι κάνει αυτήν την στιγμή ο τάδε;

- είναι εκεί και κάνει αυτό...

- κλείστε τα μάτια σας γερόντισσα για να τον δείτε

- δεν χρειάζεται, τον βλέπω κι έτσι!!

τι ζηλευτή καθαρότητα, τι υπέρβαση, τι εσωτερική ευαισθησία, τι διαφάνεια, τι τελειότητα;;;!!!! 

αποτέλεσμα καθ’ολοκληρίαν, ταπεινότητος, χάριτος... νέκρωσης μελών αμαρτίας και ζωοποίησης εντός. Κάθε μέλους του εσωτερικού ανθρώπου, κάθε αισθητηρίου!! (όπως μέλος-μέλος προτύπωσε την ανάσταση ο προφ.Ιεζεκιήλ)... 

...κι εκεί βρίσκεται το ''μυστικό''. Η ταπεινότητα θα ελκύσει την χάρι και η καθαρότητα τον φωτισμό, με αντίθετο τον εγωισμό που επιφέρει, σκοτισμό (και αναισθησία). Αλλιώς, αν δεν μεριμνούμε εμείς για την κάθαρση, το να ζητάμε φωτισμό  και τελειότητα, είναι τόλμη και θράσος, που τελικά είναι και η αιτία να γινόμαστε περίγελως του εχθρού και έρμαιο των φαντασιών, δίνοντας ‘’πάτημα’’ για τον δικό τους ‘’φωτισμό’’ και συμβουλές και ‘’αισθήσεις’’ πνευματικές (πλην όμως, απωλείας)... Κύριε ελέησον... να κάνουμε εμείς αυτό που μας αναλογεί και μπορούμε (να αποκυλήσουμε τον βαρύ λίθο) κι ο καλός Θεός αν θέλει (που θέλει) θα μας αναστήσει... (με όλα τα στάδια, να έχουν το κόστος τους και τον πειρασμό τους... που κατά τάξη και ετοιμότητα, Ο Κύριος επιβλέπει... αμήν καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές….).         

Έχουμε έναν νεοφανή άγιο, (που η μνήμη του τιμάται στις 7 Δεκεμβρίου), τον αγ.Γεράσιμο μικραγιαννανίτη, (τον ποιητή εκκλησιαστικών ύμνων) που μας εξηγεί το πώς βλέπει και ακούει σχετικά (έσω) και την προϋπόθεση αυτής της αίσθησης (που όλοι οι άγιοι είχαν, αλλά ως θησαυρό την έκρυβαν…) … «Η Εκλησιαστική μας Υμνογραφία είναι δώρο Θεού, δεν είναι προϊόν ανθρώπινου κατασκευάσματος. Έχω τον Άγιο μπροστά μου. Γι’ αυτό και δεν θέλω επικοινωνία με κανέναν. Η υμνογραφία, η πνευματικὴ αυτή εργασία, είναι ένωση της ψυχής μετὰ του Θεού· είναι μία θαυμασία προσευχή· είναι μία μεταρσίωσις του νοός· είναι μία μυστική θεωρία· είναι ένα μυστήριον, που δεν ερμηνεύεται και με λόγους δεν εξωτερικεύεται. Η υμνογραφία είναι η υπάτη φιλοσοφία. Δεν εκφράζεται με αυτά τα λόγια. Πρέπει κανείς να τη δοκιμάσει για να την αισθανθεί» (ηχητικά https://www.youtube.com/watch?v=fgKO5NbgQ3s) 

Είναι ευλογία… είναι δώρο Θεού, είναι πορεία προς ανάβαση στο όρος του Θεού….  αλλά… τίς ἀναβήσεται εἰς τὸ ὄρος τοῦ Κυρίου καὶ τίς στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ; ἀθῷος χερσὶ καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ οὐκ ὤμοσεν ἐπὶ δόλῳ τῷ πλησίον αὐτοῦ. οὗτος λήψεται εὐλογίαν παρὰ Κυρίου καὶ ἐλεημοσύνην παρὰ Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ. (ψαλμ.κγ’) 

Στην προσπάθεια διανοίξεως των εσωτερικών αισθητηρίων, η ‘’πληροφορία’’ ‘’κατεβαίνει’’ εξ ουρανού στην κεφαλή και δια της σπονδυλικής στήλης, ‘’σχηματίζοντας’’ ένα 6άρι, περνά από την κοιλία και καταλήγει στην καρδία….  (το… ανέβη λογισμός στην καρδία) ‘’περνά’’ από τον διαβολέα, που εμφωλεύει εκεί για να διαστρεβλώνει τους θείους λόγους και παρεισφρύσει σε αυτήν, (καρδία) με φαντασία (ως  πλάνες και αιρέσεις***).  

  

Αμήν ‘’σταυρούμενοι’’ και βιώνοντες την (ορθόδοξη) τύπωση του παντοδύναμου σημείου του Σταυρού στην κοιλία, με το θανάτω θάνατον πατήσας και την επίκληση του θείου Ονόματος, να ‘’πατηθεί’’ χάριτι για να γίνουν τα αισθητήριά μας καθαρά και υποδεχθούν την έσω Ζωή, Χριστό, αναλλοίωτα, Λόγος και λόγοι Του δι ευχών και ενεργείας Της κυησάκης και γεννησάσης Τον Κύριο, Θεοτόκου. Αμήν καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές… 

---- 

(1) εσωτερικά αισθητήρια... οράσεως, ακοής, γεύσεως (πνευματικής) διακρίσεως.... που συνοδοιπορούν με τον νου, ο οποίος και ηγεμονεύει του χου του, ώστε, όπου είναι αυτός, εκεί και έτσι να ''λειτουργούν'' και αυτά. Και όπως στο αγιογραφικό κείμενο, ...21 ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.(Ματθ.ς') καλό θα ήταν να αλλάξουμε (όσο έχουμε χρόνο) την έννοια του ''ποθούμενου'' θησαυρού από τα γήινα και παροδικά (είδωλα) στα άφθαρτα αιώνια πνευματικά (και ουσία). Μη μείνουμε στην αίγυπτο των ειδώλων αλλά να βάλουμε αρχή εξόδου, ... Από τότε δειλά δειλά κι η έναρξη της πνευματικής αίσθησης, έστω και αν... 12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· (Α'Κορ.ιγ'). Έξοδο, με στόχο την βηθλεέμ, όπου το ... πρόσωπον προς πρόσωπον. Με όλην την ΠΔ σκιά εξόδου και το ψαλτήρι συμπύκνωση της πορείας, έχουμε τον α' ψαλμό αρχή (κάτι σαν γέννηση πνευματική, εν σπόρω) αντίστοιχο του ευαγγελισμού τον δε ρνα' ψαλμό που προτυπώνει την νίκη κατά του αλλοφύλου, γέννηση εν σαρκί και ανάσταση Κυρίου (με το θανάτω θάνατον πατήσας και γολιάθ τον φιλισταίο, που σαν κρητικό φύλο, αντιστοιχεί στην γαστέρα... εκεί η τύπωση, από εκεί η αρχή της αναλλοίωτης πληροφορίας εκ των έσω αισθητηρίων). Γιαυτό και το... Κύριος εἶπε πρός με· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε... ήδη από τον β' ψαλμό.

Αμήν να βάλουμε αρχή ασκήσεως,  αφού έχει προσπεραστεί ο ψυχοβλαβής μετεωρισμός και η διάχυση (φυγόκεντρος) και εισέλθει στην κεφαλή με την ‘’άσκηση’’ νηπίων, προς ''κάθοδο'' Του Κυρίου στην καρδιά. Τότε τα αισθητήρια, σαν τις πέντε φρόνιμες παρθένες θα εισέλθουν στον Νυμφώνα μετά Του Κυρίου... (Η σημασία της ευαγγελικής περικοπής των δέκα παρθένων αγ. Νικολάου βελιμίροβιτς και με όλην την διαδρομή να ''επισκιάζεται'' και εμπνέεται από θείο έρωτα... πως η διπλή πεντάδα αισθήσεων γίνεται απλή… και λίγα τινά περί έρωτος, που πετυχαίνει την ένωση)..

...αρκεί να διακριθεί η μία όραση από την άλλη (σωματική και πνευματική όραση), μη μείνουμε στην επιδερμική και ό,τι πέφτει στο βόθριο (2), αυτό με απόλυτη εμπιστοσύνη να δεχόμαστε ως αληθές, αλλά να κινηθούμε στην όντως επί γης Αλήθεια και Ειρήνη (και σπήλαιο) και μην πάψουμε να κρούουμε την θύρα να ανοίξει... Ο προσευχόμενος νους ζητά ένωση με την καρδιά (Άγιος Ιγνάτιος Brianchaninov), παρά το ότι ... Καμιά απάντηση, καμιά φωνή δεν ακούγεται! Νεκρική ησυχία, ταφική σιωπή και ζοφερό σκοτάδι. Ο νούς φεύγει από τη θύρα της καρδιάς λυπημένος, θρηνώντας πικρά και ζητώντας παρηγοριά. Δεν του επιτράπηκε να σταθεί μπροστά στον Βασιλέα των βασιλέων μέσα στο αγιαστήριο του εσωτερικού θαλάμου της καρδιάς... (ένεκα μη καθαρότητος ...και λοιπά ωφελή στον δεσμό)... 

Αισθητήρια, ανάλογα των χοϊκών που είναι διαχυμένα στο σώμα και που επιδέχονται πλάνης, παρότι χρησιμοποιεί φιλόθεη (αλλά δευτερεύουσα σαν ΣΗΘ) ευθεία κίνηση του νοός, από τα δημιουργήματα Στον Δημιουργό, είναι συμπυκνωμένα στην καρδιά, έχουσα κι αυτή την δική της ουσιαστική ‘’όραση’’ και ‘’ώτα’’ και ‘’γεύση’’, … (όπως αισθάνονται τα πνεύματα που μας πλησιάζουν, πέραν εποχών, πέραν εξωτερικών σχημάτων…) και που μόνο με την κυκλική κίνηση (πρωτεύουσα σαν ΆΒΕΛ) και παρουσία Κυρίου ως πυρ, (κοινωνίας και επικοινωνίας) είναι απλανής… Γιαυτό και η εκπαιδευτική φιλεύσπλαγχνη ‘’καθυστέρηση’’ και έργο ζωής, για την φώτιση και τελείωσή μας (χάρις και ΑΝ θέλει Ο Κύριος), μετά τα απαραίτητο στάδιο και δικό μας ολοκληρωτικά μέλημα και θέλημα, την κάθαρση. Αμήν παράσχου Κύριε, διάνοιξον την θύρα της αισθήσεώς Σου, ως Ελεήμων!!! 

...κι είναι συνοδοιπορών Ο Κύριος με τον καθένα, (ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων) μέχρι την απόκτηση της τελείας όρασης (σαν αισθητήριο της καθαρής καρδίας), όπως αναφέρεται στην αποκάλυψη.... Ο Αμνός με τα 7 μάτια (Αποκ.ε'6). Παρών και θεραπεύων σε όλην την διαδρομή από τα χαμηλότερα επίπεδα έως τα υψηλότερα. Από εξώτερο δώμα στο αμέσως επόμενο εσώτερο δώμα, διανοίγοντας με το κλειδί την θύρα, έως την καρδιά και του μυστικού θαλάμου τα ενδότερα. Από τα ορατά (δεξιά), στα αόρατα (αριστερά) όπως καθοδηγεί Η Αγία Τριάδα (με τα τρία ενωμένα; εις εν δάχτυλα) το χέρι αυτού που τυπώνει ορθά και ορθόδοξα το σημείο του Σταυρού (επάνω του)… αντιμετωπίζοντας τους αόρατους (άσαρκους*) εχθρούς (αρχές και εξουσίες του κόσμου τούτου) που κινούνται ενάντιά μας για να μας ανακόψουν τον δρόμο από την γη στον ουρανό. Από τα ορατά, στον αόρατο Θεό... (τα ίδια που σαν εναέρια τελώνεια θα θελήσουν να μας απαγορέψουν την διέλευση…)…. και όπως μας γνωρίζει ο απ.Παύλος… 12 ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. (Εφεσ.ς’) σαν τριαξονικό κακό (σάρκα, κόσμος διάβολος) που όμως Ο συνοδοιπορών Κύριος μας οπλίζει με την πανοπλία (Εφεσ.ς’) Του, για να τα νικήσουμε… [με το όνομα Κυρίου, όπως ο μικρόσωμος Δαβίδ νίκησε με 5 πέτρες (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) τον γίγαντα γολιάθ, αλλά και οι άοπλοι ισραηλίτες με τον τύπο του σταυρού που τύπωσε με την ράβδο του ο προφ.Μωυσής, που νίκησαν τους πανόπλους αιγυπτίους, ως αδιάλειπτη θεωρητική στάση και ακινησία (απόδειξη φιλοθεΐας), που παν γόνυ κάμψει και πρακτικά ως φιλανθρωπία και διακονία, εφαρμόζοντας στο σύνολο το πολίτευμα του σταυρού]. 

[* Ἔχουμε ἐχθρούς ἄσαρκους… Ὁ πόλεμος, πού γίνεται μέσα μας, δέν γίνεται κατά τόν ἴδιο τρόπο μέ τούς ἐξωτερικούς καί τούς ἔνοπλους πολέμους, ἀλλά εἶναι πολύ πιό τρομερός ἀπό ἐκεῖνο τόν πόλεμο. Ἔχουμε ἐχθρούς ἄσαρκους, πού στέκονται διαρκῶς μπροστά μας, ἄν καί ἐμεῖς δέν τούς βλέπουμε, καί πού κοιτάζουν προσεκτικά, μήπως μπορέσουν νά βροῦν κάπου κάποιο ἀπό τά μέλη μας ἀφύλαχτο, γιά νά καρφώσουν ἐκεῖ τά βέλη τους καί μᾶς θανατώσουν. ~ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος…

Οι δαίμονες μας πολεμούν παρακολουθώντας τις αντιδράσεις μας (αββά Κασσιανού)

Ο μεν Κύριος για να μας χαρίσει όραση και τα αισθητήρια αντίληψης και αίσθησης του Εαυτού Του, αφού εγώ ειμί η Ζωή... τα δε να μας καθέλξουν στην αναισθησία τους, σαν είδωλα, όπως περιγράφονται στον 113 ριγ' και 134, ρλδ' ψαλμό (με επισφράγσιη των λόγων των Γραφών (ψαλμοί) με το άλλο σκέλος της ομιλίας του Θεού σε μας, με ‘’σημεία’’ (την γλώσσα των αγγέλων), σαν ριγ’ που νοείται της ψυχής (100, κατά τον αββά Δωρόθεο η τελειότητά της) η αναγέννηση (13) αλλά και στον ρλδ’, όπου το πνεύμα (3) που βρίσκεται ανάμεσα στον επουράνιο Έναν (1) και στο επί γης (4) ‘’κανονίζει’’ ή την ευθεία ανάβαση ως κεντρομόλος Ι και Ιησούς, από την γη στον ουρανό, ως πρώτος Παράκλητος και Ο έτερος ή (το πνεύμα)** σε σχέση με το πνεύμα το πονηρό, το άλλο Ι (ι’τάγμα δαιμόνων και φυγόκεντρος) που κατεβάζει τον άνθρωπο από τον ουρανό στην γη, όπως ο ίδιος εξέπεσε, αμήν όχι παρασέρνοντάς μας… 

** πνεύμα Αγίας Τριάδος… (μαζί με Υιό και Άγιο Πνεύμα (παρακλήτους) ο Πατήρ) κατά το… 24 πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. (Ιωαν.δ’) επί Υιού (888) =24, αναπαυόμενον…].

Σε όλην την διαδρομή από τα κατέναντι (6) και τα απέναντι (5), μέχρι να χαρίσει την διάκριση στον άνθρωπο κατά τάξη και ετοιμότητα, την πνευματική όραση του ίδιου Του του Εαυτού και Λόγου (2)... Περί όρασης…  γνωρίζοντας στον αγαπημένο και άγιό Του, τα πάντα με ουδέν κρυπτόν (όπως ισχύει το... Ο Οφθαλμός ο τα πάντα ορών και υπό ουδένα ορώμενος... ο μετά τους 7 οφθαλμούς του Ανθρώπου, ο ένας θείος... ). Δεν φτιάχτηκε να βλέπει μόνο σκιές σαν την συγκύπτουσα, αλλά γιαυτό δόθηκαν οι προδιαγραφές του ΟΦΘαλμού... Να έχει Όραση Φανερών και Θείων... (κι όπως ξανασημειώθηκε, με τα ΡΑΒΔΙΑ+ΚΩΝΙΑ που μας εξάγουν 999, όσο και ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ, να μας δίνει αυτή η ταυτότητο την έννοια και τον λόγο που έτσι πλάστηκαν... Να θεάται και μετέχει της δόξας του Θεού).    

(2) .. μη μείνει ο άνθρωπος να βλέπει και να πιστεύει τις σκιές (στα χοϊκά εκ της σωματικής όρασης), αλλά να περάσει στην πνευματική, όπως πλάστηκε, και με προδιαγραφές η κόρη του (κόρη οφθαλμού) ως κόρη Θεού (και κάθε ψυχή), να ορά και μετέχει στην δόξα Του... η έξω και η έσω πραγματικότητα… (η βιολογική ζωή και η Ζωή της ψυχής)... με ''καλή'' αφορμή τα ΡΑΒΔΙΑ +ΚΩΝΙΑ που εξάγουν το 999, όσο και ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ... μια μυστική ταυτότητα εν δυνάμει, ευχόμενοι να περάσει στο εν ενεργεία και ''βρεθεί'', αμήν με επίγνωση, μπροστά Στον ταπεινό Βασιλέα... αναπεσόντα σε στενότητα για να μας ανυψώσει στην μακαριότητα...  

* με προϋπόθεση την ''διάνοιξη'' της θύρας ... Κελεύεις, ἀναπετάσω τὰς πύλας, ἃς σὺ μόνος ἐδημιούργησας, καὶ εἰσέρχῃ μετὰ φιλανθρωπίας, ὡς πέφυκας· εἰσέρχῃ καὶ φωτίζεις τὸν ἐσκοτισμένον μου λογισμόν.

** αμήν δι ευχών και ενεργείας…  ἡ τοῦ ἐλεήμονος Θεοῦ φιλεύσπλαγχνος Μήτηρ, ἐλέησόν με, καὶ δὸς κατάνυξιν καὶ συντριβὴν ἐν τῇ καρδίᾳ μου καὶ ταπείνωσιν ἐν τοῖς διανοήμασί μου, καὶ ἀνάκλησιν ἐν ταῖς αἰχμαλωσίαις τῶν λογισμῶν μου.

*** Μέ τόν τρόπον αὐτόν ἐβγῆκαν ὅλες αἱ πλάνες καί ἔγιναν αἱ αἱρέσεις ∽ Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής † 

Η νοερά, η καρδιακή και η πνευματική προσευχή Γέροντος Ηλίε Κλεόπα 

πληροφορία (5) 

το κράτος της καρδίας (αγ.Ιωσήφ του ησυχαστή)

"Αφού προσκολληθούμε στον Κύριο με την πίστη και αφοσιωθούμε σ’ Αυτόν με την αποταγή μας από τον ψυχοκτόνο κόσμο (των παθών και της αμαρτίας), οφείλουμε, μας λέει, «να καλλιεργούμε τη γη της καρδιάς μας», δηλαδή να εξαναγκάσουμε την ανυπάκουη και απειθή φύση μας να εφαρμόσει στην πράξη όλες τις ευαγγελικές αρετές και προπαντός την προσευχή. Βλέποντας τότε την καλή μας θέληση, ο Χριστός θα μας δώσει τη δύναμη να εκπληρώσουμε όλες Του τις εντολές -ή μάλλον Εκείνος θα τις εκπληρώσει μέσα μας- με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Προοδεύοντας έτσι από αρετή σε αρετή και από δόξα σε δόξα προς το πλήρωμα της εν Χριστώ πνευματικότητας και ζωής, το πνεύμα μας θα αναμειχθεί μυστικά με το πυρ του Αγίου Πνεύματος, θα γίνει «όλο οφθαλμός και όλο φως», και θα αποκτήσει μακαρίως τις ιδιότητες του Θεού. Κατά την τελική ανάσταση, το πυρ του Αγίου Πνεύματος που κρύβεται στην καρδιά των αγίων, θα ξεχυθεί πάνω στα σώματά τους και θα τα κάνει να λάμπουν στην αιωνιότητα από το φως του Θεού. Κατά τον άγιο Μακάριο, η χριστιανική ζωή δεν έχει άλλο σκοπό παρά την απόκτηση -ήδη από τη ζωή αυτή- της εμπειρίας του Αγίου Πνεύματος, της καλής αλλοίωσης, που θα μας δώσει μια άλλη «πνευματική αίσθηση», διαμέσου της οποίας θα μπορούμε να γευθούμε την παρουσία του Θεού σε κάθε στιγμή της ζωής μας." - Άγιος Μακάριος ο Μέγας