Ο Κύριος προσηύχετο υπέρ των σταυρωτών Αυτού: «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τί ποιούσιν». Ο αρχιδιάκονος Στέφανος προσηύχετο δι’ εκείνους, οίτινες ελιθοβόλουν αυτόν έως θανάτου: «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην». Και ημείς, εάν θέλωμεν να διαφυλάξωμεν την χάριν, οφείλομεν να προσευχώμεθα υπέρ των εχθρών. Εάν δεν σπλαγχνίζησαι τον αμαρτωλόν, όστις θα βασανίζηται εις το πυρ, σημαίνει ότι εντός σου δεν ζη η χάρις του Αγίου Πνεύματος, αλλά πονηρόν πνεύμα, και εν όσω έτι ζης, αγωνίζου δια της μετανοίας να απαλλαγής απ’ αυτού.
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Γέροντος Σωφρονίου, Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ, Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 1999
Από την μεγάλη είσοδο που συστοιχείται με την Κυριακή Βαΐων, προηγείται του ιερέως η εκφώνηση: τοις μισούσι και αδικούσι ημάς, συγχώρεσον. Προϋπόθεση ανάβασης (ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα… και συνανυψώ υμάς…) είναι το ίδιο πνεύμα της αφέσεως όσων μας μισούν και μας αδικούν. Μήπως πάλι η μικρά είσοδος του ευαγγελίου δεν είναι απαραίτητη βαθμίδα (το ευαγγέλιο και της σοφίας του) για να φτάσουμε στην Κυριακή Βαΐων; και μετά; πως θα φτάσουμε στην Ανάσταση και δόξα Θεού αν δεν προηγηθούν οι μεγάλες ημέρες ανάβασης κατά τάξη εξόδου (πάσχα) από την γη…. και σαν Ιωσήφ πάγκαλος με αρετές, και σαν μη ξηρανθείσα συκή, και σαν παρθένες αμήν φρόνιμες με έλαιον και έλεος κι όχι ανέλεες μωρές που μπορεί μεν να ανέβηκαν κάποιοι μέχρις αρετών αλλά να κοπούν σαν στάσιμοι την Μ.Τρίτη, προ μυστηρίων (Μ.Τετάρτης - προσευχής και Θείας Κοινωνίας)* παρά τις συχνές άκαρπες προσευχές και θείες κοινωνίες (μη πιάνοντας τόπο… με επόμενο το ζοφερό, ουκ οίδα υμάς… απέλθετε). Πως άλλωστε θα πιάσει τόπο η θεία κοινωνία όταν προηγουμένως ''λέμε'' πρῶτον καταλλάγηθι τοῖς σὲ λυποῦσιν, ἔπειτα θαῤῥῶν, μυστικὴν βρῶσιν φάγε.... αλλά δεν εκτελούμε την εντολή; δεν μοιάζουμε με τον υιό που ναι μεν είπε εγώ Κύριε δουλεύσω αλλά δεν δούλευσε; είναι δυνατόν νάναι μακάριος;;; προχωρώντας τις άγιες ημέρες, η δόξα ΔΕΝ φαίνεται ακόμη, ούτε και την Μ.Παρασκευή. Εκεί, άκρα ταπείνωσις, εκεί τάφος και σιωπή.... αφού προηγήθηκε η μετάνοια (του Πέτρου) που εξήλθε (του κόσμου και αμαρτιών) και έκλαυσε πικρώς, αντί της μεταμέλειας του Ιούδα που απελθών απήγξατο…
Κάπως λιτά περιγραφικά αναφέρθηκαν ανά ημέρα, σε ένα πόνημα (6ο) Πορεία Τοῦ Λόγου ἀπό, πρό ἕξ ἡμερῶν… μέχρι μεθ’ἡμέρας ὀκτώ (Συνοδοιπορία τοῦ ὑπό ἀνάστασιν λόγου ἀνθρώπου ἀπό προ-τυπώσεως Ἀναστάσεως ἕως ψηλαφήσεως τῶν τύπων Αὐτῆς).
Κι αν δεν δούμε την πρώτη δόξα της Αναστάσεως**, (αν αλοίμονο δεν είδαμε την δόξα της Γεννήσεως) με ποια τόλμη θέλουμε να δούμε την δόξα της Αναλήψεως*** εν σώματι που στα δεξιά εκάθισε Του Πατρός Ο Λόγος; για ποιαν πεντηκοστή και φώτιση και δόμηση του εν ημίν ναού μιλάμε;;; με ποια τόλμη τέλος επί καθημερινής βάσεως επικαλούμαστε Τον Πατέρα .... άφες ημίν ως και ημείς αφίεμεν...
Κύριε ελέησον, να βάλουμε αρχή, να νοήσουμε και βιώσουμε τα βαθύτερα, με ειλικρίνεια, έστω και αμυδρώς, αλλά εν αληθεία. Τα υπόλοιπα και ο πλούτος, χάρις.
* τα μυστικά και μυστηριακά εφόδια της Μεγάλης Τετάρτης που προετοιμάζουν την Ανάσταση
** από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος …''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.'' - Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος. Και... πως θα εισέλθει αν πνέει άλλο πνεύμα, σκληρόκαρδο;;; (ναι θα γραφεί πάνω σε λίθινες πλάκες, ωσάν σε νόμο, αλλά όχι εν μαλακαίς σαρκίναις καρδίαις το Πνεύμα του Θεού Του Ζώντος και η χάρις… θάχουμε ‘’κατακτήσει’’ τον νόμο ωσάν άλλοι φαρισσαίοι, αλλά όχι την χάρι σαν μαθητές. Κρίμα σε εκείνο το γίνετε άγιοι και τέλειοι ότι άγιος και τέλειος ειμί… γιατί έμεινε στην απλή θεωρία).
*** από την ανάσταση στην ανάληψη και διάνοιξη ‘’ουρανών’’ ουρανών και οφθαλμών
Μας διαφεύγει το αντικειμενικό ποσοστό ενυπάρχοντος καλού – κακού, καλού προς δόξαν Θεού γιατί δικό Του είναι, και του κακού που σαν μικρόβιο μας ασθενεί και κατατρώει. Μικρόβιο, δηλητήριο ενεργό, που θέλει την παθητικοποίησή του, κι είναι καθαρά δική μας δουλειά. Όσο εκτελείται η αμαρτία και ανομία στο μυστικό βάθος του πνεύματός μας, ο Ἅγιος Σιλουανὸς Ἀθωνίτης παρατηρεί: Η αμαρτία μας αντανακλάται και στα πεπρωμένα του σύμπαντος κόσμου …. και δίνει δικαιώματα στον αντίδικο.
Δεν μας συμφέρει η αποστασιοποίηση από τον εξωτερικό ηρώδη και ιούδα, όταν σαν ιούδας κρεμάω (στηρίζω) την ζωή μου (έστω και σε μικρά ποσοστά, που με αυστηρή και γενναία αυτοκριτική, δυστυχώς δεν είναι και τόσο μικρά…) στους δερμάτινους χιτώνες, αστοχώντας. Πάλι σαν δερμάτινος (η ερμηνεία του ηρώδη) είμαι αυτός που αποκτείνω νήπια γύρω από Τον Κύριο και ακόμη και Αυτόν ‘’κυνηγώ’’ να σφαγιάσω, αφού πνέει μέσα μου και καθορίζει την ζωή μου το κοσμικό φρόνημα.
Παραπονούμαι και πολεμώ το έξω κακό, το ‘’διακρίνω’’ το κατακρίνω αλλά με την συνηθισμένη (σαν παιδεία) εξωστρέφεια, κυνηγώ σκιές. Ματαίως για την ψυχική μου ωφέλεια, ματαίως για την καλυτέρευση του κόσμου. Άλλωστε, η (μυστική και άγνωστη) κατάσταση της καρδιάς μου δεν είναι αυτή που καθορίζει ο καλός Θεός ως καρδιογνώστης τους άρχοντες; πολιτικούς και θρησκευτικούς; αλλά και κάθε προσωποποιημένο φάρμακο που μου στέλνει η αγάπη Του για την θεραπεία και ζώωσή μου από άρρωστο και τεθανατωμένο;
Μακάρι να ανευρεθεί Ο Κύριος στο μέσον μεταξύ των δύο ακραίων ανθρώπων (από τα προηγούμενα άρθρα, όχι των έξω ιστορικών και φαινομένων καλών – κακών, αλλά των εντός ισχυόντων) κι αρχίσει να μας φωτίζει το Πνεύμα του Θεού του Ζώντος και οδηγεί με ασφάλεια στα συμφέροντα, ως ηγούμενος εκ Βηθλεέμ (αμήν να φτάσουμε σε αυτόν τον σταυρικό πόδα) που ποιμαίνει εφεξής ευθέως και άμεσα, τον ισραήλ (νου)…
Να γνωρίσουμε εμπειρικά, ποιος οπλίζει τον εν ημίν ηρώδη και ιούδα, [σαρκικό φρόνημα, κατασπίλωση και κρέμασμα της ζωής μας στους δερμάτινους χιτώνες, σαν πλεονεξία (κι οι δυο) ό εστιν ειδωλολατρεία] στο διαχρονικό έγκλημα της βρεφοκτονίας και προδοσίας, και πως Ο Κύριος τους αφοπλίζει… να έλθει Η Θεοτόκος και Ο Κύριος στην αίγυπτό μας, να κατακρημνίσει τα είδωλα και με χριστοφόφο νου, να ξεκινήσουμε χάριτι την οδοιπορία προς συνάντησή Τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου