η πνευματική μας σχέση με τον ηρώδη και τα νήπια…

…μπορεί ιστορικά σωματικά να απέχουμε και αυτό να μας κάνει λογικά και ανθρωπίνως,   κατακριτές των επιλογών του, αλλά δεν πρέπει να μείνουμε σε αυτήν την ‘’χρονική’’ απόσταση και   επανάπαυση, γιατί πνευματικά έχουμε σχέση, αφού ηρώδης κατά τον άγιο Μάξιμο είναι ο δερμάτινος. Και ποιος δεν είναι ενδεδυμένος με δερμάτινους χιτώνες (φύλλα συκής) που σαν περίβλημα περισφίγγει την καρδία και θέλει να οικειοποιηθεί και μη χάσει τον θρόνο του; 

τρέμει στην ιδέα ο ιστορικός ηρώδης, τρέμει στην ιδέα και ο εν ημίν. Αυτόν να ψάξουμε και πριν ‘’φύγουμε’’ να διορθωθούμε… γιατί θάμαστε συνυπεύθυνοι (για να μην πω οι μόνοι υπεύθυνοι) της μεγάλης αυτής μιαιοφονίας που κυνηγάει να αποκτείνει Χριστό (και Πρόδρομο)… 

όλα για έναν θρόνο…. ακούγοντας τον αγ. Αρσένιο Μπόκα να μας γνωρίζει… (στο θρόνος και σταυρός)… Ὑπάρχει σ᾿ ἐμᾶς ἕνας θρόνος κι ἕνας σταυρός. Ὅταν ἐμεῖς στεκώ­μεθα στόν θρόνο, ὁ Χριστός μας κάθεται στόν σταυρό, καί ἀντίστροφα. 

Είναι τα δύο Η πέριξ Του ανατέλλοντος Ηλίου (Χριστού στην βηθλεέμ) με την γέννηση, δυο αγιογραφικά πρόσωπα που καλούμαστε να επιλέξουμε την μία από τις δύο μοναδικές, ‘’στάση’’ ζωής…   ή του προφ.Ηλία που εδαφιεί τα νήπια (και αμαρτίες) για να καθαρίσει την καρδιά προς ενοίκηση Του Κυρίου (μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν) και μετοχή του άρτου της Ζωής (όπου βηθλεέμ είναι οίκος του άρτου) κι ο ηρώδης που εδαφιεί τα νήπια για να διατηρήσει τον θρόνο του μέσα στην καρδιά…. μισών Τον Άρτον….  αδιαφορώντας για τις αρετές και τις εντολές του Θεού και το ουκ έξεστιν του Προδρόμου στον ηρώδη και ηρωδιάδα, μολυνόμενος, σε σχέση με τον ''μισούντα'' τα πάθη και τις αμαρτίες* προς καθαρότητα, προφ.Ηλία... με τον έναν προσεγγίζοντα και τον άλλον απομακρυνόμενο από τον Ήλιο της

δικαιοσύνης... **  ο ένας προσανατολιζόμενος και κινούμενος προς Την Θεοτόκο, ώστε να ζήσει την ''ένωση'' εις εν με Τον Κύριο και ο έτερος δια της αμετανόητης ηδυπαθείας, να ''καταφέρνει'' την ένωση εις εν, με το σώμα της πόρνης... (και δεν εννοείται η όποια ηρωδιάς, αλλά κάθετι που αντιμάχεται την ευάρεστη στον Θεό, καθαρότητα). ...και μη παρεξηγηθούν (όπως εύκολα γίνεται) από τα παλαιά σκιώδη σχήματα, γιατί αν δεν παταχθούν τα πρωτότοκα της αιγύπτου (εννοώντας τα πάθη και αμαρτίες) εκεί δούλοι και αιχμάλωτοι θα μείνουμε (στην αίγυπτο).... σαν νους (ισραήλ, νους ορώμενος τω Θεώ) αλλά και χους υποχείριος αυτών ...  

κι αφού η βασιλεία εντός ημών εστί… τα ιστορικά πρόσωπα ‘’πρέπει’’ να βρεθούν εντός και διαλέξουμε στάση και κίνηση και συμπεριφορά… πριν φτάσουμε στην δύση μας, όπως και τότε στην δύση του Ηλίου παρίστανται (τα άλλα δύο Ι) μαζί με τον απεφευκτέο ιούδα που κρέμασε την ζωή του στην συκή… και ως αυτόχειρας ΔΕΝ είδε ούτε έτυχε αναστάσεως προς Ζωήν… 

…βδελυρός και στυγνός ο ένας, προδότης ο άλλος. Ου μακράν και της δικής μας ενίοτε (για να μην πούμε κατά το πλείστον) συμπεριφοράς…       

οι δύο αγιογραφικοί άνθρωποι και Ο Ένας εν μέσω αυτών…

η προσωπική σχέση του καθενός με τον Τίμιο Πρόδρομο σαν μετάνοια

και από το... μετανοίας αρχή και ανεύρεση του Θησαυρού… λίγα τινά σχετικά... Με αναλογική σημασία για τον καθένα, όταν αποκεφαλίσθηκε από τον Ηρώδη ο Αγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, η τιμία κεφαλή αυτού τοποθετήθηκε μέσα σε αγγείο από όστρακο και κρύφθηκε στην κατοικία του Ηρώδη. …

Είναι κρυμμένος μέσα μας και πλακωμένος με πολλές λάσπες, χώματα, σκουπίδια…όπως και ο Τίμιος Σταυρός, που για την ανεύρεση και ύψωσή Του, χρειάζεται η ίδια νοοτροπία και εργασία. Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, να πιάσουμε το φτυάρι και να ξεμπαζώνουμε, αντί από το παράχωμα των πηγαδιών που απροσεξία, φιλοαμαρτησία και ροπή προς το κακό μας παρασέρνει ο αντίδικος σαν αιχμάλωτους. Κύριε ελέησον!!!

Είναι αυτό που λέει ο μέγας Βασίλειος... όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού·

Κι ο Ηρώδης ομολογούσε ότι σεβόταν και φοβόταν τον αγ.Ιωάννη πρόδρομο και μάλιστα, πολλὰ ἐποίει καὶ ἡδέως αὐτοῦ ἤκουε… αλλά τελικά, τον αποκεφάλισε. (και λοιπά στον δεσμό, με αλοίμονο σε μας, γιατί κι εμείς πολλά ποιούμε και ηδέως ακούμε περί μετανοίας, αλλά η εξωστρέφεια και μετεωρισμός και οι δερμάτινοι χιτώνες μας νικούν κατά κράτος... κρίμα, Που πας και την άγνοια του εαυτού... όταν μιλάμε για ηρώδη και μόνο προς τα έξω βλέπουμε και κατακρίνουμε... τον άχριστο και άχρηστο...)...

--- 

* δεν είναι οι μικρές ή οι μεγάλες αμαρτίες που κάνουμε, αλλά η αδιαφορία μας για του τι αυτές σημαίνουν… η τέλεσή τους, μαζί με την αμετανοησία μας. Και αφού ισχύει το… οἱ δὲ ἁμαρτάνοντες πολέμιοί εἰσι τῆς ἑαυτῶν ζωῆς (Τωβίτ ιβ’) … πολέμιοι και Αυτού (του Θεού) και της εικόνος Αυτού (ε-αυτού και κάθε ανθρώπου) μας καταλογίζεται ως συνεργάτες και υπηρέτες του μισανθρώπου …  αμήν μας περάσει στην αγάπη Του. Είναι γνωστή η τρεπτή μας φύση, που κλίνει μια προς τη μία πλευρά της ''ιστορίας'' και μια από την άλλη, άλλοτε εργαζόμενος (1) αρετές και άλλοτε ανομίες και αμαρτίες χαροποιώντας τους μεν και στεναχωρώντας τους άλλους εναλλάξ, ευχόμενοι πρόοδο στο καλό και σταθερότητα στην συμπεριφορά (9) προς αίσια κατάληξη με τον Φιλάνθρωπο.  

[(1) με μια λεπτομέρεια που μας διαφεύγει, παρά την συναισθηματική μας ‘’συγκίνηση’’ που μας διακατέχει και επιδεικνύουμε στην σφαγή των νηπίων… βαθέως πνευματικά εν καρδία, εργαζόμενοι ανομίες και αμαρτίες δεν διαφέρουμε από τον ηρώδη, σε σχέση με όταν εργάζεται ο Θεός αρετές (2) εν ημίν, που δρα σαν τον προφ.Ηλία που εδαφιεί τα νήπια (αμαρτίες) και Μωυσή που πατάσσει τα πρωτότοκα (πάθη)… Αμήν μας δίνει αυτήν την συναίσθηση και βαρύτητα των πράξεων, σκέψεων ακόμη και λεπτών σκιρτημάτων, που Κύριος γνωρίζει, αφού (εξ)ετάζει νεφρούς και καρδίας… 

Καλή η αποστασιοποίηση από τα εγκλήματα των ιστορικών προσώπων, αλλά άριστη η εσωτερική αυτογνωσία και ''πνευματική'' κατάστασή μας, που μόνο με την (περι)τομή του Χριστού μέσα μας και όταν περιέλει το κάλυμμα των παθών τότε θα τα διακρίνουμε ''γυμνά'' ότι δεν εγκληματούμε κατά εξωτερικών νηπίων, αλλά κατά του εαυτού και κατά Αυτού.... όπως μας γνωρίζει ο πανάριστος μυσταγωγός (εν ημίν) μετανοίας, Ανδρέας Κρήτης, ποιητής μεγάλου κανόνος... Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς! 

(2) αρετές…. δια Της Θεοτόκου… Τέθριππον Ἁγνή, ὁδηγεῖσαι καταξίωσον, ἐξ ἀρετῶν τεσσάρων τὸν νοῦν πιστῶν, ἐγκρατείας προσευχῆς ἀγάπης πίστεως. Αμήν δι ευχών και ενεργείας Της Κεχαριτωμένης].      

** Σ' αυτό το μακρινό ταξίδι, η ανθρωπότητα ''λερώνεται'' και ''σκονίζεται'' πάντα με την ίδια σκόνη και ''πλένεται'' πάντα με το ίδιο νερό. Η σκόνη είναι η αμαρτία και το νερό είναι η Μετάνοια άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

‘’σήμερα’’ η αποτομή της κεφαλής του αγ.Ιωάννου Προδρόμου

Προβληματισμός επί της αποτομής… θυμίζοντάς μας το.... Ὁ Τίμιος Πρόδρομος εἶναι νοητὸ ἀρχέτυπο γιὰ τὴν πνευματική μας ζωή. Ἂν ὑποθέσουμε ὅτι ὁ βλακώδης σκοτισμένος νοῦς μας (Ἡρώδης), κλέπτεται ἀπὸ τὴν ἁμαρτία (Ἡρωδιάδα) πῶς τὸ πετυχαίνει; Ἀποκόπτοντας τὴ φωνὴ τῆς συνείδησης ("ἀποκεφαλισμός"!) ποὺ μᾶς λέει "μὴν τὸ κάνεις" (ὁ "Τίμιος Πρόδρομος" μέσα στὴ φυλακὴ τῆς καρδιᾶς μας). Ἄρα πνευματικῶς καθημερινὰ μὲ τὶς ἀπροσεξίες καὶ συγκαταθέσεις μας, συμπράττουμε πολλὲς φορές, στὸ δεύτερο μεγαλύτερο ἔγκλημα ὅλων τῶν αἰώνων μετὰ τὴ βρώμικη δολοφονία τοῦ Θεανθρώπου, ποὺ εἶναι ὁ ἀποκεφαλισμὸς τοῦ Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστῆ.

αμήν αφορμάς μετανοίας παράσχου ημίν Κύριε…. τον δε εν ημίν ‘’ηρώδη’’ και δερμάτινο (εαυτούλη σαν περίβλημα), να καταφέρουμε χάριτι αυτό που του πρέπει. Διαφάνεια και κάθαρση από παντός μολυσμού (σαρκός και πνεύματος… ) Κύριε ελέησον!!

[για να ακολουθήσει ο επίλογος του παρόντος βιβλίου (12ζ)... που θα αναπτυχθεί στα περιεχόμενά του και που ακολουθεί]...