Προσευχή Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ.

«Δέσποτα , Κύριε του ουρανού και της γης , Βασιλεύ των αιώνων , ευδόκησε να ανοιχθή και για μένα η θύρα της μετανοίας , ώστε με πόνο καρδίας να προσεύχωμαι σ’ Εσένα τον μόνο αληθινό Θεό , τον Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού , το Φως του κόσμου . Δέξου , Πολυεύσπλαγχνε , τη δέησί μου . Μη την απορρίψης .

Συγχώρησε κάθε κακό που έκανα νικημένος από την προαίρεσί μου . Ζητώ ανάπαυσι και δεν τη βρίσκω , γιατί η συνείδησις με ελέγχει . Προσδοκώ ειρήνη , αλλά ειρήνη δεν έχω εξ αιτίας του πλήθους των ανομιών μου.

Άκουσε , Κύριε , μια καρδιά που Σε επικαλείται . Μη βλέπης τα κακά μου έργα . Επίβλεψε στην ασθένεια της ψυχής μου και σπεύσε να με θεραπεύσης από τα βαριά μου τραύματα . 

Δώσε μου καιρό μετανοίας με το έλεος της φιλανθρωπίας Σου .

Ελευθέρωσέ με από τα πάθη . Μη με κρίνης σύμφωνα με τη δικαιοσύνη Σου . Μη μου ανταποδώσης κατά τα έργα μου , για να μη χαθώ εντελώς .

Εισάκουσέ με Κύριε , γιατί βρίσκομαι σε απόγνωσι . Αφού έχασα κάθε ελπίδα και
σκέψι για τη διόρθωσί μου , προσπίπτω στους οικτιρμούς Σου. Ελέησέ με τον ξεπεσμένο και κατάκριτο για τις αμαρτίες μου . Λυπήσου με , Δέσποτα , γιατί συνέχομαι από πλήθος ανομιών και μοιάζω αλυσοδεμένος μ΄ αυτές . Εσύ μόνο γνωρίζεις να ελευθερώνης και να θεραπεύης .

Γι’ αυτό σε όλες τις φοβερές μου αρρώστιες επικαλούμαι μόνο Εσένα , τον ιατρό των ασθενούντων , τον οδηγό των πλανωμένων , το φως των εσκοτισμένων , τον ελευθερωτή των αιχμαλώτων . Επικαλούμαι Εσένα , πού πάντοτε μακροθυμείς και συγκρατείς την οργή Σου και δίνεις στους αμαρτωλούς καιρό μετανοίας .

Καταύγασε , Δέσποτα , με το Φως του προσώπου Σου εμένα τον αμαρτωλό , διότι είσαι ταχύς στο να ελεής και βραδύς στο να τιμωρής . Εσύ ο εύσπλαγχνος άπλωσε το χέρι Σου και ανόρθωσέ με από την τάφρο των ανομιών μου.  Εσύ δεν ευχαριστείσαι στην απώλεια του αμαρτωλού ούτε αποστρέφεις το πρόσωπό Σου από τον προσευχόμενο σ’ Εσένα με δάκρυα .

Άκουσε , Κύριε , τη φωνή του δούλου Σου που Σέ επικαλείται και φανέρωσε το Φως Σου σ’ εμένα τον στερημένο το φως . Δώρισέ μου τη χάρι Σου , γιατί εγώ δεν έχω άλλη ελπίδα και ελπίζω πάντοτε μόνο στη δική Σου βοήθεια και δύναμι .

 ‘’Στρέψον , Κύριε , τον κοπετόν μου εις χαράν εμοί , διάρρηξον τον σάκκον μου και περίζωσόν με ευφροσύνην’’΄       (πρβλ. Ψαλμ. κθ’ 12 ). Ευδόκησε , ώστε να καταπαύσω από τα εσπερινά μου έργα και να βρω ορθρινή ανάπαυσι όπως οι εκλεκτοί Σου , Κύριε , από τούς οποίους ‘’απέδρα οδύνη , λύπη και στεναγμός’’. Κάνε να ανοιχθή για μένα η θύρα της Βασιλείας Σου , ώστε να εισέλθω και να συγκαταριθμηθώ με τους ευφραινομένους από το Φως του προσώπου Σου και να κληρονομήσω την αιώνια ζωή».


συναξαριστής