περί τιμών και αξιών...

Μια φορά, κάποιο βράδυ σε ένα πολυκατάστημα, έγινε διάρρηξη. Ο καταστηματάρχης το πρωί έβαλε γρήγορα τους υπαλλήλους του να καταμετρήσουν το εμπόρευμα και προς ανακούφισή του, είδε πως δεν του έλειπε απολύτως τίποτα. 

Περνώντας όμως οι ημέρες, έβλεπε πως ολοένα και φτώχαινε. Τέλος παρατήρησε πως αυτοί οι ιδιόρρυθμοι «κλέφτες» ενώ δεν είχαν πάρει τίποτα, είχαν αλλάξει τις τιμές, με αποτέλεσμα τα ακριβά να πουλιούνται σε ευτελιστική τιμή και τα όντως φτηνά να πουλιούνται ακριβά. 

Ο άνθρωπος αλλάζοντας στον τρόπο ζωής του τις αληθινές αξίες με ευτελείς "έντεχνα περιχρυσωμένες", γίνεται πνευματικά φτωχότερος. Έτσι, στο πολυκατάστημά μας, και αγάπη έχουμε, και πίστη και ελπίδα και ελευθερία, όλα τα έχουμε, η διαφορά όμως (πλούτου) βρίσκεται στην αξία και τον χειρισμό αυτών των δυνάμεων, οι οποίες συνθέτουν και την ουσία της ύπαρξής μας.

Με την πίστη στα κτιστά και φθαρτά, ο άνθρωπος ισοπεδώνεται και φτωχαίνει πνευματικά. Έτσι, αφενός δεν εκμεταλλεύεται τη χάρη από το Θεό που τον τοποθέτησε κυρίαρχο των επιγείων, αλλά και συγχρόνως αντιβαίνει στις επιταγές της φύσης του, καθώς άνθρωπος στην κυριολεξία, σημαίνει αφενός "άνω θρώσκω", αλλά και ο ''έχων την όψη του ανδρός'' (ανθρ-ωπος).

Πιστεύω πως πρέπει καθημερινά να επανεκτιμούμε και να προβαίνουμε στην διορθωτική αυτοκριτική ώστε οι κυρίαρχες αξίες που καθοδηγούν τη ζωή μας να μην είναι στην πραγματικότητα ευτελείς, καθώς πολλοί ιδιόρρυθμοι κλέφτες κυκλοφορούν όπως ΜΜΕ, αργόσχολοι, αιρετικοί, αρνητές … 

Βρισκόμενοι εμείς (σαν το παράδειγμα) σε ύπνο (νάρκη συνειδήσεως), αυτοί προξενούν ζημιές. Η αποκατάσταση των αξιών επανέρχεται με τη Χάρι Του Κυρίου, και όσο οι εικόνες (άνθρ-ωποι) εγγίζουν το καθ' ωμοίωσιν (Άνθρωπος). Οι λόγοι, Τον Λόγο.... 

(από το βιβλίο Μύηση και Ορθοδοξία... : http://users.otenet.gr/~mystakid/bib.htm )