Η ΗΔΟΝΗ, έχει ένα Ο στη μέση, που είναι ο σπόρος της ΟΔΥΝΗΣ που ενυπάρχει μέσα σε κάθε ηδονή. Από εμάς εξαρτάται ποια ηδονή θα κυνηγάμε και ποια οδύνη θα υπομένουμε. Αν κυνηγάμε την οριζόντια, επίγεια, έρπουσα, η οδύνη θα είναι κάθετη, πνευματική. Αν κυνηγάμε την θεία, ουράνια γλυκύτητα, η οδύνη θα απλώνεται στον φυσικό μας κόσμο, τον απτό και εύκολα αντιληπτό με τα αισθητήριά μας. Υπομονή αδελφοί στην οδύνη και την στενοχωρία του κόσμου που επιβάλλεται από την σάρκα, τον κόσμο, τον διάβολο, γιατί η πνευματική ηδονή που επιλέξαμε να κυνηγούμε, είναι άφθαρτη, την οποία να μας αξιώσει ο καλός Θεός, δίδοντάς μας δύναμη στον αγώνα για τη νίκης της σάρκας, του κόσμου και του αντιδίκου μας...
Η Δ Ο Ν Η
.......Δ
.......Υ
.......Ν
.......Η
επιδερμική ηδονή συνοδευόμενη από πνευματική οδύνη, που αργά ή γρήγορα θα αποδώσει τον πικρό της καρπό,
ή
Η
Δ
Ο Δ Υ Ν Η
Ν
Η
που δείχνει τον ευγενή και άνω πόθο της ψυχής, αλλά συνοδεύεται υποχρεωτικά από ''κοσμική'' στενοχωρία, κάτι σαν το απαραίτητο κόστος της επιλογής μας...
είθε από τους ισχυρούς ''μαγνήτες'', αυτής της κοιλάδας, να μην χάσουμε τον προσανατολισμό εξόδου και τον στόχο μας, την κοινήν Ανάστασιν δια της μεταμορφώσεώς μας, εις τέκνα Φωτός.
Αυτόν τον προσανατολισμό (ίσως) έχασε ο ΑΔΑΜ ή διαχρονικά καλείται να ''τακτοποιεί'' ο καθείς τα του οίκου του, με ευλογημένη επίβλεψη του Ορθόδοξου πνευματικού, που κατά τάξη και ετοιμότητα κι όχι απότομα και δυναστικά, αναγάγει. (μοιάζει τον δύτη, που ΔΕΝ πρέπει με τίποτα στην άνοδό του, να ανεβαίνει κάθετα και μονομιάς, αλλά να ισορροπεί το μέσα και το έξω αρμονικά, για λόγους ''υγείας'')...
ΑΔΑΜ = (αρχικά) Ανατολή - Δύση - Άρκτος - Μεσημβρία
Εύχεσθε... οι τοις άστροις λατρεύοντες υπό Αστέρος να διδάσκονται Σε προσκυνείν και Σε γινώσκειν εξ ύψους Ανατολής...., ώστε να περάσουμε από τη μία ΗΔΟΝΗ (έρπουσα σαρκική) στην άλλη, και να αντέξουμε τον σταυρό της άλλης, (ΟΔΥΝΗΣ) που απεργάζεται όμως ΑΝΑΤΑΣΗ και ΑΝΑΣΤΑΣΗ! Θεού Θεοφάνεια και Επιφάνεια!!!
-------
στο σύνολο της ηδονής και ο τρόπος αντιμετωπίσεως των ''φυσικώς'' αιτουμένων και απαρνησομένων των εφάμαρτων κατά τάξη και ετοιμότητα, (γιατί η αμαρτία έχει διαβαθμίσεις ικανότητος όχι μόνο αντίληψης αλλά και υπερκέρασης), είναι και αυτό το περί γαστριμαργίας κείμενο, του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος:
8. Ενόμισε ο θεήλατος Ευάγριος ότι έγινε σοφώτερος των σοφών και στην μορφή και στο περιεχόμενο των λόγων του. Απατήθηκε όμως ο ταλαίπωρος και φάνηκεανοητότερος των ανοήτων και σε πολλά άλλα ζητήματα και σ΄ αυτό. Εδίδαξε: «Οσάκις η ψυχή επιθυμεί ποικίλα φαγητά, ας θλίβεται με άρτον μόνο και ύδωρ». Είναι δε η προσταγή του αυτή σαν να προτρέπης ένα παιδί ν΄ ανεβή με ένα βήμα όλη την σκάλα.
Εμείς όμως, αντικρούοντες τον ορισμό του, ως εξής ορίζουμε: Όταν επιθυμούμε τα διάφορα φαγητά, ζητούμε κάτι πού είναι μέσα στην φύσι μας. Γι΄ αυτόν τον λόγο αςχρησιμοποιήσωμε ένα τέχνασμα προς την πολυμήχανη κοιλία, και μάλιστα αν δεν μας απειλή βαρύτατος πόλεμος ή δεν υπάρχη πένθος ή κανών για προηγούμενες σοβαρές πτώσεις. Ας κόψωμε πρώτα τα λιπαρά, έπειτα τα ερεθιστικά και έπειτα τα εύγευστα.