Για την ασθενούσα ‘’δικαιοσύνη'' του κόσμου και την θεία...

Με αφορμή την καταφανή αδικία και την κρίση της ‘’δικαιοσύνης’’ με 2 μέτρα και 2 σταθμά, δυο σκέψεις…

Έχει κατακλυστεί το διαδίκτυο με κοινοποιήσεις. Και αφενός  ‘’καλά’’ κάνει, σαν πρόσθεση καύσιμου υλικού. Καταδεικνυόμενη η ασθένεια της τάχα ανεξάρτητης δικαιοσύνης που όμως χειραγωγείται πειθήνια και αδιάκριτα και απάνθρωπα από τον μηχανισμό του κράτους*** σαν πολιτική, περισσότερο εξοργίζει, παρά προτρέπει για προσευχή. Μαζεύει καύσιμο υλικό αλλά αντί να το ‘’κάψει’’ με θείο πυρ, να ζεσταθεί και φωτιστεί ψυχωφελώς, επιτρέπει και καίγεται με το άλλο πυρ, το ψυχοφθόρο.

Το ίδιο ισχύει με κάθε παρουσίαση του όποιου κοινωνικού (και όχι μόνο) προβλήματος, χωρίς την πνευματική του λύση.

Με την απλή κοινοποίηση, ο άνθρωπος, και σαν κοινοποιών και σαν αποδέκτης ερεθίσματος/ραβδισμού στην ακρόπολή του, εξάγει άλογα (όπως τότε με τον ποσειδώνα στην ακρόπολη της αθήνας), αστοχεί και διογκώνει το πρόβλημα αφού ΜΟΝΟ θυμώνει, ΜΟΝΟ βρίζει αλλά ξεχνιέται και δεν ζητά λύση εκ Θεού... μετά ‘’λογικά’’, μουρτσοκλαίει... θάλεγα περαστικά μας με την έννοια της απαγοήτευσης, σαν νηπιακή αδιάκριτη και χωρίς παιδεία αντίδραση, αλλά πρέπει να προχωρήσουμε παρακάτω.

Θέλει δεν θέλει, με τα ‘’κενά’’ της*, η κοσμική δικαιοσύνη, δίνει ''πάσα'' στην θεία. Ενεργοποιεί ‘’μηχανισμούς’’ πνευματικούς και για όσους έχουν έστω και λίγο ασχοληθεί, αφενός είναι μακροπρόθεσμα προς αγαθόν, αλλά συγχρόνως αλοίμονο σε κάποιους... (δικαστές κι αδίκαστους κοσμικώς, που κοντόφθαλμα την σκαπουλάρουν και προσωρινά ‘’καλοπερνάνε’’ …) ... κι αυτό γιατί ο Θεός ευτυχώς μεν είναι εύσπλαγχνος, αλλά δεν αναιρείται από την παναγάπη, η άλλη Του ιδιότητα: η απόλυτη και ακριβής δικαιοσύνη.

Παραινεί και προτρέπει ο παρακλητικός προς τον προστάτη τωνδικαστών αγ.Διονύσιο, να μην αφήνει κενά όσο είναι αυτό δυνατόν, αλλά ποιος (από τους στοανθρώπους) ακούει…

και

   

Με διαστρέβλωση των εννοιών τραγουδήθηκε… μεν το… της δικαιοσύνης ήλιε ... νοητέ ~~~ αλλά ο άνθρωπος εξέπεσε ή αδιαφόρησε για Τον όντως νοητό Ήλιο Δικαιοσύνης…

Κι όλα αυτά συμβαίνουν για να ξυπνήσει ο κόσμος, ότι η κοσμική δικαιοσύνη ασθενεί βαρηά και χρειάζεται θεία επέμβαση και εμβόλιον διορθωτικό ως ίαμα.

Παρατηρεί ο αγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς στην Ουράνια Λειτουργία (Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς) : Τη δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι, αλλ’ ο ζωντανός Θεός δεν τους θυμήθηκε γιατί εκείνοι δε θυμήθηκαν το Θεό, ούτε τις αμαρτίες τους....  Κατάσταση που ισχύει τώρα στην ασθενούσα Ελλάδα…

Αλλά!!! Ζαχαρίας μεθερμηνεύεται ... αυτός που θυμάται τον Θεό και ο Θεός τον θυμάται... (η δε μυστική του αναλογική σχέση με μας, λόγοι με Λόγο... με την αφωνία του Ζαχαρία (ως κεφαλή), παρά την κυοφορία στο (κάθε) σώμα Ελισάβετ** της μετανοίας, έως ότου γεννηθεί ο αγ.Ιωάννης Πρόδρομος ΣΗΜΑΙΝΕΙ την ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ... έτσι, ΑΝ ΘΕΛΕΙ κάποιος, να ΘΥΜΗΘΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ, δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να εισακουστεί...

Πιστεύοντας, πως δεν αρκούν οι θυμώδεις κοινοποιήσεις. Προβάλλεται η μία όψις, η σκοτεινή. Με το δίκηο τους μεν, αλλά υστερούν στην άλλη όψη, όσο ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ δεν υπάρχει αίτηση λύσης και απόδοση εκ Θεού χάριτος, λύσης πραγματικής βαθύτερων προβλημάτων που ταλανίζουν τον λαό.

Έναν λαό, που δεν μεριμνά να γίνει (ο καθένας) ναός και να εμπεριπατεί μαζί μας ο Ζωντανός Θεός…    [ ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός.]… Β’Κορ.ς’16

---

* για την ''αδικία'' του κόσμου... και την (αποκατάσταση) δικαιοσύνη(ς εκ) του Θεού…

** για το πως ''λειτουργούν'' οι δίκαιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ, διαχρονικά προς φυσικοπνευματική ωφέλεια του ανθρώπου...

*** ένα κράτος πολέμιο του έθνους, κατάσταση κάπως παγιωμένη εδώ και δύο αιώνες, κατάσταση που προσπάθησε να αντιδράσει θεαρέστως ο Καποδίστριας που σαν συνεχιστής της ρωμηοσύνης, θα κατάφερνε την ένωση και προς αγαθόν συνοδοιπορία Ελλάδος Ορθοδοξίας. Με την ίσχυση κατά παραχώρηση των στοών, στον μικρόκοσμό μας ισχύει εξωτερικά ως πολίτευμα ενάντια στην ορθοδοξία και κάθε ελληνικό, ώστε και ο Ίων Δραγούμης να το παρατηρήσει... αγαπώ το έθνος, μισώ το κράτος. Εσωτερικά, ο ίδιος αγώνας γίνεται αντιληπτός, όσο το σσρκικό φρόνημα πολεμά το πνεύμα. Με τους διεθνιστές και εθνομηδενιστές άρχοντες ''λογικά'' στήθηκε και εδραιώθηκε και ''προοδεύει'' το εξωτερικό πλαίσιο, αλλά η προσωπική και συλλογική ανάταση και ανάσταση δι ευχών, είναι η μόνη αντίθετη δύναμη που θα αναιρέσει την ''πρόοδο'' στην καταστροφή και θα εφαρμοσθεί αφενός το θείο φιλάνθρωπο σχέδιο (ΑΓΑΠΗΣ η μία όψη), αλλά και οι πνευματικοί νόμοι πολυτρόπως (η άλλη όψις). Στον καθένα, ό,τι αναλογεί. ΔΙΚΑΙΩΣ.

---

κι όσο πιο πραγματικά ανεξάρτητη θα γίνεται η δικαιοσύνη (που δεν είναι) από τον κόσμο και την πολιτική και τα σχέδιά τους, και ανάλογα όσο ''εξαρτημένη'' που νάχει φόβο Θεού μην αδικεί και αγάπη στον άνθρωπο, τόσο η Ελλάδα θα πηγαίνει μπροστά... αλλιώς μαζί με το ΔΕΝ έχουμε ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΔΕΝ θάχουμε ούτε πολιτεία ούτε ελευθερία ούτε δημοκρατία ούτε τπτ... 

έθνος και κράτος…

---

με την αναλογία έθνους / κράτους σαν πνεύμα / σώμα... θα δούμε και θα ζήσουμε χειρότερα όσο στο σύνολο (κι όχι κατ'άτομο) ''νικά'' το σαρκικό φρόνημα του πνευματικού και κατά Θεόν, ορθόδοξο φρόνημα. ΠΑΝΤΑ έτσι ήταν. Το σαρκικό αντιστρατευόταν του πνευματικού νόμου και προσπαθούσε (και συνεχίζει) να το ''πεθάνει'' ...Η κατάσταση η έξω μεταξύ έθνους/κράτους με εθμνομηδενιστές άρχοντες ΑΝΤΑΝΑΚΛΑ την εσωτερική κατάσταση του καθενός... ΘΕΛΟΥΜΕ να αλλάξει έξω αλλά ελάχιστη αυτογνωσία και θεραπεία, δεν μας προκαλούν τα γεγονότα... 

θέλοντας να διορθώσουμε τα έξω, το σύνολο σώμα, αλλά όχι το καθένα μέλος (τον εαυτό του) που απαρτίζουν το σύνολο, δείχνει την εμμονή και εξάρτησή μας από το κακό. Κι είναι υποκρισία... κι αυτό κάποτε, πρέπει να σταματήσει... μην τύχει για τον καθένα υπερισχύουν τα σαρκικά, αλλά ''θέλουμε'' θεωρητικά το Πνεύμα... εκεί η υποκρισία. Μακάρι να μην την βλέπουμε ΜΟΝΟ ΕΞΩ ... με αντίδραση ένα βρίσιμο, μια κατάδειξη του προβλήματος, αλλά με συνέχεια, την επανάπαυση .... αλλιώς, θα συνεχίσουμε σαν τους σέρβους να κλαίμε την δυστυχία μας, αλλά ο Ζωντανός Θεός δεν θα μας ακούει... 

...κι όπως παρατηρεί ο γερ.Παΐσιος, αν κάποιος θέλει να ''διορθώσει'' την Εκκλησία, (το ίδιο ισχύει και για την άλλη μητέρα, την Ελλάδα, της οποίας μέλος είναι) ας ξεκινήσει από την διόρθωση του εαυτού του... Βιολογικό σώμα, κοινωνικά σώματα και Σώμα Χριστού = Ορθόδοξη Εκκλησία