Ο άνθρωπος απέρριψε αυτοπροαίρετα την κοινωνία του με τον Θεό και τους αγίους αγγέλους, ήρθε, αυτοπροαίρετα επίσης, σε κοινωνία με τα πονηρά πνεύματα και υποτάχθηκε σ’ αυτά. Η σωτηρία δόθηκε δωρεάν από τον Θεό στον πεσμένο άνθρωπο, ο οποίος, πάντως, αφέθηκε ελεύθερος να τη δεχθεί ή να την απορρίψει.
Του δόθηκε, βέβαια, η δυνατότητα να ξεφύγει από τα πονηρά πνεύματα, να αποτινάξει τον ζυγό τους με τη δύναμη της θείας χάριτος. Μπορεί, όμως, αν το θέλει, να παραμείνει στην κατάσταση της κοινωνίας με τα πονηρά πνεύματα, όντας αιχμάλωτος και δούλος τους.
Ο άνθρωπος αναπόφευκτα ή θα πολεμήσει ή θα αιχμαλωτιστεί. Ο καλός αγώνας δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά η αυτοπροαίρετη και ενεργητική αποδοχή της σωτηρίας, που εκδηλώνεται και αποδεικνύεται πρακτικά με την ίδια μας τη ζωή. Τα πονηρά πνεύματα, όπως είναι πολύ φυσικό, προσπαθούν να μας κρατήσουν αιχμάλωτους και κοινωνούς τους, όταν εμείς θελήσουμε να διακόψουμε την κοινωνία μας μαζί τους και να ελευθερωθούμε από τη δουλεία τους. Τότε πρέπει ν’ αποδείξουμε την ειλικρινή μας διάθεση για την αποτίναξη του ζυγού τους, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο που διαθέτουμε.
Όταν με τη χριστιανική άσκηση μπαίνουμε στον κόσμο των πνευμάτων και