Απότι μαθαίνουμε από την Αγία Γραφή, τις παραδόσεις, ακόμη και σύμφωνα με την θεογονία του ησιόδου όσον αφορά
τα γένη των ανθρώπων (χρυσούν, αργυρούν αιθερικά… κοκ) ζούσαμε σε έναν κύκλο
πνευματικότητος αλλά εκπέσαμε αυτού.
Μοιάζουν να υπάρχουν μόνο δύο
κύκλοι ζωής. Ένας εσώτερος παραδείσιος σαν πυρήνας και ένας εξώτερος που
καλύπτει τον έσω, όπως το σώμα την εν ημίν ψυχή. Μια ψυχή ένας νους με όλες τις
δυνάμεις να μην περιορίζονται φυσικά στο σώμα, αλλά να έχουν άλλη προοπτική.
Βλέπουμε στην ιστορία, ότι περιορίζεται
η Ζωή μέσα σε σχήματα λαμβάνοντας Ο Κύριος δούλου μορφή, για να σπάσει τα δεσμά των περιορισμών. Λένε οι άγιοι, πως Ο
φύσει Θεός ενανθρωπίστηκε, για να κάνει τον άνθρωπο Θεό κατά χάρι.
Είναι
ο κύκλος
Αληθείας και κύκλος ασεβείας… που, κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι· Ψαλμός 11,9
σε αυτόν τον δεύτερο κύκλο που είναι ο κατ’εξοχήν
αγωνιστικός χώρος, η σαν αστραπή διερχόμενη βιωτή μας, θα είναι η αιτία ή
επανεισόδου μας στην Ζωή ή ο εξοστρακισμός από Αυτήν. ή 9 ή 6… ή επιστροφή στον
999 Δημιουργό ή αιώνια δέσμευση στο είδωλο (666) αληθοφανή, επειδή δεν μπορέσαμε
να νικήσουμε το αυτοείδωλό μας που δημιουργήθηκε δόλια από τον αντίδικό μας.
η
μεταξύ γης και ουρανού Ναυς… με τα δωρεάν μυστικά και μυστηριακά Της
εφόδια, θεραπεύει, ζωογονεί, ανασταίνει, φωτίζει και περνά το ενσωματωμένο σε
Αυτήν μέλος Της, από την γη στον ουρανό, επανεισάγοντάς τον στην (εντός ημών) βασιλεία,
λάμποντας εντός
ημών ο ήλιος.
Στις δύο κεντρικές (γνωστές)
δεσποτικές εορτές (Χριστουγέννων και Ανάστασης)