η έννοια της προετοιμασίας για την πνευματική ζωή και Βασιλεία

για την αποφυγή μακροσκελών εισαγωγικών σκέψεων, ορολογιών που για κάποιους είναι ξένες, τα πάντα ξεκινούν από την θέληση, δλδ το κατά πόσο έχει ο άνθρωπος κουραστεί από τον ‘’κόσμο’’ και κατά πόσο θέλει να βιώσει (μετέχει) στα χαρακτηριστικά του αληθινού Θεού, σαν αγάπη και σαν δικαιοσύνη…, όχι στο μέτρο του υποκειμενικού και σκιών αυτών των εννοιών που περισσότερο μπερδεύουν παρά αναπαύουν, περισσότερο σκοτίζουν και βαραίνουν, παρά φωτίζουν τους ‘’πιστούς’’ τους, αλλά στην αντικειμενική τους διάσταση. 

Κι έρχεται η ώρα που πρέπει να επιλέξουμε (ένθεοι και άθεοι) με ποιο μέτρο θα εργαστούμε. Κοσμικώς ή ορθοδόξως. (το μέτρο της αγάπης, αληθείας και δικαιοσύνης… κοσμικώς και ορθοδόξως) με αφορμή τον μετονομασθέντα από τον Τριαδικό Θεό αβραάμ από άβραμ και σάρρα από σάρα… ΑΝ ΘΕΛΕΙ να αποδεχτεί στην κεφαλή το ‘’α’’ της αγάπης και αληθείας και το ‘’ρ’’ της δικαιοσύνης στο σώμα του. ΑΝ ΘΕΛΕΙ να φυτευτεί το τρίκλωνο δέντρο και ο Σταυρός στο χωράφι της καρδιάς του που οδηγεί στην ανάσταση ή να μείνει χωρίς Αυτόν (τον σταυρό) σε στάση (επανάσταση) κατά του Θεού. Όστις θέλει. 

Έτσι κι αλλιώς, ο άνθρωπος θα συνεχίσει να λέγεται φιλόθεος και φιλάνθρωπος,

αλλά η βιωτή του θα αποδεικνύει την μία από τις δύο επιλεγείσες όψεις. Ουσιαστικά με σταυρό ή καταχρηστικά, (απρόσεκτος και άτακτος) χωρίς αυτόν.   

Μακάρι εν μέσω πολλών θεωριών και πράξεων να διακρίνουμε τι μας συμφέρει… (Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία). 

Η προσωπική σχέση Θεού κι ανθρώπου (ως κάθετο ευθύγραμμο τμήμα) περνά στο οριζόντιο τμήμα, των διαπροσωπικών σχέσεων  και το αποδεικνύει. Και τούμπαλιν, αλληλοεμπλεκόμενα και αλληλοεξαρτώμενα. 

‘’Ξεκινά’’ βιολογικά και φυσικά ο άνθρωπος σαν προσανατολισμένος από τον Θεό Δημιουργό για τον Θεό, ΑΔΑΜ, αλλά γρήγορα οι μαγνήτες της γης και των παθών του στρέφουν αλλού τον προσανατολισμό του, ώστε να αστοχεί στην ζωή του

Κι αυτή η αστοχία σηματοδοτεί τα ολοέν διογκούμενα και προστιθέμενα σε ψυχή και σώμα βάρη του ανθρώπου που νομοτελειακά περνάνε στους ‘’αγαπώμενους’’, από τον έναν στον άλλον, Η προοπτική αυτής της μονοδιάστατης (-) υλιστικής, χωρίς XC ζωής [χωρίς Πνεύμα (|), χωρίς Σταυρό], είναι βάρη, αμαρτίες (αστοχίες), σκότος, θάνατος. Φυσικός, δυστυχώς όμως και πνευματικός. 

Η μεταφορά των βαρών από τον έναν στον άλλον (από τον έναν στο όχημα και οίκο του άλλου, θολώνοντας, μολύνοντας, τραυματίζοντας και δυσλειτουργώντας) ισχύει ερωτικά σαν ζεύγος αλλά και από τον καθέναν στον κόσμο που τον περιβάλλει και έρχεται σε κοινωνία…. αφού εκ του περισσεύματος της καρδίας και ό,τι έχουμε μέσα μας, αυτό εξάγουμε… Δια των θυρίδων (εισέρχεται και εξέρχεται) ο θάνατος, δια των θυρίδων όμως εισέρχεται και εξέρχεται και η Ζωή… αρκεί να οριστεί Αυτός ως Θύρα… [9 ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι' ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει.… (Ιωαν.ι’9), οπότε και τι τροφή θα δώσουμε στον συνάνθρωπο. Βάλσαμο ανυψοποιό (9) ΑΝ βρούμε αυτήν την νομή ή δηλητήριο (6) αν αδιαφορήσουμε ή την υποτιμήσουμε. Τροφή για εαυτό και τον άλλον και επειδή εξ αυτών που τρεφόμαστε και προσφέρουμε, η (αφ)ομοίωσις, όλα, θα εντοπιστούν επί μιας κλίμακος ... περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση)

...έχοντας ο καθένας διαφορετικό πλέγμα ''άμυνας'' και διάκρισης περί καλού και κακού, δλδ κατά πόσο φυλάει τα αισθητήριά του, ώστε, όσο είναι αυτό δυνατό, να μην διαπερνά το κακό ούτε από έξω προς τα μέσα αλλά ούτε και από έξω προς τα μέσα. Όριο και ιδανικό το απόρθητο τείχος και ασφάλεια Της Πάναγνης Θεοτόκου φυλακή αισθήσεων (5 άρθρα)]...

Κι έρχεται Ο Κύριος μυστηριακά να δώσει την λύση (βαρών και θανάτου) και των δυο μεταφερόμενων από άνθρωπο σε συνάνθρωπο, που νομίζουν ότι αγαπιούνται. Το μυστήριο της εξομολογήσεως και αφέσεως αμαρτιών. .. 28 Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. (Ματθ.ια’28)  

Όσο δεν συμμετέχουμε στα μυστήρια του Σώματος της Εκκλησίας, οι φλέβες και αρτηρίες μας ‘’λειτουργούν’’ κοσμικά μεταφέροντας βάρη στους άλλους και απομυζώντας τα ‘’καλά’’ τους για την δική μας ‘’ευδαιμονία’’. Το γνωστό κοσμικό μέτρο και ευχή, (αλλά εφάμαρτο και ψυχοφθόρο) να περνάμε καλά. (ΔΕΝ θα πέσουμε στον αντίποδα, κλίνοντας την ζυγαριά αδιάκριτα υπέρ των θλίψεων, γιατί και για αυτές χρειάζεται διάκριση, αφού μόνο μερικές είναι ψυχωφελείς... Δόξα ἐστίν ἡ θλῖψις ἡ διά Χριστόν ~ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος). 

Μακάρι τα παιδιά μας να βρουν αυτήν την αγάπη, αυτόν τον έρωτα (της αφαίρεσης βαρών προς ελευθερία, παρά την πρόσθεση προς μιζέρια και αιώνια βλάβη). Τους αξίζει, γιατί ο καλός Θεός δεν εγκατέσπειρε τους έρωτες για να κολάσει τους ανθρώπους, αλλά αφού αυτοί αναβαθμιστούν από αυτούς, να γίνουν αιτία παραδείσου.  

[από τα δύο παραπάνω σκαριφήματα περί έρωτος (κάθετου θείου και οριζόντιου κοσμικού), μπορεί κάποιος να διακρίνει και την ''τύχη'' των ζευγαριών, όπου ο ένας εξομολογείται μεταφέροντας τα βάρη που του αναλογούν από τις προσωπικές του επιλογές αλλά και ''σηκώνοντας'' από αγάπη τα βάρη του ανεξομολόγητου άλλου. Είναι αυτή η θυσιαστική αγάπη που τελικά νικά, αλλά οι διαπροσωπικές σχέσεις μετά από αυτήν την ''γνώση'' καλό είναι να ξεκαθαριστούν σαν δεδομένα, ενώπιον των οποίων απλώνεται και προδιαγράφεται η ζωή τους... με μακάριο αίσιο τέλος της σχέσης που ξεκουράζει ο ένας τον άλλον (δια και εν XC), παρά να κουράζει ο ένας τον άλλον χωρίς Τον Κύριο και το μυστήριο της αγάπης Του. Συγγνώμη για την άλλη λογική και άλλη, μη και τόσο γνωστή, γνώμη..., την πέραν των φαινομένων... ότι παρά την ηλικία, γερνάμε με την αμαρτία αλλά ξαναγινόμαστε νέοι με την μετάνοια... (αγ.Ιωάννης χρυσόστομος). 

Με χαρακτηριστικό γνώρισμα του νέου την ζωντάνια και την κίνηση του δε γερασμένου τον πόνο και την ακινησία, το θέμα είναι μην μείνουμε στα φαινόμενα της τετράγωνης λογικής (όπου κάποιοι στα βιολογικά είναι υπερδραστήριοι, φαινομενικά νέοι, αλλά λόγω αμαρτωλότητος και ειδωλολατρείας νεκροί), αλλά να περάσουμε στην καινή κτίση και σφαιρική λογική του Λόγου, όπου Ζωή και κίνηση. [ισχύει το… ''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.'' αγ.Συμεών ο νέος θεολόγος)]… Αρκεί να θελήσουμε, να προσδοκούμε ανάσταση και να εργαζόμαστε για αυτό. Αλλιώς σιδεροδέσμιοι στην φυλακή του ''εγώ'' και μόνοι, από τώρα και στους αιώνες. Κι αρχίζει η έξοδος, με την απλή ευγένεια, την απλή ανθρώπινη αγάπη με το ''συγγνώμη'' και ''ευχαριστώ'' για να καταλήξει στην θεία αγάπη και μεταμόρφωση, σε τέκνα Φωτός (τότε οι παραστάτες προφ.Ηλίας και προφ.Μωυσής, ερμηνεύουν στον νου την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και των Γραφών).

Ο απ.Ιάκωβος μιλώντας για την διαφορά της θείας σοφίας από την επίγεια, προχωρά στην ειρήνη, παρατηρώντας... 18 καρπὸς δὲ τῆς δικαιοσύνης ἐν εἰρήνῃ σπείρεται τοῖς ποιοῦσιν εἰρήνην. (Ιακ.γ') το ίδιο ισχύει και για την μεταμόρφωση που σφραγίζει την καλή διάθεση μεταμόρφωσης του ανθρώπου... αρκεί να φεύγουμε από τα επί γης είδωλα και ε-γώ (την επί γης εικόνα μας), ζητώντας για το συμφέρον μας, θεραπεία της ακινησίας και αναισθησίας μας (αυτογνωσία αδύνατη αν δεν μας φωτίσει ο Θεός σε ποια ζοφερή κατάσταση είμαστε)... Γιαυτό και ΔΕΝ απέχει της παρατηρήσεως και μακάρι να γίνει αρχή νουθεσίας ο ψαλμός του Δαβίδ... τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων· στόμα ἔχουσι καὶ οὐ λαλήσουσιν, ὀφθαλμοὺς ἔχουσι καὶ οὐκ ὄψονται, ὦτα ἔχουσι καὶ οὐκ ἐνωτισθήσονται, οὐδὲ γάρ ἐστι πνεῦμα ἐν τῷ στόματι αὐτῶν. ὅμοιοι αὐτοῖς γένοιντο οἱ ποιοῦντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτοῖς. (ψαλμ.134).

Αυτήν την ακινησία (παραλυσία) της ψυχής, όσο έχουμε καιρό μπορεί η χάρις του Θεού να την θεραπεύσει, αρκεί να βρεθούν οι τέσσερις που θα τον κουβαλήσουν, θα χαλάσουν την στέγη και θα τον εναποθέσουν με ελπίδα στους πόδας Του Ιατρού. Κι αυτοί οι 4 κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά (σαν ερμηνεία στον παραλυτικό της καπερναούμ), που μεταφέρουν τον ψυχικώς παράλυτο είναι (οι δυνάμεις) της αυτοκριτικής, η εξομολόγηση, η υπόσχεσι αποχής από τα κακά εις το μέλλον, και η δέησις προς τον Θεόν. Η οροφή την οποίαν θα χαλάσωμεν δια να φθάσωμεν εις τον Κύριον είναι ο νους, ο οποίος πρέπει να καθαρθή δια να καθοδηγή και το σώμα.].  

Όταν θα προστεθεί στην ζωή μας και η κάθετη διάσταση (για να υλοποιήσει τον σταυρό) τότε και μόνον τότε απλώνονται οι αγωγοί που συνδέουν το αποκομμένο (και εγωιστικό) κυτταράκι με την καρδιά και το σύνολο του σώματος. 

Εμείς μεταφέρουμε τα βάρη μας σαν με φλέβα στην καρδιά (δι εξομολογήσεως δια του πνευματικού Στον Χριστό) κατά το … 28 Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. (Ματθ.ια’28)  και σαν από αρτηρία λαμβάνουμε εφόδιο ζωής αιωνίου την θεία μερίδα. 

…κι όπως χρειάζεται ο αγωγός της φλέβας για να μεταφερθούν τα βάρη από το κύτταρο στην καρδιά και όχι χύμα και άμεσα, (του στυλ εγώ τα λέω στην εικόνα ή στην προσευχή μου) έτσι και παρεμβάλλονται οι πνευματικοί εξομολόγοι που έχουν αποστολή διαδοχή και χάρι σαν αγωγοί, αφού: …22 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα ῞Αγιον· 23 ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται. (Ιωαν.κ’) 

Αναφέρει ο Μητροπολίτης Μόρφου σε συζήτηση με νεαρό… 

- Παιδάκι μου mobile έχεις ;

- Έχω, γιατί είναι κανείς στις μέρες μας που δεν έχει ;Και εσείς έχετε!

- Έχω και εγώ... Δε μου λες, αν το αφήσεις 3 μέρες αφορτιστο, τι θα πάθει το mobile;

- Δεν θα πιάνει σήμα!

-Ε.. και εσύ παιδί μου.. όταν μείνεις αλειτουργητος πολύ καιρό... δε θα πιάνεις σήμα! 

κι η ‘’σύνδεση’’ (πνευματικοί και φυσικοί) είναι ένα + - …. αγωγοί που δίνουν και λαμβάνουν. 

Μη μείνουμε να δίνουμε και λαμβάνουμε σαν αλισβερίσι με τον κόσμο που παρέρχεται ταχέως, αλλά να αναπτύξουμε αγωγούς που όχι μόνο θα καθορίσουν την αιωνιότητά μας, αλλά θα μας προσδώσουν άλλο νόημα στις καθημερινές έννοιες αγάπης και γνώσης εαυτού και του άλλου. Γιατί… αν δεν αγαπήσουμε σωστά τον εαυτό μας και την ψυχή μας (αδικώντας μας) πως θα αγαπήσουμε και καλύψουμε τις πραγματικές ανάγκες συζύγου και κόσμου; 

‘’πρέπει’’ να βρούμε αυτό το + και – στο σώμα μας (καρδιά και ζωή έμπρακτα) και το συνδέσουμε με το φορτιστήρι στο Σώμα της Εκκλησίας, το Αναστημένο Σώμα Χριστού για να αναστηθούμε εκ του θανάτου στη Ζωή, κι εμείς. [Εκεί έγκειται η πρόταση για όσους ''κουράστηκαν'' από τον κόσμο. Την ψευτιά του, την υποκρισία, τις κακίες τα πάθη το μίσος τη βία την ανελευθερία... και ό,τι στραβό του κοσμικού φρονήματος, του φρονήματος της σάρκας που αντιστρατεύεται στο φρόνημα του πνεύματος και ποθούμενη ειρήνη και ελευθερία. Κι ενώ ...ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ. (Α΄Πετρ.ε') έξω στον κόσμο αλωνίζει, μέσα στην (ορθόδοξη ΜΙΑ) εκκλησία, Ο Κύριος τον ακινητεί... (πατά τον θάνατο με την ανάστασή Του) τον έχει μαρμαρώσει (όπως φαίνεται αχειροποίητα στο οπισθόφυλλο της μύησης και ορθοδοξίας)... γιαυτό και προτείνεται... 8 νήψατε, γρηγορήσατε· ...μη αισθανόμενοι ότι έχουμε άπειρο χρόνο μπροστά μας για να μετανιώσουμε. Είναι όντως ο Θεός μακρόθυμος, αναμένει, αλλά δεν μας συμφέρει να Τον εκπειράζουμε και αδιαφορούμε για την ψυχή μας… μέχρι νάρθει η ώρα μας (τότε θάναι πραγματικά ωραία) αρκεί να μην την κωλύουμε και την καθυστερούμε. Μέχρι τότε, έστω και με κοσμικά (υγιή) δεδομένα ας προοδεύουμε στις έννοιες αγάπης, αληθείας, ισορροπίες ...     

[Ισορροπίες και άκρα στην Ορθοδοξία και Συνέχεια στις Ισορροπίες και άκρα στην Ορθοδοξία (εντός των τειχών…) χαρακτηριστικά του αυτιού (αφού περί ακρόασης ο λόγος) και την επί του πρακτέου ετοιμασία, όπως το όργανο κορτί στο έσω ους μας (που μοιάζει με άρπα), αποδώσει συγ-κίνηση (και αισθήματα) στις λεπτές συχνότητες ***** περί θείου. Χωρίς όμως ετοιμότητα φυσική υποδοχής αυτών των λόγων, περνάνε ως αδιάφορα. Κι αν φαίνεται η παρούσα συγγραφή του άρθρου ότι βιάζει (ή παραβιάζει την ελευθερία), από πλευράς μου θα ήθελα να σέβομαι τις επιλογές των αναγνωστών (όπως πολύ υπομονή έχει κάνει ο καλός Θεός για την διόρθωσή μου και δεν έβαλα ακόμη αρχή) και συγχρόνως ο καθένας, κατά συνείδηση (θέλω δεν θέλω, μη εξαρτώμενο από εμένα), μπορεί να το προσπεράσει ή να το ρίξει μια φευγαλέα ματιά ή να το διαβάσει ακόμη τέλος και να το μελετήσει και αποκομίσει τα ωφέλιμα, αμήν με τον άγγελό του βοηθό..., που κατά τον αγ.Ανδρέα δια XC σαλό, σε μερικές περιστάσεις, εμάς τα μικρά αδέλφια τους, χαρούμενοι Ἄγγελοι θυμιάζουν καί μυρώνουν]. 

Κατά τον Άγ. Νεκτάριο: "Οι δαίμονες επιθυμούν να μας κάνουν να χάσουμε την ψυχή μας. Όταν όμως μετανοούμε και εξομολογούμαστε, εκείνοι άστοχούν και εκπληρώνεται η γραφή που λέει ότι «η επιθυμία των αμαρτωλών εξαφανίζεται». Είναι πολύ σπουδαίο το να μην καταδέχεσαι ποτέ να πέφτεις. εάν όμως κάποτε, παρασυρόμενος από τον εχθρό, συμβεί να αμαρτήσεις, να καταφύγεις στην αγαθή ελπίδα, γιατί οι ροπές των ανθρώπων τείνουν προς τα αντίθετα, δηλαδή προς την κακία. Γι' αυτόν που θέλει να σωθεί, λέει ο Μέγας Βασίλειος ότι δεν χρειάζεται πολύς χρόνος. Άναμφίβολα, ο ληστής δεν σώθηκε επειδή είχε χρόνο, αλλά και μόνο που πίστευσε, κέρδισε τον αδαπάνητο θησαυρό της βασιλείας των Ουρανών." (Περί Επιμελείας Ψυχής Γ' Εκδ. Τι είναι η εξομολόγηση σελ. 106)].

Στην αγία τράπεζα κάθε ορθόδοξου ναού συντελείται αυτό το + - . Ανεβαίνει το αίμα του ανθρώπου προς τον Θεό (με το τίμιο λείψανο μάρτυρα) και κατεβαίνει το θείο αίμα σαν θεία κοινωνία. 

Μετά τα ‘’φιλολογικά’’ ίσως τετριμμένα εισαγωγικά, όποιος αισθάνεται ότι επιδέχεται καλυτέρευση, καλείται να διορθωθεί, να προετοιμαστεί για την τέλεια βασιλεία, από τώρα (την ουράνια και στην καρδιά, έσω). Και το να είναι προετοιμασμένος στην δευτέρα παρουσία και προς αιώνια ανάσταση μετά την κρίση, προϋπόθεση είναι η πρώτη παρουσία Του Θεού στην καρδιά** και νου και ζωή του ανθρώπου και πως θα μπολιάσει τα βιολογικά και ζωικά, με τα ένθεα, αφού η ταυτότητα του ανθρώπου είναι ‘’ζώον θεούμενον’’ κι όχι απλά ζωντανό…. όπως σωστά παρατηρεί ο κυρΦώτης Κόντογλου : … καλό είναι να υπάρχεις, αλλά να ζεις είναι άλλο πράμα.             

Η αναγνώριση αυτού του θείου πυρός, της θείας πνοής μέσα στον καθένα, τον κάνει ΑΔΑΜ (τα δομικά προσανατολισμένα προς Θεό και Δημιουργό Του) Ανατολή Δύση Αρκτο (βορρά) Μεσημβρία (νότο) ξεκινά και τελειώνει με τον Σταυρό. 

Χωρίς Αυτόν, που σύνεση; που διάκριση που εγκράτεια που δικαιοσύνη; … χωρίς αυτόν, ο άνθρωπος μοιάζει με προαδαμιαίο ζώο (ζωάνθρωπος. βιολογικός μεν υπάρχων αλλά νεκρός λόγω αμαρτιών)… και εκεί θα καταλήξει περί ψυχής και κολάσεως… (αγ.Ανδρέα δια Χριστόν σαλού), έχοντας θάψει το δοθέν τάλαντο στην γη (εξαντλώντας όλες τις δοθείσες δυνάμεις στα της γης και τους πρόσκαιρους στόχους) μη έχοντας σκάψει για τον θησαυρό, αφήνοντάς τον κρυμμένο μέσα στο οστράκινο σκεύος, όπως μέσα σε αυτό τοποθετήθηκε η τιμία κεφαλή του αγ.Ιωάννου προδρόμου, αναλογικά, μη ανευρίσκοντας μέσα μας την φωνή της συνειδήσεως και την μετάνοια. .. και μετά, αν δεν βρεθεί τώρα που έχουμε την ευκαιρία, πως θα βρεθεί μετά χωρίς μετάνοια ;

Aπό το Θαυματουργή επέμβαση της γερόντισσας Γαλακτίας μου έκανε εντύπωση : … το μικρόβιο κατέβηκε και φώλιασε στην καρδιά από το αυτί! Πυώδης ωτίτιδα προφανώς από τον ιό κοξάκι που κατέβηκε στην καρδιά. Έδειξε την αρτηρία μέσω της οποίας κατέβηκε! 

δια της ακοής η πίστη λένε οι άγιοι. Φυσικά ενοποιημένα όλα τα εξωτερικά αισθητήρια εις έν πνευματικό, (και τι θα δούμε, τι θα γευθούμε, τι θα ψηλαφήσουμε…) αλλά κυρίως τι θα ακούσουμε, τι θα υπακούσουμε, αν θα τα ακούσουμε [μακάρι να ετοιμαστούμε και βρεθεί άνθρωπος του Θεού να μας μιλήσει... (3)] και αν ναι, (μακάρι) να τα αποδεχτούμε. Τα κελεύσματα και εντολές του θανατηφόρου κοσμικού φρονήματος, κατά την στρεβλότητα λόγω αφύλακτων αισθητηρίων ή των ζωηφόρων εντολών Του Θεού, λόγω του ευθέως πνεύματος που αναπαύεται και φωτίζει την καθαρή καρδία. Δια των θυρίδων ο θάνατος (το μικρόβιο και ιός), δια των θυρίδων όμως και η Ζωή (και Υιός)… ξεκινώντας με την κατήχηση, αμήν φτάνοντας στο άκουσμα ''αββά ο Πατήρ'' που σηματοδοτεί την υιοθεσία, την φωνή Του να γνωρίζουμε και ως αύρα λεπτή να Τον αντιληφθούμε...   

Λένε, πως αυτιά που είναι έτοιμα να ακούσουν θα βρεθεί στόμα να τους μιλήσει. Αμήν να προετοιμαστούμε. Δεν είναι τυχαίο πως ευχόμαστε υπέρ της ακροάσεως του αγίου ευαγγελίου πριν την ανάγνωσή του στις εκκλησίες, γιατί μπορεί να το ακούσουμε μεν εξωτερικά, αλλά ή να το πάρει ο διάβολος και να μην φτάσει ποτέ στην καρδιά, ακόμη κι αν είναι καλοδιάθετη (και εύφορη) ή να διαστρεβλώσει τους λόγους και μεταποιήσει την ορθότητα των λόγων σε πλάνη και αιρέσεις.     

Μέ τόν τρόπον αὐτόν ἐβγῆκαν ὅλες αἱ πλάνες καί ἔγιναν αἱ αἱρέσεις ∽ Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής † 

Γιαυτό και οι παραβολές. … 13 διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ ἀκούωσι μηδὲ συνῶσι, 14 μήποτε ἐπιστρέψωσι· καὶ τότε πληρωθήσεται αὐτοῖς ἡ προφητεία ῾Ησαΐου ἡ λέγουσα· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε· 15 ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς. 16 ῾Υμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοί, ὅτι βλέπουσι, καὶ τὰ ὦτα ὑμῶν, ὅτι ἀκούουσιν. … (Ματθ.ιγ’) 

Κατεβαίνει ο λόγος από το ους [σε σχήμα εμβρύου – δεξί ωτίον μαλακού χόνδρου (μάλχου)] στην καρδιά, μακάρι δια πίστεως, και ευχής, με το ους και ο νους στην καρδιά. 

Στην καρδιά βρίσκεται ο κρινόμενος [από Τον Κριτή, ο (εξ)ετάζων νεφρούς και καρδίας]… άνθρωπος από το επί γης κατ’εικόνα (ωσάν έμβρυο) μέχρι το καθ’ωμοίωσιν… από την ασθένεια και θάνατο στην Ζωή, δια της αναγεννήσεώς του σαν μέσα σε μήτρα (ορθόδοξη εκκλησία και Σώμα Χριστού). 

…χτυπάει μερικές φορές την πόρτα μας η ασθένεια, ο φόβος θανάτου ακόμη και αυτός ο ίδιος ο θάνατος για να μας ‘’ξυπνήσει’’ (εξ ύπνου αμαρτίας, με αυτό να χαρακτηρίζεται ο ξύπνιος άνθρωπος κι όχι τα διανοητικά επιτεύγματα) και ετοιμαστούμε πραγματικά… Αυτό είναι το χαρακτηριστικό του έξυπνου και λογικού ανθρώπου, από την παραζάλη του παράλογου και των φαινομένων… Να εισάγουμε ‘’Θεό’’ στην ζωή μας, αλλά στην κυριολεξία να εισαχθούμε κι εμείς στην δική Του ΖΩΗ, κι αυτό γιατί: 'ο νοῦς μας ἔχει τόσο σκοτιστεῖ ἀπό τήν πτώση, ὥστε, ἄν δέν βιάζουμε τόν ἑαυτό μας νά θυμᾶται τόν θάνατο, εἴμαστε ἱκανοί νά τόν ξεχάσουμε τελείως. Ὅταν ξεχάσουμε τόν θάνατο, τότε ἀρχίζουμε νά ζοῦμε στή γῆ σάν νά εἴμαστε ἀθάνατοι, καί θυσιάζουμε ὅλη μας τή δραστηριότητα γιά τόν κόσμο χωρίς νά νοιαζόμαστε οὔτε στό ἐλάχιστο οὔτε γιά τήν τρομερή μετάβαση μας στήν αἰωνιότητα οὔτε γιά τήν τύχη μας ἐκεῖ. Τότε, παίρνουμε τό θάρρος καί τό θράσος νά παραβαίνουμε τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ..'' ~ Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

Πολλαπλασιαζόμενες οι σκιές, όπως λογικά συμβαίνει στην κάτω όψη,  κάθε μέρα, όσο περνάνε τα χρόνια, γίνεται εκτυπώτερο ότι προσεγγίζουμε τα έσχατα … ήγγικεν γαρ η βασιλεία….  και γιαυτό  και πιο απαιτητική η πρόταση Του Κυρίου, μετανοείτε, για όποιον ενδιαφέρεται για την ψυχή του μην απωλεσθεί με την συντέλεια, μαζί με όλα τα έξω, αλλά να προλάβει να εισέλθει εντός, όπου και η βασιλεία.  

Μια έννοια που από πολλούς θεωρείτε γραφική, άγνωστη, ακόμη και ενοχλητική.  Κι όμως αφορά την πηγαία κίνηση προς τα άνω και μέσα. Δύναμη αυτογνωσίας και θεογνωσίας*. Οι άγιοι με την μετάνοια εννοούν την μεταστροφή του νου προς τον εαυτό και Θεό, σε σχέση με την τάση του ανθρώπου που, σαν κοσμικό πνεύμα, την εκάστοτε ‘’μόδα’’ και περιρρέουσα ‘’πραγματικότητα (φαντασία και είδωλα) έλκεται από τα κάτω, τα πρόσκαιρα και διαρκώς μετεωρίζεται προς την εξωστρέφεια, γνωρίζοντας και εαυτό και Θεό, μόνο επιδερμικά. 

Μπορεί και συνήθως έτσι γίνεται, ο καθένας να επενδύει στο χτίσιμο ή του εαυτού του ή του εγώ του. Του εμπεριεχόμενου μέσα στους δερμάτινους χιτώνες προσώπου του ή στο εξωτερικό περίβλημα του προσωπείου. Γυμνοί όμως θα παρασταθούμε**** και θα κριθούμε κατά πόσο ''γεννήθηκε'' Ο Χριστός μέσα μας, ως απόδειξη ότι κι εμείς αναγεννηθήκαμε δια Αυτού εις Αυτόν. Μη μείνουμε σε ένα εξάκτινο αισθητηρίων (όρασης και ακοής) χωρίς Χριστό και σαν έθνος σταυρωτών Του, αλλά αμήν συσταυρούμενοι προς συνανάσταση. Γιατί, δεν υπάρχει άλλη πέραν των δύο επιλογών, των δύο συσταυρούμενων ληστών: ή μνήσθητι ή ύβρις. ή παράδεισος ή άδης.          

Μέσα στο ΕΙΝΑΙ του, ενυπάρχουν και τα δύο Ι. Και η κεντρομόλος (Ι) Ιησούς αλλά και η φυγόκεντρος (Ι) ι’ τάγμα δαιμόνων. με μας να επιλέγουμε ποια θα ακολουθήσουμε, ποια θα ενεργοποιήσουμε… Ακολουθώντας την φυγόκεντρο Ι, ο άνθρωπος απομακρύνεται από τον αληθινό Θεό. Ολοέν και περισσότερο ρέπει προς το κακό… κατά τον απ.Ιωάννη θεολόγο: …οι άνθρωποι αγαπούν μάλλον το σκότος, παρά το Φως (Ιωαν.γ’19). Κι είναι ‘’φυσικό’’ επόμενο, πως η γη ζητάει με επιτακτικότητα σαν μαγνήτης τα δικά της και συμπαρασέρνει το πνεύμα και τα διανοήματα… μέχρι να ‘’μαγνητιστεί’’ από τον ουρανό. Αλλιώς, αυτή η νοοτροπία τείνει να ‘’πνίξει’’ τον άνθρωπο στα ύδατα του κόσμου και βιοτικές μέριμνες. Να σβήσει ο πηλός την φωτιά του έσω ανθρώπου… η παχυλότητα και ο εγωισμός την λεπτότητα του ταπεινού πνεύματος που είναι η αιτία κάθε ευλογίας. Μακάρι να κινηθούμε προς τα καλά και συμφέροντα της ψυχής, παρά τα διαστρεβλωμένα ‘’καλά’’ και ‘’συμφέροντα’’ της ‘’γης’’  (και εικόνος αυτής) ε-γώ μας που αντιστρατεύεται και μισεί το πνεύμα …   

Το θέμα είναι, πως δεν σκιαγραφούνται ως κακοί μόνο οι άθεοι ή οι αλλόθρησκοι, που μπορεί να έχουν καλά ανθρώπινα στοιχεία, αλλά ιδίως οι υποκριτές θρησκευόμενοι που η μερική τους γνώση και λιγοστά βιώματα τους επαναπαύουν… 7 ὑποκριταί! καλῶς προεφήτευσε περὶ ὑμῶν ῾Ησαΐας λέγων· 8 ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ·… (Ματθ.ιε’) ***

Κι όπως ιστορικά συνέβη με την παρουσία (σύλληψη και γέννηση Του Κυρίου στην Θεοτόκο, ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (νηπτική και ησυχαστική άσκηση ως προϋπόθεση Χριστουγέννων) ανάλογα ισχύει και για την έσω παρουσία Του Κυρίου δια Της Θεοτόκου στην καρδιά και νου και ζωή μας… αφού κατά τον άγιο Συμεών τον νέο θεολόγο: Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν. 

Είναι γνωστό, πως μόνο ένας νεκρός δεν καταλαβαίνει βάρος ή πόνο… κι Ο καλός Θεός δια πόνου και αίσθησης των βαρών μας, μας νουθετεί και ανασταίνει. 

"Αν δεν γνωρίζουμε την αρρώστια της ψυχής μας και δεν αισθανόμαστε τους πόνους και το κακό που προξενεί στη ζωή μας, βρισκόμαστε σε πλάνη... 

Κάθε άνθρωπος είναι λίγο ή πολύ άρρωστος ψυχικά. Συνήθως όμως, μολυσμένος από το μικρόβιο της υπερηφάνειας, δεν αισθάνεται το κακό που του προξενεί η αμαρτία. Και όσο δεν το αισθάνεται, τόσο περισσότερο υπερηφανεύεται, όπως λέει και ο προφήτης Δαβίδ: «Η υπερηφάνεια των μισούντων σε ανέβη διά παντός». Γιατί ο ψυχικά άρρωστος είναι κατά κανόνα και αναίσθητος, και δεν νοιάζεται για την υγεία της ψυχής του. Έτσι, χωρίς να το καταλαβαίνει ίσως, μισεί την ψυχή του. Και μισώντας την ψυχή του, μισεί και τον γιατρό των ψυχών..." ∽ Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος 

Αμήν να βάλει αρχή αναδημιουργίας μας, αφού Του δώσουμε το δικαίωμα… γιατί ο Θεός ‘’δεν μπορεί’’ αν ο άνθρωπος δεν θέλει (σεβόμενος απόλυτα την ελευθερία μας). 

Κατά τον αγ.Πορφύριο: … Καί τώρα τό Ἅγιο Πνεῦμα θέλει νά μπεῖ στίς ψυχές μας, ὅπως καί τότε, ἀλλά σέβεται τήν ἐλευθερία μας, δέν θέλει νά τήν παραβιάσει. Περιμένει νά τοῦ ἀνοίξουμε μόνοι μας τήν πόρτα καί τότε θά μπεῖ στήν ψυχή μας καί θά τήν μεταμορφώσει. 

Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου 

με σχόλια στο Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου στην παλαιά και καινή διαθήκη 

--- 

* ο μέγας Βασίλειος αναφέρει... όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού· «Νοῦς μή σκεδαννύμενος ἐπί τά ἔξω, μηδέ ὑπό τῶν αἰσθητηρίων ἐπί τόν κόσμον διαχεόμενος, ἐπάνεισι μέν πρός ἑαυτόν· δι’ ἑαυτοῦ δέ πρός τήν περί Θεοῦ ἔννοιαν ἀναβαίνει· » (επιστολ. α‘) άρθρα για τον μετεωρισμό. 

** με πρακτική προϋπόθεση για να τολμούμε να λέμε ότι είμαστε λαός του Θεού, είναι να δομηθεί εν ημίν ναός. Ναός που θέλει και θεμέλια (μετάνοια) και κολώνες (αγίους αποστόλους) και τοιχογραφίες (αγίους) ... και Πλατυτέρα και ιερό, και οροφή ... όλα εν ημίν. 

εξομολογείσθε τω Κυρίω και… 16 ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, (Ιακ.ε’) 

όλα με αρχή και τέλος την καρδία... (όπως λέγει ο Γέροντας Εφραίμ): «Η καρδία του ανθρώπου είναι το κέντρον των υπέρ φύσιν, των κατά φύσιν και των παρά φύσιν κινήσεων. 

πνευματική φυσιολογία νεφρών και καρδιάς…. 

(ψαλμ.44 με την τελεία καθαρότητα νεφρών και καρδίας, στο πρόσωπο Της Θεοτόκου, προς ενοίκηση Κυρίου και Αυτόν Οδηγό) 

Αμήν δι ευχών και ενεργείας Της γλυκυτάτης Θεοτόκου… Κύριε ελέησον!!! 

με την προετοιμασία να περνά από την παρουσία Της Θεοτόκου στην ζωή μας, αφού αν δεν μείνει ωσεί μήνας τρεις κοντά στον άνθρωπο,  η κεφαλή του θα παραμείνει άφωνη... για το πως ''λειτουργούν'' οι δίκαιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ, διαχρονικά προς φυσικοπνευματική ωφέλεια του ανθρώπου.... Και... χωρίς φωνή θα ισχύει σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο κάτι λίαν πονετικό ... 

Τη δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι,

αλλ’ ο ζωντανός Θεός δεν τους θυμήθηκε-

γιατί εκείνοι δε θυμήθηκαν το Θεό,

ούτε τις αμαρτίες τους.

του αγ.Νικολάου βελιμίροβιτς... 

(με Ζαχαρία να μεθερμηνεύεται αυτός που θυμάται τον Θεό και ο Θεός τον θυμάται, και αναλογικά δια της μυστικής παρουσίας Της Θεοτόκου, η λύση του προβλήματος). 

κι εμείς, με πλήρη αυτογνωσία, αιχμάλωτοι άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο (χάριτι) αλλά αμήν συνοδοιπόροι προς την ελευθερία (1), καλούμαστε εκείνο το ιστορικό της εξόδου, να το βιώσουμε δια Της Θεοτόκου ... όπως υμνείτε στους χαιρετισμούς και ξαναγράφεται στον 104 ψαλμό (ρδ’) που είναι ειδικός… Για να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους (2)... διεπέτασε νεφέλην εἰς σκέπην αὐτοῖς καὶ πῦρ τοῦ φωτίσαι αὐτοῖς τὴν νύκτα.

Πύρινος στύλος (|) και νεφέλη ουράνιος που σκέπει (-) σύνολο σταυρός, σε όλη την διαδρομή και Παλαιάς ως σπερματικός λόγος και σκιά, αλλά ιδίως στην Καινή διαθήκη και ουσία, από την γη στον ουρανό, (που παρότι εντοπίζεται χάσμα μέγα, Ο Σταυρός, Η Θεοτόκος, Η Εκκλησία και όλοι οι άγιοι και άγγελοι, σαν μεσίτες, γίνονται γέφυρες προς διέλευση). Από διανοητική προσέγγιση (αίγυπτος των ειδώλων) στην βηθλεέμ (σπήλαιο καθαρής καρδιάς) και αγίους τόπους, ΦΩΣ... δια Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω... η δόξα των αγγέλων και το τραύμα των δαιμόνων... οπότε, για να μην αποκαλούμαστε καταχρηστικά λογικοί, νομίζω πως πρέπει να λάβουμε υπόψην μας ότι... με την μετάνοιά μας χαροποιούμε τους αγγέλους και με το Σταυρό, όχι τύποις αλλά βιωματικά σταυρώνοντας την πολιτεία μας ως τήρηση των εντολών, στεναχωρούμε και τραυματίζουμε τους δαίμονας. [10 οὕτω, λέγω ὑμῖν, χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι. (Λουκ.ιε')]. Αμήν αφορμάς μετανοίας παράσχου Κύριε...  

*** μη μείνουμε στην επίκληση του παντοδύναμου Ονόματος Του Κυρίου με τα χείλη, αλλά απέχει πόρω η καρδιά μας, αφού 21 Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. (Ματθ.ζ') αλλά, όπως χάριτι δομείται ο ναός εν ημίν, έτσι να ακούγεται μέσα στην καρδιά το Κύριε ελέησον και ΔΟΞΑ ΣΟΙ! ... στο η Ευχή στην γλώσσα των αγγέλων… διαβάζουμε το βίωμα ενός άγγλου, που ενώ με τα χείλη του έλεγε την ευχή στα αγγλικά, άκουγε στην καρδιά του ελληνικά, το ''Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με''... 

**** η έννοια της προετοιμασίας της ζωής μας, ισοδυναμεί στην προετοιμασία επαφής με το πυρ, αφού ο Θεός, πυρ τυγχάνει. Έτσι κι αλλιώς ήγγικεν η βασιλεία και θα κριθεί η ετοιμότητά μας κατά πόσο αυτό το πυρ θα είναι ανακαινιστικό ή καυστικό.... καθώς, όλοι θα αναστηθούμε: 29 καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως. (Ιωαν.ε'), αμήν να προλάβουμε. 

Ανάλογα και το : Ο προετοιμασμένος άνθρωπος που Κοινωνεί, λαμβάνει 23 Χάρες του Αγίου Πνεύματος!

Και έχεις τον άλλον να σου λέει, ότι με την Θεία Κοινωνία μεταδίδονται ασθένειες.

Είμαστε ακατήχητοι και αδιάβαστοι! (Μέγας Βασίλειος)

με την προετοιμασία να περιλαμβάνει, όχι μόνο την κοινωνία (που θέλει την εξομολόγηση και μετάνοια) αλλά και την επικοινωνία (προσευχή). Στο το πυρ της κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό, φαίνεται η σπουδαιότατη αξία της συγχώρεσης, πριν τολμήσουμε να κοινωνήσουμε και επικοινωνήσουμε. 

Ενδιαφερόμενοι για την αιώνια ψυχή και την κατάστασή της ο άγιος γερ. Εφραίμ Αμερικής Φιλοθεΐτης στο Το μικρό και το μεγάλο κακό μας νουθετεί σχετικά (και ΑΝ θέλουμε το λαμβάνουμε υπόψην) : 

Το οποιοδήποτε κακό που μας έκανε ο άλλος, ο γείτονας, ο αδελφός, ο συνεργάτης, ο συγγενής, δεν είναι τόσο μεγάλο όσο μας φαίνεται. Είναι παροδικό, δηλαδή και σ΄ όλη τη ζωή να διαρκέσει, θα περάσει κάποια μέρα. Δεν έχει αιώνια ισχύ και δύναμη και ύπαρξη. Το κακό όμως που κάνουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας, όταν δεν συγχωρούμε, είναι χωρίς τέλος.

Έχει αιώνια ισχύ και θα τιμωρηθούμε αιωνίως.

***** εδώ φαίνεται η απόλυτη ''συνεργασία'' σάρκας και πνεύματος (μέσα στον ενιαίο άνθρωπο και όπως προσεγγίζεται στην αναδιπλωτική αρχή), που αλληλοεπιδρούμενα μεταξύ τους, ανάλογα με την θέληση του ανθρώπου και την χάρι ή την απουσία αυτής, ή η σάρκα λεπτύνεται, ευαισθητοποιείται χάριν του πνεύματος (πιάνει και ζει ''άλλες συχνότητες'') ή το πνεύμα παχυλοποιείται και αναισθητοποιείται χάριν της ύλης και των ροπών (προς 9 ή 6) του καθενός... ενσωματώνοντας μέσα στην φύση μας Χριστό και Λόγο (2), ως ΖΩΗ [με το 56 ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ. (Ιωαν.ς')] με προετοιμασία κατά τους αγίους την καθαρότητα, παρά θάνατο. σαρκοποίηση του πνεύματος ή την πνευματικοποίηση της σάρκας.

… Μολυνόμενος ο νους από πονηρούς λογισμούς, ενεργείται η δαιμονική επήρρεια και το πάθος στα αισθητά μέλη και προσβάλλεται και το σώμα. Μολυνόμενο το σώμα γίνεται γεώδης και ο νους. Αυτή η αλληλεπίδρασις είναι ένα μυστήριο που κάνει τον άγιο Ιωάννη της κλίμακος να πη: ‘’θαύμα ιδέσθαι νουν ασώματον υπό σώματος μολυνόμενον και σκοτούμενον και πάλιν δια πηλού τον άϋλον ανακαθαιρόμενόν τε και λεπτυνόμενον’’. Δλδ είναι θαυμαστό πράγμα να βλέπης τον ασώματο νου μας να μολύνεται και να σκοτίζεται από το σώμα. Και πάλι ο άυλος νους να ξανακαθαρίζει και να λεπτύνεται από τον πηλό (δλδ από τις ασκήσεις του σώματος). 

(πάλι ενδεικνύοντας την διαδρομή) ... ότι αφού εισακουστεί εις τα ώτα της ελισάβετ (σώματος που κυοφορεί την μετάνοια) ο ασπασμός της Μαρίας, σκιρτά το βρέφος εν αγαλλιάσει στην προσέγγιση Του Κυρίου δια Της Θεοτόκου (Λουκ.α'44) για να προετοιμάσει ουσιαστικά, νεφρά και καρδία (ψαλμ.44) μαζί με την λύση της αφωνίας του Ζαχαρία (της κεφαλής μας που αντιστοιχεί στο αποτέλεσμα της μετανοίας που είναι η εξομολόγηση κι όχι απλά η στείρα και ψυχοφθόρα μεταμέλεια του ιούδα...). Από τον έξω κύκλο στον έσω κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας… δια Σταυρού να ζήσουμε την παράξενο σβέση της φλογίνης ρομφαίας και να περάσουμε εκεί που προοριστήκαμε… η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης 

(1) ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία π. Ἰωάννης Ρωμανίδης: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ" (με προϋπόθεση την κάθαρση) 

(2) περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση…

άρθρα για 

εξ αιγύπτου (3)

εξάκτινο (4)

εξομολόγηση (27)

(3) Μεγάλο αγαθό να έχεις άνθρωπο που σε παρασύρει στα ανώτερα, στα πνευματικά, στα θεία και όχι στα επίγεια, στα μάταια και κοσμικά. Μεγάλο αγαθό να έχεις άνθρωπο που η ζωή του είναι παράδειγμα για σένα και για τον καθένα. Μακάριοι αυτοί που είναι τέτοιοι άνθρωποι, άνθρωποι απαλοί, διακριτικοί, πρόσχαροι, ειρηνικοί. *

Και ευλογημένοι όσοι τους έχουνε στην ζωή τους. Μην ψάχνεις απλά έναν οποιονδήποτε άνθρωπο στην ζωή σου που σου προσφέρει πρόσκαιρη χαρά. Να ψάχνεις άνθρωπο που να σε βοηθά να προοδεύεις πνευματικά.

Άγιος Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

...αμήν δι ενεργείας Του Κυρίου μέσω αυτών των αγίων ανθρώπων (του Θεού) να ανατείλει και για μας ημέρα σωτηρίας, το άλλο Φως και περάσουμε από τον άκοσμο τυφλό ψυχικά κόσμο στον κόσμο του Θεού...

Οι άν­θρω­ποι του κό­σμου, αγα­πούν τον κό­σμο, επει­δή δεν γνώ­ρι­σαν ακό­μη, την πι­κρία του. Είναι ακό­μη τυ­φλοί στην ψυχή και δεν βλέ­πουν τι κρύ­βε­ται, μέσα σ' αυ­τήν την προ­σω­ρι­νή χαρά. Δεν ήρθε ακό­μη σ' αυ­τούς το νο­η­τό φως και δεν έφεξε ακό­μα, ημέ­ρα σω­τη­ρί­ας. - Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

* με την αγάπη να στέγει... όπως σημειώνει ο γερ.Επιφάνιος : ... Γενικά, τους ανθρώπους τους δεχόμαστε όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε εμείς να είναι...

και αν μας ρωτήσουν ή ''ζηλέψουν'' ** την άλλη αγάπη, νάναι ευλογημένο το ''άνοιγμά'' τους προς τον Θεό και πέρασμα από το καλώς λίαν στο άριστα. Κι ο κύκλος κλείνει και ξαναγυρνάμε στην αρχή, που είναι η θέληση. Όλοι να ποθήσουμε Τον ατελεύτητο Θεό... Οι μεν να θελήσουν Θεό αληθινό κι οι δε να θελήσουν να εκδηλώνεται Αυτός μέσω του πνεύματός τους (σαν ορθή θεωρία) και σώματος δια της πράξεως, ώστε να μην σκανδαλίζονται οι μακράν της ορθοδοξίας ιστάμενοι δοξαζόμενο το όνομα του Θεού κι όχι δια της χλιαρής ή απάνθρωπης πολιτείας τους να υβρίζεται το άγιο όνομά Του... [24 τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι, καθὼς γέγραπται (Ρωμ.β')] Κύριε ελέησον, να μας εγκαταστήσει μέσα μας το θείο θέλημα, πνεύμα ευθές και καρδία καθαρά!!

(στην πραγματικότητα, ...Δεν θα χρειάζονταν λόγια, εάν έλαμπε η ζωή μας! Δεν θα χρειάζονταν δάσκαλοι, εάν επιδεικνύαμε έργα. Κανείς δεν θα παρέμενε άπιστος, εάν εμείς ήμασταν πραγματικοί Χριστιανοί... - Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

[το όλο εγχείρημα προσπάθειας, δεν απέχει από το να θέλει κάποιος εξωτερικά να μετακινήσει ένα αυτοκίνητο ή φορτηγό που για τους δικούς του λόγους να έχει χειρόφρενο, να αντιστέκεται... (να φρενάρει, να ακινητεί κάθε ομιλία περί Θεού, να ακούσει να δει *** να ασχοληθεί, γιατί υποσυνείδητα ελέγχεται, ενώ αντίθετα κινεί και συγ-κινείται με άστοχα πράματα, την στιγμή που θα τον συνέφερε η ακινητοποίηση της αμαρτίας / αστοχίας και αρχή κίνησης θείας αντίληψης και αίσθησης, σαν υγιής συγκίνηση και προσανατολισμό του ηλίανθου προς τον ήλιο) όντας το αποτέλεσμα της εξωτερικής βίας χωρίς παράλληλη εσωτερική θέληση, μηδέν. Άντε τώρα να βάλει μπρος και να θελήσει να τρέξει... άντε πιάστο. Αμήν να θελήσουμε, αμήν να βάλουμε όλοι αρχή... κίνησης του ενός και ακινησία του άλλου... παρουσία Χριστού ζωντανού Θεού μέσα σε όραση - ακοή (εξάκτινο) και θάνατο (ακινησία, μαρμάρωμα) του θανάτου...]

** κι όπως συμβαίνει στον μαγνητισμό, δλδ το μαγνητιζόμενο πρέπει κάτι δικό του να έχει (σαν λαβή και οικειότητα) προς τον μαγνητίζοντα, ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, σημειώνει :

Η Θεία Χάρη 

- Για να πλησιάσει έναν άνθρωπο πρέπει να τον βρει χωρίς λόγο κατάκρισης. 

- Για να κατασκηνώσει μέσα του πρέπει να τον βρει χωρίς σαρκικούς λογισμούς.

- Για να μπορέσει να φαίνεται σ' έναν άνθρωπο πρέπει να είναι ταπεινός. 

- Για να μεταδίδει τη Χάρη ο άνθρωπος πρέπει να είναι προσευχόμενος. Αν κάποιος χωρίς να έχει πετύχει τα παραπάνω νιώθει για λίγο Χάρη είναι επειδή ο Θεός του επιτρέπει να δει μια ακτίνα μήπως και ποθήσει όλον τον Ήλιο 

*** (ευχή αγ.Γρηγορίου παλαμά) «Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστέ, διάνοιξον τὰ ὦτα καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας μου, τοῦ ἀκοῦσαί με τὰ λόγιά Σου καὶ συνιέναι καὶ ποιῆσαι τὸ θέλημά Σου, ὅτι πάροικός εἰμι ἐν τῇ γῇ. Μὴ ἀποκρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ τὰς ἐντολάς Σου, ἀλλὰ ἀποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς μου καὶ κατανοήσω τὰ θαυμάσια ἐκ τοῦ Νόμου Σου. Ἐπὶ σοὶ γὰρ ἐλπίζω ὁ Θεός μου, ἵνα Σύ μου φωτίσεις τὴν διάνοιαν· ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν»

Αμήν να βάλουμε αρχή αρχή μη κατάκρισης, μη σαρκικών λογισμών, ταπεινοφροσύνης και προσευχής (όσο μπορούμε σαν έναν μικρό φιλότιμο αγώνα) κι ο καλός Θεός που θα δει την καλή προαίρεση θα δώσει χάρι όλα τα παραπάνω να τελειοποιηθούν. Εμείς να ανοίξουμε τα παραθυράκια μας να μπει το Φως (και Ζωή και Αλήθεια) και Αυτό εισερχόμενο στην ζωή και βάθος της καρδίας, θα διώξει πλήρως το σκοτάδι (και θάνατο). Νέκρωση μελών αμαρτίας

(συγγνώμη για το ογκώδες άρθρο, που διαρκώς εμπλουτιζόταν και γιαυτό η πιθανή έλλειψη σειράς, συνειρμού και επαναλήψεων εννοιών, αλλά το θέμα της προετοιμασίας αφορά όλους μας, στον δρόμο προς τα βιωματικά Χριστούγεννα, που αλλάζουν τον ρου όχι τόσο της εξωτερικής ιστορίας, αφού πολλοί παρά το μετά Χριστόν ζούμε προ και χωρίς Αυτόν, σκιωδώς, αλλά την εσωτερική ιστορία που ''γράφει'' ο καθένας για να αλλάξει ο κόσμος, στο μέτρο που μας αναλογεί για τις διαπροσωπικές σχέσεις που ενδεικνύουν την παρουσία Θεού Αληθινού και Φωτός).

Μακάρι να βρούμε αυτήν την ακτινούλα μέσα μας και την ακολουθήσουμε ως μίτο εξόδου μας από τις σκιές, γιατί αλλιώς θα είμαστε αδικαιολόγητοι ότι δεν μας έτυχε εξωτερικό ερέθισμα, δεν ακούσαμε κάτι σχετικό (μάλλον αποφεύγοντάς το, λες και η άγνοια του νόμου θα δικαιολογήσει το έγκλημα κατά του εαυτού μας) την στιγμή που αν κοιτάξουμε έστω και λίγο τον εαυτό, κάποιο θείο σπόρο και ευλογία θα βρούμε... σπόρο όμως που θέλει εύφορη καρδιά να καρποφορήσει και πολλαπλασιαστεί... Αυτό το ίδιο ίχνος σαν σπόρος μέσα μας, δια μετανοίας θα βάλει ''μπροστά'' (την μηχανή του αυτοκινήτου μας) εκζήτησης θείων κινημάτων και νοημάτων και ωθεί για πληρέστερη μη κατάκριση, μη σαρκικούς λογισμούς, ταπεινότητα (που ελκύει την χάρι), προσευχή και ευχή... Παράσχου Κύριε!!

πως λειτουργούν επί του πρακτέου οι αγ.Κωνσταντίνος και Ελένη, η σχέση τους με την βασιλίδα των πόλεων και την εν ημίν βασιλεία

Πόσο φοβερός είναι ο ξαφνικός θάνατος - Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

περί ξαφνικού θανάτου

Εάν δεν έρθει το φως στην καρδιά μας…

Πότε και σε ποιούς έρχεται ο Θείος Φωτισμός- Αγιος Δημήτριος του Ροστώφ

λαμβάνοντας υπόψη ότι... ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία (π. Ἰωάννης Ρωμανίδης: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ") για να μην ''φανταστούμε'' και επαναπαυτούμε ότι ''κάτι'' καταφέραμε... Μακάρι να βάλουμε αρχή προετοιμασίας για εκτυπώτερη πνευματική ζωή και μετοχή στην βασιλεία. Κύριε ελέησον!!